110615

Umaapaw ang pag-ibig na alay sayo,
Kinaligtaan mo, kaya nasayang nang bigla.

Pag iniisip ka, hindi maiwasang hindi maisapuso
Ganoon katotoo ang pag-ibig.
Iniisip ko, minsan, bomba lang ako nang bomba,
Wala namang sumasahod,
Wala ka naman at di ka nakatanghod.

Posible bang iniwan lang nang saglit
At saka babalikan?
Paano kung hindi?
Hindi ba't nasayang na lang?

Natuto akong irespeto ang panahon,
Pagkat ang oras ay bilang
At may takdang panahon,
Hindi lang natin alam,
Basta't ako'y iigib muli.

My heart beating, my soul breathing
I found my life when I laid it down
Upward falling, spirit soaring
I touch the sky when my knees hit the ground

112615 #9:55PM

Nakaadya ang pares na sisidlan
Tangan ang kalasag na paparaan
Bibigkis ang kapagalan
Isasaplot at pasasalamatan.

Ni walang maitulak-maikabig
Pagkat sumamo'y patungong Langit
Siya'y isasantabi,
Sa papag **isasalig ang sarili.

110315

May iilang mag-aalok sa kanya
Sa isang tila uhaw sa pag-ibig o pagkalinga.
May iilang pipila't iigib,
Pero pagod na siya sa pagbibigay,
Kaya't puros kalawang na lamang ang taglay.
Pero may iilan din namang magtitiyaga't magpapagod,
Bumalik lang sa dati ang bukal na may pag-ibig.

Pag sa hapag-kaina'y nakatambay lang siya,
Nakaabang sa hihingi't pamatid uhaw lang daw.
Pero ba't siya nananatili sa isang katauhan?
At siya mismo ang daan
Para umagos ang buhay mula sa lalamunan.

Siya'y luha ng kalangitan,
Hindi bunga ng galit o anumang pangit na nakaraan.
Natural lang na bumagsak siya,
At kahit na napakasakit nang pagkakalumpo'y
Hahalik pa rin siya sa lupa nang may pagpapakumbaba.

Wari niya'y kaylalim at kaylawak ng kanyang sinasakupan
Pagkat tila lahat ay kanyang pag-aari.
Bagkus, siya'y dinaraanan lamang ng mga sasakyan.
Binubugahan ng kung anu-anong kemikal
At ihahalo sa kanyang malabirheng katauhan.
Kahit siya'y Ina para sa napakaraming mga buhay,
Tagapangalaga ng kanyang sakop.

Minsa'y tatapunan ng dumi,
Tatabuyin niya ito bagkus di niya kaya.
Pagkat yayakain niya ang iilan,
Aakayin at magiging palutang-lutang
Hanggang sa maging saksi ang kalangitan.
Ang iba nama'y papatawarin niya't
Itutungo na lang sa kanyang kalaliman,
Hanggang sa hindi sila makalisan at doon ang kamatayan.

Pag siya'y nagbiro, doon lamang siya papansinin.
Kailangan pala siya, pero sinasayang ang tagas paminsan.
Sinasadya siyang limutin at kaligtain,
Pagkat lagi naman siyang nariyan
Kaya'g ayos lang sa ibang siya'y abusuhin.

Napapagod, nauubos, naninigas, natutunaw,
Paulit-ulit, pababalik-balik kanyang buhay.
Pero pag-ibig niya'y kumot para sa sarili.

012025

Paanong ang mga bulalakaw
Ay kusang nagpapaubaya?
Mahuhulog sa lalim ng gabi
Dawit ang liwanag nitong taglay.

Sumapit ang ika-dalawampu ng unang buwan
At pumipisan pa rin ang mga mata
Sa lilim ng Kanyang kagandahan.
Ang yaman ng pag-ibig ay bukas sa lahat,
Sa palad Niya’y kakapit pa rin
Maging ang may tangan ng mga sandata.

Sa wakas at hindi na muling mauubusan pa
Ng hininga ang gabing walang himpil sa paghikbi.
Hindi na muling pipikit at hahawi sa dilim
Na nagbabakasakaling masaklawan nito
Ang Ilaw na papawi sa kanyang pagkabulag.

