030317

When you choose to, you can never undo it
When you're hurt, it becomes part of your history
When you rise, love must be reborn.

022217

Build me with Your woven Words
Of a truth, of assurance, of hope, of confidence.
Build me and I am destroyed --
Let my fortified walls collapse
Let the Throne be Yours
Let the aesthetic boast Your sovereignty
As I become dignified
By Your coming glory.

Build me again, for now, I refuse not
Build me now w/ Your own battlement
May I not hide anymore
And so I welcome You as I open the gate
Let me enter unto Your rest.

Let me not be ashamed of my Designer --
A Jewish Carpenter who left the Throne of Heaven.
There's no god greater than you
Even Zeus can hold no power
No other Greek gods can sustain You.
Legends and historic beings may increase in numbers
But You alone, the Beholder of everything --
The Beholder of my being.

I'm not a skyscraper
The curtain wall was a display of Your affection
The facade was Your intricate details
It was Your design -- from inside out.

It's never been a theory, but of truth
Of how "Form follows Function" has fed my soul --
Dying inside without purpose
But there, I found my worth
In the Cross, You defeated death
It has no power, it has no pride.

I was told w/ pages of history
Marked with blots of the blood
Of those who later on contributed
To the land's freedom and victory.
But all those flags of advancement & uttered security,
They're all fair black in the background of mystery.

I can see myself waving another flag in white
As I wait for the coming of the Giver of Life
I can wait til forever has come to pass
Until the only Hero, I ever saluted will face me at last.

I can easily be broken or damaged --
It seems I am fragile
And so I let Your hands mold me
I let Your love fills me
Complete me, finish me.

I am still in the process,
"It is finished," I heard Your voice
The melody of pain yet gain in the resurrection
Finished -- but I am still in the process
I am still a BUILDING to be built
And I can only boast of one thing:
That You are my BUILDER.

013017

Gusto kong umiyak -- gusto kong ipasalo Sayo ang bawat luha, bawat luhang matagala nang gustong bumaha -- gustong bumaha at magpatangay Sayo.

Sa bawat pagkakataong ibinubuhos Mo ang Iying presensya -- mga pagkakataong lumayo ako Sayo -- lumayo ako sa kabila ng pag-ibig **** pang-walang hanggan. Oo, oo at sigurado akong patuloy akong kakapit Sayo gaya noon -- noong unang beses kong pinanghawakan ang bawat pangako **** kailanma'y hindi pumalya. Mga pangakong akala ko noo'y hindi na mangyayari -- pagkat noo'y nagpatalo ako sa sarili kong panahon at binalewala ang oras **** mas mahalaga.

Mahal Kita at walang katapusan ang alay Mo. Ni hindi ko kayang palitan o mapantayan o higitan ang pag-ibig Mo.

Kailan Ka ba sumuko? Wala akong matandaan kahit ang tanda ko na -- kahit ang tanda ng orasan sa tabi ko. Napapagod ako, nanghihina ako at bumibigay ako pero kahit kailan, Ika'y patas -- patas ang pag-ibig Mo.

Kanina ko pa gustong ituntong ang mga paa ko sa hagdan -- sa hagdang patungo Sayo. Na kahit di Kita masilayan ngayo'y aabangan Kita at hihintayin Kita. Gusto kong iluhod ang lahat, ilatag sa paanan Mo ang bawat sakit kasi hindi ko kayang mag-isa. At kung pupwede lang na bumaba Ka ngayon, kung pwede lang -- ay yayakapin Kita.

Ama, kung ganito man ang tamang pagsambit ng Ngalan Mo; yakapin Mo ang anak **** lantang-lanta na't uhaw sa presensya Mo. Kung ganito ang paghihintay na kailangan kong maramdamang may mga bagay na hindi kayang ayusin, hihintayin pa rin Kita.

Wala, wala na akong masasambit pa. Tinig Mo pa lang, kahit simpleng bulong lang, ako'y napaluluhod sa galak. Iiyak na naman ako at mismong sa harapan Mo, ibibigay ko ang lahat -- Sayo ang lahat, Ama. Sayo, oo Sayo.

013017 #SampalocManila

Habang nagkakalampagan ang mga boses sa entablado
Habang sila'y tila nakikipagtayaan sa lotto
Habang may iilang hatak-talangkang Pilipino -- HABANG.

