Sa bawat araw na lumilipas
Simula ng nagtagpo ang ating landas
Hindi ko inakalang
Ang paglalapit ng ating mga mata
Magiging daan sa hindi inaasahang
Pagkakakilala at pagkakaibigan
Sa isang ihip ng hangin
Agad kang napansin
Hindi man natin aminin
Sa isa't isa'y tayo'y may pagtingin


Pilit nating nililihim
Ngunit nadarama'y
Ating diningin
Sa paglapit ng tadhana
Ikaw pala'y mamahalin
Ng totoo at labis
Lahat kayang gawin

Dumating man ang alitan
Tayo man ay magkasakitan
Mawala man ang kasiyahan
Sa piling mo ako'y laging andiyan
Pipiliin ka, kahit ano pa man
Pipiliin ka, kahit nasan ka man
Pipiliin ka, sa dulo ng hangganan
Pipiliin ka, kahit man masaktan
Pipiliin ka, sa gitna ng kalungkutan
Pipiliin ka, dahil ikaw lang ang nais
Nais mahalin at alagaan
Pipiliin ka, sa araw araw

Sa kanya pa salamat ang aking laging sambit...
Dahil sa’yo, ay may na ramdaman ng hindi pinipilit...
Nang makita ka, oh ano aking tuwa...
Titigan ang Magandang **** mukha, hindi naka ka sawa...

Di ma hanap ang saktong mga salita...
Para ma ilarawan ang tunay nararamdaman para sa’yo aking sinta...
Pag ibig mo mahal ko ang aking tanging hangad....
Ginagawa ko para sa’yo, Ako’y hindi nag papa bayad...

Pag mamahal mo lang ang tanging ibig aking sinta...
Ngunit mas lubos pa roon ang sa akin ay iyong pinag ka loob,
Ngite’y Di ma ipinta...
Lubos na pag mamahal ko sa’yo ay nais kong ihingi ng tawad...
Dahil para sa’yo lahat ng ito’y masyadong maaga at sagad...

Sagad? Malamang ang iyong tanong?
Ulit sasabihin ko‘y walang tamang sagot sa aking bugtong...
Pala isipan nga kung iyong iwika...
Sagot ko ay malamang Ito ang naka takda...

Na tayong dalawa’y ay mag kita at mag ka kilala...
At dahil duon, sa akin ay naging inspirasyon ka...
Sobrang mahal na mahal po kita...
Kung Sabihin sa’yo ito’y
pa ulit ulit at sadyang hindi na kaka sawa...
At sanay nakikita mo Ito sa aking mga gawa...

Dinggin ang bawat salita
mula sa puso ko mahal.
Ikaw lang ang sinisigaw
ng damdamin kung tunay.
Araw araw at gabi gabi,
isip ay hindi mapakali.
Puso'y laging kumakabog
habang ikaw ay nasa tabi.

Totoo ba talaga and nararamdaman?
Na ang pag ibig ko sa'yo ay walang hangganan.
Na sana ako'y mahalin din ng walang katapusan.
Sa paglalakbay,  kamay mo lang and lagi kong hahawakan kung saan man ang patutunguhan.

Ligaya s'akin mga mata habang ikaw ay pinagmamasdan.
Hindi kapanipaniwala na ang pagibig mo'y s'akin lamang.
Ingatan mo ang puso kong madaling masaktan.
At ang hiling, o giliw, ay mahalin ng sapat at ng lubusan.

-MPS12

"Life is either a daring adventure or nothing at all"
- Helen Keller


May mga taong tinutugis na parang mga hayop, may mga hayop na nagpapanggap na tao. Mga halimaw na nagaanyong pangkaraniwan. Ang mundo ay isang malaking gubat na punong-puno ng mga ganid sa laman, uhaw sa kapangyarihan at mga alipin na lumuluhod sa kinang ng salapi. Ang lupa ay hindi inilaan para sa mga mababait na tao, ito ay para sa mga ulol, imbi at mga tarantado. Ang mga baliw, sadista at mga putang-ina ang itinakdang maghari. Sa bawat yugto ng kasaysayan ay laging may pag-aaklas, ito na ang panahon nang pag-aalsa. Buksan ang isipan at gisingin ang natutulog na damdamin. Wakasan ang pang-aapi at pabagsakin ang nang-aapi. Sabi nga ni **** Abay "magkakaroon ng rebolusyon". Ngayon ang panahon nang pagbabangon, simulan natin sa ating sarili. Tularan natin ang mga bayani nang ang bayang nakalubog ay maka-ahon. Simulan natin sa tula upang gisingin si Juan sa malalim n'yang pagkakahimbing.

para sa Kidapawan*

Diktador ang makinarya.
Maringal ang langit. Walang ulan para
sa pasasalamat. Ang ating tanging pagkakakilanlan
ay pumapaimbulog sa bawat sugat na nagsara.
Muli nila itong bubulatlatin.
Hindi paham ang gatilyo.

Mabilis na matutuyo ang pangako
kung pawawalan ito sa katanghaliang tapat.
Tanaw ng nakabiting ulo ng araw
ang lahat ng nangamatay. Kasabay ng hangin
ang pagpapaluka. Hudyat ng ulan galing
sa ibaba – gigibain ang makapal na barikada
  ng katawan atsaka muling uuwi sa asawa’t anak
na may bahid ng pula ang kamay. Dulo ng kuko’y
kapiraso ng mundo. Itim. Hugis buwan. Ang pagputok
    ay isang rekoridang laging gumagapang patungo sa tugatog
     ng isang alala.