Ilalantad na ang sarili
Na para bang ito na ang huling paghinga.
Hindi na iaantala ang panahon,
Ngayo’y oras ay hindi na kalaban pa —
Ngayon ang tugon nya‘y “oo”
Pagkat ang bukas ay wala nang pahina.

040816

Tulang nakatulala,
Tulang lutang sa mga salita.
Tulang may pag-aalinlangan,
Tulang tumatawid sa kawalan.

Sinubukan kong maghimay ng mga letra,
Pero lahat sila'y mawawalan ng saysay.
Hinabi ko ang bawat parirala,
Pero may mga saknong na puno ng mga tanong.

Umaatras abante ang mga kuwit at tuldok,
Mga damdaming may padamdam,
Mga nagugulat na pananda,
Tila nakasalamin buhat sa panahon ng pagkatanda.

Iluluto ko ang mga salitang walang tugma,
Sa kalan at kawali nang walang sandok ng damdamin.
Titikman ko ang sabaw na pag-ibig
Na siya palang papaso sa dilang malambing.
Poot kanyang madarama
Sa mapait na tadhanang may konting kaanghangan.

Isasantabi ko ang hinain,
Saka na lang, pag malamig na ito
Saka ko na lamang titikman.
Nakakapaso kasi, hindi ko malasahan.

Tulang kulang sa rekado,
Tulang mangmang at kabado.
Tulang maraming halo,
Tulang **sana'y hindi talo.

030817

IKAW
Yung salitang gusto kong balik-balikan
Yung salitang di ko magawang punitin sa isipan
Yung salitang laging natatandaan
At yung salitang sana --
Sana'y pangwalang hanggan.

IKAW
Yung bukas na sasalubungin ko
Yung bukas na yayakapin ko
Yung bukas na ayoko nang sayangin pa
At yung bukas na ayoko nang lisanin pa.

IKAW
Yung mahal na pag-iipunan ko
Yung mahal na pagsisikapan kong abutin
Yung mahal na pagtatayaan ko
Yung mahal na mas pahahalagahan ko
At yung mahal na sana'y --
**Sana'y manatali, mahuli man ang dating ko.

041217

Hindi ko alam kung ilang beses ba nating
Pipiliting basahin ang mga palad ng bawat isa.
Na minsang inakala nating hinulma para sa isa't isa
Na minsang binigkas natin ang "mahal kita."

Marahil kaya tayo'y naudlot ng Tadhana noon
Di lang dahil hindi tayo handa
Pero dahil hindi natin makakayang tumayo sa kanya-kanyang pananampalataya.

Ilang beses kong ipinagdasal na

Bawiin ka na lang Niya ulit
Di kasi tayo nakalulugod sa Kanya
Parang wala na rin akong maharap sa Kanya.

At yung mga bagay-bagay na noon binitiwan ko na --
Ngayon, mas lalo lang lumala
Mas lalong di ako makawala
Kasi nagpapagamit tayo sa sariling kagustuhan.

Kung ganito ang pag-ibig,
Gusto ko na lamang huminto
Hindi kita sasarhan ng pinto
Talagang sa mga oras na ito'y hindi lang akma ang "tayo."

Magbibilang na naman tayo ng iilan pang mga araw
At buwan o panibagong taon na naman
Pero sana sa pagkakataong ito,

Hayaan na nating itama Niya na ang lahat.

His hand seizes no brush,
What he has is dish alone.
There came a deluge –
A surge of days
With lovely clatter of voices.

Eggs tousled,
There’s a perplexed question within.
Amused by her doll,
That little one.

His weeks-old pant
Now rowing incessant,
Famished for something.

A trance of canvasses stretching,
Where there’re outlines
On ocher-soaked linens,
Earth-dug umber, sienna, yolk yellows,
Wet, oily and waiting to bleed
Thick and gummy from the brush.

In his veins,
The scent in ether enthralls him –
He was lightheaded
leaves me lightheaded,
Daubed and anointed
By the deity he has filched from.

Now the baby cries,
Sodden, smells like a milky cotton
Sopping every minute up,
Those implicated hours.

He’ll spill years
As the earth alters his faces.
Greens of summer,
Tarnishing into autumn..
And in winter, the north light;
Grasping firestorm
In the braids of the medium’s hair.

