081716

Inagaw ko ang silya kay Itay,
Nagdabog at nagkalansingan ang hain Niya;
Nilisan Siya kahit may habilin pa.
Nagmamadali ako, ayokong mahuli.
Pero ang oras, Siya pala ang Eksperto.

Nadapa, nasugatan --
Umiyak ako sa sobrang sakit.
Di bale nang pagalitan ako ni Itay,
Gusto ko lang talagang makauwi.

Kaya't bumalik ako,
Hindi ko napigilang mas umiyak pa
Nang yayain Niya ako sa Hapag-kainan.
"Kain na, anak."
Parang walang nagbago.

Alam ko, bawal ang "Tayo"
Kaya umupo ako sa silyang alok Niya.
Saka na ako tatayo,
Ayoko na kasing mauna.
Bahala na si Itay.

My body might be dying
But I'll always be **alive

072821

Hayaan **** magsimula ako
Kung saan ang mga salita'y wala pang ugat
Kung ang lahat ng salitang ibinibigkas,
Ipinipintig ng puso't damdamin
Ay nagmumula Sa'yo.

Gusto kong sabihin Sa'yo nang harapan
Lahat ng nararamdaman
Gusto kong sambitin
Yung bawat tugma ng salita
Na pilit na kumakapit, kumakalas, gustong kumawala
Sa katauhan kong hindi alam
Kung saan nga ba papunta.

Hindi ko masilayan kung saan nga ba ang mga bituin
Ngunit siguro ako na ang Norte'y mararating din.

Sa paglalakad ko,
Patuloy na nangungusap ang Iyong mga matang
Hindi ko pa nasisilayan.
Ang mga mata **** luha'y ibinubuhos ng kalangitan
At sa bawat pagpatak nito'y
Pilit kong iniaabot ang bawat butil
At sinasabi ko sa sariling,
"Balang araw, wala ng luhang matitira pa."

Maging sa pagkilos ng mga bituin
At pag-ihip ng hangin,
Ay masasabi kong panandalian lamang ang mga ito.

Wala Akong gusto at iba pang hangarin
Kundi paliwanagin ang mga nakikita ng iyong mga mata.
Gusto Kong patuloy kang tuamakbo,
Patuloy kang mangarap
Kahit na pakirtamdam mo'y ikay nag-iisa.

Ngunit sa paniniwala **** iyon
Ay dahan-dahan Kitang aakayin at tutulungan --
Tutulangan papunta.. Patungo tayo
Sa pangarap Kong laan sa'yo.

At kung Ako..
Kung Ako man ang pinipili mo,
Hayaan **** ika'y bihisan ko --
Bihisan nang walang pag-aalinlangan.
Yung pag-aalinlangan mo sa sarili **** hindi mo kaya,
Yung pag-aalinlangan **** wala nang pag-asa,
Na 'yung sinimulan mo noo'y tapos na.

Pagkat sa bawat pahina,
sa bawat letrang inihahagis sa Akin patungo sa'yo
Na para bang ito'y pulang laso
Na patuloy Kong ikinakabit sa puso mo --
Sa puso **** patuloy na lumalayo..
Patuloy na nanganagmba
Sa kinabukasang hindi mo naman makita.

At sa kurtina ng Liwanag
Kung saan masisilayan ang tronong kumikintab
Ginto at pilak at kung anu-ano pang makikinang ay balewala
Pagkat sa presensya Mo'y tanging lahat
Ay masasabi kong may lunas na.
Ang liwanag ng Iyong pagtitiwala sa akin
Ay nasilayan ko na.

Salamat, salamat Ama.
Salamat Panginoong Hesus
Dahil sa krus tayo'y nagtagpo.
Patungo ako, tumatakbo sa kung saan man --
Sa kung saan mang lupalop na hindi ko maintindihan
Na lahat ng bagay sa mundo'y patuloy na dumadampi sa akin
Patuloy na pinipilit na sila yung makita 'ko.
Na sila 'yung magliwanag sa mga paningin ko.
Ngunit sa pagku-krus ng ating landas,
Ay masasabi kong,
"Masaya ako, guminhawa ang buhay ko,"
Yung pangarap Mo, sana ay pangarap ko na rin..
Yung kagustuhan Mo, sana magustuhan ko rin..
Sa na'y maisunod ko ang mga yapak ko..
Patungo Sa'yo.

041020

Malalalim ang gabi
At tinatanong ko ang langit
Kung kagaya ba nito ang Iyong mga mata.
Kung sa aking pagtulog ba'y
Ilang umaga pa ang bubungad
At aalayan ko ng pagsinta.

Sa bawat araw na lumilipas,
Ay walang kurap ang aking pagsamba
Sa ngalan ****
Hindi sa anumang papel ko lang nabasa,
Ang kaluwalhatian **** siyang himig
Sa bawat silakbo ng oras
At pintig ng segundong
Lumalamon sa aking pagkatao.

Tangay Mo ang aking pagsusumamo,
Ang bawat pantig
Ng mga sinasambit kong mga salita,
Ang bawat kuwit sa puso kong
Nalulunod sa Iyong presensya.

Ikaw ay nag-iisa —
Walang katulad ang Iyong Ngalan.
Walang ibang pupurihin,
Walang ibang sasambahin,
O Diyos, Ikaw ay sapat.

