“Real generosity towards the future lies in giving all to the present.”
― Albert Camus

Kung gusto may paraan, kung ayaw laging may dahilan. Pero may mga taong sadyang mahina kaya’t nahihirapan makahabol. May mga naghahabol naman na hindi talaga umaabot. Kahit anong gawin walang nasasambot, parang bunga na laging bubot at mukhang hindi na mahihinog. Hindi mo kailangan na maging alipin ng sistema kung ito ay iyong isinusuka. Kumawala ka at maging palaboy kung kinakailangan. Ibinabaon ka ng mga sama ng loob at ng matinding awa sa sarili. Hindi dapat maging ganito ang buhay.

Dalawang taon nang pagtitiis, dalawang taon na puro hinagpis at dalawang taon na panay tanggap ng mga galit at paninisi. Tama na, ito na ang panahon para wakasan ang lahat. Sapat na ang mga pagpapakumbaba at pagsasawalang kibo. Hindi ka aso, tao ka tandaan mo yan. ‘Hwag mo’ng ipilit kung hindi naman talaga sukat dahil kahit anong pilit hindi ito babakat. Maging karapt-dapat ka sa paggalang na dapat ibigay mo sa’yong sarili. Tama lang yan magpahinga kana.

Ang mundo ay de-kahon hindi kapa isinisilang ganito na ito, wala ka nang magagawa para baguhin ito. Pero ‘pwede kang kumawala, maging rebelde at lagalag. Oo, maghimagsik ka laban sa mapang-dusta na sistemang umiiral. Patunayan sa kanila na kaya mo’ng mabuhay sa labas ng sapot na bumabalot. Hindi ka balut kundi tao kaya hindi ka dapat na matakot kahit naglipana pa ang mga salot. Hindi ka dapat na lumuhod at magmaka-awa sa mga taong umaastang panginoon.

May mga nag-di-diyos-diyosan na mga kupal na nasa lipunan na ang paboritong tapakan ay ang mga mahihina at hampas-lupa na tulad mo; mga putang-ina sila na walang alam gawin kundi ang mang-api ng mga taong kapos sa dunong at pinag-aralan. Ganito ang sistema ng lipunan, ganito kabaho ang mundo na pinatatakbo nang mga walanghiyang tao na kung umasta ay aakalain mo’ng mga kagalang-galang. Mga hindot sila na walang pakundangan sa damdamin ng iba maitanghal lamang nila ang huwad na kadakilaan ng kanilang nabubulok na mga sarili.

Tama lang ang ginawa mo, tama lang na kumalas ka sa naaagnas na sistema na nagkukubli sa loob ng mga magagarang opisina. Tama yan, itakwil mo ang mga panlalait na pinakikinis nang mga salitang Inglis na inilalagay sa mga dokumento. Panahon na para maging totoo ka sa iyong sariling damdamin at pagkatao. Binabati kita dahil sa wakas nagpasya ka ng may katapangan – sana noon mo pa ito ginawa. Ako na ang sasalo sa natitira mo’ng kalat, ako na ang haharap sa mga halimaw na iyong tinakasan.

Sa pagkakataong ito,masasabi  kong masaya ako
Kasi naging tayo,Sa loob ng paghihirap ko
Nakuha ko na din ang mahal ko


Naging masaya tayo
Sa araw araw na kinakausap mo ako
Lagi mo ako sinasabihan ng mahal mo ako
Pero lahat nagbago

Nagbago nung nagkaproblema ka
Yung problema mo pati relasyon natin,nadamay na
Yung akala nila perpekto,ayun nasisira na



Hindi ko iniisip na baka pagod kana
Pero nababasa ko sa mga mata mo na awat na
Hayaan nating puso ang magdikta
Kung itutuloy pa ba ang magandang alala

Tama mali
Mali tama
Tama mali
Itong dalawang salita
Na paulit ulit binibigkas ng mga bibig ko
Ay ang salita na hindi ko maintindihan
Kaya nga siguro ang puso ko ngayon ay sugatan
Puso ko na walang pakialam
Nung una kang mahulog sakin
Puso kong tanga
Na huli na ako nung naisip ko na ika'y mahalaga
Puso ko na umaasa na mamahalin mo pa,
Puso mo na umasa dati at nasaktan dahil binalewala kita
Dahil sa puntong akala ko dati ay mali ay siya ko namang pinagsisihan ngayon
Sa puntong nahulog ka sakin pero binalewala ko
At ngayong wala ka na sa tabi ko
Ay nawala na ang pinakamahalagang tao sa buhay ko.
Matalik na kaibigan
Lagi **** tatandaan
Handa kong talikuran ang lahat
Wag ka lang lumisan.
Dalawang magkaibigan
Na imposible na maging magkasintahan

