isinulat ni: Stephanie Dela Cruz

\

isang daang tula.
sabi ko noon ay bibigyan kita ng isang daang tula
mga tulang magiging gabay mo kung sakaling mawala ka man sa akin, o kung ilayo ka man ng ating mga tadhana, o kung paalisin mo na ko sayong tabi,
ngunit pangako, hinding hindi magiging dahilan ang kusa kong pag alis, pangako yan.
itong mga tulang ito ang magiging gabay mo kung sakaling maisip **** ako ang kailangan mo at ako ang gusto **** makasama hanggang dulo
itong mga tulang ito ang magiging resibo mo, magiging ebidensya ito ng kung paano kita minahal ng pagmamahal na hindi mo kailanman naibigay sa akin

isang daang tula.
alam mo bang tula ang una kong minahal kaysa sa iyo
ibinuhos ko lahat ng mga inspirasyon, pag-ibig, luha at pati tulog ko'y isinantabi ko na para sa kanila
dahil ako rin ang mga tulang ito,
alam mo namang isa kong babasaging salamin na paulit ulit na binabasag ng mga taong gustong maglabas ng sama ng loob, ng matinding emosyon, isang salaming kakamustahin kapag gusto nilang ipaalala sa sarili nila na maganda sila at mahalaga at kamahal-mahal at importante...
ako nga ang mga tulang ito, at paulit ulit kong pinaghirapang buuin muli ang aking sarili, ang bawat dinurog na piraso ko'y sinusubukang buuin muli gamit ang hinabing mga tula
itinago ko sa bawat maririkit na salita ang mga lamat na hindi na maaalis pero pipilitin ko...
at sa huli naisip kong hindi ko lang pala gustong sumulat at bumigkas ng tula..
gusto ko rin maging tula ng iba, na mamahalin ako katulad ng pagmamahal na ibinuhos ko sa mga ito

at ayun nga... dumating ka.

ngunit tanong ko pa rin sa aking sarili itong palaisipan...  "naging tula mo ba ko talaga?"


hindi.

dahil hindi ka naman talaga interesado sa mga tula.


alam ko naman kung anong nais mo talaga..

ang gusto mo'y musika.


maganda, masarap sa pandinig, masasabayan mo sa pagsayaw... maipagmamalaki.


hindi naman ako musika... isa lamang akong tula.



isang daang tula.
alam mo bang kung nakakapagsalita lamang ang aking mga sinulat ay sigurado akong magtatampo sila
dahil naisulat na ang tulang bukod tangi sa lahat, tulang pinaka mamahal ko higit sa lahat
ito ay ang bawat tulang isinulat ko para sa iyo..
isa... dalawa... tatlo.. hindi ko na mabilang kung gaano karaming tula na ba ang naisulat ko para sayo
ngunit mas marami ata yung mga tulang isinulat ko nang dahil sayo
at wag kang mabibigla kung sasabihin kong hindi lahat ng iyon ay puro kilig, puro saya, puro tamis ng sandaling kasama kita
dahil sa bawat pagkakataong hindi mo namamalayang sinasaktan mo ako ay sumusulat ako ng tula
may mga pagkakataong ikaw ang dahilan ng mga luhang siyang naging tinta nitong aking pluma na pinangsulat ko ng tula

wag kang mag-aalala, hindi nasasapawan ng kahit anong sakit at pait ang pagmamahal ko sa iyo. :)


isang daang tula.
teka, kailan ba tayo nagsimula?
napakabilis ng panahon, lumilipas na kasing bilis ng pagningning ng mga bituin sa gabi
hindi pa tayo tapos mangarap ngunit tumitigil na... natapos na ang pagkinang.
inaawat na tayo ng kalawakan... o teka... mali pala... dahil ikaw ang umawat sa kalawakan
pinatay mo ang sindi ng pinakamakinang na bituing pinangakuan ko ng wagas na pagmamahal sa'yo habambuhay
wala nang natira.. pati ang mga bulalakaw na nagdadala ng milyong paghiling kong makasama ka hanggang dulo ay wala na, lumisan na
at hindi ko naman inasahan na sasama ka sa kanila
hinihintay kong hawakan **** muli ang aking kamay nang mas mahigpit sa paghawak ko ng kamay mo katulad ng una't pangalawang beses nating pagkikita pero
binitawan mo ako mahal



isang daang tula...












