Minahal kita nang higit pa sa inakala mo.

Alaala mo sa Tag-araw

Kay bilis lumipas ang mga araw na nagdaan
at sumapit na naman ang buwan ng tag-araw.
Buwan kung saan ipinangako kong hindi ka iiwan,
Pero, alaala mo sa akin ay hindi ko mabitaw-bitawan.

Kay sakit alalahaning ikaw ang unang nang-iwan,
nang iyong malamang ako ay dukha lamang.
Kay hapdi sa damdamin ang mga katagang iyong binitiwan,
na magpa-hanggang ngayon ay nakamarka pa rin sa aking puso at isipan.

Ipinaintindi ko sa iyo ang aking kinalakihan
na ang buong akala ko ay iyong maiintindihan.
Ipinakita ko sa iyo kung gaano ako kasaya kahit na maralita lamang,
Subalit, pakitang tao lamang pala ang lahat ng ugali mo sa aking harapan.

Tinanggap ko ang galit ng aking magulang pagkat hindi ka nila nagustuhan.
Isinantabi ko ang pangarap ko at sinuportahan ka sa iyong kaligayahan.
Pero bakit kay dali lamang sa iyong ako noon ay pakawalan?
Sinayang mo ang limang taon na ikaw at ako ay nagmahalan.

Ngayon... tag-araw na naman; at dito sa dalampasigan
kung saan sumisikat ang araw sa silangan,
Ay binitawan mo ang mga salitang 'ang mahalin ka ay isang pagkakamaling habambuhay kong pagsisisihan'.
Ako'y iyong tinalikuran, ni hindi man lamang ako nakasagot o nakapagpaalam.

Ibubulong ko na lamang sa hangin ang aking kasagutan
na minahal kita nang buong-buo at tapat na walang pinagsisihan,
Pero kinakailangan na kitang pakawalan sa aking puso at isipan.
Ito na ang huling tag-araw na alalahanin pa kita sa dalampasigan dahil magsisimula na akong bumuo ng mga bagong alaalang wala ka na sa akin magpakailanman.

She's a woman I adore.
She's lovely as a beautiful orchid flower.
She's a lady I wanted to dance forever.
She's the one I love, it's now or never.

She's...
She's...
She's..
My one and only Single...

Bakit mo pipigilan ang oportunidad sa iyong harapan?
Bakit mo hahayang mawala ang pagkakataong para sa iyo ay nakalaan?
Ito na ba ang sandaling iyong pinakaasam-asam?
Ito na ba ang hudyat ng hinihintay **** kapalaran?

Iiwanan mo na ba ang dati **** nakasanayan?
Lilingunin mo pa ba ang mga kahapong nagdaan?
Babalikan mo pa ba ang mga bagay na iyong nakagisnan?
O haharapin ang hamon ng bawat bukas sa iyong kasalukuyan?


May pumipigil pa ba sa iyong dapat marating?
May hahadlang pa ba sa iyong nais na abutin?
May pag-asa bang magtagumpay ka sa iyong mithiin?
May suliranin bang dapat mo pang susuungin?

Kailan mo dapat gawing handa ang iyong sarili?
Kailan mo dapat ibigay ang sagot **** oo o hindi?
Kailan mo dapat sabihing handa ka ng pumili?
Kailan mo dapat simulang talento mo ay maibahagi?

"You can hide everything with your smile, but at the end of the day it still hurts you deep inside."

Hinahanap-hanap ko ang iyong pagkalinga,

Inaalala ang mga sandaling ako ay yakap-yakap mo pa,

Marami mang pagkakataon ang nasayang noon sa umpisa,

Lagi kitang naiisip sa tuwi-tuwina kahit pa ang layo mo na,

Ang puso ko ay sabik na sabik kang makausap at makita,

Yari na ang hihimlayan ko at sasalubungin na kita,

Ako ang unang lalapit sa iyo sa lugar kung saan ka huling nawala,

Nang ang puso kong sabik, nagdusa, nasaktan, at umasa ay tuluyang makatulog na.

Nagsisimula nang humakbang ang aking mga paa,
Ilang sandali na lamang ay masasaksihan ko na,
Na mararamdaman ko na ang pakiramdam na tayong dalawa ay magiging isa,
At habambuhay na itatatak sa puso na tayong dalawa ay magkasama.

