At first I thought about the body.
Beautiful but cold.
Is it grey or black? Or is it yellow?
I don't know.

So I thought about the hair.
Pretty and a trap.
Might be long or short,
Or purple with red dots.

I thought about the eyes.
Loud and critically.
That's all I've got.

I'm thinking about souls.
I have no words.
I wish of freedom
But all I see are ghosts

So what's there to love?
Maybe nothing
maybe all of this
and more.
I don't know
But honestly,
neither do your thoughts.

Remember my name,
you said,
and the way you left
a rock festival in my soft skin.

The once bright sky
now full of dust and cries,
burning stars
all over my bed sheets,
who are you anyway?

Keep me close,
you wish,
no one ever fool me
like this.

Ocean colours
in my eyes,
chasing something
that never was mine.

Oh please,
you're just another blurred wasted drink
in my fancy night.

Why did you have to make me hate myself for loving you?

Why do I have to live with the memories of you when all I want to do is forget?

Why did you have to destroy all I ever thought of you?

Why did you make me lose every hope in love?

we don't talk anymore
but I wish you
more than you know
my love for you
comes from the
life-giving source

and I don't want to
but I let you anyway
and I don't want to
but I beg for our lives
together
and I don't want to
and all I do is be with you
and I love you
but our love is all over the place
and I love it
but I hate this pressure in my chest
and I don't want to
but I need to get away
and I don't want to
but you don't even know you're doing this to me
and I don't want to blame you
but this madness, these voices
keep renting my brain
and I don't want to
but I've been so messed already
that this is not helping
and I don't want to
but-

Πόλη μου μικρή, μεγάλη, φουρτουνιασμένη,
πότε με βρίσκεις στους δρόμους σου
σ'ένα παγκάκι αδειανό,
σ'ένα παλιό καράβι.
Κι άλλοτε σε δρόμους που ανεβαίνουν, σε μαγαζάκια και στροφές,
και χθες σε δρόμο που κατέβαινε και κατρακυλούσαν φύλλα, φωνές.

Πόλη μου,
πότε με χάνεις σε σκέψεις παλιές.
Σε δρόμους με ψάχνεις, μα είναι ξένοι,
παρελθοντικοί.
Και χάνεις, όλο και χάνεις.
Χάνεις και πάλι αυτή την παρτίδα,
όσο κι αν με μαγεύουν τα χάδια και τα ταξίδια,
είμαι δοσμένη αλλού.

Πόλη μου, κρύα, ζεστή, παραμυθένια,
με ζεσταίνουν οι άνθρωποι σου,
μα να πάλι, με το πρώτο κρύο
νοσταλγώ τους ανθρώπους μου.
Με ψάχνεις κι εγώ κοιτάω από την άλλη.
Ψάχνω την κλεμμένη μου καρδιά
όσο μακριά κι αν είναι,
όσο κι αν ο καιρός θρυμματίζει μνήμες,
θολώνει ματιές.
Ψάχνω.

Πόλη μου,
εσύ η αιτία.
Η αιτία του πόνου μου
κι η αιτία της χαράς μου,
ο λόγος που αγαπάω ακόμα πιο πολύ,
ο λόγος που κάθε αγκαλιά κρατάει με τους καιρούς,
-τόσο-
για να ζεσταίνει τους άχαρους χειμώνες σου.

Μπλέ του πλοιου, μπλέ του αεροπλάνου
Και τα δύο θάνατος
Και τα δύο ταξίδι
Και στα δύο πνιγμός
Σπαραχτικός λιγμός
Τελευταία ανάσα
Τελευταία σταγόνα ουρανού
Ατέρμοτο γαλάζιο
Νερό και αέρας
Στοιχεία ατέριαστα
Στοιχεία τελευταίου ασπασμού.