Siguro nga tama na naging parte ka ng buhay ko
Pero akala ko mali na maging malapit tayo
Tama na naging malapit tayo sa isat isa
Mali na maging malapit ang puso nating dalawa
Tama na makilala kita
Mali na makilala mo siya
Tama, iiwanan ko ang lahat para sayo
Mali na iiwanan mo lang ako
Tama na minahal moko
Mali dahil hindi ko pinahalagahan ito
Tama na minahal kita
Pero hindi ko alam kung mali ba ang umaasa
Mali ba ang talikuran kita
Mali ba ang hayaan ko nalang kayong dalawa
Mali
Maling mali
Mali ang nagawa ko
Sobrang mali
Mahirap nang itama
Pinabayaan kita
Ngayon nasa kamay kana ng iba

Nakatindig sa harap ng mga nangagdaan
Sa pagtunog ng batingaw, ikaw ang s'yang naaalala, na ikaw sana'y magbalik.
Ako ngayo'y nakabinbin sa bangin ng kalungkutan: Nasa'n ka na nga ba?
Sadyang 'di kita matanaw kahit man lang ay saglit.

Nalulunod ako sa mga luha
sa bawat oras ng pagkadapa,
Nakapako sa krus ng pag-iisa't pighati;
'Sang pinsala dulot ng pag-ibig
na nawaglit lang ng bigla
Nasa'n ka na nga ba?
Hinahanap-hanap kita sa bawat sandali.

Nakakulong sa rehas ng iyong pagmamahal,
At sa pagdating ng hating-gabi,
ginagapos ng lubid ng karimlan:
Walang mahagilap na dahilan
sa paglayo mo mula sa 'king piling,
Bukod-tanging kahapon na lamang
ang aking sinusubukang gunitain.

Subalit gulo ang s'yang aking batid,
pait ang s'yang aking lasap;
Ni walang kapayapaan,
ni bigkis man lang ng galak.
Tayo sana'y habangbuhay na, ba't ka pa lumisan?
Nasa'n  ka na nga ba?

At kung hindi ka pa rin darating,
sa panahong mundo na'y magdidilim,
Maghihintay pa rin ako sa 'yo
hanggang mayro'n pang akay na takipsilim.

Sa iyong ngiti na lagi sa aking bumabati
at nagbibigay saya sa gabi't umaga,

Ang pag mamahal na iyong pinapadama
wala itong katumbas ng ano mang halaga,

Iisa lang ang nais ko sa buhay,
ang maging masaya kasama ka
at wala na akong ipapangamba pa,
dahil andito kana,

Sa aking pag gising ikaw lang ang nais kong makapiling,
Sa  aking pag tulog ang puso ko'y nalulugod,

Mahal kita at sa habang buhay ikaw lang aking sinta,

Sa mga gabing tahimik kinakausap ko ang iyong natatanging larawan at sa  aming paguusapan na
i-kwento ko sa kanya ang aking nararamdaman mga lihim at mga masasaya nating mga ala-ala dahil sa paraang ito alam kung papakinggan mo ang aking mga tugon at mga panalangin

ngunit bakit sa  tuwing Hawak ko ang nag iisa **** larawan napakaraming "Bakit" na  gumagambala, mga tanong na naghahanap parin ng kasagutan sa aking isipan.

At kung sakali man na masagot ang aking mga tanong na gumugulo sa aking isipan. Kung sakali man na mapakinggan ang aking nga tugon at mga panalangin sana handa kana sa mga hamon ng buhay at Higit sa lahat sana handa kana sa nabuo nating pagmamahalan. At wag kang magaalala maniwala ka  na "Mahal kita". Dahil kung mahulog man lahat ang mga bulalakaw sa kalawakan hinding hindo ako hihinto sa paghiling. At kung hindi na lumiliwanag ang buwan at ang mga bituin ako ang magsisilbi **** liwanag sa gabing madilim at sa gabing ikaw ay nag iisa. Hindi ako magsasawang ipaalala  sayo kung gaano ka kaganda hindi ako titigil sa pagsabi sayo na mahal kita kahit na sa bawat pagbanggit ko sa mga salitang ito ay sakit ang naaalala mo. Ngunit pasensya na kung hanggang salita nalang ako sa nag iisa at natatangi **** larawan na  hawak hawak ko ngayon at hindi na kayang hawakan pa ng nagdurugo kung mga kamay

Ako’y isang Pilipina
Na nagtungo sa Tsina
Upang bumisita
Sa maysakit kong lola.