#MissU -- ito nga ba yung sinasambit ng puso ko
Tuwing nangungulila sayo
Tuwing nais kang masilayan
Tuwing gusto kong marininig ang tinig mo
Tuwing napapawi ang lungkot sayong yakap.

At oo, ewan ko --
Pagkat ang lahat ay magtatagpo sa **pagitan ng habang at tuwing.

012717

Uso raw ang pilahan sa dilaw na hintayan. Aalis ako -- aalis nang panandalian. Hindi ako mamamahinga at oo, babalik at babalik ako sayo.

Ayokong maniwalang ito na ang huling sandali sa pinakasandaling pagkakataon ng una't huling pagpili. Kalilimutan ko muna ang kahapon at kasalukuyan at magsasabit ng bandila patungong kinabukasan -- paaalabin ang puso na may panalanging walang paghinto hanggang sa dulo ng pinakadulo'y pananampalataya'y di mabibigo.

Ikaw ang piyesang paulit-ulit na babasahin, ang tulang kakabisaduhin at kahit pa lumiko patungong Timog ang hanging mula Norte, sana'y sa pagbalik di'y ako'y iyong salubungin -- salubungin pagkat kakaiba ka -- iba ka sa kanila; oo, ibang-iba talaga.

Pansamantala -- ika'y di masisilayan ngunit mananatili sa bawat piyesa -- sa bawat piyesa kung saan tayo'y iisa. Tinig mo'y sapat na; tila nalalangoy na maging himpapawid; tila nalilipad na ang karagatan -- oo, parang hindi angkop, pero ganoon ang pag-ibig, minsa'y di mo wari kanyang pagsakop.

At oo, hindi kita bibitawan pagkat ang tayo'y nakatali -- nakatali sa sinulid ng ating pagmamahalan. Itago natin ang kanya-kanyang gunting pagkat ang ating antaya'y bukas na -- bukas at sa susunod na paggising.

(Agwat lang, antay lang -- hindi pa panahon)

011717

Sabi ko noon, hindi na ako magsusulat pa -- na hindi na ako mag-aalay ng tula para sayo. Na ang huling piyesa ng tula ay ipinalipas ko na rin noong isang taon, ipinatikom sa dagat na bumubura ng bawat larawang binigkis sa buhanginan -- noong isang taong napagmasdan ko ang pagbagsak ng bawat dahon ng alaalang dinumog at pinunit ng hangin.

Akala ko yun na ang huli, nang bigkasin ko sa mismong harapan mo ang bawat malayang mga tugmang naikatha buhat sa lalim ng sugat nang palihim na pag-ibig -- ngunit walang lihim na hindi nabubunyag kaya marapat na rin sigurong mailathala ang damdamin sa bawat dahong muling pausbong bagamat hindi ko pa rin alam kung aabutan ba ito ng taglagas.

Akala ko yun na ang huling pakikipagtagisan ko sa bawat salitang may mensahe ng pagbitaw. Akala ko kakayanin kong bumitaw agad, bumitaw nang kusa at tuluyan nang maihihimlay ang bawat tula sa mismong pinagtuyuan ng bawat dahong bumabagsak.

Ilang beses na kitang ipinaubaya sa Kanya pero paulit-ulit kang bumabalik -- ni hindi ko alam kung dapat bang sisihin ko ang tadhana o talagang kailangang kong tanggaping parte ito ng pagpapasakop at pagpapaayos ko sa Kanya. Paulit-ulit kitang kinatatagpo sa panaginip na halos magtaka ako kung bakit.

Napuno ng listahan ng ngalan mo ang mga petsa sa kalendaryo kung ilang beses kang naging bisita sa aking pagtulog at paghimbing. Hindi naman ako kumakatok sa aking unan at kumot para masilayan ka -- masilayan kung posible bang maharap kita at hindi na ako urong-sulong pa.

Paulit-ulit tayong ipinagtatagpo kung saan una tayong nagkita at nagbitaw ng mga pangakong uunahin natin Siya at doon din natapos ang bawat panimulang may matatamis at mabubulaklak na pagsasalarawan ng mga salitang "kung tayo'y tayo talaga." Pero paulit-ulit kitang hindi ipinagkakait sa Kanya kasi alam kong para sa Kanya ka naman at hindi ako ang makapagsasabing ang bukas ay laan para sa atin ng may iisang pintuan.

