Nanlilisik, papatay,
Kikitilin 'yong buhay,
Sinasalamin, galit,
At suklam na kay pait.

Tulungan mo kong makalimot sa pait na iyong idinulot.
Tulungan mo kong makabangon sa sakit ng kahapon.
Tulungan mo kong turuan ang sarili ko, turuan ang sarili ko na umibig muli ng ibang tao.
Tulungan mo kong maging masaya muli dahil lungkot sa mga mata koy hindi na maikubli.
Tulungan mo kong kalimutan ka, kalimutan ka ng sa ganon buhay koy lumigaya.
Tulungan mo ko at baka sakaling mapatawad ko ang tulad mo.

"Ayoko na. Pagod na ako."
Oo, parang tumigil ang mundo ko.
Sa isang iglap, nawala lahat.
Pagmamakaawa hindi naging sapat.

Siguro nga mali na kinilig ako
Noong unang beses kitang kinausap.
Kinabahan ako ng todo,
Kasi lahat ng naramdaman ko totoo.

Nikka, hindi mo naman ako masisisi.
Sino bang hindi mahahalina sayo?
Kahit siya na may galit at nasaktan,
Sinabi na sayo ako'y mapapamahal.

Masaya ako na nakilala kita.
Mabuti na siguro na malaya ka na.
Pero alam mo ba, sa loob ko may nagsasabi na sana sumugal ka sakin.
Hayaan mo, sakin nalang yun.

Isa akong sinungaling.
Napakarami kong kasalanan sayo.
Pero isa lang ang masisigurado ko,
Sobrang mahal na mahal kita.

Pangako na ako'y narito pa rin,
Kung kailan mo ako kakailanganin.
Kahit na sobrang alanganin,
Lahat ng pait at sakit ay kakayanin.

Alam mo? Tama siguro sila Juan.
Na dapat mag-move on na ako.
Pero hindi, sigurado ako sayo eh.
Baka sa kabilang buhay maging tayo.

tila mapurol na ang gamit na patalim
na sa bawat pagbakas ay lalong dumidiin
baka sa susunod, sasapat na ang lalim
para makalimutan ang bagay na madilim

may dala-dalang bagahe na balak lunurin
sa iilang bote ng matapang na inumin
umaasang tulad nito sana ay ako rin
(maging matapang, o malunod din?)

magpaplano sa isip ng sariling libing
idadaan na lang sa yosi at paglalasing
hanggang atay at baga ko'y maging itim
para terno sa damit ng mga dadating

isa pang sigarilyo ang ilalagay sa bibig
pilit lalanghapin ang nikotina sa dibdib
hanggang di na matukoy ang dahilan ng sakit
hanggang makalimutan ang lahat ng pait.

Mahal ko,
Pangarap kong makita muli
Ang matamis **** ngiti,
Sa kabila ng kahapon.

Mahal ko,
Tayo’y gumawa ng paraan
para atin nang kalimutan
Ang pait ng nakaraan.

mahal ko,
tara na’t umuwi;
Ako ang gagabay sa’yo
Sa gabing umuulan,
Patungo sa ating tahanan.

Tila ako'y pinaglaruan ng tadhana
Nalulunod sa mga baka sakali
Bungad nito'y panandaliang tuwa sa una
At pangmatagalang pait at sakit sa huli

Unang yakap at halik mula sa kabiyak
Nagdulot ng pagluha dahil ang tayo'y malabo maging tiyak
Handa akong masaktan at bitawan ka
Mamahalin kita habang may oras pa

Ang kape ay buhay

ipinantawid-gutom

kasabay, kaunabay

ng unang subo ng kanin,

sa murà kong isipan -

nilililok ng maalagang haplos

ng katam ng mga pangaral

at talim ng pait ng nakadaupang

mga dospordos ng karanasan,

bawat lagok ay nagbigay

ng iba ibang kulay,

ng alay



Alak ng paglimot ay tinagay

ng kapitbahay

na maingay

sigaw ng inipong luha’y

kakambal,

ngunit ang kape
 -
sa Pilipino'y sawsawan
ng tinapay na inaasam:
paimpit ang napilayang pag-usal

sa binging patron ng pandesal

taimtim ang piping dasal
:
“bigyan mo po kami
ng aming kanin

miski walang ulam

basta may kape
,
pero mas maigi na rin po

pag may bulanglang”

"salamat po sa kape
ngay'ong kami'y buhay
at sa burol
kung kami'y mamatay
na kalul'wa'y pasal,
tirik ang namumuting mata
Inaykupu Nanay!!!"

