Sa unang araw ng skwela, ika'y aking nakita.
"Hi, Hello", ni hindi nga makapagsalita.
Ikaw sana'y lalapitan, ngunit hakbang ay iyong nilakihan.
Sadyang ganun na lang ba talaga kalaki ang ating pagitan?


Sa hagdan ako ay umupo.
Bigla kong naalala nung una tayong nagtagpo.
Kumaway ka't sabi mo'y "Hi".
Ngayon ay sa hangin ako'y napabulong ng "Good bye."


Sa hagdan sana'y muling magtagpo.
Nang sa ganon ay muling magbalik.
Ang pagtingin na sayo'y nananabik.
Ngunit, hanggang dito na lang ako.
Hanggang sa aking muling pag upo.

Kumusta aking kaibigan
Na siya kong napagsasabihan
Ng mga bagay na iniingatan
At itinatago sa karamihan

Ako'y may mensahe kaibigan
Ako'y mayroong naiibigan
Handa ka na bang malaman
Siya ay ang aking kaibigan

Tibok ng puso'y pinipigilan
Ng isip na nangangatuwiran
Damdamin ba'y ipagliliban
Sa takot na siya ay lumisan

Dapat pa nga bang malaman
Kung makasasakit ng kaibigan
Itatago na lang sa isipan
At manatili na lang na kaibigan

Alam ko'ng hindi makatuwiran
Sana'y wala ka pang naiibigan
Damdamin sayo lamang nakalaan
At sa isip ikaw ang pinagsisigawan

Ngunit handa ka'ng pakawalan
Kung sino man sayo'y nakalaan
At pangako hindi ako masasaktan
Kung liligaya ka naman

JGA

Nangungusap ang mga mata
Kasabay ng paglagas ng mga utal-utal na salita
Walang kuwit, walang tuldok
Pilit na binubuksan ang mga pusong nililok ng galit at tampo,
Walang katapusan ang kani-kanilang mga pangungusap.

Nababalot tayo ng hiwaga
At ang ating mga puso'y napupuno ng mga lasong
Sinulsi ng kirot ng kahapon.
Lumipas na --
Nilipasan na tayo ng ilang mga umaga
Napuno na tayo ng mga agiw sa paghihintay.

Iniisip natin sa kung papaanong paraan ba
Maihahayag ang mga palamuti sa ating imahinasyon.
Paano ba natin masasabayan ang lumalagablab na galit?
Na ibinubuhos sa atin gaya ng may kumukulong tubig sa takure.
Paano nga ba tayo mananataling walang pakiramdam
Hanggang matapos ang delubyo ng poot at paghihiganti?

Umiiwas tayo sa hanging mapanakit
Ngunit tila ba hinahabol tayo kahit tayo'y nakapikit na.
Walang hikbi at walang kamalay-malay tayong minamanipula
Ng mga pagkakataong tumutukso na tayo'y talunan na.

Ngunit sa lahat-lahat ng mga ito'y
Pipiliin nating tumayo pa rin
Bitbit ang ating mga bandila
At kahit pa sa ating pananahimik
Ay kusang sisigaw ang mga tala para sa atin
At mas magliliwanag pa ang mga ito.

Ang mga makakapal na ulap
Ay makakaya na nating hawiin
At magsisilbi itong palatandaan
Na tayo'y  hindi magpapalupig
Sa dikta ng tadhana at panahon.
Pipiliin pa rin nating maging tama
At ang lahat ng mga pasakit ng nakaraan
Ay magsisilbing pabaon natin
Sa kinabukasang henerasyon.

Kaya ko, kaya mo --
Kakayanin natin,
Kaya natin, kasama ang Panginoon!

Kung maaari lamang sana kita'ng
   makita at makausap,
Yayakapin kita nang mahigpit at
   magpapasalamat---
Salamat sa sakripisyo,
   sa pagmamahal,
para sa iyo'ng pasensya at
   paalala'ng walang pagal.

Alam ko'ng sandali lamang
   tayo'ng nagkasama,
ngunit hanggang ngayon ang iyong
   pagiging ina'y akin pa ri'ng dama.

Marami pa sanang gusto'ng
   sabihin at iparamdam sa'yo;
Nasaan ka man, sana'y iyo
   pa ri'ng natatanto:

Kung ano ma'ng mayroon ako,
   ano ako at nasaan ako,
Aking Anghel, ay dahil at para sa'yo.