Hindi ko maaaring ilibing nang buhay ang bawat alaalang naging parte ng kung sino ako ngayon, mga nakaraang sabi nila'y dapat daw ay daanan ko lang at wag pagtambayan. At kung hihimayin ko ang bawat yugto, hindi ko alam kung kaya bang paluputan ang mga ito ng metaporang pampalasa sa bawat linya ng tula.

Hindi ko alam kung magkakasya ito sa puso **** ni minsa'y hindi mo nagawang pagbuksan. Inilatag ko na sa Kanya ang lahat kasama ang pagpapatawad ko sayo, kasama ang bawat panalangin ko para sa ikatataas Niya sa buhay mo -- mga panalanging para sa ikatatag ng pananampalataya mo, para sa ikalalalim ng relasyon at pundasyon mo sa Kanya.

At hindi, hindi ko lubos maisip na ganito ang paraan Niya para sa paghilom ko -- na mismong pinagtatagpi-tagpi niya ang bawat tauhan sa paligid ko para lang maharap kita.

Ilang beses akong umiwas na may sumbong sa kalangitan na sana nga dumating na ang panahon -- yung panahon na kaya ko na at kaya mo na rin. Nag-iwasan tayo na waring naglalaro ng Patintero at nakakapagod nga -- nakakapagod makipaglaro kasi hindi naman natin ninais na makipaghabulan sa wala na.

Pinili kong bitiwan ka pero hindi ko binitiwan ang paghihintay ko sayo -- naghihintay akong marinig lang mula sayo na ayos ka lang.

At oo, ayokong nakawin ang mga oras at sandali na laan para sa paglago mo sa Kanya. Noon pa man, yun na rin ang tanging dasal ko sa Kanya. At kahit sa pagbitaw natin nang paulit-ulit, mas minamahal ko Siya. Oo, mas matimbang ang pag-ibig Niya para sating dalawa kaya nga't mas mainam na mag-ipon na lamang hindi ng mga pangamba, bagkus ng mga panalanging kalugud-lugod sa Kanya pagkat iisa lang ang ating Ama.

At kahit pa, kahit pa hindi ko masuri sa aking sarili kung ito na ang huling piyesa, hindi pa rin ako bibitaw sa pagsusulat. Maubusan man ng pagdanak ng tinta ng aking pluma'y patuloy akong makapagsusulat.

At hindi matatapos ang mga tula na may ganitong pangwakas. Hindi ko rin alam kung kailan ito madudugtungan at kung dapat bang ihanay ko na sa ibang istilo ang bawat katha.

Gayunpaman, ang bawat tinta ng bawat kataga'y iisa lang ang diin -- isang mensaheng hindi ko kayang sambitin, hindi kayang sambitin nang harapan kaya't katulad ni Rizal, mas nanaisin kong ganito ang maging istilo ng mapagdamdaming paghihimagsik. Isang mensaheng hindi ko kayang bigyang pamagat at mananatiling isang alamat --- alamat na hindi ko wari kung makakarating ba sayo o hindi.
Sasarhan ko na ang plumang may umaapaw na pagbulong ng lahat, pagkat ngayon: ikaw naman sana ang magsulat. Ngayon, ikaw naman sana ang magbigay ng pamagat -- isang pamagat kung may "tayo" pa nga ba sa huling mga linya o tutuldukan na lang ba natin ito at lilikha ng panibagong kabanata.

102516

Umakyat ako, masilip Ka lang.
At habang umaakyat ako,
Nagtitimpla ako ng mga salita --
Sa isip ko, pinagmamasdan Kita
At lalo akong nabibighani Sayo.

Magkahalong kaba at takot --
Kabang harapin Ka at takot
Na hindi kita masilayang muli.
At pag nahulog ako,
Kahit pa sa tingin ko'y napakalayo Mo;
Sana'y masalo Mo pa rin ako.

"Ang ganda Mo,"
Sana nga ihipan ng hangin ang bawat kataga.
Nagliliwanag Ka, lantad ang kagandahan Mo.

Aakyat akong muli,
Yung mas mataas, yung mas nakakapagod.
Alam kong di kita kayang abutin,
Pero sapat na saking magtagpo tayo.

