Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
inggo Jun 2015
Nakaupo sa isang tabi
Habang ang hangin ay umiihip
Lumalalim na ang gabi
Ikaw pa rin ang iniisip

Dumating ang kinaumagahan
Usok ng kape ang pinagmamasdan
Luhang hindi mo inaasahan
Umaasang may taong pupunas nyan

Sa hapon ika'y magsasaya
Kasama ang mga kaibigan o kabarkada
Ngunit darating ang oras na uwian na
Di na namalayan na ika'y nag iisa
Jo Organiza Jan 2020
Ang kainit sa kape nga mugakos sa imong tiyan,
nahibalik sa panundumang siya pa ang imong gikaibgan
pero sa mga niaging mga adlaw ug bulan
sa paghunahuna ka pirme maglutaw ug mawad-an
mawad-an ug saktong paghunahuna, kay ikaw nga busog,
busog sa iyang mga atik nga kusog mulanog.
Bisayang mga Balak nga mihitungod sa gugma :((
Balak - A Bisaya Poem.
071416

Kape ang sining
Sa walang katapusang takipsilim.
Twelve Oct 2017
Heto ka na muli,
magkaharap tayo,
di ako mapakali,
biglang napaiwas ng tingin,
napalunok ng malalim,
at sinabi kong,
kamusta ka na?

hindi ka umimik,
sabay higop sa mainit **** kape,
tingin sa paligid,
at sinabi ko,
saan ba tayo patungo?

sa pagiling mo na iyong ulo,
at pagyuko,
alam ko na ang sagot,
sa tanong na gumagambala
sa aking pagtulog.


pero binigkas mo ang salita,
na "ayoko na"
siguro oras na,
tapusin na ang mga bagay nagbigay,
ng lungkot at saya,
sa panahong tayo pa.


mahal ko,
paalam na
George Andres Jul 2016
Nagtatanong ako kung bakit di ko mailarawan
Lahat ng naglalaro sa'king isipan
Na kailangan pa umaano bigyan ng isang kwadro
Sa inyong mga tamad na isipan
At trabaho ko pang sa inyo'y isubo ang matigas na katotohanan
Na para saaki'y isang malaking katangahan
At ginagamit lamang ng maraming nais magpasikat upang tumaba ang kapalaluan sa kani-kanilang tiyan
At kumain ng papuri na siyang lalamunin pang kape lang at pambili ng tinta ng bolpen o ng papel man 'yan
At ano pa ang sining kung wala ka nang mapiga sa utak **** kinain ng uod ang laman
Lumuluha ka ng dugo para sila'y mamangha; mga burgis na magpopondo sa iyong katha
Na ano? Kasabay mo lang rin pumasok sa pamantasan bilang dukha
Pero ibang iba na mga mukhang inalisan na ng pasakit ng pag-iisip
Kung ano na ang para kinabukasan o kung meron pa nga namang daratnang liwanag
O kung bukas ay ang kadiliman naman
Saan ka pupulutin lintik kang di naging gahaman na piniling 'wag magpakayaman sa mumunti **** naisin na pagnanasa ng 'yong katawan?
Pinili **** sundin ang tawag ng 'yong laman, ang tawag ng uhaw na kalooban
Ano nga ba ang silbi ng pagpapakain sa kanila ng iyong isipan kung maari namang ito'y bigyan mo ng isang kasangkapan o kaya ito'y laktawan
Ng kahit anong katanungan at pagpagin ang natutulog nilang kulot na taba mula sa pang-aalipin ng katamaran?
7816
Eugene Apr 2016
Ako'y natataranta,
Sa tuwing nakikita ka.
Ako'y nadadapa,
Kapag tinititigan kita.

Mainit pa sa kape,
Ang pag-ibig ko sayo.
Kasing layo ng Antlantika,
Ang pagtangi ko.

Sana'y iyong mapansin,
Ang wagas kong pagtingin,
Nang mabuksan mo na rin,
Ang pag-ibig kong malalim pa sa bangin.
aphotic blue Aug 2017
Maikli lng ito, hindi mahaba kagaya ng pasenya ko. Tamang tama lang kagaya ng pagmamahal ko sayo. Parang kape lang yung tipong kahit malamig na, wala na yung init, gusto mo paring tikman dahil gusto mo siya, masarap, matamis kahit malamig. Kaylan kaya babalik yung init na nararamdaman ko habang hinawakan ko ang iyong mga kamay? Hindi marahil sa estado ng puso ko, malalim ang determinasyon kong maghintay. Saludo ako sa katatagan kong kahit sa saya at pighati hindi ko man lang nasubukang ibigay ang puso ko sa iba. Sapagkat alam kong kahit hirap na hirap kana, alam ko na darating ang araw na tayo ay malulumbay at hahanapin ang bawat isa. Subalit habang ang oras ay dumadaan, ako'y nag-iipon ng tapang sa katawan. Iniisip na niyayakap mo ako at binulungan, hindi paaasahin gaya ng ginawa mo saakin noong nakaraan. Ngunit ano pa nga ba ang aking magaggawa, kung sa una pa lamang ng ating pagkikita ako ay nagmamahal ng isang tala. Kung pwede lang sanang bigyan moko ng isang pagkakataong baguhin ang lahat ng pagkakamaling nagawa ko sa nakaraan. Ang mga pagkakamaling nananatiling nakaukit sa puso't isipan, ako'y nagdadasal na sana sa isang sandali tuluyan ko itong makalimutan. Hindi ko lubusang maisip ang sakit na dinaranas mo sa mga oras na iyon, sa mga tangang desisyon na iniwan kita para magbago ang intensyon. Intensyong akala ko ika'y nagkagusto saakin dahil ako'y naghahabol sayo, sadyang takot lang akong baka sa isang saglit ika'y biglang maglaho. Ilang beses na akong nagbuntong hininga upang mailabas ang lungkot na aking nadarama sapagkat dati ako yung pinakawalan, ikaw ang nahirapan. Tapos sa kasalukuyan, kabaliktaran ang aking nararamdaman, ako yung nasasaktan, kahit ikaw yung aking iniwan. Gusto kong lumapit sayo ngunit sa tuwing gagawin ko ramdam ko ang 'yong paglayo. Ano pa nga ba ang aking magagawa? Kung ayaw mo na saakin di na kita pipilitin. Isa lang naman akong taong mahina, ginawa para ika'y mahalin.
©aphoticblue
A Feb 2016
Ikubli mo ang kasinungalingan
Sa ilalim ng mga basang unan
Dinusta ka na ng ilan
Ano ba ang katotohanan?

