Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
AUGUST Jan 2019
papano ba mapaparating ang nararamdaman?
kaya ko bang sasabihin saiyo ng harapan?
kung meron lang sana akong lakas ng loob
sa tamang hinala ng maling kutob

bakit sayo lang nagkaganito
sa bituwing tunay na may ganda
bakit sayo, tuluyang nagbago
may paghanga, meron ding pangamba

sinta, di ko sinasadya
may kusa itong paghanga
tadhana ang nagbadya
kaya wala akong magagawa

kung sana kaya kong umilag
kung sana di ako nalalaglag
kung sana kaya kung pumalag
kung sana ang puso di takot mabasag

paano ka ba makikilala
kung di ko kayang lumapit
saan ba to mapupunta
hangarin kailan ba makakamit
marahil masaya na sana ako na aking madinig
matamis na sagot ng malambing **** tinig

ano bang gagawin, di makalapit at di makalalayo
papano kakausapin,kung di masambit ang nais ng puso
sana bigyan ng tapang, ipadama ang pagsuyo
dahil itong naaramdaman di ko kayang isuko

hawakan mo aking mga kamay
dito sa gitna ng yakap humimlay
wag nang malumbay,pangako ko habang buhay
sayo lang iaalay ang pagibig kong tunay

hayaan nating mga mata'y makiusap
sa mga titig **** nakikihiram ng kislap
bakit dito, kung saan ako nakatinag
larawan mo ang bukod tanging lumiliwanag

tulad ka ng rosas sa pula ng labi
tulad ka ng anghel sadyang nakakabighani
sa mahabang buhok, kutis **** malambot, at tamis ng yong ngiti
wala kang katulad, anyong namumukudtangi

nilalang na tulad mo BIYAYA kang mamahalin
sa hamak na tulad ko SUMPA kitang iibigin
oh Nadine, meron pa akong dapat na hiling
kung dinig na ng diyos ang aking panalangin
oh Nadine, bulaklak ka sa hardin
wag mo sanang hayaan ako'y hanggan tingin
na sana'y pakinggan ang aking hinaing
pagkat di ko kayang mabuhay ng wala ka sa akin
Nakasisilaw* sa Kapitolyo
Sa sentro ng siyudad
Tatak ng probinsyang pabo.

Sari't sari ang trayanggulong baligtad
Nasa ere silang kumukumpas
At tila ba may spotlight sa norte paroon
"City of the Living God,"
Inukit sa tabla ng di kilalang manlililok.

Minsan ding naging "City in the Forest,"
Sabi pa sa balita'y "Safest place in the Philippines"
Bagkus ang pagmimina'y tuloy pa rin
Lalo na sa Rio Tuba na ramdam ang Climate Change.

Dagdagan pa ng pamimihasa ng PALECO
Hihiramin nang saglit ang kakaunting ilaw at hangin
Nang di maglao'y mapa-"OO" ang lahat
Sa mungkahi nilang planta ng pagbabago.

Bulag sila't barado ang isip
Kikitilin ang hanapbuhay ng mga residente
Walang kamalay-malay ang iilan
Ito'y mitsa na pala ng pagdarahop.

Hahalayin ang tigang na lupa
Bubungkalin raw ang kinabukasan
Bagkus ang pawis ay sa atin
Tayo'y alila ng karatig-bansa
Dayuhan sa sariling bayan.

Titirik sila sa espasyo
Bisig ng tabing-dagat na buhangi'y sutla
Inosente nga sa Salvage Zone
Paano pa kaya pag naimplementa na?

Likido ang bawat anino sa semento
Tumatakbo't tumatagpo sa iba't ibang direksyon
Hindi makapuswit ang mga sasakyan
Maging ang simpleng harurot
Ng munting bisekleta ni Juan.

Doon ko nasilayan ang magigiting na pulis
Taas-noong suot ang uniporme
At iilang traffic enforcer
Na wala sa linyang puti.

Tila bawat uri ng katauha'y nasa parada
Kung hindi man,
Sa iilang personang lumalabas-pasok sa eksena
Kukuha ng larawan, akala mo eksperto
Hindi naman pala
Ayos, selfie pala ang gusto
Dekorasyon ang mga artistang Netibo.

Bawat munisipyo'y may nagsisilbing pambato
Makukulay ang mga sasakya't pudpod ng disenyo
Na sa kahit sa palamuti'y maitaas ang munisipyo
Buhat sa pagkabiktima ng gobyernong manloloko.

Highlight nga ang Street Dancing
Aba't ang layo ng kanilang lakarin
At sa bawat kanto'y sasabay
Sa saliw ng Remix na musikang inihain.

Nalugmok ang puso ko
Bagamat ito'y nararapat na saya ang dulot
Ito'y nagsisilbing maskara na lamang
Nakasanayan, naging tradisyon
Ang kulturang laging may bahid ng eleksyon.

Nakaririmarim ang iilang nasa trono
Pinalibutan ng berdeng hardin ang sentro
Bulong ng Supplier doble pala ang presyo
Aba't sige nga, saan nila ibubulsa?
Kung ang kanila'y umaapaw pa.

Bagamat ang lahat ay nasa bilog
Paikut-ikot tayo sa animong sitwasyon
Tanging takbuhan nati'y ang Maykapal
Na hanggang sa huli'y magwawasto ng bawat kamalian.