‘Di ko na ipinagtaka
Kung ako’y ‘di nakilala
Sapagkat siya’y ulyanin na.

Ang ‘di ko lang malimutan
Nang ako’y pagkamalan
Na isang taga-Kanluran.

‘Pagkat ang sinabi ba naman
“Hey, what are you doing here, woman?
Do I know any American?”

My gosh! Sa laking gulat ko
Mga mata ko’y nanlobo
At nawalan ng malay-tao.

Nang ako’y magising
Mga ilaw nakaduduling
And everybody’s dancing.

Ako’y nasa diskuhan nga pala
Nalasing at naidlip tuwina
Gayak panggala, pusturang pang-Kana.

Buhok na kinulayan
Labing nilipstikan
Mukha nga akong American.

Para sa mga di-makaunawa
At mga Maria Clarang Pilipina
‘Wag niyo akong itatwa.

Kung si Rizal nga’y naka-Americana
Ako pa kaya? – Modernang Pilipina!

-07/30/2008
(Miagao)
*for Kim Carlm Jagorin in PI 100

Sige, mag paulan ka lang. Hanggang sa may lumapit sayo at pasilungin ka sa kulay dilaw niyang payong. Aalagaan ka niya na parang kuting na inabando na sa lansangan. Ipaparamdam niya ang pag mamahal, at makakalimutan mo ang pait ng nakaraan. Bubusugin ka niya ng pag mamahal, ilalayo ka sa kapahamakan at kung umulan nanaman at narinig mo ang bawat patak mula sa bubong na inyong sinisilungan, yayakapin ka niya ng mahigpit, pupunasan ang bawat luha na pababa mula sa marikit **** mga mata. Hahalikan ka ng bahagya at ibubulong na “Huwag kang matakot, hindi kana mag isa at hindi kana muling mag iisa.” Kasama mo siya sa lahat ng ulan, kulog at kidlat.

Kasama mo ako, at wala akong balak maging panandaliang silungan mo, kung maaari lang ay manirahan ka sa tabi ko.

Alam mo ba may panahon akong gustong gusto kong
matutong magmahika, yung bang isang abracadabra
ko lang nandito kana. nandito ka. Hindi ko maipinta,
segundo, minuto, oras ikay gusto lagi kasama.

Alam mo ba napawow ako sa sobra **** ganda, kaso
natatakot ako na baka sa isang araw magmagic ka
at bigla ka nalang mawala na tila ba'y alabok at bula.

Syempre pangako sayo, hinding hindi ko hahayaan
na mawala ka, hahanapin kita kahit saan, mabisto lang
kita. Mahal, wag ng tumakas pa.
Dito ka nalang sa piling ko sinta. Pagmamahal ay buo,
di na makukulangan pa. Sayo'y wala ng hihigit pa.
Kaya wala ng paligoy ligoy pa, Mahal na kita.

siguro akala mo hindi kita kayang mahalin kagaya ng pagmamahal mo sa akin
siguro kung inisip mo lang na ikaw talaga ang nakatadhana para sa akin
siguro akala mo hindi kita kailangan sa paraang kailangan mo ako
alam mo
hindi ako makakahanap ng tao na kayang intindihin ako
gaya sa paraang nagagawa mo

bumalik kana..
dito kalang..
hinahanap parin kita sa hirap at saya
hinahanap parin kita sa lungkot at ligaya
hinahanap parin kita kapag itim na ang gabi at asul na ang kalangitan
pero tinatanong ko parin sa sarili ko naiisip mo parin kaya ako kagaya ng pagiisip ko sayo

sa oras na maisip mona kailangan kita
nandito parin ako
naghihintay sa iyo
sa oras na ito
hanggang sa pagdating mo

Ikaw yung tipo ng babae na walang arte
Yung hindi nahihiyang magdala ng kapote
Maliit ka nga, boses nama'y boses lalake
Ang ganda mo. Lalo na't ika'y simple.


Sana tayo'y muling magkita
At muling magkaroon ng isa pang pagkakataon.
Pasensya kana sa sinayang na panahon.
Pero sana'y batid **** mahal na kita.

Sa t'wing ika'y aking nakikita,
Hindi ko maitago ang aking saya.
Hindi mo ba ito pansin sa aking mga mata?
Sabagay, siya pa din kase mahal mo.. diba?

Noon pa'y alam kong talo na ako
Pero sige, ipaglalaban ko ito.
Please lang. Saluin mo ako.
Heto na ko, nahulog na sayo.

Tagutaguan maliwanag ang buwan
Wala sa likod wala sa harap
Pagkabilang ko ng tatlo
Kakalimutan na kita.

