Gustuhin ko mang makipagsapalaran
Sa mga letrang nakalutang sa himpapawid
Ay binabalot ako ng pagtatantya
Kung ito na ba ang tamang oras
Para kunin ang aking panulat
At iguhit ang silakbo ng aking damdamin.

Humihinto ang mga oras sa bawat pag-uusig
At tinitimbang ko pa rin
Ang mga barkong pumapagitna sa akin.
Nais kong kumawala at lumisan na lamang
Ngunit ang aking pagpapaalam
Ay mas magdudulot lamang ng dilim.

Gusto kong maniwala na ang solusyon
Ay sa pagitan ng mga iginuhit na linya
Ngunit ang aking puso'y nagtataglay ng apoy
Na maaaring makasunog sa mga barkong ito.

Hindi ko mapigilan ang nagniningas sa aking kaloob-looban
At ang boses na mas lalo pang lumalakas
Kasabay ng pagtambol ng aking hininga.
Gusto Nitong tupukin ang lahat
At sakupin ang bawat naglalayag
Sa kani-kanilang mga direksyon.

Pumikit ako at tumalon sa karagatan ng aking imahinasyon –
Imahinasyong masasabi kong tunay na engkwentro.
Patuloy kong nilalaban ang mga ugat sa aking mga braso
Na sa bawat pulso ng aking pagkatao'y
Pilit na kumikitil sa aking pagpapasya
Na mas sumisid pa sa mas malalim.

Napahinto ako sa aking pagpupumiglas
Pagkat narinig ko ang tinig na nagsasabing,
"Manatili ka lamang,"
At ako'y kusang sumabay sa ritmo ng Tinig na iyon
At unti-unti kong nasilayan na naglaho na
Ang mga agiw sa aking mga mata
At kusa ko nang nararamdamang
Mas kaya ko nang huminga sa mas malalim pa.

Ito ang aking hantungan,
Ito ang sinasabi kong liwanag.
Ito ang aking kapanatagan,
At sa Kanya ang aking lilim ng kaliwanagan.

Ang kalayaang ipinagkait sa akin ng tadhana,  
ang kalayaang gumala na naglaho parang bula.  
Singlayo ng mga tala, hindi maabot,  
nawala dahil sa isang pagkakamali—  
isang pagkakamaling hindi sinasadya.  

Ngunit ang pagkakamaling iyon,  
nauwi sa paulit-ulit na pagkakasala,  
hanggang naging bahagi ng bawat araw.  
Dalawampung taon akong nabuhay  
sa mundong walang tiwala  
mula sa aking mga magulang.  

Ilang beses kong binalikan  
ang mga tanong,  
nagbabakasakaling hanapin ang sagot.  
O, kalungkutan, lubayan mo na ako!  
Naririnig ko ang ulap, umiiyak,  
pumapatak ang luha nito.  

Ang kanilang tingin sa akin—  
isang nilalang na walang halaga,  
isang pagkakamali na kailanman  
ay hindi mababawi.  
Hawak ko ang katotohanan—  
ang katotohanang natatakot akong tanggapin.  
Balang araw, tatawagin akong salot sa lipunan.  
Milyon-milyong mata, tenga, at bibig  
ang naghusga sa akin,  
tila alam ang bawat lihim ng aking pagkatao.  

Sa pagitan ng pag-alis at pagbalik,  
paaralan man o klinika ng espesyalista,  
ang paghihintay ay tila isang habambuhay.  
Limang taon kong idinalangin sa Diyos  
na tupdin ang aking hiling,  
at nangyari nga.  
Ngunit kahit nakakulong ka na,  
hindi ko magawang maging masaya.  
Pagkakamali nating dalawa ito,  
ngunit ikaw lamang ang pinarusahan.  

Ikaw ang naging katahimikan  
sa maingay kong mundo.  
Ngunit nang muli kitang makita,  
sa presinto, harap-harapan,  
tila apoy ang bumalot sa kapaligiran.  
Tanim na poot at galit  
ang bumalot sa aking puso.  

Sa pagtulog ko,  
rinig ko ang tiktak ng relo.  
Minsan, nilaro ako ng panaginip—  
kasama raw kita.  
Gising, natutulala ako,  
nalulunod sa lalim ng iniisip.  

Sa gitna ng pagbalik-tanaw,  
nananatili ako sa kama,  
hinihintay ang sagot  
sa mga tanong ng aking isipan.  
Sapagkat ang buhay,  
tulad ng gulong—  
minsan nasa itaas,  
minsan nasa ibaba.

