Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Kara Subido Nov 2015
Dis oras na ng gabi ngunit ikaw pa din
Ang bukod tanging laman ng aking isipan
Patawad na kung puro siya na lang lagi ang alam
Ng aking mga kwento.
Hindi ko kasi mapigilan mag buhos ng aking hinaing
Dahil alam mo hanggang ngayon kasi tandang-tanda ko pa din
Ang araw at oras kung kailan mo ako iniwan.

Anong gagawin ko sa mga salitang iniwan mo
Isa nga lang ba akong pangalan sa buhay mo?
Ano ba ang naging parte ko sa'yo?
Iba’t ibang tanong ang bumabagabag sa akin
Pero kung alam ko lang na sa ganito tayo hahantong;
Matagal ko nang pinatay ang natitirang posibilidad
Sa akin isipan na may mundo para lang sa ating dalawa.

Alam mo ba gabi gabi kong binabalikan ang
Matatamis nating alaala pero pilit ko din
Pinapaalala sa aking sarili na
‘’Itigil mo na ‘to’’
''Tama na 'to''
Gumising kana sa totoong estado ng buhay mo.
Maawa ka naman sa sarili mo.
Ikaw ang naging punot dulot nang gabi gabi kong
Pag-pupuyat hindi mo ma-itatanong pero walang araw
Na lumipas na hindi ako nagiging tambay sa'yong mga
Social media accounts.
Nagmamasid sa bawat post at update mo at tinatanong
Sa aking sarili ''Bakit nga ba ang manhid mo?''

Dahil hanggang ngayon
May kumakatok pa din sa puso ko umaasa na
Pwede pa.
Pwede pang ipiglaban.
Kahit matagal man ang abutin natin.
Ako'y handang maghintay.
Kahit mag muka na tayong gurang.
Okay lang.
Handa akong tiisin.

Pero alam mo ba nakakapagod din palang
Makipaglaro sa taong ayaw magpaawat
Handa na akong sumuko kahit noon pa naman
Alam kong malabo na maging tayo;
Malabo mapasa-akin ang puso mo.

Ayoko ng makipagsiksikan sa Evacuation Center
Pilit ka magbubuwis ng buhay mo para sa taong ‘yon
Panahon na para lisanin ang delubyo na ito
Hindi na ako dapat mag tagal baka
Pati ang aking sarili ay iwanan din ako.
Daniella Torino Jun 2017
Naaalala ko
kung paanong lumusong sa dalampasigan
ng walang kasiguraduhan,
naglakbay sa ilalim ng mga madilim na ulap
sa likod
pilit na itinatago ang mga bituing
sinusubukang abutin
ang daang hindi alam ang pupuntahan
kung mayroon nga bang walang hanggan o mayroong patutunguhan,
sa pag-asang mahahanap din
ang hindi matagpuang kakulangan.
Nagbabakasakali
sa karagatang hindi maalon,
malayang naggagalugad,
sumasandal at yumayakap ang malamig na tubig
sa maligamgam at aligagang kaluluwa,
hindi mapakali,
kung paano nga bang makararating o madadatnan ang pampang.
At unti-unti,
naririnig ang bawat hampas ng lumalakas na alon
kasabay ang mababagsik na hanging may dala-dalang unos,
ako’y hinahaplos,
lumulubog
at naghihikahos,
hindi makahinga,
humihiling
na sana’y rito na matapos
ang paghahalughog na hindi matapos-tapos.

Pero tapos,
hindi pa rito magtatapos,
bubuksan ang mga mata
ngunit hindi makita-kita
ang puwang sa pusong hindi mapunan
ng kakaibang dulot ng panitikan,
ng sining na nagpapaalalang napakaraming bagay pala
ang hindi maipakikita o mabibigkas
sa likas na paraan na alam ng tao,
na sa kahunghanga’y naniwalang
ang sining at pag-ibig ay walang pinagkaiba;
sa pagbili ng paboritong libro
habang inaamoy ang kakaibang
halimuyak na dala
ng mga papel na may bagong imprenta,
sa proseso ng pagkabuo at pagkawasak
mula sa mga salita’t tugma
hanggang sa ito’y maging tula
dahil kahit bali-baligtarin ma’y pipiliin pa ring
makulong sa isang tula,
itinatatwa
ang mga panandaliang tuwa
sa pagitan ng mga delubyo’t sigwa.
Lumulutang
sa mga pighati,
pasakit,
pagkadapa,
pangamba,
pangangatal,
paglisan,
pagkapagod
at pagkatalisod.
Kaya ako’y pipikit na lamang,
susubukang umidlip,
o matulog nang ilang oras,
walang pakialam kung abutin man ng ilang araw o dekada,
tatangkaing matagpuan ang patlang sa panaginip,
sa pagitan ng bawat malalim na buntong-hininga,
sa lingon, baka hindi lang nahagip ng aking mga mata
o baka nakatago sa paboritong sayaw at mabagal na musika,
sa bawat patak ng luhang hindi na mabilang
kasabay ang ulang panandaliang kanlungan,
sa anino ng bahagharing hindi alam ang pinanggagalingan.
Hindi ko na alam
pero susugal na matagpuan
ang katiyakan sa walang katiyakan
sa panaginip at bangungot na walang katapusan.

Tapos heto,
hinahanap pa rin
ang halaga ng halaga
ang tula ng tula
at ang ibig ng pag-ibig.
Patuloy lang na hahakbang,
mula sa kinagisnang tagpuan,
magpapabalik-balik,
pagmamasdan ang hungkag
na sarili na nasa katauhan ng isang katawan
kung paanong mamamanghang paglaruan
ng dilim na magwala ang kaluluwang nawawala.
Umaalingawngaw
ang kalungkutang matagal nang gustong lumisan
sa pusong ang tanging alam lang
ay ang hindi na muling paglaban,
bilanggo ng mapanlinlang
na ligayang kumukupas
at nag-iiwan ng malalalim na bakas.
Tumatakas
ang inakalang kasiyahan
na kadugtong pala ay kalumbayan,
ang liwanag ay kapatid pala ng kapanglawan.
at ang paghahanap ay kasunod ang kawalan.

Ngunit,
ako'y paikot-ikot lang dito,
umaalpas,
naliligaw sa isang pamilyar na kapilas,
mag-iba-iba man ng anyo ang simula’t dulo,
iiwan sa kawalan ang ilang libong pagdududa
sapagkat sa isang bagay lang ako nakasisiguro:
daan ko’y patungo pa rin sa’yo.

Maligaw man
o maiwan akong mag-isa sa tuktok ng kabundukan,
lagyan man ng piring ang mga mata,
harangan ng tabing ang lansangan,
umusbong ang malalaking gusali ng palalong hiraya,
alisin man ang lahat ng aking alaala,
makakaya pa ring sumayaw sa panganib na nagbabadya
dahil hindi na ako nangangamba,
alam kong ako’y iyong isasalba.

Kaya taluntunin man nila
ang mapa
ng aking napagal na puso,
ngingiti lang ako at sasabihing:
“ikaw ang dulo, gitna, at simula”.
Walang humpay mang umagos ang luha,
wala nang palalampasing pagkumpas
ng iyong mga kamay
sa aking tinatahak na landas
dahil ipilit man ng kalawakan
ang ilang libong katanungang
parating naghihintay ng kasagutan,
ikaw at ikaw lang
ang tanging sasapat
sa sagot na hinahanap.
Paikutin man
sa kawalan,
sa pagkukubli,
wala nang pagkabalisa
dahil ngayon naiintindihan ko na
ang bawat tamis at pait,
lungkot at saya,
pighati at ligaya,
pagkabagot at pagkasabik;
at ang bawat sandali pang darating.
at ngayon,
nahanap din kita.
Mali, matagal mo na akong natagpuan.
At nalaman ko na sa gitna ng mga sandali
ay naroroon ang ating walang hanggan,
sa iyong piling.

Kaya
magsimula man muli sa walang kabuluhan,
gitna o dulo ng paroroonan,
mananatili lang na
magpapahinga ang pusong
nanghihinawa
sa dala **** ginhawa.
Ngayon,
naiintindihan ko na -
na sulit ang lahat
at maligaya ang aking paglalakbay
sapagkat
sa wakas, nakarating din ako sa aking tahanan – ang PAG-IBIG mo.
Louise Oct 2016
Ang gabi ay hindi dapat maging kaibigan ng delubyo. Nangangambang baka sa isang sulok ay may nag-aabang na demonyo. O baka sa likod pa natin mismo.
Saksi ang dagat at bundok sa pananaghoy ng bagong umaga.
At sino ang hindi makakaamoy sa pagsabog ng mga tala?
At nasaan ang gabi, ang inaakalang tanging katuwang?
Kasiping ba ng mga pangarap para sa bayan na siya nang nilamon ng digmaan?
Lumuluha ang bawat lawa at nagtatanong ang mga talon; makakaahon pa ba ang nalunod na tuwa't pag-asa ng kahapon?
O baka ang tuwa ay siya na'ng hinigop ng langit. Pinagtatawanan na tayo ng langit!
Sa mga dugong dumanak at ang naglalakasang pagtatangis na tila ba isang bulong sa bingi, tama nga't hindi ko kaibigan ang gabi.
Ganid ang gabi, palaging uhaw at nasisidhi sa kasawian.
Ang ngalan ng may akda ng munting tula na ito ay "delubyo".
Paminsan minsan maaari nyo ring tawaging demonyo.
Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, sa sulok ay hindi na magtatago. Haharap ako para tingnan ang bawat isa sa inyo sa mata. Sa dangal. Sa diwa. Sa puso. Sa dasal. At kakalabanin nyo dapat ako gamit ang mga ito... hanggang sa pag-usbong ng bagong umaga.

