Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Agatha Prideaux Mar 2020
Pwede ba, na sa bawat pag-gising
At bawat pagtibok ng puso habang pumapasok
Ang sinag ng araw sa aking bintana
Ay makakalimutan ka na?

Dala na ang kamao **** tila nakabalot
Sa aking pinunong dibdib
Na niyurakan at kumikirot dahil sa iyong
Mahigpit na hawak sa akin, pwede ba?

Sana nama'y makaligtaan na ang tono, huni, at nilalahad
Ng mga kantang noo'y sinasabayan pa ng ating
Mga tawa, padyak, hiyaw, galaw
Balang araw, sana nga.

Maaari bang itapon na ang papel na naglalaman
Ng mga nais ko sanang ipahayag sayo noon
Kasabay na ang mga kasinungalingang binulyaw mo sa akin gamit ang mga letrang padala mo
Ako'y pagod na.

Pagod nang magparamdam, makiramdam
Makaramdam ng purong pagdamdam
Na alam kong kailan ma'y hindi mo na mararamdaman
Tama na.

Kung maaaring mawalay na
Sa pagkapit sa mga matatamis na salitang
Ibinulong mo sa akin habang inaambunan tayo
Ng sinag ng buwan sa gabing kay liwanag.

Sana'y matuyo na ang mga nasayang na luha
Noong sinabi ko sayo na ika'y aking minamahal
Na kung saan binalik mo sa akin nang mas malutong, mas mabulaklak
Pero putangina, puro lang pala dada at walang kahulugan!

At noong dinagdagan mo pa ng mga pangakong
Pagmamahalan at pagsusuyuan sa ating unang pagkikita
Ay halos sumalangit ako sa tuwa at galak
Pero sa init at pait ng impyerno mo pala ako binagsak.

Gusto sana kitang tanungin
Kung naaalala mo pa ba lahat ng ating mga talumpati
Kung papaano natin nahanap ang ginhawa at katiwasayan
Sa mata ng isa't isa, oh aking minimithi.

Sinubukan kong uminom ng kung anu-anong likor
Na sa sobrang dami ay halos napuntahan ko na siguro
Lahat ng barikan na aking nalalaman
Para lang maialis ka sa isipang ikaw lang ang nilalaman.

Subalit, imbes na ika'y maglaho sa kuro
Ay mas naalala ka sa mga malulungkot na gabing
Nangangamoy alak at naglalasang halik mo
Tulad noong unang gabing hinagkan mo ang nag-iinit kong noo.

Ngayon, ika'y masaya na at kuntento
Sa piling ng taong sinabi mo sa akin na huwag alalahanin
Hindi mo lang alam kung paano ko pinilit ang aking sarili
Na tanggapin lahat ng iyong isinaksak at binaril sa puso kong siil

Tila tintang nakamansta sa puting palamuti
Na di maalis-alis kahit gaano ko man kuskusin
Ang memoryang nakalaan para sayo sa aking isipan at damdamin
Kay hirap nang hubarin at tanggalin

Siguro ako'y itinuring lamang na isang kagamitang
Pwedeng itapon matapos pagdiskitahan ng mapaglarong tadhana
Na noo'y pinaniwalaan at naging pamanhik ko
Sa sandaling itinahi na ang pangalan mo sa nagdurugo kong puso

Pero, sa huli, kinailangang limutin
At iparaya ang damdaming nakakulong parin
Hanggang ngayon sa yakap ng iyong bisig
At himbing ng mga talang tila patalim sa gitna ng dilim

Sana'y natuto na ang sariling pag-iisip
Na hinding-hindi magpalinlang sa mga matatamis na awit
Na pinuputak ng bibig na ang may ari ay
Walang espasyo sa kanyang isip at puso para sa akin.

Aking nawalay na sinta
Maaari bang ika'y pakawalan na?
Para sa atin—o baka sa aking kalayaan at kasiyahan nalang
Pwede ba, kakalimutan na kita?
Day 1 of #NaPoWriMo2020. As of now, I'm not yet following the prompts. But here's an entry nonetheless.
Karen Nicole Feb 2018
maaaring ako'y nahihibang na,
dahil alam ko namang wala akong pag-asa
ngunit ano ang aking magagawa,
kung sa masilayan ka lamang ako'y masaya na?

nang dahil sayo muli kong naramdaman,
ang mga paru-paro sa aking tiyan
at ang mga ngiting hindi ko man lang namamalayan,
kapag ika'y dumadaan sa isip ko paminsan-minsan

hindi nais na mailang ka,
kaya nama'y pagtingi'y ginawang sikreto
sinubukan ko rin ang lumayo, baka sakaling damdamin ko'y magbago
ngunit alam naman natin na ito ay malabo,
kasing labo ng minimithi kong "ikaw at ako"
walang titulo, parang tayong dalawa.
Christien Ramos May 2020
Kabado;
Habang ginagala ng sarili ko ang dalampasigan.
Ang malumanay na ihip ng hangin ang naging pampakalma.
Bawat buhangin na kumukulbit sa’king mga paa
ay seryoso.
Walang pagkukubli ang puso
Ang hindi mapirming mga yapak
ay katumbas ng pagkasabik sa’yong yakap.
Gabi, muli akong tumingala
Walang palya ang ihambing ka sa mga tala.
Kinukwento sa’kin ng mga kuliglig
kung paano tatahakin ang ‘yong pag-ibig.
Hindi ko kabisado;
‘Di alam kung pa’no babagtasin ang dagat na ito.
Wari nila’y diyan matatagpuan ang pagmamahal mo
ngunit, paano?
Sinasamahan akong maglakbay ng inggit at takot
Hindi madaling pamamangka ang sa aki’y bumabalot.
Ang bigat ng pag-aalala ang maaaring magpalubog
at malunod
sa luha at panaghoy.
Paano mapapanatili ang ningas ng apoy?
Ano’ng solusyon sa pagkabahala upang magpatuloy?
Hanggang sa itulak ako ng sapat na panahon.
Muling humakbang ang hindi mapirming mga paa
Humina panandalian ang ihip ng hangin
Marahan ang pagkulbit ng mga buhangin.
Matapang kong nilisan ang pampang
Lakas ng loob, isang bangka’t panagwan
Sabay naming idinawdaw ang aming mga sarili sa karagatan.
Hayagang ibinubulalas ng langit na ako’y maging handa
Malayo na ako sa pampang ngunit tanaw ko pa rin ang kaba.