teka muna mahal, hindi ko pa naisusulat ang pang isang daan
bakit ka'y bilis mo namang umalis... hindi mo man lang hinintay na matapos ko ang mga tulang ito na nagpapatunay na minsan may tayo


pero pangako...


tatapusin ko itong isang daang tula at hindi ito magtatapos sa pang isang daan dahil susulat pa ko ng mas marami, susulat ako nang mas marami pa hanggang sa hindi na ikaw ang tinutukoy ng mga salita sa aking tula, hanggang sa hindi na ikaw ang buhay nitong aking pagtula...
ipapaalala ko sa aking sarili na ako ang mga tulang ito at hindi ako magtatapos sa panahong pinili **** umalis kesa basahin ako, pinili **** iwanan ang tunay na nagmamahal sayo, sabi mo iingatan mo ang puso ko ngunit hindi mo ba alam? ikaw ang muling sumira nito kaya't heto... may dahilan nanaman para sumulat ako ng tulang magbubuo ng mga piraso ng aking sarili na dinurog mo... pinili **** saktan ako, pinili **** lumayo para sa sarili mo, pinili **** maghanap ng mas maganda at mas higit sa akin, ang dami dami **** pinili mahal ngunit bakit hindi ako ang isa sa mga pinili mo? ah. alam ko na. dahil nga pala may mas higit pa sa pagpipilian kaya bakit nga ba ako ang pipiliin mo diba?


pero pinapangako ko... isa lamang akong tulang hindi mo pinag-aksayahan ng oras para basahin ngunit balang araw ay magkakaroon din ako ng sukat at tugma, ang mga salita sa aking malayang pagsulat ay tatawaging liriko at kapag ganap na akong maging musika... pangako.... huling pangako ko na ito para sayo kaya't makinig kang mabuti...




mapasabay ka man sa  saliw ng aking musika, kailanma'y hindi na ko ang kanta, liriko, musika, at tulang isinulat para sa iyo.

“Hayaan mo na lang ako matulog.”


Eto ang realidad,
Ng mundo,
Dahan-dahang pumapalibot sa atin,
Ano bang mali sa’kin?
Sobrang layo pa ng hinaharap,
At hindi ko maisip kung ano ba dapat ko maging.
Ano ba dapat **** gawin?
Marami nang nangyare,
At ano pa ba ang pwedeng maganap?
Magkukulong sa sulok,
At magmumukmok,
Naka-ilang hithit-buga na ng yosi,
Baka sakaling makalimot.
Naka-ilang bote na ng alak,
Pampakalma sa pusong kumakabog.
Hindi mo mapigil ang pag-tulo ng luha,
Isa-isang nawawalan ng kislap ang mga tala sa iyong mata.
Nawalan na ng liwanag ang buwan,
At ang araw ay hindi na sikat,
Naghalo ang amoy ng dagat at ulan,
Sumingaw mula sa mainit na lupa parang naagnas na katawan.
Lalabanan ba ang apoy?
O hahayaan lamunin ka at matupok?
Lalangoy ba kasabay ng mga alon?
O handa ka nang malunod at mabulok sa kailaliman?
Hanggang sa hindi na ma-iahon.
Marami ang nagtatanong,

“Mahalaga pa ba ang nakaraan?”

Kung ang hinaharap ay nagtatago sa likod ng kasalukyang puno ng kirot at hirap,
Hinagpis at galit,
Poot at pagkamuhi,
At sakit na walang lunas.

Mahalag ba ang nakaraan?
Maraming pagkakataon na ako ay lumipad,
Mula sa kalangitan, malaya ang diwang may pakpak,
Naglalangoy sa ulap ng kawalan.
Tanaw ko ang sanlibutan, nag-aaway,
Nag-papatayan, para sa ano?
Lupa? Pera? Para sa diyos na makapangyarihan?
Ngunit ang mahabaging diyos ay wala namang pakialam.
Wala naman dapat patunayan,
Wala naman dapat paglabanan.
Rinig mo ba ang ingay mula sa kabilang baryo,
Parang mga asong ulol, nagkumpulan at tumatahol.
Ako ay naglakad,
Saksi ang dalawang paa sa harapang pang-gagahasa ng mga higanteng buwaya; walang umalsa.
Natatakot sila.
Dahil sa mata ng nakararami,
Karahasan ang tama,
At hindi ang karapatan ng bawat isa.