Mudtū nanaman akong nagisəng
Kwasa lawod na sige panaŋgad
Piripildit kadtong kompyuter
Tambak a  gigibohon pauno
Malang sakit pag naədâan ikang trabawo
Dāwâ unong mag-ābot tinitira
Magka-income sanā nguwan na pandemya
Masakit a pagbuɣay nguwan
Bana niloloko kita ka kanatəng gobyerno

"Urāsâ ayy!" Sabi ni inay
Kwasa kaya nakakape ika malaka mudtū
Pano ka diri iinitan ka tramuya **** iton

Nalingawan ko, paborito palan niya a kape
Ay ta dawa malang ŋisnitan na malaka-pwerte paghigop niya.

Siguro tinutuod kita sa pasakit na tinatao kanatə arog kading gibo ko, nagkakape naman ako dāwâ malaka-mudtū, diretso sa lalawgə̄n ko a sulô galin sa langit, pinipirit na indahon a kulog tas pait, ŋata ta kaipuhan kitang pasakitan kin pwede man sanang ayoson a nasasakupan, ay inda maray pa magkape na sanā.

Atras. Abante.
Mga paang hindi makampante.


Atras.
Natakot, nahiya.
Nangangapa mula sa paglaya.
Iniipon ang lahat ng lakas
para tuluyang iwan ang bakas
ng nakaraang namaalam na
sa lungkot, pait at sakit
na dulot ng patuloy na pagkapit.


Abante.
Uusad, lalayo.
Uunahan ang damdamin sa pagbugso.
Isang libo’t isang daang duda.
Animnapu’t isang segundo ng pag-asa.
Imumulat ang mga mata
Nangagapa ma'y unti-unting hahakbang
Patungo sa ‘di alam kung saan.


Urong. Sulong.
Palalayain ang damdaming nakakulong.


Urong.
Nag-iisip, nagmumuni.
Tinatantyang muli ang sarili
kung ilalatag na ang lahat ng sandata
at ibubunyag ang mga stratehiya
sa laban ng buhay.
Handa ka na nga ba?
Natuto?
Hanggang saan ka dadalhin ng takot mo?


Sulong.
Lalaban, susugod.
Hindi alintana kung mapagod,
manalo o matalo.
Alinma’y hindi susuko.
Hindi maliligaw ipikit man ang mga mata
sapagka't alam na kung saan pupunta.
Bawat hakbang ay kabisado
Patungo sa kinaroroonan mo.


At ako’y mananatili na...
sa’yo.

VIKING
- Lovely Joy / 22nd September 2020

Unang sulyap mapapasabi kayo ng
"Tara!! Sakay tayo diyan"
At lahat ay naghabulan
Papunta sa pilahan.
Sa simula ay naeenjoy niyo pa  
Pero habang tumataas, buong katawan aayaw na
Sasabihin kay kuya operator na
"Kuya, tamypers muna...",
"Kuya tama naaaaaa..."
At yung taympers na yun, mauuwi sa tiis nalang muna.

Ang dating saya nyo pagkaupo ay napalitan ng takot at kaba  
Ang dating ngiti na kay tamis ay napalitan ng ngiting kay pait.
At ang mga tawa nyo sa mukha ay napalitan ng simangot,
At ang malakas na hiyaw na boses nung una
Napalitan ng pabebeng sambit na "ayoko na."
Sumimple sa isang tabi na tulala at sukang suka na
At sinabing di na uulitin pa
Viking tama na o Viking sige pa?
At sigurado akong sasabihin niyo na
VIKING PAALAM NA!!