Pula, bughaw at dilaw laban sa kadiliman.
Nationalista
w Oct 2017
80
Minsan kahit anong ingat mo na hindi matisod at magalusan
Darating ka sa puntong babasagin ka ng mundo
Hindi mo man malugod na matanggap
Kalaunan magpapasalamat ka nalang sa pagkabasag
Sa pira-pirasong sariling kelangang pagtyagaang pulutin para mabuo ulit
May mga parteng hindi mo na mahahanap dahil hindi mo na makita
Iba na kasi ang hugis
Hindi ka na tulad ng dati
Paniguradong iiyakan mo ang pagkamatay ng sarili **** may makulay na pananaw sa mundong akala mo'y hindi ka kayang saktan
Na tila ba'y nakatira ka sa isang palasyong may masugid na taga-silbi
At may isang magiting na prinsipe o prinsesang kukumpleto sa kwento mo
Sino ba naman ang hindi tatangis kung ang ganitong pangarap ay mawawasak lamang sa isang pitik ng mapanlinlang na pagkakataon o ng isang maling sirkumstansya?
May iyak na pisikal
May iyak na hindi kayang ihayag ng luha
Isang tapang na paimbabaw
Pero sa totoo lang, isang kaduwagan
Kailangan **** ilabas yan
Isigaw mo kung kinakailangan
Maglupasay kang parang bata
Suntukin mo ang unan
Magtapon ka
Magbasag ka ng pinggan
Ilabas mo
Ubusin mo ang lakas mo hanggang ang tanging kaya mo na lang ay umiyak
Hanggang ang kaya mo na lang ay ang isang tahimik na pag-iyak
Ang pisikal na pagkapagod ang tutulong sayo na magpahinga ng panandalian
Ipikit ang pagal na isip
Kailangan mo ng katahimikan o ng karamay na may nakatikom na bibig
Hindi gagana ang mga pinakamatamis na salita sapagkat manhid ka
Bagkus, kailangan mo ng kamay na mag-aampat ng umaalwak na dugo mula sa pagkabasag
Banayad na haplos ng pagpapayapa na ang sakit ay lilipas din ngunit sa totoo lang, matagal pa
Malayo pa ang tatahakin mo upang makaalpas ka sa sitwasyong ito Ngunit kailangan **** maniwala at dayain ang sarili
Para makaligtas sa delubyo ng kalungkutang may kakayahang pumatay ng paunti-unti kung hahayaan mo lang
Sa huli, pagkatapos **** malampasan ang mga sandamakmak na sagabal
Ang mga dating sugat ay magiging pilat at kalimitan ay nagiging kalyo na lamang
Mas titibay ang sikmura **** magtiis at mas tataas ang sukatan mo ng tapang
Magtataka ka kung bakit ang mga bagay na dati **** ihinihikbi ay mawawalan na ng epekto sayo
Hindi ka naman naging manhid, naging mas matatag ka lang sa pagkabasag na iyon
Hindi ka magiging ganap kung hindi mo ito mararanasan
Ang katotohanan ay walang taong hindi nabasag ng mundo Dalawa nga lang ang hantungan niyan
Ang mabasag ka't itapon o ang mabasag ka't buuin muli?
KRRW Aug 2018
Hindi na natapos ang bagyo
At muling bubuhos ang ulan
Hindi na natapos ang araw
Hanggang masunog ang kalangitan.


Walang patid ang hangin
Lahat ng bagay ay kayang liparin
Rumaragasa ang tubig
Ngunit walang luhang kayang pawiin.


Hinahanap pa rin ang umaga
Kahit tanghali ay lipas na
Hinahanap pa rin ang liwanag
Humupa man ang sakuna.


Gumuguho pa rin ang lupa
Tinatabunan ang nakaraan
Gumuguho pa rin ang bundok
Gumuguho rin ang kapatagan
Gumuguho ang mga burol
Gumuguho ang mapupurol
Matalim man ay guguho rin
Pasusukuin ng suliranin.


Gumuguho ang lahat
Gumuguho sa bandang huli.


Hindi na natapos ang pagkawasak
Bumabagsak ang tulay na puno ng bitak.


Hindi na natapos ang paglisan.
Basa pa ang libingan,
May ihahatid muli sa himlayan.


Hindi na natapos ang unos
Delubyo sa gitna ng buhawi
Lindol sa gitna ng tagtuyot
Hinagpis sa gitna ng pagkamuhi.


Panaghoy sa dulo ng pagkasawi.


Dito na lang ako sa lilim
Kung saan nag-aagaw ang liwanag at dilim
Magkukubli sa isang sulok
Hanggang lamunin ng alikabok.


Hindi na natapos ang gabi
At tumigil ang orasan
Hindi pa tapos ang bagyo
Ay bumubuhos muli ang ulan.
Written
12 August 2018


Copyright
© Khayri R.R. Woulfe. All rights reserved.
kingjay Jul 2019
Kasabay ng patak ng ulan
Ang luha kong umaagos nang marahan
Damdamin ay nasasaktan
Panibugho kong di tumahan

Bakit ako'y pinagpalit
Palagi naman sa iyo ay mabait
Minahal kita nang higit pa sa iyong nalalaman
Pagmamahal na iyong pinabayaan

Ikaw ang aking pinipintuho
Kahit sasalungatin ng bagyo
Di ako mapapadaig
Delubyo man ang maging dulot nito

Ang putik sa mga paa kong dumidikit
Ay parang pumipigil sa paghakbang
Kahit mabubuwal sa daan
Patuloy pa rin sa paglakad

Sa tuwing iniisip ka
Nalulungkot ako't humihikbi
Ang pait ng dagat
At ang alon ay sampal sa pisngi
sapagkat iba na sa iyo ang nagmamay-ari

Matalim ang bawat pagaspas ng mga dahon
Ang mabanayad na awit ay nagdadagdag ng sakit
Habang sa silong nag-iisa
Nalulumbay ako nang inaalala ka

Ipikit ko man ang mga mata
Ay hindi tinakpan na bituin sa gabing maulan
Sapagkat maaliwalas gaya ng batis
Ang kagandahan mo na nagniningas

Kaya pagkatapos ng ulan
Sa silong ako'y pabayaan
Iniwan mo sa akin ang awitin
ng damdamin kong umiibig
1.
Noong unang panahon, pulos patag ang lupa
Maliban sa bundok na dalawa
Bundok Kalawitan sa Kanluran
At Bundok Amuyaw sa Silangan!
(Once upn a time, all of the earth were plains
Except for two mountains
Mt. Kalawitan on the West
And Mt. Amuyaw on the East!)

2.
Ang kalikasan ay sagana
Ang mga tao ay payapa
(Nature was then bountiful
People were then peaceful)

3.
Ngunit dumating ang isang delubyo
Nagkandamatay ang lahat ng mga tao
(But a deluge arrived
All people died)

4.
Maliban sa magkapatid na dalawa
Sa bundok napadpad ang bawat isa
(Except for two siblings
Each of them landed on the mountains)

5.
Sa Amuyaw na kabundukan
Ang lalaki na si Wigan
(On Amuyaw mount
There was the man named Wigan)

6.
Sa Kalawitan na kabundukan
Ang babae na si Bugan
(On Kalawitan mount
There was the woman named Bugan)

7.
Nang humupa ang baha
Nagtagpo silang dalawa
(When the flood subsided
The two of them united)

8.
Subalit isang araw, nakadama si Bugan
Na may buhay sa kanyang sinapupunan
(Yet one day, Bugan felt something
In her womb, someone was living)

9.
Siya’y nagimbal sa natuklasan
Nagtangkang magpakamatay si Inang Bugan
(Upon her discovery, she was horrified
Mother Bugan tried to commit suicide)

10.
Sa dali-dali’y biglang nagpakita
Si Makanungan na bathala
(Soon, there suddenly appeared someone
He is a god named Makanungan)

11.
Kanyang pinigilan si Bugan
Dahil ganap niya itong nauunawaan
(He tried to stop Bugan
Because he could fully understand)

12.
Sila ay pinayagan ng diyos na magsama
Sapagkat sa mundo’y wala nang taong iba
(They were allowed to become a couple
Because in the world, there were no more people)

13.
Ang magkapatid na mag-asawa
Marami ang naging bunga
(The couple siblings
Got many offsprings)

14.
Apat na babae
(Four females)
At lima ay lalaki
(And five males)

15.
Sa kahuli-hulihan
Sila-sila rin ang nag-asawahan
(And soon after
They married one another)

16.
Subalit may natatangi sa kanila
Ang lalaking si Igon na walang asawa
(But there’s someone unique among them
He’s the man, Igon, who got no tandem)

17.
Isang araw, dumating ang ayaw ng lahat
Ito ang panahon ng tagsalat
(One day, there arrived something everyone didn’t like
The season of famine did strike)

18.
Kaya upang suyuin ang mga diyos
Ritwal ng pag-aalay kanilang idinaos
(So in order that the gods could be pleased
They rendered a ritual burnt offering of beasts)

19.
Nang sa alay kinapos na sila
Kanilang inihandog maliit na daga
(And when of sacrificial beasts they were out
They only offered just a small rat)

20.
Sa kabila ng lahat, walang paring tugon
Kaya isang krimen ang naging opsyon
(After all, there answered no voice
So it was crime that became the choice)

21.
Walang pakundangang kinitilan ng buhay
Kapatid na si Igon ang ipinang-alay
(They dared to **** their brother
It was Igon whom they did offer)

22.
At biglang nagpakita
Si Makanungan na bathala
(And suddenly, there appeared someone
It was the god, Makanungan)

23.
Lahat sila ay isinumpa
Iyon ang simula ng digmaan sa lupa!
He cursed everyone
That was the beginning of war in the land!)

