Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Katryna Mar 2018
Balik tayo sa simula.
Sa lugar kung saan tayo unang nagkita.
Kung kelan natuto tayong pahalagahaan ang isat-isa.

Balik tayo sa simula. 
Kung kelan natuto tayong pahalagahan ang bawat minuto nang ating isang oras.

Ang isang lakad na nauwi sa maraming pang paroon at parito.
Mga paglubog at pagsikat ng araw na tayo lang ang magkasama.

Balikan natin ang mga araw na tayo lang ang nakakaintindi sa sakit, pagod, saya at pinagsamahang mga problema.

Balikan natin ang simula,
Mga tawanang mistulang walang katapusan
Kwentuhang walang patid at tila walang katahimikang babasag sating ingay.

Balikan natin ang saan, kelan at paano tayo nagmahalan.

Kasi mahal, 

baka sa ganitong paraan.
Maisalba natin ang napipinto nating hiwalayan.
m X c May 2019
gabing hindi mapakali,
gustong humagolgol, ngunit walang luhang pumapatak,
sikip ng dibdib ay hindi maintindihan,
ilang kilometro na ang takbo ng isip,
ngunit ikaw lamang ang iniisip,
Papalayain na ba ang sarili?
o hahayaan nalang na magkusang mawala,
dahil nagmimistulang bangkay na at hindi na maramdaman ang muling umibig.
ang makita kang masaya na, ay akin ding kasiyahan,
mga katanungan ko'y hangang tanong nalang.
sinusubukang ngumiti tumawa ngunit, aking lamang pinaglalaruan ang aking sarili, dahil sa halip tuwa at saya ang aking maramdaman ay parang normal lang.
PAPALAYAIN NA AKING SARILI,
sa nakaraan nating ako lang ang nakakalam, na parang ako lang ang nakakaalala.
ito na nakakaramdam na pala ako ulit.
SAKIT pala ang aking nararamdaman, na ako'y napag iwanan na, na ako nalang ang nabubuhay sating nakaraan. TAKOT, na ako'y tuluyan mo na palang nakalimutan, TUWA na ikaw ay masayang masaya na, ngunit sana ang mga tanong gustong itanong saiyo, matuldukan na, pangamba ko lang ay hindi nanaman ito sagutin. pangamba ko din ay baka hindi mo na ako ituring na kahit parang kapatid lang, yon ay aking tanging hiling.
ngayon ay siguro panahon na para,
Palayain na aking SARILI,
ngayon luha na ngay bumuhos sa umagang gansa ng sikat ng araw,
at ngayon sa huling pagkakataon ipapadama sayo,
K. ikaw lang, mahal kita, minahal kita, at kung baliktarin man ang mundo at kung saan pwede na ang TAYO, K. mamahalain parin kita.
mahirap man sakin ngunit siguro ngay ito rin ang iyong inaantay ang,
Palayain na aking SARILI.
there's always someone who will never be YOURS, iloveyou more than anyone knows.
thanks, and i will always be your MACy.
011717

Sabi ko noon, hindi na ako magsusulat pa -- na hindi na ako mag-aalay ng tula para sayo. Na ang huling piyesa ng tula ay ipinalipas ko na rin noong isang taon, ipinatikom sa dagat na bumubura ng bawat larawang binigkis sa buhanginan -- noong isang taong napagmasdan ko ang pagbagsak ng bawat dahon ng alaalang dinumog at pinunit ng hangin.

Akala ko yun na ang huli, nang bigkasin ko sa mismong harapan mo ang bawat malayang mga tugmang naikatha buhat sa lalim ng sugat nang palihim na pag-ibig -- ngunit walang lihim na hindi nabubunyag kaya marapat na rin sigurong mailathala ang damdamin sa bawat dahong muling pausbong bagamat hindi ko pa rin alam kung aabutan ba ito ng taglagas.

Akala ko yun na ang huling pakikipagtagisan ko sa bawat salitang may mensahe ng pagbitaw. Akala ko kakayanin kong bumitaw agad, bumitaw nang kusa at tuluyan nang maihihimlay ang bawat tula sa mismong pinagtuyuan ng bawat dahong bumabagsak.

Ilang beses na kitang ipinaubaya sa Kanya pero paulit-ulit kang bumabalik -- ni hindi ko alam kung dapat bang sisihin ko ang tadhana o talagang kailangang kong tanggaping parte ito ng pagpapasakop at pagpapaayos ko sa Kanya. Paulit-ulit kitang kinatatagpo sa panaginip na halos magtaka ako kung bakit.

Napuno ng listahan ng ngalan mo ang mga petsa sa kalendaryo kung ilang beses kang naging bisita sa aking pagtulog at paghimbing. Hindi naman ako kumakatok sa aking unan at kumot para masilayan ka -- masilayan kung posible bang maharap kita at hindi na ako urong-sulong pa.

Paulit-ulit tayong ipinagtatagpo kung saan una tayong nagkita at nagbitaw ng mga pangakong uunahin natin Siya at doon din natapos ang bawat panimulang may matatamis at mabubulaklak na pagsasalarawan ng mga salitang "kung tayo'y tayo talaga." Pero paulit-ulit kitang hindi ipinagkakait sa Kanya kasi alam kong para sa Kanya ka naman at hindi ako ang makapagsasabing ang bukas ay laan para sa atin ng may iisang pintuan.

Hindi ko maaaring ilibing nang buhay ang bawat alaalang naging parte ng kung sino ako ngayon, mga nakaraang sabi nila'y dapat daw ay daanan ko lang at wag pagtambayan. At kung hihimayin ko ang bawat yugto, hindi ko alam kung kaya bang paluputan ang mga ito ng metaporang pampalasa sa bawat linya ng tula.

Hindi ko alam kung magkakasya ito sa puso **** ni minsa'y hindi mo nagawang pagbuksan. Inilatag ko na sa Kanya ang lahat kasama ang pagpapatawad ko sayo, kasama ang bawat panalangin ko para sa ikatataas Niya sa buhay mo -- mga panalanging para sa ikatatag ng pananampalataya mo, para sa ikalalalim ng relasyon at pundasyon mo sa Kanya.

At hindi, hindi ko lubos maisip na ganito ang paraan Niya para sa paghilom ko -- na mismong pinagtatagpi-tagpi niya ang bawat tauhan sa paligid ko para lang maharap kita.

Ilang beses akong umiwas na may sumbong sa kalangitan na sana nga dumating na ang panahon -- yung panahon na kaya ko na at kaya mo na rin. Nag-iwasan tayo na waring naglalaro ng Patintero at nakakapagod nga -- nakakapagod makipaglaro kasi hindi naman natin ninais na makipaghabulan sa wala na.