Ang pagkulog ay nagsimula na.
Biglang pumatak ang ulan ng pagbabanta
Dinig ko ang bulungan ng mga isda.
Sambit nila’y masasayang ang pagbabakasakali
Hantungan ng pakikipagsapalara’y wala.
Galit na sumasayaw ang alon
Ang kidlat ng kawalan ng pag-asa’y sa aki’y humahabol
Pataas nang pataas ang sumasalubong na alon.
Ang ‘di mawalang pagdududa ay nakikipag-unahan
Umaakyat ang mga tanong sa’king isipan
Kailan ko ba matatagpuan?
Sabik na akong salubungin ang pag-ibig mo…
… ang pag-ibig **** nasaan?
Subalit, naghintay ako;
Walang humpay ang paghampas ng mga alon
Hindi natatapos ang pagtaas.
Bawat pulgadang nadadagdag ay ang mga sagot sa’king katanungan
At bigla ang pagtaob;
Tama ang bilin ng mga kuliglig
Ito nga ang natatangi **** pag-ibig
Mapanghamon;
ngunit presko sa pakiramdam.
Ang sarap palang makamit ang matagal mo nang inaasam
Pipiliin ko ritong manatili hanggang
ako ri’y iyong matagpuan
papagingdapatin **** ako rito’y manahan
‘pagkat kahit sa daluyong, kalmado akong magsasagwan.
Kabado;
Habang ginagala ng sarili ko ang dalampasigan.
Ang malumanay na ihip ng hangin ay naging pampakalma.
Seryoso ang bawat buhangin na kumukulbit sa’king mga paa.
Walang pagkukubli ang aking puso
‘pagkat dito pa lang sinta, mahal na kita.
J De Belen Feb 2021
Isang liham na ako lang ang nakaka-alam
Liham na itina tago-tago ko ng napaka tagal
Liham na mag-paparamdam sa akin
Kung bakit nga ba ako kulang?
At mag-papaalala sa akin na hanggang dito lang
Liham na isinusulat ko ng matiwasay
Dahil alam ko,
Para sayo 'to.

Liham na siguro dapat nung una pa lang
Binigay ko na
Liham na dapat nung una pa lang pina-alam ko na
Liham na dapat ay na-alala ko pa
'Di sana hindi nako nag-iisa pa
Isang Pag-ibig na ibig ipa-batid
Pag-ibig na gusto kong makamit
Pag-ibig na sigurado akong masakit.

Pero
Ito'y hindi pa batid
Kung ito nga ba'y mag-dudulot ng sigalot
'O mag-dudulot ito ng kirot
Dahil sa utak na pa baluktot
Wala akong ****-alam
Basta ang alam ko lang
Ikaw lang ang mahal
Ngayon
'O maging mag-pakailanman
'O mag pa sa walang hanggan.

Ayoko ng bilangan
Ayoko ng kuwentahan
Ayoko ng gumamit ng tala-pindutan
Dahil walang sukatan at bilangan
Kung hanggang saan ang aking pagmamahal
At kung hanggang saan ang kaya kong gawing bagay  para lang sayo.
Wag mo ng tangkaing tanungin pa
Dahil yan ay bukod tanging ako lang ang may alam.
Dahil wala talaga itong sukatan.

Dahil lang sa isang liham
Ako'y nagkaka ganyan
Hindi ko na alam
Kung sino 'ko.
Kung ako pa ba 'to?
Kung totoo ba 'to?
'O ito ba ay parte ng biro?
'O parte nga ba ng bugso ng puso?

Kasi ang pag-kakaalam ko
Hindi naman talaga ako ganito.
Siguro nga
Sobra akong na-dala
Nag-padala sa aking nadarama
Na tama ba ito 'o mali?
Ayokong mag-patali
Ayokong mag-madali
At mag-pasakal sa mga bagay na di ko alam kung hanggang saan ang kakahantungan.
Tama ba ang Aminin sayo ang totoo?
At tama rin ba na sabihin ang maling pag-tingin ng aking damdamin?

Kahit alam ko
Meron ka ng bago.
At may iba ng nag-papasaya sayo
At 'yun ay 'di na ako.
Malungkot dahil ang pag-kakaalam ko
Bago pa siya dumating sa piling mo
Merong isang taong umalalay sayo ng minsan,
Minsan na sa piling ko ay naging masaya ka naman.

Pero wag kang mag-alala
Ako ay desperada
Oo tama
Ako nga ay desperada
Kaya ako ay patuloy paring aasa
At mag-sisilbing mga paa at kamay mo
Kahit 'di na maaaring maging tayo
At magiging saklay na taga gabay sa tuwing ikaw ay nahihirapan.

Mapagod man ako
Ay ok lang yan!
Dahil alam ko parte yun ng pag-mamahal ko sa'yo, na binuo ko sa aking isipan na naging liham at naging bukang bibig ng aking kaibuturan.
Kahit alam mo,
Na ako ay sobrang masasaktan
At mahihirapan
Mas pinili mo parin na ako ay iwan
At 'di na balikan
Dahil siya na ang iyong mahal
Kaya
Tanggap ko na,Mahal
Paalam.
JE Aug 2018
Lumayo kana sana,
Sa mundong ito Kalahati ng mga hiling sa tala,
Ay ang mawala ka
At ng sana'y makahanap na ng kapayapaan ang iyong nabiktima

Ikaw, ikaw yung tipong makasarili
Na kahit ano nalang ang iyong kinukuha, bale wala na kung anong possibleng mangyari
Biktima mo’y walang pili
Sa mga mata mo’y para kaming mga pera Naghihintay na magamit pambili

Ikaw yung tipong nakakadismaya
Isa kang bagay na walang ibang dala Kundi kapahamakan ng iba
At kalungkutan na habang buhay ay di mawawala

Bawat binitawang salita
May katumbas na kapalit ng iba
Bawat yakap nilang madarama
Isang bagay na naman ang mawawala

Halaman, aso, pusa, bata, matanda lahat ay walang kawala,
Lahat kami ay maaaring ma biktima
Sa inihandog **** mga parusa
Kahit ano pang kweba ang mapagtaguan sa mga kamay mo kami ay bihag pa

Ngayon, naranasan ko na ang mapalapit sayo
Ang landas natin ay pinagtagpo
Sa oras na di ko inaasahan
Pero bat kailangan mo pang idamay ang mundo ko
Vincent Liberato Feb 2019
Nagtawag siya ng isang espiritista
at mananalangin
na magbuburda sa bawat hibla
ng kamalayan na patuloy na binuburda
ng sugat at sakit, habang patuloy na ginigising
ang matagal na pagkakahikbi at pagkakatulog sa mga hungkag
na mangangarap.

Dali't daling sumulat ng dagli,
sa bawat pagtagaktak ng mga luhang
umaagos sa sigaw ng mga birhen at santo
na siyang nananalangin sa ikalilinis
ng tahanan laban sa mga naghuhudas
na diyablo, na itinataya ang gabi
para mag-anyong tao sa kahit sino.

