Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
051022

At sumapit na nga araw ng paghuhusga
Kung saan hindi na pulso ng taumbayan
Ang ating sisiyasatin
Kundi ang puso ng bawat Pilipinong
Sumasambit ng “Mahal ko ang Pilipinas.”

Sabi ng iilan,
“Mahirap raw mahalin ang Pilipinas”
Iniisip ko nga paminsan,
Sapat na nga ba ang pagiging makabayan?

Sapat ba?
Ang panunumpa ng bawat Juan sa watawat
Na ayaw sana nating dungisan
Ngunit tayu-tayo rin ang nagwawasto
Sa paningin nating madayang pagpili
Ng lipunang ating ilang beses nang sinumpaan.

Kung hindi ako naniniwala sa Poong Maykapal,
Ay baka hindi ko rin maititikom ang talas ng aking dila
At walang himpil ding tatalak na walang pinipiling katauhan
Buhat sa makamandag na bugso ng aking damdamin.
At marahil ay sasabihin ko na lamang
Na ito ay isang paraan ng pagtindig para sa saking Bansa
Na may demokratikong pamamalakad.

Ngunit sa kabilang banda’y
Binabaling ko na lamang ang paghuhusga
Sa tunay ngang nasa tronong
Hindi na kailangang luklukin pa.

At naniniwala pa rin akong
Ang pag-asa ay hindi natin maaaring itaya
Sa sarili nating mga palad
Na kalauna’y mapupuno rin ng mga kalyo’t
Babalik din lamang sa alikabok.

Ano pa nga ba ang ating ipinaglalaban?
Sino nga ba ang tunay nating kalaban?
At para kanino nga ba tayo naninindigan?

Baka sa kasisigaw nati’y
Hindi lamang boses ang mawala sa atin,
Maaring nakawin din ang ating mga lakas at oras
Na sana’y ibinabaling natin
Sa pagpapalaganap ng natatanging katotohanang
Buhay ang ating Panginoong Hesus
At ang magandang balita’y
Nakadikit sa kanyang Ngalan.

Sinasabi kasi nating naghihinagpis ang ating mga kababayan
Kaya tayo na lamang ang magsisilbing mga boses para sa kanila.
Minsan nga'y nananatili na tayong hangal
Pagkat sa sariling dunong, doon lamang tayo nakaangkla.
Ngunit hanggang kailan ba matatapos
Ang sinasabi nating pakikibaka para sa mga nasa laylayan?
At ano nga ba ang dulo ng bawat hiningang napapagal na?

Sana hindi tayo tumigil sa paraang alam lamang natin,
Sana mahanap natin ang ating mga sariling
Nananatiling may pananampalataya
Sa Diyos na Syang may lalang sa sanlibutan.

Sana wag na tayong mag-alinlangan pang lumukso
Sa kung saan nga ba tayo pinasusuong ng Maykapal
At sana mahanap natin ang halaga natin
Sa presensya Nyang kayang pumuno ng bawat kakulangan.

At dito na rin ako pansamantalang magtatapos —
Pilipinas, gumising nang may pag-asa
Pagkat hindi natutulog ang ating Diyos!
Pilipinas, mahal kita at mas mamahalin pa
At patuloy kitang ipaglalaban
Hindi gamit ang mga armas
Na syang panukso't patibong ng mundo,
Titindig ako sa kadahilanang hindi lamang ako isang Pilipino —
Titindig ako para kay Hesus na aking pinaniniwalaan!
Salamat Ama, Sa'yo pa rin ang aming Bayan.
042522

Sasapit na naman ang pinakahihintay na araw,
At hindi ito mananatiling sagrado magpakailanman.
Lahat ay mabibigyan ng patas na paghuhusga
At mismong lipunan ang syang magpapasya.

Naririnig ko na ang sigawan sa bawat dako ng gintong kompas
Kung saan ang kanilang hiyawa'y pagkakawatak-watak.
Iba't ibang ideolohiya sa demokratikong bansa
Kailan nga ba matatamasa ang tunay na pagkakaisa?

Sa bawat kulay na sinasabi nilang ito raw ang bukas
Ay ito rin ang gumuguhit sa kasaysayang tayo na't makibaka.
Kaya nga nating kulayan ang ating pagdikta
Ngunit sa ganitong paraan nga lang ba tayo kakalma?