Nakangiti ka sa umaga
Ngunit pakiramdam mo'y gabi pa
Tila inaantok pang kaluluwa
Katawan ay naka kadena sa kama

Hindi sapat ang init ng kape
Maski awit ng paghele
Sa silid na madilim
At mga bulong na nakaririmarim

Nakakalulang bangin
Nagpatihulog sa hangin
Pakpak ang maskarang nakatapal
Alay sa mga palalong pabanal
I MIND him well, he was a quare ould chap,
Come like meself from swate ould Erin's sod;
He hired me wanst to help his harvest in-
The crops was fine that summer, praised be God!

He found us, Rosie, Mickie, an' meself,
Just landed in the emigration shed;
Meself was tyin' on their bits of clothes;
Their mother-rest her tender sowl!-was dead.

It's not meself can say of what she died:
But 'twas the year the praties felt the rain,
An' rotted in the soil; an' just to dhraw
The breath of life was one long hungry pain.

If we wor haythens in a furrin land,
Not in a country grand in Christian pride,
Faith, then a man might have the face to say
'Twas of stharvation me poor Sheila died.

But whin the parish docthor come at last,
Whin death was like a sun-burst in her eyes-
They looked straight into Heaven-an' her ears
Wor deaf to the poor children's hungry cries,

He touched the bones stretched on the mouldy sthraw:
'She's gone!' he says, and drew a solemn frown;
'I fear, my man, she's dead.' 'Of what?' says I.
He coughed, and says, 'She's let her system down!'

'An' that's God's truth!' says I, an' felt about
To touch her dawney hand, for all looked dark;
An' in me hunger-bleached, shmall-beatin' heart,
I felt the kindlin' of a burnin'spark.

'O by me sowl, that is the holy truth!
There's Rosie's cheek has kept a dimple still,
An' Mickie's eyes are bright-the craythur there
Died that the weeny ones might eat their fill.'

An' whin they spread the daisies thick an' white
Above her head that wanst lay on me breast,
I had no tears, but took the childher's hands,
An' says, 'We'll lave the mother to her rest.'

An' och! the sod was green that summer's day,
An' rainbows crossed the low hills, blue an' fair;
But black an' foul the blighted furrows stretched,
An' sent their cruel poison through the air.

An' all was quiet-on the sunny sides
Of hedge an' ditch the stharvin' craythurs lay,
An' thim as lacked the rint from empty walls
Of little cabins wapin' turned away.

God's curse lay heavy on the poor ould sod,
An' whin upon her increase His right hand
Fell with'ringly, there samed no bit of blue
For Hope to shine through on the sthricken land.

No facthory chimblys shmoked agin the sky.
No mines yawned on the hills so full an' rich;
A man whose praties failed had nought to do
But fold his hands an' die down in a ditch.

A flame rose up widin me feeble heart,
Whin, passin' through me cabin's hingeless dure,
I saw the mark of Sheila's coffin in
The grey dust on the empty earthen flure.

I lifted Rosie's face betwixt me hands;
Says I, 'Me girleen, you an' **** an' me
Must lave the green ould sod an' look for food
In thim strange countries far beyant the sea.'

An' so it chanced, whin landed on the sthreet,
Ould Dolan, rowlin' a quare ould shay
Came there to hire a man to save his wheat,
An' hired meself and Mickie by the day.

'An' bring the girleen, Pat,' he says, an' looked
At Rosie, lanin' up agin me knee;
'The wife will be right plaised to see the child,
The weeney shamrock from beyant the sea.

'We've got a tidy place, the saints be praised!
As nice a farm as ever brogan trod.
A hundered acres-us as never owned
Land big enough to make a lark a sod.'

'Bedad,' says I, 'I heerd them over there
Tell how the goold was lyin' in the sthreet,
An' guineas in the very mud that sthuck
To the ould brogans on a poor man's feet.'

'Begorra, Pat,' says Dolan, 'may ould Nick
Fly off wid thim rapscallions, schaming rogues,
An' sind thim thrampin' purgatory's flure
Wid red hot guineas in their polished brogues!'

'Och, thin,' says I, 'meself agrees to that!'
Ould Dolan smiled wid eyes so bright an' grey;
Says he, 'Kape up yer heart; I never kew
Since I come out a single hungry day.

'But thin I left the crowded city sthreets-
Th'are men galore to toil in thim an' die;
Meself wint wid me axe to cut a home
In the green woods beneath the clear, swate sky.

'I did that same; an' God be praised this day!
Plenty sits smilin' by me own dear dure;
An' in them years I never wanst have seen
A famished child creep tremblin' on me flure.'

I listened to ould Dolan's honest words:
That's twenty years ago this very spring,
An' **** is married, an' me Rosie wears
A swateheart's little shinin' goulden ring.

