Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Glen Castillo May 2020
Hindi kalayuan ang mga bituin
Kung ito’y sagad na susumahin
Di hamak na mas mahirap marating
Ang pusong hinding hindi mo ma-angkin

Hindi kalayuan ang pangarap
Kung ito’y sakdal nasang makaharap
Di hamak na mas malayo ang agwat
Ng dalawang pusong di magka sabwat

Pangarap kong maisulat kita sa aking mga tula
Pangarap ko ring maisulat mo ako sa iyong mga akda
Sana’y sing dali tayong maglapit at maglapat
Na tulad ng mga papel at kanyang panulat.


© 2020 Glen Castillo
All Rights Reserved
Sa kabilang dako ng mundo ay nakaharap ko ang manunulat na katulad ko.
eyna Mar 2018
Isang manunulat,
Isang panulat,
Humanda para sa gyera,
Ito ay labanan gamit ang mga letra.

Hindi papaawat,
Nakahandang sumisid sa dagat,
Walang pakialam sa kahahantungan,
Buhay ay ilalaan.

Lilikha na mga kataga,
Panigurado itong maiiwan sa puso ng madla,
Ano nga ba ang pakay?
Alisin sainyong mata ang tamlay!

Uubusin ang bawat salita,
Na posibleng tumugma,
Sa sakit,
Pait,
Galit,
Hinanakit,
Ng bawat taong sa rehas ay nakapiit.

Isang manunulat,
Isang panulat,
Humanda para sa paglaya,
Huwag hahayaang muling tumulo ang mga luha.
Ito ay para sa mga tao/manunulat na nais kumawala sa pagkakabihag mula sa kalungkutan.
HAN Jan 2018
Ilang taon man ang lumipas
at bumalik man tulad ng bukas
Parang ganon parin at tila ba'y di kumukupas
Kung paano kita unang nakita't nasilayan.
Ganon parin ang aking nararamdaman at hindi nauubos tulad ng tubig sa karagatan.        -HAN
Kara Subido Nov 2015
Ilang oras na ba ang iyong ginugugol para sa kaniya?
Hindi man lang niya nagawang kamustahin ka.
Alam mo kahit simpleng ''Anong ganap sa'yo, Okss ka lang''
Tatanggapin ko kahit ano man yon basta galing sa'yo.

Ilang panahon na ba ang aking naubos para sa'yo?
Nasugatan pero eto ako pilit lumalaban.
Umaasa na matatauhan ka din.
Na isang panaginip lang ang lahat nang 'to.
Dahil sa huli tayo pa din.

Dahil kahit ilang beses man akong mabigo,
Ako'y handang masaktan
Masaktan ng isang katulad mo.
Kara Subido Nov 2015
I'm seeking for a greater good within,
something I don't always comprehend.

Peace within a place of chaos,
Beauty within a city of despair,
Inner purpose with a heart that
feels worthless.

Forgiveness to those who hurt us,
Healing to a heart who feels nothing but pain,
And happiness to a soul who only knows suffering.

I seek a truth so great that the eyes will only,
Be filled with tears to find meaning with a
disturbing past.

I can see my dreams fading
The bright hues gradually becoming dull.

His presence less intense
His words less electrifying
I would like to keep hoping
But my hopes are getting small
Quiet insignificant.

Among the violent wake ups
The cold brutality of the truth
The reality check.

And them...
Each of them trying to steal a piece
Of him
Of his time
Of his soul
Of his body.

And what's left for me?
Just a distant silhouette of what once was
Of us being one
His hand in mine
My heart in him
My midnight sun
Forever...
Forever?

I can only soar with broken wings
And no wind beneath my feet.

I can only run free with wretched,
blistered feet.

I will seek truth for those who
I have deceived and deceived me.
I will repent and let go of a haunting
past that has chained me.
I will escape from dark memories.
I will find my nirvana in times of
tragedy.
Hope will guide me towards truth.
Love and patience will heal me.
I am free, I am me.
Kara Subido Nov 2015
Dis oras na ng gabi ngunit ikaw pa din
Ang bukod tanging laman ng aking isipan
Patawad na kung puro siya na lang lagi ang alam
Ng aking mga kwento.
Hindi ko kasi mapigilan mag buhos ng aking hinaing
Dahil alam mo hanggang ngayon kasi tandang-tanda ko pa din
Ang araw at oras kung kailan mo ako iniwan.