Isa, dalawa...
Pero teka lang
Pagkabigkas ko ng isang numero
Yung masasayang alala hanggang litrato nalang ba

Pagkabigkas ko ng pangalawa
Siguro tama na, ang sakit sakit na.
Pagkabigkas ko ng pangatlo sapagkat...
Teka lang wala pala akong numerong sinabing tatlo

Uulitin ko ang pagbibilang
Dahan dahan ipipikit ang aking mga mata
At kakalimutan kana
Sasandal sa pader para di na lalong mahulog pa

Paano kita mahahanap aking mahal
Kumay nahanap kana palang iba
Paano kita matatagpuan
Kung may natagpuan ka ng iba

Anong silbi ng pagbibilang ko
Kung sa panaginip ika’ Namamasid
Hindi na kita iniisip
Sapagkat ikaw ang hinahanap ng kaluluwa ko sa aking panaginip

Eto na itutuloy kona ang pagbibilang
Mahal
Isa, dalawa...
Nabigo nanaman ako

Kahit ituloy ko ang pagbibilang
Kahit umabot ako ng bukas
Kahit umabot ako sa kamatayan
Kahit umabot ako sa kinabukasan

Hindi parin pala kita
Kayang kalimutan
Hayaan mo  darating din ang panahon
Na makakalimutan din kita

Sa mga binitawan na pangako
Bat parang ako nalang
Yung kumakapit dito
Asan kana?

Simula nung may minamahal kana
Iniwan ko na yang kataga
Nandito Ako, sana iyong maalala
Nandito lang ako pagnasasaktan kana sa kanya.

Simula ng umamin ako sayo
Hindi na ako umasapang pagmamahal ay ibabalik mo,
Dahil sabi mo nga sya ang iyong gusto
Sya na nagpatibok ng 'yong puso.

Sana palagi kang masaya
Pero once na malungkot ka
Andito lang ako para lungkot mo'y pawiin na
Kahit ako'y patuloy na umaasa.

Kahit sumasakit ang puso ko
Tuwing magkasama kayo
Patuloy parin akong iibig sayo
Hanggang sa maunawaan kong "Hindi talaga tayo"

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya.  Hindi pa man nakikita ng mga magulang mo ang mukha mo, alam niya na. Hindi pa nila alam ang ipapangalan sayo, kung babae ka o lalaki, pero siya, kabisado na niya. Kabisado niya, ang hulma sa mga mukha mo lalo na kapag tumatawa ka. Ngunit ang pinaka ayaw niya, ay ang hulma sa iyong mukha kapag umiiyak ka.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya. Napagtagpi-tagpi na niya ang storya mo. Alam niya, kung ilang beses kang maliligaw sa landas mo. Pero babalik ka, babalik ka sa kung kanino ka talaga nakalaan at yun ay sakanya.

Hindi man magiging madali ang lahat ng ito para saiyo, pero nandiyan lamang siya, sasamahan ka. Hinding hindi ka niya iiwan, kahit minsang inisip **** tumalikod sakanya. Nandiyan lang siya.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya. Alam niya kung kailan bibilis ang tibok ng puso mo. Pag kinakabahan ka, pag sobrang saya mo, o kaya pag nagagalit kana. Alam niya kung kailan parang hihina ang tibok nito. Dahil sa mensaheng natanggap mo na nagdulot ng lungkot at takot para sayo. Alam niya ang lahat ng ito. Alam niya rin kung kailan titigil ang tibok ng puso mo. Pag tapos na ang lahat, kapag natapos na ninyo ng sabay ang storya ng buhay mo. Titigil na ito. Pabagal ... ng pabagal ... hanggang sa mawala ito.  At sa pagkakataon na iyon, babalik ka sa piling niya. Kung saan unang beses niyang inilahad ang katauhan mo.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilala ka na niya. Kaya magtiwala ka sakaniya. Dahil hindi ka niya hahayang mawala sa paningin niya. Sa oras na piliin **** makilala siya.

Noong unang beses na tumibok ang puso mo, kilalang kilala ka na niya. Isa siya sa mga nakatitig saiyo. Kasama ang mga ngiti sakaniyang mga labi, kasama ang pusong tuwang tuwa, dahil sa kaniyang nakita.

Una palang, kilala ka na niya. Ramdam na niya na darating ka. Kaya ikaw, nandito ka, dahil dumating na ang panahon na kikilalanin mo siya. At Siya si Hesus, na namatay sa krus, para sayo, at para rin saakin.

