Pang Akademiko o Hindi, ang asignaturang Filipino
Para ito sa kahit kanino
Mapagawa ka man ng bionote,
O kahit anino pa to

Pero sa gamit ng kaalaman at husay,
At sa tamang paggamit neto,
Ito'y magiging hubog sa bansa natin
Ang wikang Filipino, ang wikang dapat angkinin.

Mapa-likhang awit man ito,
Ito'y may sining, gamit sa likhang-pagiisip
Ako'y estudyante na Filipino,
Para sa ipagmalaki ang hubog neto

Gamit ang tamang etika,
Sa pagsulat para umabot sa tala,
Ito'y magiging tamang paraan,
Sa pag-unlad ng nakalaan

Lumaki ako na kinukwentuhan ng aking inay bago ako tumungo sa panaginip ko tuwing gabi.
Kinakantahan niya ako ng mga oyayi’t hele. Hinding hindi ko malilimutan ang mga gabing iyon.
Hindi lang ang tugtog ng awitin ng kanta niya ang pinakinggan ko, pati na rin ang pintig.
Pintig ng tibok ng puso naming mag ina na onti onting nagtutugma sa tugtog ng kanta na inawit naming dalawa.
At tuwing magsisimula ang awit, ako’y sumasabay… A-Ba-Ka-Da…
Ngunit hanggang ngayon, hanggang Da lang ang aking natandaan. Ang aking inay ay may katawa-tawang paraan ng pagkanta ng awiting ito. Matatapos siya sa Da, ipagpapatuloy sa Du at magsisimula ulit sa A at sasabihing “aking anak hindi kita sinukuan.” “A-Ba-Ka-Da-Du-A-Ba-… aking anak hindi kita sinukuan.” Hindi ko naunawaan ang kantahing ito at hindi ko inisip na unawain. Isang gabi, kumuha siya ng pluma at papel. Sumulat siya ngunit hindi ko ito nabasa. Ibinilin niya saakin na basahin ito sa tamang panahon. Hindi ko ito naintindihan pero talagang naghintay ako para sa sinasabi niyang panahon. Ilang taon ang lumipas, ngayon, ako’y nakaharap sa kanya(sa puntod niya), hawak ang papel na sinulatan niya noong ako’y munting musmos pa. Nakatingin ako sakanya, hinihiling kay Bathala na maibabalik ko ang mga taon na lumipas.
Isa. Dalawa. Tatlo. Onti-onting tumulo ang aking mga luha.
Umawit ako ng mahinhin… A… Ba… Ka… Da…Du… A… Ba… Aking inay, kailanma’y di kita sinukuan…
Ito na siguro ang tamang panahong ihinahayag ng aking mahal na ina. Binuksan ko ang papel na kanyang sinulatan. At saaking pagbuklat, ako’y nagulat at natulala. Mayroong labing apat lamang na salitang nakasulat dito. “Ang BAlakid ay KAkalat at DAdating. DUmating Ang BAlakid, aking anak hindi kita sinukuan.” Ngayon ay naunawaan ko na ang ipinararating ng aking inay. Gusto ko siyang kausapin sa huling pagkakataon para sabihin na salamat. Salamat sakanya kasi kahit na DUmating ang mga balakid ay tinuruan niya akong lumaban. Kaya ngayon, handa na ako sa mga DAdating na pagsubok dahil alam kong nasa tabi ko lamang siya.

unang latag ng lupa,
nangabubuhay dahil sa
tapak ng walang kamalay malay
sa pinagdaanan nito.
dala ang delusyon ng buhay
kapalit para sa bayan,
kapalit para sa kalayaan.
lumamin,
ay mahahayag ang
luad
tumutulad sa kulay ng
dugo.

alam ng bulaklak ito,
kung sundan ang pinanggalingan
magugulat sa makikita;
ang kababayang
kinalimutan ang kanilang madugong,
matimbang,
maalamat
na mga pangalan;
inalala ng halaman.

                 sementeryo,
bawat hakbang, walang respeto
bawat hakbang, nadudumihan
ang mga mukha ng (bayani)                   taksil
(pinaglaban)                                       trinaydor ang
kanilang, (at sa dinarami-rami pang mga
sambayanang pilipino)
tinubuang lupa

                  sementeryo,
kaya't malalim ang pananampalataya
sino bang hindi
maadwa,
maawa?
bawat segundo may dadasalan
bumagsak;
at lumalalim ang kulay ng
                                       pula.

                 sementeryo,
kaya't pagbagsak ng
alas quatro ng umaga;
nananahimik ang bayan.
katahimikan para sa patay;
         walang sisigaw.
ginagambala ang kapayapaan.
sa ilalim ng lupa,
ang katahimikan hindi makamtan.
lahat sila'y gising,
lahat sila'y

                                                         sumisigaw.

                 sementeryo,
ang   tahanan       ko'y         sementeryo,
kaya't manahimik
at irespeto ang patay;
ang mga mamayang madamdamin
at malakas ngunit
                                                        pi­natahimik.
tayong buhay
               nananatiling patay.
silang patay
               nananatiling buhay.

isang siklo.
lalalumin lahat ng lupa
ng hindi sa tamang oras;
isisigaw ang K A R A P A T A N !
isisigaw ang M A L I !
isisigaw ang H U S T I S Y A !

H U S T I S Y A
H U S T I S Y A
H U S T ngunit walang makakarinig.

ang nakabukang bibig
mapupuno ng tinubuang lupa
na tinaksil ang lahat
ng katulad natin.

walang makakarinig
kahit buong daigdig
                                                         ­                 manahimik.

Minsan sa mundo,
akala mo ikaw lang ang malas,
lahat hinahanapan mo ng butas.
Pero ang totoo,
Gusto mo lang tumakas. . .
'Yan! 'Yan ang labing may gatas!

Kinukutya mo ang gobyerno,
dahil di sila patas,
eh, sino nga b'ang nag-atas?
Paano tayo kakalas,
Kung wala naman tayong lakas?

Nagdedesisyon ka nga
ng di alam ang konstitusyon,
paano mo nalaman ang tamang solusyon?
Nilagay natin sila sa posisyon,
dahil nagbigay sila ng maraming kondisyon,
na lahat naman, ilusyon!