Pinili kong bitiwan ka pero hindi ko binitiwan ang paghihintay ko sayo -- naghihintay akong marinig lang mula sayo na ayos ka lang.

At oo, ayokong nakawin ang mga oras at sandali na laan para sa paglago mo sa Kanya. Noon pa man, yun na rin ang tanging dasal ko sa Kanya. At kahit sa pagbitaw natin nang paulit-ulit, mas minamahal ko Siya. Oo, mas matimbang ang pag-ibig Niya para sating dalawa kaya nga't mas mainam na mag-ipon na lamang hindi ng mga pangamba, bagkus ng mga panalanging kalugud-lugod sa Kanya pagkat iisa lang ang ating Ama.

At kahit pa, kahit pa hindi ko masuri sa aking sarili kung ito na ang huling piyesa, hindi pa rin ako bibitaw sa pagsusulat. Maubusan man ng pagdanak ng tinta ng aking pluma'y patuloy akong makapagsusulat.

At hindi matatapos ang mga tula na may ganitong pangwakas. Hindi ko rin alam kung kailan ito madudugtungan at kung dapat bang ihanay ko na sa ibang istilo ang bawat katha.

Gayunpaman, ang bawat tinta ng bawat kataga'y iisa lang ang diin -- isang mensaheng hindi ko kayang sambitin, hindi kayang sambitin nang harapan kaya't katulad ni Rizal, mas nanaisin kong ganito ang maging istilo ng mapagdamdaming paghihimagsik. Isang mensaheng hindi ko kayang bigyang pamagat at mananatiling isang alamat --- alamat na hindi ko wari kung makakarating ba sayo o hindi.
Sasarhan ko na ang plumang may umaapaw na pagbulong ng lahat, pagkat ngayon: ikaw naman sana ang magsulat. Ngayon, ikaw naman sana ang magbigay ng pamagat -- isang pamagat kung may "tayo" pa nga ba sa huling mga linya o tutuldukan na lang ba natin ito at lilikha ng panibagong kabanata.
Wretched Jul 2015
Ang sabi sakin ni Mama, "Huwag **** ipapagalaw ang iyong katawan. Magmahal ka ng lalaki ngunit wag **** isusuko ang templong iyong inalagaan kung ayaw **** magsisi." Sabay kindat na sinundan ng kanyang mga kiliti. Kung pwede ko lang aminin kay mama na mali siya sa dalawang bagay na kanyang nabanggit (nako, baka namura niya na ko sa galit).
Una. Hindi lalaki ang aking napupusuan.
Pangalawa. Mama, patawad pero naisuko ko na.


Baka ang nais iparating sakin ng aking nanay, "kahit ikaw ay pilitin, HUWAG. At huwag na huwag mo ring ibibigay ng kusa."

Hindi ba? May punto siya. Pero mahal, naaalala mo ba ang gabing umuwi tayong magkasama? Hinawakan mo ang kamay na nanlalamig sa kaba. Pinainit mo ang pakiramdam ng akin ng nadama ang pagyapos mo ng dahan dahan sa aking katawan. Nilakbay ng iyong mga halik ang labi kong nagliliyab sa pagkasabik. Ito na ang pinakahihintay kong sandali.

Nasubok mo kung gaano kabilis kong kayang bumigay. Kasabay sa bagal ng oras habang gumagapang ang iyong mga kamay ay sumabay ang pagkatunaw ng aking mga tuhod. Mga puting kumot namantyahan ng pula. Sabihin na lang nating ito'y ating mga kaluluwa na sinakop ng kasalanang ating nagawa. Langit ay aking narating at nakita. Hindi ito isang pagkakamaling aking pagsisisihan. Hindi mo ko nun kinailangang pilitin dahil buong loob ko itong ibinigay ng kusa.

Ilang beses nangyari. Isa... Dalawa... Ilang beses nasundan. Tatlo... Apat... Lima... Ilang beses nating natagpuan ang ating mga sarili sa parehong sitwasyon. Ilang ulit ng nangyari  ngunit pabago bago ng posisyon. At tulad ng magandang panahon, pagmamahal mo'y nagdilim at naglaho. Pinaglaruan, pinaikot ikot sa iyong mga palad na parang laruan. Leeg ko'y aking natagpuang may nakapilipit na kadenang nangangalawang. Kung gaano kabilis **** nahubad ang nakabalot saking damit, ganun din kabilis nagbago ang iyong isip. Saking mga mata ay hindi mo natagpuan ang langit.

Sabi mo kaya **** mabuhay na mukha ko lang ang iyong tinititigan. Kasinungalingan. Sabi mo ako lang ang iyong kailangan. Nagsisinungaling ka na naman. Ang sabi mo ako lang ang babaeng iyong mamahalin. Sana nga'y nagsisinungaling ka lang. Dahil naialay ko na ang aking kaluluwa, puso't katawan sa mga pangako **** iniwan. Templo ko'y nagiba na ng impyernong sinapit ng damdamin ko sayo. Tama nga si mama. Dapa't ito'y aking inalagaan. Akin ng ibibigay saking sarili ang kalayaang aking kailangan. Akalain ko bang lahat ng ipinangarap ko para sating dalawa hindi ko rin pala makakamtan. Hindi mo kailangang manatili. Hindi kita pipilitin. Buong loob ko itong ibibigay ng kusa. Susubukan kong burahin ang mantyang ibinahid mo sa akin. Ikaw ay aking hahayaan kahit ako'y ginawa **** saktan at iwanang duguan. Mahal, hindi ko magagawang pagsisihan ang nagawa nating kasalanan.
Hoping to perform this piece at Sev's Cafe's Open Mic Night. Looking forward to Celine's performance as well.
Brian Sy Oct 2019
mga tao sa kasalukuyan
mga dayukdok sa kapayapaan
pagkat bitbit sa kung saan ang paroroonan
hatid na bigat ng ating kapaligiran

oo, patuloy ang progreso
nating mga tao
taon-taon may mga bagong
mapangusad na mga plano
unti-unting nasasagot
mga sigaw ng pagbabago