Bago sumapit ang gabi.
Sa takipsilim, limang minuto,
bago paparating ang isang duyog
na magwawakas sa hindi maaaring wakasan,
kagaya ng pagtalikod at pagpikit,
na hindi maaaring maisara ng mga mata.

Magpapakarahas sa pagsigaw
at mananabla ng labing-anim na milyong mananampalataya,
ang isang estadista na kung yumapak ay walang-puknat
na magliliyab ang sahig, kung saan nakalibing
ang hindi mabilang ng mga daliri, pagkaraan ng walang
nagdaan sa pagkalimot sa kanila.

Sa gilid-gilid ng eskinita,
matatagpuan ang mga kawalang-malay
na pugot na ulo na hiniling ng mga mananampalataya,
sa isang dyini at ipinagkaloob sa kanila ito, ipinagkaloob, ngayon ay tumatanggi kung kailan naparirito ang hiling.

Ngayon ay malilinis na ang pinakamaruming
hindi nasasaksihan ng mga mata sa tahanan, pagkatapos
ipanglagas ang kaluluwa.

Sa huli, walang bumabalagkas ng daan, na sumasalamin,
pagkatapos manalamin. Sa kabila ng napakaraming salamin.
Claudee Mar 2017
Paano ba simulan ang isang tula?
O dapat ba ito'y hayaang ilapat ng tadhana.
Tulad ng isang gabing mahiwagang
May simula kahit di sinimulan, magkakawakas nang di winawakasan.

Kung saan sana'y di na nagtitigan kasing lalim ng kalawakan
Di na nagtawanan sa gitna ng Univ. Ave.
Mumunting pigurang di umiilag sa sasakyan
Ngunit patuloy ang pagbangga sa isa't isa.

Kung saan sana'y di na hinawakan itong kamay
Kung sa pagbitaw, mas matinding kapasuan.
At sa mata ng buwan, sa baba ng tulay sa Philcoa
Di na sana hinagkan na parang tayo'y sa isa't isa.

Paano nga ba sinisimulan ang isang tula?
Bakit ito'y mahirap kumpara sa pagwawakas?
Maaaring madaliin pag nais na
O basta na lang iwan sa kalagitnaan.

Pero ang mga tula, ay mga marka.
Itatago ko't babalik-balikan
Parang noong gabing tayo'y naglalakad
At andiyan ka pa.
02/08/17
deadwood Dec 2017
Darating ka pa nga ba?
Mukhang marahil di na
Totoong ika’y nanlimot, aking sinta,
Sa pangakong pagmamahalan nating dalawa.

Maaaring sabihin **** ako’y baliw, di-karapat-dapat,
Ngunit ikaw, giliw, ay kailanman naging sapat,
Sapat na upang patuloy kong ibigin,
Ibigin kahit na iyong di mapansin.

Pero bakit?
Bakit nga ba di ka na darating?
Bakit ba labis ang lungkot na aking tinatamasa sa iyong di pagsipot?
Tanggap kong hindi mo nga talaga ako kailanman magugustuhan,
Subalit matindi pa rin ang hapdi ng puso kong iyong sinugatan.

Sabi nga nila, ang tulad mo ay tipong paasa,
Yung tipong mangangako at di sasama,
Marahil ako nga ang siyang problema,
Ako nga ang taong umasa,
Pero tangina,
Salita mo ay iyong bigyang halaga.
Unti-unti nang pinapalitan ng kadiliman ang langit na kanina'y kay liwa-liwanag pa.

Nakaupo ka sa aking tabi, tumitingala sa langit habang ang puso ko'y bumibilis ang pagtibok habang lumilipas ang mga sekundo. Kasabay ng pagpintig sa kalalim-laliman ng aking sarili, ay ang pagbaba ng mainit na araw na sumisikat sa atin at ginagawang mala-ginto ang iyong kutis; kapalit nito ang maluwalhati na buwan na kasing hugis ng iyong nakakaginhawa na mga mata kapag ika'y tumatawa. Ang sansinukob ay napakalaki at maraming mailalaman; at hindi ko papalapgpasin ang pagkakataon, kahit kailan, na ipaghambing ka roon. Maaaring napakaliit ng iyong katawan, ngunit ang puso **** pagkalaki-laki ay punong puno ng pagmamahal.

Ikaw. Ikaw ang aking sansinukob at ang pagmamahal ko ay para sa iyo lamang.

Kinuha mo ang aking kamay at hinalikan, ako'y iyong tinanong kung ano nga ba ang nasa isip ko; kaunti nalang ay hindi ko na mapipigilan ang sarili ko at isisigaw ko ang iyong pangalan ng paulit-ulit upang sagutin ng diretso.

Ang aking pagkahaling sayo'y katulad ng kalangitan; maaari mang magkaroon ng kadiliman ay babalik parin sa dating anyo na kay ningning. Ikaw ang nagsasabit ng buwan sa langit bawat gabi at ako naman ang tagawilig ng kumikinang na mga bituin sa iyo. Hindi tayo makukumpleto kung wala ang isa't isa, kaya ako'y humihiling bawat gabi na tayo'y hindi magwawalay sa isa't isa.

Ninanais ko na ang iyong puso ay habang-buhay na titibok para sa akin, dahil alam ko na ang akin ay titibok para lamang din sa iyo.
something i've kept in my notes for months already, written for somebody that i used to love. salamat sa lahat.
Atheidon Mar 2018
Kaibigan?
Ka-ibigan?
Kai-bigan?

Ano nga ba tayo?

Dalawang taong hinapo na ng mga karanasan sa pag-ibig,
Dalawang taong pinili ang isa’t-isa,
Dalawang taong nais maging isa.

Ngunit ano nga ba tayo?

Pinasaya,
Binigyan ng oras,
Kinantahan ng mga lirikong nakaaantig ng puso,
Pinangakuan ng kung anu-ano sa ilalim ng buwan,
Na tila ba ngayon ay para bang iginuhit na lamang sa tubig.

Kinuha mo ang puso ko,
Pero gusto ko lamang linawin,
Hindi ko ninais na ipalit mo ang iyo sa akin.
Pero para bang ginago ako ng tadhana,
Itinakbo mo ang puso ko palayo—
Palayo sa’kin, nang hindi lumilingon.

Ipinagsawalang bahala ko ang sakit na naramdaman,
Nagbulag-bulagan sa mga bagay na malinaw sa aking paningin.
Pinilit burahin ang masasamang ideyang namumuo sa aking isipan,
Umaasang mali ang lahat ng sakit na ipinagkikibit-balikat ko lamang.