(9/10/13 @xirlleelang)

Iilang salitang ugat
Doon nagdaos at nagtuos
Pulubi silang tinapak-tapakan
Niyurakan ang pagkatao
Kahit sila'y mga multo na lamang.

Hindi masilayan ang anino
Pagkat ang buhay nila'y
Matagal nang hiningan
At naging sandigan

Doon ko nakita,
Ako pala'y kasapi rin
Sa alyansang walang kinabukasan
At pupuwersa sa kanila
Patungong libingan
...

ArkiBuilding #L2

A glimpse to the arena,
Eyes on that screen
They laugh…
Without reflection,
Reality faded out.

A bang to the innermost,
Fringe between…
An invisible being,
Taking off…
Devoid of wings,
With eyes wide open.

They left a mark,
A panorama of silence…

SILENCE…

A startling ending.

What the humankind portrays,
Seems right..
Seems perfect…
But… **a smoke of inanity.

121622

Mga pangarap ay nasa alapaap pa,
Susungkitin gamit ang pagsisikap
Pag-asa at pananampalataya.

Minsan, hinahanap ko pa rin ang sarili —
Habang sa mga mata ng iba'y
Doon pa rin pala ako nananalamin.
At baka sa paligid ay naroon ang ligaya
Kahit alam ko namang
Isa lamang itong patibong.

May mga katauhang nagpapaalala saking
Gusto ko ring marating kung nasaan man sila.
O makihati man lang sa mga bituing
Nasa kamay na nila ngayon
Habang ako’y naghihintay pa rin
Sa sarili kong panahon.

Binabalot ng dilim ang aking puso
Bagamat ako’y lumalantad sa liwanag.
Naghihikahos at nangugusap
Ang damdaming namahay na sa parang.

Nakakapagod palang mangarap
Na tila ba ako’y pinaglipasan na ng panahon.
Tila ba wala nang tala para sa’kin.
Akala mo ‘yun na,
Kaya ibibigay mo ang lahat
Ngunit uuwi ka pa ring luhaan
Pagkat paulit-ulit ka na ring nasaktan.

Saan na nga ba ibabaling ang tingin?
Kung ang lahat ng pinto ay kusang sumasara…
Kung ang lahat ng balik ay pait at hagupit…
Kanino na nga ba magtitiwala pa?
Sa sarili ba o sa kanila?

Sa kabila ng bigat ng aking mundo'y
Nariyan pa rin ang Liwanag
Ni hindi Sya natitinag
Kahit ako mismo ang mang-iwan…

At kung ang Liwanay ay walang kapaguran,
Ay baka 'yun na rin ang dahilan
Kung bakit mas nararapat ko pa ring piliin
Ang pag-usad kahit pa nasasaktan.

At baka sa dulo ng Liwanag,
Ay naroon ang gantimpala
Na kahit ang mundong ito'y
Hindi makapagbibigay.

030317

Oo, totoo --
Hindi mo na kailangang ipagsigawang mahal mo ako,
Na aakyat pa sa tuktok ng bundok
Para isigaw ang pangalan ko,
At doo'y ihayag ang nilalaman
Ng damdaming nagsisidhi,
Sapat na sa akin ang ibulong mo ang mga salitang ‘yan.

Mahal kita --
Sabi nila, lahat ng panimula ay may pangwakas
Pero hindi ko mahagilap sa anumang libro
Kung may katapusan nga ba ang mga salitang yan.

Sa bawat letrang namumutawi sa aking bibig,
Hindi ko alam kung matatapos ba
Ang pagkatha ng puso ng sarili nitong lenggwahe ng "mahal kita"
Pagkat hindi ito isang antigong alahas
Na susuotin lamang sa mga piling okasyon,
Pagkatapos ay itatago sa kahon,
At kakainin ng alikabok sa lilipas na mga taon.

Sabi sa kanta,
"Walang sagot sa tanong kung bakit ka mahalaga"
Pero ang sabi ko nama'y
Tirik man ang araw sa pagtawa
O kulimlim man ang gabi sa pag-iyak,
Hindi ako mauubusan ng dahilan
Para mas mahalin ka pa.
Mahal, kaya ka pala mahalaga
At kaya pala mahalaga --
Ngayon, ngayo'y alam mo na.

Kukunin ko ang mga agiw
Sayong mga lumang gunita,
Pilit kong wawasakin ang mga pader
Na hindi akmang pumagitna sa'ting dal'wa.