'Twould make yer heart lape just to take a look
At the green fields upon me own big farm;
An' God be praised! all men may have the same
That owns an axe an' has a strong right arm!
astrid Feb 2018
ang huling pagkikita ay hindi mo man lang napansin.
minsan kang nasilayan sa ilalim ng mga bituin.
ilang buwan naghangad na ika'y makapiling;
kailan ka kaya mapapasaakin?

ang nais ko lang naman ay magkakilanlan -
magkita, magka-usap, maging magkaibigan.
limutin mo na ang iyong nakaraan,
gawing ako ang iyong kanlungan.

sa bawat gabi na ika'y pinapakinggan,
pagsidhi ng damdamin ay 'di maungusan;
sakit at pagod ay maiibsan
kung hanggang sa pagtulog ay ikaw ang pinagmamasdan.

pagmamasdan ang mga matang hapo,
ang mga gitarang sira ang capo,
ang amoy ng kape mula sa hininga mo,
pati ang paghilik **** nasa tono.

ang iyong damit na babad sa pawis,
at ang iyong sapatos na kumikinang sa kinis;
kung sa umaga'y bubungad ang ngiti **** kay tamis
ay hindi ko kailanman gugustuhing umalis.

at sa lahat-lahat ng kaya kong ilista,
habang ang lapis sa papel ay nabubura na;
sisimulan ko sa pangalan **** may pitong letra
hanggang sa kung paano ka tumatawa.

isusunod ko ang mga singsing sa iyong daliri,
habang ang buhok mo'y hindi na mahawi.
sa bawat galaw **** aking tinatangi,
at ang ala-ala mo'y patuloy na mananatili

pagkarupok ng puso ay lalong sumisidhi.
kapag ika'y nakikita, kulang nalang ay tumili,
maraming nagtataka kung bakit ikaw ang napili,
ngunit mahal, alam kong hindi ako nagkamali.

ang pagmamahal kong lubus-lubusan,
tila apoy na sinilaban;
sa'yo inialay ang bawat laban,
ngunit umuuwi akong laging luhaan.

kung gaano ko man gawing mahaba ang tulang ito,
mayroong ibang nagsusulat para sa'yo.
kahit ipilit ko pang gandahan ito -
hindi ko matutumbasan ang gawa ng nanalo.

at kahit magbilang pa ako ng bawat patak ng ulan,
na maaari namang bilangin nalang kung ilang beses akong luhaan;
dahil sa katotohanang hindi ako ang lulan
ng puso **** kay sarap sanang gawing tahanan.

oo, alam ko. hindi ako nagkamali.
dahil patuloy akong magmamahal kahit sa iba pa ako maitali;
patuloy kitang sisintahin sa bawat gabi
na ika'y natatanaw mula sa aking mga hikbi.

aking sinta, ikaw ang aking mundo,
mabura man ng hangin itong monologo,
mabaliktad man ito ay hindi magbabago,
at kung mangyari'y sana'y ako na ang iyo.
Shanghai Mar 2021
It was nine
The weather was cold
I went to the classic café
And ordered my favorite coffee

Afterwards, I saw you in the corner
Who would have thought
We will meet again
After years

In the same place
Where we met once
And decided to part ways
--------------------------------------------
Jun Lit Feb 2020
Ikasampung lagok na
at higit pa
ng mainit **** ala-ala
subalit malapit man
wari kung aking tinitingnan
sa sulok ng napadpad na isipan
sa kabilang ibayo ng mga pananaw
sa malayong dalampasigan ng pagkatao,
hindi ko kayang abutin
ang pinutol kong pusod
na sa puting lampin ay ibinalot,
at ibiniting tila bituin sa mga alapaap.

Maghapon ko mang lakarin
mula sa aking pusong pinabango
ng galapong na bagong giling,
na kung saa’y tiniis ang init ng kahirapan
habang isinasangag ang bawat butil
ng sanlibo’t sandaang ari-muhunan
mula sa masuyong pinagsikapan,
pinagtiyagaang alagaan -
puno ng liberikang kape
ng lupang sinilangan.

Malayo, malayo na ang Lipa
madaling lakbayin sa malawak na kalsada
na dumaraan na ngayon sa kabundukan
ng Malarayat
na noong musmos pa’y
malayo, malayo, malayo . . .
tanging nakakarating lamang ay mga uwak
at sabay-sabay na lumilipad na tagak
sa takip-silim nama’y mga nagsasalimbayang kabag.
Noo’y maliliit pa ang puno ng sintunis
Ngayo’y natabunan na ng palitadang makinis
Hinahanap ko ang lungga ng dagang bulilit
At puno ng bitungol sa unahan ng lumang bahay
na inaakyat ng mga paslit
napawi na rin ang matayog na tahanan
tila binura ng kapalaran
at mistulang iginuhit ng chalk lamang
sa pisara’y kumupas na larawan.

Natabunan na ng bundok
ng mga alikabok ng ala-ala,
wala na tahanan, o ang lumang pisara
tila nawaglit ang apat na dekada

Malayo na ang lumang Lipa
at katulad ng dahong alamat ng ngalan nya
makating-masakit at di makakalimutan
ang mga karanasan at mga aral na dala

Kung wala na ang bigas na kinanda
magtitiis ako sa samyo ng binlid at ipa
Kung wala na ang pinipig at nilupak sa baraka
kahit budbod at lumang latik ay yayamanin na
Lalakbayin ko’y lubhang malayo pa
Ngunit sinisinta
ika’y makakaasa:
     Ang pinanggalingan,
          ang pinagmulan,
               lilingunin tuwina.
Brewed Coffee - 10; 10th in a series of poems mostly focusing on my memories of Lipa, the place of my birth, childhood and teenage years.
ACMP Oct 2015
Mainit-init na umusok-usok
Asukal, gatas, at kape aking hinahalo
Inihip ng onti at marahang hinigop  
Ng aking matikman ang lasa ay malabo
Kumuha ng asukal at inihalo
Nanaig ang tamis ngunit panlasa'y di kuntento
Kumuha ng gatas at inihalo
Nasamid naman sa tabang at dila'y napaso


