Nasa dulo na ng aking dila,
ang mga hinahanap na kataga.
Maraming nais ibigkas na talata,
pero ang buod ay nasa dalawang salita.


Mahal Kita.

Noong una hindi ko namalayan, hindi ko pinansin ang iyong presensya
Na mismong dahilan, para iyong kagandahay aking di masilayan
Di nag tagal ikaw ay sakin pinakilala, ngunit ipina-walang bahala dahil ikay  kasamahan lamang
Hanggang sa tinakdang tayoy lubos na mag kakilala
At binigyan ng pagkakataon bilang maging aking kaibigan
Nang nasundan ay aking nasaksihan, ang simpleng ngiti mo pala'y tuluyang nakakahawa
Ako ay sumasaya tuwing sa akiy nasisilayan, ang isang ngiti mo pala'y nag dudulot ng kaligayan
Sa araw araw na ikay aking kasama, ako ay nagbibiro upang aking masilayan
Ngiti **** kay ganda pati na iyong mga mata, hinahanap-hanap sa tuwing ikay aking nakakasalamuha
Di ko napapansin na akoy unti-unting nabubuo at sumasaya, sa mga oras na ikay aking napapatawa
Hanggang sa isang araw biglang napagtantong kulang ako, kung walang ikaw sa buhay ko
Nang pinagtagpong muli, biglang nagpahayag ng aking saloobin
Hindi man masyadong napaghandaan, hindi rin inaasahan ang kinalabasan
Napaka-saya lang, na nag simula ang lahat sa simpleng pag kakaibigan
Lumala at tumibay ang nararamdaman, dahil sa suporta at pang-aasar ng mga kaibigan
Ngunit noon din natin napag pasyahan na tayoy isang ganap na, na magkasintahan
Ipinagpapasalamat sa DYOS ang lahat ng kinahinatnan
Sa umpisa inisip na nag bibiro lamang, pero habang tumatagal napagtanto na ito ay hindi panandalian lang
Dumating ang panahon na parehas nabibigatan, pero sa huli pinili parin lumaban
Hanggang ngayon pinipili pa rin buwagin, ang lahat ng pader na puno ng hindi magandang isipin
Noon ko napagtanto, na ang mga hiniling sa panginoon ay binigay at pinagkatiwala na sa akin.
Pangako hindi mo na sasambitin sa iyong sarili na ikay nakahandusay muli,
sapagkat ako mismo at ang aking mga kamay ay mag sisilbing nakaalalay sayo hanggang huli
Mahal ko (loves ko) gusto kitang batiin ng maligayan kaarawan, palaging **** tatadaan na akoy laging nasa iyong likuran
Makakaasa ka na hindi ka na muling maiiwan, at mula ngayon ang tangi **** mararamdaman ay ang mamahalin ka ng walang kasawaan.

ala-singko ng umaga. nakakabingi ang katahimikan ng pagsikat ng araw. walang tigil ang pagtakbo ng oras at tulad ng araw, nagsimula nanaman ang pangkaraniwang siklo ng buhay. patungo sa sintang paaralan na ang bawat yapak ay parang timbang ng daigdig na nakalubog sa aking mga balikat. hindi kayang buhatin kahit pa ng buong mundo sapagkat ako'y nag-iisa sa paglalakbay patungong españa.

sa bawat sulok ng maynila at mga kwento sa mga kalsadang ito, may mga paalala ng mga biyaheng hindi pa nararating at mga pangarap na patuloy hinahanap. sa kanto ng españa't lacson, sa kabila ng paghahanap at pag-asa, hindi natagpuan ang isa't isa. sa magkabilang sulok ng noval at dapitan, ang iyong mga imahe ay tila mga alaala na nakaukit sa pinakaloob ng aking isipan, kumakatok nang palaging handang buksan ang pintuan. bawat hakbang ko ay may kabigha-bighani **** presensya, subalit ang hinahanap kong pagtatagpo ay patuloy na umiwas sa akin, nag-iwan ng hinagpis at naglakbay nang walang direksyon.