-03/10/2012
(Dumarao)
*for Lit. Day 2012
My Poem No. 101
1.
Noong unang panahon, may lupaing walang makapapantay
Sa kariktan at kasaganahan nitong tinataglay
Ito ang “Ibalon” na kilala ngayong Bikol, Albay
Subalit ito’y iniiwasan ng mga manlalakbay
(Once upon a time, a land was known
For its beauty & bounty nothing outshone
It was Bicol, Albay which was then, Ibalon
Yet, travelers to there had been withdrawn)

2.
Dahil ito ay pinamumugaran
Ng mga halimaw na hayok sa laman
(Because it was teeming
With monsters to flesh were starving)

3.
Walang nangahas doon makapasok
Maliban sa lalaking si Baltog mula Boltavara na ubod ng lakas at pusok
(No one dared to enter in there
Except for Baltog, a daring & brave man from Boltavara yonder)

4.
Sinalanta niya ang mga halimaw na parang delubyo
Una si Tandayag, ang dambuhalang baboy-ramo
(He wiped out the monsters like a deluge
First was Tandayag, a warthog so huge)

5.
Mula noon, sa lupain na dating kinatatakutan
Mga tao’y dumayo at doon nanirahan
(From then on, in the land once feared
To flock & reside, people dared)

6.
Subalit hindi pa wagas na masaya
Dahil may mga halimaw pang natitira
(But it was not yet the happy ending
There were still monsters remaining)

7.
Si Baltog na matanda na ay labis nabahala
‘Pagkat siya’y mahina na at ‘di na makalaban pa
(Baltog was bothered now that he’s older
For he’s already weak and could fight no longer)

8.
Mabuti nalang at may binatang nagkusa
Siya si Handiong – matapang na, malakas pa
(Good there’s a young man who presented at last
He was Handiong so valiant and robust)

9.
Kanyang pinatumba ang duling na Sarimao
Pating na may pakpak at higantedng kalabaw
(He crushed down the cross-eyed Sarimao
The winged shark and the giant carabao)

10.
Subalit may nilalang na hindi niya nagapi
Ito ay mapanganib at tuso kasi
(But he cannot defeat a certain creature
For it was so dangerous and clever)

11.
Siya si Oryol, ang babaeng ahas
Lumalaban ba siya ng patas?
(She was Oryol, the snake lady
Does she fight impartially?)

12.
Sa kanyang mga yapos, walang nakapipiglas
Maging si Handiong na kaylakas, hindi nakaalpas
(On her grip, no one could break free
Even strong Handiong couldn’t escape from thee)

13.
Swerte ni Handiong, hindi siya binalak patayin
Bagkus ay ginamit nalang sa matagal na mithiin
(How fortunate was Handiong, there’s no plan to **** him
Instead, she just used him for her long-time dream)

14.
Laban sa mga mortal na kaaway, dapat tulungan siya ni Handiong
Na lipulin ang mga buwaya sa Ilog Ibalon
(Against her mortal enemies, Handiong must help her
To annihilate the crocodiles in Ibalon River)

15.
Matapos tuparin ang mapanganib na misyon
Si Oryol ay naging kapanalig sa Ibalon
(After fulfilling the dangerous mission
Oryol became an ally in Ibalon)

16.
Si Handiong ay naging mahusay na pinuno
Bangka, araro, alibata – kayraming naimbento sa kanyang pangungulo
(Handiong became an excellent ruler
Boat, plow, alphabet – many inventions were made during his tenure)

17.
At sa mga sumunod pang henerasyon
Naging mapayapa’t maunlad ang Ibalon
(And on the succeeding generations
Peace & prosperity reigned over Ibalon)

18.
Hanggang sa may sumulpot
Na panibagong kinatakutang salot
(Until there appeared
A new abomination so much feared)

19.
Siya’y nagtataglay ng katakut-takot na kapangyarihan
Hindi rin maipaliwanag ang kanyang kaanyuan
(He possessed a terrifying power
No one could even describe his feature)

20.
Siya ay isang mangkukulam na kilabot
Na tinatawag nilang Rabot
(He was a sorcerer fearsome
Called Rabot by some)

21.
Mapalad ang Ibalon, may natira pang bayani
Siya si Bantung, matalino’t maliksi
(Lucky was Ibalon, a hero was still there
That was Bantung vigorous and aware)

22.
Siya’y lumikha ng isang payak na plano
Pinaslang niya si Rabot habang natutulog ito
(He just devised a simple planning
He murdered Rabot while the monster was sleeping)

23.
Si Rabot ang pinakahuling halimaw sa Ibalon
Nang siya’y mapuksa, naging payapa na doon
(Rabot was the very last monster in Ibalon
Upon his death, peace reigned there from then on.)

-03/10-11/2012
(Dumarao)
*for Lit. Day 2012
My Poem No. 102
Marge Redelicia Mar 2015
isang musmos na lahi
isang munting nasyon
parang itinanim na buto
itinakdang
sumibol at lumago
sa paglaon ng panahon

nag-aabang, naghihintay
puno nang sabik
pero kay tagal dumating
tayo ay nainip
tadhana nating tagumpay
kailan kaya makakamit
kasi

apat na raang taon
hanggang ngayon
lulong pa rin sa putik
nangangapa, nadadapa sa dilim
mga butong nanginginig sa lamig

mga isla
pitong libong isang daan at pito
ito
ang ating lupang sinilagan,
tahanan ng ating lahi
pero nga bahay ba ito o burol?

mga pangarap na
masilayan ang mga sinag ng araw at
mahagkan ang malayang langit
mananatili lang bang panaginip dito
sa bayang natutulog
o kaya namang natutulog lang kunwari

tanggapin mo na lang na
humikbi, humagulgol,
ibuhos mo man ang iyong luha
walang darating
kumayod ka man at magdamag magsikap
diligan mo man ang lupa ng pawis
wala
pa ring mangyayari

kasi
dugo
dugo lamang na dumaloy
mula sa mga palad ni Hesukristo
kung ang Kanyang pag-ibig ay
babaha sa lupa
ng parang delubyo
ito ang nag-iisang paraan
ang nag-iisang sagot:

dugo
dugo lamang na ibinuhos
ang tanging
makakatubos
makakaahon
makakaligtas
sa atin
Performed this as spoken word in Creative Faith's Doxa.
Neil Harbee Dec 2017
Kinain ng kadiliman ang buong daigdig
Saksi ang mga kabundukan at karagatan
Sa kung paanong natakpan ang araw na siya noong naghahari sa langit
Nagkalat sa buong lupain ang pait
Ang sakit
Dahil ang gabi dulot lang lagi ay kasawian
Ang gabi'y hindi isang kaibigan
Ang gabi'y hindi titigil hanggang ang kaisa isang tala na hawak mo ay kumupas na nang tuluyan
Nilamon ng kadiliman ang buo kong pagkatao
At oo
Sirang sira na ang taong sumulat ng binabasa mo
Sumasabog ang ulo na tila pagputok ng bulkan
Pumapatak ang luha na tila pagbuhos ng ulan
Ngunit lahat ng ito ay nakatago
Gaya ng kayamanan na nakadeposito sa bangko
Na kayang kaya ilabas ngunit mas piniling ipunin ng husto
Ipunin ang mga delubyo
Delubyo na animo'y itinanim sa dibdib ng isang demonyo
Nilamon ng kadiliman ang buo kong pagkatao
At walang sinuman ang makakasaksi nito
Dahil ang dilim ay inipon ko
At ang buhay ay kikitilin
Ang hininga ay lalagutin
Ang sarili ay papatayin
At lalong walang makakasaksi na sinuman
Dahil walang pakialam sa aking gabi ang sambayanan
Lahat ay nahihimbing sa kanilang kinaroroonan
At sa wakas
Nandito na ang wakas
P.S. Di po ako suicidal haha
050116

Nasisilaw ang puso
Sa tangan **** Liwanag
Nayayanig ang diwa't damdamin
Lagpas-Langit ang pasasalamat.

Puno ng hiwaga
Ang pag-ibig **** alay
Hindi matutumbasan
Ang kalinga **** grasya.

Buhay Mo'y isinuko sa Krus
Salita Mo'y bukam-bibig ng kaluluwa.

Ako'y sakupin Mo, ang buong pagkatao
Ako'y kalingain Mo ng kadakilaan Mo
Ako'y alalayan Mo, Yakap Mo ang sasalo
Ako'y baguhin Mo, palitan Mo ng bago.

Sa kahit anong pagkakamali,
Sa kahit anong pintig ng sandali
Ikaw ang Gabay na Siyang magwawagi!

