Ano nga bang mas mahalaga
Ang pagkakaibigan natin o ang ibigin ka
Mga bata palang tayo ikaw na talaga
Sa isip at puso ko ika'y nag-iisa

Gusto mang aminin ngunit hindi kaya pa
Wala ring kasiguraduhan pag-ibig ko'y masusuklian ba
Ayoko rin namang masira pagkakaibigang nabuo na
Na noon pa may iniingatan ko na

Kaya't ginawa ko'y ireto ka sa iba
Baka sakaling malimutan ka
Natutuwa akong makita kang masaya, kahit nasa piling ka na ng iba.
Ngunit hindi maiwasang lumuhang magisa

Tama nga bang ibinigay kita sa iba
O dapat na bang ipaglaban ka
Dahil puso ko'y nahihirapan na
Nahihirapan ng makita kang masaya sa yakap ng iba

Kaya heto na aaminin ko na
Ang matagal ko ng dinarama
Kaibigan ko pasensya  kana
Mahal lang talaga kita.

Ang higanteng tulyasi,
tila bulkan, humihilab sa init,
sumusuka ng kumukulong putik at singaw,
bumubuga ng bulang panis.
Subalit ang mga serbidor at weyter
ng panginoong naluklok
ay mabangis na nagbubunyi. Nagugulat ako
kung paanong ipinaparada
bilang obra-maestrang sopas na manok
ang gabundok na naiipong ipot
ng kanilang hinirang
at ng kanyang mga ministrong kampon.

Dusa nating pinagbabayaran
ang pagsulong ng bulag na katapatan
at laganap na kamangmangan
sumusuong sa martsang hindi nauunawaan
habang sanlaksa’y kay daling naniwala,
panloloko’t manloloko ay sagana
isang maluho’t makulay na palabas ng paputok at kwitis -
sinasakal ang mga kaluluwa, nilalason ang mga isip
isang malaking karnabal
ng mga manlilinlang na payasong ngising-aso
mga nakakatawang bistadong manggagantso
at mga saksing bulaan -
na ang mga utos ng banal na panahon ay kinakalimutan -
at mga binaluktot ng kwento’t kasaysayan -
patung-patong na kasinungalingan
kumpul-kumpol na tungayaw at murahan
mahihiya ang mga alamat ng bayan
at pabula ng nakaraan.

Ang namumunong bunganga’y kumukulong lagaan
ng mabahong tae,
mangmang na nag-iisip sa bibig,
tinimplahan ng santambak
ng mabantot na kawalan
ng konting katalinuhan
at pakundangan,
- isang lugaw ng bigas na plastik, panis
adobong sa mga pilyong uod, ay matamis.
isang hapunang ang pampagana ay mga bala at pulpol na iskrip
ang pangunahing ulam ay mga katauhang walang pantaong karapatan

At ako, isang napilitang anino,
binihag ng isang tampalasang multo
inilibing sa pambayaning nitso
at sanlibong mapangsanib na espiritu
sa Kaharian ng mga Pangako
pawang napako, at mga pag-asang naglaho,
ay hindi maibandila, bagkus, nanliliit ako
sa walang puknat na pagpururot ng nguso
na kapag ang mundo’y tinatanong ako,
- Siya ba ang hinirang ninyo?

Hiyang-hiya ako . . .

Huminga ulit ako nang malalim
Pinipigilan kong pumatak ang aking mga luha
Binasa ko ang mga tulang sinulat ko noon
Binasa ko ang mga tulang nag-iwan ng bakas sa akin.

Wala na, pumatak na ang unang luha
Di ko na maalalang sinulatan kita
At na sa bawat salita ay naiisip ka
Nalimot ko na ang masasaya.

Pumatak ang pangalawa
At tuloy tuloy na ang pagbagsak ng tubig mula sa aking mata
Hindi dahil sa puro sakit at lungkot ang naiwan sa akin
Kundi dahil hindi ko maalalang minahal kita.

At habang binabasa ko ang mga linyang tumutugma
Nagugulo ang isip ko sa mga salitang naisulat pala
Masakit na wala na akong mabalikan
Wala akong alaala at hindi na mauulit ang nakaraan.

Mahirap ang makalimot
Ngunit alam kong mahirap pa ang malimutan
Mahirap ang...
Bakit ko ba sinusulat ito?

Nais ko lamang makita ang bayan,
Sigla ng unawa sa kasarinlan.
Bagkos natatanaw ang puot at pighati
Sa lupaing nais muling ibalik.

Bago sana idaing ang kawalan
Sarili muna'y puno ng kasiglakan
Bagamat pagtitiis ang ninais kabisaduhin
Pananampalataya sa Diyos ang dapat isa-isip.

Nag-aanyaya
ang kinagisnang duyan,
sa puso'y kumakatok:
halika, kita'y ipagsasalok
kapeng barako, ika'y lumag’ok
kung kulang ang 'sang tasa'y
mayroon namang mangkok -
Sa Lumang Lipa, ang pakilasa’y
pakiramdam at hindi tam’is
kagaya ng pagsasamahan
o pait na dulot ng kasawian.