Eh, sino nga ba ang iboboto?
Kung halos lahat sila,
ang hanap, deboto!
Ano sila santo?
Oh, tingnan mo ko,
kung makapagsalita,
akala mo kung sino. . .
Sorry sa mga kritisismo . . .
Pero sa totoo lang yung gobyerno,
pinapadami lang yung mapupunta
sa impyerno.

Di ko nilalahat,
pero pano nga ba tumukoy?

Binigyan ng kapangyarihan,
para manindigan,
manilbihan sa bayan,
pero anong ginawa?
Pinabayaan.

Kaya yan,
dahil sa kahirapan,
lahat sabik sa pangako. . .
Kalaunan. . .pag pinaglaban mo,
ikaw pa ang matatakot!
Magsasaka nga, sariling ani,
iba ang humahakot. .

Ibang nagmatapang,
sila pang dinambangan!

Kaya ako, di nalang boboto. .
Di basta basta makiki-uso.
Dahil ang totoo,
wala akong makitang seryoso.
Puro sila, sariling negosyo.
Gawa ng gawa ng imperyo!

Makita mo ang gobyerno,
andaming benepisyo.
Kadalasan, si chief puro pa reklamo!
Eh, milyon naman ang komisyon
Sa sariling institusyon!
Kulang pa daw!
Wow, napaka-halimaw!

Pero ang tingin nila sa kalsada
yung mga bata, perwisyo?!
Kaya ba nila tinago, sa malayo
nang dumating ang mga dayo?!
Oh, di mo alam no?
Kasi nga tinago!

Sana yung susunod na uupo,
yung taong, totoo.
Yung kahit malaya,
di mandadaya.  .  .

Gawing tama ang pagboto. .
Di ka na si toto,
Di ka si nene,
Wag madala sa mga ugong ng hele!

Meron at meron yan!
Di lang natin makita,
kaya ang payo ko:

WAG KANG MANGHULA. .

Naaalala mo pa ba nung huli kang naging masaya?
Yung totoong masaya
Maayos yung buhay mo
Maayos lahat
Masaya ka
Aminin mo, naging masaya ka talaga

Alam mo yun?
Yung pagod ka pero masaya
Pero ngayon?
Pagod ka na lang
Pagod kahit walang ginagawa
Pagod kakaisip

Ano kayang nangyari kung nag-isip ka nang mabuti?
Nag-isip ka nga ba talaga?
E wala, puso na naman
Katangahan

Tatlong beses mo sinunod puso mo
Bakit?
Kasi doon ka masaya?

Tatlong beses mo sinunod puso mo
Oo naging masaya ka
Pero ano nangyari sa huli
Diba’t nasaktan ka lang?

Tatlong beses mo sinunod puso mo
Sinundan ka ba ng kasiyahang hinahanap mo?
Hindi
Ano nangyari?
Hinabol ka ng mga kagaguhan mo

Ngayon, mag-isa ka na lang
Mag-isa ka na ulit
Mag-isa ka na naman
Takot ka na naman
Kaninong kasalanan?
Diba sa'yo?
Pero diba 'yan naman ang gusto mo?
Ang mapag-isa?
Ang maging duwag sa putanginang pag-ibig?
Ang sarilihin lahat ng problema mo dahil ayaw **** may ibang madamay?

Pero hanggang kailan ka magpapalamon sa takot mo?
Hanggang kailan mo sasaktan ang sarili mo?
Kailan ka ulit magiging masaya dahil sa tamang dahilan?

Kailan?

090316

Naabutan mo ba ang Chinese Garter o 10-20?
Luksong-lubid, Tagu-taguan, Piko o Patintero?
Alam mo ba yung Yes or No?

Gumuhit ka ng kahong pahaba't
Hatiin ang mga ito, marahil mahabang proseso
Mahalukay lamang ang tamang istilo.
Titingala't magtatanong, "Yes or No?"
At may magbabatuhan ng boses ng pagsilong.

Paano kaya kung ganoon kadali
Kung kaya **** magpatawad
Nang bukal sa puso't walang gitgit.
Hanggang kaya mo nang ipaubaya ang galit sa Langit,
Hanggang kaya mo nang lumaban na may sariling paninindigan.

Pagpapatawad
Sa mga nanakit sayo,
Sa mga nasaktan mo,
Maging sa sarili mo.
Kaya mo ba? Yes or No?

Bumisita ka sa Palengke,
Tiyak bistado mo ang 'yong sarili.
Hindi ba't pag mahal, humihingi ka rin ng tawad?
Pag di ba pinagbigya'y galit ang ibabayad sa Tindera?
Oo, mahal kasi; sobrang mahal
Kaya sana'y lambingin ng "oo" ang "patawad" niya.

May oras para sa lahat;
Maging sa paghilom ng Bayan,
Sa pagdidildil ng Asin sa sanlibutan,
Na Siya ring naghasik
Ng mga butong nagkalaman sa Lipunan.

Bahagi ka ng Tulang ito, isang tulang pasalaysay -
Payak at walang bahid na pagkukunwari.
Ibabalot ko ang tanong na "Yes or No?"
Batang 90's, iba na nga pala ang timpla't
Magkakaubusan na naman ng mga letra't himig.

Sige, magtatapos ako Sayo,
Pagkat Ikaw naman ang taya sa buhay Mo.
At ito na marahil ang Pagtatapos
Na Ikaw rin ang Panimula.

(P.S. Tapusin Mo, sa muli nating pagkikita)

Mainit-init na umusok-usok
Asukal, gatas, at kape aking hinahalo
Inihip ng onti at marahang hinigop  
Ng aking matikman ang lasa ay malabo
Kumuha ng asukal at inihalo
Nanaig ang tamis ngunit panlasa'y di kuntento
Kumuha ng gatas at inihalo
Nasamid naman sa tabang at dila'y napaso


Binaba ko ang tasa at mga mata'y natulala
Ramdam ang yamot sa aking tinimpla
Ako'y nagulat sa kapeng pinagmamasdan
Repleksyon ng iyong mukha biglang lumitaw
Ako'y napatingala, nariyan ka pala
Sabay hawak sa tasa at humigop ng bahagya
Bitbit ang ngiti sa muli kong pagtingala
Salamat dumating ka, tinama mo ang timpla.

Kay tagal kong hinintay itong araw na 'to,
Marahil matagal tayong di nagkatagpo,
Siguro ito na yung tamang pahahon para sabihin ito,
Gulong-gulo ako hindi ko na alam ang gagawin ko.