Nahh ainkh khuli ,nahhh mai sunn paya...
Maa ke pait mai rehker bhi maina apna parivar ka pyaar paya...
Jab ainkh khuli ,toh roker pura hospital sirr per uthaya ....
Phir Papa ki godi mai sirr rakhker hee mujha thoda chain aaya....
Pheli baar ghar aake , thoda mann dagmagaya....
Dada dadi ko paas dekhker,firrr maii zorr se khilkhilaya....
Jab naam sochne ki baari aayi....
Toh bua ne kaan mai naam pyaar se fusfusaya ....
Bade hokar bhi chota ke sath khelna...
Aisa charitra maina apna hee parivaar mai h paaya...
School jane ki umar mai bhi...
Har parivaar ke sadasye ko hai maina satya...
Kabhi woh dila do, yaa kabhi yeh dilado hee harr baar hai chilaya...
Harr divas ko hamne pura harsh aur ullas ke sath banya....
Pyaar se sath rehna ka hee humna hamesha se wachan h khaya....
Sabke dhurr jana ke baad bhi....
Maine apna parivaar ko hee paas paya...
Harrr sukh dukh mai unhona hee mujha  sabke sath rehna sikhaya...
Apna parivaar se dhurr jake bhi...
Maina uhna harrr jagah h paaya...
Voice call aur video call ne hee unka pyaar h mujh tak pahuchaya....
Maa ki mamta ne hee maano jaisa mujha iss kadar banaya...
Jo maina apna parivaar ka itna pyaar h paaya...
Maarte wakt bhi mera parivaar ne hee mujha kahnde per uthaya...
Ainshu aur apni yaadeino ko bhula krr hee mujha mera parivaar ne jalaya....

sulat dito, sulat doon,
inaalala ang pait ng kahapon.
mga gusot na papel sa ibabaw ng mesa,
iniiyak ang bigat ng dibdib sa mga letra.

nagpupuno ang mga salitang nagkakagulo,
kahit isang mensahe lamang ang nais iparating nito.
dudukutin sa isip lahat ng natitirang alaala,
hanggang ang lahat ng pag-ibig ko’y mawala na.

hindi pansin ang nangangalay na kamay,
pinapagod ang damdaming taglay.
sulat nang sulat gamit ang tintang paubos,
hanggang sa ang hinagpis ng puso'y matapos.

sa aking pagsulat ng huling salita,
at sa huling pagpatak ng aking tinta,
iiwan sa papel lahat ng poot at sakit,
kakalas sa plumang mahigpit ang pagkapit.

nagsasayaw nang hubad
ang aromang umaaso,
kumakabog ang dibdib,
nanginginig ang mga braso,
daluyong kang raragasa
sa lalamunan kong tuyo,
ang tambalang pait-tamis
pulot at dagtang pinaghalo.

Kaya palang palamigin ng salitang "nakakapagod na" ang samahang pinapainit ng araw - araw na pag kikita.

Kaya palang palamigin ng salitang "nakakasawa na" ang samahang pinapainit ng maraming palitan ng salitang mahal kita.

Kaya din palang palamigin ang samahang binalot ng mga yakap,
kinandado ng mga halik,
pinainit ng mga pag ikot sa kama
at samahang matagal ****
Pinaglaban,
Pinaghirapan,
at inalagaan

ng isang salitang kahit kelan hindi sumagi sa iyong isip na bitawan.

Kaya palang patamlayin ang relasyong wala kang ibang alam gawin
kung hindi punuin ng mga tawanan,
biruan at walang iyakan at sigawan.

Kapag wala ng tamis,
at puro na lang pait.

madali na lang sabihin ang salitang, "Sandali lang, hindi pa pala ako handa".

Ganon na lang ba kadaling masira,
mawala,
maglaho ng parang bula.

                                           at isang gabi magigising ka
                                                              ­      wala na sya.