Sa tuwing may mauupo sa trono na kataas-taasan,
Paano nga ba ang ating pagtindig
Para sa sinasabing mahal na bayan?

Pilipinas nga ba ang ating pinipili?
O kung saan lamang tayo kampante
Habang nananatiling namamaypay
At abala sa kabi-kabilang pag-uusig.

Iniisip nating tayo'y tunay ngang nasa laylayan na,
Ngunit ito nga ba ang kapeng gumigising
Sa dugo nating makabayan?
At sapat ba ang ating paghiyaw
Na walang hinihinging basbas mula sa Itaas?
Mga bibig natin, paminsan nga'y
Puno lamang ng mga palatastas.

Sapat ba na tayo-tayo na lamang
Ang naghihilaan pababa't paitaas?
Pagkat mismong pananampalataya'y
Nadudungisan ng walang katapusang pagkawatak-watak.

Bayang Magiliw, Perlas ng Silanganan --
Ikaw ang bansang hinirang ng Pagkataas-taasan.
Panatang makabayan, iniibig ko ang Pilipinas --
Sana'y mapaninidigan kita't
Hanggang sa huli'y maipaglaban
Pagkat maging aking hininga'y
Pansamantalata't pahiram lamang.

At hindi ito lotto o binggo,
Hindi tayo nagtataya nang kung sinu-sino.
Ngunit kung sinuman
Ang maging huling sigaw ng bawat Pilipino
Sana tayo pa ri'y magkaisa
Para sa dangal na nais nating isulong.

Ating pagkatandaan na kahit noon pa ma'y
May iisang hindi tayo tinalikuran,
Iisang Pangalan na may hawak ng bawat kapalaran
Higit pa sa bawat kulay na ating tinatayaan --
At Hesus ang Kanyang Ngalan!
Bangon Pilipinas!
स्वतंत्रता का नवल पौधा,
रक्त से निज सींचकर।
था बचाया देश अपना,
धर कफन तब शीश पर।
.............
मिट ना जाए ये वतन कहीं ,
दुश्मनों की फौज से।
चढ़ गए फाँसी के फंदे ,
पर बड़े हीं मौज से।
...............
आज ऐसा दौर आया,
देश जानता नहीं।
मिट गए थे जो वतन पे,
पहचानता नहीं।
................
सोचता हूँ  देश पर क्यों ,
मिट गए क्या सोचकर।
आखिर उनको दे रहा क्या,
देश बस अफसोस कर।
.................
अजय अमिताभ सुमन:
सर्वाधिकार सुरक्षित
चन्द्रशेखर आजाद, भगत सिंह, राज गुरु, सुखदेव, बटुकेश्वर दत्त, खुदी राम बोस, मंगल पांडे इत्यादि अनगिनत वीरों ने स्वतंत्रता संग्राम की लड़ाई में हंसते हंसते अपनी जान को कुर्बान कर दिया। परंतु ये देश ऐसे महान सपूतों के प्रति कितना संवेदनशील है आज। स्वतंत्रता की बेदी पर हँसते हँसते अपनी जान न्यौछावर करने वाले इन शहीदों को अपनी गुमनामी पर पछताने के सिवा क्या मिल रहा है इस देश से? शहीदों के प्रति  उदासीन रवैये को दॄष्टिगोचित करती हुई प्रस्तुत है मेरी लघु कविता "अफसोस शहीदों का"।
100921

Ilang beses pa ba tayong magpapaliguy-ligoy?
Pagkat sa pagitan ng paghahasik ng dilim
At sa pagsilang ng araw ay doon tayo magsisipag-sulpotan?

Hindi ba tayo mapapagod?
At hanggang kailan ba natin ito kayang ipagpatuloy?
Ganitong estado ng pamumuhay rin ba
Ang nais nating ipagmalaki't ipasa sa ating mga anak?

Pandemya nga lang ba?
O kahit hindi naman gipit
Ay ito na ang pamamaraan natin?
Kaninang madaling araw, may pumasok sa aming bakuran. Malakas ang buhos ng ulan kaya hindi ata namin namalayan. Wala man kayong nakuha ngayon, sana dumating kayo sa puntong hindi na maging madilim ang inyong mga paningin. Sana hindi mangyari sa inyo ang mga bagay na inyong kinasanayang gawin. Sana matuto rin kayong maging patas sa kabila ng hindi pagiging patas ng panahon. At tandan n'yo, hindi lang kayo ang hirap sa buhay.
kiran goswami Aug 2021
When the tale of the kite wraps itself around your neck,
And yet continues to fly, freely
You should now know that freedom to one comes at a cost to the other.