Sa probinsyang kinalalagyan
Ito'y nag-aalab na espada ng lipunan
Bawat isa'y responsable't may pananagutan
Tamang dedikasyon sa sandigang bayan.

Walang masama sa pagiging alarma
Maging aktibo ka, kabataan
Ikaw ang pag-asa ng Perlas ng Silanganan
Abutin mo yaong pangarap at manindigan
Hindi pansarili, bagkus pag sa tuktok na'y
Gawin ang tanging tama
Na naaayon sa batas ng higit na Nakatataas.

(6/29/14 @xirlleelang)
Joseph Floreta Sep 2016
Dahil ginusto **** igawa kita ng tula,
Tulad ng nararamdaman ko,
Igagawa kita ng tulang nananaghoy,
Tulad ng pag tangis ko sa gabi,
Igagawa kita ng tula,
Tulad ng mga rosas na pinitas ko sa hardin,
dahil wala akong mapag-alayan,
Bukod sa puso kong namatay na,
Igagawa kita ng tula na nahahapis,
Tulad ng pag daloy ng ulan saking mukha,
Dahil hindi mo hinayaang mahalin kita,
Ni hindi mo binigyan ng tsansa,
Kaya igagawa kita ng tulang banayad,
Banayad tulad ng nabasag na salamin,
Igagawa kita ng tula,
Tulad ng nag iisang bituwin na tinatabingan ng ulap... paalam na..
#Tropang Sawi
kingjay Jul 2019
Ang hele sa duyan
Awit ng magulang
na nakapagpagaan sa hangin
sa tuwing nauulinigan

Ang mga punongkahoy doon sa palayan
Na nagwawagayway sa mga dumadaan
May matimyas na kuwento
noong sila pa'y mga munting halaman

Paru paro  na sa hardin
na dumadapo sa bulaklak
sila rin ay may pinagmulan
-galing sa alamat

Ang magandang tanawin
Baryo pa dati kung pangalanan
Magandang buhay ang binabati
Ng damo't kawayan

Ang paggising ng araw
mula sa Silangan
Nagbibigay pag-asa
ang matingkad niyang liwanag

At noong dati
Nang minsa'y nagmahal
mahiyain sa kaibigan
ayaw sabihin sa kaklase

Hanggang ngayon
bibig ay parang itinahi
Bakit nahalina sa pag-ibig
Kung malaya lang ang umibig
Di na sana pinili
Moon Humor Apr 2015
~Many people rely on the convenient, easy ways of living in this age of fast food, plastic packaging and rapid development. Most people do not care to see why they live the way they do or what it takes to live in such a way. Toxic pollutants leaching into our earth and water should not be worth the convenience! Third world women working in dusty, cramped factories to make designer purses for fifteen year old girls. Garbage is America’s biggest export and it ends up in China, on the coast of Somalia... anywhere that American citizens won’t be bothered to see it.

~What does it mean to buy a pack of plastic razors? Some metal, some chemicals, some plastic, more plastic for packaging. Use a razor a few times and toss it in the garbage. Somewhere, maybe at La Chureca, someone will pull the rusted metal and plastic from the landfill. They might make one US dollar per day collecting scraps of aluminum, glass, plastic and other scrap metals. What does it mean to wear deodorant? The plastic stick isn’t reusable. The ingredients are highly toxic. Aluminum-based antiperspirants have been linked to Alzheimer's and cancer. Soap comes in plastic bottles, coffee makers made of plastic, water bottles made of plastic… hell, my plastic shower curtain came wrapped in plastic packaging.

~Americans are lucky. Indoor plumbing with quality water. Green lawns and exotic flower beds. Buy and use, throw away and repeat. Big corporations pay off politicians to pollute. Industrial waste, land erosion, low air quality, pesticides. Why are we so quick to trust an artificial sweetener being promoted by a company that makes poison? They call you a hippy, a conspiracy theorist. They tell you that you only live once and to stop being so worried about it all. I ask them, how can you look away? Deforestation and destruction are all around. Those that profit are not concerned with what happens to the land after the loggers and miners have left the ground scarred and desolate.

~Modern living is a hoax. Yeah, you get around quick in your car but at what cost? Carbon dioxide, greenhouse gasses choking us and everything alive that lives with us and cannot speak. Can’t you walk to the corner store? Can’t you grow a few things in the garden or in the windowsill? When was the last time you saw a sunset and didn’t take a picture of it? Dairy cows packed together so tight they can’t turn around for your glass of milk. The disconnect is everywhere. Overpopulation. Overconsumption. People don’t care.

~They can choose. They can choose paper over plastic. They can buy a water filter instead of 20 plastic bottles. They can bike to work. Anyone can lessen their impact, anyone can think more deeply and live more sustainably. But we’ve made it so easy to be lazy. We’ve become so dependent that we’re forgetting to use technological gains to make the way we do things better. We’ve come so far that we’re forgetting what brought us here.