*(c) emeraldine087

Hay naloko na
Nasira ang cellphone
Ubos na rin ang ipon
Pano na ang FB, IG at ang ibon

Sumaglit sa kanto
Internet ang dinayo
Nang may kaba sa puso
Sa pagbasa ng iyong komento

"Musta? Tara kita tayo!"
Walong pantig
Na sa aki'y nagpanginig
Ngunit saglit lang ang kilig

Bumalik kasi ang kahapong kay pait
Na muling nagpasikip sa aking dibdib

At sa wakas, tama na
Naunawaan ko na si tadhana

Sa nasirang cellphone
At ubos na ipon.

Sinulat ko ito para sa babaeng inspirasyon ko
Sinulat ko to para sa babaeng gusto ko
Sinulat ko to kahit di mo gusto
Sinulat ko to sa damdaming nanawagan para sayo
Sinulat ko to kahit kupas na ang gamit na mga litanya
Sinulat ko ito sana'y dinggin at pakinggan
Sinulat ko to para sa babaeng mahal at mamahalin ko
Sinulat ko to para sayo, aking sinta.

Babaeng sinta nakita ko sa'yong matang nakasandal sa pighati hatid ay lumbay at kalungkutan
Damdamin mo'y gusot nilukot pinaikot-ikot, kirot ang naidulot
Di ka ba napapagod
Sa iyong matang luhang di mapigilan pumatak ,umaagos hanggang sa mapagod at makatulog ngunit minsan nauudlot dahil sa sakit na naidulot
Bibig at boses na ginapos ng nakaraan sa matatamis mabobolang salita lumipad sa kawalan humantong na bitiwan ka nya
Ngayon ay hikbing paudlot udlot, pwede mo na ba ihinto?
Para sa taong handa kang hintayin at mahalin ng walang halong kasinungalin at tunay.

Handa ang panyo para punasahan ang iyong luha
Handa ang tenga para dinggin ang iyong walang katapusan na drama
Handa ang mga kamay ipagluto ka punan ang iyong katakawan
Handa ang boses para ikaw kantahan kahit sa lumang paraan na tawag ay harana
Handang handa kang paglingkuran kahit labhan ang damit ng iyong mga kuya
Handa kang samahan sa iyong kasiyahan lalo na sa panahon ng iyong kalungkutan
Handang gawin ang lahat ng makakaya para ikaw mapasaya lamang
Handa iaalay ang sarili sa Diyos at hubugin ang sarili para maging karapat dapat sayo at sa pag ibig **** alay

Handa ako ipakilala ka sa aking pamilya
Handa kang hintayin kahit gano man katagal
Handa ako na patunayan ang bawat pangako na nakasulat dahil dapat ang isang lalaki ay may isang salita
Handang handa ako mahalin at ipaglaban ka sinta.

Kapal man ng mukha ang sayo'y iharap
Wag mo sana tingan sa itsura sana makita mo ang puso kong malinis ang intensyon totoong tunay
Pakiusap muling buksan ang iyong sugatan hilom na puso;
Para sa lalake di uso ang laro

Sa bawat bigkas na taludtod
Pangako sayo di mapupudpod
Puso **** naupod napagod
Di na mauulit ang pagkakataon na iyon
Sayo'y di kahit kelan mapapagod
Intidihin ka sa bawat pagkakataon
Respeto at pangunawa ang aahon
Para sa panahon sa muling pagkakataon
Andito lang ako andito ako naghihintay at maghihintay sayo

Nakaupo sa isang tabi
Habang ang hangin ay umiihip
Lumalalim na ang gabi
Ikaw pa rin ang iniisip

Dumating ang kinaumagahan
Usok ng kape ang pinagmamasdan
Luhang hindi mo inaasahan
Umaasang may taong pupunas nyan

Sa hapon ika'y magsasaya
Kasama ang mga kaibigan o kabarkada
Ngunit darating ang oras na uwian na
Di na namalayan na ika'y nag iisa

Hindi na ako iibig sa isang bagay na mamamatay rin lang
Hindi ko na ibibigay ang oras sa mga 'yong mapanlinlang!
Tigilin mo na ang paglublob saakin sa mga panaginip ng magpakailanman
Hindi totoo ang pag-ibig sa mamamatay rin lang
At iiwan ang imortal kong pag-ibig na tiwangwang sa gilid ng daan
Wala nang malay na siya ay tinalikuran ng isang bagay namamamatay rin lang
At di kayang punan ang puso kong kulang kulang