Sa paulit-ulit **** pagsambit,
Noo'y natakot akong maglaho ang halaga nito
Natakot akong bawiin ng bukas ang bawat sinasambit mo
Pero ngayon, mas pinili ko nang masanay --
Masanay sa bawat pagbigkas mo
Kahit pa sabi ko noo'y ayoko
Kahit pa gusto kong itanggi
Kahit pa gusto kong limutin.

Pero oo, sapat na sakin ang tiwala mo
Sapat na sakin ang pag-intindi mo
Minsa'y di ko maintindihan sa telepono,
Minsa'y di ko malinaw sa pandinig ko
Pero alam ng puso ko:
Narinig ko.

Sa mga kamaliang pilit nating binabayo,
Mga pagkukulang na pilit nating pinupunan,
At sa mga araw na kahit luha ang nalalasap,
Doon ko nakitang kaya pala --
Kaya pala nating magpatuloy
Sa paghawak sa kamay ng bawat isa
At kahit pa malayo sa isa't isa'y
Ikaw at ikaw pa rin ang pagsinta.

Minsan di'y nagtanong ako,
Ba't hindi ka na lang naunang masilayan ang mundo?
Bakit kailangang hintayin pa kita?
Bakit kailangang masaktan muna bago matugunan ang pagmamahal?
Ba't nga ba minamahal kita?

Mapupuno ako ng bakit
Pero itatapon ko ang mga ito,
Ayoko nang malunod sa pangambang
Paggising ko'y baka muli ka na namang maglaho
O baka malimot ng isa sa atin
Ang iniingatang "mahal kita"
Tatalon ako sa walang kasiguraduhan
Tatalon ako --
Oo, alam kong nahuhulog ako
Nahuhulog sa walang katapusang
"Mahal kita."

Hindi ko gamay ang misteryo nito
Hindi ko mabatid ang mga nakasulat,
Mga nakalimbag sa bawat pahina ng aking isip:
Pero ililibot kita,
Sa aking nakaraan,
Sa aking ngayon
At sa aking bukas --
Pagkat hindi tayo nabigo
Ayokong biguin ka.

Kailanman hindi mabubura,
Hindi maglalaho
Para sa nag-iisang ikaw.
Sana magkusa ang araw sa pagbangon,
At bukas makalawa'y maririnig ko na
Ang hinihintay kong "Mahal kita."

What if healing comes from tears?
And it'll be harder to know
What's pure and fake

What if a blessing comes from rain drops?
If the rain makes you sick,
Would you play with it and seek blessings?

What if sleepless nights are what it takes
To know He's always near?
But you take so much pills
And abuse your body
The Temple of the Holy Spirit

What if dreams only come true
When you let go of things you hold so much?
And at times, need to give up your own
For the sake of others' lives.

What if your greatest fears and pains
Are the keys for greatest thirst this world can't satisfied?
And what if every failure and storms
Are the disguises of the *love and mercy of God?

010321

I left my past behind me
Not because it’s unimportant.
It’s just that —
It’s so true that nothing can be compared w/ Jesus.

We have choices to make each day,
And we always have something to rant about
We even share secrets and
We’re too human,
At times, I’m hating myself too.

Doing this and that
Makes us crazy in some ways
We’ve been so busy w/ what’s temporary
We lie to ourselves.. and so on.

In times of yore,
A name arose –
With vulnerable emerging markets,
The “Sick Man” of Asia!

But it has primed its cutback!
“Sick Man” was now a former name,
Call him this nation
To breed at ‘breakneck’ pace!

The snap back is faster
As global growth stirs in its revival,
And billions of dollars are in his shares!

Philippines vs. U.S.
With 7 percent, the peso was down for the year!
And we were knocked out!

It was more a reflection of global fears! –
About higher U.S. interest rates,
Then, the worries ‘bout the realm’s own fortunes,
Has to be forgotten.

Southeast Asian nation's prospects remain bright,
Likely to produce “predictable growth,”
Yes, the three stars with lone sun –
Now sky-scraping ,
With Filipinos making a stand.

Moving far..
From being a financial basket case,
The government has cut its debt,
Carry on! March on Filipinos!

(2/25/13 @xirlleelang)