~

‘We are slaves in the sense that we depend for our daily survival upon an expand-or-expire agro-industrial empire – a crackpot machine – that the specialists cannot comprehend and the managers cannot manage. Which is, furthermore, devouring world resources at an exponential rate.’ Edward Abbey

‘In the developing world, the problem of population is seen less as a matter of human numbers than of western overconsumption. Yet within the development community, the only solution to the problems of the developing world is to export the same unsustainable economic model fuelling the overconsumption of the West.’ Kavita Ramdas

‘Water and air, the two essential fluids on which all life depends, have become global garbage cans.’ Jacques-Yves Cousteau

‘Globalisation, which attempts to amalgamate every local, regional, and national economy into a single world system, requires homogenising locally adapted forms of agriculture, replacing them with an industrial system – centrally managed, pesticide-intensive, one-crop production for export – designed to deliver a narrow range of transportable foods to the world market.’Helena Norberg-Hodge

‘Throughout history human exploitation of the earth has produced this progression: colonise-destroy-move on.’ Garrett Hardin
Quotes from: theguardian.com
kingjay Dec 2018
Ang monasteryo ay pugad ng dasal ng maya
Nasa tono ang plawta, umiirog na nota
Ang natatanaw na inakalang bukang-liwayway  ay magandang kasintahan

Harana ng kalawakan, nakakabinging bulong
alulong ng multo na nanahan
Sundin ang pagkabigo
Sapagkat ang harmonya'y bihasa sa pagbibilanggo

Ang kinikimkim na rosas ay lumulubo
Ngunit nakagapos ang mga ugat
Nakapanlulumo man ito'y totoo
Nabubuhay ang bulaklak sa hardin na nakatago

Itigil ang kahibangan ng bahaghari
Pagkatapos ng pag-iyak ng kalangitan puso'y nagdadalamhati
Kahit gaanong tingkad ng kulay sa himpapawid
Malaking imahinasyon lamang ang makisabay sa pana ng anghel

Iwaksi ang pagtitibok
Ang mga konstelasyon ang patunay
Guhit ng relasyon sa hangin ialay
Papalayo, hindi mamamatay
paulit-ulit na mabibigo

Ang samyo ng damuhan ay may kaluwalhatiang hatid
Sa paraiso nakasandal ang mga balikat at pighati
Malayang pag-iisip, paglalakbay ng diwa
Lunas sa damdaming mahapdi
𝙰𝚗𝚗𝚎 Feb 2018
hindi ikaw ang dahilan kung bakit siya nakangiti
hindi ikaw ang unang una niyang maiisip
sa unang pagbukas ng kanyang mga matang nakapikit;
hindi ikaw ang kanyang unang kakausapin
sa tuwing siya'y masaya,
malungkot, nagdudusa, at nasasaktan
hindi rin ikaw ang unang taong kailangan niya
tuwing siya'y nakakaramdam ng pagiging mag-isa

hindi talaga 'ikaw.'

ang ikaw na palaging siya ang iniisip
unang pagmulat pa lang ng mata sa umaga
ang ikaw na bukambibig ang pangalan niya
kahit ang iba'y rinding rindi na
ang ikaw na palaging nag-aabang sa pinto
nagbabakasaling babalik siya
at ang ikaw na naghihintay
kahit nakakagago na

hindi rin ikaw, at hinding hindi magiging ikaw
ang 'siya' na gusto niya
ang siya na importante sa buhay niya
na kahit ano mang pagsubok, ay siya at siya pa rin
ang siya na palagi niyang binabati ng magandang umaga
ang siya na ang mundo niya
at ang siya na kahit kailan
ay hindi magiging ikaw

hindi ikaw,

hindi talaga ikaw ang huli niyang maiisip
bago niya ipikit muli ang kanyang mga mata
hindi ikaw ang masayang kaganapan na maaalala niya tuwing siya'y nalulungkot
at hindi ikaw ang isang pulang rosas na kanyang pinili sa hardin ng iba't ibang bulaklak

kahit kailan naman ay hindi naging ikaw
hindi naging ikaw ang "siya" at "tayo" na iniisip niya
hindi naging ikaw ang pinaplano niyang masayang panimula pagkatapos ng masakit na katapusan
hindi naging ikaw, at hindi magiging ikaw

dahil iba ang "ikaw" at "siya"
ang siya na pilit niyang kinukuha ang atensyon
at ikaw na pilit namang kinukuha ang atensyon na hindi para sayo.
Yan ang unang salita na biglang pumasok sa aking utak
Kapag narinig ko ang iyong pangalan na noon akala ko isang bulaklak
Akala ko ikaw ang nag-iisang napagandang bulaklak sa hardin na malawak
Pero nung nakuha kita di ko akalain na ako pala’y iiyak

Mahal, saan ba ako nagkulang?
Minahal kita ng sapat pero bakit ako’y iyong sinaktan?
Ako ang iyong iniwan
Pero bakit ako itong luhaan?

Nasasaktan ako tuwing na-alala ko ang magandang pagsasama
Kulitan doon, tawa dito, hatid-sundo, at loob ko’y nakuha mo na
Hanggang sa binigay ko sa’yo ang aking tiwala
Pero di ko inasahang itatapon mo lang ‘to ng bigla-bigla

Binigyan mo ako ng madaming motibo
Pinakita mo sa’kin na masaya ka kasama sa piling ko
Ipinaramdam mo sa’kin na importante ako sa’yo
At higit sa lahat sinabi **** ako’y mahal mo

Mahal, oo Mahal mo ako
Mahal mo ako tuwing walang kasama
Mahal mo ako tuwing wala kang kalaindian na iba
Mahal mo nalang ako tuwing may kailangan ka
Oo, kasi madali lang sa’yo ang sabihin ang salitang “MAHAL KITA”

Mahal, isa kang napakalaking PA-A-SA
PA – pagmamahal na akala ko nasa’kin na
A – akala ko abot ko na ang pangarap ko sinta
pero
SA – sakit lang pala ang idinulot mo at puso ko’y namamaga
kaya paalam na sa’yo Mahal kong PAASA
JOJO C PINCA Nov 2017
Paunawa sa babasa:

Hiniling ng isa kong kaibigan na relihiyoso na gawan ko daw s'ya ng tula tungkol sa ikalimang wika ni Kristo noong nagdaang Mahal na Araw kaya kahit Atheist ako ay ginawa ko ang Free Verse (Malayang Taludturan) na ito.