...kahit papano
kahit gaano
ito katagal
lahat ng baraha
para dito'y handang isugal
pagkat lahat ng mga
dumadaan na pagsusulit
ang bawat paglagpas at wakas
nama'y lubos ito na sulit

sa ginagalawang mundo na abala
sa munting paglabas,
di na maiwasan ang pagalala
bawat pilak parehong pang-hulma
at resulta para sa mga gyera
marami namang mas makahulugan pa
upang igasta bilyon-bilyon na mga pera

panloob na kapayapaan
sa paghanap nito'y
isang paghahanap sa karagatan
lumulutang lamang ay katanungan
kung ito'y katotohanan
o isang kasinungalingan

makakamit ba hangga't may natatapakan
o madadama lamang ba
pag tanaw mo na tanaw ng kalangitan
o habang sa paglalakbay ba matututunan kung papano hulihin ang nasusulyap panandalian

sumisikip, napupuno mga kulungan
sumasagitsit ang mga bulong-bulungan
kaysa sa tulungan, pinagtutulong-tulungan
humihinga pa aking paniniwala
sating patutunguhan, wala pa tayo sa kalahati
sa nagmamasid sa itaas, aking tiwala
pagkat hindi pa ito ating wakas

patuloy mabubuhay ang pagasa
hangga't may nabubuhay na umaasa
simulan sa sarili, wag sa iba i-asa
pagmamahal sa sarili't sa iba'y ipasa

di kahinaan ang pagtakas
minsa'y kinakailangan
din nating maghilom, kumalas
sa mapangwasak na mundo,
patunayang ika'y mas malakas
hindi upang ipakita'y pagkamanhid
kundi magkaroon ng sapat na lakas
upang kayanin pang hatakin
sarili't ibang tao pataas
Mika May 2016
Tanging hiling sa hangin na sana'y tangayin
Ang mainit na bugso ng damdamin
Bawat paghampas at kumpas,
Hindi ko alam kung saan dadalhin

Pinasok natin ang buhay ng isa't-isa
Walang kamalayan sa ating pakakahantungan
Sa mundong hindi perpekto at walang sigurado,
ang tanging pinanghawakan ko lang ay may ikaw at ako.

Nangungulila sa mga mata **** nangungusap
Na sapat ng pagtakpan lahat ng sakit na nararamdaman
Ang mga mata **** sumilaw sa madilim kong isipan
Kailan ko kaya ulit ito matatanaw

Madaming hindi pagkakaintindihan
Nauuwi sa sakitan
Hindi mabilang ang kapintasan
Na bumabalot sating samahan

Tila bagyong walang dala kundi pinsala
Pagmamahalan nating puno ng pangamba
Mga mata mo lang ang tanging naging sandigan
Panangga sa kalamidad, silong sa kadiliman

Isang gabing hindi ko mabura sa ala-ala
Nakatatak sa puso't ispian
Binaybay ng mga kamay mo ang bisig ko
Hinagkan, hinalikan at hindi binitawan

Pinagdasal na sana'y wala ng katapusan
H'wag na sanang sumikat ang araw
Dahil walang ibang nais kundi ang namnamin
Ang bawat minuto sa iyong piling

Marami ang hindi kayang unawain
Ang ating kumplikasyon na dala ng depresyon
Ano bang alam nila?
Bukod sa kutyain tayo

Sabi nila baliw tayong dalawa
Hindi inalintana ang sinasabi ng iba
Malaki ang tiwala ko sa'yo, sa akin,
Sa ating dalawa

Ngunit naging malupit ang mundo,
marupok ka at mahina ako.
Hindi na kita kilala
Hindi mo na ko tinitignan sa mata

Tinalikuran ang sarili kong giyera at
pinaglaban ka
Patuloy kong sinasabi sa'yong,
"Mahal, andito lang ako. Kumapit ka."

Nagbingi-bingihan, pasok sa isang tenga
Labas sa kabila
Pinagtabuyan palayo pero sabi ko sa sarili,
hindi ako susuko.

Tuwing ipipikit ko ang mga mata,
hindi maiwasan ang pagtulo ng luha.
Sinisigaw ng puso, kayanin ko pa.
Pero ang tanong ng utak, para san pa?

Gusto kitang hagkan sa bawat sulok ng katawan,
gustong akuin ang sakit na iyong nararamdaman.
Naging manhid ka saking sakripisyo,
Patuloy akong pinagtabuyan.

Hanggang sa naubos na ang pasensiya at pag-unawa,
halos isuka na natin ang isa't-isa
Pagmamahal nalang ang nakita kong dahilan
kung bakit patuloy parin nating sinubukan

Hindi lilipas ang isang araw na walang bangayan
Ang haplos **** nung una'y malumanay naging
mahigpit at puno na ng galit

Nauntog sa katotohanang hindi sapat ang pagmamahal lang
Naglaho ang kislap ng mata na nung una'y sapat na kahit wala
ang mga salitang, "mahal kita"
Anong ginawa natin sa isa't-isa?

Mag pag-asa ba talaga ang pagmamahalan ng dalawang taong sira?
Paumanhin sa aking sasabihin dahil ito'y paalam na,
Paumanhin dahil ika'y masasaktan sa pangyayaring magaganap,
Paumanhin dahil sa kabila ng ating mga pinagdaanan ika'y iiwan ko na,
Paumanhin dahil sa bawat ngiting ating pinagsamahan ito'y mababahiran ng lungkot at poot,
Paumanhin dahil ang tayo ay magiging ikaw at ako na lamang,
Paumanhin dahil ang dating tayo'y hindi na muling babalik,
Paumanhin dahil noong nagging tayo ay nasabi kong hinding-hindi kita iiwan, na ikaw ang para sa akin,
Paumanhin dahil ika'y makakaramdam ng matinding sakit sa aking pag-lisan at wala ako para ika'y hagkan at yakapin at masabing andito lang ako,
At ngayong patapos na ang aking tula nais kong humingi ulit ng paumanhin dahil ako'y magpapaalam na,
Hindi ko man mabigyan ng maayos na rason o paliwanag ang aking pag-lisan nais kong sabihin sayo na totoo ang lahat ng nangyare sating dalawa, ang bawat yakap, halik, halakhak maski ang ating pag-iyak ay totoo,
Paalam aking binibini.
This a goodbye poem in my local language Filipino
MR May 2019
Yung hadlang sating pagmamahalan ay parang hagdan.
Bawat hakbang natatapakan,
pero sa kapit nating dalawa’y ‘di tayo kayang siraan.
Ganun katibay ang ating pagmamahalan,
Madumihan ma’t tapak tapakan,
‘di parin uubra yan sating kinabukasan,
sapagkat,
sapagkat ang pagmamahalan nati’y para ring hagdan,
parang hagdan na walang katapusan ang mga hakbang,
na kahit tapak tapakan tayo’y wala paring makakahadlang,
sa ating pag-ibig na araw-araw nating inaasam.
Pretty rich girl, softly dreaming, 
a woman is so newly waking
no use at all for dad’s financing, 
consumed by flesh that is desiring 
of wanton flows that force such rousing
to be taken far from here for using 
by men unfazed by city counting.