Maingay na lansangan,
Mga taong nagsisigawan,
Sobrang gulo ng kapaligiran,
Pero ako patuloy na blangko ang isipan.

Mahal, hintayin mo ko,
sandali na lang to,
huwag ka munang umalis,
sana man lang kahit ngayon ako'y iyong matiis.

Mga tatlong kanto pa ang layo ko sayo,
Maaari mo ba kong mahintay pa, mahal ko?
Paumanhin kung napatagal ang pagdating ko,
Hindi ka na tuloy nahintay ng mga kaibigan mo.

Pero eto na ilang hakbang na lang malapit na ako,
Isa... dalawa...
dalawa...
Pero teka...
Bakit parang hindi ka masaya?
Bakit parang nadismaya ka pa?

Sa puntong yun hindi ko talaga alam.

gutom.
pagod.
uhaw.

Kaya't sabi ko sa sarili ko gusto ko nang bumitaw,
Pero mahal... ayoko pang umayaw,
Baligtarin man ang mundo ang hahanapin ko'y ikaw parin at ikaw.

At habang papalapit na ako,
Mas naaninag ko na ang mukha mo,
Tama nga ako,
Hindi ka nga masaya sa pagdating ko.

Pero nung niyakap mo ko at humingi ka ng tawad...

Hindi ko alam kung anong unang babagsak,
Ako ba o yung mga luha sa mata ko na nag-uunahang pumatak.

Sa bawat sandaling iyon di ko talaga alam ang sasabihin ko,
Hindi ko na alam ang gagawin ko,
Kaya ayun... hinayaan ko na lang tumulo ang mga luha ko,
Hinayaan kong ang mga mata ko ang magsalita para sa nararamdaman ko.

Pero sabi ko sa sarili ko, " Gusto ko pa... Kaya ko pa naman."

Kaya nung niyayakap mo ko,
Alam mo kung ano naramdaman ko?
Alam mo kung ano tumatakbo sa isipan ko?
Hindi ko kakayanin kung ibang tao na ang yayakapin mo ng ganito.

At sa pagkakayakap mo,
Mas naramdaman ko na mas gusto ko pang kumapit sayo,
Naramdaman ko na hindi ko kayang mawala ang taong to,
Kaya napatigil at napaisip ako,
Bakit nga ba ako kumapit sayo?

Kasi... Mahal kita.

Mahal Kita.

sa kung paano mo ikwento ang mga bagay na gusto mo,
sa kung paano mo tingnan ang mga mata ko,
sa kung paano mo napapasaya ang araw ko,
sa kung paano mo hawakan ang mga kamay ko sa harap ng maraming tao.

Mahal kita.

At sa tuwing kausap kita,
Ngiti sa mukha ay hindi maipinta,
Marahil ang boses mo ay parang musika,
Kaya't puso'y laging naaalala ka.

Lilipas ang mga araw at buwan,
Tayo ay magkakatampuhan,
Mga tao'y magsisilisan,
Pero ako, dito lang ako di kita iiwan

At sa mga oras na ito alam kong hindi pa huli,
Mahal, may itatanong ako at sana ay pag isipan **** mabuti,
Pag isipan **** mabuti dahil alam kong hindi ito madali,
Mahal, pwede bang ikaw na ang aking una't huli?



12/27/18

Di ko alam kung paano ko gagawin,
Ako'y di mapakali, sa aking aaminin,
Dahil ako'y kinakabahan,
Mga ginagawa ko'y baka di mo magustuhan.

Dahil ito lang aking makakaya,
Sa kasamaang palad ito lang talaga,
Itong aking mga kalatas at tula,
Ito lang at wala nang iba.

Damdamin ang naging panulat,
Inspirasyon ang syang nagtulak,
Musika ang sa aki'y umalalay,
Sa katahimikan ng umagang walang kapantay.

Di lahat ng tula ko ay iisa ang balak,
Yung iba'y para lamang ika'y humalakhak,
Ngunit di ko alam kung ako'y matagumpay,
Upang mapasaya ka ng tunay.

Kay rami nga ng aking naiisip,
Mga "sana", parang panaginip,
Inaasam, nais makamtan,
Kahit yung man lang, mapagtagumpayan.

Sana ikay napasaya ko,
sana napangiti ka kahit papano,
Sana naunawaan mo,
Mga sanang tulad nito.

Sana tanggapin mo,
Sana paniwalaan mo,
Sana pagpasensyahan mo,
Sana, sana, sana, hay nako.

Sana man lang naramdaman mo,
Ang damdaming ikinubli ko,
Sa mga salita ng aking tula,
Na sana, sa puso mo'y tumama.

Sana man lang ika'y aking naantig,
Sana man lang ika'y aking napakilig,
Sapagkat di kaya ng aking mga bibig,
Di kayang sabihin, minsa'y nanginginig.

"sana" na higit sa aking pang-unawa,
Tulad ng "sana makuha ko rin ang iyong paghanga",
Ngunit iyo'y parang isang malayong tala,
Hanggang tingin nalamang, mata ko lang ang nakakakita.

Di ko alam kung ito'y panunuyo na ba,
Liniligawan na ba kita?
Dahil di ko alam sa sarili ko ang totoo,
Ang alam ko lang, ikaw ang tanging gusto.

Ako'y natatawa,
Ang landi ba naman nitong binata,
binatang naghahangad na sana,
Sana sa tamang panahon, ika'y kanyang makasama.

Ang pinapangarap nyang dalaga.

Kung gustong magpatuloy
Burahin ang nararamdaman
Kung gustong mabuhay
Burahin siya sa iyong isipan

                                                   Tamang daan ay alam na alam na
                                                   ito na dapat ang ginagawa
                                                   pero pinipili pa ring maging masaya
                                                   kahit sa dulo alam naman nating talo na

Masaya pa bang ituturing,
Kung ang sakit ay nandoon rin?
Masaya ka bang ituturing,
Kung sa gabi'y mata mo ay lumuluha rin?

                                                 Tunay sa ligaya
                                                 Di talaga sa materyal na bagay makikita.
                                                 Mata ng iyong sinisinta na sa iyo nakatulala
                                                 Anong ligaya ang madarama.