Inaapuhap sa aparador na pinagtaguan
ang malukong na tagayan
ng nagkaribok na kabataan;
mula sa sulok ng balintataw,
nilililok, aking natatanaw
ang mga imahen, hindi mga anghel,
nagbabalibol ang kaibigan
kong tagapagtanggol,
habang sa kabilang koponan
nanlilibak ang kalaban -
ako ang bolang pinagpasa-pasahan
binugbog ng mga kahon ng lipunan
kahit alin doon, walang pinagkasyahan

mga kahong nagtatakda ng katangian:
     ang tao ay dapat ganito,
     ang kilos ay dapat ganoon
     ang suot ay dapat ganyan
          ang maganda ay ganito ang kulay
          ang makisig ay ganoon ang taglay
          ang tindig ay hindi malambot na gulay:
“kahon, kahon, kahon,
magkasya sa kahon
kapag nagkataon
lagot ka sa ****”

wari’y multong takot lumingon
ang nagtulug-tulugang kahapon
sa ngayo’y gising na kampon -
pinalaya ng kupas na maong

Sisinsay na laang ako doon
at sa huntahan ay tutugon
kung saan nahapon
ang labuyong
hindi kailanman inilaban sa sabong

panalo ka pa rin at karamay,
kapeng gawa sa gal’pong
     barako sa isip
     matam’is sa puso
     at sa lalamunan ko
     ikaw ang kasuyo.

Naalala ko nung umamin ako sayo,
Di ko alam na gusto mo rin pala ako.
Niligawan mo ako,
Sinagot kita.
Naging tayo nun.
Masaya ang relasyon natin,
Lagi pa tayong kumakain.
Ngayon ikakasal na tayo,
Tuwang tuwa ako kasi ikaw ang kasama ko kapag tatanda na tayo.
Pero bigla akong dumilat sa katotohanan.
Ikakasal kana ngayon,
Pero di ako ang babae na katabi mo sa altar ngayon.
Oo nga pala,
Di mo nga pala ako gusto.
Lahat nang yun ay kathang isip lamang.
Kathang isip lang nga ba iyon?
O sadya mo akong iniwan?

Usa ka bulan na ang nilabay
Sukad sa unang pag like nako sa imohang profile,
sa kamingaw sa kadlawn,
namasin lang nga makakaplag
ug babay mga susama nimo kaayag,
Akong kasakit, kagool, ug kalaay
Napulihan ug mga ngisi ug kalipay, pagkakita nako sa imong reply
Nakaingon jud ko ato ba "Ayay kini din.a jud ko mag sanaol nay ka chat😂"
Sa kamobo sa imong mga reply,
Wala ko ga huna² nha wala ka ganahi ug maong ako nisuway,
Nagpangayo ug account kay lagi mag personal message kunohay😂,
Pero sa tinud anay ,
Ganahan lang ko makakita ug uban pa nimo mga hulagway,

Samtang nagkataas ug  nagkadugay,
Akong nabati nga kitang duha nagkadevelopay,
Bisan ug tuod ako kanimo dle man takos ug angay,
Gidawat mo ang gugma ko sa walay pag dugay²,

Niabot ug pila ka adlaw nag inilisday ug nagIloveyouhay,
Bisan pag mga walay label ug wala gani callsign o tawganay,😂

Ug karon kay sumad nga adlaw,
Gikan adtong ako imohang gisugot ug gidawat,
Bisan tuod medyo mobo ra ang paghulat,
Worth it na kaayo ang tanan karun nga ako imoha na nga gidawat,
Magsaulog ta ug maglipay,
Pasensya kana kaayo intawn pinalangga
nga kung karun wala pa akoy madalit kanimo ug maihatag,
Isip regalo man o Gasa nga magtimaan sa akoang paghigugma,
Magtimaan sa pagpasalamat nga kita niabot sa usa ka bulan nga sumad,
Pero puhon ayaw kabalaka,
Basin deay kung kitay paboran sa panahon ug makakwarta,
Dle ko na gyud ikalimtan,
Ang mupalit ug mangita ug gasa nga kanimo akoang ihalad,
Kinasing kasing nga pilion para kanimo ihatag,

Bisan tuod usahay ako saputon,
Mutapol ug dle naka ganahan sampiton,
Pasensya na ka gusto lang gyud cguro ko nga ako napod ang lambingon,
Salamat kaayo sa pagka masinabtanon,
Salamat pod sa imong pagkamatinud.anon,
Bisan toud medyo ulaw ka usahay sa imong gusto isulting mga pulong,
Usahay man Maga duha² ka pero magpadayon,
Salamat sa gugma nimong gidalit,
Hinaot unta nga dle ka mausab o mawagtang ug pinakalit,
Kapoya na baya sigeg pangita ug pamugos
Akong love story murag salida,
Sige nalang pod ug balik balik ang eksina,
Malipay sa makadiyot pero mahugno napod ig abot sa pila lang ka simana,