Then sudden blackness o’erwhelming, 
all sound and vision swiftly clouding
strong arms unseen and grasping 
to sweep her off her feet and making
sense of ropes around her tight’ning, 
with her arms together jerking
forcing back to ankles spreading
with ballgag muffled screaming 
she should now be strongly fighting 
instead there is a wild arousing.

Stripping cutting all that’s hiding 
until she’s held quite naked finding
that there’s a hood that’s closing 
round her head and isolating
from any sense of air that’s cooling
and rampant need that’s now arising
she feels excitement in so being
where she feels no fear abiding.

Put down hard after easy lifting
a lid above her slamming
the sound of engine starting 
spinning wheels now are speeding 
bound in dark she’s left a-lieing 
with mouth that gives no screaming
instead a wet arousal finding 
knowing of her inner needing.

****** rising almost blinding 
fighting, writhing, needing tying 
her tortured form now pounding
forcing every sinew twisting
with such unsought pleasure giving 
this wanton **** who has such thinking
of brutal taking and ill using
by men she should be hating.

How could juices start their flowing 
as crude hands began their probing 
carrying to places far unknowing.
Rough voices talking of their doing, 
arguing ransoms for demanding
then finding her with wet arousing 
cruel laughing at her needing
until there comes a sweet dividing 
of her eager self though darkening
roughly forcing them by wanting 
that she is newly there for taking
captors now in forced confronting.

There can now be no disguising 
that this is life not fantasizing 
these coarse brutes so crudely using
think they’re forcing her submitting 
now she wants them by satisfying 
her every silent wanton needing 
of each to feed obscene desiring.

An iron bed prepared for keeping 
till the time of ransom paying 
fully tight is now her strapping
legs apart, wide spreadeagling
ignoring all her protests mewling 
but her bucking body thrusting 
makes her needing so enticing
till they give her what she’s wanting.

There is now for each unseen taking
a welcoming and wet demanding 
so there can be no inflicting 
that but which is urgent wanting
opening each hole for filling 
not once or twice but oft repeating
taking turns in fully using 
till they are all quite lost in spending.

With captive bound there’s no sating 
screaming begging ne’er abating 
always there is more demanding 
screaming all despite her gagging
each time her body hits climaxing
fighting , dragging now and forcing 
wearied jailers for more pleasuring
ignoring all their worn protesting
incessant in her primal wanting
who is using whom in this not knowing
when captors should be really scaring
but they have never known such needing
standing round and jointly fearing
of chewing less than was their biting
with this nymphomaniac in bareing.

Words in anger, muffled voicing 
some with reason in conferring
then a quick release of bindings 
a body hot for blanket wrapping 
with a fiesty female grappling
cursing now her wild desiring
yet unstilled with needy struggling
tossed in the car for rapid driving 
some miles back by unknown routing
while in the trunk much banging
till on daddy’s doorstep dumping 
ransom now in quick forgetting
as captors with relief escaping
while pretty rich girl leans back smiling
anticipating her next kidnapping.


From my Francesca Anderssen Poetry collection: **** Verse (Amazon)
I have written novels and verse about the interaction between lovers, and consensual activities that form the rich tapestry of living and loving between people who care about each other.

I Hope you like my thoughts.
Tell me if you do---or don't.
Criticism is my lifeblood
The complete book of **** Verse by  Francesca Anderssen (101 ***** poems) is on Amazon in kindle and paperback,

together with my ****** **** novel "Need". also available on amazon
Fay Slimm Jul 2016
Running amok black bellies of hail-clouds
divest their hard cargo
on near-ready harvest and thunder claps
in spiteful applause.

Scudding sails of racing white galleons
arrive to the rescue
and change weather's position as quiet
breaches gale's disorder.

Setting the sun throws magenta feathers
across dark horizon
and to settle the issue parades jade tints
as the landscape transforms.

Waiting small boats plod homewards in
fish-laden formation
while wives run to stoke hot-kettled fires
of ready bath water.

Lighting a pathway half-moon winks as
heavier catches in
hauled nets silver the harbour and men
start night's final performance.

Sating hunger with coming and going
sow-and-reap women know
the meaning of sharing male labour in
scaling and salting chores.

Fisher-folks' world begins and ends
with the vagaries and quirks of weather.
L B Sep 2017
The ocean through an opened window
Frontier between all that's known
of here
and sleep
riding out the waves as they come

A gull cries in passing

Waves sating themselves
in the womb of the earth
kissing the neck of Bride's Brook
Her seaweed streaming hair
in wind of tides
The moon's pull to release
coaxing spent and tender moans--

the farthest reach of sighs
Actually, this was from a place where I stayed on Cape Cod, MA.
Anton Jun 2020
-Binibining_Enilra

nakatulala sa kawalan
malayang naglalakbay ang isipan
luha ay nagsisimula nang mag unahan
di alam kung dapat na bang punasan

bakit akoy lubusang nasasaktan?
di alam kung  ang hahantungan
tanging ikaw lang ang laman
kahit damdamin ko'y nahihirapan

Mahal,patawad ng ika'y aking nilisan
lubos ko itong pinagsisihan
di kona inisip kung ikaw ba'y masasaktan
basta't ang alam ko lang ito ang tanging paraan

simula ng umalis ka't di na nagparamdam
lubos akong nag nakakaramdam ng agam-agam
kung bakit hindi mo man lang nakuhang magpaalam

nahihirapan nakong unawain ka
lalo na yung mga panahong sayo'y balewala na
kinukulit kita ; sinusuyo
bakit tila mas lalo kang lumalayo

araw araw akong naghihintay iyong mensahe
na baka mabigyan moko ng oras na walang bayad at libre
kase alam ko hindi sayo pwede
subalit di na bale

Mahal naman kita,kaya
kaya kung magtiis para sating dalawa
kaya kung maghintay kahit gaano pa katagal
lahat ay kaya kung isugal

dahil mahal kita!

ngunit isang araw nagising ang aking diwa
nagising na may luha na saaking mga mata
naisip na baka wala na talaga
walang nang pag-asang muling magbalik ka
kung paano tayo nagsimula tulad  nung umpisa

kaya mahal , patawad!
ako na yung unang sumuko
dahil hindi kona alam kung kakayanin ko pang labanan
ang tukso
di ko na alam kung may puwang paba ako dyan sa puso mo

ngunit ng dahil sa pinaggagawa ko
mas lalo lang palang naagaw ang aking trono
mas lalo ko lang palang sinasaktan ang sarili ko
umiiyak;lumuluha
labis akong nagdurusa

dahil kasalanan konaman
kung bakit pako nag desisyon ng hindi ka kasama
labis akong nagsisi kung bakit
iniwan kita

pasensya!
pasensya kung makapal ang aking mukha
nakuha ko pang humiling
na bumalik ka sa aking piling
na baka sakaling muli kitang mahagkan
kahit sa panaginip lamang

sana'y muli **** pakinggan ang aking panalangin
bumalik ka sana sakin
at muli akong tanggapin
dahil diko na alam ang gagawin
hindi ko na alam kung paano kakayanin
kung tuluyan na nga natin itong tatapusin.

mahal patawad kung ako'y naging makasarili
inisip na baka hindi talaga tayo sa huli
patawad kung lagi akong wala sa iyong tabi
patawad kung di kona kinayang manatili

sana'y palagi **** tatandaan na mahal kita..
kahit wala na tayong dalawa

#ManunulatPH
#Repost
elea Feb 2016
Babalik ako sa kung saan tayo ay mga bata pa
Nag lalaro, tumatakbo, tumatawa
Walang iniisip na problema
At may mga ngiting walang katumbas
Na nakikita sating mukha.