Nais kong umibig sa kalayaan
Isang bagay na di ko mahahagkan ni mahahawakan
Gusto kitang ibigin, o kalayaang mailap
Sa buhay kong kay tagal di hinagap

Isisigaw ang ngalan mo sa mga nais umapi sa 'yo
At agawin ka man ng kahit kanino
Hayaan mo't nandito akong mamamatay para sayo
Dahil ikaw ng pinili kong ibigin
Sa sibat o bala handa kang sagipin
Ialay ang boses na para sayo lamang
At walang ibang magkakamkam

Ikaw lamang ang hindi mamamatay
Na maski pagkaraan ng daan taong namatay
Ay muli ring mabubuhay
Kung mawala ka man saakin o aking giliw
Di kailanman nila'y maitatago di ako bibitiw
Ang pagkulong sayo sa mga kadena o sa likod ng rehas
Ay kahangalan ng isang batang mapangahas
O matatawag ko siya, mahal, na isang ungas

Dahil nagsusumigaw ka kailan pa man
Hindi ka nila maaagaw o kalayaan

Sapat na ang nagdugong puso ko noon kay hustisyang binalatan ng buhay sa aking harapan
Ubos ang laman, ginahasa't binayaran
Ang nais ko lang naman ay 'wag siyang mamimili ng pagnanasaan
Lumapit ako sa kanya ngunit anong maiaalay ng aking karukhaan?
Di pa sapat ang aking kamalasan
Binaligtad aking katotohanan
Maging ang pagkapantay pantay
Na siya rin mismo ang pumatay

"Lihim"

Kitang-kita ang iyong mga ngiti
Malabo na ipakilala ko ang aking sarili
Ako’y ni hindi man lang makapapantay sa kung ano ka
Sa mata ng marami ika’y kakaiba
Saaki’y napakasimple **** tao
Dumaan saaking buhay at ako’y napatitig sayo
Alam kong isa kang liwanag sa gabi
Kay’hirap mapalapit sa tulad kong dyan lang sa tabi-tabi

Lihim na binabasa ka
Ngunit kailanma’y hindi makakapagsalita
Marahil hindi mo alam na ikaw ito
Ngumiti ka nga riyan ng ako’y mahanap mo
Hindi na mahalaga na iyong maramdaman
Sa isipan at salita ika’y nilalaman
Simpleng hangin mula sa iyong paggalaw
Bawat bagay saiyo’y sadyang aking pinipilit matanaw

Minsan sa gabi’y napapaisip
Buhay ko ba’y nais **** masilip
Isa ka sa kulay ng aking bahaghari
Baka nais mo akong makilala kung sakali
Subalit ang tulad ko’y tahimik lamang
Masaya at kumpleto na makita ka lang
Pag-aalala ko sa tuwing ika’y nasasaktan
Hiling huminto sa pag-iyak at ika’y pupuntahan

Tuwing pakiramdam mo’y ika’y walang halaga
Huwag kang humiling pa ng iba
Saaki’y isa kang mahalagang parte ng isang tula
Ikaw ang inspirasyon sa bawat isip ng gumagawa
Iniingatan sa bawat oras upang mapanatili sa isip
Kahit sa mga mahiwagang salita man lang ika’y mapalapit
Sa ulap boses mo ang liwanag
Malamig at malambing na tinig ay syang paliwanag

Ika’y hinahangaan sa simpleng bagay
Maaring marami nito sa iyong buhay
Hanggang sa ako’y mapaupo na sa aking upuan
Iniisip ang isang tao na labis kong hinahangaan
Sana’y huwag kang saktan ng mga taong nakapaligid
Utak kong minsa’y kumikitid
Bawat paghinga mo saaking isip ay nagpapalawak
Ikaw ma’y bumagsak, ligtas ka dahil ako’y handang humawak
Imposible mang kamay mo ay maparito saakin
Makaramdam man ng kakaiba, handa kitang mahalin

Ano na gagawin natin?
Pagod kana ba?
Mag papahinga ba muna tayo?
O pag-ibig ang magiging pahingahan natin?

Apat na natatanging sagot na hindi ko masagot.
Ngunit kailangan ko.

"Gusto mo na ba mag pahinga?" Aniya.

Hindi ako napapagod.
Ayoko lang mapagod ng husto.