Dadalhin nila sa bingit ng pagpaparam
ang babasaging boses – ang mga bubog ay
isasaboy na lamang sa lansangan.
Lumalaon ay dumidiin ang bulahaw. Inutil
lamang ang pagtatalik ng kamay at bakal.
   Umusal na lamang ng dasal sa likod
ng kakahuyan at baka dinggin ng bathala
ang panayam. Walang iisang dilang tumatabas
  sa dahas.

kung saan sisimulang hanapin
ng mga mata ang isang lugar kung saan ang lahat
ay iwinawasto ng nakaraan ay lingid
lamang sa kaalaman.

bago mangapal ang dilim ay nilusong ng mga kalalakihan
ang nalalapit na katedral. Naghahabol ang papauwing liwanag
na masaksihan ang kabalintunaan.

wala silang nakita,
katawan lamang sa lansangan,
tinutubos ng kasaysayan.

"Bago yan ah"* aniya ng makita ang converse kong pula.

Wala eh, wala nako maisip para makuha ang antensyon mo, mapansin mo.
Naubos nga lahat ng ipon ko para sa sapatos na to.
Balita ko kasi mahilig ka daw sa kulay pula at nangongolekta ka daw ng mga branded na sapatos.

Ako yung tipong hindi maganda namay porselanang kutis gaya ng iba.
Hindi katangkaran, pero pwede nadin para sa isang kolehiyala.
Walang bag na ang tatak ay Guess,
At magagandang damit na galing sa Mall.

Simple lang ako, laging may hawak na libro.
Nalilimutan mag suklay dahil baka maiwan ng jeep papuntang terminal ng LRT.
Hindi naliligo sa pabango na padala galing abrod.
At higit sa lahat, hindi nag susuot ng ibang sapatos bukod sa pinag lumaan kong rubber shoes.

"Converse yan diba?" Dagdag niya ng hindi ako sumagot sa pag pansin niya.

Ang totoo ay hindi ko alam ang sasabihin.
Hindi ko alam pano ibubuka ang mga bibig at sasagot ng "Oo, buti naman napansin mo".
Wala ako lakas ng loob.

Tanging pag tango nalang ng ulo ang  kilos na kayang gawin ng katawan ko.

Kumaripas ako ng pag lakad papunta sa silya sa dulo ng masikip na klasrum.

Nag simula ang klase.
Hindi ako maka pokus sa sinasabi ng Prof patungkol sa "Theory of relativity" ni Einstein.

Tumititig sa wall clock sa taas ng pisara na kinatatayuan ni Ma'am Montemayor.

Sa wakas biglang tumunog ang bell na nag sasabing tapos na ang klase.

Palabas na ako nang muli mo kong tawagin.

"Hi, pwede ba ako sumabay sayo mag lakad papunta sa Math class?alam mo naman ayaw ni Sir. Henry ng late" pabiro **** sinabi.

Wala nakong nasabi kundi ang mga katagang "Okay lang naman".

Tinatago ang ngiti na gusto ng mag kumawala, habang nag iisip at nag papasalamat sa Converse kong Pula.

Parang isang babasagin
napakarupok ko sa iyong mga mata
at sa iyong mga ngiti na bilang sa daliri.
Marupok ako sa mga pasimpleng lambing
na dumudurog sa malamig na puso.
Sa balikat **** sinasandalan,
sa yakap at amoy ng iyong anit kahit maghapong pawisan,
napakahina ko.

Natutuwa sa simpleng kwentuhan
at kahit di mo pa subukan,
dalang dala ako sa agos mo.
Kahit wala ka pang gawin para ako'y suyuin
nanlalambot ang Marupok na ako sa Marupok na ikaw

Marupok pati ang isip ko
na laging lumalakbay papunta sayo,
lumilipad sa kalawakan mo,
ramdam ang grabidad na lalong humihila
sa pusong tila nalalaglag na.

Kaya ba?
Kaya bang saluhin ng marupok na ikaw
ang marupok na ako?

crush kita, alam mo ba?
mapansin mo naman sana
gusto kitang yakapin
ayoko lang aminin

pasulpot sulpot ka lang
pagkausap ka laging ang oras ay kulang
pero sa bawat minuto ako'y nalilibang
hindi mo lang alam malapit ng mabuang

unang kita ako'y natulala
naglakas loob na ika'y makilala
minsan lang naging sigurado
sa desisyon kong to

buhok mo'y nakakabighani
mata mo'y napakabayani
ilong mo'y nakakaaning
ngiti mo'y parang bituing nagniningning

puso ko'y parang sasabog
pag ang fb chat ko'y tumunog
ako'y nanghihinayang
sa picture nating nasayang

isa lang ang gusto ko
ang masabi sayo lahat to

O, kay hirap iliko
agaos ng kapalara'y mapaglaro
pag-inog ng mundo'y nakakatuliro
magulo, waring ulo ng sinto-sinto

pagsinta'y laging napapako
nauudlot gaya ng mga pangako
tanga'y napapagod rin
hinanakit ay ibubulong na lamang sa hangin

patabo'y di rin palagi
nagsasawa rin itong batang laging isinasantabi
pananakit mo'y nakawiwili
tindi ng pagkiling mo'y do magpapahuli