Daplis ng ulan o bagyong nagkukunwari
Hahawiin **** lahat, buhos ang Sarili
Sabi Mo'y talikuran ko na ang dati.

Madilim ang landas, siyang hindi patas
Mantsyang nagdaan, sa bago'y kaltas
Walang tugon, mundong nagmamataas
Tanging Ikaw, daang Mataas.

Hindi madali ang pagbabago
Puso ba'y sa Kanya'y sambit ay "oo"
Si Hesus lamang, sagot sa delubyo
Kalma lang kaibigam wag paaapekto!
CRESTINE CUERPO Aug 2017
Galit na namuo sa bawat tao,
Kakaiba kung dumayo,
Hahamakin ang iyong pagkatao,
Ikaw, kayo, tayong lahat magpakatotoo.

Galit-----anong klase ka kung ika'y humagupit,
Sa pusong sawi at naiipit,
Wala kang itinitira sobra **** lupit.

Ang pwersa mo'y mala-delubyo,
Lakas mo'y katumbas ng bagyo,
Hindi ka pumo preno,
Tiyak ika'y may ikinukubling misteryo.

Sinuman ang di mag-ingat ay matatangay sa dumadaragsang alon nito,
Sapagkat ito'y may elemento,
Ito'y hindi mo mababana-ag o mapagtatanto,
Di mo mawari kung ano,
Kaya't pigilan mo,
Kung nararamdaman **** ito'y papalapit sa'yo.


Labanan ang .......

Galit ng paulit-ulit,
Minsan ito'y makulit,
at nagpupumilit,
Ngunit sa luhi kung ito'y mapagtagumpayan mo napakasulit,
Bakit?
Makakamit mo ang isang aral na maliit,
Ngunit nagpapalaya sa damdamin na puno ng sakit,
Na para bang ang kaluluwa mo'y nawalan ng hinanakit,
at sa tuwina'y nakaka-akit,
Mula sa isang taong nagkakamit,
Mistulang bituin sa langit,
Napaka-marikit!
Nagniningning! mistulang sa tahanan nakasabit.
Lahat ng tao'y dumarating sa puntong nauubusan ng pasensya at kapag napuno ka sasabog ang di kana-is nais na pag-uugali. Kaya't marapat itong pigilan sa pamamagitan ng pagdarasal bawat segundo na ika'y namamalagi dito sa mundong huwad at mandaraya.Labanan mo ang pwersang ito.Gawin **** sandigan ang Panginoon.
I went above the roof of my so-called humble home;
Don't think I'm feeling lonely just because I'm alone;
My older brother is present maybe he is fast asleep;
Even my friends and loved ones have dark secrets they hide and keep;

I don't mind I have done much worst than you can think of;
Honestly, it doesn't bother me, there are many crucial problems we need to solve;
If we keep our eyes closed then yes we can smile, laugh drowning ourselves in ecstasy with bliss;
That is fine with me if everyone can do it, but if we see what is truly happening around us and we have a beating heart, tears in our very eyes would not cease;

If I just want to do what I wanted I would love to be with the girl, the woman who saved me, maybe hopefully I honestly love;
But If horrible war and all the crazy things around the world are still going on, what's the sense of everything I'll do, please enlighten me those who hear me from above, all your blessings I'll grab;

If I'll inspire the younger generation will it work?
I have already made many unacceptable things I'm worst than a ****;
If I do good or bad in the standard of this world could it make everyone happy and smile?
I lived in the City of smiles, but can every people be truly happy in facing life's trials?

All the ugly, disgusting things I've done whatever they are I don't deny it;
Some of it makes me stupid, a good-for-nothing fool any word you're hungry to add, no good all bad,
and at times makes me lose hope and end the very life I have;
but no I'll embrace every experience I have and endure all the aftermath and still fight, I'll never quit;

Honestly, I'm tired of pleasing people, but deep inside I want to please that girl/woman who saved me;
And most of all the one who gave me my life the one who created me;
Other people call the Father I know God or whatever any other name for the source of all creation;
So if it's fine for you, whoever reading this let me call the one who created me, my Father the one I invoke if I need immense inspiration;

Forgive me if the words I use bother anyone of you;
Yes I know, I have trouble using them, if only you have a clue;
If I'll be true in everything I do and say;
Can every ear and heart handle it? If it's the answer to every problem will you follow each step of the way?

If I'll be a righteous pious zealous man with the grace of our Creator in just one snap overnight;
Would anybody follow me and do the same and leave all the wrongdoings which are unpleasing to every sensible rational being's sight?
Yes, I know every human being have their principles, ideologies whatever philosophy in living;
But in life and death situations you can truly see if what you are looking and standing for is worth dying;

Yes, it's easy to say words, sing songs, write poems, or whatever at this time and age;
But you can only know what is true if your very life is at risk and face your life's unpleasing page;
When I was younger I easily get into a rage and make a reckless decisions;
But now I can just act like I'm angry with good intentions;

Yes at times I get ****** when someone, anyone bothers me;
And at times I get so cold everything vanishes in my sight not a single soul worth for me to see;
At times I wish this world could be a paradise once more;
But at times when I get blinded I wish this world would tremble to its very core;

The things I say may appear so vicious and malicious;
Isn't we human beings capable of that, kindly answer that, and don't be pretentious;
In my experience it is true I could do the worst possible thing I can imagine;
I don't care if you list my name in every sin;

But no I still have hope and dreams for the future of our world and every living being staying in this place we are sharing;
Who the hell I am to make a change in this world, I know one thing in the vastness of creation I am nothing;
That is why I have nothing to gain or to lose;  
I could just do nothing and be safe and wait for my story to end or simply die but now I'll be reckless and say things I bottled up, forgive me if that is what I choose;

I say these things because I see and feel what is happening here and around;
Violence is just around the corner great or small even in our very selves it can be found;
I don't say these things to put anyone down or destroy people's hope;
I just say what is true, but we need to face it and hold on to that redemptive rope;

Many of us want solutions to the problems we encounter may they be great or small;
But when the answers to the problems are facing us, some of us run and roll;
Sorry, I'll say a ***** word influenced by a well-known country;
**** it I'll spend all day writing until I'll run out of words even If I will sound crazy;

Honesty I'm not comfortable using this English language;
I love to speak in my mother tongue or just be silent but I need to do what is needed in our time and age;
Writing this, whatever you may call this would not give me anything;
but who knows it can stir something, make bells ring;

The first concern that comes to my mind is the
extreme weather and war;
Let me think about what will I talk about first
cause both things can leave bitter scars;
Many of us are always in a hurry to go somewhere;
We use and ride vehicles or any transportation that pollutes the air just to mention a few and say yes we still care;

Oh! I want to say the ***** word! but can we be true to ourselves and swear to vanish into existence or simply die?
If we including you and me human beings with our endless activities are the cause of extreme weather conditions please to ourselves don't we lie;
Can we give up the things that contribute to the devastation of our planet our home?
Or settle for a half-*** lukewarm solution and wait for the worst then we all tremble to our very bones;

Let me ask, those who have homes or shelter you frankly love to spend your time staying in every day;
What will you do if a pest or anything is destroying it I ask this nicely anyway;
Likewise our common home our planet called earth do we honestly take care?
Or just open our eyes every time there is a calamity happening anywhere;

Then close our eyes once more when it seems peaceful and calm;
Knowing we're slowly gradually contributing to our world's injury, I don't express this to everyone but maybe some;
I don't know maybe I have already done unimaginable damage to our planet;
If so I'll face any consequences but please let us do the things needed to be done before we all fall and regret;

I don't forget I'm just passing by spending some time in this world of ours;
If I ask forgiveness and do nothing to solve the problems, It's better to die or stay behind bars;
Let's not play dumb, we know we human beings are so intelligent;
Isn't human beings invented things that could destroy our world does that sound excellent?

Let us learn and go back to history what occur to that country Japan;
If that emerges once more, I don't know if we could still have some fun;
Wait I'm not done, why do we follow leaders or rulers who lead us to a pit;
I don't know if I have a leader who is like that the hell with him/her I'll quit;

Why don't those leaders fight their war and leave others be;
Imagine you're peaceful and someone bothers you or me;
They want peace and want to talk it out but they are ready to ****;
What on earth is wrong with our heads, we need to check it out is that the first thing we need to heal?