100921

Ilang beses pa ba tayong magpapaliguy-ligoy?
Pagkat sa pagitan ng paghahasik ng dilim
At sa pagsilang ng araw ay doon tayo magsisipag-sulpotan?

Hindi ba tayo mapapagod?
At hanggang kailan ba natin ito kayang ipagpatuloy?
Ganitong estado ng pamumuhay rin ba
Ang nais nating ipagmalaki't ipasa sa ating mga anak?

Pandemya nga lang ba?
O kahit hindi naman gipit
Ay ito na ang pamamaraan natin?

sa paglikha ng tuwina kong katha
madama mo din sana ang kakatwa
ngunit nakasanayan ko nang pagtatwa
hinggil sa himpilan ng tagong lubha

naririnig kahit di man pakinggan
nahihilig saglit kundi man tanggihan
inaaliw pilit ang sarili sa kundiman
bumibitiw singkit kong ngiti panandalian

dahil sa dingding lang ang pagitan
hilahil ng singsing dagliang pasakitan
walang pasakalye kang papanigan
humarang pa sa kalye silang marasigan

sapagkat ang magtengang-kawali
sa pangkat ay sadyang balewala rin
kapit sa patalim talagang tatanggapin
kahit pa maitim pawang palipad-hangin

wala kasing malaking nakapupuwing
ika nga nitong napipintong
pagsalubong
niyong yaong paimbulog na daluyong
tila halinghing, pakiwaring
may naduduling

dagundong ng kulog kung maihahambing
ang gulat na sumilay sa mga mata mo
sa halip ang kalakip yaring halukipkip
namulaga't humimlay di nais matamo

yun bang sa kabila ng pagka tulog-mantika
nakuha pang magbuhat ng silya-elektrika
tagos sa buto ang hiwa ng pahiwatig
halos tanto ang tugatog na matigatig

may tainga ang lupa, may pakpak ang balita
ganyan ko maikukumpara Ang Mala - Palara
na sistema ng isang walang muwang na puwang
pag sa sandaling mag-pasaring ang ingay ng kulay

mala-abokado ang sapak' na mau-uLinigan
mansanas sa pagkapula sa kabalintunaan!
mga paksa na may pasak natutunghayan,
tuwing ang kapas ay sawing masasaksihan

" Ang dapat ay isang Wika sa Magandang ibubunga "
pambihira naman ang mga dalahira ,
wari bagang mapupunong inuugatan !
Martes pakatapos ng Lunes ! Linggo lang ba ang pahinga ?

I saw you there but when I come closer is the empty chair without you.
I remember everything about you
I saw you but those dreams it’s makes me alright.

How I wished that you will be here on my side now where I can't be lonely anymore
so that these emptiness I fill
always are fade away and replaced the real happiness in my life.

I still found you on my dreams that you are still in my heart,
I can see the distance between you and me that's why I'm still alone
that you are the only one I've been waiting for so long.

If you force me to remove you,
I keep inside my heart dying
if I see myself empty without you
You were only one for me.

Can't you see I can't find someone else to forget you if those loves has keeps me bleeding inside of me
It’s only reminds me of you.

If I find myself alone without someone else
No one makes me smile everyday and given meaning of my life

maybe it's all emptying to find something greater life than I thought with you.

I can't forget my feelings for you back then
I know you're there but I can't reach
I know you want me but you didn't come
I know I'm waiting for you but you didn't come back
I know you love me but you love someone else
I know that we will be back together again but it’s going run away

No matter how many years have passed between us
and how many times we've been hurt with shed tears
The distance between us is leaving me and you're gone

You came into my life like a wind that I can't avoid and stop.

Like a fire that I can't stop the amount of heat burning in my body and chest.

And a ray of sunshine, A hope that I can't let go and follow you.

I can't stop myself and my feelings from loving you because I want you
and I choose you to be with me forever
but It's like a storm that destroyed everything, you've been swept away from me.
You've also disappeared from me like a bubble
I didn't know you were gone.

It’s was so yesterday that we’ve been together
But it’s now years later away from you

Finally, when I opened my eyes,
when I looked back,
I was left alone,
all of us were gone.

I don’t even hear the voice again,
but nothing else is missing one
I only heard is farewell and goodbyes to an empty nest.

I was left in the ground but I was alone with myself
God left me alone
so that I could see something greater than the one who used to hurt my heart

Where is it?
Why it’s empty?
There is always emptiness.