Noong una hindi ko namalayan, hindi ko pinansin ang iyong presensya
Na mismong dahilan, para iyong kagandahay aking di masilayan
Di nag tagal ikaw ay sakin pinakilala, ngunit ipina-walang bahala dahil ikay  kasamahan lamang
Hanggang sa tinakdang tayoy lubos na mag kakilala
At binigyan ng pagkakataon bilang maging aking kaibigan
Nang nasundan ay aking nasaksihan, ang simpleng ngiti mo pala'y tuluyang nakakahawa
Ako ay sumasaya tuwing sa akiy nasisilayan, ang isang ngiti mo pala'y nag dudulot ng kaligayan
Sa araw araw na ikay aking kasama, ako ay nagbibiro upang aking masilayan
Ngiti **** kay ganda pati na iyong mga mata, hinahanap-hanap sa tuwing ikay aking nakakasalamuha
Di ko napapansin na akoy unti-unting nabubuo at sumasaya, sa mga oras na ikay aking napapatawa
Hanggang sa isang araw biglang napagtantong kulang ako, kung walang ikaw sa buhay ko
Nang pinagtagpong muli, biglang nagpahayag ng aking saloobin
Hindi man masyadong napaghandaan, hindi rin inaasahan ang kinalabasan
Napaka-saya lang, na nag simula ang lahat sa simpleng pag kakaibigan
Lumala at tumibay ang nararamdaman, dahil sa suporta at pang-aasar ng mga kaibigan
Ngunit noon din natin napag pasyahan na tayoy isang ganap na, na magkasintahan
Ipinagpapasalamat sa DYOS ang lahat ng kinahinatnan
Sa umpisa inisip na nag bibiro lamang, pero habang tumatagal napagtanto na ito ay hindi panandalian lang
Dumating ang panahon na parehas nabibigatan, pero sa huli pinili parin lumaban
Hanggang ngayon pinipili pa rin buwagin, ang lahat ng pader na puno ng hindi magandang isipin
Noon ko napagtanto, na ang mga hiniling sa panginoon ay binigay at pinagkatiwala na sa akin.
Pangako hindi mo na sasambitin sa iyong sarili na ikay nakahandusay muli,
sapagkat ako mismo at ang aking mga kamay ay mag sisilbing nakaalalay sayo hanggang huli
Mahal ko (loves ko) gusto kitang batiin ng maligayan kaarawan, palaging **** tatadaan na akoy laging nasa iyong likuran
Makakaasa ka na hindi ka na muling maiiwan, at mula ngayon ang tangi **** mararamdaman ay ang mamahalin ka ng walang kasawaan.

Pusong bingi'y naaantig ng awit
Ganun pala sa unang pagsinta
Sa sombra niya'y laging nakabuntot
Paglumingon ay siyang paglinga-linga sa paligid
Ni ayaw mahalata kung saka-sakaling mapansin

Hindi malaya sa demokratikong bansa
Alila ng iniibig na panauhin
Ano nga ba, di alam ang gagawin
Sa pagpikit ng mata,
mukha niya'y nagniningning

Sa pantasya'y nahuhumaling
kahit na  gising, lumulutang sa hangin
Kaya ganun na lang sa pagsasalamin
sa mga nangyari - medyo pagmamalabis

Hinabol ang bawat galaw
Sa utak ay walang hinto na sumasayaw
Disente sa pananamit
Mayumi kahit sa anong bihis

Di man lubos nililimi ang mga katangian at ugali
Pabayaan pagkat mapagkumbaba
Hahamakin ang lahat
Dahil ang dibdib ay lumilingas

Namis ko ang mga panahon,
na naglalakad ako papunta at pauwi mula trabaho
Sumasakay sa jeep, mukhang tanga, nagaabang sa kanto
Sulyap ko si kuya, nangungulangot ng patago
Nakatingala sa langit, ngiti ko'y tila ipinako

Masaya sumabay sa takbo ng mga tao
Kita mo lahat ng ganda at panget sa mundo
Maging avon man o ever bilena ang gamit
May lunes parin na maiiputan ka ng pato.

Namis kong mag tsinelas palabas ng bahay
Ngayon 3inches na ang taas ng yapak ko
Pati din ang jansport na laging nakasabit
Ngayon para akong magtatahong walang buena mano

Madaming nabubunyag sa aking biyahe
Malalagkit na sulyap ni kuya sa pasahero
Ngayon nga'y may pisong nalaglag sa tabi
Dadamputin sana ni ate kaso naunahan ko

Hiwaga sa'kin, saan kaya siya patungo?

ang huling pagkikita ay hindi mo man lang napansin.
minsan kang nasilayan sa ilalim ng mga bituin.
ilang buwan naghangad na ika'y makapiling;
kailan ka kaya mapapasaakin?

ang nais ko lang naman ay magkakilanlan -
magkita, magka-usap, maging magkaibigan.
limutin mo na ang iyong nakaraan,
gawing ako ang iyong kanlungan.

sa bawat gabi na ika'y pinapakinggan,
pagsidhi ng damdamin ay 'di maungusan;
sakit at pagod ay maiibsan
kung hanggang sa pagtulog ay ikaw ang pinagmamasdan.

pagmamasdan ang mga matang hapo,
ang mga gitarang sira ang capo,
ang amoy ng kape mula sa hininga mo,
pati ang paghilik **** nasa tono.

ang iyong damit na babad sa pawis,
at ang iyong sapatos na kumikinang sa kinis;
kung sa umaga'y bubungad ang ngiti **** kay tamis
ay hindi ko kailanman gugustuhing umalis.

at sa lahat-lahat ng kaya kong ilista,
habang ang lapis sa papel ay nabubura na;
sisimulan ko sa pangalan **** may pitong letra
hanggang sa kung paano ka tumatawa.

isusunod ko ang mga singsing sa iyong daliri,
habang ang buhok mo'y hindi na mahawi.
sa bawat galaw **** aking tinatangi,
at ang ala-ala mo'y patuloy na mananatili

pagkarupok ng puso ay lalong sumisidhi.
kapag ika'y nakikita, kulang nalang ay tumili,
maraming nagtataka kung bakit ikaw ang napili,
ngunit mahal, alam kong hindi ako nagkamali.

ang pagmamahal kong lubus-lubusan,
tila apoy na sinilaban;
sa'yo inialay ang bawat laban,
ngunit umuuwi akong laging luhaan.

kung gaano ko man gawing mahaba ang tulang ito,
mayroong ibang nagsusulat para sa'yo.
kahit ipilit ko pang gandahan ito -
hindi ko matutumbasan ang gawa ng nanalo.

at kahit magbilang pa ako ng bawat patak ng ulan,
na maaari namang bilangin nalang kung ilang beses akong luhaan;
dahil sa katotohanang hindi ako ang lulan
ng puso **** kay sarap sanang gawing tahanan.

oo, alam ko. hindi ako nagkamali.
dahil patuloy akong magmamahal kahit sa iba pa ako maitali;
patuloy kitang sisintahin sa bawat gabi
na ika'y natatanaw mula sa aking mga hikbi.

aking sinta, ikaw ang aking mundo,
mabura man ng hangin itong monologo,
mabaliktad man ito ay hindi magbabago,
at kung mangyari'y sana'y ako na ang iyo.