Isang umaga ang hindi ko nalimutan
Yung araw na nalaman ko na ikaw ay may pag tingin pala,
Tumingin ako sayo
Napatingin sa mga ngiti mo
Na parang nakuha ang inaasam asam niyang regalo sa pasko
Habang ika'y ay bahagyang yumuko at umiiwas na makita ko
Mga mata natin ay nag tagpo
Diko alam aking sasabihin
Gusto ko itanong sayo kung bakit ako,
Ngunit walang salita ang lumalabas sa mga labi ko.

Ilang umaga ang nagdaan na palaging tumitingin sa langit at ngumingiti sa araw
Pumipikit at dinadama ito na parang na sisilaw sa angkin nitong ningning
Iniisip kung ikaw ay makikita.
Kaya't dali daling papasok sa eskwela
Tingin doon, tingin dito
"Nasan ka ba" ang tatlong salita na laging sinasambit tuwing hinahanap ka.

Tuwing tayo ay nag kakasalubong
Parang may kuryente na sa katawan ko'y tumatakbo.
Ngingiti tayo sa isa't isa
Na parang mga batang binigyan ng sorbetes
At natuwa sa kung gaano ito katamis.

Tatapusin ko na itong tula na aking ginawa
Ito nga pala ang isa sa magagandang bagay na nangyari saking pag kabata.
Limang taon na ang nakalipas .
May mga tao talaga sating pag kabata na minsan tayong pinasaya.
"Crush" isang salita pero mapapangiti ka ng abot tenga.
-pbwf-
vircapio gale Jun 2012
i admit to 'male' --
'female' strikes me low
curving
concupiscent hips (of Venus swaying so)

the one who places,
caught bathing in her morph
to mar
her goddess innocence (Peleus grasps her so)
        
her evergreen paradise-
apple spraying scruples,
while the sun
dries forgiveness **** (on Eve's fragrant *******)

in other Edens
Lilith simply leaves him blind
to lust
for unknown Didos (craving **** or suicide)

the limping god
nets love and war, olympicly
to smith
a mortal death (from Vulcan jealousy)

foresight's fire-gift
leaps obedience
to lie
far falls the divine (in ******* he defied)

potent swan of sky,
what judgement?
for a girl
you laid in that white rush, (virginity unfurled)

immortal ****
fates sails of progeny,
raging
poet-birthing strife (for temple priestess' cries)

fated nation-death swoons,
shares beauty's scale,
and Aphrodite's foam (caresses history's thighs)

Trojan tensions mix
the modern mind to heights of doubt
of mythopoets' truth ( -yielding blindnesses)

lonely walk the earth
with guiding wisdom lacking
all the pawns of fate (forget love's darknesses)

sphinxine hunger asks
the soul of destiny
of hubris, tragic sight (and orgiastic nights)

of unknown woman
man struck down
sickly city safe
and burning, yearning (nymph and satyr sating Bacchic rites)
~Eris, lit. 'strife', the goddess of discord who crashed the wedding of Thetis and Peleus by presenting a golden apple inscribed 'to the fairest', over which Hera, Athena and Aphrodite disputed until deciding to allow Paris to choose between them. Aphrodite offered Helen of Troy to him, which catalyzed the Trojan War.
~'the one who places' is one literal meaning of 'Thetis', the shape-shifting Nereid or water goddess who was subdued by King Peleus, the two of whom begot Achilles.
~'Lilith': lit, 'Night', is the Jewish version of Eve.
~Dido is the Queen of Carthage who burns herself alive after being abandoned by Aeneas, the Trojan prince and son of Aphrodite, who founds Rome rather than staying with his African lover.
~Vulcan, or Hephaestus, the lame god of smithing and fire, forged a chain-link net to catch his wife, Aphrodite, with his brother Ares in adulterous coitus. He also provided Prometheus (lit., 'forethinker') with fire, who gave it to mortals and in punishment was eternally chained to a cliffside to have his liver eaten by an eagle each day.
~'laid in that white rush' is a line borrowed from Yeats' 'Leda and the Swan', which recounts the forced conception of Helen, Clytemnestra, Castor and Pollux. Zeus had taken the form of a swan to perform the deed.
~Oedipus is the tragic hero that answered the Sphinx's riddle, thereby saving Thebes from her daily diet of citizens. Traditionally he is considered an example of hubris, for attempting to avoid the fate of killing his father and sleeping with his mother. He removed his own eyes when he learned that he'd fulfilled this destiny.
Shiela Luna Nov 2015
Naiisip na naman kita.
Naalala ko yung mga panahon na kasama ka.
Mga panahon na tayo lang dalawa
Pero hindi tama na gustuhin ka.

Mahirap man sating dalawa.
Pasensya na wala akong magagawa
Kundi ang kalimutan ka.
Dahil ito ang alam kong tama.

Salamat ang huling salitang mababanggit.
At ito'y hinding hindi ko sayo ipagkakait
Kahit ito'y paulit paulit
Hindi ako magsasawa na ito'y laging mabanggit.

Sabagkat ang pagmamahal na iyong pinadama,
Ay tunay akong pinasaya.
Hindi ko man ito nasabi sayo
Kasi natatakot ako.