I have heard enough of myself writing in a foreign language;
With all due respect I'll use another for the next page;
Bato bato sa langit ang ma igo please wag tayo always galit;
Pasensyahi lang ko kung kis-a syado ko ka kulit kag bua-ngit kis-a gani ako yagit;

Ang panit ko medyo nang ***-om sang sulay sa adlaw;
Pero ako man kis-a maka yuhom kag ginagmay maka kadlaw;
May ti-on sang una nga ako daw isa ka patay nga ga balang-balang;
Mayu lang damu nag salbar sa akon, kag ako na banhaw kag daw alang-alang na mag talang;

Pero samtang ga ginhawa pa ako hindi ko ka hambal sang tapos;
Ka nugon sang mga tinaga kung indi mapasaburan kag mapabay-an lang nga gaka pan-os;
Sa tuod lang ka tawhay diri sa gina tiniran ko na panimalay;
Simpli lang ang kabuhi ga biya biyahi e-bike ga dul-ong sang pasahero nga ga sakay;

Sinsilyo ginagmay, biskan ang balay gani indi mani akon;
Salamat sa akon amay kag iloy daw ara lng sila gihapon;
Buenas lang ko sa mga grasya na akon na baton;
biskan wala na gani si nanay ga sulod gyapon iya pensyon;

Para sa SSS kung may sala man ko na himo ari lang ko sa balay kung ako inyo dakpon;
Kay kung mag sulod pa gihapon sa atm pwede ko pana ma gamit sa amon galastuson;
Wala ko kabalo kung inyu na gina hungod;
Bangud gatingala man ko ang grasya wala ga untat sulod;

Kay kung sa inyu layi dibala dapat wala na nga grasya ma sulod tani;
Pero kung sigihon ninyu pasulod ay ka tahum kanami;
Pero ka balo man ako damo na may ma batikos kag ma hisa;
Pasensyahi lang ako batunon ko na ang ihambalon ninyu tuod man gina paguwa sang akon dila;

Daw ka bug-at abi kung ang isa ka tawo may gina tago tago;
Amo ina nga tanan ko nga sala bahala kamo mag sintensya kay ako kadali lang mag ako;
Dumduman ko sang gamay pa ako na mana ko kay tatay nakon and iya hapo;
Medyo hubin pa ko kabalo na man ako kung ma patay ako kung diin ako ma kadto;

Sang gina ataki ako sang asthma daw ma bugto ang ginhawa kag daw ma ubos akon pwersa;
Gina hulat ko ang akon nanay nga ga langoy sa lamesa pero okay lang na siya intindihan ko na;
Natun-an ko sa kabuhi hindi man permi permi ara aton mga abyan biskan pamilya;
Amu ina sang amu to nga ti-on nag tawag ako sa kung sin-o man sa akon nag hurma nag tuga;

Kung lantawon ko gani liwat ang na tabo; akon man to sala nga ako gina hapo;
Sa bisyo ko na sigarilyo kag pahubog na inom;
Na ani ko lang mga bagay na akon gin tanom;

Amu ina mga kabataan indi manami kung inyu ma agyan ang akon na agyan;
Kay kadamo nga dalan ang akon na laktan;
May ara man kasanag kag mga matahum;
May tyempo man nga kala-in kag ka dulom;

Pero salamat sa nag patilaw sang kabuhi sa nag tuga sa akon;
Ako ari paman gasulat buhi pa man sa giyapon;
Pero balik ta sa isturya sang tyempo kag klima;
Kag kung anu anu pa ang gaka tabo isa pagid na ang mga giyera;

Sa tuod lang matyag ko ang kabuhi ko daw ako na hampangan na tripan;
Wala ko kabalo kung tungod sa mga gina sulat sulat ko, ahay ewan;
Sang una mag sulat ko kung ano ano daw wala man may ga sapak;
Pero subong ambot hindi lang ko sure daw hindi ko ka giyo kag ka palak;

Wala ko gani ka balo ngaa amu ini ang na agyan ko na direksyon;
Wala man ko ga riklamo biskan anu subong akon ma dangpan na sitwasyon;
pasalamat lang ko ka tilaw man ko mabuhi nga isa ka tawo;
Nga maka dumdum sang mga memorya kag maka paminsar sang mga bagay-bagay sa
sulod sang akon ulo;

Intindihan ko man ang iban mahambal sagi ka sulat wala mana pulos usik lang na tyempo;
Pasensyahi lang ko kay gamay lang akon kalipayan amu lang ini mahatag ko sa inyu;
Labay man lang akon na pamangkot kung ikaw abi gaan chansa kag ti-on;
Himo-on ka isa ka lider, presidente, prime minister; okon hari na may mansyon anu una mo na obrahon?

Sa mga bagay bagay kag gaka tabo sa aton subong nga panahon;
Kung kis-a gaka lipat kita biskan sa kahoy may pulos man na iya mga dahon;
Biskan ano kapa ka gamay kung kita tanan ga binuligay indi ayhan ina matawhay?
Kung ikaw abi isa ka lider okon amay nami-an kabala nga kita mag inaway-away?

Hindi ko ka intindi ngaa ang mga tawo ga pinatyanay;
Kung amu man lang ni ang bwas damlag sang mga kabataan mayu pa mag tulog na ga tulo ang laway;
Katawhay tani galing kung amu sina daw tinamad na man na daw buhi nga patay;
Dibala sang una kita tanan basi gina kugos man lang sang aton nanay okon tatay kag kung kis-a man mga tupad balay;

Ngaa dapat kung ga dako nata dapat gid bala mag dako man aton mga ulo haw?
Pyerdihon man ta gihapon sang baka kag karabaw may dala pa na sungay ka luoy man galing kis-a sa ila kung sila gina ihaw;
Sabagay ga mahal na man mga balaklon pati mga pagkaon;
Medyo maayo mana siguro ang sustansya sang utan para sa aton;

Kis-a maka hambal kita bay-e dira ang mga gaka tabo wala man ta gaka epiktohan;
Te kung ikaw gaan isa ka blessing para maintindihan mo, ibutang ka sa ma-dulom kag pwerti ka teribli na dalan sang kabuhi para ma inat imo nga paminsaron kag balatyagon kag imo ma intindihan;
Gina pangabay ko lang na imo ma sarangan ang mga leksyon sang kabuhi na tani aton tanan ma tun-an;
Buenas lang mga tawo nga permi lang sa masanag kag manami na dalan ang gina agyan, indi man siguro tanan;

Sa kadamo sang kala-inan nga na himo ko Amay nga nag tuga sa akon pasensyahi kag sintensyahi na lang ako;
Kung may butig kag indi matuod sa akon gina sulat subong maayo pa kilatan mo na lang ako;
Ako nga nag sulat sini isa ka tawo na indi perpekto sa mata sang mga tawo;
Ginoo Amay ko nga nag tuga sang akon ulo, mata, paminsaron, corazon kag ini mga kamot gabayi lang ako;

Sa kada tinaga nga ma sulat ko diri subong tani makabulig hilway sa akon kaugalingon kag balatyagon;
Kay mag abot ang ti-on na kina-hanglan ko ini balikan kag basahon may gabay na ako sa akon distinasyon;
Sa isturya na man sa akon kabuhi ang pahina parti sa gugma romantiko kag relasyon;
Sa edad ko subong na traynta-uno sa gugma
romantiko na aspeto daw bata-bata pa ako wala kabalo kung ano akon himo-on;

May ara ako na luyagan sa isa ka malayo na lugar;
Sa pwerte ka luyag ko sa iya kung kis-a wala ko kabalo kung ano obrahon ko daw indi ako mag andar;
Wala ko kabalo kung ako lang na luyag sa iya kag siya wala man ya sa akon;
Biskan gusto ko na buy-an ang luyag na akon gina dala gabalik man ako sa iya giyapon;

Ka ilinit na balatyagon nga daw ga kurog na corazon kag dughan;
Daw mahibi kung kis-a akon nga mga mata nga daw gal-um kag ga tubod na bagyo kag ulan;
Nga-a amu ini kung ma luyag-luyag ko haw kung maayo ang relasyon grabi ma hatag nga inspirasyon;
Kag kung buy-an ko na kag indi pag ibato ang sa sulod sang akon balatyagon daw delubyo ang dala kag distraksyon;

Paano ko ayhan mapa luyag sa akon ang na luyagan ko;
Tudlo-i ninyu man abi ako ga ayo ako sang sinsiro;
Okon buy-an ko na lang kag indi pag i-pilit sa iya ang kaugalingon ko;
Palihog please prangkaha na lang ako kung wala na ako pag-asa sa imo;

Ka balo man ako damo man mas responsabli nga maka palangga sa imo;
Hambali lang ko kung ano obrahon ko kay indi na ako mag sinabad sa imo;
Pero dako na salamat sa ti-on na gin bangon mo ako sa pag ka dasma nga gapa luya;
Biskan ano akon napanghimo na mga sala ara kaman giyapon naga uyat kag wala nag buya;

Pasensyahi lang akon mga tinaga kung ako daw wala sing huya;
Sa bagay kung sa mata sang mga tawo indi man ta bagay kay ikaw prinsesa ako ya kabalan na dukha;
Mabalik na man ako sulat sa ling-gwahi na hapos para sa imo ma intindihan;
Para ini sa babayi binibini sa malayo na lugar na akon na luyagan;

Not all letters at a post office are meant for everyone to read;
Not everyone in this world can make my heart and head gradually bleed;
For the woman who captured my frozen flaming heart;
From far away you are may you read this with your heart this annoying art;

If I bother you before let me do it once more;
I can't wield this feeling deep inside my core;
A woman whose 1st name starts and ends with A;
This part of this letter is for you, I'm expressing today;

Forgive me if I've been reckless and will be in my actions and words, I write and say;
The way I am now and before can you accept me I ask you in a sincere polite way;
I write this not because I'm angry or happy just trying to keep in touch;
You have made me your slave a prisoner you made me crazy in many good ways I can't say
too much;

I have nothing great to offer you to make you truly happy;
I know millions of others can love you more and you can be;
Honestly, it makes me jealous if you'll be in the arms of someone;
But I have no right to do that for in your life maybe I'm just no one;

If it is God's plan for you and me to be apart in heart be far away;
It's not God's fault or yours but mine cause many times both of you I have dismayed and maybe betrayed;
I have played the game called life and I have no cheat code to win it;
I have times I'm on the straight road and at times fall to a pit but still, I never quit;

