It's tiring to cry too
Sometimes you have to stop crying too
Because sometimes you also need to be happy and make yourself happy
But you should know when to stop

You don't need to cry all the time
Even if you are hurt hour by hour and day by day
Even if you hide the tears
There are still sorrows in your eyes and there is a feeling of sadness in the air.

But there's something inside you that wants to be free
Just hide all the tears in your smiles and show others that you are happy
Try to hide your sadness
With them you will also forget the tears for a while

Put aside tears and sadness when you are with other people
Think about yourself first
Have fun, work and get on with life

Then you just release everything at the right time and season
When you have a chance, you will cry again
Think and heal the wounded heart inside

Fight even for yourself and your job
No one else is there for you but you
Only “You” know your true feelings inside, pain and tears
You and God know that and understand

When you feel discouraged
Take your time to rest your heart
Endurance of feelings with him God at the top
Take strength from him, not from your failures and defeats
In the thick of it, you won't lose if you cling to him.

keep it a secret, I know
Those are just tears behind the smiles
No matter what time you think and remember the things that cause tears will appear

Sometimes you secrete the tears first
It's not necessary that you always cry in front of them, right?
There's no need to inform right away, right?
It's not always that they know you're crying and show them, right?

It's enough to cry alone
show that you can and you are a tall person
Strong in achieving your dreams
You can handle it behind the tears you hide.
Carry it despite the hidden tears in your heart.

God is with you in your pain and tears with him it's no secret.

************

"𝕊𝕚𝕜𝕣𝕖𝕥𝕠𝕟𝕘 𝕃𝕦𝕙𝕒"

Nakakapagod din palang umiyak
Minsan kailangan mo din tumigil sa pag iyak
Dahil minsan kailangan mo din maging masaya at paligayahin ang sarili mo
Pero dapat alam mo kung kailan ka titigil

Hindi naman kailangan palagi kang umiiyak
Kahit oras oras at araw araw kang nasasaktan
Kahit maitago mo man ang mga luha
May mga lungkot parin nababasa sa iyong mga mata at may pakiramdam ang himpapawid sa kalungkutan

Ngunit mayroon sa loob na gusto mo ng makalaya
Itago mo nalang sa mga ngiti mo ang lahat ng luha at ipakita sa iba na masaya ka
Pilitin mo sarili mo itago ang lungkot
Kasama nila makakalimutan mo din saglit ang mga luha

Itabi mo muna ang luha at lungkot kapag kasama mo ang ibang tao
Isipin mo muna ang sarili mo
Mag libang, mag trabaho at magpatuloy sa buhay

Saka mo nalang ilabas lahat sa tamang oras at panahon
Kapag may pagkakataon ka saka mo na iiyak ulit
Isipin at gamutin ang pusong nasusugatan sa loob

Lumaban ka kahit para sa sarili mo nalang at sa trabaho mo
Walang ibang taong nanjan para sayo kundi ikaw lang
Ikaw lang naman ang nakakaalam ng mga totoo **** nararamdaman sa loob, sakit at mga luha
Ikaw at ang Diyos ang nakakaalam nyan at nakakaintindi

Kapag napanghihinaan ka ng loob
Tibayan mo ang loob mo
Tibay ng damdamin kasama sya sa taas
Sa kanya ka kumuha ng lakas huwag sa mga kabiguan at pagkatalo mo
Sa may kapal hindi ka talo kung kakapit ka sa kanya.

ilihim mo man yan alam ko
Nanjan lang yan luha sa likod ng mga ngiti
Kahit ano oras lalabas kapag inisip at naalala mo ang mga bagay na sanhi ng pag luha

Minsan isikreto mo muna ang luha
Hindi naman kailangan na palagi kang umiiyak sa harapan nila diba?
Hindi naman kailangan na ipaalam agad diba?
Hindi naman palagi na nalalaman nila na umiiyak ka at ipakita sa kanila diba?

Tama na at sapat na ang lumuha mag isa
ipakita mo na kaya mo at mataas kang tao
Matibay sa pag abot ng mga pangarap mo
Kayanin mo sa likod ng mga tinatago **** mga luha.
Buhatin mo sa kabila ng mga nakatagong luha sa puso mo.

Kasama mo ang Diyos sa mga sakit at luha mo sa kanya hindi ito sikreto.