******


"𝕎𝕒𝕝𝕒 ℕ𝕒"

Nakita kita doon
pero paglapit ko ay ang bakanteng upuan na wala ka.
Naaalala ko ang lahat tungkol sa iyo
Pero ang lahat ay naging panaginip nalang na nagpapasaya sa akin

Sana nandito ka sa tabi ko ngayon
kung saan hindi na ako mag iisa
upang ang mga kawalan na ito ay pinupunan mo

Lagi nalang nawawala at napapalitan ang tunay na kaligayahan sa buhay ko
pero ikaw hindi ko kaya

Natatagpuan pa rin kita sa aking mga pangarap na ikaw ay narito sa puso ko,

Nakikita ko parin ang distansya sa pagitan mo
Kaya nga mag-isa pa rin ako
Dahil ikaw lang ang matagal ko ng hinihintay.

Kung pipilitin mo akong alisin ka,
Kung patuloy ang paglisan ng kisap mata
Mamatay sa loob ko ang aking puso

kung mawawala ka
makikita ko ang aking sarili na walang laman
Dahil ikaw lamang ang nag iisa para sa akin

Hindi mo lang alam na hindi ako makakahanap ng iba na makakalimot sa iyo
At kung ang pag-ibig ay nanatili sa akin na nagdurugo
sa loob nito nagpapaalala sa akin tungkol sa iyo.

Kung ang aking sarili ay nag-iisa araw araw
At walang taong nagpapangiti sa akin
ikaw lang kasi ang nagbibigay kahulugan ng aking buhay,

marahil walang laman ang lahat sakin
upang makahanap ng bago sa buhay
kaysa sa ninanais ko na makasama ka.

Hindi ko makalimutan ang feelings ko sayo noon

Alam ko nanjan ka Lang pero wala ka sa tabi ko
Alam ko na gusto mo ako pero hindi ka dumating
Alam ko na hinihintay kita pero hindi ka bumalik
Alam ko na mahal mo ako pero may mahal ka na palang iba
alam ko na magkakabalikan pa tayo pero wala ng makitang pag asa at makakapitan

kahit ilang taon pa ang nagdaan sa atin
Ilang beses man nasaktan at lumuha
ang pagitan ng nakalipas ay nawawala ka na pala

Dumating ka sa buhay ko na parang hangin na hindi ko kayang iwasan at pigilin.
Parang apoy na hindi ko mapigilan ang dami ng liyab ng init sa katawan at dibdib.
At isang liwanag ng araw at pag asa na hindi ko kayang bitawan at sundan ka.

Hindi ko mapigilan ang sarili at damdamin na mahalin ka
dahil gusto kita at pinili kita na makasama habang buhay pero
Parang bagyo na nasira ang lahat tinangay ka na sakin palayo.

Parang kahapon lang kita kasama
Pero tila ang ngayon na sandali ay mga taon na wala ka sa piling ko

Nawala ka na rin sakin na parang bula hindi ko alam na wala ka na pala.
Sa huli pag dilat ko
pag lingon ko naiwan nako mag isang wala na ang lahat sa atin.

Hindi ko man lang narinig ang awit ng paglisan ngunit wala akong narinig kahit paalam ay naiwan na walang laman na pugad.

Siguro ang pagkawala na ito ay ang paghahanap ng iba.
Baka nilagay ako sa blangkong espasyong ito para maghanap ng iba
Pagpalain ng Diyos ang walang laman na lugar para sa isang bagay na mahusay.

Naiwan ako sa kawalan pero kasama ko lang ang sarili
Iniwanan ako ng Diyos mag isa para makita ko pa ang hihigit sa dati na sumusugat sa puso

Nasaan na ba?
Bakit may kawalan?
Mayroon parating walang laman.

"Distansya"
Alam mo ba kung ano ang pinakamalayong Distansya sa dalawang taong magkasintahan,Partner,mag Asawa O ninyong Dalawa?
Hindi ang lawak ng karagatan,
Hindi rin ang tayog ng himpapawid sa kalangitan,
Hindi rin ang nadistino ka sa ibang lugar
at lalong hindi rin ang pagitan ng bansang pinuntahan para maghanap buhay.
Kundi ang Distansya sa pagitan nyong dalawa.
Yung tipong Kasama mo sya,nahahawakan mo pa at kinakausap mo ng harap harapan,
Pero hindi ka nya naririnig.
Parang wala ka lang sa paligid nya.
Hindi nya nakikita ang Prisensya at pagmamahal mo kahit magkadikit lang naman Kayo.
Kahit anong gawin **** pagsisikap para maging mag kaugnay kayo,
Kung yung taong pinag-aalayan mo ng pagmamahal mo  ay d na nakikita o hindi na  napapansin ang halaga mo.
Baka naman kasi,abala na sya sa mga bagay na malayo at wala sa tabi nya.
At prisensya na ng iba ang hanap nya.
Ikaw,anong Distansya ang meron sa inyong dalawa?