Kilala ka niya

"You're so cute", she giggles.
"Yes I am", I stand up and flex my muscles.
"Liking my boyfriend and ****", she blushes and looks to the clouds.
"I mean if he makes you happy then bruh heck yea", I flex my muscles again.
"I'm afraid he does...", she let's the words linger and sighs.
I Furrow my eyebrows and look at her, "You're afraid?" 
"Ee mma (yes ma'am ) ", she looks at me then returns her sight to the clouds.
I look to the clouds as well, hoping to see or read further into what she's saying. 
I see the grey clouds, bland looking, filled with so much mystery, so many questions, will it rain, will it not rain. 
I look back at her, "That he makes you happy?, kana I might be reading a tad too much into this"
She laughs,"I am, what are you picking up?"
I chuckle nervously,"‎That maybe you actually mean that this vast amount of happiness is scary and you don't know what to do with it". 
Her ****** expression changes  and her eyes glow with wariness, "Yes, exactly".
"I think you should enjoy it or something? I mean remember how we had a conversation and we don't truly believe in it. I think like just embrace it, I don't know how though", I scratch my head shrugging.
She looks at me and gives me a sad smile, "I'm enjoying it.. but kana 'monate o hela ka bosula' (Good things always end badly)", she sighs.
"That is so true. I mean I don't think we can ever be ready for that so I can't tell you to prepare yourself or always expect the unexpected because regardless of how it is it will always be unexpected. But according to Buddhist or monks they believe that if you imagine the bad to happen then it'll hurt less, I mean sure it may hurt like a ***** but it won't hurt like a ******* as it was", I look at her and smile
She looks to be in deep though, "Hmn. Monks or Buddhist are smart", she smiles back at me.
"Yea", I grin and look back at the clouds

Kung mayroon akong pinakaayaw na almusal
Iyon ay yung lulunukin kong katotohanan na  lilipas
ang bawat oras, papatak ang bawat segundo ng napakagulong
buhay ko na wala ka.
Sayang lang, Ang ganda kasi nung mga eksenang pinangarap ko
Na buo na ang bahay na ang palapag ay tatlo, Pagpasok mo rito,
ikaw ay nakaupo sa sala na binuo ng mga pangarap mo at oo.
Nang hihinayang ako, paglulutuan sana kita tapos gigising ka sa umaga na may mainit na kape ka nang nakatimpla.

Pero inabot na kasi tayo ng takipsilim
Nagwakas ang mga pangarap na almusal nang magsimula ka nang maglihim
Nang umalis ka na lang dahil hindi mo rin naman kayang magkwento at umamin
Noong humingi ako ng ilang segundo ng katotohanan matapos ang ilang taon kong inakalang hinding-hindi ka magiging sinungaling.

Alam ko balang araw, masaya kana sa iyong bagong kasama.
Sa mga munting eksena na nag lalaro sa isip ko, gusto ko na yung eksenang masaya ka na lang sa iba.
At balang araw hindi na tayo masusuka sa mapakla at mapait na almusal ng ating pag-ibig, salamat, totoo.

Salamat sa hindi na manguyang pag-ibig mo.

Aking binibini
Nagaantay na ang probinsya sa iyong yakap at halili
Pukawin mo ang himbing lupang sabik
sa iyong pagkalinga at serbisyong mapitik

Ngunit kung ikaw man ay hirap na
Nandito lang ako
Ang iyong magiging kwarto
Pupunasan ang stress at anxiety mo

Matulog kana ng mahimbing
Pagkat bukas sa liwayway ay syang pagsibol ng hangin
Unahin mo muna ang iyong nasasakupan
Bukas makalawa ay ako naman.

Simple lang naman ang istorya nating dalawa.
Dalawang tanong lang ay tapos na.

NAGSIMULA TAYO SA UMPISA.
na kung paano sinabi mo na,
"Bakit ngayon ka lang dumating sa buhay ko? "

NAGTAPOS TAYO SA HULI.
na kung paano sinabi ko na,
"Bakit hindi kana dumating at bumalik sa buhay ko? "

at diyan nagtatapos ang ating istorya
na kailanman hindi magiging maganda

Ngayong wala kana
Sisimulan ang bawat pahina ng mag isa
Mahirap sambitin
Kayat isusulat nalang ang laman ng damdamin.

Isa, dalawa, tatlo
Mag susulat ako hindi para sayo kundi para sa pusong iniwan at dinurog mo
Pilit binubuo
Pilit inaayos

Pero hanggang kailan?
Hanggang kailan ganito?