Anong gagawin ko sa mga salitang iniwan mo
Isa nga lang ba akong pangalan sa buhay mo?
Ano ba ang naging parte ko sa'yo?
Iba’t ibang tanong ang bumabagabag sa akin
Pero kung alam ko lang na sa ganito tayo hahantong;
Matagal ko nang pinatay ang natitirang posibilidad
Sa akin isipan na may mundo para lang sa ating dalawa.

Alam mo ba gabi gabi kong binabalikan ang
Matatamis nating alaala pero pilit ko din
Pinapaalala sa aking sarili na
‘’Itigil mo na ‘to’’
''Tama na 'to''
Gumising kana sa totoong estado ng buhay mo.
Maawa ka naman sa sarili mo.
Ikaw ang naging punot dulot nang gabi gabi kong
Pag-pupuyat hindi mo ma-itatanong pero walang araw
Na lumipas na hindi ako nagiging tambay sa'yong mga
Social media accounts.
Nagmamasid sa bawat post at update mo at tinatanong
Sa aking sarili ''Bakit nga ba ang manhid mo?''

Dahil hanggang ngayon
May kumakatok pa din sa puso ko umaasa na
Pwede pa.
Pwede pang ipiglaban.
Kahit matagal man ang abutin natin.
Ako'y handang maghintay.
Kahit mag muka na tayong gurang.
Okay lang.
Handa akong tiisin.

Pero alam mo ba nakakapagod din palang
Makipaglaro sa taong ayaw magpaawat
Handa na akong sumuko kahit noon pa naman
Alam kong malabo na maging tayo;
Malabo mapasa-akin ang puso mo.

Ayoko ng makipagsiksikan sa Evacuation Center
Pilit ka magbubuwis ng buhay mo para sa taong ‘yon
Panahon na para lisanin ang delubyo na ito
Hindi na ako dapat mag tagal baka
Pati ang aking sarili ay iwanan din ako.
Kara Subido Nov 2015
I believe in something I call ‘superficial friends’.
What I mean is, superficial friends are
somewhat ‘friends by association’,
friends that are friends because people
just happen to group them together
and see them together.

Yes, I do have fun around you,
and I’ll even throw around the ‘i love you’
and ‘best friend’ sometimes, but I wouldn’t
really tell you my secrets or confide in you
for serious talks. You’re not really that
kind of person to me.

Lots of times, I really need somebody
to talk to. Lots of times, I really need
someone to just listen to me. to hold me.
to not even say a word but know exactly
what I want to say.

But there is nobody like that
out there for me, at least right now.
There isn’t anyone I can text and
pour my feelings out because there
is anyone I know that knows why I feel
this way.

There isn’t anyone that knows
that sometimes, I just sit down and cry.
I could be doing anything but alone,
I will bawl my eyes out for no reason,
as if all the pent up anger and sadness
and disappointment I have in me just
comes pouring out.

There isn’t anyone I know that if I
were to tell them that I feel like ****,
they would actually do something about it,
instead of just telling me feel better.

There isn’t anyone that would know
that there is something wrong just by
looking at me. There isn’t anyone I know
that would know that something they did
which to them is innocent and is no
problem but to me makes me feel like
they don’t care about me anymore and
I’m a burden.

I believe in something I call ‘superficial friends’.
Those are people who know me,
but they have no idea a thing about me.
No matter how many times you can tell me
that you’re here for me or that I can tell
you anything, and just replying with
‘it’s going to okay’, you really don’t
know me at all.
Kara Subido Oct 2015
Bakit nga ba ako nahuhumaling sa'yo
Ano bang meron ang pagkatao mo.

Bakit nga ba hanggang ngayon nagagawa ko pang
Tawagan at i-text ka umaasang sasagutin mo nang
May ligaya sa puso.

Bakit nga ba kahit alam kong tinapos mo na
Ang ugnayan natin pilit ko pa din binubuo
Ang natitirang posibilidad sa aking isipan na
Pwede pa maging ikaw at ako sa huli.
Kara Subido Oct 2015
Ayan na naman ang araw,
ngunit heto ako gising na
gising.

Ayan na naman ang araw,
sinasabing itigil ko na itong
kahibangan ko para sa'yo.

Ayan na naman ang araw,
nagsisilbing gabay na wala
kana sa akin.

— The End —