Kahit minsan man lang
subukan mo sana akong lokohin
at sana ako rin ay iyong paasahin

Alam ko kung ano ang sabi ng iba
Na ayaw nila sa mga paasa
Pero wala akong **** sa opinyon nila
Kasi mas pipiliin ko ang umasa
Kesa sa bitiwan at kalimutan ka

Kaya kahit minsan, subukan mo man lang sana akong lokohin
Sabihin mo Na ikaw ay pwede ring maging sakin
Paglaroan mo ako at paasahin
Wala akong ****, ano man ang kanilang sabihin
meron akong aaminin
sa totoo lang, umaasa kasi ako
na baka ang lokohan di kalaunan ay totohanin.

Kaya kahit minsan man lang
subukan mo man lang sana akong lokohin at paasahin
Pag-ibig ko sayo mag mo naman sa laging barahin
pag-asang maipakita ang pagmamahal ko sayo
sana, wag mo namang ipagkait sa akin.

With a pencil I got
      I wrote my love on a piece of paper
When my heart was hurting
    I wanted to forget
         So I erased everything that was written

I wrote my love on a piece of paper
     this time with a pen
            hoping it could be forever
When I was hurting
     my heart feeling weary, my sight were a bit blurry
           as tears fell on that piece of paper
               the written love I thought was forever
                  was short and it was suddenly over
So everytime I felt hurt
      I pushed back all the tears
           I swallowed every pain
And that's how I was able to write my love forever
I wounded my heart
It might heal
But forever will the scars remain
My love is written in my heart

It's amazing when I see
Scammers pretending to be
Someone else just to feel some glory
Oh, for them, I feel so sorry

how can they settle to be an imitation
When all they need is a little bit of contemplation
a little push of motivation
more on self-improvisation
and a whole lot of determination
And They could become God's best creation
and someone else's inspiration

Why settle at second best
When you can be the best

Sayon man makalimot.
Assignment malimtan,
Klase malimtan,
gamit malimtan
ug ubang mga buhatunon malimtan,
pero pag abot sa imo, nganong lisod man.

Dali kaayu sugdan pero ngano man jung pwerti lisora undangan
ang gugma ko sa imo nga gadala raman unta ug dangan

Though as innocent as she looks,
                An evil deception she cooks.
Plotted events,
                she disguised as Destiny
Flaunts her perfect body,
                But behind the curtains counts every calorie
A hint of arrogance,
                while saying "I'm just ordinary"
Compliments given
                As a product of her calculating eyes
Thus your ego being fed with her lies

Her hidden smirk,
                 Behind her pretentious worries
Those men, they fell, to her made up stories...

Yung akala mo kayo na
Eh, part time kalang pala

Ginawa ka lang palang pamaparaos
Kahit katawan mo nay pinuno nya ng galos

Ikaw naman tong si tanga
Sabi mo sa sarili kaya mo pa
Kahit damang dama **** ang sakit na
Nagbabakasakali na kayo ay pwede pa

Ano bang meron sa kanya?
Na ang iwan siyay di mo kaya
Samantalang para sa kanya
Part time ka lang pala

Tinatawagan ka lang kung may kailangan
Binibisita lang pag walang mapaglilibangan
Hahalikan ka, mayat maya ay uutangan

Ganyan ba talaga ang iyong ideya nang pagmamahalan?

Gayun may gusto ko sa iyoy ipa alala
Na sa iyo may nagmamahal pa
Hindi ka ginagawang part time, at tunay kang inaalala

Sa iyong mga magulang na sa kanilay higit kapa sa ginto
Sa mga kaibigan **** bukas lagi ang kanilang mga pinto
Kaya kailan ka pa ba hihinto
Tigilan ang pagpapakatanga at magpakatino

Maraming kainuman
Ngunit konti lang sa kanilay yong kaibigan
Ikaw nga ay seksi
Pero ito namay walang silbi
Kung sa pagdating ng gabi
Wala ka namang katabi

Kasi panandaliang ligaya lang pala ang kanilang habol
Sa kakaunting oras ginawa kalang palang pamparaos

Kasi katawan mo ay pwede nang e.ulam
Pero mukha mo ay parang kinulam

Sa kanyang katawan napapasabi sila,
"Uy, wow. Ang seksi"
Pero pagtingin sa mukha, panay sabi
"I'm fine. Thank you" dagdagn pa ng "sorry"