Totoo nga,
Madaya ang kapalaran.

Nakakatawang isiping
Sa loob ng isang buwan,
Kaya **** mainlove.
Pero, nakakagago din isiping,
Sa loob ng isang buwan,
Kaya ka rin nyang iwanan.

Sa bagay, ano nga ba tayo?
Wala naman, diba?

Maaaring ihanay mo lamang ako sa mga babaeng pinaasa mo,
Na marahil pagdating ng panahon,
Malilimutan mo rin kung ano ang namagitan satin,
Na siguro sa paningin mo’y pang landian lang pala ako, hindi pang seryosohan.

Hindi ako yung tipo **** babae,
Hindi ako matalino,
Wala akong political stance,
Hindi ako kagandahan.

Ano nga bang kataka-taka dun?
Walang dapat ikasakit dahil
Hindi mo naman ako tipo kaya hindi mo ko sineryoso.

Walang tayo,
Hindi rin tayo magkaibigan.
At lalong hindi magkasintahan.

“Almost”, yun tayo.

Halos
   Halos naging tayo.
   Halos umabot na ko sa punto na mamahalin kita ng buo.
   Halos napaniwala mo kong mahal mo ko.
   Halos napaniwala mo kong kamahal-mahal ako.
   Halos napaniwala mo kong karapat dapat akong pahalagahan.
   Halos bigyan mo ko ng oras mo.
   Halos naramdaman kong sincere ka.
   Halos araw-araw kung hanapin kita.
   Halos minu-minuto kung tingnan ko ang cellphone ko para lang maghintay ng reply mo.
   Halos ikaw na lang ang marinig ko pag naririnig ko yung mga kanta sa radyo na inawit mo sakin.

Halos ikaw na lang yung hanapin ng puso ko sa bawat saglit na hindi kita nararamdaman.

Halos.
Atheidon Jul 2019
unang sampung buwan,
na siyang puno ng kahirapan,
pagkakaibigang hindi inaasahan,
na siyang bumuo sa aking karanasan.

mga pangambang hindi maibsan
ng pusong kinakabahan.
sa takot na siya’y pumalpak
sa kanyang mga pinangarap.

Nangarap ka ng buo,
ngayon mo pa ba isusuko?

sinubok man ang tatag ng loob,
nayanig man ang paninindigan,
pumalpak man at nasubsob,
patuloy paring nanaig ang katatagan.

Muntikan mang bumitaw,
Patuloy lang sa paninindigan,
Ilaban hanggang sa tuktok,
upang marating ang iyong rurok.

Higit na pakatatandaan na mananaig
ang pusong puno ng pananalig,
higit sa talinong maaaring madaig
ng pangarap na nagmumula sa dibdib.

Maligaw man ng paulit-ulit,
HIndi man nauubos ang sakit,
ngunit ang tagumpay ay iyo ring makakamit,
at paniguradong ito’y napakarikit.
zee Nov 2019
nagsisilbing liwanag sa gabing mapanglaw;
pahinga sa mabilis na pag lipas ng mga araw
sandigan sa bawat trahedya ng aking buhay;
sandata na nagbibigay lakas sa bawat laban;
sa bawat unos at delubyong maaaring daanan
o aking tahanan,
hawakan mo ang aking kamay at sabay nating
haharapin ang bawat pasanin na ibabato sa'tin
'wag pansinin ang mga sabi-sabi at usapin;
hayaan na lang itong mawala kasabay ng pag-ihip ng hangin
iyo na lamang pakinggan ang aking sasabihin:
ikaw ang aking panalangin at puso ko'y walang kasing saya
ngayong ikaw ay nasa aking piling
Louise Jun 2024
Alam kong umpisa na ng tag-init dyan.
O baka lingid sa kaalaman ko'y
sa susunod na linggo pa o kalaunan.
Ngunit kung paano ang tag-init dyan
o gaano kainit ay hindi ko alam.
Paano ang tag-init dyan sa inyo?
Gaano ka-init ang mainit dyan sa bahay mo?
Sana'y naaarawan ka ng sapat at tama,
sana'y palaging malusog ka at masaya.

Alam mo bang tag-ulan na rito ng Hunyo?
O maaaring para sayo ay patak pa lang,
o marahil mga mumunting tulo.
Ngunit kung gaano kaginaw
o paano ang tag-ulan ay hindi mo alam.
Gaano kaginaw, gaya ba ng taas ng baha?
Paano ang patak ng ulan, tulad ba ng luha?
Sana'y bagyuhin at tangayin ang mga mali,
sana'y mawala na ang alaalang gipit.

Alam kong tag-init na pag Hunyo sa inyo.
Ngunit alam mo ba talaga kung gaano ka-init
kung ikaw sana'y narito sa silid ko?
Alam mo ba ang tunay na tag-init,
gayong di mo pa nararanasan sa bisig ko?
Hindi mo malalaman kung gaano kainit ang mainit
hangga't ika'y wala sa tabi ko.
Ang tunay na tag-init ay nasa aking piling.

Alam mo nang tag-ulan na rito ng Hunyo.
Ngunit kung malalaman mo nga kung gaano kaginaw,
tulad siguro ng paghagkan sa bloke ng yelo.
Alam mo ba ang tunay na tag-ulan,
tila mga patak ng luha kung mawawala ako.
Malalaman mo kung gaano kaginaw ang maginaw
kung mawawala ako sa buhay mo.
Ang tunay na tag-ulan ay ang aking kawalan.
The differences of human emotions in the budding of a brand new but delicate love, with the metaphor of the month of June. As with the differences in the seasons in the west where it's the onset of summer now, and in the east where the rainy season have started, this poem explores how in the beginning of a new romance, sometimes emotions of two people can get hot or cold or too slow or too fast, just like the abrupt or mellow changing of the weather and seasons. Just like human emotions.
Marge Redelicia Mar 2014
Baka sakaling
tumahan na sa wakas
ang mga damdamin
at katanungan
na sa puso't isipan ko
nag-aalsa...

a) Kung ipagpagtapat
ko sa iyo
ang katotohanan
na ang puso ko'y sa iyo
at mahal kita;

b) Kung itatapat
ko ang sarili ko
sa katotohanan
na kahit kailan
hindi maaaring
maging tayong dalawa

Ano kaya dito ang tama?
It's ok. I'm fine. I'm not stupid.
scarmaya nicole Dec 2024
tulad ng himig ng mga awit ng pag-ibig,
ang tamis ng lambing na hatid ng mga ito.
kung may tinig ang pagmamahal,
maaaring ito ay boses mo.
tulad ng sinabi ko sa'yo, mas mapagmahal ang mga tulang isinulat sa lengguwaheng filipino.
Marge Redelicia Feb 2014
May isang katanungan na
laging bumabagabal
sa aking puso,
sa aking isipan.
Tila lagi ko na lang
nininilay kung ano
ang sagot; ang sagot
na tama kahit
maaaring maging
isang masakit
na tama sa akin.