“Nauuhaw ako”

Malalim ang baon ng mga pako sa kanyang mga kamay at paa. Mahigpit din ang pagkakatali ng lubid sa kanyang mga braso. Napapalibutan siya ng mga kaaway, nagsusugal at nag-iinuman ang mga sundalong Romano habang nililibak siya ng mga Pariseo. Tiyak na wala s’yang kawala. Naghahalo ang dugo at pawis magkasabay itong umaagos palabas mula sa kanyang katawan; hindi na rin n’ya maalala kung ilan ng sampal, suntok, sipa at palo ang kanyang natanggap. Sa gitna ng kanyang paghihirap binigkas ni Hesus ang kanyang ikalimang wika:

“Nauuhaw ako”

Kagabi lang bago s’ya dakpin ng mga tampalasan ay nagmakaawa s’ya sa hardin ng Getsemane at taimtim na hiniling sa kanyang Ama na kung maaari sana ay huwag na n’yang danasin ang paghihirap na ito. Subalit hindi s’ya dininig nito.

“Nauuhaw ako”

Siya ba ang kailangan na magdusa, obligado ba s’ya na bayaran ang kasalanan ng iba? Bakit s’ya ang inutusan ng kanyang Ama para akuin ang sala ng sangkatauhan? Masyadong mabigat ang pasanin na ito para sa isang hamak na karpintero na gaya n’ya.

“Nauuhaw ako”

Ito ba ang kapalit ng pagiging masunurin at mabuting anak ang masadlak sa laksang dusa at malagim na paghihirap? Nasasabik na s’yang umupo sa tabi ng kanyang ama; hinahanaphanap n’ya na ang papuring awit ng mga Anghel sa langit.

“Nauuhaw ako”

Nilikha ba ang sanlibutan at ang mga tao upang sa bandang huli ay maging mapaghimagsik sila at walang galang sa kanilang lumalang? Bakit punong-puno ng kalupitan at karahasan ang mundo?

“Nauuhaw ako”

Hindi sapat ang tubig o ano mang inumin para mawala ang kanyang uhaw na nagmumula sa puso; ang pag-ibig ng sangkatauhan ang kanyang inaasam.
Chelsie Dec 2020
Di mo ba napapansin?
Anak mo, sagad na din.
Pasensya, di kinaya,
Inis ka na rin pala.

Sinong gustong malungkot?
Laging nakabaluktot?
Isa lang aking dingin,
Maglaho, kagaya ng hangin.

Saya sa anak ng iba,
Sa akin din, pwede ba?
Magaling, masayahin,
Pag-iisip, normal din.

Kung sumama sa hangin,
Ako sana’y malimot din.
Maging masaya ka sana,
Sa iyong bagong hardin.
poetry is just my emotional outlet tbh
Cal Ashiq Feb 2017
Kay tamis ng iyong ngiti
Sadyang kay ganda ng iyong labi
Ika'y lubos na nakakahumalig
Sayo ako'y tunay na umiibig

Mata mo'y kumikinang na parang bituin
Ikaw ang anghel ng aking panalangin
Regalo ka ng Diyos aking sinta
Sayo ang puso ko'y napapakanta

Kislap ng iyong mata saakin ay nagpapatunaw
Pagmamahal ko sayo'y lubos na nangingibabaw
Ika'y rosas sa hardin ng Diyos
Tatawirin ka sa kahit anong unos

Mahal ko, bahaghari ka sa pagdaan ng ulan
Kasing ganda ng pagsikat ng araw sa silangan
Pagmamahal ko sayo'y inspirasyon sa aking Buhay
Tayong dalawa'y kailanma'y di mawawalay
solEmn oaSis Nov 2015
salamat at may isang ikaw ?
na sa akin ay siyang pumukaw,
upang ang prutas sa hardin ng balik-tanaw...
maingatang mainam ang pagpitas nitong balintataw !
oo Ikaw na Aking KAIBIGAN
na siyang aking sinusundan!
"when meaning, treated as a hurt and empty
anything might be gone, even madness and beauty"
....at kanyang BABAHAGINAN
ang napiling KABABAIHAN
na magiging DAHILAN
upang ang PARAAN
,,ay MAISAKATUPARAN
"sapagkat ang likas na lakas ng isang pasya
ay siyang pinagmumulan ng naka-akdang propesiya"
SO IT WAS WRITTEN SO IT SHALL BE DONE
**na para bang tayo sina Eva at Adan
AT NAKITA KO...MALAPIT NA ANG HANGGANAN.
YAONG ISINILANG SA MGA BUWAN NG ALAKDAN!
Nauubos na ang katas ng mga bulaklak sa hardin,
Gayundin ang mga dahong tila nagsasayawan sa bawat pagsipol ng hangin.
Unti-unting ring nanamlay ang mga iwinawagayway sa bawat pulong ipinagbigkis.
At maging ang bahaghari'y waring sanggol na nahihiyang magpakita't piniling magtitiis.