Pasensya naka sa akong nahimong balak,
Wala nako nasayud kung sakto ba ang tanan nakong gipangsuwat,
Ahh basta kay naay magkaparehas nga
Words ang katapusan😂

Pero kini lang gyud ang dapat nimo timan.an

Magpabilin tikang higugmaon ug halaran,
Ako mahimo nimong taming ug hinagiban,
Bisan tuod ako gamay man ug lawas,
Andam ko ikaw nga panalipdan sa tanan oras,
Kinabuhi ug kusog alang kanimo lang,
akong kasingkasing imoha ra kanunay
Saligi pod nga kining gugma ko diha kanimo kay tinud.anay,


Karon, boot nako isulti sa imoha pag usab
Na ako, dili magbag-o sa akong mga saad
Dili teka biyaan, tinood ni walay sagol ilad
Ubanan taka ug dili nako buhian ang imong mga palad.
Dungan natong kab.oton ang tanan natong  mga damgo,
Puhon anh atong saulogon kay ang atoa nang mga anibersaryo.
Ug unta puhon magpabilin gihapon,
nga ikaw ug ako❤️.

Isang maligayang kaarawan,
Sayo o aking kaibigan,
Ligaya sanay matamasa mo,
Sa araw na ito, ang araw mo.

Di sana maipagkait ang mga ngiti,
Mula sa iyong mga labi,
Ploblema'y isantabi,
Magapakasaya hanggang matapos ang gabi.

Sa mundong ito,
Marami nga namang gulo,
Wag ka sanang malito,
Mag-isip ng positibo.

Ang problema, dadaan lang yan,
Kaya magpakatatag ka, sikaping lampasan,
Kalimutan ang nakaraan,
At hinaharap paghandaan.

Sa buhay, di ka mag-isa,
Meron kang kaibigan, kapatid, kapamilya,
Iyong mga sandalan,
Iyong maaasahan.

Kung sakiling ikay madapa,
Umahon ka, tumayo ka,
Hindi pa tapos ang lahat,
Subukin man ng bagyong may kasamang kulog at kidlat.

Pagtibayin ang iyong pagkatao,
Hasain ang utak at puso,
Kunan ng aral ang mga pagkakamali,
Huwag gawing ugat ng galit at pagkamuhi.

Di sana mag-iba ang mabuti **** pagkatao,
Di sana mawala ang mga ngiti sa labi mo,
Sanay buksan mo muli ang iyong puso,
Buksang muli sa tamang tao, sa tamang tiyempo.

Magsisimula ako nang hindi sa umpisa
Magsisimula ako kung nasaan ka
Magsisimula ako sa huli
Magsiisimula ako kung kailan hindi kana uuwi.
Nagsusulat ako hindi dahil gusto kitang ipabalik
Nagsusulat ako dahil gusto kitang ibalik
Sa dating princresa na kilala ko'ng ikaw.

Magsisimula ako sa huli
kung saan wala na talaga,
kung saan ako sayo ay umiibig pa,
at umiiyak habang sinusulat ang aking tula.
Sa huli kung saan gusto kitang ipabalik,
minsan naging desperado ako matikman lang uli ang iyong halik.

Susunod naman ay ang kalagitnaan
kung saan nating ginawa ag lahat ng mabuti
at masama,
dito tayo naging malungkot at masaya,
habang pag-ibig natin ay buo pa.

At mag tatapos ako sa pinaka-una
unang pag sabi mo na "mahal kita"
unang oras na sinabe mo na "hinahanap-hanap kita"
unang tikim ng iyong halik
unang tingin na iyong ibinalik.

Sana na aalala mo pa
noong tayo ay ag dadalawang isip pa
kung anong relasyon ba nating dalawa,
pero masaya tayo na nag sasabi sa isat-isa na "ito na talaga ,mahal kita".

Pinili ko'ng mag simula sa wakas at mag wakas simula.
Nang sa ganun ay kahit papano ay maramdaman ko'ng maging masaya
kahit alam kong patapos na ang aking tula.

Mahirap gawin.
Wala kang oras.
Hindi mo na matatapos.

Bakit?
Dahil hindi mo na kaya?
Pagod ka na?
Inaantok ka na?
O tinatamad ka lang?

Marami ka ba talagang ginagawa. Marami ba talaga ang mga pinapapasa kaya natambakam ka na?

Tumingin ka sa oras. Ang bilis ng takbo katulad ng pag higa mo sa kama sa inaakalang magigising ka ng umaga para mka gawa.
Parang kapag nag babasa ka at naka tatlong sanaysay ka na. huminto, nagpahinga at sinubukang mag basa ulit. Naka anim ka na, umupo, nagbasa, nagpahinga malapit sa kama, nahiga habang nagbabasa at unti unting pumikit ang mga mata.