Pero hindi ako magtatanong
dahil "Hindi" man o "Oo"
masisiraan pa rin ako ng ulo.


"Mahal mo rin ba ako?"
kingjay Feb 2019
Itinudla sa puso ang palaso
kung tumatagos at nagdurugo
maaaring ito'y kapalaran na
umaabay sa delubyo

Tunay na paggiliw
ang siyang magdudulot,
magpuspos sa talaarawan
ng saya't sigla
sa likod ng kapighatian

Sa silakbo ng pag-ibig
ang nararamdamang umiinit
Hindi marahan
Masyadong mabagsik

Kung gayon iba na ang ipinapahiwatig
Tawag ng laman ay ang kalibugan
at ito'y di kailanman maihahambing sa puso ng Pebrero
na walang iba na mag-aangkin

Mayroon na ang sinta ay itinatangi
halos ang larawan sambahin
sa araw at gabi nangabusog na sa
dasalin

Mas mabuti pa ang ganda
na pangkaraniwan ang uri
May kapintasan man ginusto pa rin at inibig

Ang nabigo't
nasadlak sa lumo
Nang muli kumabig ay
mas lalong naging matamis ang mga pagngiti
Ja Oct 2017
Hindi ko alam kung anong pwedeng mangyari sa hinaharap
Maaaring wala ka
Maaaring iba na ang kasama mo
Masaya ako ngunit hindi sa’yo
Mahimbing ang iyong tulog sa kanyang piling
Nakakatakot
Nakakakaba
Pakiramdam ko’y ‘di ko kaya
Ayaw kong isipin na magkakaroon ng iba
Gusto ko tayo lamang dalawa
Mahal, maari bang dito nalang muna tayo?
Huwag na tayong lumayo pa
Hindi ko ata makakaya
‘Pag ika’y naging masaya kapiling siya
Mga ngiti na noo’y ako ang dahilan
Ngayo’y iba na ang pinangagalingan
Mga luha **** noo’y ako ang nagaalis
Sa tuwing pakiramdam mo’y ikaw ay mag-isa
Sasamahan kita
Pero baka sa paglipas ng araw, buwan o taon
Siya ng yayakap sa’yo kapag ika’y nalulungkot
Ang yayapos sa’yo kapag lumalim na ang gabi
Ang babaeng babaliktadin ang iyong kalungkutan
At gagawin itong ngiti
Hindi ko ata kaya
Mahal, hawakan mo naman ako
Yakapin mo ako ngayon
Maging masaya tayo sa kung anong meron
Dahil mahal baka bukas iba na ang takbo ng panahon
Isinulat ko ito hindi para mabasa mo
Ito ay paalala sa sarili ko
Kung anong meron tayo
Na hanggang dito lamang ako

Ipinagdarasal ko na sana ikaw na nga
Ang sa akin ay nilikha at nakatadhana
Hanggang sa pagtanda ay makakasama
Kabiyak sa Hirap at ginhawa

Ngunit sa kabilang banda
Realidad ay sa aki'y bumabangga
Ako ay kaibigan lang pala
At hindi maaaring lumagpas sa linya

Hindi ko alam kung bakit ikaw
Ang sa atensiyon ko ay pumukaw
Sa puso ko ay umagaw
At sa buong pagkatao ko'y sumaklaw

Sinusubukan kong sayo ay lumayo
Ngunit Ako'y pinapangiti mo
Mabigat na araw ko ay humahayo
Araw ko'y muli **** kinumpleto

At heto nanaman ako
Gusto ko tayo pero mukhang malayo
Imposibleng maging Ikaw at ako
Iyong mga mata'y nasa kabilang dako

Hanggang dito lamang at aking lilimitahan
Upang Hindi masaktan
Sa sampal ng katotohanan
At magising na lamang kinabukasan

Makita kang masaya at masigla
At sa akin ay ibinabalita
Ang natagpuang pagibig sa iba
At makita kung gaano kayo kaligaya

Wala na akong ibang hiling pa
Na tunay na pagibig ay iyong makamit na
Ating pagkakaibigan ay manatili sa tuwina
Dahil ito lamang ang sa aki'y matitira
Sanch Oct 2019
naghahabol at maghahabol ka ng oras
kailan ka mauuna?
kailan siya mapapagod?
ang iyong kamatayan ay isang paghirang
ng isang manghuhusga
maaaring ikaw
maaaring siya
pipili ka nang nakapiring
bigyang kalayaan ang iyong kamay
upang ituro ang salamin
planning on deleting an old blog of poems and i think this needs a saving
kingjay Aug 2019
Binilang ang mga araw
Na wala si Dessa
Ang bahagharing  bumabalantok sa langit
Ay nakakasuyang larawan sa daigdig
Malamlam kahit sagana ang kakulayan

Umiibayo ang hinagpis
sa namumutlang pisngi
Nangungulila nang lagaslaw
sa dikit na hindi kumukupas

Kung maaaring mapanaginipan
Ay yayapusin
Hindi dahil sabik sa yakap
Ito 'y upang maipadama
ang pamimintuhong dumadarang

Sa gaslaw ng mga dahon
Himig ng mga ibon
May kailaliman ang gabi
Mangunguyapit sa liwanag ng buwan,
Gigiliwin ang dinadaing ng kalooban

Di makaalpas sa anino ng liwayway
Pinahiran ang kaluluwa
Ng pabangong di pumaparam
Ginustong gumanap bilang martir sa pag ibig
unknown Mar 2020
maaaring pwede at maaaring hindi,
lungkot laban sa ngiti,
ikaw laban sa ako,
tayo laban sa mundo.

sa bawat sandali na nakakasama ka,
ang mga ngiti sa labi’y ‘di maipinta,
ngunit sa kabila nito’y may mga humuhusga,
mabuting itigil daw ito dahil hindi tama.

ano nga bang dapat na gawin?
sa mga alaalang ginawa natin,
mga bugso ng ating damdamin,
itutuloy pa ba o pipilitin na lamang pigilin?
ig: seluring
twt: seluring
fb: seluring
follow meeeeee!
Levin Antukin Jun 2020
ilang beses mo itinatakda sa telepono
ang alarmang gigising sa 'yo kinaumagahan?
tipong ididilat mo na lamang ang mga mata,
magdadasal, babangon, iinom ng mainit na kape,
at wala nang iba.

