Love is a bit of comedy, so be rough with love.

He arranges her one way and then another,
in itchy dissatisfaction. She surrenders to the role
like a silent bystander, a plaything in the hands
of impatience - what does he want?

“Like this,” he says in a schoolteacher’s voice.

The imbalance of power, the almost impersonal
manipulations, the momentum toward surrender,
and then the shocking, primal desire - to meld -
like a gunshot in a canyon long thought empty.

With a gentle urge

the drums of love are beating --


open all my doors.

051022

At sumapit na nga araw ng paghuhusga
Kung saan hindi na pulso ng taumbayan
Ang ating sisiyasatin
Kundi ang puso ng bawat Pilipinong
Sumasambit ng “Mahal ko ang Pilipinas.”

Sabi ng iilan,
“Mahirap raw mahalin ang Pilipinas”
Iniisip ko paminsan,
Sapat na nga ba ang pagiging makabayan? Sapat ba?
Ang panunumpa ng bawat Juan
Sa watawat na ayaw sana nating dungisan
Ngunit tayu-tayo rin ang nagwawasto
Sa paningin nating madayang pagpili
Ng lipunang ating sinumpaan.

Kung hindi ako naniniwala sa Poong Maykapal,
Baka hindi ako titigil katatalak ng bumubugso kong damdamin,
At sasabihin ko na lamang
Na ito ang paraan para ako’y makatindig
Para sa bayang Pilipinas.

Ngunit, sa kabilang banda’y
Binabaling ko na lamang ang paghuhusga
Sa tunay ngang nasa tronong
Hindi na kailangang luklukin pa.

Naniniwala akong ang pag-asa
Ay hindi natin maaaring itaya
Sa sarili nating mga palad
Na kalauna’y mapupuno rin ng mga kalyo’t
Babalik din lamang sa alikabok.

Ano pa nga ba ang ating ipinaglalaban?
Sino ba ang ating kalaban?
At para kanino nga ba tayo naninindigan?

Baka sa kasisigaw nati’y
Hindi lamang boses ang mawala sa atin,
Maaring nakawin din ang ating mga lakas at oras
Na sana’y ibinabaling natin
Sa pagpapalaganap ng natatanging katotohanang
Buhay ang ating Panginoong Hesus
At ang magandang balita’y
Nakadikit sa kanyang Ngalan.

Sinasabi kasi nating naghihinagpis
Ang ating mga kababayan
Kaya tayo na lamang
Ang magsisilbing mga boses para sa kanila.
Ngunit hanggang kailan ba matatapos
Ang sinasabi nating pakikibaka para sa mga nasa laylayan?
At ano nga ba ang dulo ng bawat hiningang napapagal na?

Sana hindi tayo tumigil sa paraang alam lamang natin,
Sana mahanap natin ang ating mga sariling
Nananatiling may pananampalataya
Sa Diyos na Syang may lalang sa sanlibutan.
Sana wag na tayong mag-alinlangan pang lumukso
Sa kung saan nga ba tayo pinasusuong ng Maykapal
At sana mahanap natin ang halaga natin
Sa presensya Nyang kayang pumuno ng bawat kakulangan.

At dito na rin ako pansamantalang magtatapos —
Pilipinas, gumising nang may pag-asa
Pagkat hindi natutulog ang ating Diyos!
Pilipinas, mahal kita at mas mamahalin pa
At patuloy kitang ipaglalaban
Hindi gamit ang mga armas na panukso't patibong ng mundo,
Titindig ako sa kadahilanang hindi lamang ako isang Pilipino —
Titindig ako para kay Hesus na aking pinaniniwalaan.
Salamat Ama, Sa'yo ang aming Bayan.

Across the burnt field
I carry my load
I pierce the smoky expanse
my energy flags
I yearn for rest
but the burden gets heavier
I am alone
and slog for both of us.

I converse with my mind:
“Please, a small spell
to float this flood
to higher ground.
Find an ounce of push,
then I can unravel.”

A midnight exhaustion overtakes me
I lay depleted
at wits end
I pray
a surrender
concede
abandon
my self
gaunt, frail, devoid.

Before sleep an appeal
to a power greater than me
deliver me from these ashes.

She gives me a kiss

with her sweet mouth of candy


floss sticking to me.

As a baby, I

had a lot of fun falling --


into daddy's hands.