Sometimes I always wonder when I will stop crying and how long I will be hurt and cry.

You are in the middle of a fight you should know the limit of tears and when to stop.

Whether you choose the limit or not
The past will not disappear
But leave it behind

If you always go with the flow of the river.
You may not control the river but you control your emotions.

Sometimes pain is just a process because of love.
The heart or what hurts because you have loved.

The limit is the length of your presence in your heart in loving how far you are and you stop or you will still have the opportunity to fall in love.

You always cry
How long will you cry
How long will the tears last

Tears are with you in life
But you won't cry forever
You will also find where you will be happy

You can not cry and just forget everything for now
But it still hurts if you only achieve happiness for a moment because
You will return to your old form and you will really cry.

I feel like I want to cry but my mind and heart don't want to anymore.
I want to cry but the tears have left me as if I can't feel anything anymore.

I can cry but it seems like I've dried up under the hot light as if there is an endless war deep inside the battle.

I will also cry at the right time and day
and when my thirsty feelings for missing you are watered.

In the midst of battle and sorrow
You can do nothing but fight
There is no other way but to fight
If there is no one else for you to fight with you
The fight continues even though it is difficult

There are tears behind the battles
There is also a tired heart that always hurts
Tears also have an end.

************
"𝕃𝕦𝕙𝕒"

Minsan palagi kong naiisip kung kailan ako hihinto sa pag iyak at hanggang kailan ako masasaktan at iiyak.

Nasa gitna ka ng laban alam mo dapat ang limitasyon ng luha at kailan hihinto.

Piliin mo man ang limitasyon o hindi
Hindi mawawala ang mga nakalipas
Pero iwanan mo na sa likod

Kung palagi ka nalang nakasabay sa agos ng ilog.
Hindi mo man kontrol ang ilog pero kontrol mo ang emotion mo.

Minsan ang mga pasakit ay proceso lamang dahil sa pagmamahal.
Ang puso o ang nasasaktan dahil nag mahal ka.

Ang limitasyon ay haba ng iyong presensya sa iyong puso sa pag mamahal kung hanggang saan ka lang at himinto ka na o magkakaroon ka pa ng pagkakataon na umibig.

Palagi ka nalang umiiyak
Hanggang kailan ka umiiyak
Hanggang saan ang mga luha

Kasama sa buhay ang mga luha
Pero hindi habang buhay imiiyak ka
Hahanapin mo rin kung saan ka magiging masaya

Pwede naman hindi umiyak at kalimutan nalang muna ang lahat
Pero masakit parin kung sandali mo lang makakamtan ang kaligayahan dahil
Babalik karin sa dating anyo at umiiyak ka talaga.

Parang gusto kong umiyak pero ayaw na ng isipan at puso ko.
Gusto kong umiyak pero iniwan nako ng mga luha para bang tigang na wala na kong maramdaman.

Kaya kong umiyak pero tila natuyo na sa ilalim ng nag iinit na liwanag na para bang walang katapusang digmaan salalim ng laban.

iiyak rin ako sa tamang oras at araw
at ng madiligan ang nauuhaw kong damdamin sa pangungulila sayo.

Sa gitna ng labanan at mga lungkot
Wala ka ng magagawa kundi lumaban
Wala ng ibang paraan kundi lumaban
Kung walang ibang tao para sayo para ipag laban ka
Patuloy parin ang laban kahit mahirap

May mga luha sa likod ng mga laban
May kapaguran rin ang puso na palaging nasasaktan
May katapusan rin ang mga luha.

Ang kalayaang ipinagkait sa akin ng tadhana,  
ang kalayaang gumala na naglaho parang bula.  
Singlayo ng mga tala, hindi maabot,  
nawala dahil sa isang pagkakamali—  
isang pagkakamaling hindi sinasadya.  

Ngunit ang pagkakamaling iyon,  
nauwi sa paulit-ulit na pagkakasala,  
hanggang naging bahagi ng bawat araw.  
Dalawampung taon akong nabuhay  
sa mundong walang tiwala  
mula sa aking mga magulang.  

Ilang beses kong binalikan  
ang mga tanong,  
nagbabakasakaling hanapin ang sagot.  
O, kalungkutan, lubayan mo na ako!  
Naririnig ko ang ulap, umiiyak,  
pumapatak ang luha nito.  