100716 #ElNidoPalawan #PamilihangBayan

Sisiksik ka sa eskinitang
Talamak ang mga choosy
Aalukin ka pero ika'y tatanggi
Kasi iba naman ang dinayo mo.

Pero doon ka pala matututong magpatawad
Kasi pag gusto mo't pag mahal,
Hihingi ka ng tawad.

Pero minsan, kahit buo pa ang ibayad mo,
Di ka pa rin masukli-suklian.
At doon mo mapagtatantong
Ikaw na lang ang nasa eskinita --
Gabi na, umuwi ka na!

092216

To every comma, I'll pause;
To every period, I'll stay;
To every question mark, I'll wonder;
And to every exclamation point, I'll get excited.
You welcome me w/ the warmth of Your Words,
So, Hello Poetry!

Is it easy to let go of you?
When I know, You're my life.
When I know, I need Your every Word.
When I know, I learn from You.
Can I truly say Goodbye Poetry?

Imagine a world without words
A world full of miseries & Mysteries
Reading actions, mixed w/ emotions.
Imagine a world without language,
A world that's too hard to understand,
Or maybe I would be a nomad now.

If I stop writing,
It's as if I'm drawing myself to death.
I would face empty pages,
I would sing empty phrases
With my dying lips.

If I stop greeting you "Hello"
Still, I wouldn't be able to say "Goodbye."
I would rest in my grave,
I would put hymns in my wandering soul.

And so there'd be no goodbyes,
Instead, I'll say, "Hello Poetry!"
And see you around!

090616

I have been grieved by numerous trials
My faith, You've tested by fire.
You revealed Yourself,
And I came to know You
More than Your Name.

I love you,
Though I have not seen you.
My belief was kept in my innermost self,
And You filled me w/ Your glory.

I was so ignorant, that was the former me.
"You shall be holy, for I am holy," You told me.
Make my heart pure, overflowed by Your love
To obey Your truth, for I have been born again.

As the grass withers; as the flowers fall;
Your Words remain in me.

090216

My being overflows w/ Your cup of salvation
As I've learned by heart what true love is;
A love that's unconditional
And marked only by Your grace.

I no longer trust my own instinct
That may lead me to question Love;
For it may bind me to self-centeredness,
And so I choose to unlearn distrust.

You pour out Yourself unto me
As You had my name engraved in Your palms.
Gently, You whisper Your caring Words
And then, they become hymns
To which my heart & soul resonates.

And when my heart is torn asunder,
Every debris of failures, You turn them into ashes.
The degree of burnt memories;
My desire of loving, You remained at rest.

You never failed to carry my heart
With Your mighty arms, You rescue my dripping reveries.
Unto Your feet, I lay my dying petals of hope.
I had missed so many opportunities You gave me,
But now I arise in Spirit and in Truth,
I choose to love You, You're all that I've got.

090116

I can feel the skin of the contoured walls
As I saw her w/ her rivers of tears.
Beyond the four corners of her entity,
I can taste her bitter fears
Of months-old existence of hurt & defeats.

But I can see the future of the Dust
As she laid herself on the golden Sky.
"I was searching in the invisible Sky,
Grasping every Word that floats.

I quiet my soul as I thirst for more.
For it's a picture of my future.
Words aren't illusions; but a Magical Being
More than my empty words,
Yours are my infinite praise.
Like air, like wind, oh Your Breath of Life
My Bread of Life as You speak."

081716

Inagaw ko ang silya kay Itay,
Nagdabog at nagkalansingan ang hain Niya;
Nilisan Siya kahit may habilin pa.
Nagmamadali ako, ayokong mahuli.
Pero ang oras, Siya pala ang Eksperto.

Nadapa, nasugatan --
Umiyak ako sa sobrang sakit.
Di bale nang pagalitan ako ni Itay,
Gusto ko lang talagang makauwi.

Kaya't bumalik ako,
Hindi ko napigilang mas umiyak pa
Nang yayain Niya ako sa Hapag-kainan.
"Kain na, anak."
Parang walang nagbago.

Alam ko, bawal ang "Tayo"
Kaya umupo ako sa silyang alok Niya.
Saka na ako tatayo,
Ayoko na kasing mauna.
Bahala na si Itay.

081216

Saturday --
My 5.5 hours trip was full of intense prayer,
All the time, I tried to hold my heart.
It was thumping in minutes unknown,
For I have no words to tell you.