sana ganoon din dito sa amin.

sa munting tahanan namin dito sa mandaluyong,
pinalaki kaming alerto sa wangwang ng mga bumbero.
ito ang alarmang gigising sa 'min
kahit kami'y mga gising na.
mapapipikit ang mga mata sa takot,
sabay takip ng tainga,
dahil sa sunod-sunod na sunog,
tanaw mula sa bintanang karatig ng kama.

paano nga ba matulog nang nakatatak sa isipan
ang sangkatutak na pamilyang walang matutulugan?
tag-ulan pa naman, maaaring bumaha.
at sa tanghali kinabukasan ay bilad sa lansangan.

paano nga ba matulog sa ugong ng mga trak
na kumakalampag sa dingding,
nanunuot ang alingawngaw sa balat?

paano nga ba matulog sa ilalim ng kahel na kalangitan?
takipsilim sa pagsapit ng alas-dyis ng gabi.
kinain ng nagniningas na apoy ang orasan.

pribilehiyo na
ang tanungin ang sarili
kung paano ka gigising bukas

'pagkat paano nga ba sila matutulog?
May mga oras na pagagalitin mo ako at gagawin mo akong hindi ginustong galit,
ngunit kahit ano pa man, "I will always love you."

Mayroong mga malupit na salita na maaari **** sabihin na hahantong sa akin masaktan at magdadala sa akin ng kalungkutan,
ngunit kahit ano pa man, "I will always love you."

May mga hindi matalinong pagpapasya na iyong ginawa na biguin ako,
ngunit kahit ano pa man, "I will always love you."

May mga pagkilos na maaaring aksyon mo na mag-aalala sa akin,
ngunit kahit ano pa man, "I will always love you."

Magkakaroon ng mga sandali kung saan mo ako maiiyak at dadalhin mo ako sa luha,
ngunit kahit ano pa man, "I will always love you."

Magkakaroon ng hindi mapagpapatawad na mga pagkakamali na idinulot mo sa akin,
ngunit kahit ano pa man, "I will always love you."

May mga kasinungalingan na sinabi sa akin kung saan sinubukan mo ang aking tiwala sa iyo,
ngunit kahit ano pa man, "I will always love you."

Sa buhay may mga paghihirap, argumento, at mga hamon na dapat nating tiisin,
ngunit kahit ano pa ang mangyari, nais kong malaman mo na, "I will always love you," ngayon at magpakailanman!
110621

Noong bata pa ako'y
Saba-sabay kaming mag-uunahan
Sa pagsalubong kay Inay.
Yayakap at magmamano sa kanya,
Sabay uupo ang nauna sa laylayan ng kanyang palda
Habang syang namamahinga sa lumang upuang
Yari pa sa Narra.

Ni minsa'y hindi ko naisip
Na ang pagkalong ni Inay
Ay may katumbas pala sa aking paglaki.
Marahil bata pa nga talaga kami noon,
At wala kaming ibang inatupag
Kundi ang pag-aaral at paglalaro.

Ilang taon na ang lumipas
At malapit na rin ang araw
Na ako mismo'y lalayag sa sarili kong bangka.
At hindi na ito laru-laro lamang,
Pagkat sa bawat pasyang aking susuungin
Ay iba na ang aking kasama.

Sabi nya nga sa akin,
Handa na syang akayin ako.
Hindi lamang sa kanyang mga bisig
Pero maging mga responsibilidad
Na itatangan ng panahon at tadhana sa kanya.

Ganito pala ang pag-ibig,
Kung saan handa tayong humakbang nang humakbang pa.
Hindi tayo maaaring huminto dahil tayo'y pagod na.
At alam ko, sa tamang panaho'y
Handa na naming kalungin ang isa't isa.
Pluma Feb 2018
Pumarito sa aking tabi kung saan ang mga salita ay hindi laging kakailanganin,
Batid ang 'yong mga hinaing at hinagpis ngunit hindi na kailangang sabihin.

Dito na lang kung saan sasapat ang pagdausdos ng ating mga palad, higit na ang pagsulyap sa mga mata **** iba ang tinatangan,
Dito kung saan hindi kailangang magpaliwanag -- kahit hindi naiintindihan ay mamahalin ka sa paraang nararapat bagama't lingid sa'yo.

Pumarito na lamang kung saan ang bawat paghinga'y tulang ikinukubli ang hapdi, kirot, at sakit,
Mga agam-agam at handusay ng lumbay.

Sino nagsabing hindi ka maaaring ibigin mula sa kalayuan? Kalokohan.

At kung sa wakas ay matunton mo ang daan patungo rito,
Sana'y manatili ka.

Manatili tulad ng pananatili ko sa walang kasiguraduhan,
Manatili na parang aking mga mata sa tuwing nakatitig sa'yo na tulala sa kawalan, sa kanya,
Manatili ka sana,
Manatili kahit panandalian.

Kung sasapit ang unos at nanaisin **** lumisan, ang dagliang pagbitiw ay hindi maipapangako ngunit hindi kita pipigilan,
Sapat sa akin ang pinagtagpi-tagping kapos at maikling panahon, ang mga nakaw na sandali ng kahapon, ang pakikipaglaro sa tadhana na kunwari, ikaw na talaga.

Sapat sa akin ang pumarito,
Sa pagdausdos ng mga palad mo sa mga palad ko,
Kung saan ang mga salita ay hindi na kakailanganin,
Dito sa walang akin.
Pabalik balik
Urong sulong
Tila hindi umuubra ang usal at salita
Kapag nag isip ay lalo lang nagiging kawawa
Nakakabalisa ang kawalan ng gawa
Dahil sa takot ay nagpapakumbaba
Kumbaga ang tamis at tawa ay isinugal at isinawalang bahala
Sapagkat ang hindi pagharap sa takot ay masama

Pinilit kong humakbang palapit
Sinabayan ko ng dasal
Ngunit minsan mas mabilis ang paghakbang palayo o pagtakbo kaysa patungo sa tarantang nararamdaman ko
Sila nga ba ay mga pader na dapat kong banggain o sila ba'y mga haligi na nagtatanggol sa akin?
Gusto ko silang paslangin kahit na parang bahagi rin sa akin na mamamatay rin
Katakot takot ang pagkakatulad netong aking damdamin sa hindi pagiging malaya, sa pagiging mahaba lamang ng tanikala