Mahal, hindi ako titigil.
Hindi naman kita kakalimutan,
Kailangan lang talaga natin mag pahinga.
Ipahinga ang mga puso nating kinatatakutan kong mapagod.

Ayokong maubos ang pagmamahal ko.
Kailangan ko lang muna maging buo.
Kailangan bumalik tayo sa dati.
Kailangan natin ulit maging bago.

Yung gaya ng tayo noon.
Walang kahit ano at sino ang nakakapag pa hinto.
Hindi na tatakot sumugal.
Hindi iniisip ang mangyayari na pano kung ganyan,
Na paano kung ganito.

Ayokong aalis ako kung kelan wala na.
Yung matapon ang dating puno.
Maging abo ang dating nag aalab.
Mag papahinga lang ako habang mahal padin kita.

Mahal, wag ka masanay na wala ako.
Wag **** kakalimutan na sayo at saiyo parin uuwi at igagapos ang mga braso.
Tanging mga labi mo padin ang hahanapin ko.

Babalik ako ng buong buo,
Handa na muli sa kahit ano.
Babalik ako ng hindi nag babago ang ritmo ng puso.
Babalik ako na Ikaw parin ang tanging kanta na aawitin nito.

Mag kikita tayong muli.
Mag hahawak ng kamay.
Ngingiti at tatawa.

Mahal, ayoko lang mapagod kung kailan malapit na tayo sa dulo.
Ayokong masayang ang lahat.
Ayokong mawala ang Ikaw at ako.

Babalik tayo.
Kasi ayun ang mangayayari.
Naka tadhana na iyon.
Tayo naman lagi.
Tayo lang palagi.

murahin mo ako aking kaibigan
gisingin mo ako mula sa kahibangan
higit mo pang lakasan at huwag tigilan
pigilan mo ang lamig ng tagulan

ang daplis ng suntok mo'y mainit
ngunit kulang pa sa lakas upang ako'y magising
sa sumunod **** sipa ako'y namilipit
naalimpungatan lang ako sa iyong pagpilit

ihampas mo na lang ako sa lupa para cool

Sa Pagsabay sa daloy ng buhay
Masaya kung may kaagapay
Kasama sa bawat paglakbay
Ng mga paang nais lamang na may karamay

Subalit ang lahat ay di ganun kadali
Ako ay iniwan dahil lamang sa pagkakamali
Sa Isang iglap, kasiyahan sa aki'y binawi
Saan nga ba mapupunta ang puso kong sawi

Ngunit Mag-isa man ay hindi dapat huminto
Sa laro ng buhay ay patuloy lang sa pagtakbo
Sa bawat pagsubok, mag isa man ay hindi susuko
Madapa man at walang tumulong, lalaban pa rin ako

Itong tulang ito ay para sa mga taong hanggang sulyap lang sa kanilang mahal
Na kay raming gustong sabihin
Ngunit di masabi sabi
Pagkat hanggang sulyap nga lang sila
Isa, dalawa, tatlo
Ikaw
Oo ikaw nga
Ohp ohp oho
Wag ka ng lumingon pa at wag ka na sanang lilingon pa
Hayaan mo akong sambitin ang bilis ng pagkakahulog ko sayo
Yung tipong
Parang kahapon magkashare lang tayo ng libro
Tapos ngayon mahal na pala kita
Lungkot sa aking mga puso
Sana'y matapos na
At iyo na sanang marinig sigaw ng aking puso
Para sa ganun ako ng iyong pansinin
Pagkat ngayon hanggang sulyap lang ako sayo
Sulyap lang ayos na
Kasi ang masilayan ka sa araw araw
Buong maghapon ko ay kumpleto na
Pasalamat ako sa Maykapal
Hayaan mo sana akong banggitin ang bawat letra na aking dinugtungan upang makabuo ng mensahe
Mensaheng aking ginawang tula
Tulang aking inaalay para sayo
Tulang aking pinamagatang ABAKADAE IKAW
Simulan ko na ba?