Even a writer just can edit and at times unnecessary messages he can delete;
And a witty singer can sing passionately so bitter and at times so deliciously sweet;
You made my heart beat truly beat in a romantic sense;
And at times in your presence I feel intensely tense;

We live in a dense world full of amazing people;
But I wonder in love and madness for you I fall;
I understand and know what I need to do or my Father's/Creator's/God's call my duty to do;
But if I pour my life and my heart into you I don't ask you to do the same I don't want to control you;

Forgive me if I'm madly obsessively falling in love with you;
Correct me if I'm wrong honestly this feeling I have for you I have no clue;
All I know now about me and you without you I'm so blue;
I want to please you in every way at times I can no longer be at ease and be true;

Please tell me what I need to do to capture your heart;
Or just even give me a place there to be a part of, just even a tiny part;
If you can make me your friend honestly for me it's enough;
But if you ask my heart what it truly wants for me it will be rough;

I dream of a future for you and me to be a happy family;
But who I am in your life now I don't know I'm lost I can't see;
Just tell me sincerely if in your life I don't have a chance;
If even a small there is I could leap for joy and madly dance;

But I don't want to manipulate or control you I want you to be free;
To say and do what you want and need truly even if it's not me;
Don't worry I can take it gracefully if you reject me I'll move on;
But the blessings you gave me the hope I'll treasure it and never be gone;

Please don't think if my heart will fall into pieces I'll become a monster;
Don't worry about that God is watching me our Creator the one I call Father;
If I accept the good things in life is it not fair to accept also the little trials;
Sometimes it's also good to shed some tears and cry not every time just laugh and smiles;

I'll do everything within my capability to make this world a paradise;
But without the grace of our creator God, our common Father I'm just a foolish man not wise;
So don't worry to reject me I just want us to be free;
If only I own all the things in this world or a castle for you to be;

If that will make you truly happy how I wish I would be a king;
And make every people our family and we could share a meal a home have fun and you can sing;
I know it may sound crazy and impossible but who I am now I'm happy, a life of simplicity is simple;
One thing I remember my mother wrote a note on a book she gave me, it says always be humble;

I'm afraid to be as powerful and rich as the kings;
It's not a joke to have all that and the possibilities it brings;
One thing I know is that everything I have is temporary;
The things I have, my mind my body, talents, and everything within me;

Only by the test of time, we would know;
If we'll be blessed with old age we can still live and grow;
Forgive me if I did not sound so romantic;
At distant seas we are apart I'm not sure the whereabouts maybe the Pacific and Atlantic;

But deep inside my heart I only wish the best for everyone especially you;
If we're not meant to be for each other I'll accept it but please let us be true;
I write this part of the letter for the woman whose name starts and ends with A;
I wish the best for you and in my heart, you already have a place to stay;

I'll just end here for now but I'm not yet done;
I hope I can hear from you even if in your life maybe you want me gone;
I have nothing to offer you to truly genuinely make you happy;
But if you are already truly happy with your life I will be happy too it resonates with me;

Now, this part of the story is for everyone for a human being who has an open heart;
Can we welcome someone anyone maybe a stranger in a time so dark;
Can we replenish what is missing from someone unknown to us what they lack;
Or just ignore an unpleasant stranger in our hearts we put a block, chain it and lock;

If someone needs something to eat just to survive and be alive are we willing to give;
If a homeless hopeless stranger knocks on our door will we accept them where we live;
If someone or anyone truly essentially needs something a matter of life and death that degree of importance;
Will we give or share and sacrifice what we have even if it hurts or put a lock into our hearts and do nothing but glance;

If every open-hearted people in our world who don't want and need war will unite;
And strive extremely to heal not only our heads but also our planet and disobey those who commands us to do violent actions and senseless fight;
Will we give time or a chance a shot for that matter;
Or just go with the flow and do our day-to-day routine to obtain our bread and butter;

Is it possible for all of us just for a day or a week to have a leave like a worldwide collective vacation;
To stop and cease anything which is harming any living creature/being and let the planet breathe, maybe mother earth is already in a state of suffocation;
Or can we just sit somewhere and be still whatever you may call it prayer or meditation;
I don't know I'm just giving an idea but maybe anyone there somewhere has a better answer for an open-hearted being who is willing in listening and doing the solutions;

We can be open-hearted to listen and do what is truly needed;
I'm no genius I need everyone willing to share their solutions and answers, for now, we are alive but what can we do if we're already dead?
I've become who I am because of my relationship with our creator God or our common Father;
But before I encounter our Creator I knew him through someone in some stories or letters;

I don't know for everyone but in my life experience it was the man called Jesus Christ;
Who let me have a glimpse of the source of all creation which is unexplainably nice;
I do some methods or ways trying hard to follow that man's footsteps and maybe accidentally;
  I have tasted and touched the one called infinite;
If I'll put into words what I've experienced it will be indefinite;

Everything pleasingly beautiful that I have made I can't make any of it just by using my wit;
But for the wrong ways and decisions, I have chosen it was my own will I will not deny it or disown it;
I don't know and will not assume anything about anyone practicing being still;
But one thing I know is we are all created by the same unfathomable Being for me that is real;

In this lifetime of mine I have experienced indescribable things I need not say;
But I thank you our common Father the Creator of all for the chance to live even this very moment and all the nights and days;
By the way, I know people are confused and fight because of what they believe or their religion;
If a person has a sincere conviction on what they know or believe they will have a clear vision;

So if it's the end times we are living in now will it change the way we are because of fear;
And if it is not will we just do anything that pleases us even if we hurt and harm others who are dear;
I won't stop anyone to be fearless but please can we human beings be harmless;
I have no right to say this I know in my life I have hurt and harmed someone I'm that careless;

If only we could open our hearts and not give them a lock;
And fill which have empty and shower them with what they lack;
May it be physically, emotionally, spiritually, or psychologically on any aspect of a human being;
I know things seem so hard but if we have an open mind and heart dark skies and times will be brightly shining;

I know whomever we believe or know the one who Created us all will not abandon us;
For the gifts, we have like talents, knowledge, wisdom, and many more given by our Creator I still have faith in humanity and especially in our common Father God I trust;
I always remind myself in the vastness of creation I'm just a speck of dust;
Even that man of steel in a children's story has a weakness like steel eaten by rust;

So if it's a must to open and stretch our minds and hearts then put away those locks;
For the time is ticking for all of us we better spend it wisely and set our clocks;
Set aside or sacrifice anything that blocks us to reach a common goal;
Then if possible we all communicate, and cooperate for the common good of all;

I wish and dream we can all have an open mind and heart to lift one another;
This is a wish coming from an ordinary child-man who already lost his biological father and mother;
Will it be beautiful before we end our life's stories this world will be so much better;
And the next generation will no longer need to read this lengthy letter;
Eugene May 2016
Nakayanan **** mag-isa,
Nalagpasan **** hindi lumuha,
Bakit sasabihin **** pagod na ako?

Hinarap mo ang bagyo,
Nilangoy mo ang delubyo,
Ngayon, sasabihin **** pagod na ako?

Sinangga mo ang naglalakihang sibat,
Inilagan mo ang sunod-sunod na bala,
Bakit ngayon, napapagod ka?

Tinakasan mo ang dilim,
Hinabol mo ang liwanag,
Ngayong matatag ka na, saka ka pa mapapagod?

Isipin **** hindi lang ikaw ang tao sa mundo,
Alalahanin mo ang pamilya't kaibigan mo,
Sila rin pasan-pasan ang bigat na dala mo.

Buong buhay ka mang mapagod,
Basta't sa Diyos huwag kang tatalikod,
Dahil Siya ay laging nasa iyong bakod.
kingjay Jun 2019
Sa kumpas ng mga kamay
Yaong mapapanood
Hihinto ang oras
Kasabay ng delubyo
Tila nasa sentro ng mata ng bagyo

Tangan ang manika
na pinatakan ng dugo
Isinuob at ang usok
na umilanglang ay nakakahilo

Malapit na maghating gabi
Habang namumula ang buwan
Isang salita na lng isasambit iyon
Ay ang pangalan
Maghahari ang sumpa na di
Maglulubay

Ngunit sa kahu-huling minuto
Ay ang sandali
Nang pagkamulat sa kapakanan ng minamahal
At di sa pansariling pagkagusto at pag mamay-ari
Kapatawaran sa Diyos ay inihiling

Nang biglang may kulog at kidlat
Kasabay ng malakas na hangin
Parang may nagalit
Gamunggong patak ng ulan sa pisngi
Tila may mabigat na pasanin
06092021

Ang damdamin ng poot at lambing
Ay mga mekanismong humahalo sa saya
Ng pusong gustong kumawala
Sa diktador na sumara ng lagusan patungo sa liwanag.

Hindi maipinta ang mga sandaling naging hayag
Sa kung papaanong paraan ba hinabi ang sarili
Sa banig ng karamdamang tumupok sa pangarap --
Sa pangarap na masilayan ang araw
At madampian ng liwanag ang buo nyang pagkatao.

Sa mga nanlilisik na matang mapanghusga,
Tila ba ang pagkutya ay naging agahan sa malamig na umaga,
At ang kapeng mainit ay binuhusan ng malamig na tubig
Sa gabing walang pasabi kung lumisan na ba ang araw
O nanatili itong nakatirik sa tanghaling tapat ngunit mapag-usig.