But you must wonder, as Jupiter and Zeus watch this storm,
that leaves nothing more than dust in their eyes;
It's funny how kites are a symbol of freedom when they are actually tied to a glass-coated cotton string.
The same cotton, that another boy who looks directly into your eyes could have worn.
It's funny how when one side of the coin is painted in platinum
and the other side struggles to know whether it's still a coin with value as it is being corroded.
Yes, they were one coin. Once.

The tulip blooms fade before the foliage dies,
every flower that dies is not reborn
But on the land it does, is.
When the flower is no more,
the green stem still remains.

But did the flower die from the wasp
that stung its nectar and perhaps even the pollen
or did it die from the feet that stepped upon
because they were inside the duststorm that disallows them to look at the ground.

Do all flowers that die are reborn?
How many flowers can one wasp even sting?
How many times can you stomp over one flower until it has no petals but only your footprints?

As you wonder,
The tail of the kite has been detached from its throne,
You look, as you wonder, if this is freedom or that was.

And another Hassan chases it yet again.
As the door closes on another England Chapter
A sterling effort far from disaster
A first major final in fifty-five years
Jubilant voices replaced by tears
But we've come along way in such a short time
Maguire and Stones a solid back-line
Pickford mature and calm between the sticks
A terrific save in penalty kicks
Shouts of "Shawberto!" From the stands
A chorus of 'Sweet Caroline' "hands touching hands"
Cries of "bring on Grealish!" Phil Foden's bleach blonde hair
Fist pumps from Southgate
The passion was there
Beating the Germans at last
Now that felt sublime
Sterling a constant menace now in his prime
But we came up short and that's what matters
Broken hearts English dreams in tatters
Yet I firmly believe this is just the beginning
So keep your heads up and keep on singing
"It's coming home it's coming home"
Cos it will one day
Even though it rains and the sky is grey
Red and white ribbons on that cup we'll see
And what a perfect sight it will be
Copyright ©️Joshua Reece Wylie 2021
Raven Feels May 2021
DEAR PENPAL PEOPLE, things can get weirder than ever---and I like it<3


welcome to the nation savor

a whole new destiny like a cinnamon flavor

although some rainy a bit abnormal to my harbors

yet that blond charm made it hard to delete from my markers

everybody wants to swim

in a world to bond and have a friend a twin

afraid if I was about to miss the rocking riff

I don't know if I can handle yellow anymore so stiff


                                                         ­                   ------ravenfeels
Rollercoaster Jan 2021
We escaped the belly of the beast.
We weathered bludgeonings from across the seas.
we fought them with peace.
Together we wrote our own destiny,
we spelled out words of justice and equality.
We woke to self rule and sovereignty,
pledging to wipe tears from all eyes.
On an unfinished pursuit of our ideals,
our divided wounds continue to heal.
And heal shall they,
for we allow them to with our constitution.
A collection of our most-driven convictions.
We have witnessed wars and decades pass,
the technology grow and freedom last.
Tis nation of the Himalayas and the Malwa.
From the deserts of the west to the deltas of the east,
Liberty has been enshrined
& secularism promised in our revered book.
It is belongs to all of us,
in its mighty self and binding laws.
We, the people have rights that we exercise
and duties we fulfill.
We are not powerless,
we have the power - we are the nation.
I wrote this for the Indian Republic Day Celebrations in school.
Shibu Varkey Dec 2020
May broken hearts be mended,
Broken dreams come true.

May the fractured human rapport,
be restored like t'was of yore.

May the poor and the needy,
Find means to prosper and grow

May the cheated and defrauded,
Get justice recompense their due.

May the lonely ones in prisons,
Chained for causes untrue,
Be freed of unjust detention,
Their honor restored too.

The oppressed tribal Indians,
whose home this nation's too,
Uplifted and empowered
Their right to live ensured.

The battered Indian woman,
Bearing violation cruel
Of a patriarchal nation,
Liberated at last be soon.

Humane, magnanimous people
Valuing lives above faiths and notions.
Indians together as one brethren,
Trekking onwards, one destination.
Next page