A- ako nga pala ang matagal ng may gusto sayo at pinapangarap sa sana'y
BA- balang araw ika'y makapiling
KA- kaso mukhang wala yatang pag asa
DA- dahil may mahal ka ng iba at kahit nagmumukha na akong tanga
E- ewan ko ba at hanggang ngayo'y mahal pa rin kita
GA- ganito sana tayo ngayon kaso
HA- hanggang dito lang pala ako pero kahit ganon
I- iibigin kita hanggang sa huli
LA- lalambingin ka hanggang sa pati lang langaw, tutubi, aso, pusa, at iba pang hayop ay dumikit na sa sobrang tamis ko
MA- mamahalin kita hanggang sa aking huling hininga dahil ako'y
NA- nangangakong andito lang ako lagi para sayo at sa
NGA- ngalan man ng lahat ng santo ako'y mananalangin na ang
O- oo mo'y akin ng makamtan
PA- para magkaroon na ng tayo at matapos na ang ikaw at ako lang
RA- ramdam mo sana ang lahat ng aking sinasabi
SA- sa hilaga man o sa timog o sa silangan o sa kanluran man
TA- tapat at totoo ang aking pagmamahal sayo
U- umuwi man ako ng luhuan ngayon
WA- wala akong pake at wala akong ibang gugustuhin kundi ang
YA- yakap **** mainit saakin ay sumalubong

Sa dami ng aking sinabi baka di mo matandaan lahat ng yun
Ngunit sana iyo man lang naintindihan
Gayunpaman itong aking huling sasabihin
Sana'y iyong itaga sa puso at isip mo o maging sa bato man
Na ito!
Itong lalaking nasa iyong harapan
Umulan man o umaraw
Kumulog at kumidlat man
Daanan man ako ng matinding unos
Isa lang ang sinisigaw ng puso ko
Yun ay "IKAW"

Para lang nagbabalat ng sibuyas
ang istorya ng pag-ibig.

Sa simula...

Ng nasa mga kamay mo pa lang ito'y
may gana ka pang tumawa,

Hanggang sa inilagay mo na
sa isang sangkalan...
('chopping board' na nga lang, para mas maintindihan)

At nang binalatan mo'y
bigla ka na lang umiyak
at tumulo ang iyong mga luha
(sa sahig, alangan naman sa balkonahe!)

Pagkatapos nama'y nakatawa na ulit,
ngunit hindi pa rin nadala't
kumuha pa ng ibang sibuyas para balatan.
(sira-ulo lang te?)

Pero wala tayong magagawa dun,
hindi sa eksaherada masyado
ako kung makapagsalita,
eh ganun yun eh!
(ganun talaga!)

Kaya tanggapin ****
kapag sinubukan mo nang umibig,
alam mo nang sa huli'y
masasaktan at masasaktan ka rin...
('wag kang mag-aalala marami naman kayo!)

Ayyy! hindi 'yan!

Sa gitna pa pala 'yan,
dahil ang nasa huli'y
liligaya ka ng walang kasintulad ng dati.
(para bang nasa alapaap daw?)

Dahil ang magmahal ng isang gago...

Ayyy! Este tao,
ay maraming pagsubok,
tulad ng pagbabalat ng sibuyas...

Masusugatan ka talaga
kapag hindi ka marunong
magdahan-dahan at mag-ingat.

ilang hakbang pa ba ang dapat kong lakarin nang may piring sa aking mga mata para lamang makalapit sa iyo
patuloy na nasasabik sa mga araw na lumilipas ngunit hindi pa rin tanaw ang liwanag na magsasabing may pag-asa na
para mayakap at mahagkan ka ng walang kilometrong pumapagitan sa ating dalawa kundi tanging silakbo ng dalawang pusong tumangis ngunit pinagtagpo ng pag-ibig

Sa wakas tayo magsisimula
Sa wakas na ito
doon malalaman ang ating kapalaran
Ang kapalaran ng istorya nating dalawa
Kung tayong dalawa nga ba ang para sa isa't isa
O hanggang kathang isip na lamang tayo
Kahit tayo ay nag wakas
Hindi ibig sabihin na tapos na ang kuwento
Paalala, nagsisimula pa lang ang kuwento
Magsisimula pa lang ang mga nakaabang na pagsubok
Mga pagsubok na pwedeng magpapalapit
O magpapalayo sa atin
Hindi ako umaasa
Ngunit ako ay nangangarap
Na sana sa isang araw
Pagkabukas ng aking mga mata
Ikaw ang aking unang makikita
At liliwanag sa araw ko

Ikaw* ang alon at ako ang karagatan
Sa bawat paghalakhak mo nagkakaroon ako ng kahulugan
At sa pagkalma mo, mas lumalalim ang pagtingin ko sa mundo