Sige, mag paulan ka lang. Hanggang sa may lumapit sayo at pasilungin ka sa kulay dilaw niyang payong. Aalagaan ka niya na parang kuting na inabando na sa lansangan. Ipaparamdam niya ang pag mamahal, at makakalimutan mo ang pait ng nakaraan. Bubusugin ka niya ng pag mamahal, ilalayo ka sa kapahamakan at kung umulan nanaman at narinig mo ang bawat patak mula sa bubong na inyong sinisilungan, yayakapin ka niya ng mahigpit, pupunasan ang bawat luha na pababa mula sa marikit **** mga mata. Hahalikan ka ng bahagya at ibubulong na “Huwag kang matakot, hindi kana mag isa at hindi kana muling mag iisa.” Kasama mo siya sa lahat ng ulan, kulog at kidlat.

Kasama mo ako, at wala akong balak maging panandaliang silungan mo, kung maaari lang ay manirahan ka sa tabi ko.

Ikaw ang LUnas

Mga alaala nang nakaraan ang pumukaw sa aking gunita
Ala ala na sa puso ko nagbigay na nang marka
Ala-alang gusto kong balikan na nagsisibing sandata
Sandata sa aking buhay para baguhin ang aking tadhana


Nakaraan na puno nang pagsisi;puno nang sugat at sakit
Na kahit pilit kung kalimotan..ramdam ko parin ang pait
Sa kabila nang mga luha na aking binuhos,
Alam ko may bukas na magbibigay liwanag sa unos


Tamang oras at panahon ang binigay
Ikaw ay dumating bigla sa aking buhay
Pinawi mo ang sakit at lumbay
At binigyan ang aking buhay nang kakaibang kulay

Binaon mo sa limot
Ang kahapon kong puno nang puot
Binigyan mo ako nang lunas
Sa sakit na aking dinaranas

Ikaw ang dahilan nang aking muling pagbangon
Na sa kabila nang masalimoot na kahapon
Pinili kong tumayo nang matayog
Sa ano man hirap;Para sayo...ang laban kong ito

Ikaw ang naging lunas
Sa lahat nang sakit na pasan
Ikaw ang dahilan nang aking kasiyahan
At ang iyong pagmamahal ang tanging lunas,
Para akoy magmahal muli nang walang katumbas

😘😘LOVE😘😘

121622

Mga pangarap ay nasa alapaap pa,
Susungkitin gamit ang pagsisikap
Pag-asa at pananampalataya.

Minsan, hinahanap ko pa rin ang sarili —
Habang sa mga mata ng iba'y
Doon pa rin pala ako nananalamin.
At baka sa paligid ay naroon ang ligaya
Kahit alam ko namang
Isa lamang itong patibong.

May mga katauhang nagpapaalala saking
Gusto ko ring marating kung nasaan man sila.
O makihati man lang sa mga bituing
Nasa kamay na nila ngayon
Habang ako’y naghihintay pa rin
Sa sarili kong panahon.

Binabalot ng dilim ang aking puso
Bagamat ako’y lumalantad sa liwanag.
Naghihikahos at nangugusap
Ang damdaming namahay na sa parang.

Nakakapagod palang mangarap
Na tila ba ako’y pinaglipasan na ng panahon.
Tila ba wala nang tala para sa’kin.
Akala mo ‘yun na,
Kaya ibibigay mo ang lahat
Ngunit uuwi ka pa ring luhaan
Pagkat paulit-ulit ka na ring nasaktan.

Saan na nga ba ibabaling ang tingin?
Kung ang lahat ng pinto ay kusang sumasara…
Kung ang lahat ng balik ay pait at hagupit…
Kanino na nga ba magtitiwala pa?
Sa sarili ba o sa kanila?

Sa kabila ng bigat ng aking mundo'y
Nariyan pa rin ang Liwanag
Ni hindi Sya natitinag
Kahit ako mismo ang mang-iwan…

At kung ang Liwanay ay walang kapaguran,
Ay baka 'yun na rin ang dahilan
Kung bakit mas nararapat ko pa ring piliin
Ang pag-usad kahit pa nasasaktan.