Binaba ko ang tasa at mga mata'y natulala
Ramdam ang yamot sa aking tinimpla
Ako'y nagulat sa kapeng pinagmamasdan
Repleksyon ng iyong mukha biglang lumitaw
Ako'y napatingala, nariyan ka pala
Sabay hawak sa tasa at humigop ng bahagya
Bitbit ang ngiti sa muli kong pagtingala
Salamat dumating ka, tinama mo ang timpla.
JOJO C PINCA Nov 2017
kanina habang
hinihigop ko
ang kapeng mainit
at hinihithit
ang mapait
na sigarilyo
habang nakaupo
sa may beranda
ng aming opisina
napanood ko
kung paano
sumayaw
ang mga kawayan
sa saliw ng malamig
na hangan
humahapay ito at
humahalik sa beranda at
nangingiliti ang luntiang
mga dahon
dito humahapon
ang mga ibon
at dito rin gumagapang
ang dagang sugapa
sa basura at tira-tirang ulam
habang nag-aabang
ang itim na pusa
na saksakan ng tahimik
sa sayaw ng kawayan
sa awit ng hangin
sa huni ng mga ibon
sa labis na pagkadiri
sa dagang nuknukan ng dugyot
at sa tulong ng kape at sigarilyo
pinalilipas ko ang
nakakainis na pagkabagot.
Raiza Mae Togado Dec 2015
Nangingibabaw ang amoy ng kape sa paligid,
Pati kamay ng orasan ay naririnig.

Mababawi pa ba ng katahimikan
Ang mga nasayang na sandali?
kahel Jun 2017
Napansin ko lang, parang ilang gabi nang nahihirapan matulog.
Malambot naman ang unan ko
Maluwag naman sa kamang hinihigaan
Makapal at mabango naman ang kumot
Malamig at tahimik din ang kwarto
Nasobrahan nanaman ba ko sa kape?
Hindi naman siguro pero bakit?


Antukin akong tao pero bakit ganito
Pero sa kalagitnaan ng kalituhan,
Sa ilalim ng mga bituin sa kalangitan
Biglang sumagi sa isip ko, "Oo nga pala, wala naman ng ibang dahilan.."
Kundi Ikaw. Ang bida ng walang katapusang kwento.
Sa tuwing hihiga ako pagkatapos ng isang mahabang araw
Na nakakapagod kahit wala naman masyadong nangyari at nagawa


Muntik pang mapagalitan dahil gabi nanaman nakauwi
Nagbihis at dali-daling inayos ang higaan
Ayan na, sa wakas at dinadalaw na rin ako ng antok
Ngunit ayan ka na din bigla nalang eeksena parang sa pelikula
Bitbit ang mga pabaon **** ala-ala na nasa isang garapon
At magsisimula kang kumatok ng kumatok sa puso kong marupok
Sige na, papapasukin kita pero parang awa mo na


Bigyan mo naman ako ng isang mahimbing at mahabang tulog
Hayaan mo akong humiga, magpahinga at huminga
Ipagpatuloy ang pananaginip habang naka-nganga
Na kahit dito man lang, sa nilikhang mundo ay hindi tokis ang pag-ibig
Hihintayin kang mapagod maglakbay at magpasikot-sikot sa isipan ko.
Kahit na nakakainip. Pero wala, sanayan lang naman 'to.
Sanay ng pangarapin at mapaginipan ka,
Na hanggang pangarap lamang kita.
Carl Oct 2018
Kung mayroon akong pinakaayaw na almusal
Iyon ay yung lulunukin kong katotohanan na  lilipas
ang bawat oras, papatak ang bawat segundo ng napakagulong
buhay ko na wala ka.
Sayang lang, Ang ganda kasi nung mga eksenang pinangarap ko
Na buo na ang bahay na ang palapag ay tatlo, Pagpasok mo rito,
ikaw ay nakaupo sa sala na binuo ng mga pangarap mo at oo.
Nang hihinayang ako, paglulutuan sana kita tapos gigising ka sa umaga na may mainit na kape ka nang nakatimpla.

Pero inabot na kasi tayo ng takipsilim
Nagwakas ang mga pangarap na almusal nang magsimula ka nang maglihim
Nang umalis ka na lang dahil hindi mo rin naman kayang magkwento at umamin
Noong humingi ako ng ilang segundo ng katotohanan matapos ang ilang taon kong inakalang hinding-hindi ka magiging sinungaling.

Alam ko balang araw, masaya kana sa iyong bagong kasama.
Sa mga munting eksena na nag lalaro sa isip ko, gusto ko na yung eksenang masaya ka na lang sa iba.
At balang araw hindi na tayo masusuka sa mapakla at mapait na almusal ng ating pag-ibig, salamat, totoo.

Salamat sa hindi na manguyang pag-ibig mo.
faranight Apr 2020
nung bata ako, hindi ako takot sa dilim,
hindi ako takot magisa at umiyak, hindi ako takot magkasakit.
nung nawala si tatay, ayoko na matulog sa sala dahil walang bumubuhat sakit roon at tila ba mahika sa tuwing sa kama ako nagigising.
ayoko na matulog ng magisa,
ayoko na sa dilim,
dahil natatakot ako sa konsepto ng kalungkutan at pagiisa.
mahilig ako sa kape at ingay,
na gumigising sa natutulog kong kaluluwa
at sa ingay na ramdam kong may karamay.
ngunit natikman ko ang gatas,
na tila nagpapakalma sa puso ko sa tuwing tatawagin nila ang pangalan ko, ayoko na magkamali.
ayoko na ng ingay na tila nagsisigawan.
nakakataranta,
nakakakaba,
ang sikmura ko'y namimilit,
dibdib ay naninikip,
hindi ako makahinga,
hindi ko na makita ang liwanag,
hindi na ako makadama,
hindi ko na alam ang tunay na kahulugan ng saya,
nalimutan ko na kung kelan ang huling ngiti na minsang nagtagal sa aking mga labi.
hindi na ko makadama,
at ang tanging nararamdaman ko na lamang ay kalungkutan
malamig na simoy ng hangin na yumayakap sakin sa dilim.
hindi ako nagiisa,
dahil andaming taong nasa paligid ko,
ngunit dama ko ang pagiisa.
𝙰𝚗𝚗𝚎 Feb 2018
Simulan nating magbilang
Simula isa hanggang walo