Sa suot kong kulay puting kasuotan ako ay nakangiti,
Habang dahan-dahang naglalakad patungo sa iyong tabi.
Hindi ko mapigilang mga luha ay umagos mula sa aking pisngi,
Ito na nga ang pinakakahihintay kong pinakamasayang sandali.

Parang kailan lang nang una kitang masilayan,
Dito sa dalampasigan ay mag-isa kang nag-aabang habang ang mga mata ay nasa karagatan.
Naka-upo sa buhanginan at pinagmamasdan ang kalangitan,
Malalim ang iniisip at hindi ko maarok ang kailalaliman.

Nang ika'y lapitan, sa mga mata mo'y pansin ko ang kalungkutan,
Ako ay natigilan pagka't hindi ko alam kong nararapat bang tuklasin ang iyong pagkakakilanlan,
O hahayaan na lamang kitang pagmasdan o basta na lamang kitang iwanan.
Ngunit nang ika'y magsalita, nangyari ang kabaligtaran at doon nagsimula ang ating mahahabang kuwentuhan.

Sinong mag-aakalang sa isang tulad ko ikaw ay pakakasal?
Konserbatibo at mahiyain na ang tanging alam ay mula sa kabihasnan?
Hindi katulad **** Inglesero, palabiro, at hindi mabilang ang kapintasan?
Pero kinalaunan, lumabas din ang natatago **** kabaitan at kasipagan.

Ilang hakbang na lamang ang lapit ko sa iyo,
Pero humahagulgol ka na, inuunahan mo na naman ako!
Magkagayunpaman, mahal ko ang isang tulad mo,
Dahil sa iyo, nabuo ang isang tulad **** ikaw at ako!

Alam kong masakit para sa akin
ang unti-unting tuklasin ang katotohan
sa mga taong nakakaalam ng aking nakaraan,
Ngunit ito ang tangi kong paraan
upang damdamin nila ay hindi masaktan
kahit sa umpisa pa lang ay hawak ko nang ako ay isang talunan.

Kung hindi niyo kayang sagutin
ang mga katanungan kong paulit-ulit kong itinatapon,
bakit kailangang idaan sa ibang uri ng paligsahan?
Ano ba ang tingin niyo sa akin
isang laruan na kapag nagsawa na ay basta na lamang ninyong iiwan
o isang paluwagan na kapag tapos na sa pangangailangan ay ipagwawalang bahala na parang basahan?

Tunay ba ang bawat mga salitang
naisisiwalat ninyo sa tuwing nagsasabi ako ng totoo
sa tunay na kalagayan ng puso at katawan ko?
Masama bang itanong ang mga bagay na paulit-ulit
kong hinihingian ng konkretong kasagutan?

Kung hindi ako naniniwala sa inyo
bakit paulit-ulit kayong tinatanggap ng puso at isipan ko
at hindi kailanman nawaglit o isinantabi ang bawat isa sa inyo?

Bakit kapag ang taong mahal ninyo
na paulit-ulit na nagagalit sa inyo ay tila wala lang iyon sa inyo
pero kapag ako na ang magsasaboy ng mga salita, aba at bigla na lamang kayong mag-aalburoto?

Nasaan ako diyan sa mga puso ninyo?
Nasa loob ba o nasa labas?
O baka naman paulit-ulit kong huhulaan  na walang AKO kahit sumiksik pa ang aking sarili sa inyong katawan.

I can see how much you missed him,
I can hear how much you cried for him,
I can feel how much you loved every inched of him.

If only I was just like him, would you feel the same for me too?

I saw the day you smiled out loud,
I saw the day you fell in love and pride,
I saw the day you said ‘Yes’ to the one you loved.

If I can be like him, will you say ‘Yes’ to me as well?

I saw you freaked out in your room,
I saw your wounded fingers bleeding like a hoodlum,
I saw you trying to **** yourself and meet the Doom.

If I can pull a trigger at my head in front of you, will you mourn me too?

If I can be like the one you love,
If you can see and feel the love I have for you.
If you can sense my presence and be with me,

Will you be happy and smile forever?
Or stay with me and say it’s Now or Never’?

The stupid thing I've done was falling in love with you.
But, its all worth my time because I love you.

I will climb the steepest hill,
I will dive into the deepest ocean,
I will fly into the highest part of atmosphere,
Just don't say goodbye.

I will catch the stars at night,
I will sleep at the coldest place,
I will punch the hardest rock,
Please, don't say goodbye.