Ang kanilang tingin sa akin—  
isang nilalang na walang halaga,  
isang pagkakamali na kailanman  
ay hindi mababawi.  
Hawak ko ang katotohanan—  
ang katotohanang natatakot akong tanggapin.  
Balang araw, tatawagin akong salot sa lipunan.  
Milyon-milyong mata, tenga, at bibig  
ang naghusga sa akin,  
tila alam ang bawat lihim ng aking pagkatao.  

Sa pagitan ng pag-alis at pagbalik,  
paaralan man o klinika ng espesyalista,  
ang paghihintay ay tila isang habambuhay.  
Limang taon kong idinalangin sa Diyos  
na tupdin ang aking hiling,  
at nangyari nga.  
Ngunit kahit nakakulong ka na,  
hindi ko magawang maging masaya.  
Pagkakamali nating dalawa ito,  
ngunit ikaw lamang ang pinarusahan.  

Ikaw ang naging katahimikan  
sa maingay kong mundo.  
Ngunit nang muli kitang makita,  
sa presinto, harap-harapan,  
tila apoy ang bumalot sa kapaligiran.  
Tanim na poot at galit  
ang bumalot sa aking puso.  

Sa pagtulog ko,  
rinig ko ang tiktak ng relo.  
Minsan, nilaro ako ng panaginip—  
kasama raw kita.  
Gising, natutulala ako,  
nalulunod sa lalim ng iniisip.  

Sa gitna ng pagbalik-tanaw,  
nananatili ako sa kama,  
hinihintay ang sagot  
sa mga tanong ng aking isipan.  
Sapagkat ang buhay,  
tulad ng gulong—  
minsan nasa itaas,  
minsan nasa ibaba.

Luha ng dahon , Isinilid sa Kahon
Init ng nayon , Malamig na Kahapon
Sarili ay Bumangon , Kalungkuta'y aahon
Pag yao'y hinamon , Lumuha ang Panahon

Ang pag-iyak ng mga dahon sa bukang-liwayway
Pinawi ng init ng araw ang iyong mga kamay
At Naglaho sa dapithapon , muling matamlay,
Nag-iwan ng marka sa takipsilim ako'y namatay

Umiiyak Taon-taon,Pighati Ang Baon
Pagkalumbay ko , kinukuwestiyon
Sumabog nanaman ang Mayon
Sa loob ng utak kong naghahamon

"Sakit"


SAKIT, limang letra ngunit pag naramdaman mo parang mawawasak ang mundo.

Limang letra ngunit pag naramdaman mo parang ayaw mo ng kumain ng husto.

Bakit ba kasi nararamdaman to?
Bakit ba kasi naimbinto ang salitang ito?
At huli sa lahat, bakit ba kasi nararamdaman ko to?

Nakakatawa lang dahil noon ikaw ang nagpapasaya sa sistema ko ngunit bakit ngayon ikaw na ang nagdudulot ng sakit na nararamdaman ko?

Ba't kasi lumisan?
Ba't kasi nangaliwa?
Ba't kasi hindi nakuntento?

Hindi ba ako sapat para sa iyo? O sadyang hindi ka lang nakuntento?

Nagkulang ba ang pagmamahal sa iyo? O gusto mo lang talaga ng malaking suso?

Minahal naman kita ng higit pa sa sarili ko ha? Kaya nga ako naghihirap at nasasaktan na hindi dapat nararapat sa pagkatao ko.

Napakawalang hiya mo din ano?
Minahal lang naman kita pero ang isinukli mo ay sakit na panghabang buhay na paghihirapan ko.

Siguro ganon nga talaga.
Siguro hindi ka lang talaga para sa tulad ko'ng higit kung magmahal.
Siguro hindi lang talaga tayo para sa isa't isa.

Masakit mang aminin pero kailangang tanggapin.
Masakit mang sabihin pero kailangan kang mawala sa akin.

Hindi mamadaliin puso'ng umiiyak at humihiling na sana'y maging akin pagmamahal mo'ng hindi matutumbasan ni'no man.

Ngunit sa ngayon, puso'y papahingahin dahil nasaktan ng husto ng ikaw ay aking mahalin.