Lagi ka na lang
tourist spot na ayos picture-an,
handa pag may birthday lang,
extreme sport na masayang subukan,
gown pag debut, dress pag kasalan,
leap year pag pinagpala,
blue moon pag may himala,
lakad ng barkada kung tuloy ang aya.
One time, big time.

Kailan ka kaya magiging
tambayan anuman ang dahilan,
kanin sa kahit anong ulam,
basketball na laging andiyan,
t-shirt, shorts, pants na 'di pangmayaman,
a-kinse at a-trenta pag minalas,
new moon, full moon at lahat ng quarter,
fixed date.
Big time, all the time.

Sa bawat pag lipas ng taon
Ako'y tila naiiwan ng panahon
Ngiti ang sagot sa bawat tanong
Ngunit hindi ang siya ko ngang tugon

Tanong na tila humahamon sa katauhan ko'ng malamya
Tanong na malalim ang mga kataga
Tanong na iniiwasan ko'ng tumaga
Sa pusong takot nang muli pang mapiga

Takot lang ako na baka meron akong masaktan
Ang siya ko'ng laging sagot at dahilan
Ngunit ako nga ba'y tumatakbo lamang mula sa nakaraan
At ang totoo ako'y takot na muli nang masaktan?

Hindi hindi.
Sadyang ako'y iba lamang mag-isip
Hindi puso ang umiiral kundi lagi ang isip
Sapagkat ako'y pagod na sa mga panaginip

Sabi ng iba mag ingat pag nag mahal.
Wag padalos-dalos para sa huli ay hindi ma bigo.
Kilalanin ang bawat isa.
Intindihin ang mga intensyon.
Minsan sa bigla ng iyong pagdating;
madudulas, masusugatan, at masasaktan.
Dahil ang puso ang unang pinairal at isip ay saglit nalimutan.
Dahil minsan ay mas madaling mag bulag bulagan.
Kahit ang dumi ay bumubungad sa mga mata.
Para lang hindi sya mawala kahit hindi na masaya ang pagsasama.
Nakasanayan na ikaw ay laging katabi sa kama.
Pero malaking pagbabago ang nasa gitna.
Ang pagmamahalan na sobrang tamis noon,
pumalit ay asim at pait ng damdamin ngayon.
Paano at kailan nag simula mawala ang tamis ng iyong halik?
Dahil ba iba na ang nagpapatibok ng iyong puso?
Ang haplos na inaasam sa iba na dumadapo?
At dahil siya na ang dahilan ng kislap ng iyong mga mata?
Gusto ko man itigil ang kirot ng damdamin,
pero bakit hindi ko kayanin na ikaw ay mawala sa akin?
Minahal ka ng lubusan at buong puso ko'y inalay.
Pero ito ay unti- untin **** tinapakan at binali wala ang halaga.
Ngayon ako ay huling nagsisisi dahil hindi nakinig sa payo ng iba.

-MPS12

Naiisip na naman kita.
Naalala ko yung mga panahon na kasama ka.
Mga panahon na tayo lang dalawa
Pero hindi tama na gustuhin ka.

Mahirap man sating dalawa.
Pasensya na wala akong magagawa
Kundi ang kalimutan ka.
Dahil ito ang alam kong tama.

Salamat ang huling salitang mababanggit.
At ito'y hinding hindi ko sayo ipagkakait
Kahit ito'y paulit paulit
Hindi ako magsasawa na ito'y laging mabanggit.

Sabagkat ang pagmamahal na iyong pinadama,
Ay tunay akong pinasaya.
Hindi ko man ito nasabi sayo
Kasi natatakot ako.

Ayokong umasa ka.
Ayokong masaktan ka.
Kaya ika'y iniiwasan na.
Para itong dadamin ko ay di na lumalim pa.

“Wake up and live”
― Bob Marley

Mga mukhang tao pero ugaling hayup,
hindi naman aso pero laging kumakahol.
Mga bastos magsalita,
mas salaula pa sa baboy ang mga putang-ina.
Matataas ang kanilang pinag-aralan
pero bagsak ang grado pagdating sa kagandahang asal.
Sa maiksing salita mga MAL-EDUKADO sila.

Ayaw nila nang sinasagot sila kahit nambabastos sila.
Gusto nila na galangin sila pero wala silang galang sa kapwa nila.
Masyadong mataas ang tingin sa kanilang sarili
kaya sobrang baba kung ituring nila ang iba.
In short, mga HIJO at HIJA DE PUTA sila.

Ang kanilang libangan ay ang pagalitan ang mga nasa ibaba nila.
Hindi sila kailanman pweding magkamali
at hindi nila tatanggapin ang kanilang naging pagkakamali.
Ang ipasa ang sisi d’yan sila dalubhasa na tila ba sanay na manggahasa,
manggahasa ng damdamin ng iba.
Ang paborito nilang motto ay ito “THE BOSS IS ALWAYS RIGHT”.

Mga bossing na saksakan ng kupal hindi pa kayo tamaan ng kidlat.
Sana bumuka ang lupa at lamunin kayong lahat.
Kung totoo ang aswang sana dagitin kayo ng mga manananggal.
Bakit kasi hindi pa kayo dukutin ng mga Tamawo?  

Ang mga katulad ninyo ang nagpapahirap sa buhay ng mga maliliit na tao. "You're adding insult to injury."
Dinadagdagan ninyo ang sugat sa kanilang mga dibdib.
Ipinamumukha ninyo lagi kung gaano lang sila kaliit.
Hindi kayo marunong umunawa at maawa
kasi ang alam lang ninyo ay ang mag-utos.
Puro lang pakinabang ang laman ng utak ninyo.

Hindi ninyo alam kung paano mabuhay ng marangal
kasi wala kayong dangal.
Salapi at posisyon ‘yan lang ang gusto ninyo.
Kapag hindi na ninyo napapakinabangan ang isang manggagawa
hindi na n’yo ito pinapansin,
walang pagsalang na inyong binabaliwala.