Ang bawat pagtulog nang patagilid
At paulit-ulit na pagbangon ay sadyang nakakasawa.
Samantalang sa kanyang pagpihit sa debateryang may impormasyon,
Ay naghalo ang sining ng iba't ibang kwentong
Sana nga'y kanyang hayag na natatamasa.

Ang mga butil buhat sa sisidlan ng kanyang liwanag
Ay tila ba wala nang lalagyan pang sasalo
Sa mga binasag na oras ng mapanghinang delubyo.
Tila ba nagbibilang na lamang sya
Ng mga yapak na walang mukha,
At mga katok na nanatiling multo sa apat na sulok ng kanyang paghinga.

Maging ang bawat larawan ay nagsilbing alaala na lamang
Na hindi na mauulit pa kung bumukas man ang liwanag
At mag-alok ito ng pagsakay
Sa hamong hindi nya na maaabutan pa.

Tila ba nahuli na ang pintig ng bawat kalabit sa kanyang damdamin,
Tila ba ang nakikinig ay nawalan na rin ng boses sa paligid.
At ang kahon na kanyang tirahan
Ay pansamantalang naging palamuting
Binudburan ng mga nagsasayawang bulaklak
At naglalagasang mga dahong walang nagwawalis.
070716 #SirFrancisHouse #ElNido

Mapalad ang nauuhaw,
Mapalad ang nagugutom,
Ngunit iba ang guhit sa'king palad.

Inalok Mo sa'kin ang luha't delubyo
Hindi Ka humihinto sa pagtapon ng dalamhati.
Mistulang kupas ang kaibigang Bahaghari
Pati sa pag-asa ba'y kami ri'y may kahati?

Sumisipol ang Hangin, umiindayog
Kaya't nagtatagisan ang mga Puno't Halaman.
Matira matibay sa ganitong labanan,
May ibang yayakap sa angkan,
Ang iba'y nagsisimatay na lamang.

Gaya ng pangarap, gumuguho ang akalang matitikas.
Pag binagyo Mo'y magdudumi sa kalye't
Tangay ang tubig na tsokolate.
Walang nauuhaw kaya't walang nagwawalis,
Tila ang lahat, sumusuklob sa yerong palamuti.

Alam kong iba Ka sa kanila,
Kaya't hindi Mo na kailangang patunayan pa.
Kung ganyan Ka lumaban, buhay ng iila'y may pangwakas na.
Sapat nang nandyan Ka, kaya't lumisan Ka na.
Napakalakas ng ulan at hindi namin magawang tumungo sa site. Kahapon lang, kakaiba rin ang ihip ng hangin, siyang tila may pasabog sa lupain. Wag naman sana.
Gusto kong hawakan ang mga kamay mo sa mga oras na natatakot ka sa ideyang baka mapagod ako sa'yo, gusto kong hawakan ang mga ito upang iparamdam sa'yo na mapagod man ako, mahal, magpapahinga lang ako pero babalik at babalik ako sa'yo.

Hahalikan kita sa mga oras na nalulungkot ka pagkaraan ay ngingitian kita upang masiguro ko na magiging ayos lang ang lahat dahil hindi ka nag-iisa. Kasama mo ako sa bawat saya, sa bawat lungkot, sa bawat hinagpis, sa bawat araw, sa bawat oras, mahal, tutulungan kita sa bawat problemang maaari **** pagdaanan.

Hayaan **** yakapin kita sa mga oras na para bang hindi mo na kayang hawakan sa mga palad mo ang mga problemang dinadala mo. Hayaan **** yakapin kita, gusto kong nasa mga bisig kita habang tinutulungan kitang dalhin sila. Mahal, lagi **** isaisip na hindi ako bibitaw gaano man kabigat ang mga dalahin na maaari **** ibigay sa akin.

Hahaplusin ko ang mukha mo at sasabihin sa'yo kung gaano ka kaimportante sa buhay ko. Problema lang sila, magkapareha tayo na nangakong kahit na anong unos, kalamidad, delubyo ang magdaan, hindi tayo susuko. Mahal ko, kayang-kaya nating pagdaanan ang lahat ng ito.
Nangungusap ang mga mata
Kasabay ng paglagas ng mga utal-utal na salita
Walang kuwit, walang tuldok
Pilit na binubuksan ang mga pusong nililok ng galit at tampo,
Walang katapusan ang kani-kanilang mga pangungusap.

Nababalot tayo ng hiwaga
At ang ating mga puso'y napupuno ng mga lasong
Sinulsi ng kirot ng kahapon.
Lumipas na --
Nilipasan na tayo ng ilang mga umaga
Napuno na tayo ng mga agiw sa paghihintay.

Iniisip natin sa kung papaanong paraan ba
Maihahayag ang mga palamuti sa ating imahinasyon.
Paano ba natin masasabayan ang lumalagablab na galit?
Na ibinubuhos sa atin gaya ng may kumukulong tubig sa takure.
Paano nga ba tayo mananataling walang pakiramdam
Hanggang matapos ang delubyo ng poot at paghihiganti?

Umiiwas tayo sa hanging mapanakit
Ngunit tila ba hinahabol tayo kahit tayo'y nakapikit na.
Walang hikbi at walang kamalay-malay tayong minamanipula
Ng mga pagkakataong tumutukso na tayo'y talunan na.

Ngunit sa lahat-lahat ng mga ito'y
Pipiliin nating tumayo pa rin
Bitbit ang ating mga bandila
At kahit pa sa ating pananahimik
Ay kusang sisigaw ang mga tala para sa atin
At mas magliliwanag pa ang mga ito.

Ang mga makakapal na ulap
Ay makakaya na nating hawiin
At magsisilbi itong palatandaan
Na tayo'y  hindi magpapalupig
Sa dikta ng tadhana at panahon.
Pipiliin pa rin nating maging tama
At ang lahat ng mga pasakit ng nakaraan
Ay magsisilbing pabaon natin
Sa kinabukasang henerasyon.

Kaya ko, kaya mo --
Kakayanin natin,
Kaya natin, kasama ang Panginoon!
Tinugis ka ma’y
Buong bayan ang nagtiis
Ika’y reyna ng katiwalian.

Maghugas kamay man
Putik ng katiwalian
Babangon sa hukay
Siya’y bangungot
Sa’yong paghimbing.

Sa Senado’y
Sino ba ang salarin?
Niluklok at binoto
Hindi para manloko
Kawangis nila’y
Naging isang delubyo.

Itong si Juan
Pulubi na nga
Pinamihasaan nyo pa
Kaban ng bayan
Winalis nyong bigla.

(12/2/13 @xirlleelang)
Kathang-isip na nagsimula ng paglalakbay.
Bawat pahina ng buha'y hinubog ng sabay.
Ika'y anghel, bumababa, at sinagip
ang mundo kong pariwara
Ipangako na hindi ka mawawala

Lahat ng salitang binitawan
Na walang makikilalang sinoman
Na magbabago ng nilalaman
Ng aking puso at isipan

Pero andito na tayo
Hinarap ang mga bagyo
Lindol, baha, at delubyo
Andito pa rin tayo

Hawak, mahal...
Humawak ka't tayo'y maglalakbay
Hawak, mahal...
Patungo sa habambuhay

Pero andito na tayo
Hinarap ang mga bagyo
Lindol, baha, at delubyo
Andito pa rin tayo

Hawak, mahal...
Humawak ka't tayo'y maglalakbay
Hawak, mahal...
Patungo sa habambuhay

Hawak, mahal...
Humawak ka't tayo'y maglalakbay
Hawak, mahal...
Patungo sa habambuhay
Eaaasy x Aiwand
072921

Nag-uumapaw –
Nag-uumapaw ang Iyong pag-ibig at pagkalinga
Sa pagsilang ng araw.

Ang Iyong mga yakap na hinahagis ng hangin
At dumadampi sa aking balat,
Ay maigting na pagtapik sa aking kaluluwa.

Di ko masukat kung gaano kalawak ang karagatan
At ako'y nabihag; ako'y nabighani Sa'yong kagandahan –
Kagandahang mismong ang Iyong mga nilikha
Sa kanila ko nasisilayan
Sa kanila ko nararamdaman
Ang pag-ibig na sinasabi **** walang katulad,
Walang pamagat, walang sukat.
At walang kung anumang lalim.

Sa'yong pag-ibig, hayaan **** matuklasan ko
Hayaan **** masilayan ko
Ang nais sambitin
Sa mga pahina na nakasulat –
Iyong Isinulat noong nakalipas pa.

Sa bawat paglagas ng mga dahon
Para itong bumubuhos sa'king mga paa
At sa tuwing ako'y titingala'y
Gusto kong saluhin ang lahat nang paisa-isa
Saluhin lahat ng mga biyaya
Ng bawat pag-ibig
Ang bawat pagkalinga Mo
Na hindi ko malaman kung saan nanggagaling.

At hindi ko matansya
Kung bakit hindi nauubos ang Iyong pag-ibig.
Pero salamat, salamat Panginoon
Salamat sa walang hanggan –
Sa walang hanggan dahil sa pag-ibig Mo,
Inialay Mo ang Iyong anak na si Hesus.