Sa pagtikom ng bibig ng tinuturing na demokrasya
Ay nasaan nga ba ang tunay na pagkalinga?
Na sa tuwing gumagayak ang mga nakapilang ekstranghero
Ay magsusulputan ang mga buwayang masahol pa sa nakawala sa hawla.

Sinisipat ang mga bulsang walang laman,
Para bang mga santo silang naghihintay sa alay na hindi naman nila pinaghirapan.
May iilan pa ngang susukli ng lason buhat sa kanilang mga bibig.
Matindi pa sa hagupit ng kidlat, kung sila ay magmalupit.

Doon sa kasuluk-sulukan ng kurtina sa entablado'y
Nagsitikom ang mga buwelta ng mga may puting kapa.
Sila sana ang pinakamakapangyarihan
Na hindi kung anong elemento ang pinagmumulan.
Sila sana ang pinapalakpakan,
Ngunit ang suporta'y wala naman palagi sa laylayan.

Taas-noo sila para sa bandilang pinilay ng sistema.
Bayani kung ituring ngunit sila'y napapagod din.
Nakakaawa, pagkat sila'y pinamahayan na rin ng mga gagamba
At kung anu-ano pang mga insektong noo'y itinataboy naman sa kanila.

Tangay nila ang armas na posibleng lunas sa kamandag,
Sila na rin mismo ang dedepensa't aawat
Sa paparating na mga kalabang hindi naman nila nakikita.
Ano nga ba ang laban nila?
Ano nga ba ang tagumpay na maituturing
Sa labang tanong din ang katapusan?

Samu't saring lahi na may iisang kalaban
Ngunit ang tanong ko'y, may iisa rin bang patutunguhan?
May iisang sigaw ngunit ang tinig ay wasak sa kalawakan.
May iisang mithiin ngunit ito'y panandalian lamang.
Pagkat sa oras na ang giyera'y mawaksian na rin,
Ang medalya't parangal ay tila isasaboy pa rin sa hangin.
elea Feb 2016
Tulad ng isang magandang bulaklak na nalanta sa hardin ng mahal kong lola
May bagay na hindi tumatagal gaya ng ating inaakala.
Isang paru-paro ang nakita kong  nakadapo sa nag hihikahos na puting rosas ang naka lagay sa kanyang paso.

Napaisip ako,
pano kapag ako naman ang nawala?

May mga tao bang magbibigay pansin?
May mga dati bang kaibigan na dadating?
May mga tao bang iiyak dahil sa aking pag lisan?
O ang mga mata ko ang luluha dahil sariling multo ko lang ang nakiramay.
#saPaglisan
-poembornwithfeet-
082121

O giliw at ginintuan kong bayan,
Sa mga galamay ng may burdang hinagpis
Ay ‘di patitinag ang katapatan kong sayo’y itinatangis
Panaghoy ko’y ‘wag sanang lisanin
Ang pangako nating hanggang sa dulo’y mananatili.

Hindi man sa ngayon
Ang paggawad ng medalyang kailanma’y hindi mangangalawang,
Ako’y magtitiis sa muling paglipad
Ng kalapating pilit na itinatali’t ikinakahon
Sa mga islang tanging anino na lamang ang kasarinlan.

Kung mamarapatin lang ng may Likha
Na ako’y tupukin na lamang ng apoy na hindi nakasusunog
At ako’y ayain sa hardin nang walang kamalayan
Kundi pagpuri sa Kanyang kagandahan.
Ngunit kailanma’y hindi ako mangingimasok
Sa kung anumang inilatag sa aking harapan.

Gustong lumuha ng dugo
Ng aking mga matang may iisang tinitingnan.
Sa mga kamay Niya’y
Hahayaan ko na lamang na dumungis ang mga butil
At ang Kanyang pagkalinga’y
Magsilbing panlaman-tiyan.

Kung makararating man sa lahat ng mga pinili
Na ang aking pananatili’y hindi pansarili lamang
Kundi ito’y aking pagpasyang piliin pa rin
Ang tahanan bagamat ito’y pinagtaksilan ng karamihan.

Sa mga pulong walang kapanatagan
At walang kapaliwanagan ang may kapangyarihan,
Ay naniniwala akong hindi paglisan ang solusyon.
At kung takot at pangamba ang kanilang mga naging dahilan,
Ay hindi ko kokonsintihin
Ang puso kong anumang oras
Ay kayang piliin na rin ang paglisan.
Meruem Sep 2018
Ako'y minsan ng naligaw,
Sa ilalim ng kalangitang bughaw.
Isang napakalawak na hardin,
Na agad pumukaw ng aking paningin.

O, Mirasol!
Namumukod tangi ang tanglaw.
Sinubukan ko itong pitasin,
Itinuring na sariling akin.

Sa lakas ng ihip ng hangin,
Di ko namalayan na ito'y tatangayin.
Sinubukan ko itong sagipin,
Ngunit sa huli, ako pa rin ang salarin.
Minsan, di natin naiisip na sa isang iglap o isang pagkakamali ay maaaring mawala satin yung bagay na pinakaiingatan natin. Kung kelang huli na ang lahat tsaka natin mapagtatanto na kahit na napakaraming bulaklak sa hardin, hindi na natin mapapalitan yung nag iisang bulaklak na napili natin kapag ito'y nalagas na.
Bluepetal Feb 2018
Sa isang hardin ako ay may namataan
Isang dahong nakatungo at tila may dinaramdam
Matagal kong pinagmasdan subalit di ko maunawaan
Kaya naman nilapitan at nagsimula ng isang usapan….