“The purpose of life is to live it, to taste experience to the utmost, to reach out eagerly and without fear for newer and richer experience.”
― Eleanor Roosevelt

May mga gabi na puno ng lumbay kung saan mapapait at puno ng lungkot ang mga ala-alang hatid nito. Madalas na hindi ka nito pinapatulog. May mga umaga naman na nagpapagunita sa mga dalita at mabibigat na salita. Minsan kahit sa init ng katanghalian ay nararamdaman mo ang matinding lamig – ang panlalamig na dulot ng takot, takot na harapin ang kawalang katiyakan ng bukas na darating.

Malaya kaba’ng talaga o baka naman nakatago lang ang iyong mga tanikala? Bumabangon sa umaga’t naghahanda para pumasok sa opisina na isa ring selda. Kumakain pero walang nalalasahan, tumatawa nga pero ang totoo ay nalulungkot, nabubuhay pero talo pa ang isang bangkay pagkat walang kabuhay-buhay. Nakikipagtalik ang katawan na hindi marunong tumangkilik.

Paano nga ba ang mabuhay nang wasto at hustong-husto? Yung puno ng pag-ibig at walang ligalig na sadyang matatag katulad sa isang kamalig. Nadidinig mo pa ba ang huni ng kuliglig sa ‘twing sasapit ang hapon? Ang buhay ng tao ay sadyang maligalig. Ang panaghoy ng mga walang kayang lumaban sa dagok ng malupit na kapalaran ay laging naririnig sa ‘twing kumakagat ang dilim.

Hindi lang minamasdan ang mga bulaklak, kailangan mo rin itong samyuin para mo mapahalagahan. Paano mo malalaman ang lalim ng dagat kung hindi mo ito sisisirin at ano’ng saysay ng taas ng bundok kung hindi mo ito aakyatin? Hindi sapat na sabihin na s’ya ay iyong iniibig, kailangan mo rin s’yang yakapin at halikan. Ganito mo dapat na ipagdiwang ang buhay.

Pero hindi ito magawa ng isang tulad mo na alipin ng takot at sama ng loob. Kailangan kumawala ka sa anino ng nakaraan at ‘wag mabuhay sa hinaharap. ‘Hwag kang makipagtalik sa multo ng nakaraan dahil hindi ka lalabasan, puro luha lang ang tiyak na papatak sa iyong mga mata. Maging makasaysayan at makabuluhan ito ang dapat na maging layunin. Kalimutan ang kabiguan at maging masigasig, yakapin sa’yong bisig ang ngayon. Hawiin ang lambong ng gabing tumatakip sa paningin sapagkat ito’y nakakabulag.

Dito na lang sana tayo
Kung saan hindi tayo magkalayo
Kung saan laging masaya
Kung saan may magandang alaala

Dito na lang sana tayo
Kung saan atin ang mundo
Kung saan tumitigil ang oras
Kung saan walang wakas

Nandito na tayo
Bakit pa nagkalayo
Bakit mga luha'y bumuhos
Bakit biglang natapos

panahong kay init at samot-saring pangyayari
ilalabas ang kwaderno't magsusulat ng hirayang bahaghari
iba't ibang mukha, ngingiti't tatawa kunwari

sa galaw, pananalita, at sa pagsulat ng kamay
pagkaguho, pagkawasak, at araw-araw na pagsasablay
sa mga bagay-bagay na 'di maiakbay
salungat sa sinyales na aking hinihintay

biglaang pagkalito, gan'to na ba ang takbo ng mundo?
kamay na animo'y tinanggal
paang singbikat ng bakal
hininga'y laging nasasakal
makakawala pa ba sa kasulukuyang estado?

nais nang kumalas, sa hindi nakikitang rehas
walang depinisyon, wala ring direksyon
hikbing palihim, kalungkutan sa takipsilim
naliligaw, nababaliw, sa indak na hindi inaral ngunit nakabisa pa rin

Kita kita bilang isang kaibigan
Bilang isang kakwentuhan
Laging kasama sa lahat ng mga kalokohan
Kita kita, kaibigan.

Sana kaibigan ay kita mo rin ako,
Kita mo rin ako bukod sa pagiging kakwentuhan mo
Bukod sa laging kasama sa lahat ng kalokohan mo
Sana kita mo rin ako.

Di ko alam kung ano ang dapat maramdaman
Kapag tinatawag mo ako bilang kaibigan
Kahit minsan kitang kayakapan
Tuwing namomoblema sa mga problemang dapat lampasan.

Ngunit alam kong hindi ako
Hindi ako ang gusto mo
Mahal mo, hindi ako. Oo.
Matagal ko ng alam ito ngunit pinili kong magpakagago
At bulagin ang sarili sa sa'yo.
Bakit? Kasi ikaw ang gusto ko!
Kasi ikaw ang mahal ko! Pero, hindi mo kita ang isang tulad ko.

Minsan, ayaw ko ng isipin ang mga problema ko
Lahat ng problemang bumabalot at sumisira sa mundo ko
Wala! Wala ng luhang lalabas sa mga mata ko
Wala ng tubig ang aagos sa mukha ko.

Kung kaya't hinihiling ko na sana
Takpan na lang ang aking mga mata
At tsaka ako bulungan sa tenga,
"Magiging maayos rin ang lahat kaya magpahinga ka muna.
Tumigil ka muna sa pagpapakatanga sa taong nakatingin naman sa iba.
Huwag kang mag-alala, ilalayo kita sayong mga problema.
Pipigilan ko ang luha mula sa'yong mga mata.
Hindi ko hahayaan na may tubig na muling umagos sa iyong mukha.
Dahil gusto kita.
Mahal kita.

Kita na kita."