"manong para po" ang aking bulong sa jeepney drayber na parang tinik na dumadaloy sa aking lalamunan, humihila at humihila sa mga alaala na tila mga bagyong dumaraan sa aking isipan. bawat sinag ng araw, bawat hagupit ng hampas ng hangin, ay parang himagsik ng damdamin na hindi ko maitago.

sa bawat kanto paikot ng españa, naroon ang mga multo ng ating nakaraan. mga anino ng mga alaala na hindi ko matakasan at sa bawat pagtatanong mo kung may pag-asa pa ba, ang bawat sagot ko ay tila mga punyal na tumatagos sa aking kalooban, nagsasabing wala nang dahilan para muling mangarap.ayaw ko nang lumakad sa landas ng nakaraan, na puno ng  mga bakas na minsan tayo'y nagtahup na patuloy na bumabalik at sumisira sa isipan.

at sa wakas, narito na ako sa dulo ng aking paglalakbay, ngunit ang landas na tinahak ay tila isang malawak na dagat, hindi alintana kung gaano karaming bagyo at baha ang dinaanan. at kung tatanungin mo ako kung pu-puwede pa ba, ang hihilingin ko sa iyo ay mga barya papalayo sa'yo. ayaw ko nang malunod sa unang daan na puno ng kahapon at mga alaalang tila multong ayaw umahon.

at sa bawat paghakbang ko patungo sa hinaharap, ang iyong alaala ay parang banta na nagbubulag-bulagan sa akin tuwing naglalakbay ako. nakakapangilabot. mahal pa rin kita. mahal pa rin pala kita.

hindi na kasingpait ng dati.
pero mahal, masakit pa.

Mga mata na sa bituwin mo lang makikita,
Mga labi, na kasing kulay ng mga rubi.
Mali sa mata ng iba, ngunit tayo na ba?
Isang tingin sa iyong mata, ako'y nahuli.

Nakatingin sa ulap umaasang may ikaw,
Ikaw ang hinahanap sa ulan na umapaw.
Ngiti mo ang hinahanap sa pang araw-araw.
Nakita ko ang mata mo at ako'y natuklaw.

Isang Simponia na gawa ng Obra Maestra,
Maski si Paganini ay napapatulala,
Napapahanga si Beethoven sa iyong gawa.
Isang Simponia na gawa ng taong mahal ka.

Pangalan mo'y ginagawan ko ng isang tula.
Sumusulat sa araw at gabi na may kaba,
Isang tula patungkol sa tanong mahalaga.
Ikaw lang ang hinahanap kapag may problema.

Magsisimula ako nang hindi sa umpisa
Magsisimula ako kung nasaan ka
Magsisimula ako sa huli
Magsiisimula ako kung kailan hindi kana uuwi.
Nagsusulat ako hindi dahil gusto kitang ipabalik
Nagsusulat ako dahil gusto kitang ibalik
Sa dating princresa na kilala ko'ng ikaw.

Magsisimula ako sa huli
kung saan wala na talaga,
kung saan ako sayo ay umiibig pa,
at umiiyak habang sinusulat ang aking tula.
Sa huli kung saan gusto kitang ipabalik,
minsan naging desperado ako matikman lang uli ang iyong halik.

Susunod naman ay ang kalagitnaan
kung saan nating ginawa ag lahat ng mabuti
at masama,
dito tayo naging malungkot at masaya,
habang pag-ibig natin ay buo pa.

At mag tatapos ako sa pinaka-una
unang pag sabi mo na "mahal kita"
unang oras na sinabe mo na "hinahanap-hanap kita"
unang tikim ng iyong halik
unang tingin na iyong ibinalik.

Sana na aalala mo pa
noong tayo ay ag dadalawang isip pa
kung anong relasyon ba nating dalawa,
pero masaya tayo na nag sasabi sa isat-isa na "ito na talaga ,mahal kita".

Pinili ko'ng mag simula sa wakas at mag wakas simula.
Nang sa ganun ay kahit papano ay maramdaman ko'ng maging masaya
kahit alam kong patapos na ang aking tula.

Hindi ko alam kung kailan
Wala akong maisip kung saan
Pero alam kong ikaw ay matatagpuan
Kahit siguro umabot ako sa buwan

Siguro ay hinahanap mo rin ako
Baka sakaling nagkatabi na tayo sa eroplano
Maaaring nakasalubong na kita doon sa may kanto
O baka naman nakasama na kita sa trabaho

Sa ngayon kailangan kong maglakbay
Patungo sa mga lugar na maaaring ikaw ay naghihintay
Hahawakan ko ng mahigpit ang iyong kamay
Ipapapaniwala ko sa iyo na merong panghabangbuhay

Hindi makita,
Hindi maalala,
Ang tanging pag-asa,
Tuluyang nawala.

