Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Daniella Torino Apr 2019
every piece of you is like a small wave in a sea,
no matter how i try hard  to go against the current,
those waves just merge with bigger waves;
the more i need to dive in a raging sea
and i'm just sinking deep.
Daniella Torino Jun 2017
Natatandaan ko pa
kung paanong lumusong sa dalampasigan
ng walang kasiguraduhan,
naglakbay sa ilalim ng mga madilim na ulap
sa likod
pilit na itinatago ang mga bituing
sinusubukang abutin
ang daang hindi alam ang pupuntahan
kung mayroon nga bang walang hanggan o mayroong patutunguhan,
sa pag-asang mahahanap din
ang hindi matagpuang kakulangan.
Nagbabakasakali
sa karagatang hindi maalon,
malayang naggagalugad,
sumasandal at yumayakap ang malamig na tubig
sa maligamgam at aligagang kaluluwa,
hindi mapakali,
kung paano nga bang makararating  o madadatnan ang pampang.
At unti-unti,
naririnig ang bawat hampas ng lumalakas na alon
kasabay ang mababagsik na hanging may dala-dalang unos,
ako’y hinahaplos,
lumulubog
at naghihikahos,
hindi makahinga,
humihiling
na sana’y rito na matapos
ang paghahalughog na hindi matapos-tapos.


Pero tapos,
hindi pa rito magtatapos,
bubuksan ang mga mata
ngunit hindi makita-kita
ang puwang sa pusong hindi mapunan
ng kakaibang dulot ng panitikan,
ng sining na nagpapaalalang napakaraming bagay pala
ang hindi maipakikita o mabibigkas
sa likas na paraan na alam ng tao,
na sa kahunghanga’y naniwalang
ang sining at pag-ibig ay walang pinagkaiba;
sa pagbili ng paboritong libro
habang inaamoy ang kakaibang
halimuyak na dala
ng mga papel na may bagong imprenta,
sa proseso ng pagkabuo at pagkawasak
mula sa mga salita’t tugma
hanggang sa ito’y maging tula
dahil kahit bali-baligtarin ma’y pipiliin pa ring
makulong sa isang tula,
itinatatwa
ang mga panandaliang tuwa
sa pagitan ng mga delubyo’t sigwa.



Lumulutang
sa mga pighati,
pasakit,
pagkadapa,
pangamba,
pangangatal,
paglisan,
pagkapagod
at pagkatalisod.
Kaya ako’y pipikit na lamang,
susubukang umidlip,
o matulog nang ilang oras,
walang pakialam kung abutin man ng ilang araw o dekada,
tatangkaing matagpuan ang patlang sa panaginip,
sa pagitan ng bawat malalim na buntong-hininga,
sa lingon, baka hindi lang nahagip ng aking mga mata
o baka nakatago sa paboritong sayaw at mabagal na musika,
sa bawat patak ng luhang hindi na mabilang
kasabay ang ulang panandaliang kanlungan,
sa anino ng bahagharing hindi alam ang pinanggalingan.
Hindi ko na alam
pero susugal na matagpuan
ang katiyakan sa walang katiyakan
sa panaginip at bangungot na walang katapusan.


Tapos heto,
hahanapin pa rin
ang kahulugan ng kahulugan,
ang salita ng salita
ang halaga ng halaga
ang tula ng tula
at ang pag-ibig ng pag-ibig.
Patuloy lang na hahakbang,
miski tumakbo pa-timog o hilaga
mula sa kinagisnang tagpuan,
magpapabalik-balik,  
pagmamasdan ang hungkag
na sarili na nasa katauhan ng isang katawan
kung paanong mamamanghang paglaruan
ng dilim na magwala ang kaluluwang nawawala.  
Umaalingawngaw
ang kalungkutang matagal nang gustong lumisan
sa pusong ang tanging alam lang
ay ang hindi na muling paglaban,
bilanggo ng mapanlinlang
na ligayang kumukupas
at nag-iiwan ng malalalim na bakas.
Tumatakas
ang inakalang kasiyahan
na kadugtong pala ay kalumbayan,
ang inakalang liwanag ay kapatid pala ng kapanglawan.
at ang inakalang paghahanap ay kasunod ang kawalan.
Ngunit,
ako’y paikot-ikot lang dito,
umaalpas,
naliligaw sa isang pamilyar na kapilas,
mag-iba-iba man ng anyo ang simula’t dulo,
tumalon man sa iba’t-ibang pagkakataon,
iiwan sa kawalan ang ilang libong pagdududa
sapagkat sa isang bagay lang ako nakasisiguro:
daan ko’y patungo pa rin sa’yo.