Panandaliang ligaya nga naman
Panandalian lang ang lahat
Pang matagalang sakit at poot
Naman ang sa iyo'y idudulot

Hahayaan mo na lang ba na gano'n?

                                                  Kung ligaya ay minsang panandalian
                            Malamang lungkot at paghati ay panandalian lang din.
                Ngunit haba ng dulot ng ligaya ay di masusukat
     Lungkot na naramdaman ay tiyak malilimot mo na.


Tunay ngang pag-ibig ay magulo
                 Hindi ko maintindihan
                          Bakit kapag nasasaktan ka'y ayos lang?
                                Hindi ko maintindihan
                                      Kapag nama'y masaya ka, babawiin rin lang
                                 Hindi ko maintindihan
                   Maaari bang madali na lang ang lahat?

Pag-ibig ay talagang magulo
                 Pagkat kulay nito'y halo-halo.
                            Mundo ay napapaikot gamit ng pag-ibig na ito,
                                           Sabi nga ng maraming nakaranas na nito
                             Hindi ka matututo umibig
                  Kung di ka masasaktan.
         Sakit sa pag-ibig ay normal


Pagkat ikaw ay nagmamahal.

Pinaiyak, hindi napaiyak
Sinaktan, hindi nasaktan
Pinaasa, hindi napaasa
Naiwan? Baka iniwan

Hindi maaring sabihing napaasa mo kung
Ni minsan hindi mo ginustong saluhin
Hindi tamang sabihin na naiwan mo siya
Dahil hindi niya ginusto sumama sa landas na alam **** ayaw niya
Hindi katanggap tanggap ang sabihin **** "pasensya at nasaktan kita" habang wala siya sa isip mo nung mga panahong nagsasaya ka sa mga bagay na ika-lulungkot niya
Hindi tama

Mali
May pagkakaiba sa dalawa
Hindi ito isang aksidente
Sinadya mo, ginusto mo

Ngayon
Sinanay niya ang sarili na wala ka
Pinili niyang maging masaya ng hindi ka kasama
Ngunit wala kang magawa, hindi mo sinasadya, diba?

Love na love talaga kita eh, and it would mean so much lalo na
pag binanggit ko pa na mahal na mahal na talaga kita. NAPAKA STRANGE.

He is shy, kind, innocent, pleasant, different, even for a guy
He is fragile, sweet and mostly meaningful, mostly to my life.

Kahit alam kong wala kami dun sa stage na,
"in relationship" i'd bother myself to care.
Kasi he is meaningful, mahalaga siya saakin, yung tipong kaya ko syang alagaan at aalagaan no matter what. I would make time for him just to see him, smile, laugh or even giggle a bit, because his  happiness makes the most out of him and it makes me happy too.
Kung kakayanin kong kwentuhan siya gabi gabi hanggang sa makatulog sya gagawin ko (kaso ang tagal nya mag reply kaya ako yung nakakatulog :3)

Sabi nila sakin,

"grabe na yan ahh. baka nakakalimutan **** babae ka pa din ah?"

Sabi ko,

"oo alam ko, at alam ko yung ginagawa ko."

"yun naman pala eh, ano yan?"

"ang alin?"

"yang tipong support support na yan?"

"wala namang masama dyan, atleast napapakita ko padin sakanya na mahalaga siya sakin, kahit di nya nararamdaman"

"ayooooooon, manhid"

di na ko sumagot, sumasama din kasi yung loob ko pag naririnig kong sinasabihan sya na manhid eh, kahit totoo, parang sakin bumabalik kasi ako yung nagbibigay ng effort pero parang di nya na fe-feel. Pero mahal ko padin siya, walang makakapag bago dun.

Yung mga simpleng tweet nya na, napapalundag ako sa kilig at tuwa.
Yung mga kindat nya na (kahit hindi siya marunong) nakakamatay.
Yung mga biglang ngiti nya na, nasusulyapan ko bawat tingin.
Yung mga mata nyang mapupungay na lagi akong dinadala sa langit (hindi naman siya chinito, feeling lang hahaha)
Yung kilay at buhok nyang lagi kong hinahaplos (naka keratin daw eh hahaha)
Yung boses nyang sintonado, pero pag kinakanta nya yung "When You Say Nothing At All" pati ung "Life of the Party" lumalabas yung pagka inner Michael Buble nya.
Yung moves nya na mala 90's, na pag sumasayaw sya sa harap ko napapatakip nalang ako kasi, mas lalo akong nafafall.
Yung kuko nyang laging bagong gupit.
Yung amoy nya na parang amoy baby, tapos minsan panlalaking panlalaki (seryoso nakaka ******)

At maraming maraming marami pa.
He's my kind of perfect.
Sabi nga nila, pag mahal mo ang isang tao, lahat ng imperfections nya sa sarili o sa buhay pa yan, his flaws, handang handa kang tanggapin yun ng buong buo, walang labis, walang kulang.

Love is accepting, who they are and what they are.
Diba sabi mo di ka marunong mag luto? Ako din eh, siguro sa tamang panahon, we would invent kinds of dinner or even breakfast and lunch, that your dad and my mom used to do. Kahit di tayo sigurado sa anong lasa nung pagkain na magagawa natin, as long as we got it each other, we can make it better.

Di ko alam kung bat umabot ako dito eh, alam mo bang onting onti nalang, ako na talaga manliligaw sayo? Ang bagal mo kasi eh. Hahaha joke lang, syempre hanggang panaginip ko nalang yon.

Nung coronation night, pinuntahan kita sa dressing room nyo,
I was really stunned, as you walked out that room. Destiny nga ba talaga? I was REALLY shocked, kasi merong SLOW MOTION, i have never felt that feeling before, NEVER!
Tapos yung sinabi ni Sir Yu, may kwinento sya sakin tungkol sa napagusapan nyo tungkol sakin. Long story-short, naglululundag ako sa kilig at tuwa na, who would have thought na masasabi mo pala yung mga ganung salita na yun.
Tapos si B1, haha natatawa nga ko kasi kinikilig daw siya satin, aabangan nya daw yung next chapter natin, ang tanong meron nga ba?