Simulan nating bilangin ang bawat patak ng ulan
Kung saan tayo masayang nagtatawanan
At hindi pa nababahiran ng kahit anong
Sakit at pagdududa

Simulan nating bilangin ang mga bituin sa itaas
Kumikinang, nagbibigay liwanag
Sa mga mata **** nanlalabo na
At alam nang hindi na kayang ituloy pa

Simulan nating bilangin ang bawat pahina
Ng isang kwadernong punong puno
Ng masasayang alaala,
Ngunit isa na lang masakit na nakaraan

Simulan nating bilangin kung ilang beses tayong
Naging tayo, simula nang magtapat kang
Ako'y iyong gusto

Simulan nating... kailangan pa ba nating simulan?
Masisimulan ba ang mga bagay na alam ****, magtatapos naman?
Masisimulan ba ang mga bagay, kahit hindi ka sigurado,
Ay alam **** hindi naman tatagal?

Simulan nating itanong,
Bakit ako?
Bakit hindi na lang iba ang sinaktan mo?
Bakit hindi na lang yung isang babaeng umiinom ng kape sa gilid
O kaya'y nagbabasa ng libro sa kabila.
Bakit ako?

"Mahal kita."
Hindi naman talaga sa pagbibilang nagsimula ang lahat
Hindi naman sa numero, o sa ulan, o sa bituin

Dalawang salita...
Dalawang salita lang at nagsimula na ang lahat
Dalawang salita kung saan ang ako at ikaw ay naging tayo
Dalawang salita kung saan natapos din ang lahat

Simulan ulit natin,

Simulan natin, sa kung ilang kataga ang sinabi mo
Nang ika'y umalis
Simulan natin sa dalawang salitang sinabi mo sa kanya
Habang ako'y hindi nagbibigay ng atensyon
Simulan natin, sa kung paano natapos
Ang nabuong ikaw at ako.

Simulan natin, hanggang dito na lang.
Rotate the number eight, 90 degrees. What would you see?
Sa isang app ng social media
Pinagtagpo ang mundo nating dalawa
Marahil nga ay tadhana
Dahil sa dinami rami ng pwedeng makilala
Ay ikaw pa,
Ikaw pa ang dumating at tumugon sa hiniling ko sa mga tala
Hindi ko inakala dahil para bang walang pag asa
Na mabuhay ang isang relasyon na tanging fb lng ang nagkokonekta
Hindi ko inakala
Pero ngayon alam kona
Alam kona na mahal kita
Alam kona na ikaw ang gusto kong makasama
Alam kona na ikaw ang gusto kong ka kwentuhan gabi gabi at kainuman ng kape sa umaga
Alam kona na di man kita mahagkan
Ikaw parin ang aking hinahangaan
Alam kona na di man kita masisisalayan
Darating pa din ang tamang panahon na tayoy magkikita sa itinakdang tagpuan
Kaya Mahal, Tiwala lang.
Para sa mga nagmamahalan
na hindi distansya ang basihan
raquezha Jul 2020
Pirang aldaw takang hinapag
Nahiling ko kaya an gayon mo
Pirmi kung pinupurbaran na magrani
Madara pa ngani akong mani
Pero garo sala an pagkaintindi
Pirmi ka nalang naglilihis nin agi
Pagnagkurahaw na an para-sira
Ibig sabihon kayan udto na
Maluwas na ako para magtimpla
Nin kape asin mapritos nin sugok
Pirmi kong pinapasiram an luto ko
Baka sakaling maparong mo
Asin darahon ka sa hamot
Kan sakuyang pagkamoot
Pirmi ko nalang kayang kaulay an sadiri ko
Siguro panahon naman para kausipon mo ako.

—𝐔𝐬𝐢𝐩, a Bikol poetry.
All I really want is someone to talk to.
1. Usip, to tell on(tattle)
2. https://www.instagram.com/p/CDRaZThH-Hn/
raquezha Aug 2020
Mudtū nanaman akong nagisəng
Kwasa lawod na sige panaŋgad
Piripildit kadtong kompyuter
Tambak a  gigibohon pauno
Malang sakit pag naədâan ikang trabawo
Dāwâ unong mag-ābot tinitira
Magka-income sanā nguwan na pandemya
Masakit a pagbuɣay nguwan
Bana niloloko kita ka kanatəng gobyerno

"Urāsâ ayy!" Sabi ni inay
Kwasa kaya nakakape ika malaka mudtū
Pano ka diri iinitan ka tramuya **** iton

Nalingawan ko, paborito palan niya a kape
Ay ta dawa malang ŋisnitan na malaka-pwerte paghigop niya.

Siguro tinutuod kita sa pasakit na tinatao kanatə arog kading gibo ko, nagkakape naman ako dāwâ malaka-mudtū, diretso sa lalawgə̄n ko a sulô galin sa langit, pinipirit na indahon a kulog tas pait, ŋata ta kaipuhan kitang pasakitan kin pwede man sanang ayoson a nasasakupan, ay inda maray pa magkape na sanā.
1. Urāsâ, hot, warmth, sweltering; "Urāsâ ayy!", An experession you say when feel very very hot and sweaty.
2. https://www.instagram.com/p/CDZI4TUHKck
NPt May 2017
Dumungaw na ang araw
Hudyat na ng simula
Simoy ng kape
Harapin ang lahat ng may ngiti
Michael Joseph Nov 2018
Hapon tayo unang nagkita at pareho tayong nag-iisa
dinadamdam mo ang lamig ng kahapon, ang paglisan
minamasdan ko sa layo ng araw ang iyong halina

Mahirap mag-intay sa ilap ng mga sulyap,
tanglaw sa tuwing naghahanap-kayakap
sa mapangakit na halina ng mga ngiti sa labing
malabong magdikit kahit sa pangarap

Sana’y sapat na ang mga awit
ng mga tulang binigkas sa hangin,
nagbabakasakaling maipadama ang lalim
at tugma ng pag-ibig na nilihim

Sa gabi, mag-isa na naman at dama ang lamig
yakap ang unan, hawak ang kumot
nag-iilusyong kasama ka

Sana’y maulit muli ang sumpa
sana’y walang takot sa halina
‘pagkat sanay na tayo sa lamig ng gabi
alam na natin ang ingay o init
at takot na tayong mabighani

Sa umaga, mag-isa na naman at dama ang init
masaya na sa halik ng kape sa labi
nag-iilusyong kasama ka.

