He’d rather be angry than numb,
and so the feeling boils within him.
It swiftly moves through his body,
poisoning all that it touches.
The feeling settles,
burrowing deep into his worn bones.
The darkness surrounds him.
When the sun rises, he does too.

she's a waterfall of curse
carrying a spell
she couldn't carry
they stare with a flame
she's strapped by the flame
remain calm
outrages come
spell the curse
in her sleep

Where do you go?
You just died
I could see it
Like a thousand times

One step ahead
Fond of planning
Like the sharpest knife
Always stabbing

Bury your secrets
Under the birdbath
In your backyard
Through the red path

And I won't look for signs
My eyes wide shut
Still find yourself
Among prison walls

If your tongue was able to speak in the colours of your eyes
Maybe then, I'd understand the strength of your soul

Innocence of a child
Pure...untouched...free..
Like ****** raindrops
Falling from the sky...

You stopped reminding me to make a wish while time stood still,
both expectantly and indifferently,
for the secret slumbering restlessly within my lungs.

Like four candles waiting to be put out,
or four matchsticks yearning to be lit,
for the longest time, ever-questioning;
“What is it that your heart longs for?”

You stopped reminding me to make my wishes
ever since our moments turned into days,
and it was then that I realized
what I’ve always wanted to say.

I’ve found something worth wishing for.

~

Things wont be the same after this.
I know that they weren't for me.

It takes time for these things to heal,
and it leaves a nasty scar.

But it's a scar you wear with your family,
It's a scar that keeps you strong.

Know that the sadness is okay,
know that I am never far.

don’t be a stranger.

last night,
i reached out
to a few old friends,
forgotten family,
to make amends,
id gladly do it again;
it was nice
to push away my pride,
burn some bridges,
let go of grudges

hey stranger,
don’t be a stranger
smile like a friend

I'll tell you things
I never tell 'cept
stranger in a bar
slam my fist into
fierce night for
stranger in a bar
Forget the priest
forget confession
I'll tell my sins
to a stranger in a bar
nothing left but my
forgiveness and a
dime a dance and
sleeping in the arms
of a stranger in a bar.

l̸̨̨̟̤̥̱͆̇͋́̀̀͘͜ȩ̸̧̮̳̣̣̾͊̀͝s̵͕̈́́ş̵̢̠͓̩̈́͜ ̴̛͙̙̤̿̉w̸̰͕̜͔̼͑̆̑͘ö̸̧̟̗͚̘̠́̾r̷̺̮͉͐̓̈́̓̋̿̆͛͝d̷͔̅̏̆̊̚̕s̶̠̺͒́͒̌͊̋̐̂ͅͅ­̨͔͔̟̯̤,̵̛̼̹̖̙̰̍̍͒ͅ ̴͚͕͔͎̤̜͋
̴͓͋́͑̅͒̊m̵̭̈́̋́͊̄͘o̸̮̫͇͉̍͛̇̅͂͒̑̕r̵̳̹͚̺͚̂̆͝ë̶͇̗̺̬͍̖́́ͅ ̵̘̙̣͉̏̇̂̏͐͑͑ͅs̵̲͔͛͋̈́̾̉̊̏͛̓͆k̴̯̳̞̪͕͂̆̌̈́͘͝͠ͅì̸̧̢͈͖̖̠͉̖̫̐͗̃̏̿͑ͅn̴̘͋­͍̤̳͓̙̲͍͕,̷̲͈͆̈̈́̂̑̓ ̸̭̩̭̲͐̆͊̓̑͌͜
̸̡͍̬̺̬̜̙́̈́̈́͝m̸̛̥̳͛̃͝o̶͓̔̏͗͋̄͌̓͝r̸̯͉̤̣̠̗͚̜̬͂͜e̶̛̓̐̄͊̌­͇̩̯͔͓͕̹̝̼̃̈́ ̷͕̾s̴̨̮̰̠̦̞̖̬̤̪̅̏̿̾į̶͚͓̈̎̋̄̀͂̓̇͝l̸̡̹̯͑̓̐͊̈́͆́͌̚͝e̵͖̰͑̎̿͒̒͠͝n̸̛̑̋̚­̨̫̹͍́͝c̵̛̳̤̻̞̠̲͎̖̯̓̎͌͝ē̶͇̟̦͖,̸̧̘̦͔͔͚̙̼̳̤̿͂͘͘ ̶̻̘̼̞͗́̍͋͠͝͠
̵̙̜̀m̸̝͒͒͐́̔̉̎́͌ͅo̸͕̙͕̭̮̟̱̠̒̆͌͗͗͆̕̕r̷̹͎̈ẻ̶͇̜̮̦͒͌̊̾ ̶̖͍̪̩̪̥̺̾̏̐̿̈s̷̡̼̲̈́ͅͅi̷̗̇̃̀͌̓̉̃͝n̶͕̐̓͆́̄.̶̧̖͈̮̲̲̺̜̦̈̄͐̎̔̆͠͝ͅ