Hindi na alam kung saan pupunta,
Hindi mapakali, natataranta,
Hindi na mapigilan,
Ang damdaming kinakatakutan.

Sa bangin ng kawalan,
Nahulog ng biglaan,
Walang kasama ni kaagapay,
Sa lugar ng pagkakahimlay.

Ngunit bakit nga ba ako narito?
Paano nga ba ako napadpad sa pook na ito?
Hindi ko maalala ang bawat detalye,
Basta may hinahanap akong importante.

Pinipilit kong alalahanin kung ano,
Ngunit baka hindi ano, baka sino,
Kung sino, sino nga ba?
Ang paglalaanan ko ng panahon upang makita.

Ang mga katagang ito ay galing sa isang awitin,
Awiting umantig sa aking damdamin,
Dahil ang sagot ay "ikaw",
Ikaw, ang hinahanap ng puso kong ligaw.

sa araw-araw na di ka nakikita,
na di ka nakakausap,
di ka nakakasama.

sa araw-araw na naglalakad mag-isa,
iniisip-isip ka,
hinahanap hanap ka
ang iyong
presensiya.

sa araw-araw na dumaraan,
sa aking harapan.
panibagong mga araw na siyang,
aking pinipilit na silayan.
hinahanap yung araw
na muli akong sisikatan
ng iyong araw,
ng iyong liwanag,
na siyang magbibigay ng init
sa nanlalamig kong kalamnan.

sa araw-araw na ginugulo ako
ng aking isipan, kung ano
na nga ba ang lagay mo;

ayos ka lang ba?

sana naman oo.

kumain ka na ba?

sabihin mo na oo.

masaya ka ba?

oo? o baka hindi rin siguro.

pero tandaan mo,
nandito lang ako.
nandito lang ako sa mga panahon,
na sa tingin mo wala nang tutulong sayo.

nandito ako sa mga oras na kailangan mo,
ng isang tao na handang makinig sayo.

nandito ako, handa nang makinig sayo,
sa lahat ng iyong mga kwento,
sa lahat ng iyong mga pagod at problema.

sige, sabihin mo sakin at makikinig ako.

dahil nandito na ako,
handa nang makinig sayo,

nandito na ako,
patuloy na maghihintay sayo;

at nandito na ako,
patuloy na magmamahal sayo.

Walang araw at gabi na hindi ko naiisip ang iyong kalagayan.
May mga pagmulat sa umaga na tila nananaginip ako,
Iniisip ko na nagbago na ang lahat, na sa wakas ay nalampasan
Mo na ang ang iyong hirap na pinagdadaanan.
Mga pagkabigla ng isipan na para bang naalimpungatan lang.
Subalit laging bumabalik sa mga katotohanan na kailangan harapin.
Mga lungkot at kurot sa pusong tanawin, mga sana at mga
Panghihinayang. Puno ng mga pagbabakasakali at pag-asa,
Hinahanap-hanap ang kasagutan sa mailap na katanungan.
Bakit ikaw? Bakit sa’yo pa nangyari? Bakit nagkaganyan ka?
Wala ako’ng ibang hiling kundi ang maging maayos ka,
Na maging malusog at kaaya-aya ka.
Hindi ko hinangad ang yaman ng mundo,
ikaw lang at ang kapatid mo ay daig na ang lahat ng yaman sa daigdig.
Pero ‘hwag kang mag-ala-ala anak ko hindi kita iiwan,
Kailanman hindi kita pababayaan ako’y laging nandito sa tabi mo.
Haharapin natin nang magkasabay ang buhay.
Naalala mo ba ang naghahabulan na mga alon sa dalampasigan?
Masayang masaya ka habang ito’y humahampas sa iyong katawan,
Ganito ang buhay punong-puno ng mga alon.
Kailangan na ito’y harapin, wala ka’ng ibang gagawin.
Ngitian mo ang hampas ng buhay maliit man o malaki ang dala nitong mga alon.
Habang ako’y nabubuhay sasamahan kita sa pagharap mo sa mga alon,
Hindi ka namin iiwan ng ate at mama mo.
Lalabanan natin ang dagok ng mga daluyong,
Sabay tayong tatawid na karagatan ng buhay,
Umulan man at umaraw lagi kitang yayakapin.
Ganyan kita kamahal aking bunso.

mukha mo’y paulit-ulit na inaalala,
kasabay ng paulit-ulit kong pagluha,
mata ko’y pasulyap-sulyap,
ikaw ang palaging hinahanap-hanap.

tuluyan na akong nalunod,
at tuluyan na akong inanod,
sa aking bawat pagtingin,
bumubugso ang aking damdamin.

sa oras ng iyong paglingon,
tila naguluhan ako sa sitwasyon,
ang lahat ba ng akala ko ay umaayon?
mahal mo na ba ako ngayon?

sa iyong paglakad, ako’y napatagilid,
sa aking mata’y may luhang nangingilid,
sapagkat sa iba ka lumapit,
at heto ako, tiniis na lamang ang nadaramang sakit.