Hapon tayo unang nagkita at pareho tayong nag-iisa
dinamdam mo ang lamig ng kahapong kaysakit
ninamnam ko ang tamis ng kalayaan sa pasakit

sana’y tanghali nalang tayo nagkapiling
sana’y di pa sanay o manhid sa pag-ibig.

Tadhana
Michael Joseph Aguilar Tapit
6/19/2016
Levin Antukin Jun 2020
ilang beses mo itinatakda sa telepono
ang alarmang gigising sa 'yo kinaumagahan?
tipong ididilat mo na lamang ang mga mata,
magdadasal, babangon, iinom ng mainit na kape,
at wala nang iba.

sana ganoon din dito sa amin.

sa munting tahanan namin dito sa mandaluyong,
pinalaki kaming alerto sa wangwang ng mga bumbero.
ito ang alarmang gigising sa 'min
kahit kami'y mga gising na.
mapapipikit ang mga mata sa takot,
sabay takip ng tainga,
dahil sa sunod-sunod na sunog,
tanaw mula sa bintanang karatig ng kama.

paano nga ba matulog nang nakatatak sa isipan
ang sangkatutak na pamilyang walang matutulugan?
tag-ulan pa naman, maaaring bumaha.
at sa tanghali kinabukasan ay bilad sa lansangan.

paano nga ba matulog sa ugong ng mga trak
na kumakalampag sa dingding,
nanunuot ang alingawngaw sa balat?

paano nga ba matulog sa ilalim ng kahel na kalangitan?
takipsilim sa pagsapit ng alas-dyis ng gabi.
kinain ng nagniningas na apoy ang orasan.

pribilehiyo na
ang tanungin ang sarili
kung paano ka gigising bukas

'pagkat paano nga ba sila matutulog?
L S O May 2015
Mas matindi pa
sa tama ng kape
ang epekto mo
sa bilis ng tibok
ng puso ko.
John AD Jun 2018
Lumalala nanaman ang aking isip , kakaisip,
Kailan ba ako matututong makisalamuha sa mga tao?
Palagi ko nalang sinisilip ,
Ang bawat laman ng kanilang mensahe habang humihigop sa isang baso

Ng kape na mainit,dagdag kaba sa sarili kong hindi ko maipinta
Sa sarili kong nagpapagaling pa,
Wala akong lagnat , Hindi nga lang marunong kumalma
Ang utak ko'y pagod na pagod na sa mga ideyang kakaiba at di ko alam kung san papunta

Ang isip ko na di ko mapakalma,
Nararamdaman ba nila , o patuloy paring humahalakhak
Sa kalagayan kong patay na patay na,
Kaya minsan ayaw ko ng kasama, di ko kasi maipaliwanag sa kanila na

Ako'y biktima lamang ng kalungkutan ,
Biktima ng nakaraan at kasalukuyan
May mga bagay lang talaga na madalas kong makalimutan,
madalas ding matandaan , (ako'y nagpapagaling pa at dahang-dahang nagpapakalma)
Tag-Ulan
Pabalik balik
Urong sulong
Tila hindi umuubra ang usal at salita
Kapag nag isip ay lalo lang nagiging kawawa
Nakakabalisa ang kawalan ng gawa
Dahil sa takot ay nagpapakumbaba
Kumbaga ang tamis at tawa ay isinugal at isinawalang bahala
Sapagkat ang hindi pagharap sa takot ay masama

Pinilit kong humakbang palapit
Sinabayan ko ng dasal
Ngunit minsan mas mabilis ang paghakbang palayo o pagtakbo kaysa patungo sa tarantang nararamdaman ko
Sila nga ba ay mga pader na dapat kong banggain o sila ba'y mga haligi na nagtatanggol sa akin?
Gusto ko silang paslangin kahit na parang bahagi rin sa akin na mamamatay rin
Katakot takot ang pagkakatulad netong aking damdamin sa hindi pagiging malaya, sa pagiging mahaba lamang ng tanikala

Kinakain na ko ng aking isip at katawan,
Kahit na tiyan ko'y walang laman kundi kape at init ng laman,
Paano nga ba magsisimula?
Unti untiin o isang biglaang awitin, pag aklas sa panginginig,
Pagtuklap sa mga matang gising na nagkukunwaring sa pagtulog ay mahimbing,
Dahil totoo ang panganib kaya't natatakot ka sa maaaring mangyayari o sa hindi mo ginawa,
Ngunit sa pagitan ng sarili mo at takot na naninirahan sa iyong isip sino nga ba ang mas totoo at mas mahalaga,
Ang daga sa iyong dibdib o ang kaluluwa **** maga?
Wag isaalang alang ang bait sa ating mga sarili dahil ang hindi paggalaw kahit na ang diwa mo'y pagal ay pagtaya sa isang maling sugal.
Jay Co Jan 2019
Minahal kita higit pa sa inaakala ko
Minahal kita higit pa sa sarili ko
Minahal kita higit pa sa buhay ko
Minahal kita higit pa sa pamilya ko
Minahal kita higit pa sa oras ko

Lahat nang 'yong minahal kita kasi akala ko mahal mo din ako.
Ibinigay ko ang lahat ng meroon ako.
Subalit, ako'y tila nagkamali.

Tila na pa-isip ako...

Balang araw makakalimotan din kaya kita?
Balang araw makakamove-on na ba ako?
O kaya naman, balang araw mamahalin mo na rin ba ako ?
Hulaan ko, hindi.