Ako nga gapabilin ra unta
Sa kweba nga way himaya
Kay ako man diri komportable
Pero ako gipugos gyud nimo pre

Ang akong kweba imong gi kulkog
Mintras  Nagngisi paka nga mura ug hubog

Hangtod sa migawas na
Ang lawas kong imong gibira
Padung sa kalibutang mahayag
Kahayag nga makadam.ag

Ako nga nalipay
Kay karon kabalo na ako
nga ang kalibutan kay hayag man diay
ang kalibutan dako man diay
Ang kalibutan kay gwapo man diay

Pero wa ako gadahum nga sa ulahi ako diay kay magmahay
Kay ako, gidulaan ra diay sa inatay

Pagkahuman nimo bolabolahon
Sa imong kamot paligidligiron
Sa imong tudlo kalit nga palagputon

Isagpak sa pader
Ihandos sa ilalom sa lamisa
Ipahid sa maong **** kupas na
Pero ako nagpakatanga
Balikan mo, ako gahulat pa
Pero diay, ako gidulaan mo ra.

The thing is
I didnt want you to kiss me
I just wanted to hear you say that you love me

They may say that action speaks louder than words
But words are clearer than actions

I can feel your emotions screaming loud
But the thing is
its just loud, but definitely unclear

Ako di man adunahan
Pero kun ako man gali ma gugmaan
Akong ihatag ang akong tanan

Pero unsaon taman
Hangtod diri ra gyud taman
Kay bahalag gihatag ko na sa imo ang tanan
Ikaw man gihapon nakulangan

Wa ko man na abot
Ang pangarap nga mahawiran imong kamot
Nagpasalamat ra pod ko sa imo kay
Tungod sa imo di na ako masakitan pa kay
di gyud ko makalimot
Nga sa imo akong gugma, ako nang gihurot
Ug hatag mao nang Sa uban di na ako magmahal pa
Mao nang sa uban di na ako masakitan pa.

This isnt a poem
Its my emotions
Poured into words

I could no longer contain
The pain I'm feeling
Allow me to share

It hurts
Its painful when you get left out
When people forget your existence

But I cannot blame them
For it might have been my fault

Have I unknowingly built a wall
That no one could climb?
No one, not even me

I cannot escape from this place
A fortress I built from peace in solidarity

But as time passed by
the peace came on too strong
The peace felt turned into screaming loneliness

But still I cannot climb this wall...

So let this poem be my memory
Let this poem leave a trace of me
So that when the time will come
When the time have passed to much
That the wall is old enough to be fragile... and break
Maybe that time people will see
The traces I've left
That proves in this world there was me

I feel empty
My emotions were stolen from me
By the man who once told me that he love me
But suddenly, he just left me

How a fool I was when I told him I would give him anything
So a gave my all, I gave my everything
But Without a warning he was gone
Took everything now I am left with none

Your back that is shining
It is you that i am chasing
To become like you, i am dreaming

How can someone from the past
Live in the present and can easily surpass
The me who you walked past

They kept comparing me to you
Saying how much better you were
And you dont even have a clue
How much it hurts, because its true

The fact that it is you
Is what hurts the most
Because you are the person
that i have lost

They kept comparing me to you
Saying how great you were

I am hurt
I am angry
For i am you
And you are me
But how is it that you are always greater than me?

They kept bringing up the past
Competitions won
Awards gotten
Honors received
A bright future ahead

But guess what?
Your future is my present!
The bright future they said is the moment I am living now
But it isn't as bright as they've hoped
Because at me no one bothers to look
Because at the me who was you, they always looked back

But hey cant you see
That person is still me
Please don't just look back
And please look at the current me
Accept the real me

You were bright
You were me
But now this is how i came to be
So please just...

Huhh....

Can you please,
Just even once
Look at me

Seeing your back look sadder
Seeing your silhouette grow smaller
You left without looking back

So I ran fast
as fast as I could
To catch up to you
To run ahead of you
And here I am in front of you

But why cant you see me?
Why wont you even look at me?