Sa marahan **** pagrolyo
Gumagaan ako
Huwag ka ng lumisan
Dito ka na lang sa tabi ko

Ang Bathala, ika'y kinalulugdan
Sa mahinhin **** paghampas sa dalampasigan
Kasabay ng ngiti **** pinatitingkad ng sinag ng buwan

Sa marahan **** pagrolyo
Gumagaan ako
Huwag ka ng lumisan
Dito ka na lang sa tabi ko

Ngunit sa t'wing ika'y darating aasa akong muli
Na 'wag ng lilisan bagkus ay manatili
Hindi ka na papakawalan
*Dahil ikaw ang alon at ako ang karagatan

Oo ginawa mo na ang lahat
Binigay mo ang higit pa sa nararapat
Bumangon, tumakbo at tumalon ka na
Nagkandasubsob at nagkadapa-dapa ka pa
Tumawid ng bundok at ng mga karagatan
Ikaw ay nalunod at nasaktan
Nagsunog ng kilay, at kinalimutan ang tulog
Hinarap mo lahat at ikaw ay nagpabugbog
Ginawa mo ang lahat ng makakaya mo
Ngunit ikaw ay nabigo
Masakit, oo! Walang duda yan
Lalo na kung nalahat na ang iyong kakayahan
Nakakalugmo at nakakadusa
Nakakaiyak at nakakawalang pag-asa
Parang pinagsukloban ng langit at lupa
Parang pinagkaitan ng lahat ng mga tala
Mahirap! Masakit! Oo alam ko
Pero hindi pa ito ang huli o dulo
Maniwala ka sakin, mahirap pero kakayanin
Masakit pero hindi imposibleng gawin
Kung kelan nakasuka ka na ng dugo
Tangina! Ngayon ka pa ba susuko?

Minartsa mo ang entablado na may dalang titulo,
Binaba mo ang mga baitang,
ngunit ibinaba mo rin ang iyong kapangyarihan.

Ngayo't puyat ka maghapon at magdamag,
hindi upang turuan ang mga bata,
kundi upang humikayat,
tulog sa umaga't gising sa gabi,
upang makipagtalastasan:
at para sa kanila'y isang makina ka lamang.
at para sa kanila'y isang boses ka lamang.

**** sana'y paglipas ng panahon ay wag **** kalimutan.
may mahalaga ang bawat araw ng buhay mo,
upang ibangon ang kapwa mo.

Wag **** talikuran ang iyong misyon,
bagkus gawin mo ang iyong obligasyon.
isang makahulugang rebolusyon.

may isang natutulog sa kalye
walang sala, walang detalye
walang makain, walang tirahan
ngunit ikinulong tila'y makasalanan

"mahirap maging mahirap"
said ng mga matang nagpapaki-usap
nang gayo'y makahanap
ng pagkain sa pamilya'y maiharap

at ang isa'y pinaiimbestigahan
dahil umano sa ilegal na pamamaraan
ng pagtulong sa kanyang nasasakupan
kailan ba ito naging kasalanan?

o, Pilipinas, ika'y binabantaan
patagong tinatangay ang iyong kayamanan
mga anak mo'y pinahihirapan
sa kalagitnaan ng krisis, ika'y pinagsasamantalahan

o, Pilipinas, naliligaw ang iyong landas
ika'y inaapi, inaabuso nang marahas
waring pinaglalaruan ang batas
ng isang nag-aanyong taong hudas

halika't iyong ipaglaban
ang bansang ating sinilangan
basagin na ang iyong katahimikan
at h'wag hayaang manaig ang kasakiman

pakinggan, dam'hin, at tignan
h'wag ka munang lumiban
sapagkat kailangan ang iyong katapangan
sa umuusbong na digmaan

Ang hindi magmahal sa sariling wika
Ay higit sa hayop at malansang isda
Ayon sa isang taludtod na isinulat ng ating pambansang bayaning si Gat. Jose Rizal

Sa Luzon, Visayas at sa Mindanao
Wikang Filipino ang katutubong wika ko
Iba-iba man ang mga dayalekto
May ilakano, waray, bikolano at tausug
Wikang Filipino ang siyang gamit ko

Ngunit tila ba nalilimutan na ng mga milenyal
Na ang ating wika'y nararapat na pagyabungin
At bigyang halaga sa pakikipagtalastasan
Hindi ang hayaan at tuluyang iwaglit