We faced each other
After months of changing routes.
And then, we uttered tears to Heaven.
I had a glimpse of you,
So you'll know it's really me
You're talking to.
But deep within,
I hide the tears
Of months of pain
So sweet as vain.

You drove me home,
With clueless words
With cheerful emotions.
You stayed,
For it wasn't a closure
But a second chance.

Sunday --
I know we heard the same preaching
Of forgiveness and pain.
Of experiences that cast out fear,
Of true love, more than earthly's paints.

I tried to search for you in the crowd
Just wondering if you're not gonna hang up.
I went home, without your goodbye.

Monday --
I felt the Spirit's conviction
And so I get my phone
I was praying that you answer
So that words will be bound home.

I found my words too straightforward,
Now we just have to let go.
To stop this crazy feeling,
For love was not yet home.

I passed by with memories
Of the past hurt and the new restoration.
I thank God in my heart.
But I was still hanging,
As I wait for your word.

All the time I've been waiting,
My feelings got confused
And I wanna hold on to us.
I became a beggar of love,
Though I beg Him to take this love.

I thought you were gonna fight for me,
But you let go so easily.
In a moment, I was in tears
And everything was shuttered in me.

I was crying all the time,
Praying that you'll stay.
My heart was a stone
But God held me so tight
And in the end, calmed my soul.

Tuesday --

I cried over and over again
I was in total shock of pain.
Drowning with regrets of letting go.
What was in my mind
That I did set you free?

I cried countless tears
I was torn into something's not me
But I found myself searching for answers...
Searching for Truth to set me free.

Wednesday --

I woke up in Heaven's rest
As if the pain was all gone.
As if it's all done.

The Lord has comforted me
The Lord became my refuge.
He took away the pain
And love me as who I am.

Days of mourning have ended
My soul dance with waves of blessings.
I am blessed to undergo pain
For grace and love have brought me home.

Thursday --

The Lord has granted me peace
He has destroyed every weapon
That I may live by His grace
And live life as He had lived.

I was born again
Again and again
And day by day,
He utters, "Rest, my child."

And so I sing a new song
To laud my Lord
With infinite praise.

080416

Ilang beses na akong sumusulat ng tula,
Nagbilang ng talatang puno ng metapora,
At naglaan ng kuwit sa humihingal na mga pangungusap.

Ilang beses na akong humukay ng alaala,
Mabigyang buhay lamang ang reporma ng katha,
Makaniig  lamang ng puso ang mga mambabasa.

Ilang beses na akong nagtapon ng papel,
Naubusan ng tinta't napurulan ng panulat.

Ilang beses ko nang sinabi saking sariling
"Hihinto na ako sa sa pagsusulat."
Bagkus sa bawat pintig ng puso'y
Tanging Ikaw ang pamagat.

At sa bawat pagsalin ng lenggwahe ng damdami'y
Ni hindi masilayan ang binagtas ng pusong marupok na.

Ilang beses na akong nagtula,
Pero paulit-ulit ang tugma,
Ikaw at Ikaw pa rin ang pamagat.

080216

Ayoko sanang sagutin
Pero gusto kitang marinig.

Naiinis ako
Pagkat nilalampaso ang puso ko.
Pagkat wala lang sayo,
Pero heto ako't tila iniibig ka pa rin.

"Hello"
Sa tagal ng panaho'y
Ngayon lamang ulit.
Natatameme ako pagkat walang masambit.

Tangan ko ang matatamis na alaala,
Subalit dumadampi ang sakit
Tumatagos higit pa sa damdamin,
Ang iyong walang paalam na paglisan.

Yung boses **** tila walang emosyon,
At doon tumigil ang tibok ng puso.
Hindi ko alam ba't hinahayaan ka
Ba't ako'y tila umaasang
Baka may pangalawang pagkakataon pa.

Alam ko namang iba na ngayon,
Walang malalim na dahilan.
Wala kang dahilan
Bagkus puso ko'y tila naghihintay.

Nagtataka ako sa mga tanong mo
Nagtataka ako sa pag-uusisa mo.
Natatakot akong mahulog sayo,
Pagkat alam ko kung gaanong sakit na ang natamo
At sa ngayo'y
hindi ko na ata *kakayanin pang muli.