Munting dahon, aking bungad, ikaw ata’y matamlay
Sukli nya’y ngiting may  kahalong lumbay
At napansin ko ang pighati sa kanyang mata
Hanggang tuluyan nang umagos ang saganang mga luha…

At sinambit nya…

“Oh ang rosas na puno ng ganda
Lahat sa kanya ay nahahalina
Subaling akong palagi nyang kasama
Ni minsan di nabigyan ng importansya"

Dagdag nya...

"Ako’y nanliliit sa aking sarili
Lahat ng suporta, sa iba ay ibinahagi
Kay rosas, kay tangkay, sila ay aking tinulungan
Sa abot ng makakaya, sila ay aking dinamayan

Subalit sa malakas na ihip ng hangin
Dulot ng bagyong kayhirap pahupain
Tila yata akoy’ nag-iisa at nalulugmok
Ako ba’y pagkain lang ng uod na gutom?”

Oh kaibigan, akin na lang nasambit
Huwag kang bibitaw at higpitan ang yong kapit
Ang mundo ay di perpekto, ang laban ay di patas
Panalangin sa Taas, gawin **** sandata at lakas.

Kung ikaw ay susuko, tagumpay ba'y makakamtan?
Ang iyo bang paglisan ay kaligayahang inaasam?
Tumayo ka nang matatag at sa buhay ay lumaban
Ano ba't ang lumbay ay sadya ren paparam...
Be kind to everyone. Everyone has his own battle.
Jeffery Massey Feb 2016
The  roughness signifies my pain
my struggle my Grind in this life.
One way or another I continue to climb.  
The proverbial  ladder of life!
Isn't  it amazing how our bodies can
physically  reflect our pain and Internal  wellness.
My knits and Cuts, scrapes and burns
reminds me of what I've overcome and
how far I still need to go
I take my time though and treat myself well
and learn to be gentle
*** life has a way of reflecting pain and happiness.
All u have to do is look closely.
The signs are right in your hands.
Jose Remillan May 2017
Marahan niyang pinitas ang
Huling gumamela sa hardin.
Kasama ang liham at lihim
Ng puso, inialay sa paralumang

Matagal-tagal ding itinangi,
Itinangis sa tadhana, ng walang
Hanggang paghilom at pag-asa.
Anuman ang mangyari, patuloy na

Idadako ang paningin sa pagtingin,
Hindi sa hapóng damdamin, hindi
Sa mga lamat ng puso, bagkus
Sa alamat ng bagong pagsuyo,

Paulit-ulit mang danasin ang guho.
100521

Humihikab na naman ang kalawakan,
Natutulog ang mga bituing
Patay-sindi kung magparamdam.
At ang bagong-gising na buwan ay sumisigaw
Na parang mga pinag-samasamang alikabok
At syang isinaboy sa garapon ng buhay.

Kusang nagtutuklapan ang mga nakahilerang pader
Na pinino na parang mga buhangin sa dalampasigan.
Habang paisa-isang nagbabato ng galit
Ang mitikolosong likido na tumataboy
Sa mga ekstranghero ng sanlibutan.

Nagsisimula na ring gumapang ang pananim
Na ang binhi'y hiningahan ng kariktan.
At sa malalambot na mga ulap
Ay magtatapat ito ng kanyang paghanga.

Hinahawi na parang mga bagong pitas na rosas sa hardin
Ang bawat bungang muling ihahasik sa pagsapit ng dilim.
At sa ikalawang pagbangon ng binhing pinagmulan ng lahat
Ay masasaksihan ng bawat nilalang
Ang sinasabi nitong liwanag na bubulag sa lahat.
Euphrosyne Feb 2020
Sinta pasensya,
Pasensya dahil
Hindi ko agad napansin
Ang pag usbong
Ng nasasalat mo
Patungo saken,
Ngunit
Sinta dama ko
Nadadama ko
Nadadama ko lahat
Hindi ko lang pinapahalata
Dahil mas nauna sa aking isipan
Na ako'y matatalo agad
Dahil malalaman **** gusto kita
Marahil
Mahal na rin kita
Pasensya sinta
Tinago ko lahat ng ito
Lahat ng nadarama ko
Alam kong may pagasa pa
At hindi ako mawawalan
Ng pag asa
Dahil naniniwala ako sayo
Kahit karampot nalamang
Ang tsansa sayo
At handa akong isugal
Lahat ng iyon
Para sa pagusbong natin
Subalit
Sinta ngayon
Hindi ko na papalagpasin pa
Hindi ka na mabibigo pang muli
Ibibigay ko lahat ng lakas ko
Para sayo sinta
Para sa pagusbong muli ng pagibig mo
Ibibigay ko lahat
Basta't huwag kang mawawala.
Muli pasensya sinta
Ngayon hayaan mo akong bumawi
Dahil disidido akong
Maging hardin ang ating pagmamahalan.
Para sayo ito ulit kilala mo na kung sino ka.
Maraming mga bagay sa mundo
Na di mo pa dapat
Naririnig,
Nakikita,
At nahahawakan
Ngunit dahil sa salitang "TRENDING"
Nakikiuso ka na din