Sa aking pagiisa alaala mo'y aking kaulayaw

Ang dilim na bumabalot ay ang bisig mo

Ang dampi ng hangin ay ang marubdob **** halik

Hinahanap-hanap ko ang amoy mo

Ang marinig muli ang iyong halakhak

Maramdaman ang marahan **** paghinga

At ang init nitong kumikiliti sa aking leeg

Ang pakinggan ang musikang likha ng iyong dibdib

Sa marahan at maharot nitong pagkabog

Nilalangoy sa bawat tingin

Manaka-nakang mapapapikit

At ikaw nama'y patuloy sa pananaliksik

Lulunurin kita sa aking panunukso

Ikaw nama'y patuloy sa pagsuyo sa aking mga labi

Nilalaro ang guhit sa iyong palad

Inuukit ang ngalan at ang gabing iyon

Nakasanayan na ang paghagod sa iyong buhok

Linya ng pagngiti ay kabisado na

Hinaharana ako sa gitna ng dilim

Kay higpit ng iyong yakap

At ako'y napapasinghap

Bawat bahagi mo ay naging parte ko

At bawat parte ko ay naging bahagi mo

Tayo ay naging sanlaksa

Nanganak ng mga “ako”

Bumuo sa “tayo” ng uniberso

…

Maayos na ang kobrekama

Malamig ang titig nito

Punyal na tumatarak sa dibdib

Dugo ang bawat paghinga

Bakas ay nilamon na..

Tanging sa isip na lamang kita

makakasama sa tuwina

Nagngingitngit ang aking mga kamay

Mata ay pilit sinasara

Ang katotohana'y ikaw ay malayo na

Pinalaya.

Ikaw sana'y lumago

Ang dilim ang magkukubli sa pagluha

Ang hangin ang bibingi sa sakit

Humayon ka ng mag-isa.

Sa paningin ko'y ika'y parang santo
At ako nama'y parang g*go
Na palaging hinahanap ang mga ngiti sa mukha mo
Masulyapan ka lamang
Masaya na ako
Ngunit pagkatapos ay babalik din
ang sakit sa aking puso
Wala akong magawa kundi masaktan at magtiis
Kaya ako ngayo'y puno na lamang ng hinagpis
Oo late na ako, nasa piling ka na ngayon
Ng isang taong mahalaga rin sa buhay ko
Kaya kahit anong pilit ko
Hindi magkakaroon ng "tayo"

Sa simula pa lang hindi ko naman ginusto
Na muling tumibok ang aking puso
Dahil takot akong maranasan mo
Ang mga pagkukulang at sakit
Na sinapit ng taong dating minahal ko

Hindi ko naman sinasabing uulitin ko
Ang mga pagkakamaling iyon
Hindi lang mawaglit sa aking isip na
"Paano kung magkulang na naman ako?"

Teka, bakit ba ako nag-iisip pa?
E may mahal ka na namang iba
Sige, hanggang dito na lang ako
Titigil na ako, masaya naman na kayo
Tutal bawal naman "tayo"
Uupo na lang ako

I.
Blangko na naman ang utak ko,
Inuukupa mo na naman ito.
Hindi ako makapagsulat ng husto.
Kahit ano pa ang pilit ko.

II.
Aaminin ko, niyayakap ko pa rin ang unan mo,
At pakiramdam ko’y ika’y nasa tabi ko.
At kahit masakit ang dinulot mo.
Ikaw pa rin ang hinahanap-hanap ko.

III.
Hindi ko akalain na may kapangyarihan ang tulad mo,
Kaya **** pabilisin ang tibok ng puso ko,
Kaya mo ring ukupahin ang utak ko,
At kaya mo ring patigilin ang mundo ko.

IV.
Pero hindi ako papayag na manipulahin mo ako,
Kailangan kong makalaya sa kapangyarihan mo.
Kaya simula sa araw na ito’y,
Tatanggalin na kita sa sistema ko.