070221

Kung gaano kalayo ang silangan sa kanluran
Ay gayundin nya inalis sa atin ang ating mga kasalanan.

Para sa mga taong akala nilang mag isa silang lumalaban
Sa mga taong tumatakbo’t napapatid ng kadiliman
Sa mga taong naghahagilap ng katotohan.

Sino nga ang ba ang tunay na saksi ng ating mga kamalian?
Tayo ba’y tinutulak ng mundo papalayo sa liwanag?
O tayo yung nananatiling tapat sa kabila ng mga kaguluhan?

Marahan ang pag ihip ng hangin kung saan tayo’y patungo sa mga bituin
Ngunit ang araw ay sasapit na ang Liwanag ay bubulag
Sa harapan at walang pasabi na Sya ay darating.

At kahit pa anong gawin natin sa mundong patikim lamang,
Sana alam natin kung saan nga ba tayo nakatingin
Pagkat tumatakbo tayo papalayo, naghihilaan pababa at pataas.

Kailan ba tayo mananahimik at kusang magpaubaya ng lakas?
Nang ang lahat ng ating alinlangan, sana’y makaya nating mawaksian
Pagkat sa nalalabing mga oras, tayo ri’y mahuhusgahan.

Iginagapos ko ang sarili gamit ang aking mga palad,
Ayokong maniwala sa kapalaran,
Pagkat hindi na tayo mga batang
Nakikipaglaruan pa
Sa mga mumunti nating mga pangarap.

Sa bawat desisyong ating paninindigan,
Doon natin masasabing, kaya talaga natin.
Mahirap man makipagsapalaran
Sa mga nagtatagisang katauhan
Ngunit, isipin mo,
Hindi natin sila kalaban.

Hindi tayo palamuti sa ating mga istorya,
Tayo yung unang babati sa’ting mga sarili ng,
“Magandang umaga.”
O kung bakit minsan,
Nananatili tayong pagod na pagod
Na tila ba hinihila tayo ng Araw
Na para bang tayo’y mga kalabaw lamang
Na magpapagal at hindi aani.

Iikot tayo sa mundong hindi tumatakbo,
Kundi iikot tayong may dahilan
At hindi tayo magiging pabalik-balik.
Tayo’y matututo sa bawat lubak,
Madisgrasya man tayo’y, hindi pa rin susuko —
At tayong manananatili sa pagwagayway
Ng ating mga bandera,
Na hindi nagpapatangay
Sa mga mistulang diktador na mga alaala.

Magbibilang tayo ng araw,
Ngayong taon
Ngayong araw na ito,
Tayo’y magsisimula —
At hindi tayo magtatapos
Nang walang kabuluhan
Ang ating mga adhikain.

Tayo ay iisa —
Isa, dalawa..
Tatlo..
Tayo na —
At magsimula.

If God is for us,
Who can be against us?

Hinawan niya ang sarili
Buhat sa duguang mga kamay.
Ang amang pinipitaga’y
N-a-p-a-t-i-r-a-p-a!
Humahalik sa balkonaheng may agiw.

Siya’y nangingilak ng barya sa lansangan
May retasong kasuotan
At latang kumakalansing pagka nagkalaman.
Siya’y may mapungaw na mata,
Musmos na kaawa-awa.

Ang relikyang isinusumpong sa salamin,
Panghilamos niya sa umaga’t
Pampunas sa sugat
Na hindi mahilum-hilom sa selda.

Kinitil niya ang pagtutungyayaw
At ang laso’y sinipat sa pagkatao.
May ilaw na nakabubulag –
Yapak ay sa entablado,
Naroon ang susunod na paghuhukom.

112017

Baka sabihin ****
Hindi na ako marunong magbilang
Kung magsisimula ako sa bente-singko —
Sa bente-singko kung saan sa lumipas na mga tao’y
Wala pa ang Ikaw at Ako
At marahil ang Ikaw at Ako ay pawang nasa piling pa ng iba.

Baka sabihin **** mahina ako sa numero
Kung gusto kong magsimula sa bente-singko
Kung saan alam kong ang una, pangalawa
At susunod pang pagbibilang ko’y
Tanda ng pagsalubong ko sa buhay na kasama ang Ikaw.

Pero teka, ayokong magmadali
Ayokong mag-aksaya ng bukas o makalawang
Nagtatago sa mga letra ng tula —
Pero salamat, hanggang sa susunod pang mga numero.

At oo, nagsimula na akong magbilang —
Magbilang nang walang katapusan
Parang pag-ibig,
Ikaw ang Pag-Ibig.

100716 #ElNidoPalawan #PamilihangBayan

Sisiksik ka sa eskinitang
Talamak ang mga choosy
Aalukin ka pero ika'y tatanggi
Kasi iba naman ang dinayo mo.

Pero doon ka pala matututong magpatawad
Kasi pag gusto mo't pag mahal,
Hihingi ka ng tawad.

Pero minsan, kahit buo pa ang ibayad mo,
Di ka pa rin masukli-suklian.
At doon mo mapagtatantong
Ikaw na lang ang nasa eskinita --
Gabi na, umuwi ka na!