Mga bagay na ito
Na nakalilito
Di tuloy natin alam kung saan hihinto

Napaka bilis ng iyong takbo
Ni di na lubos maisip kung saan naparirito

Hinay lang at mararating din
Ang pinakamagandang hardin
Konting
Sipag,
Tiyaga,
At hintay lang natin
Ang kasiyaha'y iyong masasalamin
Huwag kasi mag mamadali... may panahon para sa bawat aksyon... Masyado pang bata ang ating mga isip at di pa sapat na impormasyon ang nakalap...
Lev Rosario Nov 2021
Nais kong yakapin ang aking sarili
Bigyan ng mainit na gatas
At patulugin sa malambot na kama

Huwag kang matakot
Tao ka lang at tao rin lang sila
Hayaan **** managinip ang iyong kaluluwa

Tandaan mo ang iyong kabataan
Ikaw ay minamahal
Ikaw ay ginto

Ikaw ang tagabuhat ng umaga
Ang kanta ng mga matatabang maya
Ang almusal sa puso ng iyong pamilya

Pag gising mo, huminga ka nang malalim
Mag jogging ka sa iyong hardin
At ibigin ang init ng araw sa iyong mukha
"Old Man Rubenstein",

that's the name they knew him by

He'd worked the shop for fifty years

His friends just called him Cy

Each day he'd enter from the back

For at the front door slept

Someone trying to survive the cold

Inside the store Cy swept

The store had been a fixture

On the street for ninety years

Five Generations of Rubensteins

Had seen the smiles and tears

Of young men getting married

Picking rings out for their brides

And in many cases watching them

As they tried them on inside

The street had changed in fifty years

In ninety, even more

But one thing about Rubensteins

Was their famous tiled floor

In the foyer, just inside the door

There were tiles black and white

They were laid out like a flower

It was really quite a sight

When his Great Great Grandpa

Laid the tiles, it was done by J.C Hardin

To signify each customer

Was welcome "in his garden"

Times had changed since Cy came in

The street was not the same

A lot of stores had moved or closed

The malls all held the blame

With suburbs came progression

And with progression came bad news

Most small stores lost their customers

To chains with modern views

But Rubensteins stayed on the street

Never changing one small bit

They had been right here for ninety years

And this is where they'd sit

The front, I mentioned earlier

Each night became a bed

For someone living on the streets

A place to lay their head

Cy would leave a pillow

And a blanket by the door

It was always there next morning

Nicely folded like before

Other storefronts opened up

At nine...right sharp each day

But, Cy would leave the door shut

Letting his sleeping beauty lay

There wasn't lots of people

Who would shop in Cy's old store

With the way the neighborhood had died

No one came round here no more

With pawn shops open down the road

And two just up the block

The fact that people went to them

To Cy, was not a shock

He really ran the business

To keep himself alive

For he knew that if he closed it

He was sure he'd not survive

His life was wrapped up in the store

Each decade on a shelf

He was quite the story teller

And of stories...he'd a wealth

He sold a ring once to the Mayor

For his engagement years ago

They were still together nowadays

That was forty years or so

Harry Cooper bought his wifes rings

And his son had done as well

He'd bought a special pendant

When he lost his son in Hell

He'd go down to Giannis

And buy his lunch most days

He was never in a hurry

And most times he'd stay and gaze

He'd stare out the front windows

To a time so long before

Then he'd head back to the jewellers

And he'd still use the back door

He thought of times way in the past

When Christmas windows glowed

With displays of rings and Christmas lights

Lit up the whole **** road

But now, the storefront windows

Were protected by strong bars

There were hardly any customers

And even fewer cars

He remembered when a shopping trip

Meant dressing up to shop

But nowadays, a pair of jeans

And a t-shirt as a top

He'd sit inside the storefront

Until about six everyday

Then he'd put out a clean bedroll

And he'd quietly slip away

He'd show up every morning

Through the back door every time

He'd check on his front doorway

And he'd hum a little rhyme

"If friendship is a flower

'And a garden grows in time

I'm glad I have a garden

And you've spent some time in mine"

He'd make sure when he opened

That he'd turn on every light

Then he'd go out side the front door

And sweep away the night..
janel aira Mar 2020
Ibubulong sa hangin ang hiling na paghilom
Sikip ang mga alaala sa iisang kahapon
Maglalakbay sa hardin kung saan nagtagpo
Nais nang tumalikod ngunit paano

Dadapo na parang isang paru-paro
Sa mga talulot na nasa palad mo
Iidlip sa ugoy ng hanging malamig
Liwanag ng ‘yong ngiti’y baon sa pagpikit

Tinatangay ng agos ang bawat hibla ng alaala
Ngayong gabi ika’y talang tinitingala
Hihimbing kaya ako sa aking pahinga
Kung kabisado pa rin ang hulma ng iyong mukha
Ako'y kakatok sa pintuan ng Diyos
Dala-dala ang mga kasalanang inipon

Sa paglalakad
Tangan-tangan ang pagsisisi
At labis na pangamba
Na baka sa bakod pa lamang ng hardin
Ay tanaw ko nang sarado ang
Pintuan ng Maykapal

Ako'y tatangis na parang paslit
Sa mga panahong alam kong gawin ang tama
Pero ipinilit na mali

Ako'y nagsusumamong pakinggan
Ang mga panalangin para sa kamag-anak
Gabayan sana ang minamahal na nahihimbing