Jon Ray Ico Ramos! Oo ikaw! Malakas loob ko banggitin pangalan mo dito, kasi wala kang account dito at di mo alam na may ganito ako, ibig sabihin di mo to mababasa and as far as i know walang taga SCCV ang may ganito, well. HAHAHAHA!
Mahaaaaal na mahaaaal kita. Minsan sa sobrang saya ko pag kausap kita napapatype nalang ako ng "I love you" muntik na nga akong makasend nyan sayo eh, buti nalang talaga hindi hahaha :3 wala na kong masabi kasi inaantok na talaga ako as innn.

Basta sana pagka gising mo, mabasa mo to (pero syempre di mo to mababasa) para malaman mo na, ikaw ang huli kong iniisip bago ako matulog.

Good mor-night!
---------------
Good morning, Jon Ray!


P.S: sinadya ko talagang ipost to ng 5:55 AM kasi favorite number mo ang 5 so, ayan :)

102216 #PortBarton

Bata pa lang ako,
Pinagmamasdan na kita.
Sariwa sa kamusmusan,
Puno ng mga tanong na "bakit?"

Ba't ayaw **** magpakita?
Na kailangan Mo pang magtago sa mga ulap;
Na hindi ko maabang-abangan
Ang eksaktong pagsikat at paglubog Mo.

Ba't Mo ako sinusunog?
Na sa t'wing naglalakad ako,
Sinasaktan mo ang mga balat ko.
Na hindi ka nagsasabing
Magdala ako ng payong o kapote.

At ba't lagi mo akong ginigising?
Na hudyat ng pagbibilang ng panahon,
Na kailangan ko pang bumangon
At buhayin ang sarili't umahon.

---

Di Ko na kailangang magpasikat sayo
Pagkat hindi na lihim ang Liwanag Ko.
Ilang lugar na rin ang pinasuyod Ko sayo --
Sa Norte at Sur, buhay ang presesya Ko.
"Walang kupas at walang katulad,"
Yan ang sambit mo.

Ika'y Aking saksi;
Sa iba't ibang pagbunyag Ko ng Aking Sarili --
Sa iba't ibang katauhang may sari't sari ring kwento:
Silang simpleng manggagawang
Lakas ay Sa'kin ang paghugot.

Isabit Mo ang bawat larawan
Sa dingding **** Aking ipinagtitibay.
Nais Kong mailawan
Ang bawat madilim **** espayo.
Madilim man, nakikita Kita.

---

Ikaw ang Pag-asa;
At Sayo dumadaloy ang lahat.
Kakatok ang Iyong Sinag sa butas-butas kong mga haligi.

Pangako mo'y pasalubong
Kaya't ako'y sabik sa pagdating Mo.
Sasalubungin kita saking pagbangon
At bubuksan ang aking mga bintana,
Bilang pahiwatig
Na nais kong taglayin ang Ilaw Mo.

Bukas ang pintuan ko Sayo;
Ikandado Mo ako, tangan ang di papupunding Liwanag --
Yan ang pagpapasakop ko;
Saklawan Mo sanang ganap ang hain ko.

Gagayak ako sa Iyong saglit na pamamaalam
Na siyang susubok sa Ilaw na pinaiwan Mo sakin.
At may galak akong magsisindi sa bawat poste,
Ng gaserang may purong langis.
Iihipan ko ito sa aking pahinga,
At sadyang ang dilim
Ay tamang pansamantala lamang.

---
Tiyak ang oras mo
At singhaba ng araw ang pasensya mo.
Nagbabalik akong may hubad na sandalyas --
Marumi ako pero saking pag-uwi,
Dito rin pala ang paghuhugas.

Pinagmamasdan ko ang putik sa mga paa ko
Maging ang alikabok sa mga palad ko --
Pawang nakuha ko sa trabahong
Bansag saki'y tagautos.

Pansin ko, ang dumi-dumi ko pala;
Kailangan ko nang pagpagan ang sarili;
At pawang ang lahat pala'y
Di ko makikita nang wala Ka.

Kailangan ko lang ilabas kasi nakita ko tong picture sa Facebook. Inaamin ko madalas sumasayad sa isip ko to. Sino ba naman ang hindi maiisip to kung marealize mo kung gaano ka kahelpless at powerless na baguhin ang paligid mo. Sino ba naman ang hindi makakaisip na baka may mas magandang lugar para sa ating lahat na kung saan masaya tayo. Yung feeling of guilt kung bakit ako nasa loob ng kotse, naka-aircon tapos may batang kakatok sa bintana mo at siya ay walang makain, tapos pag inabutan mo magsasabi padin ng "Thank you po.", sabay bibili ng sundae sa Mcdonald's. Tangina lang diba, kasi bata lang din sila at gusto nila maenjoy ang buhay. Tapos, magmaneho ka lang sa Quezon ave, may kakatok sa bintana mo humihingi pagkain or limos. Tingin ka sa Quiapo may mga matatandang nanlilimos, tapos, masayang masaya pagka binigyan mo ng pagkain, nakakaputangina. Nung nag Davao kami, yung mga nagbebenta ng perlas dun alam **** isang kahig isang tuka ang buhay nila, isang tingin mo lang alam **** sobrang hirap ng buhay. Nakakagago pala talaga ang pakiramdam ng pribelehiyo no? Kasi andun ka lang para mag lamyerda at gumastos ng madaming pera. Yung feeling na nagiinstagram ako ng walang kakwenta-kwentang bagay tapos may namamatay sa gutom sa ibang lugar, may naaabusong ofw sa middle east, yung mga nasa Mindanao napapagitnaan ng gulo. Yung nakikita **** sales lady sa SM na alam **** todo kayod para kumita ng pera sa Maynila pero tangina hindi nabibigyan ng tamang benepisyo at kontraktwal padin. Ang swerte ko. Ang sarap ng buhay ko. Sa sobrang sarap, napakaunfair na at nakakagago na dahil di ko din masabing ayaw ko ang buhay ko, pero ayaw ko din ang mga nakikita ko. Ang labo no? At bilang isang ordinaryong tao, wala kang magagawa para matulungan sila na maglalast sakanya. Hanggang abot ka lang ng barya kasi di mo pwede isacrifice sarili **** kapakanan para sa iba. Dahil ganun na ang mundo ngayon, sarili ko muna bago iba. Pero masisisi mo ba yung pagiisip na ganun kasi may kanya kanya tayong mga problema na dulot ng pagiging myembro ng society? Duwag tayong lahat. Duwag na tumulong sa abot ng makakaya natin kasi takot tayo na baka tayo naman ang mapunta sa ganung kalagayan kapag binigay natin ang lahat. Tulad ko, pasuicide suicide pa pero duwag akong gawin, hanggang sagi lang sa isip ko, tangina ko eh no? Dahil yung nakakatulong lang talaga yung may tunay na tapang. Katulad ni Mother Teresa ang daming tinulungan at inalagaan, pero ironic dahil nawala ang paniniwala nya sa Diyos dahil sa nakita nya nasobrang hirap na dinadanas ng mga taong inaalagaan nya. Putangina ng Mundo. Bakit ba tayo nandito? Pagtapos nito balik na ko sa normal. Tangina nyo.