Ayokong umasa ka.
Ayokong masaktan ka.
Kaya ika'y iniiwasan na.
Para itong dadamin ko ay di na lumalim pa.
Asim Javid Jul 2015
Have anthologized every
cerebration of mine,
finding myself snared in
dogmatic mysteries of cosmos.
My cognitive contents are
razing & vitiating,
leaving a brobdingnagian lacuna.
Striving to surmount it but,  
incapable of sating  the one that
domiciliates within
my èlan vital.
cherry blossom Feb 2019
kinalimutan mo na kaya ako?
sa mga oras na nasa presensya ng bawat isa
naaalala mo rin kaya ang mga hangal na desisyong nagbuklod sating dalawa?

dahil ako, palagi.
sa tuwing nandiyan ay pinapauli-ulit
ang transisyon ng pagkawalay ng dalawang pinaglapit
sa pagkalimot ng isa
paulit-ulit nagsisimula sa umpisa
ani mo'y palabas sa sariling haraya

iniipit ako ngayon ng tahimik
ni walang imik sa pagitan nating dalawa
napagod na ang mga paang umakyat para lang matanaw
o magbigay ng senyas, nagdadasal na bigyang habag

napapangiti na lang sa mga gunita
dahil naaalala ang ilang beses na pagsuko at pagtayo namang muli
tulad ng paulit-ulit na pagtugtog
ng musikang nagpapaalala sayo
idk *** 2/4/19
J Holloway Nov 2010
Sating stains unrecognizable
dripping filth of first love gone
Insignificant swelling of power
We are human
Hungering for control over strong hold fear
Tangible in it's release
We are human
It moans to be sought by destroyers
We are human
Hypnotized by dances of mesmerizing flesh
patterns mangle until there are no more borders
sweeping over luscious ruins
we depart from entrapment and lightly fall
Silver gleams off malleable thoughts
We are human
Doofinity Jun 2015
Face me...fixedly eye to eye, four hands intertwined in infinite reciprocation, articulating...

Osculate my mind with your intellectual parlance, ardently and with hedonistic electricity arousing my neurons, titillating my synapses, sending lustful charge down my nerves.

I crave to feel your utterances surge through me,  course throughout every bifurcation, and transude from every last pore of my flesh.

Grasp my heart with your loquacity, embracing so passionately, that our beats become one resonating cadence whilst exchanging harmonious rhythm.

Caress my flesh with cognital poetry woven from emotions existent only to us.
Trace my veins with every word born from pain, contentment, angst and tranquility... pressing their vehemence into my bloodstream, surrendering my pulses to ******.

I yearn to listen to you make me moan, as I arch my back, tilt my head and release in silent screaming ecstasy... sating you with visual affirmation of our sapiosexual affair.
Taking steps on the road of hope, toward home.
VJ BRIONES Jul 2017
Isang araw, nakilala kita at nag kausap tayo.
Isang araw, naging mas close tayo sa isat isa.
Isang araw, sinabi ko sayong mahal kita at sumagot ka naman at sinabing mahal mo narin ako.
Isang araw, sobrang saya natin. Na tipong kahit anong negatibong ibato ng mundo sating dalawa ay hindi natin pinapansin.
Isang araw, naging cold ka.
Isang araw, di ka na nag rereply at sumasagot sa mga tawag ko at kahit ano pang gawin ko ay hindi ka nagparamdam
Isang araw, sumagot ka at sinabi **** mas mabuti nalang na ganito tayo.
Araw at gabi nasa isip kita, na kung ano na ako kung wala ka.
Isang araw...
Hindi...
Araw araw kang nasa isip ko.
jia Jul 2019
himig ng 'yong boses tila sigaw ay kaligtasan
di makakaila sating tinginan
sa'yong mga mata'y nakikita ang hantungan
tayo lang ang tanging may kaalaman

kaya't ika'y hahanapin kahit saan
sa kabilang ibayo man o bayan
kahit saan ika'y susundan
'pagkat ikaw ang tanging tahanan

aking tatawagin kailanman
ang 'yong nagiisang pangalan
kahit alin man ang pagdaanan
ang mahalaga ay ika'y mahagkan

kaya't aking irog, aking kasintahan
ipapaalala sayo ang ating pagmamahalan
lahat para sayo ay aking ilalaan
pagkat ikaw ang tanging tahanan
super cheesy kssksk !! made this for fil subject
Poetry Art Sep 2017
Thou shalt follow me,
Be with me 'til eternity,
Turn into someone I want you to be,
With my decree thou shalt obey me 

Thou shalt be envious,
Like a culprit get what you want to use,
Live with thy desire,
Happiness of others you should acquire

Thou shalt be gluttonous,
Like a pig go and be voracious,
Satisfy your hunger and rapturous cravings,
Drinking and eating what you want is never sating

Thou shalt live with lust,
Like a tigress in bed you must,
Embrace the desire you have within,
Coquettishly caress and savour someone's skin

Thou shalt be wrathful,
Like darkness let it manifest your soul,
Hatred shalt flow violently in your blood,
With thy anger sins shalt flood,

Thou shalt live with thy pride,
Never ever let thyself subside,
Walk with your pretty cruel soul conceited,
Shalt not let thyself be defeated

Thou shalt be greedy,
Like me love thy life acquisitively,
Have the excessive desire to take what you don't need,
Earn what you want no matter if you exceed

Thou shalt live like a sloth,
Do nothing just lay at your couch,
Survive like a narcoleptic man,
Just sit down and hope that something will be done
Lira Bianca Oct 2018
Noong una akala ko ikaw at ako. Yun pala sa huli ay hindi naging tayo. Mahal na mahal kita pero sa pagkakataong ito handa akong bitawaan ka.

Handa akong iwan ang lahat para maging masaya ka, Handa akong magpanggap na okay ako! Na okay ang lahat ng meron tayo.

Kaibigan ba o ka - ibigan, pumili sa dalawa kung saan nararapat. Patawad kasi sa pagkakataong ito mahal parin kita, Patawad kasi hangang ngayon ikaw parin ang tinitibok nito.

Sabi nila pagmahal mo ipaglaban mo bakit di mo ko pinaglaban? Diba ako karapatdapat sayo? Ano ang kulang? May kulang ba ako?

Dating ikaw at ako lang ang masaya walang inisip na problema.

Dating ikaw at ako lang ang kailangan pero bakit ngayon walang ikaw at ako.

May problema ba sating dalawa? May pagkukulang ba kong ginawa? Binigay ko naman lahat sayo, tapos eto lang isusukli mo.

Bakit mo ko hiniyaang mahulog sayo? Sino ba sa ating dalawa ang Tanga? Ikaw o Ako? Sabihin mo para may alam ako?

Hahayaan mo na lang ba ako? Hahayaang makuha ng iba? O Hahayaan mo na lang akong na masaktan.

Dating ikaw at ako lang ang meron noon ngayong ikaw at siya nalang ang pwede, Hindi na tayo pero bakit ako lang ang nasasaktan.