Kinakain na ko ng aking isip at katawan,
Kahit na tiyan ko'y walang laman kundi kape at init ng laman,
Paano nga ba magsisimula?
Unti untiin o isang biglaang awitin, pag aklas sa panginginig,
Pagtuklap sa mga matang gising na nagkukunwaring sa pagtulog ay mahimbing,
Dahil totoo ang panganib kaya't natatakot ka sa maaaring mangyayari o sa hindi mo ginawa,
Ngunit sa pagitan ng sarili mo at takot na naninirahan sa iyong isip sino nga ba ang mas totoo at mas mahalaga,
Ang daga sa iyong dibdib o ang kaluluwa **** maga?
Wag isaalang alang ang bait sa ating mga sarili dahil ang hindi paggalaw kahit na ang diwa mo'y pagal ay pagtaya sa isang maling sugal.
Stephanie Apr 2019
apat na letra lang yan pero bakit parang ang daming kahulugan..
napakaraming nais iparating ngunit pilit na ikinubli sa apat na letra
kumakawala, pumipiglas ang mga patalim nitong may taglay na lason na maaaring magdikta ng libong sakit

at pasensya ka na, hindi ata nakarating ng maayos sa aking pang-unawa ang nais **** sabihin

"bakit ka ganyan, mahal?"
"ewan"
"may problema ba tayo?"
"ewan"
"mahal mo pa ba ko?"
"ewan"

pero mas masakit palang marinig na ewan din ang sagot mo sa tanong na bakit.

bakit mo ko patuloy na sinasaktan?


sige, wag mo nang sagutin.




nagsasawa na ko sa mga ewan mo



ngunit, putangina, hindi sa iyo.



nagsasawa na ko sa sakit na ibinibigay mo, hindi naman ito ang ipinangako mo pero ewan...

siguro nga'y mahal na mahal lang kita kaya't sa lahat ng ewan na binanggit mo isa lang ang alam kong sigurado...


hindi ko alam kung paanong magsisimula muli, ewan.. bahala na'ng pusong sawi sa pagbuo ng mga piraso nitong dinurog ng lapastangang pag-ibig na alam mo.
para sa mga nagmahal ngunit hindi minahal ng tama.
Elly Apr 2020
Minsan ko nang nakita ang mga ngiti mo sa labi, na siyang minsan na rin akong naging dahilan
Minsan na rin akong nalunod sa iyong mapungay na mga mata, na siyang hindi ko sigurado kung ako’y nakaahon na ba
Minsan ko na ring nahawakan ang iyong mga kamay, na siyang ka’y higpit na para bang ito ang iyong paboritong laruan
At minsan ko na ring narasanan ang mahagkan gamit ang iyong mga bisig, na para bang natatakot na ako’y mawawala.

Alam mo ba kung ano ang pinaka paborito kong minsan?

Ang mahalikan mo gamit ang iyong mapula at malambot na labi na siyang paulit-ulit akong nadampian sa iba’t ibang parte ng aking mukha.

Minsan.

Kung iisipin ay nakakatakot dahil ang lahat ng mga bagay na masasaya ay nauuwi sa minsan. Yung minsan na hindi sigurado kung uulit pa ba, o yung minsan ba magiging madalas na?

Ngunit sa minsan kong karanasan sa piling mo. Ako ay lubos na naging masaya. Lubos na nagkaroon nang pag-asa na minsan ko na itong naramdaman, at siguradong darating din ang bukas na maaaring maging madalas na, yung sigurado na akong hindi magwawakas.
AgerMCab Aug 2020
Gabi-gabi kitang pinapangarap aking mahal
Sanhi marahil ng pusong kung umibig ay hangal

Regalo ka ng tadhana, hindi naman pwedeng buksan
Maamo **** muka sa diwa lang maaaring masdan

Rehas ang katumbas ng ating pagibig, hindi pa malayang ipagsigawan
Ako'y nananalig laya nati'y ibibigay sa panahong wala ng alinlangan
Pilipinas anong nangyayari sa'yo?
Ang dating bayan ng matatalino.
Bakit, lahat ata ay nawala na sa huwistyo.
Ginagawang biro pandemyang ito.

Huwag po sana tayong ningas-kugon.
Noong una lamang magaling ang pagtugon.
Ngunit naging suwail at pabibo ng naglaon.
Sige lang, hanggang lahat na tayo nakabaon.

Hindi ninyo ba talaga alintana?
Ang sa ating lahat ay nagbabadya.
Kalabang di nakikita, sakunang nakadamba.
Walang malakas, walang mayaman lahat tayo ay biktima.

Hindi ba kayo naaawa sa mga bata at matatanda.
Idagdag nyo pa ang mga may sakit na madaling mahawa.
Maaaring ilan po sa kanila ay iyong kapamilya.
Tumahan ka po sa bahay para sa kanila.

Tulungan po natin ang ating lingkod bayan.
Mapa Sundalo, Doktor, nars o basurero pa yan.
Huwag nating dagdagan hirap na kanilang pinapasan.
Huwag na nating ilagay buhay nila sa kapahamakan.

Huwag na po nating antayin lumalim.
Hanggang masaksihan ang di kakayaning lagim.
Magdadala sa ating buhay at bansa sa takipsilim.
Pakiusap, tayong lahat ay magdasal ng taimtim.

Labanan po nating lahat ito, Kapwa ko Pilipino.
Iyan ang lahi ko at lahi mo.
Diba likas sa atin ang pagiging matatalino.
Ngayon natin patunayan ito.

Sumunod na po tayo sa Gobyerno.
Simpleng utos na kayang sundin ng kahit kanino.
Wag na pong lumabas ng bahay ninyo.
Kung di man lang importante ang rason nito.

Sumunod na po tayo, Please lang
Ang makukulit ay babarilin, BANG BANG
Para kang latang nasipa, TANG TANG
Andyan na ang sundo mo, **** ****

Siguro nga kailangan na ang Kamay na bakal.
Para ang mga suwail tuluyang masakal.
Ang rason ay masarap ang bawal.
Kaya pati buhay ng iba ay isusugal.

Huwag na nating pabayaan, Inang bayan.
Matatalo lamang itong kalaban.
Kung tayong lahat ay magtutulungan.
Bagkus na magturuan at magsisihan.
Joe Feb 2020
Gusto kita.
Sa mga oras na ito
Pero hindi sa mga susunod,
Maaaring mahalin na kita
O pwede ring may iba na ulit akong gusto.

Magulo ako, Oo alam ko
Pasensya kana kung ganito ako
'Di ko ito ginusto
Takot lang ako sa nararamdaman ko

Nais ko lang na maging handa.
Maging handa sa
Panibagong sakit at kirot
Na maaari kong maranasan muli
Pag nagmahal ako
Pero kung sakaling lumalim ang pagtingin ko sa iyo
At ika'y aking mahalin
Sana 'di pa huli
Hindi pa huli ang lahat
Dahil ayokong magsisi sa huli.