Isang maligayang kaarawan,
Sayo o aking kaibigan,
Ligaya sanay matamasa mo,
Sa araw na ito, ang araw mo.

Di sana maipagkait ang mga ngiti,
Mula sa iyong mga labi,
Ploblema'y isantabi,
Magapakasaya hanggang matapos ang gabi.

Sa mundong ito,
Marami nga namang gulo,
Wag ka sanang malito,
Mag-isip ng positibo.

Ang problema, dadaan lang yan,
Kaya magpakatatag ka, sikaping lampasan,
Kalimutan ang nakaraan,
At hinaharap paghandaan.

Sa buhay, di ka mag-isa,
Meron kang kaibigan, kapatid, kapamilya,
Iyong mga sandalan,
Iyong maaasahan.

Kung sakiling ikay madapa,
Umahon ka, tumayo ka,
Hindi pa tapos ang lahat,
Subukin man ng bagyong may kasamang kulog at kidlat.

Pagtibayin ang iyong pagkatao,
Hasain ang utak at puso,
Kunan ng aral ang mga pagkakamali,
Huwag gawing ugat ng galit at pagkamuhi.

Di sana mag-iba ang mabuti **** pagkatao,
Di sana mawala ang mga ngiti sa labi mo,
Sanay buksan mo muli ang iyong puso,
Buksang muli sa tamang tao, sa tamang tiyempo.

sa araw-araw na pagpapaalala ko sa kanya
hindi ko nakakalimutan sabihin ang mga linyang ‘to: “ikaw ang pahinga ko”

pahinga ko pagtapos ng mahabang araw makipagsapalaran sa buhay at para makahabol sa liga
pahinga ko habang naglalakbay mula timog hanggang hilaga
pahinga ko upang mapaalala na ang bawat pagkakataon na makasama siya ay mahalaga
pahinga ko dahil napapakalma niya puso’t isipan ko nang walang bahala

sa araw-araw na pagpapaalala ko sa kanya,
na siya ang pahinga ko,
ako pala yung unang kakapusin ng hininga,
boses ko’y di na madinig sa sobrang hina,
mag-isa tuwing gabi at ang tanging katabi ay pangamba,
habang nakatitig sa sapot sa kisame na gawa ng gagamba


ngayon,
napagtanto ko na sa mga panahong kinailangan ko siya para maging kalakasan ko,
siya din pala ang magiging dahilan ng kahinaan ko

sa araw-araw na pagpapaalala ko sa kanya,
na siya ang pahinga ko,
hindi ko namalayan na pa kunti-konti na akong hinihingal,
bumabagal,
na-uutal,
umaangal,
nawawalan ng tamang asal,
nakakalimutan ko na nga din ata mag-dasal.


nakakapagod din pala ‘no?
magpaalala palagi,
kahit na hindi ka maalala,
kaya pahinga muna ako,
kahit ngayon lang,
hihiga muna magpapahinga upang makahinga.

110315

Binilang ko ang rosas na akala ko'y
Nagpaalam na buhat sa maagang pagkalanta nito.
Akala ko'y pag namukadkad uli'y limot na ang dati,
Pero tila nagkakamali pala ako
Sa paghimay-himay ng pahiwatig.

Hindi ako manhid
Pagkat ramdam ko pa rin ang tinik
Sa paghawak sa ubod ng rosas.
Pero iniinda ko ang sakit
Pagkat ganoon naman talaga,
Nilikha siyang may tinik bilang proteksyon niya.

Pag pinagmamasdan ko ito,
Alam kong hanggang tingin lang ako.
Pagkat pag pinitas ko'y agaran na naman itong malalanta,
Hindi ko naman maiuuwi ang kariktan nito.
Mas kaakit-akit kasi siyang tingnan
Pag kasama ang mga katulad niya.
Muli, hanggang titig na lang,
Ganoon rin ang paggalang ko sa kanyang Hardinero.

Alam ko ring iba ang tipong klima nito,
Medyo sensitibo kahit na
Di ko naman papalitan ang kinagisnang lupa.
Hindi ko naman siya bubunutin nang basta-basta't
Aangkinin kahit may ibang nag-aari sa kanya.
Sa katunayan, laging nais ko siyang masilayan,
Kahit na alam kong iiwan niya rin ako
Sa dapithapon o kaya kinabukasan o sa makalawa.

Pag kinunan ko siya ng larawan,
Kaya ko siyang titigang muli,
Alaala na lamang sa iisang papel ang aming sandali.
Pagkat pag muling babalikan ang pasong nagkalinga,
Iyan, wala na puros dahon na lamang,
Maghihintay na naman sa tamang panahon
Nang muli ko siyang masilayan.

Ukitin ang namumuong salita ng iyong pag-ibig
Wari'y ipikit ang iyong mga mata
Kung tadhana'y nakalaan,
Sa tamang oras at panahon.

Pagkat ang buwan at ang araw;
Ay namumukod tangi sa ulap
At hangga't maaaring tanaw ay abutin.

Silipin sa aking palad;
ang kapalarang mapaglaro.
Sa ihip ng hanging amihan
Ito'y dumaan man hanggang tanaw mo'y maabot sa kalagitnaan ng daigdig.
Yung tipong aanurin ka na ng karagatan.
Kahit umulan man o umaraw
Yung tipong paghihiwalayin kayo ng landas.
Pero sa kabila ng lahat,
ito'y babalik sa tamang panahon.


(English Translation)

Court The Heart

**Carve the coagulating words of your love.
As eyes closed,
Whether, destiny reserve the heart,
that fall in love at the right time.
Whereas the moon and the sun;
the only exceptional top of the skies &
As long as I could reach the scenery.