At baka sa dulo ng Liwanag,
Ay naroon ang gantimpala
Na kahit ang mundong ito'y
Hindi makapagbibigay.

Sa tuwing naaalala,
Ako'y naluluha,
Di lubos na akalain,
Lahat ay mawawala,

Ang pag-ibig na pinagsaluhan nating dalawa,
Sadyang kay bilis limutin,
Parang inihip lang ng hangin,

Tila ganon lang kadali,
Pipilitin ko rin ngumiti,
Lalasapin ko ang pait,
Titiisin ko ang sakit,

Dahil wala ka na,
Iniwan **** nag-iisa,
Di na mababalik ang tamis,
Di na mahahagkan pa muli,
Di na mamasdan ang ngiti,
Di na mauulit pa,
Hindi na muli,
Dahil wala ka na,

Saan ba tayo nawala?
Ba't hindi ko nakita?
Di lubos na akalain,
Tatangayin pala ng hangin,

Ang pangako sa isa't-isa'y,
Babaliin lang pala,
Okay lang ako yung masaktan,
Wag ka lang mawawala,

Tila ganon lang kadali,
Ba't ang hirap pa rin ngumiti,
Nilasap ko na ang pait,
Tiniis ko ang sakit,

Tangi kong hiling sinta'y
Nakikinig ka,
Minahal kita abot langit,
Hanggang maubos lahat ng "subalit”

Ako'y narito at ika'y nariyan
Lumalapit ako ngunit ika'y lumalayo
Waring di tayo pinagtatagpo
Sulyap doon at sulyap dito
Yun lang kasi ang aking magagawa

Makita kita sa araw araw buhay ko'y sumisigla
Buong maghapon ko ay kumpleto na
Tuwing nakikita kitang masaya
Puso ko'y walang sing ligaya
Pagkat ang masilayan, saki'y sapat na

Nakita kitang may kasamang iba
Mata ko'y aking isinara
Dahil sakit ay aking damang dama
Pagkat masaya ka nga
Pero sa piling ng iba

Luha saking mga mata sarili kong pinunasan
Pusong sugatan aking sariling ginamot
Malungkot na sarili aking pinipilit sumaya
Pero di kita sinisisi sa lahat ng pait na naranasan
Pagkat ikaw ang nagbigay tamis saking buhay

Sa higpit ng iyong mga pagkapit,
nais ko sanang magtanong ng “bakit?”
ngunit labi ay di makapagsalita, na tila ba ang dila ay naipit at napilipit.
Ayaw ko pa sanang tuluyang mapalapit,  
dahil baka sa huli, ito'y magdulot ng sakit;
ngunit kung sakaling mga damdamin ay di na mapigilang
magkalapit,
samahan nati’y ayaw ko sanang magdulot ng pait,
at mabigat na pasakit.


© LMLB

Ang kahapon ay nagdaan, lungkot ko ay lumisan.
Tunog ng huni ang aking nagisnan.
Liwanag ng araw ang aking nakikita.
Sa dapit sulok ako ay nakatanaw.
Simoy nang hangin ang nalanghap, ngiti ang siyang nasilayan.

Oh, kay ganda ng umaga!
Sipsip ng kape ang aking natamasa.
Hindi magsasawang dumungaw sa maliit na bintana.
Buhok ay hinangin pero ito'y nagbibigay buhay.
Mata ko ay pumungay sa ganda ng tanawin.
Kay gandang pagmasdan ang mga ulap na animo'y dinadala ka sa kalawakan.

Kay sarap marinig ang huni ng mga ibon na para bang kinakalma ang iyong damdamin.
Binawi nito lahat ang kapintasan na aking pinagdadaanan.
Lumuha man noon, napalitan naman ngayon nang isang totoong ngiti.
Maari bang ganito nalang palagi at kalimutan ang pait na siyang aking nakamtan?