Maligaw man
o maiwan akong mag-isa sa tuktok ng kabundukan,
lagyan man ng piring ang mga mata,
harangan ng tabing ang lansangan,
umusbong ang malalaking gusali ng palalong hiraya,
alisin man ang lahat ng aking alaala,
makakaya pa ring sumayaw sa panganib na nagbabadya
dahil hindi na ako nangangamba,
alam kong ako’y iyong isasalba,
kahit daan ma’y baluktutin o gawing makitid,
walang pag-aalinlangan akong magpapatuloy
sapagkat bawat daan ko’y pabalik lamang sa’yo.  
Kaya taluntunin man nila
ang mapa
ng aking napagal na puso,
ngingiti lang ako at bubulong ng,
“ikaw ang dulo, gitna at simula”.
Walang humpay mang umagos ang luha,
wala nang palalampasing pagkumpas
ng iyong mga kamay
sa aking tinatahak na landas
dahil ipilit man ng kalawakan
ang kahapong ilang milyong katanungang
parating naghihintay ng kasagutan,
ikaw at ikaw lang
ang tanging sasapat
sa sagot na hinahanap.

Paikutin man
sa kawalan,
sa pagkukubli,
wala nang pagkabalisa
dahil,
hindi na ako naiinip sa bagal o bilis
ng paggalaw ng kamay sa aking relo
dahil ngayon naiintindihan ko na
ang bawat tamis at pait,
lungkot at saya,
pighati at ligaya,
pagkabagot at pagkasabik;
at ang bawat sandali pang darating.
Kay tagal kong hinintay
ang pagkakataong mabuo ang aking ‘pagiging’
at ngayon,
nahanap din kita.
Mali, matagal mo na akong natagpuan.
At nalaman ko na sa gitna ng mga sandali
ay naroroon ang ating walang hanggan,
sa iyong piling.


Kaya
magsimula man muli sa walang kabuluhan,
gitna o dulo ng paroroonan,
mananatili lang na
magpapahinga ang pusong
nanghihinawa
sa dala **** ginhawa.
Ngayon,
naiintindihan ko na -
na sulit ang lahat
at maligaya ang aking paglalakbay
sapagkat
*sa wakas, nakarating din ako sa aking tahanan – ang pag-ibig mo.
  Feb 2017 Daniella Torino
Babylyn
Dying is an option
but is not a good choice

A place of uncertainty
either peace or loud noise

Either heaven or hell
You can't be totally sure.

Things unexpected
The picture is blurred


But one thing I tell you,
And the only thing
I am definitely sure


To live is to be home
Safe and secure
Daniella Torino Feb 2017
Some days,
I feel like I’m the only one left here,
a sound of anxiety is too clear,
whispering in my ear,
floating softly in rays,
helplessly dreary days,
perfectly lost in trance,
ferocious beasts collide to dance,
escape no chance
obsolescence,
broken pieces of me reminiscence.


Some days,
sadness is magically beckoning,
voluntarily pursuing,
constantly succeeding,
dust particles sparkling
like tiny specs of glitter
galaxies of terrors shiver,
storms ignite with chaos
insecurities wondrous
creating puzzle
in a muzzle.

Some days,
oh most of the days
are falling apart
and I can’t help it,
the habit
of endlessly dwelling
the warmth
of whiffing my soul
.

-**d.t
Daniella Torino Feb 2017
She only wanted to dance without those loud voices saying that she shall not, that she can't because it stabbed her deeply enough in pain.

She only wanted to dance without those judging eyes telling her that it isn't meant for her because you really don't know how it means to her.

She only wanted to dance without confronting her that it isn't her
passion because the moment she dances, you'll understand what passion is.

She only wanted to dance without those hesitations, doubts, fears that hinder her body, for her to freely move and hype in her own comfort.

She only wanted to dance not just because it's her comfort zone but because it keeps her breaking the walls of her limitations and growing.

She only wanted to dance, no I mean, she needs dance because it is her passion, her motivation, her LOVE and no buts can stop her from it.
Daniella Torino Feb 2017
"you're my favorite almost",
he said.

"you're my sweetest what if",
she said.
Daniella Torino Feb 2017
Sinking deep* in a sea of thought
Don't know what life has brought
Asking if this is really what she ought,
Then, in confusions she were caught.

Sinking deep in full of emptiness
Drowning in her own weariness
Wishing that she should be emotionless
So would be caring less.

Sinking deep in a flock of rejections
That causes her heart from hallucinations.
Disappointed by unfulfilled expectations,
Got so many refusal and negations.      

Sinking deep in her own contradiction
Made her own wrecking distraction
But in the middle of agitation,
Found an unexplainable solution.

Sinking deep in that thing called heaven,
Resulted to removed all the predicament,
And taken the state of being heavily-laden.
Now make her life full of excitement.

Sinking deep by this kind of Splendor
Covered by all of it's favor.
She called it her Savior
And she knows it would *last forever
.
Next page