Bangon! sabi ng orasan na nagpapahiwatig sayo na gawin mo ang bagay na ito. Na kaya mo naman talagang tapusin.

Bangon! sa pag iilusyon mo na pagod ka na sa isang damakmak na gawain.

Bangon! para sa mag papel na nasasayang. Sa mga mamamayang nawawalan ng laman ang bulsa.

Bumangon ka! Wag kang magpahinga lang! Hindi ka tamad!
Masipag ka! Hindi sa pagpapahinga, kundi sa pag kilos!

Kumilos ka para sa kinabukasan ng ating bansa, sa ika uunlad ng taong mga tumulong at sa pawis na tumulo sa sahig. Wag **** hayang punasan lang nila ang pawis na iyon. Tanggalin mo!

Kasi minsan nasa isip mo lang na hindi mo kaya pero alam ko at alam mo na magagawa mo ang bagay na iyan. Gawin mo sana!

Damdaming walang katumbas na salita
Maging sa diksyonaryo'y di ko makita
Waring humahagilap ng mga kataga
Na aangkop sa ginagawa kong tula

Ang isip ay nagtatalo at nagwawala
Ang bawat isa'y nais makawala
Aking gagapusin ng mga tanikala
Mga anyo na ako rin ang gumawa

Sapagkat hindi nga sila kayang patayin
Waring mga aninong di na kayang alisin
At sa pagdaay pinipilit ko na lamang mahalin
Kahit na taliwas pa ang aming adhikain

Hangal na humahagilap ng salapi at material
Hangal na ipinagkakait sa kanya ang pagmamahal
Hangal na di lumalakad sa kanyang ipinangaral
Hangal na di makita ang halaga ng kanyang pagpapagal

Lubusang lumayo sa inaasahang pangako
Nagpalakad-lakad sa mapanganib na dako
Nagpaikot-ikot sa isip na liko-liko
Mga sumpa ba'y tuluyang mapapako?

Hangal na sumasabay saan man ang agos ng ilog
Gising nga ngunit patuloy na natutulog
Madadaya ang lahat ngunit sarili'y di mabibilog
Hahayaan na nga lang ba sa dilim ka mahuhulog?

Dakila nga sa lahat ng mga hangal
Bukas ang isip ngunit walang pagmamahal
Ano ba ang nais **** parangal
Ang buhay na Dakila o kamatayan ng Hangal

-JGA

Sabi ng iba mag ingat pag nag mahal.
Wag padalos-dalos para sa huli ay hindi ma bigo.
Kilalanin ang bawat isa.
Intindihin ang mga intensyon.
Minsan sa bigla ng iyong pagdating;
madudulas, masusugatan, at masasaktan.
Dahil ang puso ang unang pinairal at isip ay saglit nalimutan.
Dahil minsan ay mas madaling mag bulag bulagan.
Kahit ang dumi ay bumubungad sa mga mata.
Para lang hindi sya mawala kahit hindi na masaya ang pagsasama.
Nakasanayan na ikaw ay laging katabi sa kama.
Pero malaking pagbabago ang nasa gitna.
Ang pagmamahalan na sobrang tamis noon,
pumalit ay asim at pait ng damdamin ngayon.
Paano at kailan nag simula mawala ang tamis ng iyong halik?
Dahil ba iba na ang nagpapatibok ng iyong puso?
Ang haplos na inaasam sa iba na dumadapo?
At dahil siya na ang dahilan ng kislap ng iyong mga mata?
Gusto ko man itigil ang kirot ng damdamin,
pero bakit hindi ko kayanin na ikaw ay mawala sa akin?
Minahal ka ng lubusan at buong puso ko'y inalay.
Pero ito ay unti- untin **** tinapakan at binali wala ang halaga.
Ngayon ako ay huling nagsisisi dahil hindi nakinig sa payo ng iba.

-MPS12

Sa panaginip anaki'y nagliwaliw
nakahanap ng pansamantalang aliw
Lumikmo sa tumba-tumba
Pikit ang mga mata, nag-iisip na kung ano ang mangyayari kapag ang lahat ay umayon

Sa madilim na sulok ay inaalala
mukha na walang bahid ng hapis
ang hagap malaya't may kumpiyansa
Wala sa huli ang susuyuin pagkatapos niya

Kapag lumagpas na sa kabataang edad
ang mga buhok ay mangamuti
ang labi'y lumitak
buti pa ang pagka-ulyanin ang unang gumanap
sapagkat sa hilahil ay hirap

Di-pangkaraniwan ang diwa
Labas sa katotohanan huminggil ang wika ng isip
Tulad ng hari sa luklukan
pumapatnugot sa mga kabanata

Ito'y kalutasan ng pagpapanibugho
Tumataghoy sa loob, luha'y bumabalong
Sa init ng dugo sa ugat ng puso, ang buhay nadudugtong
Ang imahinasyon na tila sapala - walang limitasyon

Makailang ulit kong
Tinahak ang lansangang ito
Patungo sa layo at lapit
Ng ating pag-ibig.