Mahal kong Margaret,

Patawad

(Higit pa sa Sampong beses ko na tong nagawa
Hanggang ngayon di pa maunawa
Ang tulad mo sa akin na nag mahal ng kusa
Nasaktan ko ng di sinasadya)

Alam kong sawa ka na sa paulit ulit na nang yayari,
Away bati sa  mga bagay na kahit na simple.
Walang ibang Iniisip kundi ang puro pansarili,
Nagseselos ako bawat sinong makatabi.

Marahil pagod ka na, at gusto mo nang umayaw.
Ngunit sana ikaw ay magbalik tanaw
Humihingi ng tawad, hiling na magbalik ang dating ako at ikaw
Maging ako man ang inakalang papawi ng luha sya pa ang unang bumitaw

Tanggapin ang alay kong tsokolate at rosas na pula
Tikman ang tamis nito, tulad ng pagsisikap kong laging pasobra
May taglay na bango ang bulaklak, binabalik ang alaala
Ng lumipas, Kalakip ang tula galing sa puso, inukit sa pluma, indinaan  ko sa letra.

Pakinggan mo sana ang mga daing kong nawalan nang tinig
Masdan ng mga mata **** nakapinid,ayaw nang tumititig
Muli nating painitin ang samahang unti unti nang lumalamig
Bigyang pagkakataong buhayin ang pusong di na pumipintig

Alam mo namang lahat ay aking gagawin,
Ano mang kaparusahan ay handa ko nang akoin,
Sa panong paraan ba ako patatawarin?
para lang ANG PANGALAWANG PAGKAKATAON SA AKIN AY IYONG MARAPATIN.

＊ｐｓ．　ｈｉｎｔａｙｉｎ　ｋｉｔａ　ｄｕｕｎ ｌａｇｉ　。
１－４ｐｍ　ｋａｄａ　ｍｅｉｒｋｕｌｅｓ


Makatang humihingi ng tawad,
August E. Estrellado

I.
Minsan lang ako lumabas ng bahay
Minsan lang ako umupo sa damuhan at tumambay.
At napili ko ang gabi para ako'y damayan
Sa aking nalulumbay na katauhan.

II.
Marami akong naiisip–mga kung ano-anong bagay.
Marami akong gustong sabihin sa mundo,
Ngunit mas pinili ko nalang na itikom ang bibig ko.
Sapagkat alam kong wala namang makikinig sa mga pasaring ko.

III.
Napahiga nalang ako at ang mga bituin binilang ko,
At napagod ako kakabilang sapagkat alam kong imposible ito.
At bigla kang dumapo sa isip ko. At napasabing:
“Isa ako d'yan sa mga bituin, ako ‘yung maliit at 'di mo napapansin.”

IV.
Napabuntong hininga ako,
At kasabay nun ay biglang may isang bituing biglang nagningning.
Naalala kita, naalala ko yung ngiti mo noong una tayong nagkita.
Isa ka rin nga palang bituin, ngunit 'di gaya ko, pagkat ika'y maningning.

V.
Ang sarap sana ng buhay ko kung laging ganito,
Masarap ang hangin at tahimik ang aking mundo.
Ngunit alam kong imposible ang hinihiling ko,
Pagkat mas masarap ang buhay 'pag ikaw ang kapiling ko.

Saan ka nga ba tumatakas
Sa anyo bang mapangahas
Na katangiang ipinamalas
Ng isang nag pupumiglas?

Tumahimik ka riyan!
Eto ang ating kaharian
Mariing pinahihintulutan
Tumakas ng lubusan

Bantayan ang mga salita!
Baka nakikinig ang bata
Nag pulong upang ipakita
Ang alam nating tama!

Hoy! Ikaw na nananahimik
Tila wala ka laging imik
Nakukuha **** mag hilik
Kahit ang hahat ay natitinik

Ano ang iyong nginangawa
Wala akong ginagawa
Masaya lang akong natutuwa
Ano ang aking magagawa?

Mga maginoo kumusta?
Hindi na po ako bata
Nais ko na pong lumaya
At subukang minsan ay madapa

O kaytagal nyo akong itinago
Iningatan sa pag papayo
Sa mundo ay inilayo
Sa takot na magpalalo

Ngunit ako'y handa na
Maari ko na bang bawiin ang luha?
Na matagal nyong kinuha
At ang pusong nangungulila?

Tapos na ang paghihintay kasi ngayon malinaw na.
Simula't sapul, lahat ay isang napakasayang ilusyon lang pala.
Isang kulungan sa isip kong nagsasabing "ang saya-saya naman dito. Dito nalang ako"
Dito kung saan lahat ng nakikita ko ay puno ng ilusyon galing sa pag-aakalang totoo ang pagmamahal mo.

Tapos na pala ang lahat dulot ng maling pagkapit na mayroon sayong pag-asa.
Sarap ng bawat lambing, titig at yakap mo sa tuwing tayo'y masaya at magkasama.
Ihip ng hangi'y kay lakas, kayang dalhin ang lahat ng mayroon ako, pati ikaw na mahal ko nga, biglang naglaho.
Mga ngiti nating dal'wa sa mga lumang litrato halos di maipinta, kelan kaya tayo ulit ngingiti ng magkasama?

Tapos na pala kasi may iba na pala, ibang nagpapangiti at ibang kasama sa pagbuo ng mga pangarap nating dal'wa.
Halos sabihin ko na "sana ako nalang siya" para kahit sa panaginip masabi kong "akin ka pa"
Oo sana lang talaga ako nalang ang una at huling sasabihan mo ng mahal kita.
Pero mukhang mapapagod nanaman ako sa kahihintay dahil sa kasabihang "araw-araw may pag-asa"

Tapos na rin pala pati ang pagiging bayani ko sa digmaang kinabibilangan ko.
Ano pa bang sandata ang gagamitin ko? Lahat naman kasi nagamit ko na pero sa huli ako pa rin ang talo.
Pero ano bang sikreto niya? Wala namang siyang dalang espada pero sa puso mo ang panalo ay laging siya.
Panahon na nga siguro para itaas ang puting tuwalya, simbolo ng pagtanggap na ako'y talo na.