Glanced at my palm hands;
That playful act of fate.
As the breeze of the cooling air
Whisper the touching soul of yours,
Reaching as much as it could.
Between the World we knew it'll still hold you back from time to time.
&
Even if the ocean will drown us apart
Even if the sun shines nor we soak at the rain
&
Even if the path would break us apart,
Still we could turn back at the right time.

Mahal.
Paulit ulit na binibigkas ng mga labing di napapagod sa pag satsat.
Mga labing hindi nagsasawang ikaw ay halikan.
Halikan ang bawat sugat sa puso mo na matagal ng tinatago ng benda.

Mahal.
Saan man tayo umabot, saan man tayo matapos, kahit na mapudpod ang swelas ng ating mga sapatos.

Mahal,
Patuloy kitang mamahalin.
Huminto man tayo.
Sabi nga nila Normal naman ang mapagod.
Magkasabay man o hindi. May mauna o mahuli.
Patuloy nating aakyatin ang tugatok ng mundo.  
Ang mundong iniiukutan ng mga puso nating patuloy tayong pinag tatagpo.

Mahal.
Humihingi ako ng pabor.
Hawakan mo ako.
Higpitan ang kapit sa aking mga braso.
Wag mo ako hayaang makatakbo.
Dahil darating ang araw na bigla nalang luluwag ang iyong kapit.
At hindi ko mapapansin na mag isa nalang akong nag lalakbay papunta sa hangganan ng ating pagmamahalan.

Mahal,
Hindi man ito ang tamang panahon.
Sinusubok man tayo ng kalupitan ng mundo.

Mahal,
Balikan mo ako.
Ibalik mo ako sa higpit ng yakap mo.
Ibalik mo ako sa mga inosenteng halik ng iyong labi.
Ibalik mo ako.
Ibalik mo ako sa pag kakakulong sa iyong puso.

Mahal,
Mahirapan ka man.
Nakikiusap ako.
Mahalin mo akong muli.

Asa labas ng inyong bahay ako'y haharana
Lumabas ang iyong angkan ikaw nalamang ang hinihintay halina
Lumabas ka na diyan sa iyong bintana aking dalaga
At pakinggan ng mabuti ang aking aawitin kong kanta
Na naka paloob ang tamang sukat at tugma

Itong pag ibig ayokong masayang at pumanaw
Hindi naman sa nagmamadali at uhaw
Sadyang binigay lang ang simpleng babaeng mamahalin ko sino pa ba iyon kundi ikaw
Kaya't hindi na magpapaligoy pa dahil ayoko ng may kaagaw

Ito na haharanahin na kita na masarap pakinggan
Huwag kang umalis at makinig ka lamang
Pasensya kahit sintunado ako
Ang mahalaga ay payagan ako ng magulang mo at ikaw na maging tayo

Marami na naka silay nagmumuka na akong tanga
Itutuloy ko parin ang pag awit sa isang dalaga
Siya lang naman kasi ang rason ng aking pag gising tuwing umaga

Tatapusin ko ang pag harana
Sa isang napaka marikit na salita
Na tatatak sa utak nila
Na aking sinta, mahal kita.

Bawat sukat at tugma
Ng aking kanta
Ikaw ang aking inspirasyon na pinagmulan ng aking harana
Na siya naman nagtulak sa akin gawan ng tono at musika

Kaya pagdating ko sa dulo ng kanta
Sa aking hinaharana hindi ka mapapahiya
Dahil hindi ko sasayangin ang pagkakataon na magmahal ng katulad mo aking dalaga

Ilang buwan pa lamang ang nakakaraan,
Mula nang ika'y aking makilala't naging kaibigan,
Pero pakiramdam ko'y matagal na kitang kilala sa aking isipan.

Sa bawat mensaheng naipapadala ko,
Sa bawat katagang naibabahagi ko,
Ay ang mga ngiting sumisilay sa mga labi mo.

Napapangiti mo ako.
Napapasaya mo ako.
Unti-unti ay nabighani mo na ang natutulog kong puso.

Nais kitang makita pero hindi pa ngayon.
Nais kitang mayakap pero sa tamang panahon.
Nais kitang maka-usap pero sa totoong pagkakataon.

Langhap.
Kumuha ako ng isa galing sa inalok **** kaha,
Hinawakan ko 'to na tila bang nakasanayan ko na,
Naka-ipit sa hintuturo at hinlalato,
Nilagay sa aking labi,
Hinihintay ang pagsindi mo nito,
Nilapit ko ang sigarilyo sa sumasayaw na apoy upang magsalubong,

Bago lumanghap,
Ramdam ko ang puso kong kumakarera sa kaba
Tila bang nagpupumiglas lumabas,
Langhap.
Ubo.
Buga.
Langhap.
Ubo.
Buga.

Hawak ko ang isang kahang inaalok ko sa'yo,
Nasa bulsa ko ang isa pa na uubusin pag-uwi,
Kumuha ka ng isa,
Sinindihan,
Ako ang lumapit habang nakasabit sa'yong labi
Na tila bang naghihintay kang sayawan ng apoy,
Langhap.
Buga.
Langhap.
Buga.

Hawak ko ang kamay mo na tila bang ang tagal na natin nagsama,
Nakakapit, ayaw bumitaw, parang dalawang bagay na ginawa para magsama
Hinintay ang tamang oras,
Nilapit ko ang sarili ko sa'yo,
Umaasa na marinig mo ang tibok ng puso kong kalmado,
Nagsalubong ang ating mga labi.
Sa wakas,
sa wakas.


Buga.
Lumipas ang ilang linggo,
Tinigilan kita.
Hindi dahil sa gusto ko pero dahil sa sinabi nila na hindi ka nila gusto
Sinabi nila na nahulog ako sa'yo ng husto
Hindi ko alam na kasalanan na palang mag mahal ng sobra

Isang buwan nakalipas,
Hinahanap ka na ng kamay kong wala ng kinakapitan,
Ng labi kong wala ng hinahalikan,
Ng mga baga kong naghahanap ng usok na naging tama para sa kalusugan,
Hinahanap kita.

Tatlong taong nakalipas,
Tumigil na akong maghanap.


Buntong hininga.

Tinanggihan ko ang isang sigarilyong nakalawit sa kahang inalok mo,
Inipit ang aking mga labi,
Pinigilan ang sarili,
Pinigilan ang pagpapapumiglas ng puso kong hinahanap ka pa rin.