Tumilaok na ang manok
Kasabay ng pilantik ng mga bibig

Halika tayo'y maghanda

sabayan mo ako sa almusal
Pinakuluang Mura at paghiyaw

huwag kang magalala hindi iyan hilaw
sa katunayan tama lamang ang timpla

Mapait pait at masakit sakit
Minsa'y nakasasanay na rin

Halika tayo'y maghanda

Pupunta sa isang lugar na tila selda
Kung saan bawat kilos ay nakalagda

Mataas lamang ang marka
kung ika'y masunurin at maganda

Huwag kang magalala mababait sila
Bawat ibigay mo ay susuklian nila ng lima

Halika tayo'y maghanda

Bawat minuto ay pagsubok
bawat hininga ay pagkapit

Kapit , lumapit upang hindi matangay ng agos
Kung ang bawat pagyapos ay nakalalapnos

Halika tayo'y maghanda

teka, hindi pa ako handa ngunit

Araw ay sisikat
hindi ka na muli pang didilat
malaya ka na;

Nakatindig sa harap ng mga nangagdaan
Sa pagtunog ng batingaw, ikaw ang s'yang naaalala, na ikaw sana'y magbalik.
Ako ngayo'y nakabinbin sa bangin ng kalungkutan: Nasa'n ka na nga ba?
Sadyang 'di kita matanaw kahit man lang ay saglit.

Nalulunod ako sa mga luha
sa bawat oras ng pagkadapa,
Nakapako sa krus ng pag-iisa't pighati;
'Sang pinsala dulot ng pag-ibig
na nawaglit lang ng bigla
Nasa'n ka na nga ba?
Hinahanap-hanap kita sa bawat sandali.

Nakakulong sa rehas ng iyong pagmamahal,
At sa pagdating ng hating-gabi,
ginagapos ng lubid ng karimlan:
Walang mahagilap na dahilan
sa paglayo mo mula sa 'king piling,
Bukod-tanging kahapon na lamang
ang aking sinusubukang gunitain.

Subalit gulo ang s'yang aking batid,
pait ang s'yang aking lasap;
Ni walang kapayapaan,
ni bigkis man lang ng galak.
Tayo sana'y habangbuhay na, ba't ka pa lumisan?
Nasa'n  ka na nga ba?

At kung hindi ka pa rin darating,
sa panahong mundo na'y magdidilim,
Maghihintay pa rin ako sa 'yo
hanggang mayro'n pang akay na takipsilim.

Alam mo yung nakaiinis?
Hindi naman sa pagmamalinis;
Itong pait sadyang labis,
Pahingi naman ng konting bilis.

ano ang aking ginawa
upang ibigay ang pagpapapala
makilala ang taong nag iisa
nagpakita ng kabutihan at pagibig na dakila

aking iniisip ano naman ang kapalit
pag ibig na tunay o isang pait
ikaw na sana ang sa huli makasama
sa bawat sandali ng oras at sa tuwina

Naalala ko noon, saksi ang kalawakan kung gaano natuwa ang aking puso ng ika’y nakita. Ramdam ko ang tibok ng aking puso, dahil sobrang kinikilig ako. Magkahawak kamay. Yun bang HHWW sa burnham park pero.... pero isang gabi, bigla nalang bumigat ang pusong dating kinikilig, at biglang nagkahiwalay ang ating mga kamay.  Mga ala alang inukit dito sa aking puso, bigla nalang nag laho.

Ang ngiti sa aking mukha napalitan ng sakit, ang dulo ay iyong natagpuan. Bakit? Bakit hindi ka lumaban? habang ako, hindi nawawalan ng pag asang mananatili ka dito. Bakit hindi ka kumapit? Habang ang kamay ko’y mahigpit ang kapit sa kamay **** bigla nalang nanlamig. Noong gabing yon, naglakad lakad kung saan saan, at ang mga nadadaanan nakikisabay pa sa aking kalungkutan mga tugtugin na para bang alam nila ang aking pinag dadaanan, para bang nananadya ang tadhana. Ang dami ko palang karamay sa lungkot, na dulot ng kahapon. Pero bumalik ako nagbabasakaling babalik karin sa piling ko.