Sa sulating pormal nga at mga sanaysay
Hindi nababanaag kung ano ang nais ipahiwatig
Kulang na nga sa mga titik
Mali pa ang baybay
Akala nila sila'y tila mahusay na

Sa mundo natin ngayon
Na makabago at teknolohiya
Tila ang Wikang Filipino'y naisasawalang bahala na
Na dapat sana'y isinasaulo't binibigyang halaga
Upang Wikang katutubo'y maipakilala sa madla

Babalik pa ba?
Ako pa ba'y aasa?
Na ikaw ay babalik kapag ako ay nag-antay

Kay hirap tanggapin
Na ngayon ay hindi ka na sa akin
Nakasandal, nakatabi buong magdamagan hanggang mag umaga

Ipaliwanag mo kung bakit ba
Dahil ako ay umaasa pa
Na ika'y mahagkan, makayakap
Muling makausap
Bawat sandali

At kung makita kang kasama siya
'Di maiwasan na ako'y manghina
Magmamanhid ang katawan
Gulong-gulo na ang aking isipan

Babalik pa ba?
Alam mo namang ikaw lang ang aking iniisip
Mula pag gising at pag-sapit ng dilim

Tila suntok sa buwan
Hinahanap ka kung san-san
Na lang ako napapadpad ngunit di ka parin matagpuan

Babalik pa ba?

Walang kasiguraduhan, ako, sa'yo ay sumugal
Nais ko ay kasiyahan, ngunit puso ko'y napagal
Ilang taong maghihintay sa  b u o  **** pagmamahal?
Ilang luha iaalay, para sa'yo aking mahal?

Isipang puno ng pait, pusong puno ng pag-ibig
Pagluha, saya, at galit, ano nga bang mananaig?
Tagal ng pinagsamahan, ‘di madaling kalimutan
Anong dapat asahan kung tayo'y nagkakasakitan?

Wala na nga bang katapusan itong mga sisihan
Magturuan sa kung sino ang dapat na parusahan
Isa, dalawa, tatlo, ilang beses na nangyari ‘to?
Aabot ba hanggang dulo, o mananatili dito?

Ninais kong kalimutan, masakit na nakaraan
Hangad ko ‘yong katapatan, tiwala ko'y alagaan!
Ngunit ano bang gagawin, kung sya ay di pa “raw” handa
Gusto bang ika'y hatawin pa upang ika'y magtanda?

Mahal, alam ko namang ika’y tuluyang magbabago
Sa ilang pagkakataon, sana’y wag akong mabigo
Dahil ako ay tao lang, napapagod sa kalbaryo
Puso kong nagtamo ng sugat, napuno na ng kalyo

Naniniwala, na sa huli tayo'y ‘di mawawala
Seryosohin lang sana itong aking mga babala
Sa pag-ibig, tayo man ay magkaiba ng konteksto
‘Wag mo lang sana hayaan ang puso ko'y maging bato!

© LMLB

Ano bang merong sa iyo
at bakit hindi kitang kayang iwan
Sa tuwing ikaw ay may hiling,
ika'y pinagbibigyan

Madaming Gustong Sabihin
ngunit hindi alam kung pano sasabihin
Mga panahong kailangan ng sasandalan
Ikaw ang una kong naisip
ngunit napagtanto ko, ako pala'y iniiwasan

Dumaan ang ilang araw
Tayo'y di na nagpapasinan
Gusto sana kitang puntahan
kaso ako naman ay iiwasan

Hindi pa ba ko sapat?
Sapat na bigyan ng oras
Sapat na bigyan ng panahon
Sapat na bigyan ng pagmamahal?

Bakit ba nagkaganito, tanong sa sarili
Diba't ang saya saya natin noon?
Diba't nangako ka sakin na walang iwanan?
pero nasaan na yung pangako mo

Pangako **** tuluyan ng napako.
Balang araw
Ipapamukha ko sayo
na kaya ko na,
na kaya ko nang tumayo magisa
at kayo ko nang kalimutan ka

Hello, kamusta ka? Ako po ulit ito.
Ayaw mo sumagot, ayaw mo kumibo.
At dahil ayaw ka, heto't basahin mo
Mga sal'tang tugma, tula ng pagsuyo.

Pinilit ang puso na kalimutan ka.
Nilunod ang isip sa 'king mga tula.
Pagkat winika mo na walang pag-asa
kaya 'di umulit, 'di na nag-usisa.