Marami ng problema ang daigdig,
Dadagdag ka pa ba?
Iiwasan mo na ba o babalikan mo pa?
Pilit lumalayo,
Patuloy ang pagtakbo,
Ngunit hindi pa rin maabot ang dulo.
Hindi malaman kung saan patungo.
Dalhin mo ako sa lugar,
Kung saan mapayapa ang buhay,
At mayroong pag-ibig na tunay.
Dahil matagal nang may sindi ang nitsa,
Hihipan ko na ba?
O hahayaan na lang mamatay ng kusa parang paubos na kandila.

Dahil eto ang realidad,
Ng mundo,
Dahan-dahang pumapalibot sa atin,
Ano bang mali sa’kin?
Sobrang layo pa ng hinaharap,
At pagod na’ko magising,
Gusto ko na lamang umidlip at managinip,
Patungo sa paraisong ang ihip ng hangin ay malumanay,
At ang kulay ng paligid ay pagmamahal na dalisay.

“Hayaan mo na lang akong matulog. Kung sa aking pag-gising ay meron paring sakit, hayaan mo na lang akong matulog, dahil pagod na’ko magising.”

Hayaan mo na lang akong matulog.
Baka sakaling hindi ko na maramdaman ang sakit.

Hayaan mo na lang akong matulog.
Kahit ilang oras lang, iiwan ko ang mundong mapanakit.

Hayaan mo na lang ako.
Dahil gaya ng sabi mo,

“Sa sobrang hilig mo sa sleep, pwede ng ipalit ang pangalan mo sa salitang *ogip.”

Kaya hayaan mo na lang akong matulog,
Dahil pagod na’ko magising.
At ayoko nang magising.

Patay sindi ang ilaw sa kwarto. Bawat pagsindi ay napuputol ang tulog na mga limang minuto pa lamang ang tinatagal. Kaluskos mula sa kisame ay pilit na sinasawalang bahala.

Ang salamin sa aparador sa paahan ng aking kama ay mistulang naggiging larawan. Mayat maya'y nagkakaroon ng imahe ng isang babaeng naka trahe de boda. Balingkinitan ang katawan, bagsak ang balikat, bahagyang nakatungo't walang bahid ng kagalakan sa kanyang mukha. Ilang saglit lang ay mawawala.  Dali-dali akong tumayo at binuksan na lamang ang pinto ng aparador. Ihinarap sa pader ang salamin, sabay balik sa aking kama. Ang loob ng aparador na lamang ang aking nakikita. Wala na ang babaeng nakaputi, di narin nagparamdam muli. Nawala narin ang nakakabahalang kaluskos sa kisame. Ang ilaw ay nanatiling nakasindi.

Alas-tres na ng umaga nang ako ay nakatulog. Nagising ng alas-sais at nagmamadaling naligo't nagbihis. Iniligpit ang gamit sa bag, nagsuklay at napaharap sa salamin. Natigilan. Nakasara na ang aparador.

- March 15, 2010, Vigan

042416

Pumipiglas sa kadena,
Nagwawalang may pagbubusina.
Walang-wala siya sa datus
Ng iskandalong panglaman-tiyan.

Kilay ay naagnas
Bunsod ng galit na mapagmataas.
Mag-iiskandalo ang ugat sa magaspang na balat,
Siyang bulkan pala ng naghihimutok na alamat.

Lambat ng kahapon, isasaboy sa dagat
Huli'y kaawa-awa sa dinamitang kagat-kagat.
Sisisid kahit di akma ang tono ng tubig,
Lulusong muli't paghihiganti'y bukambibig.

Gamit ang sinulid ng tinapyas na bungangkahoy,
Matutukso ng talim, siya nga palang abuloy.
Istoryang tigang, nginuyang may malasakit,
Paru-paro't bulaklak sa kutsilyo ang kapit.

Kalawang ang uubos sa kadena,
Sa ilang pagpihit ng litratong may ordinansa.
Patay-sindi kaya't pondido ang ilaw,
Pipihitin ang kable't ahas ang tutuklaw.

Ang trono'y walang manggas at naantala,
Pinilihan ng mga oportunistang kanya ring katiwala.
Sapilitang makikipagniig sa kaharian,
Batas ay iluluklok, pantawid sa katuwiran.