Samantalang ikaw naman ang nangiwan sa tulad ko na handang patawarin ka, pero sa huli sinayang na pagmamahal ay nauwi sa walang naging Ikaw at Ako.
Lorraine Colon Feb 2017
From the cold marble tower of loneliness
I gaze at the moon, my loyal sentry;
Then dreams of love tap at the window pane,
And too willingly I grant them entry

Why does the moon frown in disappointment
And let passing clouds take him from my sight?
Does he not know my pain of solitude
Is far too great to bear alone this night?

As bells labor to announce the twelfth hour,
Loneliness comes scattering its ****** seed,
Yet, the blessed harvest of fantasies
That follow, bring comfort, sating my need

A touch, a kiss, his heart pressed against mine,
Once more, loving arms become my prison;
My darkened realm glows with the light of love
Until the morning's first rays have risen

But how could the moon ever understand
The pain and longings of the human heart?
If he could but dwell in this anguished frame,
Would he, too, not dream, holding dear this art?

So I lay here each night with heart forlorn
Trying to explain to the moon my plight,
Waiting for fantasies to take my hand
As together we fly into the night

Come back, old Moon, and keep me company,
Be my light as the shadows come and go,
Watch me weave this sadness into a dream
While the rivers of sweet illusions flow!
Jacqe Booth Nov 2010
Sitting, restless

In this changeling

Sensation

Of freshness and renewal.

Running

Rat on a wheel.

Each passing day

A different way

Of feeling,

An altered state of mind.

Seeking

To find

A man within the boy.

Hoping to see

The real me.

Alive and kicking.

Hot flushed, this post determined puberty

And the desperate need to feel.

An urgent angst to Be.

Short fuse and temper flare.

I’m not really there

Yet still somehow

Everywhere and

Everything;

Else breathing.

Dysmorphic chest

Heaving

Exigency

In this

Juncture

Soul puncture,

And bloodied bandaids

Cast off

My heart

Once worn on my sleeve.

I am finger skin,

Flesh and nail

Torn

And jagged edges

Peeling.

Perplexity kneeling,

I am deeply lost inside of me.

Begging to be found.

Compund; unbound.

They say that beggars can’t be choosers

Only losers left to dreaming.

They also say

That I may be a dreamer

But I’m not the only one.

I will come undone in this undoing.

Eschewing

A life lived unalive.

Slow unravel

To once again

Begin

To belong in this

Skin

Stitched bleeding riches

To my bare and brittle bone  

He is not alone

I feel him

Running

Waiting

Sating disquietude

With an attitude

Unshackled

He is not running

Rather feet flying

A rat inside

A wheel.
Flannery McCoy Nov 2011
dude
they have this
giant blue
monolith
in their
bathroom

no i wasn't
high, maybe
sugar high
becca's
oma kept
offering me
cookies
like i was a
monster that
needed
sating

eventually
i was
screaming
at her:
no, oma, i
don't want
any more ****
cookies

not the
point, dude,
the monolith, you
shoulda seen this
thing i wanted to
worship it that's
how awesome it
was

becca said it
was modern art or some
**** maybe its
their god but then
why would
they put it in their
bathroom?

i guess if
you really love
somebody
you will let them
see you
***, smell your
****

thats true love
man

becca
come into the
bathroom
with me
becca
baby
we're going to
church
Terry O'Leary May 2013
12 BARS

Twelve brazen bars, one frozen lock!
Confined, sublime, an ancient Roc
endures inside a barren cage,
her catacomb in sundown sage.

Of former days there is no trace
except displays of fallen grace –
Twelve dreams, abiding in her place,
are free, inhabit yawning space:

               12 DREAMS

... of wings unfurled, and seething eyes
that dredge the depths of dawning skies,
devining clouds that cling below,
once ice, dissolved in morning’s glow;

... of clutching winds that carry free
above an anguished leaden sea,
dispersing dust of distant stars
midst chunks of chain in slave bazaars;

... of swooping to a silent shore
to perch beside the ocean’s roar,
at last to feel the sobbing breeze
message the leaves of rooted trees;

... of stalking strays and twilight tramps
within the fog of lighthouse lamps
that blink forlorn through caldron nights
in search of shades of errant Kites;

... of darkling vast deserted lands,
with shadowed stones on windswept sands,
where ghosts of Moorish maidens lost
disgorge faint groans in mourning frost;

... of blotting out the bloated moon
while feathers beat a banshee tune
and glimmers dance and prance aglow
upon a pearly pale plateau;

... of tasting cool torrential rains,
beyond the realm of binding chains,
and sipping freedom they exude
in quite drops of solitude;

... of vanquishing a galley crew
aboard a ship in midnight dew,
beneath the pierce of seagulls' screams
that mock the strands of scarlet streams;

... of sating once an aching craw
with tearing beak, with ripping claw,
and echoed by an eldritch screech
while feasting on abandoned beach;

... of restive thoughts and weary wings
that drift on haze in smoky rings,
obscured within the opal shroud
of her resemblance in the crowd;

... of croaking caws in broken rhyme
in winter woe, in summer clime,
while building nests of sundown sage
beyond outside a barren cage.
I am broken
I am scars
I am silence
I am darkness
I am trouble.
I am *****
I am damaged
I am faults wrapped in eager flaws.
I am unrepentant
I am shamed
I am shattered
I am irreparable.

I am lost.

I am every child that was ever taken too soon from the breast of its mother.
I am every girl who's innocence was shredded by greedy hands and hungry mouths.
I am every pill I ever lined up and swallowed in the hope of sating the voice that begged for my passing.
I am every whiskey I ever chased into oblivion with another...and another ....and another.

I am all these things

and yet

I am hope
I am beauty
I am laughter
I am free.
I am honesty
I am belief
I am truth.
I am.
I am worthy...
I. am. worthy.
I am healing.
I am loved.
Finally.
unnamed May 2017
Ito na nga ba ang huli
Mapuputol na ba ang tali
na naguugnay sating mali
Pwede bang maulit pang muli?