Naglakad ako palayo,
huminga ng hangin na tila bang bago pa rin sa'kin
Sa wakas,
Hindi na kita hinahanap.
Sa wakas.

Tulad ng isang hangin na hindi makita

Nakabalot sa walang hanggang pangarap.

Ang bawat sandaling hindi mahagilap

Nag-aabang, nagkukumahog na aking malasap.

Lamyos ng iyong tingin.

Nakasusulasok sa aking damdamin.

Hindi masilayan.

Isa kang sinag na hindi mahawakan.

Hindi ko maintindihan, saan nga ba nagmula.

Ang damdaming hindi naman maaring isakatuparan.

Tanging iniisip ay ang ikaw ay makitang muli.

Paano ba ipasasang-tabi ang bangungot ng huling sandali.

Ito ang aking diwa, ito ang aking panaghoy.

Isang tulang walang pamagat.

Dulot ang Isang walang hanggang sugat.

Paano ba itutula, Isang tulang walang Pamagat?

Sa simula ng pagsanaysay. pilit na nilalakbay.

Saan nga ba mahahagilap.

Ang isang Tulang Walang Pamagat.

Tulad ng Isang Sinag, Hindi lubos Ilapat.

Ang Bawat salitang lumalabas, tulad ng Ulan, pumapatak.

Sa kalaliman ng Gabi. Pawis ay Tumatagaktak.

Dumating na nga ba ang Tamang Oras.

Na sa iyo ay Ilabas.

Ito ang Aking Panaghoy

Isang Tulang Walang Pamagat.

Dulot ang Isang Walang Hanggang Sugat.

Paano ba Itutula. Isang Tulang Walang Pamagat

Balang Araw maitutula rin. Ang aking nararamdaman.

Lubos na pagsinta at pagmamahal.

Habang Hindi Pa Makakaya.

Ito muna ang isang Tulang Walang Pamagat.

Ok, Sinabi ko na
na kung kinalimutan mo ako.
Kung kakalimutan mo ako. Kung nawala ako sa isip mo.

Hindi na kita patutuntungin kahit sa door mat ng kamalayan ko.

Ok, ang nasabi ko ay nasabi ko na.

Pero ang nakakainis
At nakakatawa, bakit sinisilip pa rin kita
mula sa maliit na siwang ng bintanang
sinadya kong iniwang bukas para makahinga.

Ok,
Kung kinalimutan mo na ako at tuluyang nawala sa sa isip mo,
Ok,
Kung nakatulog kang hindi man lang naalala
ang pangalan ko. Huwag na huwag mo na akong hanapin

Tuluyan mo nang alisin ako sa isip mo

dahil hindi lang ako naka-invi. Nag-logout na ako.

At nagbubuklat ng dictionary.
Sinusubukang tagalugin ang tula ni Pablo Neruda.
Pero habang hindi ko pa nahahanap ang mga tamang salita.
Habang hindi ko pa natutumbasan ng mga tamang kataga
hayaan **** basahin ko muna
nang mahina.

"I want you to know one thing.

You know how this is:  if I look  at the crystal moon, at the red branch  of the slow autumn at my window,  if I touch  near the fire  the impalpable ash  or the wrinkled body of the log,  everything carries me to you,  as if everything that exists,  aromas, light, metals,  were little boats  that sail  toward those isles of yours that wait for me.

Well, now,  if little by little you stop loving me  I shall stop loving you little by little.

If suddenly  you forget me  do not look for me,  for I shall already have forgotten you.

If you think it long and mad,  the wind of banners  that passes through my life,  and you decide  to leave me at the shore  of the heart where I have roots,  remember  that on that day,  at that hour,  I shall lift my arms  and my roots will set off  to seek another land.

But  if each day,  each hour,  you feel that you are destined for me  with implacable sweetness,  if each day a flower  climbs up to your lips to seek me,  ah my love, ah my own,  in me all that fire is repeated,  in me nothing is extinguished or forgotten,  my love feeds on your love, beloved,  and as long as you live it will be in your arms  without leaving mine."

Hiniling kong bumalik ka
Nagbabakasakaling maging tama.
Ninais kong manatili sa tabi mo,
Umasang mapansin mo rin ako.

Lumbay ng kahapon,
Nadama nang ako'y itapon
Tayo'y isang maling akala
Nagbakasakali't hiniling ko sa mga tala

Sa pagsulat ng mga titik at salita,
Nagbabakasakaling pagmamahal ay mawawala,
Pero tila hanggang ngayon
Pag-ibig ko'y sayo pa rin nakatuon.

Ayaw ko na sanang gambalain ka.
Alam ko namang ayaw mo na.
Tulad ng alon ay magpalaya,
Bakasakaling tayo'y maging maligaya.

Pagod na kong lumaban
Para sa mga taong nang-iwan.
Lugmok at luhaan,
Tulad nila'y isinantabi mo ko't sinugatan.

Sa aking pagbabakasakali
Baka sa tamang panaho'y magkitang muli
Tulad mo'y ipauubaya nalang kay tadhana
Ang pagdating ng taong magmamahal sakin ng tama.

-------------------Panginoon,,ano po kaya

---ngayong bagong umaga

-------kakaharapin kong tadhana

---------gitna po ba?kanan?o kaliwa?

ganun pa man,,susundan ko ang tamang daan
sa ESPESYAL na ARAW at sa buong maghapon
nais ko lang po ngayon MAGPASALAMAT !
sa INYO AMA,,,sa biyaya nyo pong AGIMAT.


nang dahil sa isang
katahimikan,,nabuo
ko ang isang kasabihan
walang mga paa na makakahakbang nang hindi muna  _-_-_-_-_-_-_-_-
*mag-uunahan

Gaya ng pagtapos sa isang pangungusap
Nilagyan mo rin ng tuldok ang ating kwento
Ako'y nakiusap
Sana'y huwag sumuko

Naalala ko ang iyong mga sinabi
"Kailangan nating tapusin ito
Upang makapag- umpisa tayong muli
Kahit hindi na ako maging parte ng iyo"

Ngayon ay nauunawaan ko na
Salamat sa pagligtas sa akin sa mga luha
Nahanap ko na ang tamang tao para sa akin
Na hanggang dulo ako'y mamahalin