Sa pagsulat ng libro na lamang ba maisasabi ang nadarama
Magbubulag bulagan na ba
Mag bibingibingihan na ba sa ingay at kalabog ng aking puso

Sa bawat pahina, sa bawat letra
D na ikaw ang inspirasyon
Kundi ikaw na ang kosumisyon
Pano ko maisusulat ang storyang ating binuo kong ikaw ay lumayas na
D nag paalam, di nagparamdam
Presensiya mo lamang ay biglang na wala
Parang tanga, na naghihintay sayo
Pero bakit ikaw ay nawala?

San ka nag *****?
San nagkulang?
San nag sobra?
San na ang pusong iyong pinaibig at sa huliy iyong iniwan?

Mahahanap pa ba?

Ang kwento ng isang Pag-Ibig
Minsan masaya at minsan malupit
Minsan masaya pag kasama mo  siya
Minsan malupit kasi mayron siyang iba,

Ang sinabi niya sa iyo, mahal ka niya
Yung kabila naman, mahal rin daw niya
Ikaw naman itong si super tanga,
Nalaman mo na nga,  nagbubulag-bulagan pa...

"Mahal kita" ibinulong niya sayo,
Kinilig ka naman, bati na agad kayo
Niloko ka niya, sabay iiyak iyak ka,
Sino itong bobong nagpapaniwala sa kanya...

Nakipagkita siya sayo,
Nagsorry, nagmakaawa at muling nangangako,
Pagtalikod mo tumawa bigla etong si demonyo,
Napaikot ka muli, yun pala walang nagbago...

Nabalitaan mo ang buong katotohanan,
Heto ka, umiiyak at muling nangangatwiran,
Kesyo mahal mo siya kaya di mo maiwan,
Kahit yung mga tao sa paligid mo nagtatawanan.

Kaya para sayo ito aking matalik na kaibigan,
Sana matauhan kana sa iyong kamartiran...
Yang sabi **** mahal mo, di siya kawalan,
May mas hihigit pa jan, yan ang dapat **** tandaan!

©2017 John Vincent Obiena. All rights reserved.

Kwmsi jabai noao sofwibai
bati pwjwngnanwi
de de leka poraidw de
karkrao karsi gelenaikow baodw
~
giyani jagwn leka porai
bati pwjwngnanwi
de de gwsw hwdw de
boijwngbw sinai jagwn oblasw
~
dlab dlab tangbai sana
bwiswabw halw dwilw tangbai
bati pwjwngnanwi
de de gwswao ladw
~
daoha pwigwn melemni
jambapwra jengwn
bati pwjwngnanwi
de de siyan jadw
~
megon kana jerwi
mansi jamba erwi
bati pwjwngnanwi
de de butum giyan de
~
mitiywikow mitiyw bijabao
nuywikow nuyw gwrwng jabla
bati pwjwngnanwi
de de hangkw hala sinaidw.

pinaglapit
pinaglayo
pinaglapit ulit ngunit muling pinaglayo
nawili ang tadhanang makipaglaro
sa pusong hindi takot sumubok.

ang mga matang nagkatamaan,
muling nagkatitigan
bibig na sadyang napangiti
nanabik na muli kang madampian.

ngunit hindi,
tama na ang minsang nagkasakitan,
nakasakit at nakasagasa ng ilan.
tama na ang mga pantasya
na baka tayo talaga ang para sa isat-isa
na baka tayo nga ang tinadhana.

saiyong paglakad sa dambana
at sa iyong panunumpa,
sabi ko sa sarili,
tama na.

sa sobrang sanay ka nang masaktan,
wala nang luhang umaagos sa iyong pisngi.
sa sobrang sanay ka nang magparaya,
hindi mo na alam kung paano ang sumaya.

sa sobrang sanay kana sa pabugso bugso nyang dating at paglisan,
hindi mo na alam kung paano ang maiwan.

kaya tama na,
mapagod kana,

at huwag nang umasa
sa mga kathang isip na nilalatag nya,
kasama nya,
ang lahat ng ito ay lilipas at mawawala,
ng parang bula.

These are my modern English translations of haiku about plum blossoms, plums and plum trees. In Japanese poetry the plum ("ume") is associated with the beginning of spring and good fortune; plum trees were often planted facing northeast to ward off bad luck. Plum blossoms are widely loved and appreciated by the Japanese people; they symbolize refinement, purity, nobility and the remembrance of love.

Picking autumn plums
my wrinkled hands
once again grow fragrant
― Yosa Buson, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Clinging
to the plum tree:
one blossom's worth of warmth…
—Hattori Ransetsu, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

On adjacent branches
the plum tree blossoms bloom
petal by petal―love!