Kasi... alam ko naman, sa simula palang talo na ako.
Masaya ka sa mga taong kaya kang pangitiin, patawanin, paligayahin, at higit sa lahat kaya ka nilang mahalin, sapagkat malapit na sila sa puso mo.

Ano nga ba ako sayo ?

Ako lang naman 'yong tao na nag bibigay ng effort para lang makita ka.
Ako lang naman 'yong tao na, pupuntahan ka kasi alam ko nalulungkot ka.
Sa tuwing magtetext ka ng...
"Good am/pm gawa mo ?"
"Tara, Kape tayo ?"
"Tara sa tabing dagat?"

Ako namang itong si engot...
"Sige ***** na ako after 5mins"
"Wait lang paalam lang ako kay mama."

Dali-dali ako pupunta sa bahay niyo, dahil sabik akong makita ka.
Ewan ko ba, hindi ko alam kung anong meroon sayo ?

Kahit anong pilit ko na iwasan ka, pero sadyang mahal talaga kita.
Ronna M Tacud Feb 2021
Ang kahapon ay nagdaan, lungkot ko ay lumisan.
Tunog ng huni ang aking nagisnan.
Liwanag ng araw ang aking nakikita.
Sa dapit sulok ako ay nakatanaw.
Simoy nang hangin ang nalanghap, ngiti ang siyang nasilayan.

Oh, kay ganda ng umaga!
Sipsip ng kape ang aking natamasa.
Hindi magsasawang dumungaw sa maliit na bintana.
Buhok ay hinangin pero ito'y nagbibigay buhay.
Mata ko ay pumungay sa ganda ng tanawin.
Kay gandang pagmasdan ang mga ulap na animo'y dinadala ka sa kalawakan.

Kay sarap marinig ang huni ng mga ibon na para bang kinakalma ang iyong damdamin.
Binawi nito lahat ang kapintasan na aking pinagdadaanan.
Lumuha man noon, napalitan naman ngayon nang isang totoong ngiti.
Maari bang ganito nalang palagi at kalimutan ang pait na siyang aking nakamtan?
Euphrosyne Feb 2020
Katabi kita
Masaya tayo ngayon
Sabay tayong kumain
Sabay tayong pumasok
Sabay tayong humihigop ng kape
Sabay tayong umuwi
Nagtatawanan tayo
Akap akap kita
Para matanggal lahat ng kalungkutan mo
Pinagsasabihan mo ako ngayon
Tungkol sa mga binebenta ko
Tinutulungan mo akong
Mapukaw lahat ng kalungkutan ko
Ngunit
Lahat ng ito'y
Imahinasyon nalamang
Dahil parang mga mata ko nalamang
Ang tayo dahil
Malabong mangyare na muli lahat ng iyon
Sana sa susunod maging totoo na lahat ng ito diane miss na kita.
kahit marupok ang damdamin at katawan nating mga nilalang ni Bathala upang umawit, sumulat, tumugtog o dumula,
ibig kong sabihin sa inyo na mas marilag ang tapang natin kaysa kape,
sapagkat sa bawat ihip at higop sa lamig o init nitong inumin,
anumang hangarin ay kinaya natin.
Jun Lit Jul 2021
Ang Lipa ng aking kabataan, tila kumakatawan,
sumasalamin sa mahal nating Inang Bayan

Ilang tampalasan na ang dumaan
Kolera eltor, malaria, pesteng balang
Mga sundalong Hapon, mga sakang
Malulupit na kampon ni Kamatayan
Dumaan pa ang sakit na kalawang
sa dahon ng kapeng inaalagaan
At bukbok sa bungang manibalang,
nanlalaglag, di na pakikinabangan.

Ngunit ibang klase itong ngayo’y salot
Bala ay di nakikita, mala-bola daw ang balot
at tila may mumunting galamay na nakakakilabot
at masusundan ka, sa’n ka man sumuot.

Binago ng COVID ang ating kapalaran,
pananaw, pagkilos, pati kabuhayan
Nakita kung alin at sino ang dapat pahalagahan
at kung sino ang tunay na karamay at kaibigan.

Kung sa nilagang kape pa ang pagtutularan
kitang-kita kung alin ang latak at alin ang matapang.
Nawa’y may masalok na pag-asa sa Silangan,
Nawa’y may malagok tayong kaligtasan.
15th poem in my series "Kapeng Barako" - Kapeng Barako is brewed coffee in Lipa, Batangas, Philippines, often of the 'liberica" variety and roasted traditionally in large metal vats.
Jun Lit Mar 2021
Naampat na ang dugô,
patay na ang mga bayanì
Pipi’t ampaw nakatayo
ang katahimikang naghahari
Tulog ang diyos, Impô,
mga aswang nakangiti
Matatapos na ang “Aba po!”
lasing pa rin ang kudyapi

Kahit matapang ang kape
Di mahulasan ang kapre.

Ginayumang mamamayan
Tila bulag, tanga’t mangmang

Kapag may nagugulantang
Lalayas na rin, ‘kita’y iniiwan.

Ito
ang alamat
ng taumbayang niloloko
at patuloy na nagpapaloko;
ng bayang pinagsamantalahan,
ng bayang pinabayaan.
14th poem in my series "Kapeng Barako" - Kapeng Barako is brewed coffee in Lipa, Batangas, Philippines, often of the 'liberica" variety and roasted traditionally in large metal vats.
misakamikoto Apr 2020
timpla ng kape
mas gusto ko'ng matamis
sayo'y mapait
Michael Joseph Oct 2022
"Nak, kumusta ka na?" habang inihahain yung Cinnamon bread mula sa oven.

"Naku, Ma'am. Ito single pa rin, dami ko pa kasi need patunayan sa sarili ko."

"Gaganda na nga ng mga na-achieve mo eh kulang pa ba? Hanapin mo rin yung magpapasaya sayo, ako nga simpleng life lang pero masaya ako sa partner ko at sa work ko."