We should never get used to something
Because times are always changing

People you spent most of your time
Friends you call them
Emotions and memories that you share
But there will come a time
When they wont even care

That is why I tell you

You should never get used to something
Because time, no
People
Are always changing

Can I just even for once
Fall in love

My friends asks for advice
I tell them a lot in reply
But they always say I wont understand
For I haven't fallen in love

So just once
Can you let me fall in love

They always cry
Hurt each other to an extent
But at the end of the day
Saying those hurtful words were not meant
And kiss those tears away

It is always bothering me
How I am stuck with this jealousy
Seeing lovers in the streets
I am filled with envy

So why can't I fall in love?
Why cant I feel the butterflies in my stomach
The spark at the accidental touch
The heart that pounds with joy
Why?

Even just for once
Can I,  please let me
Can I once fall in love?

Sa tagal ng ating pagsasama
Wala na akong ibang mahihiling pa
Kundi ang magkaroon ng isang masayang pamilya
Pamilyang bubuohin ko kasama ka

Pagkatapos nang tayoy ikasal
Araw araw kong pinagdarasal
Na aking hiling ay maibigay na ng maykapal

Ang tanging biyaya na kukumpleto
Sa buhay mo at buhay ko
Ang mabiyayaan sana tayo
Ng isang munting bersyon ng ikaw o ako

Kaya di kayang sukatin
Ang sayang naibigay mo sakin
Nang sa iyong sinapupunan
Ay mayroon na palang namamahayan

Sa wakas ay dininig na
At ikay buntis na pala
Pero anong sakit ang aking nadama
Nang malaman kong di pala ako ang ama
Dahil habang tayo ay nagsama
Naghanap ka pala ng iba

Everyday I tell you, Saranghe
But you always say,Mianhe
You're sorry that it can't be me
The one that you can love truly
Just how much sadder this could be

Hanggang kailan kaya merong "tayo"
Di ko maalis ang takot sa isip ko
Na isang araw ang "tayo" ay maging "ako"

Takot na ako'y iyong iwan
Baka puso mo ako'y kalimutan
Kasi nangyari na yan minsan

Nananatili pa rin ang pangamba
Na muli magkaroon ka ng iba
Sa nararamdaman kong ito
Di mo naman ako masisisi diba?

Kasi minsan mo na akong ipinagpalit
Pag-ibig na naging mapait
At nagdulot ng labis na sakit

Kaya hanggang ngayon takot pa rin ako
Na matapos ang ating tayo
At mapalitan ng isang kayo

The burning feelings we had
Passionately we loved
Like flames enveloping us
till everything turned to dust

I guess we might have loved too much
The spark that we ignited
turned into flames we could not handle

The fire spread
From HEARTWARMING
Came to HEART BURNING

This is just heartbreaking

But no longer Shall I fret
For no longer will my heart break
for only ashes remain

From the once burning heart
From the once burning Love

It is my heart
It is my life
My own emotions and feelings

But It is not mine
For it is yours

I can no longer contain these emotions
I can no longer control my heart
I can no longer choose my life

For everything leads to you

It is mine but not mine
*For I am yours

Bakit ba
Ganito sa pinas
Kung saan masyado tayong tutok sa tamang landas

Landas na di naman natatahak
Pagkat lahat ng pangako ng mga naging pangulo ay puro palpak

Ano nga ba ang tamang landas
Palagi na lamang itong bukambibig ng mga taong malalaki ang bibig ngunit maliliit at malalamig naman ang mga puso.

Wagas kung makapagsabi ng tamang landas
Kailan ba magwawakas ang pagpapatag sa tamang landas
Tila masyado nang nabigyang importansya ang paghahanda sa tamang landas
Na naaaksya na ang pera ng ating mga probinsya


Ang mga pangakong napako
Ang mga pulitkong napako na sa pagtahak sa landas na ito
Na tila nakakalimutan na nilang isama ang sambayanan sa pagtahak nito
Ang mga mamamayang pilipino na naubusan na ng lakas
Pagkat wala na halos mailagay sa hapagkainan na bigas
Sa walang katapusang pag taas ng tax upang mabuo at mapatag lang ang sinasabing tamang landas

Mga pukitikong
Masyado nang naging overly attached sa tamang landas
Na tila konting lubak lang kuha agad sa kaban ng bayan... Sa pera ng mga mamamayan.. Upang magpagawa ng bagong daan. Mas matuwid na daan. Wow. Gusto nyo ba ng sapak?