― Yosa Buson, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
White plum blossoms―
though the hour grows late,
a glimpse of dawn
― Yosa Buson, loose translation/interpretation by Michael R. Burch; this is believed to be Buson's death poem and he is said to have died before dawn

Lately the nights
dawn
plum-blossom white.
—Yosa Buson, loose translation/interpretation of his jisei (death poem) by Michael R. Burch

A shy maiden:
the loveliness of the lone plum
blossoming
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Longing for plum blossoms:
bowing before the deutzia,
weeping.
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Moonlit plum tree,
tarry!
Spring will return soon.
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The plum blossom’s fragrance
warms
winter’s frigid embrace.
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

White plum blossoms:
have the cranes
gone undercover?
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Suddenly, the scent of plums
on a mountain path:
sunrise!
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Warm sun unfolds
the plum blossom’s scent:
a mountain path.
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The fragrance of plum blossoms
on a foggy path:
the sun rising.
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The plum in full bloom
must not be disturbed
by the wind.
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The plum's fragrance:
the past
holds such pathos.
—Matsuo Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Are you the butterfly
and I the dreaming heart
of Soshi?
—Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
kimi ya cho / ware ya shoshi no / yume gokoro

The poem above is a reference to a butterfly dream of Chuang Tzu, a Taoist sage and poet who was a major influence on Basho. Soshi is the Japanese rendering of the name Chuang Tzu. I believe what Basho may have meant is something closer to this:

Are you the butterfly
while I pursue dreams
of Soshi?
—Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Are you the butterfly
while in my dreams
I flit after Soshi?
—Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

It's not at all anxious to bloom,
the plum tree at my gate.
―Kobayashi Issa, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The red plum's fallen petals
seem to ignite horse ****.
―Yosa Buson, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Intruder!―
This white plum tree
was once outside our fence!
―Yosa Buson, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The white poppy
accepts the butterfly's broken wing
as a keepsake
—Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
shirageshi ni / hane mogu cho no / katami kana

As autumn deepens
a butterfly sips
chrysanthemum dew
—Basho, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
aki o hete / cho mo nameru ya / kiku no tsuyu
The translation above is slated to be published by Emma Burleigh in her book "Earth Color."

A single leaf
of paulownia falling
reflects the sun.
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

I caught a falling cherry petal;
but opening my fist ...
nothing
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

They call it a white peony
yet it contains
hints of red
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

Evening shadows
grow thick
on the floating algae
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The snake slithered away
yet his eyes, having met mine,
remained
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch

The bamboo grove
is lit
by the yellow spring sunlight
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
Chikurin ni/ Ki naru haruhi wo/ Aogikeri

On a hot summer night
dreams and reality
merge.
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
Mizika-yo ya/ Yume mo utsutsu mo / Onazi koto

The summer butterfly
has to look sharp
to make its getaway.
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
Natsu no cho/ Manako surudoku/ Kakeri kishi

The autumn sky
is severed
by the big chinquapin tree.
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
Akizora wo/ Futatsu ni tateri/ ****-taiju

“Cawa-cawa!”
The winter crow
elocutes coarsely.
—Takahama Kyoshi, loose translation/interpretation by Michael R. Burch
Kawa kawa to/ Ookiku yuruku/ Samu-garasu

You rise with the sun,
mysteriously warm,
also scattering sunbeams.
—Michael R. Burch

As springs’ budding blossoms emerge
the raptors glide mercilessly.
—Michael R. Burch

I wrote this haiku-like poem above on 3-27-2023 after the Nashville Covenant school massacre.—Michael R. Burch

Incomprehensible
by Michael R. Burch

“Slain” — an impossible word to comprehend.
The male lion murders cubs,
licks his lips, devours them.

Her sky-high promises:
midday moon
—Michael R. Burch

The north wind’s refrain,
a southbound train ...
Invitation?
—Michael R. Burch

The north wind’s refrain,
the receding strain
of a southbound train ...
Invitation?
—Michael R. Burch

The moon blushed
then fled behind a cloud:
her stolen kiss.
—Michael R. Burch

Elderly sunflowers:
bees trimming their beards.
—Michael R. Burch

Keywords/Tags: haiku, translation, Japanese, Japan, Oriental, plum, plums, plum blossom, plum blossoms, plum trees, spring, good luck, good fortune, love, purity, refinement, nobility

Naalala ko nung umamin ako sayo,
Di ko alam na gusto mo rin pala ako.
Niligawan mo ako,
Sinagot kita.
Naging tayo nun.
Masaya ang relasyon natin,
Lagi pa tayong kumakain.
Ngayon ikakasal na tayo,
Tuwang tuwa ako kasi ikaw ang kasama ko kapag tatanda na tayo.
Pero bigla akong dumilat sa katotohanan.
Ikakasal kana ngayon,
Pero di ako ang babae na katabi mo sa altar ngayon.
Oo nga pala,
Di mo nga pala ako gusto.
Lahat nang yun ay kathang isip lamang.
Kathang isip lang nga ba iyon?
O sadya mo akong iniwan?