Noong pumikit ako, nang makita ang dilim, natakot na baka ito rin ang iyong nakita ng ika’y lumisan sa aking piling. Ngunit tinangay ng hangin ang takot at napalitan ng tuwa ng ipakita saakin ang liwanag, at nandun ka. Habang nakapikit ako, makita ko sanang muli ng malapitan ang mukha mo, na sana ang ngiting iyong iniwan dito sa lupa, dala dala mo parin nang ika’y nakarating sa kung saan ka nararapat.
Pagdilat ko, matapos ang gabing punong puno ng pait at pasakit, saksi ang kalawakan kung gaano nasaktan ang puso ng ika’y lumisan. Ngunit hindi na kasing sakit ng dati, dahil alam kong masaya ka na, at hindi kana nasasaktan, dahil kasama mo na ang lumikha sa sayo. Pangako, nandito lang ako, na kahit nagtapos na ang kwento, ng ikaw at ako, ang tayo. Hinding hindi ka mawawala dito sa puso ko.

Kay tagal kong nag aantay
Bakit ang puso tila'y tumatamlay
Sa bawat pag patak ng oras ikaw ay inaantay.

Umaasa na ako ay maalala
Sa tuwing nalulungkot balinabalikan na lang ang mga matatamis na ala-ala
Hindi pa ba sapat ang mga sugat na dinadala

Saan ang sinasabi **** sandigan
Sa panahon na umuulan ng problema tila'y walang mapag silungan
Nasaan ang mga pangako mo na hindi ko naramdaman


Kailan kaya titigil masaktan ang puso na duguan
Kailan mag papahinga ang isip na puno ng katanungan
Sadyang manhid na ba ako dahil sa patuloy akong pinaglalaruan

Sinusubukan kong lumaban nang wala ka
Pero ang aking isipan ay nag sasabing tama na
Hindi pa ba sapat na magkunwaring masaya

Napaniwala ang mga tao sa paligid na ok lang sya.
Sa mga mapagkunwari **** ngiti, sila ay naniwala
Wala ba silang karapatan malaman ang katotohanan

Sa bawat pag bitaw mo ng mga salita
Ninanais ko ang iyong pag-unawa
Ang sakit na aking nadarama, tila'y binabaliwala
Ang marka na iniwan mo sa aking puso ay sariwang sariwa
Hindi ako manhid o pusong bato
Pinipilit ko lamang itago
Ang mga sakit na alam kong makakapag pabago sa isang tulad kong nabibigo.
Pinipilit makalimot
Sa mundong ito na ang buhay ay masalimuot
Sa pusong punong puno ng poot
Na ikaw mismo ang nag dulot
Hindi ko labis maintindihan
Sugat at pait ba nag dulot sa akin
Na puno ng galit.
Hindi ko rin labis maintindihan ang mga sinabi **** nararapat na dahilan.
Sa bigla **** paglisan
At ako'y nandito lamang naiwan sa kawalan.

Ang nanatili ay kalungkutan
Ang nanatili ay ang pait
Ang duda, ang sakit
Ang kutya, ang kirot

Wala nang mas sasakit pa
Sa pakiramdam ng pagkakulang
Sa pagiging hindi sapat
Sa lahat

Ang nanatili ay ang takot
Sa bukas na may muling pang-uusig
Sa mga pagkakamali
At muli, sa kakulangan

Ang nanatili ay wala
Dahil ang pinili ay hindi nanatili

Hindi akin,
Hindi rin iyo,
Walang nagmamay-ari,
Ng mga sandaling ito.

Sapagkat mga ito'y di nagtatagal,
Ang mga ito'y panandalian lamang,
Ang pait at tamis, di nananatili,
Dahil ang bawat segundong dumadaan ay hiram na sandali.

Ano bang magagawa ko sa mga hiram na sandali?
Kailan susunggaban? Kailan magtitimpi?
Subalit puso ko'y tila nagmamadali,
Tuwing dumarating, mga hiram na sandali.