Tapos na ang lahat wala na akong magagawa, kahit lumuhod pa'y wala pa ring kwenta.
Tapos na ang lahat wala na akong magagawa, kahit yumaman pa ako di ko mabibili ang ligayang dulot niya.
Tapos na ang lahat wala na akong magagawa, mamahalin nakang kita ngayong gabi tapos paalam na.
At ngayon lahat ay tanggap ko na, na tapos na ang lahat dahil ang napili mo ay siya.

Magkaibigan
Naglolokohan
Nag-aasaran
Nagngingitian

Isang araw nag-yaya ng hindi inaasahan
Hindi tumigil sa text at tawagan

Kumain ng sabay
Nag-usap ng matagal

Bumiyahe ng magkahawak-kamay
Umakyat ng bundok at nakaalalay

Spoiled sa paghatid at pagsundo
Tambayan ang mcdo

Gusto laging magkasama
Ayaw humiwalay sa isa’t-isa

Ang oras ay kay bilis pag magkapiling
Ang araw ay kay tagal pag malayo ang isa sa atin  

Isang araw nagtanong at nagtaka
Ano bang meron sa ating dalawa?
Higit pa ito sa magkaibigan
Mukhang nahulog na ng tuluyan

Pebrero 28 itinakda natin ang “tayo”
Minarkahan na ang ating kalendaryo

Hindi inaasahan.
Ni hindi pumasok kailanman sa isipan,
Na ang dating magkaibigan at magkaasaran
Sa huli ay magkakatuluyan

Salamat sa mga hindi inaasahan.

Bahagyang pumanaw na ang uhaw
Sa mga bagay na nakakatunaw
Sa mga bagay na tuluyang umaagaw
Sa mga panahong tila naliligaw

Dumating na yata ang hangganan
At humarap na ng tuluyan
Sa laban na laging iniiwasan
Ng waring musmos na isipan

Ngunit magtutungo ng mag isa
Sa lugar na aking hinuhulma
Sa bawat hakbang hindi lumilinga
At sa harap ang tuon ng mga mata

Sana'y huli na nga
Sawa nang mag pa ika-ika
Pagod nang tumingala
At paulit-ulit na magsalita

Sa simula't sapol, sa kuwento
lamang ng matatanda,
sa pelikula at mga takilya
doon lamang ako
nag-papaniwala.

Talastas ng isipan,
hindi ito makatotohanan.
Ngunit sa likod
ng aking isipan,
naroon ang munting katanungan.
Totoo nga ba
o sadyang kathang
isip lamang?

Hindi nag-papaniwala,
hanggang sa hindi ito nakikita.
Pagkaka-tanda ko'y minsan
akong humiling at matulin
naman itong dumating.

Hindi makapaniwala,
halos nanlaki aking mga mata,
isang diwata tugon
na mula puso, di mawari,
napalukso ito sa tuwa.

Tila inagaw **** lahat
ng liwanag at sa likuran
mo'y napakalibot.

Dumarating ka mula
sa mga ulap
at pagdaka'y isang binibini,
tumambad at sa akin
ay pumukaw.
Tunay at totoo
pala ang Diwata,
at yun nga ay ikaw!

Diwata ka sa aking paningin,
ano pa ba ang aking hiling?
Minsan ako nangarap
at nanalangin,
sana may enkantadang
handang magpa-angkin.

Nakakatunaw ka sa mata,
pagkat walang kasing
tulad ng iyong Ganda.

Di masambitla, mga salita
ko'y ayaw ngang lumabas
sa kanilang mga lungga,
kaya narito na muna
ang aking tula.

Ano pa't pupurihin
na lamang muna
kitang pansamantala,
ililihim na muna
ang mga kataga at
sa aking mga mata
ko na lamang muna mababasa.

Diwata ka sa aking paningin.
Pananambitam, dalangin
at hiling na sa munti
kong paraiso, sana'y doon
mo piliing manahan,
gawin **** iyong engkantadia
at handang pasakop sa
lahat ng iyong kagustuhan at nasa.

...Handang paalipin
at magsilbi, basta't ikaw
ang siyang laging aking kapiling...."

Hindi ako kumakain ng tae o umiinom ng ihi,
Lalo namang hindi ako humahalik sa tumbong.
Lumaki ako’ng mahirap at naranasan ko’ng maapi,
Pero kahit kelan hindi sumuko ang diwa ko,
Laging nakikipaglaban ang puso’t isipan ko.
Nakabilanggo ako sa sistema na kinasusuklaman ko,
Oo bilanggo ang katawan ko ng pangangailangan para
Mabuhay pero mulat ang isipan ko. Ang hampas-lupa
Ko lang na katawan ang nakabilanggo subalit ang puso at
Isip ko kailanman hindi mapipiit.

Nakikinig ako pero hindi ibig sabihin na naniniwala ako,
Nagbabasa ako pero hindi nangangahulogan na tinatanggap ko ito.
Ang malayang isipan ang pinaka-mataas na antas ng pakikipaglaban,
Kailanman hindi ito masusupil, apoy ito ng kaluluwang hindi kailanman
Mapapatay; mananatili itong nagliliyab.

Hindi ako sumisigaw sa kalsada o nag-aarmas habang
Nakakanlong sa mga gubat pero patuloy ako’ng tumututol.
Ginagamit ko ang aking panulat sa paglaban. Rebelde ako’ng
Lagalag na hindi matatahimik. Maangas ang aking panulat at
Nagliliyab ang aking mga letra.  

Rebelde, aktibista, radikal, militante, sosyalista, komunista,
Ateista, anarkista – oo lahat ng yan ay ako. All in one ika nga,
Kung saan ang dehado dun ako pumapanig ayaw ko sa mga liyamado
Sapagkat karamihan sa kanila ay tarantado. Pro-labor, pro-masa
Pro-poor siguro nga ganyan ako. Kaya marahil pro-Bonifacio ako at
Hindi pro-Rizal. Kaya siguro idolo ko si Nelson Mandela, Gandhi,
Malcolm X, Amado V. Hernandez at iba pang radikal
kasi tulad nila meron akong Malayang Isipan.