Sa himig at pintig,
Puso't isip nati'y
Kapwa nananalig. Dinadaig
Ang siklo ng pagpaparoo't parito

Ng mga gulong na
Libong ulit man akong
Tangayin palayo at palapit sa'yo,
Ang lansangang ito ay
Mananatiling lantay na lansangan

Sapagkat ikaw ang daan.

Niccolo di bernardo di Machiavelli
Ang taong may pera ngunit di makabili
Ng mga bagay para sa kanyang sarili
Inuuna parati ang bisyong pambababae

Ngunit kelan ba ang araw na nagkaroon ka ng *****
Akoy nagtataka dahil Pogi ka naman di lang halata
Nakikita kitang laging sawi, Ang sagot mo “sa susunod nalang babawi”
Paulit ulit at parati, di ka nagsasawa laging may pili

Niccolo, Niccolo, ang buhay mo man ay magulo
May makapagbagbagbagbag damdaming kwento
Tagus sa balat at sagad buto
Hanep ang yong liriko, liriko

Niccolo, Niccolo, ang isipan **** magulo
Sa larangang paborito Kakaibang istilo mo, Niccolò


Babangon Ilang beses man madapa,
Ang pangarap mo ay makukuwa
Pagkat ang sipag moy di matutumbasan
Apak apakan  ka man ng sino man,
Walang kang pake alam, bastat deretso kalang
At sa iyong pananaw, prinsipyong di maagaw
Isip Di mababaw, pagkat ayaw mo ng hilaw
Dahil....

Niccolo, Niccolo, ang buhay mo man ay magulo
May makapagbagbagbagbag damdaming kwento
Tagus sa balat at sagad buto
Hanep ang yong liriko, liriko

Niccolo, Niccolo, ang isipan **** magulo
Sa larangang paborito Kakaibang istilo mo, Niccolò

Hindi ba ko karapat dapat  ipaglaban— daing ng pusong nahihirapan.
Iniisip ang nakaraan, na ang nilaanan mo ng pagmamahal hindi kayang makipag sapalaran, ni hindi ka kayang ipaglaban. Sa ungos ng gyera laban sa pag iibigan, sumuko ka’t iniwan akong sugatan. Sumama sa iba na walang pag aalinlangan, “hindi mo ba ko kayang balikan?” Sambit ng pusong naguguluhan. Iniisip na ang ating relasyon ay isang malaking kasinungalingan lamang.
Sa tagal tagal ng ating pagsasamahan, unti unti na kong nalilinawan.
Na hindi mo ko minahal, ginamit mo lang ako sa tuwing kailangan **** maibsan ang init sa iyong katawan, tenga na mapagbubuntungan sa tuwing ika’y  nasasaktan.
Nabulag ako sa katotohanan, kalayaan unti unti kong naasam.
Pero bakit mo ko ginamit— ang patuloy na gumugulo sa aking isip.
Dahil ba madali akong magpatawad, na sa isang halik mo lang maayos na ang lahat. Sana ang nararamdaman ko na gusto kong balikan ka, ay kasing dali rin sa gusto kong kalimutan ka.
Gusto kong mahalin ka, pero mas gusto kong kalimutan ka.
Hindi madali, pero kakayanin, uungusin, kakailanganin. Hindi para sa iba kung hindi para sa akin. Siguro panahon na, para ako naman ang piliin hindi ‘mo’.
Kung hindi ng aking sarili.

I.
Minsan lang ako lumabas ng bahay
Minsan lang ako umupo sa damuhan at tumambay.
At napili ko ang gabi para ako'y damayan
Sa aking nalulumbay na katauhan.

II.
Marami akong naiisip–mga kung ano-anong bagay.
Marami akong gustong sabihin sa mundo,
Ngunit mas pinili ko nalang na itikom ang bibig ko.
Sapagkat alam kong wala namang makikinig sa mga pasaring ko.

III.
Napahiga nalang ako at ang mga bituin binilang ko,
At napagod ako kakabilang sapagkat alam kong imposible ito.
At bigla kang dumapo sa isip ko. At napasabing:
“Isa ako d'yan sa mga bituin, ako ‘yung maliit at 'di mo napapansin.”

IV.
Napabuntong hininga ako,
At kasabay nun ay biglang may isang bituing biglang nagningning.
Naalala kita, naalala ko yung ngiti mo noong una tayong nagkita.
Isa ka rin nga palang bituin, ngunit 'di gaya ko, pagkat ika'y maningning.

V.
Ang sarap sana ng buhay ko kung laging ganito,
Masarap ang hangin at tahimik ang aking mundo.
Ngunit alam kong imposible ang hinihiling ko,
Pagkat mas masarap ang buhay 'pag ikaw ang kapiling ko.