Naghihikahos kong ipinagdarasal
Ang aking kaluluwa
Kasama ng bawat putik at sangsang na nakadikit
Bawat pintas at kahambugan

Ako sana'y pagbuksan muli ng pinto
O Diyos na makapangyarihan
at sa tuwing suwail ang mundo
kapag ipapakita nito sa'yo ang pangit sa pangit
tuwing dama mo ang pag iisa sa kabila ng piling ng iba
kapag tila inuunti unti tayo sa sarili nating mga laman at loob
hayaan **** kainin kita
hayaan mo akong kainin lahat ng di kaaya ayang pakiramdam
hayaan **** pakainin kita ng libog, kilig at lambing
hayaan **** pakainin kita sa labas at sa loob ng hardin
dahil kahit galing ka pa sa labi at balat ng iba
dahil kahit nagmumog ka pa sa pawis, laway o dura
tanggap pa rin kita kahit mayroong pangalawa
anuman ang mangyari o mag iba man ang lasa lulunukin pa rin kita.
Ace Jhan de Vera Sep 2019
Tigilan na ang pagluha,
Wag sirain ang bagay na binuo mo,
Sa tagal mo nang humahara sa pagsubok,
Ni isa walang nakapagpabuwal sayo.

Madami ka ng naidilig sa lupa,
Ilang bulaklak na ang iyong napatubo?
Gamit ang iyong mga kamay,
Ang mga bubot ay nagmistulang mga rosas.

Hindi mapagkakailang mahapdi at masakit,
Ang ang bulaklak sa iyong hardin,
Hindi ka na makalapit,
Pero tandaan maari pa siyang pagmasdan
Kahit malayo, iyong alalayan.

Ngunit darating ang panahon,
Puso’y maghihilom,
Tatagan lamang ang dibdib,
Saluhin ang sarili gamit ang sariling bisig.

Kakayanin mo ito,
Wag ka pagagapi,
Kaya tahan na,
Wag hayaang,
Ang mga multong ginawa sa para sarili,
Makapasok sa tahanan pa.
reyftamayo Jul 2020
ang kulay ng mga halaman
sa hardin ng paraiso
na kung saan ay nagkikiskisan
ang mga hubad na katawan ng tao
ito rin ang kulay ng mundong
nabuo sa malikot na isip ko
dahil pakiramdamdam ko
ay nag-iinit ako
sa tuwing madarama ang alindog mo.
ewan ko ba
siguro tama ka
berde ako.
Chit Jun 2020
Nang araw na iyon
Minulat ko ang aking mga mata
Kasabay ng pagsikat ng araw
Sinimulan ko  ang labahin
Kasabay ng pagdilig sa hardin
Sinimulan ko na rin ang pagluto ng Sinigang
Kasabay ng sinaing
Sinimulan ko na rin ang paglampaso sa sahig
Kasabay ng hiling na sana'y hindi na kita isipin.

Nang araw na iyon
May nakalimutan pa ko?

Wala na.

Kasi kahit birthday mo
Hindi ko magawang
Kalimutan.
a name Jun 2023
kung pwede lang
pagbalik mo, pa-bantay ng mga halaman sa hardin

ilang taon na ang kanilang pag-dilig mula sa aking kapighatian
at ngayong pabalik na ang kanilang araw
gugustuhin kong' ikaw muna ang makasaksi
sa kanilang pagsibol.
Elijah Hardin Jun 2020
I am the darkness that lies in the corner of your nightmares.
I am the light that shines in your imagination.
I am the chill that shakes you in the night air.
I am the blanket that warms you as you sleep.
I am the sound of the alarm that forces you awake.
I am as I am.

I once lived in the deepest, darkest part of your soul.
I once danced in the melody that played in your memories.
I once cradled you when fear struck your heart.
I once whispered comfort to you as you drove home.
I once was but now am.

I will be there when your hair turns silver.
I will hear your last breath.
I will watch the lid close on your life.
I will remember you well past that time.
I will be as I always was.

I will be the light that leads you home.
I will be your saving grace.
I once warmed your soul.
I once carried you through every phase.
I am life’s cold touch.
I am death’s warm embrace.

I am what I have always been, and always will be.
Love

- Elijah Hardin
Hank Love Oct 2020
"Step right up
And give it a go!
Ladies and gentlemen
Prepare for a show!

With my elixir,
You'll see oh so fine!
Step right up!
Who will be first in line?


A man makes his way
To the front of the stage.
"I only have one question,
How is it made?"

The man shakes his head
And smiles with pride
"It's an old family secret,
I cannot tell you what contents
Are held inside!"

But it costs a shilling
And not a cent more;
This is a deal
You shouldn't throw out your door!"

"But What's the trick?
What is the catch?"

"To Prove you are quick!
And the others are no match!
But i will agree,
You'll want me to prove!
Watch and you'll see,
Your aiming improve!"

The pistol is fired,
The hat is thrown in the air!
No more enjoyment
Would one find there!

The pistols fired,
The lead hits the hat!
What more excitement
Would you feel rather than that!

"How is it done?
How can it be?"
Asks the mammoth crowd
Gathered as far as the eye can see.

Amongst them there,
In the crowd A man stood
None other than Mister Hardin
Who was up to no good.

"You're a fraud," said he.
"It is easy to tell!
You're quite the schemer,
And I'll send you to hell!"

The pistol is fired,
As death fills the air
Twas the last time
That Johnny  did not play fair.

— The End —