Nagsimula ang lahat sa simpleng pag uusap
Hanggang sa dumating yung puntong lagi na kitang hinahanap
Kasa-kasama ka na sa bawat kong pinapangarap
Ikaw ang nagbibigay lugod sa  kalooban Kong naghihirap
Kaya akala ko noon ikaw na ang sagot sa pusong sugatan
Ngunit ginamot mo lang din pala ito ng panandalian
At sa pag alis mo, mas malalim pa ang sugat na iyong iniwan
At ngayon Hindi ko na alam kung sino pang lalapitan
Magagamot pa ba ang sugat na iyong idinulot?
Sa nabasag Kong puso mayroon pa kayang pupulot?
Magawa ko pa kayang kalimutan ang lahat ng sakit
O mananatili na lang sa puso ko ang lahat ng inggit?
Ayoko na.
Ayoko nang mabuhay sa mundong binago mo
Ayoko nang mabuhay sa mundong kinalalagyan ko
Ayoko nang mabuhay pa sa mga pag-asang walang patutunguhan
At Sa mga pantasya't pangakong sinusubukan ko nang kalimutan
Ayoko na.
Hindi na maghihilom ang sugat na idinulot mo
Kahit ilang band aid pa ang ilagay dito
O kahit Ilang taon man ang lumipas
Sakit ay hindi kukupas
Sugat dito sa puso'y mananatiling isang marka.
Na lagi saking magpapaalala
"Nagmahal ako at Nagpakatanga
Para sa pag-ibig na walang pinatunguhang maganda."

Natutulog pero ikaw pa rin ang nasa panaginip
Nagtatrabaho pero bigla kang sisingit sa isip
Magkalayo ng ilang saglit pero parang kay tagal nang naghihintay
Hindi ka lang magtext o tumawag feeling ko ang tagal mo nang nawalay

Kahit wala ka sa tabi ko
Kahit iba ang ginagawa at pinagtutunan ng pansin ko
Bakit ikaw pa rin ang hinahanap ko?

Laging ikaw.
Walang iba, kundi ikaw.

Ikasampung lagok na
at higit pa
ng mainit **** ala-ala
subalit malapit man
wari kung aking tinitingnan
sa sulok ng napadpad na isipan
sa kabilang ibayo ng mga pananaw
sa malayong dalampasigan ng pagkatao,
hindi ko kayang abutin
ang pinutol kong pusod
na sa puting lampin ay ibinalot,
at ibiniting tila bituin sa mga alapaap.

Maghapon ko mang lakarin
mula sa aking pusong pinabango
ng galapong na bagong giling,
na kung saa’y tiniis ang init ng kahirapan
habang isinasangag ang bawat butil
ng sanlibo’t sandaang ari-muhunan
mula sa masuyong pinagsikapan,
pinagtiyagaang alagaan -
puno ng liberikang kape
ng lupang sinilangan.

Malayo, malayo na ang Lipa
madaling lakbayin sa malawak na kalsada
na dumaraan na ngayon sa kabundukan
ng Malarayat
na noong musmos pa’y
malayo, malayo, malayo . . .
tanging nakakarating lamang ay mga uwak
at sabay-sabay na lumilipad na tagak
sa takip-silim nama’y mga nagsasalimbayang kabag.
Noo’y maliliit pa ang puno ng sintunis
Ngayo’y natabunan na ng palitadang makinis
Hinahanap ko ang lungga ng dagang bulilit
At puno ng bitungol sa unahan ng lumang bahay
na inaakyat ng mga paslit
napawi na rin ang matayog na tahanan
tila binura ng kapalaran
at mistulang iginuhit ng chalk lamang
sa pisara’y kumupas na larawan.

Natabunan na ng bundok
ng mga alikabok ng ala-ala,
wala na tahanan, o ang lumang pisara
tila nawaglit ang apat na dekada

Malayo na ang lumang Lipa
at katulad ng dahong alamat ng ngalan nya
makating-masakit at di makakalimutan
ang mga karanasan at mga aral na dala

Kung wala na ang bigas na kinanda
magtitiis ako sa samyo ng binlid at ipa
Kung wala na ang pinipig at nilupak sa baraka
kahit budbod at lumang latik ay yayamanin na
Lalakbayin ko’y lubhang malayo pa
Ngunit sinisinta
ika’y makakaasa:
     Ang pinanggalingan,
          ang pinagmulan,
               lilingunin tuwina.