Sa aking pagiisa alaala mo'y aking kaulayaw

Ang dilim na bumabalot ay ang bisig mo

Ang dampi ng hangin ay ang marubdob **** halik

Hinahanap-hanap ko ang amoy mo

Ang marinig muli ang iyong halakhak

Maramdaman ang marahan **** paghinga

At ang init nitong kumikiliti sa aking leeg

Ang pakinggan ang musikang likha ng iyong dibdib

Sa marahan at maharot nitong pagkabog

Nilalangoy sa bawat tingin

Manaka-nakang mapapapikit

At ikaw nama'y patuloy sa pananaliksik

Lulunurin kita sa aking panunukso

Ikaw nama'y patuloy sa pagsuyo sa aking mga labi

Nilalaro ang guhit sa iyong palad

Inuukit ang ngalan at ang gabing iyon

Nakasanayan na ang paghagod sa iyong buhok

Linya ng pagngiti ay kabisado na

Hinaharana ako sa gitna ng dilim

Kay higpit ng iyong yakap

At ako'y napapasinghap

Bawat bahagi mo ay naging parte ko

At bawat parte ko ay naging bahagi mo

Tayo ay naging sanlaksa

Nanganak ng mga “ako”

Bumuo sa “tayo” ng uniberso

…

Maayos na ang kobrekama

Malamig ang titig nito

Punyal na tumatarak sa dibdib

Dugo ang bawat paghinga

Bakas ay nilamon na..

Tanging sa isip na lamang kita

makakasama sa tuwina

Nagngingitngit ang aking mga kamay

Mata ay pilit sinasara

Ang katotohana'y ikaw ay malayo na

Pinalaya.

Ikaw sana'y lumago

Ang dilim ang magkukubli sa pagluha

Ang hangin ang bibingi sa sakit

Humayon ka ng mag-isa.

Tapos na ang paghihintay kasi ngayon malinaw na.
Simula't sapul, lahat ay isang napakasayang ilusyon lang pala.
Isang kulungan sa isip kong nagsasabing "ang saya-saya naman dito. Dito nalang ako"
Dito kung saan lahat ng nakikita ko ay puno ng ilusyon galing sa pag-aakalang totoo ang pagmamahal mo.

Tapos na pala ang lahat dulot ng maling pagkapit na mayroon sayong pag-asa.
Sarap ng bawat lambing, titig at yakap mo sa tuwing tayo'y masaya at magkasama.
Ihip ng hangi'y kay lakas, kayang dalhin ang lahat ng mayroon ako, pati ikaw na mahal ko nga, biglang naglaho.
Mga ngiti nating dal'wa sa mga lumang litrato halos di maipinta, kelan kaya tayo ulit ngingiti ng magkasama?

Tapos na pala kasi may iba na pala, ibang nagpapangiti at ibang kasama sa pagbuo ng mga pangarap nating dal'wa.
Halos sabihin ko na "sana ako nalang siya" para kahit sa panaginip masabi kong "akin ka pa"
Oo sana lang talaga ako nalang ang una at huling sasabihan mo ng mahal kita.
Pero mukhang mapapagod nanaman ako sa kahihintay dahil sa kasabihang "araw-araw may pag-asa"

Tapos na rin pala pati ang pagiging bayani ko sa digmaang kinabibilangan ko.
Ano pa bang sandata ang gagamitin ko? Lahat naman kasi nagamit ko na pero sa huli ako pa rin ang talo.
Pero ano bang sikreto niya? Wala namang siyang dalang espada pero sa puso mo ang panalo ay laging siya.
Panahon na nga siguro para itaas ang puting tuwalya, simbolo ng pagtanggap na ako'y talo na.

Tapos na ang lahat wala na akong magagawa, kahit lumuhod pa'y wala pa ring kwenta.
Tapos na ang lahat wala na akong magagawa, kahit yumaman pa ako di ko mabibili ang ligayang dulot niya.
Tapos na ang lahat wala na akong magagawa, mamahalin nakang kita ngayong gabi tapos paalam na.
At ngayon lahat ay tanggap ko na, na tapos na ang lahat dahil ang napili mo ay siya.

Sa sigaw ng isip ay nais makalaya
Ngunit katunggali niya ay magaling na mandaraya
Hanggang kailan mo nanaisin ang lumaya?
Tanong ko habang naka ngiting masaya

Hindi nga niya kailanman maililihim
Ang totoong timpla ng damdamin
Ngunit kung ako ang papipiliin?
Hirap niya sa isang iglap ay nais ko'ng burahin

Tunay nga na siya ay magaling
Dumi ng iba ay kayang alisin
Ngunit sa sarili pag-dating
Mantsa ay hindi kayang tanggalin

Tunay na kulay nga niya'y itim
Siya'y nagkukubli sa anyong mahinhin
Siya nga ito'ng nakaharap sa akin
anyo ng lalaki sa salamin

At sa t'wing pag-bungad ng umagang maawain
Madalas siyang magtago sa lilim
At kasabay ng pag-agaw ng dilim
Sa lungkot nagdudusa ang kanyang damdamin

Sa simula't sapol, sa kuwento
lamang ng matatanda,
sa pelikula at mga takilya
doon lamang ako
nag-papaniwala.