Ang hirap matanggap
Mas lalong mahirap magpanggap
Kahit anong takip halata pading hirap
Ang mga sakit di ko na kaya pang humarap

Humarap sa laro ng panahon at tadhana
Nagtulong pa silang dalawa para sakin ipadama
Ang sakit na tuwing ako ay madarapa
Sugat mula tuhod tagos hanggang kaluluwa

Malalim pa sa malalim ang iiwanan mo sakin
Durog pa sa durog ang puso ko’y nag mistulang buhangin
Di mo na gugustuhin pang kilalanin
Sapagkat kailanmay di mo ako kayang piliin

Noong ika'y nilalamig, ako ang iyong nagsilbing init
Kapag takot ka sa bukas, ako sayo ang unang sisilip
Ginawa ko naman ang lahat
Pero bakit di pa din sapat ....

kasi ika'y mawawala na
Nawalan na ng gana ang tadhana
Matapos nya akong bigyan ng pag asa
Bigla bigla ka ring mawawala na

Sana makabalik pa ako sa punto
na hindi ko sinubukang matuto
Mag-isip at gumawa ng tula para sayo
Dahil wala namang magiging tayo

Wala na bang bisa aking mga dalangin
Tinatangay lang ba lahat ng hangin
Ngayon mawawala na sakin
Ang kailanma’y di naging akin.
Para sa mga umibig na mayroon ding iniibig.
Mr Vampire May 2014
Perhaps
what was lost
was never meant to be found

And after all my efforts
to forget
Here, now,
you stand before me

No longer
do I desire you
more than I do to exist
No longer
do I need you
to be with happy with my every decision

Heaven before me,
yet I remain untouched.
Considering
what I know to be inconsiderable.
Soaking in the moment
thinking of the potential
Smiling,
and then walking away.

Sating my broken desire
on this innocent moment of insanity.
Fay Slimm Jul 2016
Love-Dust.

A heart's entrance door
opens only from inside to outwards
and once ajar, before
blinking at expressive freedom sees
love's unknown wonder.
Soul- secrets when told will astound
love's doubt through
meant whispers into dreamer's ears
then pour nectar over
each fur-lined ache of hurting need
as Cupid refills fonts
with sating love-dust. until slaked
is thirst by no more want.
traces of being May 2016
We danced to the river’s song every summer’s moonlight
          drawn together by impassioned currents stir
Lovers swimming in dulcet waters cleansing flow
          washing the sweltering day’s memories away
          to paint on the moment, beneath a sky full of  stars

Cinnamon summer hues glistening colour
          moonbeams ricochet off goose-bumped flesh
Trembling warmth rippling through shivering passion
          arousing all our secret places,
          pulsing wildly, with a feral potion
          racing through our veins
Tasting summer love’s awakening appetite
          blissfully sharing what was ours forevermore to keep

Twilight colored your eyes
          with the songs we never knew
Crickets chirrup to a cadence
          only raging hearts beat to
          sating a restless ache, sweet nights of summer bliss
Quenching a budding common thirst,
          whispering in blissful harmony
          only revealed in the cattails' purr along river's edge,
          swaying with a rhythmic summer breeze

We went down to the river every summer night,
          making  love with stardust in our eyes;
          set free like shooting stars,
          setting fire to the heat of the night

                                                 *wild is the wind
an ode to untold secret places
and silent reveries written out loud,
and,
dreaming of hopeful sweet days
of  the impending summer bloom
KG Dec 2020
Under gaia, through brimstone and fire
I climb below the rocky crops to spot my autumn perch
It glows like my desires owned up to it
This nightly throne I casually moan too
Light this cancer upon my lips
Whisper across the river styx
Best wishes to the mistress Nyx
I knock the vase containing complacent behavior lately sating saintly savior traipsing take your aimless face and waive wasted tainted flavor away from me.
I've not a taste for thee,
anymore.
Daytonight Nov 2012
Leaning in for just a taste
a sample of sweetness
savoring the succulence
tempting my taste buds
tongue teasing
delving into delectableness
flavors fully satifying
sating sensually
yearning and longing
dining on divine delights
feasting on your kisses.
theo holland Oct 2011
Men are ******* each other over with no waiting,
Yet we still can pass proposition eight, the hating
Inspires new generations of children by baiting
Them with lies, telling them that it’s not too late
To save themselves from the others, standing on soap crates
Preaching God and the morals while the kid decorates
His pages with blood and his sorrows, writing straight
But thinking he thinks sideways, and the pressure’s too great
To overcome because the hate won’t let him live at a normal rate,
His heart beats on a different beat, not rap or country, but he creates
Music of the soul that transcends the forced ideals he ate
Directly from the mouth of the pressures, the hate,
And does not give up even in the most dire of straights
Not giving in to what some old man describes as a fate
Not of his own choosing, telling him who to date, don’t gyrate
Those hips it could be ****, so he grows up under an ******
Of false appearances and flawed beliefs, never feeling he can escape
From the hate, isn’t it great, this world we so decorate
And doesn’t it frustrate that no one can relate
That he’s on a never ending track on a train full of freight
In order to power an engine of hate, sating
His thirst for individuality by the fires that proclamate
His burned identity and when given the chance to extricate
Himself from the chaos of the tracks, it just exacerbates
Everything around him, all the hate reanimated
To the point where eighteen is the same as eighty
All he needs is a bullet, a gun, and some potassium nitrate
To stop the violence and state as his own mandate
That he is free from the belated strangers berating
Him for eating off another man’s plate
****** over by the hate, but wait,
It’s too late.
spysgrandson Jun 2013
I eat flesh  
prowl alone, for four legged prey
in the alligator juniper, on the gray peaks,
where I am invisible, if still, or quivering
slightly from the west wind, snow chilled
in the craggy highlands

the beasts of the plain
scavenge…in packs,  
they devour the upright ones who fed them,  
leaving guilty trails of blood in the bleached sand  
I share their genus, their jackal jaws,  
not their betrayal, nor their lust for the ****  

for me, the meal has no taste, only the scent
of silence, the sound of one hand clapping  
sating me for another sunset, another dark night  
where my ears twitch, cautiously
in rabbit chasing sleep
nantan lupan=grey wolf
Sombro Jan 2015
Some people think
That a poet is just an imitator of the truth
That if one writes of a dancing girl
Or a raindashed forest
Or a landscape bare
They are merely sating their wish to be these things
To be something more than a record keeper
An imitator.
I don't think so, for experience has taught me
That it is much more pleasant to think of being
Than to be.
Thank God I'm a poet.
With a pen in hand.
I say some people think, Plato thinks, but that's not important :)
love will find a way
into your life to-day
when it reaches
into the pith of your heart
this will be the day
when your life starts

love so pure
and so true
a love so real
destine for you
love to-day
filling every cavity
within you
fruitful and sating
love will find you

love will find a way
into your life to-day
when it reaches
into the pith of your heart
this will be the day
when your life starts
love's sating river
streams through adoration's heart
beautiful of theme
PK Wakefield Feb 2012
it's naked how in June
(hot uncluttered flesh)
by lips and parting

                                    do caress

with careful splitting
and agile mess
unsaintly contents

                       ,             wriggling
  ,       spilled adolescent
bodies filled
              in eager sating
                            days were killed
                  and the arcuate pleasure of
           thighs and *******
       tongues between
     cotton dress
    spiced and
   folding
  ******* fret
  at mangled balling
  upon lewd dashboard kept

— The End —