Bakit hindi nalang hayaan ang malubak na daan?
Bakit hindi nalang hayaan ang konting baluktot sa daan?

Basta siguraduhin lang natin na tama ang ating pupuntahan.
Na pagdating natin sa ating paroroonan, paglingon natin ay wala na tayong babalikan dahil wala na tayong naiwan.
Magkaroon man ng galos sa paglalakbay, ang sakit ay kayang pawiin ng haplos ng kapwa pilipinong naging kasama mo sa pagtahak ng daan na tnahak ng bawat pilipino.

Ang kailangan namin ay isang pinuno
Hindi pangulo na ituturo lamang ang tamang daan habang nakasakay sa kanyang mamahaling sasakyan at hindi na namamalayan na kanya na palang naiwan ang mga mamamayan.

Masyado kitang minahal
AT masyado mo rin akong minahal
Dahil sa masyado nato, Masyado tayong nasaktan

Kailan nga ba nagsimulang maging lason … ang masyado nating pagmamahalan?
Sa nakaukit sa aking memora’y nahulog ako sa napaka tamis **** ngiti,
Ang mga mapang-akit **** titig at ang napaka lamig na boses na binubulong ng yong labi

Nang ako’y iyong ligawan masyadong mabilis mo akong napasagot ng oo
Kasi napaka laki naman ng amats ko sayo
Kaya nagkaroon agad ng isang “tayo”

Tayo ay nagtagal…. Masyadong nagtagal
Na tila masyado nang napuno ng “tayo”
Nakalimutan na natin ang para sakin at sayo

Masyado nang naging masikip

Bumuo tayo ng napakaraming mga pangarap
Para sa ating hinaharap
Kaya masyado nitong kinain ang ating panahon
Ang dugo at pawis nati’y nilamon

Masyado tayong naging kampante
Na palaging nariyan ang isa’t isa kahit sa oras para sa kanya’y nagkulang ka na
Masyado nang naubos ang ating lakas
Upang mabuklod ang ating bukas
At di na natin namalayan na ang ngayon pala’y naging masyado nang marupok
At ang ating tayo’y.... unti-unti nang nalulugmok

Hanggang sa naging madalas na ang paglabas ng mga salitang nakakasakit na
Ang paglakas ng mga boses na nakakabingi na
Masyado nang naging madalas ang pag-aaway sa kokonting pagkakataon na tayo’y nagkikita

Masyado nang dumalas ang pagtatanong kung bakit pa?
Kung ipagpapatuloy ko pa ba...
Dahil masakit na

Masyado nang dumami
Ang rason ng aking pagsisisi
Hanggan nasabi ko sa aking sarili
Na tama na
Ayaw ko na
Kasi napakasakit na

Masyado kitang minahal
AT masyado mo rin akong minahal
Dahil sa masyado nato, Masyado tayong nasaktan
AT ang sakit nato’y gusto ko nang makalimutan


Kaya hanggang dito nalang ang pag-ibig na binuo ng Napaka at Masyado.

Who are they** to tell
That in my life
I am not doing well

Who are they to say
That from my path
I went astray

Who are they to judge
The me who has been wronged
But they didn’t care, they didn’t even budge

Who are they to call
Me some names, when they were the ones
Who drove me up against that wall

In this imaginary world where we can escape from reality.

I am the ruler of my own kingdom.

Who ever reads my pieces lives through every story.

You shall take part in my mission to shape this kingdom to rule over this world.

Like every ruler needs, I need someone to be my adviser.

Will you be that someone?

Everyone can be their own poet
and write as much as they want
and at times they borrow words
the words that caught their heart

But to borrow is to ask first,
to borrow is to give credit to the owner.
Because in the first place,
those words were never yours.

Kring, Kring
Can you hear the telephone ring?
No you didn't?
Well again,
Kring, Kring,
Now it is ringing.
Still no?
Well,
Kring, Kriiiinnnngggg....... Kriiiiinnnngggg!
This will be like a song you'd love to sing,
Stuck in your mind and for a while
you'll hear the sound of
kring, kring, kring