Talastas ng isipan,
hindi ito makatotohanan.
Ngunit sa likod
ng aking isipan,
naroon ang munting katanungan.
Totoo nga ba
o sadyang kathang
isip lamang?

Hindi nag-papaniwala,
hanggang sa hindi ito nakikita.
Pagkaka-tanda ko'y minsan
akong humiling at matulin
naman itong dumating.

Hindi makapaniwala,
halos nanlaki aking mga mata,
isang diwata tugon
na mula puso, di mawari,
napalukso ito sa tuwa.

Tila inagaw **** lahat
ng liwanag at sa likuran
mo'y napakalibot.

Dumarating ka mula
sa mga ulap
at pagdaka'y isang binibini,
tumambad at sa akin
ay pumukaw.
Tunay at totoo
pala ang Diwata,
at yun nga ay ikaw!

Diwata ka sa aking paningin,
ano pa ba ang aking hiling?
Minsan ako nangarap
at nanalangin,
sana may enkantadang
handang magpa-angkin.

Nakakatunaw ka sa mata,
pagkat walang kasing
tulad ng iyong Ganda.

Di masambitla, mga salita
ko'y ayaw ngang lumabas
sa kanilang mga lungga,
kaya narito na muna
ang aking tula.

Ano pa't pupurihin
na lamang muna
kitang pansamantala,
ililihim na muna
ang mga kataga at
sa aking mga mata
ko na lamang muna mababasa.

Diwata ka sa aking paningin.
Pananambitam, dalangin
at hiling na sa munti
kong paraiso, sana'y doon
mo piliing manahan,
gawin **** iyong engkantadia
at handang pasakop sa
lahat ng iyong kagustuhan at nasa.

...Handang paalipin
at magsilbi, basta't ikaw
ang siyang laging aking kapiling...."

Hindi ko mapigil / aywan ko kung bakit
Na bumaling sa’yo / nang paulit-ulit
Ilang beses ko mang / ipikit nang pilit
Didilat ang mata’t / magkukusang-titig
Sa bawat pagtitig / ay nanahimik
Ang lihim ng isang / sumaging pag-ibig
Sa bawat pagbaling / ay may pagnanais
Na masilid ikaw / sa diwa ko’t isip
Sa libong pagbaling / at libong pagpihit
Ang katumbas nito’y / pagsintang malinis
Nang dahil sa iyong / gandang nilalangit
Ang pihikang puso’y / nahaling nang labis
At ang larawan **** / sa aki’y umakit
Namugad sa puso’t / naging panaginip
Dahilan sa isang / ninakaw na titig
Mga puso nati’y / dagling napaibig

Anong silbi ng luha?
Kung papatak lang ito gaya ng ulan,
At gaya ng baha'y pagtatampisawan.

May iilang paslit sa Kalye ni Juan,
Nagbabangka-bangkaan
Paglaki nila'y dal'wa ang sinasagwanan.

Doon sa iskinitang panay basura ang laman,
Bisita nila'y araw-araw na kagutuman.
Iwinawagayway ang sarili,
Bentahan pala'y kanilang pagkakakilanlan.

Minsa'y nasaglit ako sa tindahan
Nang may matiyagang nakipag-usigan
Banta niya'y bubuwagin ang buhay
Ang latay ng bukas ay aangkinin nang ngayon
Titila rin daw ang buhos ng ulan,
Pang-lamang tiyan lang daw,
Bagkus dahas ang kikitil sa kasaganaan.

Ganoon na nga,
May mga nauudlot na kinabukasan
Pati istoryang panay nagtititigan.

Ngayon kasi'y
Pakalat-kalat na lang,
Iba na pati takbo ng isip,
Nakikilimos na lang
Baka may singkong duling man lang.

paminsan pangungusap
madalas tanong

paminsan nagmumula sa'yo
madalas nanggagaling sa'kin

paminsan kay hirap sabihin
madalas kay sarap pakinggan

paminsan binibitawan
ng may kasiguraduhan
madalas may kalakip
na pagdadalawang isip

paminsan may kahulugan
madalas hindi maintindihan

paminsan walang bakas ng kasinungalingan
madalas di mahagilap ang katotohanan

paminsan tapat at totoo
madalas hanggang panaginip na lamang

Hindi ako kumakain ng tae o umiinom ng ihi,
Lalo namang hindi ako humahalik sa tumbong.
Lumaki ako’ng mahirap at naranasan ko’ng maapi,
Pero kahit kelan hindi sumuko ang diwa ko,
Laging nakikipaglaban ang puso’t isipan ko.
Nakabilanggo ako sa sistema na kinasusuklaman ko,
Oo bilanggo ang katawan ko ng pangangailangan para
Mabuhay pero mulat ang isipan ko. Ang hampas-lupa
Ko lang na katawan ang nakabilanggo subalit ang puso at
Isip ko kailanman hindi mapipiit.