"Bago mo tanungin ang taong kaharap mo kung bakit siya nagbago, tanungin mo muna ang sarili mo kung bakit mo siya binago o ano ang ginawa mo kung bakit siya nagbago."

Her bite can makes us weak,
Her bite can make us sick,
Her beauty has full of trick,
Beware, she can make you lick.

Her lonely past,
Her years of trust,
Her power of lust,
Will take your life and end so fast.

Her lust bite can be deceiving,
But she's a woman that needs understanding,
Loving her like a human being,
Will surely stop her vampire thing.

It started with a simple 'Hi' and 'Hello'.

Liking you is such a big scenario.
Only your smile that captures my heart to say 'I do',
Very blessed because I got to know you,
Even death wants me to separate from you.

You make me inspire.
Over the years, you are the love of my life
Unconditional love will always be with us forever..

I L.O.V.E. Y.O.U

"Please assure me that the moment you walk away with me is the end of You and Me."

It was midnight and someone knocking.
I heard someone shouting.
I rushed downstairs, open the door,
Questioning, why all of a sudden?

You knelt in front of me and speaks,
'Sire', you're badly needed, please?
For what matter this urgent request?
I'm asking you to say.

'Your Highness, your loving Princess,
Was captured by an unknown bliss.
An enemy prince wants her death.
Saving her, will put you to the test.'

Lightning and thunder fired my way.
Like roaring lions run on midday.
I run my chariot as fast as I can,
I'll save her from a strange man.

I arrive at the mysterious place,
A lot of knights prepared to face,
My angry self began to embrace,
Killing each of them without a trace.

I don't care how strong they are,
Or too many of them at war.
To rescue her,
Is what I'm aiming for.

With will and courage,
I fought them with fiery rage.
Blood scattered all over my face.
If I die, who's going to save her death?

'My Prince, just go and leave.
I don't want to see you die.
Let them **** me, but don't grieve.
I love you, just go, please!'

'No, I'm not leaving!'
I won't let it happen.
I'll **** them all,
and rescue you without trace of pain.'

Alas, the moment has arrived.
Princess, you're now in my arms.
Why can't you speak?
Or open your eyes?

Your heart stops palpitating,
Your pulse stops beating,
Your body stops moving,
You're a lifeless human being.

My life is worthless,
My body is useless,
Full of wounds and slices,
My heart is now hopeless.

I am sorry, my dear,
But I have to end my tears.
I'll slit my wrist, ignore the pain,
I'll die in your arms without waiting in vain.

Nakatulala ka at nakatingin sa repleksiyon ng iyong sarili sa bintana ng iyong silid.

Luhaan. Parang gripong patuloy sa pag-agos ang iyong mga luha.

Nagwala. Pinagbabasag ang mga bagay na mahawakan mo.

Inihagis mo ang silya sa bintana at nagkalat ang mga bubog sa sahig.

Napaluhod. Hindi inalintana ang bubog na iyong niluhuran.

Kinuha mo ang isang piraso ng bubog sa sahig. Hinawakan mo nang mahigpit. Patuloy pa rin sa pagpatak ang mga luha mo hanggang sa bigla mo na lamang itinarak iyon sa pinakagitna ng iyong dibdib.

Ibinaon mo pa nang ibinaon hanggang sa magsilabasan ang mga pulang likido mula roon at sa iyong bibig. Hindi ka pa nakuntento ay padapa **** ibinagsak ang sarili sa sahig at tuluyang naibaon ang bubog sa iyong dibdib.

Nang dahil sa pag-ibig, buhay mo ay wala na.

I never thought that I could live this long.
I never would have thought that I could stay alive.
From the brinks of death, I never would have thought of living a broken life,
And stand up to this day in my family world's full of lies.

How long has it been since I was cured?
How long has it been since they damaged my heart?
How long has it been since I continued living this kind of life?
Or how long has it been since the scars continue growing inside my heart?

If I am going to take a chance of stepping, will it be okay If I do that?
If I am going to risk the chance of moving on, will it healed my heart?
If I am going to turn a blind eye of what's happening into my life, will it be enough to erase the scars?
If I am going to take a chance of believing, will I be able find happiness of following what my heart desires?

I never would have thought of this growing up;
Of living with your stepmother, stepbrothers, and your own biological father.
I never would have thought of sticking to them for too long!
If I have all the means to live alone, it will only caused them to be puzzled with my existence.