Hesus na syang lunas ng anuman –
Anumang sakit, anumang delubyo,
Anumang pagkukunwari, anumang pag-aalala
Anumang walang pagtitiwala..
Anumang poot at sakit na nararamdaman,
Nananatili man yan sa puso o sa isipan
O yung mga taong nakasakit sa'yo
Mga taong nasaktan mo.

Dahil sa nag-iisang Pangalan,
Kaya nitong tupukin ang lahat
Kaya nitong bawiin ang lahat ng nawala sayo.
At dahan-dahan,
Dahan-dahan kang ngingiti
Hindi lamang ang Iyong mga labi
Kundi ang puso mo
Na ang hantungan ay doon sa kalangitan –
Sa kalingatan kung saan sa trono
Ang trono ng Liwanag ay patuloy na kikinang
Patuloy na mamumutawi ang kagandahan
At sabay-sabay nating masisilayan
Ang pagbabalik ng hinihintay ng lahat.

Salamat at patuloy tayong maghihintay
Patuloy na iibig
Patuloy na mananampalataya..
Patuloy lang, patuloy lang..
Mauubos na naman ang mga pahina ng kalendaryo,
Sabay-sabay nating pupunitin
Kalakip ang bawat pangakong
Akala nating matutupad sa kasalukuyan.


Gayunpaman, ang lahat ng ating tinatamasa’y
Tunay ngang may iisang Tagapagbigay ng Biyaya..
Mag-iba man ang anyo ng Kanyang pag-ibig,
Mag-iba man ang ihip ng hangin,
Maging mitsa man ang mga delubyo
Ng saklolo sa pawang dalampasigan at kabundukan,
Ay Hindi pa rin titigil ang ating pagsamba.

Naubos na ang mga taong nagsasabit ng parol
Sa kani-kanilang tahana’y
Patuloy pa rin ang ating pananampalatayang
Matatamasa natin ang mga pangako Niyang
Gaya ng mga bituing
Pahiwatig Nya Kay Abraham.

Ang bahaghari na naging simbolo ng iba’y
May iisa pa ring pangakong ibinabandera
Sa mga totoong may pananampalataya.
Tayo'y nagpapalit-anyo
Sa bawat pagsipat ng mga pagsubok,
Sa bawat pagsirit ng mga tanikalang
Akala ng dilim ay tutupok sa ating mga lampara
Habang tayo’y naghihintay —
Naghihintay sa pagbabalik ng ating Hari
Na Siya ring kabiyak ng ating kabuuan.

Sa bawat araw na lumipas at lilipas pa’y
Wag nating kalimutang
Ito ang taong tayo’y nagpatuloy
Sa ating pakikibaka sa kadiliman.
At tayo’y patuloy na bumangon
Sa kabila ng mga nakatatalisod
Na paghuhukom ng mundo.
kingjay Feb 2019
Itinudla sa puso ang palaso
kung tumatagos at nagdurugo
maaaring ito'y kapalaran na
umaabay sa delubyo

Tunay na paggiliw
ang siyang magdudulot,
magpuspos sa talaarawan
ng saya't sigla
sa likod ng kapighatian

Sa silakbo ng pag-ibig
ang nararamdamang umiinit
Hindi marahan
Masyadong mabagsik

Kung gayon iba na ang ipinapahiwatig
Tawag ng laman ay ang kalibugan
at ito'y di kailanman maihahambing sa puso ng Pebrero
na walang iba na mag-aangkin

Mayroon na ang sinta ay itinatangi
halos ang larawan sambahin
sa araw at gabi nangabusog na sa
dasalin

Mas mabuti pa ang ganda
na pangkaraniwan ang uri
May kapintasan man ginusto pa rin at inibig

Ang nabigo't
nasadlak sa lumo
Nang muli kumabig ay
mas lalong naging matamis ang mga pagngiti
Umaga —
Oras na naman para bumangon
Para buhatin ang sarili
At akayin ito
Patungo sa walang kasiguraduhan.

Sa mga tala kagabi,
Aking pinagnilay-nilayan
Ang mga katagang pa-na-hon
Na sa mga oras na ito’y sisibol muli
Ang pag-asa buhat sa delubyo ng kahapon.

Tinitiis ko ang sinag ng tirik ng araw
Para bang hindi nya naisip
Na nasasaktan ako —
Na sa tuwing bubuksan ko ang aking bintana’y
Nariyan sya at tatambad sa akin..
Para bang walang nagbago,
Para bang hindi nya ako dinaya kahapon
O sa ibang araw pang lumipas.

Gusot ang damit ko,
Ni hindi ko man lamang nagawang plantsahin ang damit ko
Na para bang sinisigaw ko sa mundo na,
“Tama na! Pagod na pagod na ako!”
Pero nakatikom pa rin ang aking bibig
At pilit akong lumuluhod sa aking mga luhang,
“Wag muna, wag muna ngayon.”

Minsan na rin akong nakalasap ng tagumpay
Yung tipong minsang bumago sa kung sino ako ngayon,
Ito yung minsang alam ko namang may kapalit —
Yung panghabambuhay na..

Naniniwala pa rin akong pantay ang pagtingin ng Langit
Sa katulad ko at sa katulad nila
Kung ang ulan nga‘y
Sabay na babagsak sa dukha’t gintong kutsara,
Gayundin ang pag-asa.

Hindi ako mapapagod,
Hindi ako titigil na bumangon sa umaga
Hindi pa rin ako titigil sa pasasalamat —
At pagbubuksan ko pa rin ang Umaga.
Daniel Dec 2018
Himig kalungkutan, mga himig na hindi mawari
Mga dapat na pinapakinggan mo twing ika'y wala sa sarili,
Nang mapagtantong **** mas nawawala ka pa sa iyong sarili
Pero mas pinanghahawakan kong ikaw ay manatili

Sana,
sana nga, hanggang huli
Hanggang HULI.
I'm back/Ako'y nagbabalik!
Eugene Mar 2018
Mahigit dalawang taong nawala
at inuna ang kapakananng pamilya.
Sa halos dalawang taong pag-iisa,
akala ko ang hiling ko ay makukumpleto na.

Nawala ang ningning sa aking mga mata,
napalitan ng lungkot ang mukha kong dati ay kay sigla.
Nang mapagtanto kong ako ay mag-isa pa rin pala
na nilalabanan ang sariling mahalin ka nang tama!

Malalim ang sugat kung sisisirin ko,
ni hindi ko nga maarok ang pinagmulan nito.
Ngunit sa bawat hapding dulot ng mga ito,
ay may nangungulilang isang pusong sabik na bumangon sa harapan mo.

Ngiting walang bukas kung ako ay tumawa.
Siglang walang katapusan kung ako ay iyong makakasama.
Hindi ba at kailangan kong ibalik ang dating sarili ko ay masaya
at bigyang puwang din ang kasiyahang mayroon ako noong una.

Sana sa pagsisimula ng pagbaong kong ito,
maramdaman kong muli ang sayang nagmumula sa kaibuturan ng aking puso.
Kakaibang siglang hindi na kailanman maglalaho pa
at bigyang laya na ang isipan sa mga darating pang unos at delubyo sa buhay ko.
reyftamayo Jul 2020
naglalaro ang maliliit na alon
sa batuhan
kasabay ay paulit-ulit na pagtalbog
sa kalagitnaan
tinatangay ng mapagbirong hangin
hanggang sa ulap
lumilikha ng kislap at palakpak
naroon lang
ang unos
ang kinatatakutang delubyo
sigwa
pinagsamang ingay at katahimikan
magkatipan
bawat isa ay nagkakaisa
paikot
pabulusok
ang mababangis na luha
kanyang dinadala
kasunod ay payapang umaga
Pusang Tahimik Mar 2020
Dumating akong hindi inaasahan ng iba
Maging anino man ay hindi makita ng mata
Ako ay mapamuksa sa kanila
At aagaw sa buhay ng mahal nila

Bakit nga ba ako naparito
Maging ako ay nalilito
Kasalanan ko ba na maging bunga ninyo
At ako'y pinapatay uli ninyo?

Marami akong gugutumin
Marami akong papatayin
Marami akong paaminin
Kung sino ang sakim!

Maraming lalabas ang kulay
Uunahin ang sariling buhay
Pababayaang mamatay
Ang walang sariling bahay

Gusto ko sa matatao
Sa matitigas na ulo
Dun sa mga nag chichismisan sa dulo
Na puro kuro-kuro

Ganyan ang mga tao
Sa gitna ng delubyo
Mahilig silang magtalo-talo
HAHAHA ako ang panalo!

Ngunit hindi naman lahat at mayroon ding nagpapagal
At ipanalangin na ako'y hindi na nga magtatagal
Ginagamot ko lang ang daigdig ng kaytagal
Nang nagdurogo sa kamay ng mga hangal

-JGA
78 Ang ina ng pangunahing salarin
Mangkukulam na maramdamin

79 Sa tindi ng kalungkutan
Paghihiganti’y kagustuhan

80 Mga mamamayan siya’y minura
Tinagurian pa siyang kasumpa-sumpa

81 Galit at lungkot
Pighati at poot

82 Isang gabing may sigwa
Katakut-takot na delubyo tinawag niya

83 Tubig, hangin, buhangin magkasahog
Dumaluyong sa bayang ilulubog

84 At paggising ng bayan kinabukasan
Tumambad kalunus-lunos na kasiraan.

-06/27/2012
*Gintong Lupa Series
My Poem No. 153

— The End —