Nakikinig ako pero hindi ibig sabihin na naniniwala ako,
Nagbabasa ako pero hindi nangangahulogan na tinatanggap ko ito.
Ang malayang isipan ang pinaka-mataas na antas ng pakikipaglaban,
Kailanman hindi ito masusupil, apoy ito ng kaluluwang hindi kailanman
Mapapatay; mananatili itong nagliliyab.

Hindi ako sumisigaw sa kalsada o nag-aarmas habang
Nakakanlong sa mga gubat pero patuloy ako’ng tumututol.
Ginagamit ko ang aking panulat sa paglaban. Rebelde ako’ng
Lagalag na hindi matatahimik. Maangas ang aking panulat at
Nagliliyab ang aking mga letra.  

Rebelde, aktibista, radikal, militante, sosyalista, komunista,
Ateista, anarkista – oo lahat ng yan ay ako. All in one ika nga,
Kung saan ang dehado dun ako pumapanig ayaw ko sa mga liyamado
Sapagkat karamihan sa kanila ay tarantado. Pro-labor, pro-masa
Pro-poor siguro nga ganyan ako. Kaya marahil pro-Bonifacio ako at
Hindi pro-Rizal. Kaya siguro idolo ko si Nelson Mandela, Gandhi,
Malcolm X, Amado V. Hernandez at iba pang radikal
kasi tulad nila meron akong Malayang Isipan.

Hinahanap kita, Kaibigan . . .
Tinatawagan kita, Kapatid . . .
Sabay tayong nanghiram ng aklat,
sa Aklatan ng Pag-asa,
Kaya’t sakdal-pait nang nabalitaan ko
ang talaan ng buhay mo’y binawi na
Pilit pinapawi
Ng paroo’t paritong mga alon
at ihip ng hangin
Ang mga impit naming pahatid
Na iniukit
Ng mga palihim na hikbi
Sa tila natutulog na buhanginan
Sa dalampasigan
Ng ‘yong puso. Namamahinga ka na ba
aming Kasama?

Hindi mawawala
ang iyong pangalan
sa harap ng pinid na pintuan
Ng kani-kanina lang
Ay dambana
Ng iyong tila hindi nangangalay na panulat
At tabernakulo
Ng namimitig na mga binti
Ng nagtalumpating tinig.

Namamahinga ka na kapatid.
Ngunit hindi mapipipi ang batingaw
Na kahapon, ngayon at bukas ay magtatawag
Ng mga kapanalig,
Pagmamahal sa kapwa, sa bayan, sa kalikasan, sa daigdig.

Sumisilip na ang araw.
Mamamaalam na ang mga tala.
Patuloy na nagliliwanag ang bituing
Ikaw, oo, ikaw, maningning.

Hihimlay kang tahimik
sa puntod at bantayog
ng mga hindi namin malilimutang
Paninindigan. Pahayag. Panawagan. Paala-ala.
dahil sa isip at puso namin, isang Bayani ka
at maraming salamat na ikaw ay nakilala
at aming nakasama.

Sa paningin ko'y ika'y parang santo
At ako nama'y parang g*go
Na palaging hinahanap ang mga ngiti sa mukha mo
Masulyapan ka lamang
Masaya na ako
Ngunit pagkatapos ay babalik din
ang sakit sa aking puso
Wala akong magawa kundi masaktan at magtiis
Kaya ako ngayo'y puno na lamang ng hinagpis
Oo late na ako, nasa piling ka na ngayon
Ng isang taong mahalaga rin sa buhay ko
Kaya kahit anong pilit ko
Hindi magkakaroon ng "tayo"

Sa simula pa lang hindi ko naman ginusto
Na muling tumibok ang aking puso
Dahil takot akong maranasan mo
Ang mga pagkukulang at sakit
Na sinapit ng taong dating minahal ko

Hindi ko naman sinasabing uulitin ko
Ang mga pagkakamaling iyon
Hindi lang mawaglit sa aking isip na
"Paano kung magkulang na naman ako?"

Teka, bakit ba ako nag-iisip pa?
E may mahal ka na namang iba
Sige, hanggang dito na lang ako
Titigil na ako, masaya naman na kayo
Tutal bawal naman "tayo"
Uupo na lang ako

kung sakali man malihis ng landas,
lingunin nawa ako ng pagmamahal.

kung sakali mang mapagod sa kakalakad,
tangayin nawa ako ng hanging payapa
patungo sa bisig na mapagkalinga.

kung sakali mang hapuin at maubusan na ng hininga,
dugtungan nawa ako ng buhay na kung saan ang kamatayan ay hindi kinikilala.

nang matapos lamang ang laban na wala akong laban.

walang salitang naririnig,
walang hikbi,
walang palag.

wala.

dahil walang handang makinig
kapag sarado ang isip.