Makulit, malikot, parang kiti-kiti na paikot-ikot.
Ganyan ang bunso ko masyadong maligalig,
Takbo dito takbo doon, bukas dito bukas doon,
Akyat dito akyat doon.
Akala ko magiging mahina ka nagkamali ako.
Mahina ka noong isinilang,
Tatlong araw palang ay na-ospital kana.
May kung anong laging tumutunog sa’yong lalamunan,
Huli ka kumpara sa karamihan.
Sa paglipas ng mga taon unti-unti mo’ng nalalampasan,
Tiwala ako’ng lahat ng ito’y iyong mapagtatagumpayan.
Alam ko na nagtatampo ka kay papa,
Makulit ka kasi kaya ka napipitik.
Pinipitik kasi mahal kita,
Pinipitik kasi nagmamalasakit,
Pinipitik kasi ayaw mapahamak,
Pinipitik sa kamay para mo maintindihan
Na minsan mali ang iyong ginagawa.
Kailanman ay hindi kita sasaktan anak ko,
Kahit ang buhay ko isusugal ko para sa’yo.
Kini-kiss naman kita matapos pitikin,
Kasi hindi kita kayang tiisin,
Nasasaktan ako sa t’wing nakikita ko na ikaw ay umiiyak.

Ma, minsan sumasagi sa isip ko,
anak nyo ba talaga ako?
Mahal nyo ba talaga ako?
Concern ba talaga kayo sakin?
Kase kung gano kayo kaingat
sa mga kapatid ko,
ganon naman katindi yung
pagbato nyo ng mga masasakit
na salita sa akin at
utos na minsan pasigaw
At pagalit pa.
Kung gaano kayo kaasikaso
Sa kanila ganon naman kayo ka
walang pakelam sa akin.
Kahit simpleng pagtatanong lang
Sa akin ng "kumain kanaba?"
"Pagod kana ba?"
"Kaya mo paba?" Wala.
Ma! Ako tong gumagawa ng lahat
para mapansin nyo lang,
ako tong kumikilos para
maging malinis at maayos
Yung bahay habang
kayo ng mga kapatid ko
nakahiga at nanunuod lang ng tv.
Pero hindi yun ang napapansin
nyo ang napapansin nyo parin
Yung kamalian ko,
Yung mali sa bawat galaw ko,
kahit gaano kadami yung ginawa
Kong tama, mali ko parin
ang inyong nakikita.
Simula bata pa lang ako,
Lahat nlang ng mali ko ang
nakikita nyo.
Lahat nlang ng bagay sa akin
Nyo isinisisi.
Masakit, oo masakit kase yung
Akala kong taong magpapahalaga
sa akin, sila pa mismong di ako
pinapahalagahan,
Kung sino pa yung taong dapat na umiintindi sa akin,
Sila pa yung walang **** saakin.
Ako tong bunso e, akala ko kapag bunso yun yung binibaby at inaalagaan ng husto,
Pero bakit ganto?
Turing nyo sakin parang di nyo kapamilya.
Lahat ng gusto nyo sinusunod ko,
Ni kurso na kukunin ko sa kolehiyo yung kagustuhan nyo ang sinunod ko, sinunod ko para lang maging proud kayo sakin.
Sana Pag dating ng araw makita nyo yung mga effort ko at halaga ko.
Siguro...
Sadyang walang kwentang anak ako,
Walang bilang dito sa mundo.
Hayaan mo ma, naiintindihan kita.
Mahal kita ma, mahal mo din
naman ako diba?
Balang araw makikita nyo rin
Ang halaga ko.
Pero siguro makikita nyo lang yun kapag wala nako dito sa mundo. :)

Kaninang madaling araw umiyak ang langit,
Nabasa ng kanyang luha ang kalsada na dati mo’ng nilalakaran.
Mamayang hapon susunugin  ang iyong bangkay.
Magiging abo ka at ilalagay sa banga.
Sa museleo ng isang simbahan doon ka hihimlay,
Matutulog ka na kasama ang ibang bangkay
Na tulad mo’ng tinupok nang apoy.
Noong isang gabi dinalaw ko ang burol mo,
Payapa kang nakahiga sa kabaong ,
Hindi alam ng mga bulaklak at ataul
ang hirap na ‘yong pinagdaanan.
Nagpapahinga kana sa sinapupunan ng kawalan
Kung saan ang lahat ay nagmula.