Siya'y naghihimagsik sa haliging walang sabit,
Langis ay tagas ng sikmurang kumakalabit.
Gaya ng kahapong titulado ng dilim,
Babagsik ang leong minsang karima-rimarim.

The ones who should be forgotten are those who let you shift away from their memories like tectonic  plates in the earth

are those whom never placed you in their hearts, not even a single place even though the chambers are boundless and love is known to drop fast.

Face it, you weren't rooted in their cores
and when you floated into space, their gravitational pull wasn't strong enough...
because they didn't even try to pull you back.

It didn't matter how funny you were. How original your thoughts could have been.

They didn't know you were so out of your element because they didn't know your element.  

They lost sight of your ghost thinking it was all of you.

You're lost forever now and like a body lost at sea, they will never cross the bay.

They wouldn't even think about making a time machine
your existence was bound to be forgotten anyway

The only thing natural about your friendship was the disaster

You were the scarce soil that was only good that one time, the empty battlefield where blood shed was covered by the wrong victories.

-Sindi

100521

Humihikab na naman ang kalawakan,
Natutulog ang mga bituing
Patay-sindi kung magparamdam.
At ang bagong-gising na buwan ay sumisigaw
Na parang mga pinag-samasamang alikabok
At syang isinaboy sa garapon ng buhay.

Kusang nagtutuklapan ang mga nakahilerang pader
Na pinino na parang mga buhangin sa dalampasigan.
Habang paisa-isang nagbabato ng galit
Ang mitikolosong likido na tumataboy
Sa mga ekstranghero ng sanlibutan.

Nagsisimula na ring gumapang ang pananim
Na ang binhi'y hiningahan ng kariktan.
At sa malalambot na mga ulap
Ay magtatapat ito ng kanyang paghanga.

Hinahawi na parang mga bagong pitas na rosas sa hardin
Ang bawat bungang muling ihahasik sa pagsapit ng dilim.
At sa ikalawang pagbangon ng binhing pinagmulan ng lahat
Ay masasaksihan ng bawat nilalang
Ang sinasabi nitong liwanag na bubulag sa lahat.

Preserve the past in me
Like a mummy I’ll bring my riches
to another world


My sabatoge is your secret weapon.

-Sindi Kafazi

Paikot-ikot
Ang sayaw sa damuhan
Ng mga paang walang patutunguhan
Paulit-ulit
Ang pagbigkas sa musika
Ng tinig na sintonadong plaka
Patay-sindi-ay!
ang kalituhan sa katauhan
Ng tibukin ng taong makasalanan

Nang isilang ka'y kasama mo na ako
Kita ko ang tuwa sa mga magulang mo
Lahat ng kilos mo tinutularan ko
At kahit nasaan ka ay naroroon ako

Panahon ang nagturo sayo na mamulat
At sa unang pagkikita tiyak ang iyong gulat
Sa ilalim ng buwan sa gabing pagkagat
Naghahabulan tayo sa gitna ng gubat

May isang gabi lahat ng ilaw ay nakapatay
Ikaw'y nakipaglaro sakin ng walang humpay
Mga anyo ng hayop na likha ng iyong kamay
Sa harap ng kandila na sindi ng iyong inay

Sa gitna ng dilim ay di ka nag-iisa
Bagamat madilim hindi mo makikita
Halika sa liwanag at aking ipapakita
Ang aking anyo na dati mo nang nakita

Kahit saan ka magpunta ako ang buntot mo
Hindi mo lang pansin ako'y karugtong mo
Sumayaw ka at tutularan ko
Ngunit huwag sa dilim upang makita mo

Magbalik tanaw sa iyong ala-ala
Tuklasin ang aking talinhaga
Paalam tapos na akong magpakilala
Narito lamang ako lagi, aking paalala

JGA

Gin and tonic please
Gin and tonic please
I just want to bathe in it

She gets hypnotic

At the bar


Away from the
Bar

Actually,
IN the bar,

Just mindlessly staring at
The shapes of a woman sitting on the wood

En

Stool



I can feel it now
like a ****** toons character,  getting hit really hard
The little stars circulating my head...
There’s stars in my eyes, a glow of the iris and a pupil that looks like a freshly polished shoe
I know how I look when I’m drunk okay?

Do you?

I know how I look when I’m drunk, okay?
Do you?

Do you ever look in the mirror?

Do you see your subconscious suddenly rise out of you?