Θα ήθελα να ξαναμπώ μέσα στο στήθος σου να πάρω την αναπαυτική, αναπνευστική μου θέση
Ο γάτος σου που στην αρχή κάπως μαντιπαθουσε μετά πήδηξε στην αγκαλιά μου
Πρέπει να τον έδωσες κάποιο καιρό ύστερα από τότε
Από εκείνη την παλιά την θέση θα μοιραζόμουν μαζί σου την απώλεια της φυγής του
Θα μπορούσα να αντισταθμίσω τον κρότο που ξεκινούσε από την καρδιά σου και έφτανε μέχρι και την φωνή σου όταν σου θύμιζε κάτι τον παππού σου
Μακάρι να ήμουν το άτομο που θα δινες το κλειδί σου φεύγοντας από την πόλη σου
Να είχα άδεια να μπω στο χώρο σου και ας μην ήταν να κοιμηθώ μαζί σου
Τα καινούργια φυτά σου δεν θα πάρουν μάτι το κατάλευκο δέρμα μου να σηκώνεται ανατριχιασμένο μέσα στην νύχτα για να πάει στο μπάνιο
Μακάρι να μπορούσα να έρθω και να γεμίσω τα φρεσκοπλυμμένα σου σεντόνια με τον ιδρώτα μου και τα μαξιλάρια σου με σάλια
Σίγουρα θέλω να έρθεις να γεμίσεις τα δικα μου γιατί σε μυρίζω μόνο σε ξένες αρωματικές απομομιμίσεις
Νιώθω πως θα επιτεθώ όπου άλλου ξαναμυρίσω ένα από τα δικά σου αποσμητικα από το σουπερμάρκετ
Δεν έχω ιδέες για δωρα που θα σε ικανοποιούσαν πλέον
Όσο και αν προσπαθώ να αυτοσχεδιάσω
Δεν ξέρω πόσο συχνά μαγειρεύεις και αν αφήνεις τα πιάτα βρώμικα περισσότερο από όσο πρέπει
Μακάρι να σου έφτιαχνα κάτι να φάμε
Να σε περιποιούμουν όπως δεν είχα ποτέ
Να σου θύμιζα πως χρησιμοποιούσαμε λέξεις όπως το "περιποιούμαι" με άλλο τρόπο εσύ και εγώ
Τυπικά πολύ πιο προσωπικά, ποιοτικά
Ακομή και "τα τυπικά" τώρα τα κάνουμε τυπικότατα και άδιαφορα  
Ένα χαρτί μου μεινε να παίξω
Να πονέσω τον εαυτό μου επίτηδες
Για να τεστάρω την  αφοσίωση σου στην υπόσχεση
Πως θα έκανες τα πάντα για εμένα
Αλλά δεν θα το κάνω γιατί μου θυμίζω
Πως αν δεν ήμουν εγώ θα είχες αυτοκτονήσει είπες
Και ας έφυγες μετά
Αυτό με βάζει στην θέση μου
Στην τωρινή μου απομακρυσμένη θέση
Αυτήν θα έχω παντοτινά το ξέρω
Καθώς δεν θα μπορούσε κάποιο άτομο να ζητήσει κάτι περισσότερο
Απ' το να του αποδίδεις το ρολο της τεχνητής αναπνοής
που επαναφέρει
Δεν σου ζητάω άλλα πια
Πίεσα όλα τα κουμπιά
Εσύ πιέστηκες κανονικά
Γι'αυτο πάτα με κι εσύ σαν ένα χαλασμένο κουμπί
Πιέσε με μέχρι να αρχίσω να δυσλειτουργώ
Ας μην σου τα έλεγα τα όχι τόσο δυνατά στην τελική
Κι ας μην ακούσω ποτέ ξανά ναι
το αξίζω καλέ

i find that i write the best
just after a fight
just after i've cried
just after the tears have fallen

doesn't matter what story it is
happy, sad, mysterious
funny, tragic, ridiculous
i will always write it well

because any story i write
after a fight, after i've cried
is a story that gives me the most comfort
because any fiction

is better than this.