Ngunit nalaman ko sa 'king kaibigan
na noong Biyernes ika'y nakita n'ya.
Hinimok n'ya ako na muling subukan.
Kaya heto ako at may dalang tula.

Dahil paano ba itutuloy muli
ang daang naputol at tila nabungi?
Anong gagawin ko para mapangiti
ang labi at puso na dating tumanggi?

Marahil isip mo, "grabe ang baduy mo"
"sumulat ng tula, para mapansin ko".
Ayokong magsisi, ayokong magtanto
kung nagkulang ako sa kulit at suyo.

Itataya ko na sa 'ting kapalaran
kung itong tula ko'y may patutunguhan.
Kung ayaw mo pa rin, sa 'kin ay ayos lang.
Basta sa isip ko, walang nang sisihan.

Di ako nagsising bigyan ka ng rosas.
Gagawin ko uli, ibalik man ang oras.
Kung ika'y nangiti sa tula kong ito,
ikaw ba'y papayag na magkita tayo?

Hindi mo ko minahal.**

Hindi mo ko minahal.
Ginawa mo lang akong basahan,
isang tela na pupunitin
para lang matakpan at maalis
ang dumi mo para mag mukhang malinis
ka sa iba

Hindi mo ko minahal.
Nagsilbi lamang akong isang laruan
isang manikang matagal ng nakatago
sa iyong aparador
na gagalawin mo lang para ika'y malibang.

Hindi mo ko minahal.
Pinaasa mo lamang ako
na ako'y hindi mo iiwan
para lang ika'y hindi mawalan
ng masasandalan dahil alam ****
ako'y nariyan lamang.

Ilang beses kitang binuhay
tuwing nararamdaman ****
sarili mo'y ikaw ay pinapatay.
Ako ang kasama mo
ng mga panahong wala ka ng maiyakan
Tatlong taon akong nagpakatanga.
Hindi mo ko minahal.
Pero tangina
minahal kita.

Ngunit iyon ay matagal na panahon na.

Paano kaya?

Mahal ko ang pilipinas. Sobra.
Mahal ko ang bansang aking kinalakhan.
Mahal ko ang aking pinanggalingan. Kung saan ako nag aral, san tumira, saan nagsisimba. Kung saan naliligo, umiihi, tumatae, Mahal ko!

Pero paano ko kaya matatanggap ang nangyayari sa aking bansa?
Paano ko kaya tatanggapin ang mga basura sa daan.
Ang mga binebentang damit na sinuot muna nila.
Ang mga piniritong fish ball na kahapon pa ang mantika.

Paano kaya?

Sa jeep, na para na kayong sardinas na pinagkasya sa isang lata.
Sa lrt, natumaas man ang bayad. Dama mo parin ang mga pagong na kumikilos at mga amoy na gugustuhin mo na lang amuyin.
Sa paaralan, titiisin ang sira sirang mga silid aralan para sa pangarap na mahirap abutin.

Paano kaya?
Sa pilipiling lugar, na kapag nakakita ng umiilaw na iphone ay parang hokage na mabilis na mang aagaw.
Sa ilalim ng tulay, kapag napadaan kay makikita ang pamilyang walang makain na nakahiga sa kamang matigas at ngunit hindi mabigat dalhin kung saan saan.

Paano kaya?
Ang mga kalsadang pinipilit tapusin kahit mas una pang tinapos ang perang inilaan ng sang katauhan.

Paano kaya?
Ang mga taong halos mamatay sa pagod na tila butas ang bulsa at hindi malagyan ng laman.

Paano kaya?
Sinubukan kong alamin kung saan ito nagsimula. Kung sino ang gumawa? Kung kailan? Kung paano? Kung bakit nandito?
Hanggang napatunayan ko, na kahit ganito ang tinuturi kong bansa.
Alam kong katangi tangi parin ito.

Hindi man kami tulad ng iniisip nyong bansa.
Ang bansang ito ang pinaka mapagmahal ra lahat.

Kayang makipag kaibigan sa kahit sinong tao. Kayang umintindi ng kapwa. marunong makisama. Mapagbigay.

Higit sa lahat sa kabila ng mga nangyayari sa amin, kahit wala nang kakainin, kahit nag aaway na kayo, kahit madami ng problema at  kahit may taning na ang buhay.

MASAYA pa rin. Ang mga ngiti, galak, at tuwang ito ang hindi nila matutumbasan ng iba.