Like a magic trick
Like a witch being summoned,
Accidentally
Because a naive ****** lit
The wrong candle

Sorry I’m off topic now, I can barely focus
But I love hocus pocus
The idea of three sisters being reunited
In the midst of a beautiful ,crisp, purple, nocturnal place
On Halloween....



Do you see your conscious slipping deeper into you though?
Do you?
So now your subconscious is your conscious
The thoughts we could control end up tying us up
Wrapping our mind around everything
A little too tight
Don’t you think?

And sometimes when your conscious is sleeping....
It’s the best feeling, yet at the same time so unnerving, just the worst.

Your sloppy, standing on a slippery *****
Sloppy *****
Lost in sudden, intoxicated hope
But your cheeks are burning
And your hearts on fire
Yearning
You have a sense of clarity
And freedom,
You think you do, at least.


Now I lose control, I knock over a shot glass
And it splashes on her lap
She licks her lips

I don’t like girls.


I start crying because I think of people and diseases.

I don’t like girls.

My eyes well up with tears and she says you look like a ******* baby.
You’re sad and your beautiful.
And your cheeks, so soft and full.

I don’t like girls.

Her lips lock mine
So lightly like a piece of pollen falling in your hair
I could barely feel it
Yet my body responded so swiftly

Gin and tonic
Gin and tonic
As she pours hypnotic

I don’t like girls

But what’s anyone going to do
Without the soft cradling touch of a lady
Who can hold you to her *****
Keep you close like Allie and Noah in the canoe
Let you rest like a cat cradled up unto a crescent moon

And give you the comfort and the freedom to feel peace
Like
A gin and tonic
Gin and tonic

Beautiful, strong women
So hypnotic.

Sindi Kafazi

Usok,
Mapusok,
Tumutusok.

Buhay nating parang usok
Sa lahat ng bagay nawawalan ng desisyon, mapusok
Kaya ang laging mali sa buhay, tumutusok

Sindi
Landi
Intindi

Makulay na apoy ng sindi
Bawat hithit sa oras, panaho'y malandi
Pinipilit na ang realidad, iniintindi.

Kasama
Tama
Masama

sa bawat yapak sa daana'y ikaw ang kasama
Wala eh, masarap, masarap ang tama
Hanggang sa di mo na namalayan na ikaw na,
ikaw na ang napasama,
ikaw na ang masama.

Lowdown dwarf sitting up my table
Handcurfed laughing in a washing machine
Cupboard loading into pieces of a lighter
much faster blue monk
Stripping teaser hunky Buddha boy faster in
a ring with cakes up his chin
Kneeled down clown with his black socks in the
chamber of the notorious weekend son
Indian geeks falling from a pulled up sink skirt
at the speed of twilight
Mashin' potatoes hollerin' through the lightning
tunnel
Still my age ribbon tooley much ahead from my pants
Nails shootin' through spines at the edge of a pencil ball
Still washing up my braces in a much harder followed ankle bone
Pulled down clown wavin' moist upon Sindi at night time collapse
that gets off his chin
Tiny cup of black coffee balanced underneath two fast licking owls

Nasaan ang dulo ng walang hanggan
Hindi ko hinanap ngunit natagpuan
Nasaan ang pangakong binitawan
Ang daang madilim na iyong inilawan
Ikaw rin ang pumatay ng sindi
Sa mga tanong na ang sagot ay hindi
Ikaw ang aking inaasam na sana
Sana masilayan kita sa bawat umaga
Sana ikaw na lang, ngayon at bukas
Sana hindi nalang ito ang wakas
Nasaan ang dulo ng walang katapusang ligaya
Kapag ba naroon na sa puntong hindi na masaya
Bakit mo binago ang takbo ng tadhana
O siguro'y una palang, hindi na tayo ang itinadhana
Nasaan ka nga ba talaga?
Ibubulong nalang sa hangin ang iyong halaga
Ipipikit ang mata habang sinasambit ang isa pang sana
Sana'y bumalik ang kinang sa'yong mata, malaya ka na
Alam ko na kung nasaan ka ngunit bakit?
Pangako. Magkikita tayong muli sa langit.

He takes a drink when nothing's going well
He forgot we had a good thing, no one could ever sell

Empty out the bottle baby
Ill be home, let me be comfort....maybe?