Mga nakatago sa letra
Ang mga sagot

Ang mga sagot ay nasa letra
Ang luha
Ang inis
Ang dugo
Ang init

Ang pintura ng aking maduming brotsa
Ang mga espasyo na akala ay walang saysay
Iyon ang mas nagpapalayo sa katotohanan

Sa siyudad na malaki, pero ang liit
Parang nilakad ko na ang bawat sulok nito

Mahilig ako sa bagay na hindi lang madaanan
O maiwasang daanan

Ang tinta ng aking espirito
Itatak sa iyong santong puso

Malakbay sana magkasama
Ang mga lumulutang na letra
Samantalang ang boses mo na tulad ng awit ay nasa likod ng eksena

Malikhain ang gumuhit sa iyo
Ang larawan **** mabait
Mamantsahin ko
Ng aking bahaghari
Nawa hindi mawari

Wala dapat ang oras
Parang picture frame tuloy ang buhay ng bawat tao
Nandiyan lang
Nakatago, nakatayo, nasa pader---nakapako
Nadadaanan lang
Isang titigan lang

Sa iyo, isang titig ay hindi sapat
May nakatagong ginto
Hindi pangkaraniwang ginto
Ginto na hindi hinahanap ng lahat
Ginto na hinahanap ko

Nagpapawis nang sobra ang aking mga kamay
Maligoy ang mata
Tumitibok nang mabilis pabilis

O Dios, saanman, makasalanang mansanas bumubunga ng sanlibong bulaklak
Tinutuklaw nila ang aking lason

Wala na akong pake sa sagot
Mapaakit ka hanggang mabili ka

Kahit hindi ka muna magsalita
Hindi paliwanag sa mga titik
Ang paru-paro at ang agila

Nilamon ang itim
Namula ang bibig
Puti ang langit
Ubeng mata
Kahel ang balat
Bughaw na dugo
Dilaw na anino
Berdeng ilaw

Bangis ng indigo
Samantalang sila ay abo

Maligo sa aking isip
Taas na tingin sa mababaw na sahig
Ito ang ating luho
Zigzag man ang dating
Kapag nabili na, wala ng tubig parating

Igawa mo ako ng isang istorya,
Ito ang huling hiling ng babaeng iyong pinagtabuyan,
Igawa mo ako ng isang Istorya,
Wala siyang pakielam kahit siya pa ang gawin **** kontrabida,

Igawa mo ako ng isang istorya,
At hahayaan ka na niyang bumuo ng sarili **** tema,
Patayin mo man siya sa dulo,
Hindi man siya ang iyong makatuluyan,

Wala kang maririnig na anumang sumbat,
Tuparin mo lamang ang munti niyang pangarap,
Igawa mo ako ng isang Istorya,
Huwag mo lamang sana itong pagkaitan ng emosyon at oras,

Nakakaiyak, Nakakatakot, Nakakakilig, Nakatutuwa-
Hindi siya magdaramdam,
Basta't gawan mo lamang siya ng isang istoryang may wakas,

Wakas na ipinagkait mo sakaniya sa inyong realidad,
Wakas na kaniyang hinahanap upang makalaya sa hawla ng "Bakit?" at "Paano?"
Igawa mo ako ng isang istorya,
At ako nama'y aawit saiyo ng isang elehiya.

bawat segundong lumilipas ay iuukit
serye ng alaalang nakakaakit
lahat ng ito'y iguguhit
kahit ang luha na'y napupunit

lumalalim ang huwad na panaginip
mapaglaro't malilikot na kathang isip
eksena't larawang nabuo sa isang idlip
pilit inaalala't sinusundan ang ihip

binabagtas ang hirayang aguhon
walang depinisyon, walang direksyon
waring nakatali sa matamis na kahapon
pilit kumakawala sa paraang kay hinahon

hinahanap ang liwanag sa dilim
dilim na kumukubli sa isang lihim
sa iyong paglisan, ikalabing-anim
nawa'y makita ka sa takipsilim

Kung pano tayo nahantong dito ay hindi ko alam.
Sa kung paano natuwid ang paa at sa kung pano unti unting nalagot ang yong hininga.
Hindi ko alam kung pano ko nakayang halikan ang iyong kamay habang ikaw ay nakaratay at walang malay.
Hindi ko alam kung pano ko kinayang patigilin ang luhang umaagos sa mga mata habang pinapanood kang hirap na hirap huminga.