Hindi ko man gusto'ng magpaalam ngunit kailangan dahil may masasaktan at patuloy na masasaktan.

Sa ngayon, paalam aking mahal.
Nawa'y maging masaya ang puso mo sa taong pinili mo.

Ngayon ko sasabihin ang mga katagang 'Mahal kita ngunit pagod na ang puso ko'ng masaktan at umasa kung ikaw ba'y babalik pa.'

Tulad mo'y isang ulap
Pilit kong pinapangarap
Kahit mataas at mailap.

Pilit kong inaabot,
Mahawakan at maitago
Dahil ayaw na sayo'y malayo.

Init ng araw aking titiisin
Kahit matuyuan pa ko ng pawis.

Di ako mapapagod sa pagkakatayo
Mangawit man ang binti ko.

Di ako hihinto sa paghihintay sayo
Matusta man ang kulay ko.

Gagawin kong lahat para ika'y sumaya
Dahil ayokong makitang umiiyak ka

At maglaho na lang tuluyan
Sa paningin kong bigla.

Naalala mo pa ba
Noong tayo pa ay magkasama
Noong tayo pa ay maligaya
Maalala mo kaya
Ang ating pinagsamahan
Na punong puno ng pagmamahalan
Na ating pinag saluhan.

Sabi mo magpakailanman
Ako'y Hindi iiwan
Sabi mo walang hanggan
Bakit ngayon ako'y nasa kawalan
Sabi mo Hindi susuko
Pero bakit heto tayo sa dulo
Nasan ang iyong pangako.

Pangako na ipaglaban mo
Yun pala'y hindi totoo
Ako'y umasa sayo
Ngunit bakit ganto
Ako'y iniwan mo
Ako ba'y nag kulang sayo?
Ako ba'y Hindi mo talaga gusto
Kaya pinili mo na lng lumayo.

Oras-oras 24 oras
Mga luha sa aking mata ay aking punas-punas
Mga luhang pumapatak
Mga luhang tumatagaktak
Habang ako'y nasa sulok
At doon umiiyak
Dahil ang puso ko'y wasak na wasak
Masahol pa sa bukong biniyak.

Sana kinabukasan pag dilat ng aking mga mata
Maramdaman ko na
Ang umagang kay ganda
Yung tipong wala ng sakit na nadarama
Yung tipong sasabihin Kong limot na kita
Yung tipong pag nag kita tayong dalawa
Sasabihin ko sayong limot na kita.

unan ang naging kaibigan sa tuwing ako'y luhaan
unan ang naging sandalan sa panahong ika'y nagpaalam
gabi-gabing umiiyak, kahit ano-ano ang sumasagip sa isipan
salamat at palagi mo akong dinadamayan sa oras ng kawalan

Balang araw
Hindi na lungkot ang dulot ng umaga,
Tatahan na ang umiiyak na matang namamaga
Matutuyo na ang mga kumo't unan na basa

Ika'y tatayo na mula sa pag-kakaupo sa gilid
Paa'y ihahakbang na palabas ng silid
Handa kanang harapin ang mundong pasakit
'Di ka na nito tatablahan ng pait.

Mga sugat mo'y tuluyan ng nag-hilom
Wala na ni isang marka ang mababakas
Tuluyan mo nang naaninag ang liwanag,
Sa'yong yungib na natakpan ng dilim

Natagpuan mo na ang matagal na nawawala
Pagmamahal sa sarili na sa'yo'y tumakas
Kaya ngayon buo na ang piyesa ng pag-katao
Lalaban kana hindi na muling mag-papatalo

Kaya mo na ulit
Mas kaayanin mo pa ngayon
Lagpasan hamon sa harap
Dahil buo kana

Bakit siya,hindi ako
Kaibigan mo at kaibigan ko
Mahal ka ,minahal ko
Oo nga pala Kaibigan lang ako

Masaya ako kung masaya siya
Masaya siya kung kasama ka
Naging masaya kayo
Ng iniwan niyo ako ng may distansiya

Sinubukan kong maging masaya
Kahit hindi niyo ako kasama
Unting unting nagdurusa
Umiiyak mag isa

Nag lalakad ng nag lalakad
Bawat hakbang pinag mamasdan
Hangang saan hangang kaylan
Ang pag mamahal na dapat saakin lamang