Chances are there for my life to go on living.
Chances are there for me to have faith and go on believing.
Chances are there for me to find the happiness that my heart keeps on seeking.
But, I don't have the chance to wipe out all the scars inside my heart including painful memories even if I forgive everything.

Minsan lang umikot ang mundo ko
at nangyari iyon nang makilala ko ang isang tulad mo.
Dahil sa iyo, iikot muli ang mundo ko.

Kasabay ng malamig na simoy ng hanging nagmumula sa baybaying malapit sa kinatitirikan ng iyong tahanan ay naalimpungatan ka at bumaba ng iyong higaan.

Tila isang robot na tinungo mo ang pintuan palabas sa iyong tahanan at naglakad patungo sa dalampasigan. Isang nakakahalinang tinig ang iyong naririnig at sinusundan mo ito. Manhid ka nang mga sandaling iyon dahil kahit ang napakalamig na tubig sa karagatan ay hindi mo ramdam.

Patuloy ka pa rin sa paglalakad hanggang sa bigla ka na lamang lumangoy habang sinusundan pa rin ang nakabibighaning tinig upang malaman ang pinanggagalingan nito.

Lumangoy ka nang lumangoy.

Langoy dito. Langoy doon ang iyong ginawa hanggang sa unti-unti nang bumalik ang iyong ulirat. Mulagat ang iyong mukha at dali-dali **** iniangat ang iyong sarili paitaas upang makaahon.

Subalit, huli na dahil sa isang iglap may humawak sa iyong dalawang paa at hinila ka pabalik sa pinakailalim na parte ng karagatan. Naramdaman mo pa ang isang matulis na bagay na tumusok sa iyong likuran at walang awang tinanggal ang iyong puso.

Ayoko nang makipag-chat, wala namang nag-me-message.
Ayoko nang tumawag, wala namang nagsasalita.
Ayoko nang mag-text, wala namang nag-re-reply.
Ayoko nang mag-email, wala naman akong natatanggap na sagot.

At alam mo ang pinaka-ayaw ko sa lahat?

Ayoko nang magmahal, lagi na lang akong nasasaktan.

You started sending flowers and chocolates,
To your special someone, it tastes goodness,
But, to your beloved mother, it's bitterness.
Why?
Because you forgot to spend your time,
Because you have not effort to make her smile,
And forgotten how beautiful she was in a while,
Because you are busy loving others with your dime.

The moment your lips started to speak,
The time your eyes started to cry,
The moment your ears began to hear,
And the moment your heart beats with mine,
I am forever yours, until the day I die.

I have never met you,
I have never seen you.
We're totally strangers!
Never did I imagine that we will be friends together.

The way you write your stories,
The way you put words on your characters,
The way you visualize and characterize,
Its totally one of a kind--so true!

I was timid and shy when I first approached you.
I can't even think what words that will define you.
But... I have one word that best describes you.
A God-fearing lady, would you believe that too?

I am a reserve lad and seldom share my thoughts with anyone.
Then, I got to know you! You let me vent my angst and frustrations, fearing no one!
You have given me courage to struggle and persevere.
You reassure me that God will clear my heart and nobody will interfere.

Days, weeks, months and years may pass.
Even if we are not related in blood.
Even if we are not fated to meet personally,
I always pray that our so-called FRIENDSHIP will never last!

Do not let your heart be troubled.
At ease your mind towards all that your endeavor.
Reminisce the day you smile like it's now or never.
And continue sharing your God-given love forever and ever.

A state of our Mind
where Mood, Desires intertwines.
Sometimes, Undefined…

If I knock inside your heart, will you let me in?
If I fall to the ground, will you catch me?
If I let your ears listen to my heartbeat, will you care?
If I swear to love you forever, will you believe me?
If I kneel down in front of you, will you marry me?

Let me in.
Let me fall for you.
Let me take care of you.
Let me love you forever.
Let me be your husband...it's now or never.

I love you.

Pinili kong humiwalay sa mundo ng kalungkutan at hanapin ang sariling kaligayahan.

Kahit na ito ay pansamantala lamang, sisiguraduhin kong ito ay isang hindi malilimutang alaalang dadalhin ko hanggang sa aking huling hantungan.


©hanjinmo84

You have been adorable,
You have been capable,
You have been indescribable,
But, you are most lovable.


Roses are for your being adorable,
Letters are for your being capable,
Hugs for being indescribable,
And Kisses for your being lovable.