Hindi ko alam kung ano ako ngayon habang pinagmamasdan ang pikit **** mga mata.
Hindi ko alam pano ko tatanggaping ang aking nagsilbing ama ay wala na.

Unti unting tumigil ang paggalaw ng paligid ko, sa loob ng apat na sulok ng silid mo,
Unti unti akong nabingi sa mga hagulgol ng pamilyang nagmamahal sayo,
Habang pinagmamasdan ko ang huling pagkumpas ng mga kamay mo, ang paputol putol **** paghinga, at ang unti unting paglabo ng yong mga mata.

Hinahanap hanap nang tainga ko, ang patawag mo sa pangalan ko. Ang mga pagtatampo mo kapag hindi ako dumadaan sa bahay mo. Ang pagtawag mo ng madaling araw kapag kaarawan ko. Ang mga tugtog mo. Ang pagtawa mo sa mga jokes ko. Mamimiss ko ang mga yakap mo.


Ikaw ang umakay sa musmos kong puso at nagpaliwanag kung ano ba ang buhay.
Ikaw ang kakampi sa lahat ng bagay.
Ikaw ang nagturo kung pano magbilang, at sumagot sa assignment kong 1 plus 1.

Hindi ko alam kung paano ko tatanggapin,
Na sa mga susunod na araw ika'y hindi ko na kapiling.
Kaya kung saan ka man naroroon, ito sana ay baunin,
Itay, mahal kita mula noon at sa habang panahon.
Salanat sa mga alaala, bagamat may poot mas lamang naman ang galak,
Bagamat ang iba ay lumuluha, mas madami pa rin ang tumatawa.
Salamat itay, itay paalam na.

May mga oras sa aking buhay
Na aking hinihiling na sana'y ika'y hindi nakilala
Sapagkat kung ika'y hindi nakilala
Aking puso'y nananahimik ngayon
Ngunit ika'y nilapit sa akin
Hindi ko napigilan ang aking sarili
Na mahulog sa iyong kabaitan at pagiging iyong sarili
Alam kong kasalanan ko ito
Kung kaya'y ika'y hindi sinisisi
Masaya ako sa piling mo
At sa araw-araw na tayo'y magkasama
Minsan ang sakit
Dahil alam kong sa araw-araw
Ika'y mas lalong hinahanap
At mas ginugusto na makasama
Kahit hindi ko gusto na ika'y maisip
Bakit nga ba ika'y pilit tumatakbo?
Mga katanungan na biglaang papasok
Sa aking isipan ay bumabagabag
Hindi ka ba napapagod?
Hindi ka ba napapagod sa pag antay sa akin na ako'y makasakay?
Hindi ka ba napapagod sa pag protekta sa akin?
Hindi ka ba napapagod sa pakikinig sa akin sa araw-araw?
Bakit? Bakit mo nga ba ito ginagawa?
Hindi mo ba alam na ako'y nahuhulog na sa'yo?
Ang hirap, alam mo ba?
Pero alam mo ba
Ang saya ko kapag kasama kita
Makita lang kita
Aking araw ay buo na
Hindi ko man alam ano ang karugtong ng kasalukuyan
Pero sana ikaw ay parte ng aking kinabukasan

Isa. Dalawa. Tatlo.
Tatlong taong walang pagbabago
Tatlong taon ng pagpapakagg
Kelan ako titigil? Hindi ko alam
Siguro kapag masyado na akong manhid sa sakit
Kapag masyado nang tanggap ng sistema ko ang lahat ng pait
Siguro Kapag natuto na akong paglabanan ang inggit.
Ang gusto ko lang naman maramdaman ang saya
Kahit na ba Oo! Magmukha akong tanga
Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba
Basta ang Alam ko lang gusto kita.
At Oo! Alam kong magkaiba tayo ng nadarama
Pero ayos lang! Basta't nandyan ka.
Lolokohin ko na lang ang sarili sa mga pantasya't pangarap
Sa mga pagkukunwaring ako din ang lagi **** hinahanap
Bubuhayin ko sa kasinungalingan ang pusong sugatan
Pasisiyahin ng konti ang mga mata Kong luhaan
Huwag lang mag alala pagkat ginusto ko 'to
Wala kang kasalanan kung nagkakaganito man ako
Basta't huwag ka lang lalayo
At siguradong magiging ayos lang ako.