Alam ko na darating ang oras
Oras na mapapagod ka,
Susuko ka, maghahanap na
Ng iba.
Ngunit sa kabila ng mga oras na iyon
Umaasa akong babalik ka
Kahit imposible na.

Ilang beses kitang nasaktan
Umiyak ka,
Iniyakan mo ako.
Ang swerte ko.
Pero ang tanga ko.

Sa haba ng panahon
Naghintay ka,
Umaasang maging posible
Yung mga bagay na imposible
Ilang araw, linggo, buwan at taon pa
Ang kaya mo?

Ayokong dumating ang panahon
Na magsawa ka at mapagod ka
Pero ayoko din maging makasarili
Malaya ako,
Malaya ka.
Ngunit,
Sino ako para pagbawalan ka?
Pagbawalan ka na 'wag kang mapagod.
Sino ako para saktan ka?
Sino ako para mahalin mo ng sobra?

Isa ako sa mga taong maswerte
Ang swerte ko dahil,
may nagmamahal sa'kin.
At hindi ko na kailangan manlimos ng pagmamahal sa iba
Dahil ibinigay mo na ang lahat.
Sobra sobra pa.

Gusto kita noon
Pati narin ngayon.
Ayokong mahulog sayo
Kaya pinipigilan ko.
Hindi ka mahirap mahalin
Pero natatakot ako.

Bigyan mo lang ako ng konti pang panahon.
Kung kaya mo pa.
Konti pang panahon,
Para maging handa at
Maging buo yung
nadurog kong puso noon.

Sana lang di pa huli ang lahat.
Sa panahon na ako ay handa na.
At sa oras na mahal na kita.
Leilaaa Aug 2015
May isang katanungan na
laging bumabagabal
sa aking puso,
sa aking isipan.
Tila lagi ko na lang
nininilay kung ano
ang sagot; ang sagot
na tama kahit
maaaring maging
isang masakit
na tama sa akin.

Pero hindi ako magtatanong
dahil "Hindi" man o "Oo"
masisiraan pa rin ako ng ulo.


**"Mahal mo rin ba ako?"
fallacies Dec 2019
kinuha mo ang aking mga kamay- tinitigan mo ako
at sinabi mo, 'halika, lumayo tayo dito,' kaya tayo'y nagtungo
sa lugar na walang sakit at nakapanlulumong,
mga problema na ating dinaranas dati;
at nuon ding panahon na iyon,
nahanap natin ang tunay na kasiyahan
sa piling ng isa't isa, walang kamalayan
sa ibang tao sa paligid, pagkat magkasama na tayo;
wala nang problema na maaaring magdala ng bagyo

masaya na tayo, sa simpleng mga bagay na mayroon tayo
mga bagay na hindi man bago,
hindi man sapat para masabing masaya, pero alam ko,
ramdam ko, na masaya na tayo

pero
teka, ano ito?
Teka, bakit nawawala na
ang lahat ng nasa paligid natin
TEKA LANG! -sambit ng mga labi ko
yun na ang huling nasabi ko sayo

akala ko, masaya na tayo
sa mga simpleng bagay na  mayroon tayo,
mga bagay na hindi man bago
ngunit ngayon, bumalik na ang simple sa kumplikado
hinahanap ngayon ang saya sa salitang 'tayo'

pero nagising ako;
at kahit anong pilit na ipikit muli ang aking mga mata
at subukang mahimbing sa kaisipan na mayroong ikaw at ako
huli na ang lahat, di ko na maibalik ang panandaliang suyo
ng minsang nanaginip ako na mayroong tayo
(rough english translation)

you took both my hands- you looked at me
and said, 'let us go, far away from here,' and so we did;
to a place where pain would never find us,
where no problem would ever exist like the ones we had before;
and at that moment
we found true happiness
in the comfort of each other's arms,
oblivious to the people around us, for we are now together
no more problems that would bring us storms

we were happy and content, with the simple things
that we have, things that may not be new; things that
may not be enough to consider ourselves happy, but i know
for i feel, that together- we are happy

but
wait, what is this?
why can't i make up a single detail from your face
Wait, why is everything fading
'WAIT!-'
that was the last thing that i have told you

i thought that we were already happy and content,
with the simple things that we have, things that may not be new;
but now everything was the same as before,
what was simple became complicated again
desperately looking for the happiness in the word 'us'

but i woke up
and no matter how hard i try to close my eyes, and
try to fall asleep with the thought of me and you
it was too late, i could never bring back the temporary comfort
of that one time that i had a dream that there was an us
G A Lopez Apr 2020
Manghawak ka sa kung ano ang kalooban ng Ama.
Kayo man ay hindi niloob para sa isa't isa,
Magtiwala ka sa magagawa Niya.
Kahit anong mangyari ay hindi Siya nagpapabaya.

Huwag magagalit sa Kaniya
Mag-isip ka
Ibig ng Diyos na iyong malaman
Na hindi tama ang iyong nilalakaran.

Paano ka maglilingkod sa Ama
Ng payapa
Kung ang kasama mo sa buhay,
Ay magulo at nasa likong pamumuhay?

Inilalayo ka Niya
Sapagkat ayaw ka Niyang mawala.
Ayaw Niyang tumalikod ka
Kapakanan mo ang inaalala Niya.

Maaaring hindi siya ang para sa iyo
May darating na bago.
Ito ang biyayang manggagaling sa Panginoon
Hindi ka na masasaktan tulad ng noon.

Sa paglilingkod ay manatili
At kung ika'y magmamahal muli,
Balikan ang salitang nasa unahan
Sana'y iyong maunawaan.
Oo, tigang ako.
Tigang sa katawan ng tao.

Sa haplos ng malalambing na wika na ilang beses hinaplos ang mga taingang sanay lamang sa palo.

Sa halik ng atensyon na kay tamis lalo na sa mga oras ng lungkot.

Sa pagpasok ng ideya na pag-ibig na pilit pinupunit ang dingding na noon pa butas-butas ngunit unti-unting bumubuka.

Tigang ako sa palabas at pagpasok,
labas at pasok ng anumang klaseng pagpapaibig.

Basta't masarap, matamis, at maaaring ulit-ulitin,
aking ibubuka ang sariling tigang sa pag-ibig.
agatha Dec 2019
maaaring nasa kabilang dulo ka
ng isang napakahaba na kalsada,
at tuluyan kang nilalayo sa akin
pero maaasahan mo,

na kahit na may isang dagat pa
ng sanlibong mga mukha
na mayroong kanya-kanyang istorya
ang siyang naghihiwalay sa'tin.

babalik at babalik pa rin sa'yo.

babalik at babalik pa rin sa'yo.

—12:24AM, 313

— The End —