Akala ko nung una hindi na magbabago,
Itong maumay na takbo ng buhay ko.
Sabi nila, "pare hindi ka na natuto."
Oh pare-pareho lang ang aking problema.

Pero noong makita ko ang halaga mo,
At ang ning-ning ng iyong mga mata.
Lahat ng hapdi tila agad nawawala,
Naaalala ko na..

Tumitigil nga pala ang oras,
Kapag ikaw ay nariyan.
At ang lahat ng mga kulay;
Gumaganda.

Ipangako mo naman sa akin,
Na hinding-hindi mawawala
Ang iyong mga ngiti
Na kasing liwanag ng mga tala.

"Ayoko na. Pagod na ako."
Oo, parang tumigil ang mundo ko.
Sa isang iglap, nawala lahat.
Pagmamakaawa hindi naging sapat.

Siguro nga mali na kinilig ako
Noong unang beses kitang kinausap.
Kinabahan ako ng todo,
Kasi lahat ng naramdaman ko totoo.

Nikka, hindi mo naman ako masisisi.
Sino bang hindi mahahalina sayo?
Kahit siya na may galit at nasaktan,
Sinabi na sayo ako'y mapapamahal.

Masaya ako na nakilala kita.
Mabuti na siguro na malaya ka na.
Pero alam mo ba, sa loob ko may nagsasabi na sana sumugal ka sakin.
Hayaan mo, sakin nalang yun.

Isa akong sinungaling.
Napakarami kong kasalanan sayo.
Pero isa lang ang masisigurado ko,
Sobrang mahal na mahal kita.

Pangako na ako'y narito pa rin,
Kung kailan mo ako kakailanganin.
Kahit na sobrang alanganin,
Lahat ng pait at sakit ay kakayanin.

Alam mo? Tama siguro sila Juan.
Na dapat mag-move on na ako.
Pero hindi, sigurado ako sayo eh.
Baka sa kabilang buhay maging tayo.