Mga punong nagtataasan, mga katawang nangingitim.
Hibla dati sa kahoy ngayo'y sa bato nagbibitin.
Ang tangkad mo ay laging masarap gawing lilim.
Mula noon hanggang ngayo'y di ako makapagpasalin,
Ng mga kasalanan, kahit na iyon ang iyong kinain.
Matagal na ang huling pagsala ko sa kanyang bituin.
Baka't hindi ko na ito kailangang damdamin.
Dahil tila nagkukulang na ang iyong hangin.

Mga dahon **** lapad at kumikinang.
Nanalamin sa lahat ng aninong dumadaan.
Nagpapabahay parin sa iba't-ibang nilalang.
May mararahas. tahimik, at mapaggalang.
Parang ang nagbabagong kulay ng mga bunga **** nakahalang.
May gamot at may lason, pero mayroong pagkaing pang-ahon.
Mayroong pabaon ngunit parang ikaw na ang unti-unting lumalamon.

Umuusbong na mga panahon.
Nakita na ang bukas ay ang kahapon.
Kitang-kita ang daloy ng alon.
Nadating ika'y mahinahon.
Ngayo'y ika'y tagahamon.
Nag-iipon ng lakas at laman.
Habang nagtatapon na ng basura't mangmang.

sabi nga nila sa umpisa lang masaya
at nag daan na ang umpisang iyon
heto na tayo ngayon sa away bati
pilit inuunawa ang isa't isang may mali

sabi nga nila mag babago din 'yan
hindi ko inakala na mangyayari iyan satin
pero nandito tayo ngayon nag tataka
bakit tila hindi na maintindihan ang isa't isa

sabi nga nila mapapagod ka din
ang pinakakinakatakutan ko sa lahat
at heto na tayo sa pinakakinakatakutan ko
tila ika'y unti unti ng napapagod saakin

sabi nga nila iiwan ka din niyan
mahal, umaasa ako sa mga pangako **** sinambit noon
pero kung hindi mo na talaga kaya
baka pwede namang kayanin mo pa, parang awa mo na

kayanin mo na mapatunayan natin sa lahat na tayo ay hindi lang basta basta
kasi tayo ay hindi kabilang doon sa mga sinasabi nila
at tayo'y handang sumubok kahit na paulit ulit nalang ang nangyayari
na tayo ay muling babalik sa umpisa na laging masaya dahil sobrang mahal natin ang isa't isa

baka lang naman pwede mahal ko, baka lang naman..... sana

Bakit nga ba nangyayari ang mga bagay bagay?
Di ba may mga basehan,
Na kung saan laging may mga kailangan

Kailangan **** huminga
bago ka mabuhay
Kailangan **** mawala
bago ka mahanap
Kailangan **** pumasa
bago ka makapagtapos
Kailangan **** tumawa
bago ka maging masaya

Kailangan.
Ang dami **** kailangan.

Ako rin. Puro kailangan
Kailangan ng ganito
Kailangan ng ganyan

Kailangan ko ang iyong mga ngiti
Kailangan ko ang pag gapos ng iyong mga bisig
sa napakalamig na gabi
Kailangan ko ang iyong matamis na oo
na walang kailan ma'y pagsisisi
Kailangan ko ang iyong kaunting oras
Araw't gabi, sa bawat sandali

Paumanhin, kay dami kong kailangan
Simple nga lang ba?
Na ikaw ang sanhi
Ikaw na aking kailangan
Pero mahal, isa lang naman talaga
Isa lang ang hinihingi
Kailangan ko..
Kailangan ko ang ating pagmamahalan
Sana'y kailanganin mo rin.

Bakit ikaw?

I like the way that you smile.
I like the way that you laugh.
I like the way that you talk.
I like the way that you walk.

I dont just like the idea of you, I love the idea of you.
I just like the way that you are.

Last week, nung magkatabi yung phone namin sa HQ.
May nagsabi sakin na, "relationship goals" DAW yung phone namin, kasi daw yung kanya, Duos tapos, saakin Ace.
Magkasunod daw na ni-release ng Samsung, kumbaga sa Apple parang iPhone 5s yung kanya, saakin iPhone 4s. Haaaays daming alam :p

Pano ba yan? Pang ilang araw at gabi ko na to, ikaw padin tumatakbo sa isip ko. I REALLY FEEL SO WEIRD.
Pag dumating din yung araw na pinaka aantay ko, hindi na kita pag aantayin. Wala akong pake kung sabihin nilang napaka bilis, i would really say, YES. Because, I can feel it. That there's something about you,
wala naman yun sa kung gaano ka katagal manligaw eh diba? Eto yung kung hanggang saan kayo aabot at gaano ka tagal.
Sige na, sasanayin ko nalang yung sarili ko. Ako nalang ulit mag aadjust. Sasanayin ko nalang yung sarili ko, na di ka kausap ng pangmatagalan. Pero, sana kumakain ka sa tamang oras at di ka nagpupuyat. Baka magkasakit ka sa pinaggagagawa mo nyan, di ko pa naman kakayanin pag di kita nakikita ng ilang araw. Kita mo naman every weekends, nag bbreakdown ako at laging puro emotional outburst kung hindi sa twitter, dito. Kasi sobrang miss na miss na talaga kita. Gusto kong mabasa mo to, pero wag muna ngayon. Nahihiya pa ko sayo. Alam mo minsan naiinis nga ko sa sarili ko eh kasi, mahiyain ka, tapos nahihiya ako.. Saan hahantong to? Ayoko ding dumadating tayo dun sa part na wala na tayong topic, kasi ayokong nabobored ka. Gusto ko pa naman na lagi kang nakangiti kahit malayo tayo sa isat isa at di tayo magkasama.








Goodnight, Jon Ray.
































































­




























I love you.