Bumulong sa katrabaho, "Siya yung sinasabi kong prof namin na life coach rin. Pinakilala niya sa akin yung the Ballad of the Lonely Masturbator ni Anne Sexton. Sobrang ganda niya pumili ng mga piyesa para sa class namin."

Ay, Ma'am, si Ara nga po pala. Katrabaho ko."

"Ay, hi po, Ma'am."

"Ikaw ba, pinopormahan ka ba nitong si Michael?" Pabirong udyok ni Ma'am Pola.

"Ingatan mo si Michael, mga sunod na faculty to ng CAL."

"Ay, Naku, Ma'am. Di po ako qualified, baka maligaw ng landas mga taga ABE. Hehe."

"Lahat naman tayo, may mga bagay na akala natin di pa tayo qualified, pero binibigay sa atin kasi may mga taong alam kung ano talaga kaya natin. Ngayon lang yung memo nagrerequire ng Masters kaya di na kayo makapasok. Tignan niyo nga kayo, ang gagaling kaya ng batch niyo."

"Oh, eto nak, mainit-init pa yung order mo, apat na boxes ng Cinnamon bread. Pasensya ka na ginabi ka na ang dami ko ring binebake, baka may pasok ka pa bukas."

"Ay, salamat po, Ma'am. Buti po at bumuti-buti na pakiramdam niyo. Solid po yung mga binabake niyo sana mabuksan niyo uli yung store niyo sa may great wall."

"Ay naku, hoping and praying anak. Sana maging masaya family mo sa binake ko."

"Naku, Ma'am, bentang benta to kasi minarket ko na sa kanila. Sana kahit papaano nakatulong po ako."

"Thank you, Mike ah. Balitaan mo ako at kumustahan tayo sa kape pag may time pa."

"Bye, Ma'am. Ingat po kayo lagi."
Alaala ka palagi, Ma'am Paula Arevalo-Destacamento .

Salamat sa literatura, sa maayos na pagtuturo, sa pagkain, sa inspirasyon, at sa iyong buhay.
Zen billena Aug 2020
Sa bawat pag pitik ng orasan
Bakit ba lagi ikaw ang laman ng isipan?
Kung ang ngiti at sulyap mo lang ay rehas.
Siguradong wala ng pagkakataon pang makatakas.

Ewan ko ba?
Para kang barakong kape
Na hindi ako pinapatulog sa gabi.
Parating nasa isip ka.
at iniisip ko ,kung iniisip mo din ba?

Isa, dalawa, tatlo..
gusto ko ng tumakbo
Pero papanu?
Kung sa kada hakbang ng mga paa ko, imbis na lumayo ay lalo
Pang lumalapit sayo.

Paanu ba malalaman
kung Mahal mo na?
Pasensya kana..
Kung ito man ang mga sintomas
hindi ko na hahanapan pa ng lunas.
Euphrosyne Feb 2020
Malamig
Madilim
Mga tao'y natutulog nang mahimbing
Madaming pumapasok
Kahit walang pintuan
Mga problemang
Hindi naman kailangan
Ngunit sila'y pumapasok nalamang
Wala man lamang paalam
Ayoko silang maisip
Ayoko silang marinig
Ayoko silang makita
Ganito ba kasama ang mga problema?
Ako'y humihigop lamang ng kape
Habang nasa durungawan
Hindi ko kayang matulog nang mahimbing
Dahil sa mga problema sa buhay
Pero bakit pati ba naman sa gabi?,
Sa mapayapa na gabi
Pa kayo nagsipasok sa isipan ko
Ang gusto ko lang naman
Kahit minsan
Manahimik
Mapatahimik
Magpahinga
Mawala
Ang mga problema ko sa buhay
Habang gising lahat ng mga tao.
Matagal ko nang gusto ilabas ito kaso meron na kasi nagpapasaya saken at ikaw yun my coffee buddy :>>kaya nakakalimutan ko lahat ng problema ko sa buhay, kung binibisita mo man ito sana maging proud ka.
JulYa04 Feb 2019
Miss ko na mging masaya
Di ko na alam simula ng nawala ka
Miss ko na ikaw mismo
pero “Majal” wala kana


Miss ko na tumawa
lalo na pag my joke ka
Miss ko na ngumiti
pag nakita kita sa umaga

Miss ko na yung tingin mo
Sabay banggit ng iloveu na pabulong
Miss ko na pagtawag mo
Para lang makita yung magandang smile ko

Miss ko na yung kape mo
Lalo na yung luto mo
Miss ko na yung late night calls mo
Sabay sagot ko ng “yes po”

Miss ko na yung feeling
Feeling na inlove ka sa akin
Miss ko na yung love mo
Lalo na yung promise mo na ako lng sa puso mo

Miss ko na lahat ng sa atin
Pero bakit ang sakit, napaluha ako
Miss ko na yung self ko
Na nalimot ko dahil lamang sayo
Nag-init ang tubig, tulad ng titig mo,
Tahimik ang tasa, pero puno ng gulo.
Bawat halo ng asukal, lihim kong hiling—
Sana sa'kin ka matunaw, kahit 'di mo pansin.

Sa bawat sangkap, may pa-kiliti,
Kape't puso, parehong may landi.
Di ko sinadyang gawing espesyal,
Pero bakit sa'yo, gusto kong maging tapat at ilegal?

Ako'y nagtimpla, ikaw sa isip,
Pero ako ang sumarap—’di ko na madeny.
Sa simpleng pagdampi ng labi sa tasa,
May lihim akong dasal na sana'y magtagal pa.

‘Di ako para gisingin lang sa umaga,
Ako yung tipo na hinihintay sa gabi.
Tahimik, mainit, matapang kung kailangan—
Pero laging handang lambingin kung ikaw ang dahilan.

At kung sakaling malasahan mo ‘ko sa pagitan ng sipsip at buntong-hininga,
Sana maramdaman mo—hindi lang kape ang naghihintay sa’yo,
kundi ako rin…
paunti-unting nalulusaw, para sa’yo.

— The End —