I lost his number
He still has mine, but he's busy
trying to become number

I buried my feelings in him.
He just
wants to be in her
And she can only
sometimes let him
            In

So I finally understand how the bottle could win

I finally understand dysfunction, the glory of all sin


And I am utterly familier

With pain,

In the tide of its reign  

Sindi

112522

Sabihin Sa'kin ang tangan **** pangamba,
Mga alinlangan o maging pagdurusa.
At sa bawat patak ng luhang walang salita’y
Ako mismo ang marahang hahagkan Sayo —

Lalapit nang kusa’t aagapay
Kahit ako mismo ang naghihingalo.
Ihipan man ng Sandali
Ang apoy **** patay-sindi
Ay hindi magmamaliw ang pagtingin ko’t pagkabighani.

At walang ibang nanaisin
Kundi masilip ang Iyong mga ngiti —
Mga ngiti **** simula’t sapul ay nakakakiliti.
Lulan ng iyong mapupungay na mga mata
Ay ligaya sa puso Kong
Tanging ikaw ang pagsinta.

Kaya maging sa pagbilad mo sa araw ay kumikinang ka—
Nag-uumapaw ang kagandahang hindi masakit sa mata.
Sa bawat pitik ay umiindak Ka
Musika ng kahapon ay nasasapawan na
Ngunit ang sining Sayong mukha’y
Namumutawi pa rin sa pagningning.

Ikaw ata ay Bituin
At maging sa umaga’y kumikislap pa rin.
Ligaya ang makapiling Ka
Lalo pa’t ako ang napiling maging Katipan.
Ngunit sa pagkumpas nang paulit-ulit
Ng kamay ng orasan,
Paminsan ay ayaw ko nang lisanin
Ang larawan ng nakaraan.

Unti-unti akong namumulat
Buhat sa pananaginip ng gising.
Pira-pirasong alaala’y
Kusa na namang nababahiran ng dilim —
Dilim sa paningin,
Dilim na walang katapusan ang mithiin.

070623

Tumatagos ang mga salitang
Bala ang panimula
Balang araw ay yuyukod sa katapusan
Katapusang hindi tuldok ang pagsasalaysay…

Pipiglasin ang mga kandadong walang susi,
Kandong ang kahapong nilimot at nilumot…
Babangon matapos ang paghikbi
Hikbing bangungot sa pagpatay-sindi…

Ikaw ang mananatiling saksi sa aking paglisan..
Walang paalam maging sa gunita ng bukas at kahapon.
Walang kulay na babahagian
Ng liwanag na taglay ko’t iniirog.

Ang iyong akap ang aking baluti
Habang ang sandata ko’y
Bumabara pa sa aking lalamunan.
Ngunit sa pagsiping ng mga tala
Sa kalangitang panatag ang panayam
Ay Walang kukurap maging sa isang idlap lamang.

Ang sigaw na sumisingaw hanggang sa kalawakan
Ay tila pa ilang dipa na lamang
Sa pagitan ng mga segundong
Nagkakandarapang magsipagtagisan…
At ang silakbo ng damdaming moog sa kaloob-looba’y
Bukas ay wala ring katapusan at panimula.

With the moon glancing into my window
And a quilt hugging my body
The wind moaning
And whistling
I become a ghost
Hovering
Through
From one world
To another
Evaporating
into a
new womb
Ready to be again.

-Sindi K.

@Sincidyy

Sometimes I feel like I’m in the midst of a junk yard
***** junk yard girl
I’m part of all the scrap metal
Rusting away
Under the gentle yet violent embrace of such a ridiculously big sun, so powerful and on top of us
It’s no wonder summers make it so hard to breathe...
Then again so does the brisk wind, in a bitter winter

You can’t win.

I imagine myself immersed in the sand of a desert
the sand enters my cuticles till they explode
let me just bleed
In total
Peace

Letting the sand run through my fingers, just for a brief moment

I can control time.

Like popcorn stuck in your molars
While the smooth butter just lathers up your taste buds
I live feeling bipolar

Nostalgia can ******* away
with a high so strong
It makes me want to live

Maybe it’s the magic of those late 90’s cartoons glaring through my tv screen

Sugary cereals before they were so bad for you

Maybe it’s how people seem, from the distance of time

Like an alien
I roam around this life that is mine
Advanced enough to blend in
Curious enough to stand out looking lost.


-Sindi Kafazi