Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Karapatang Ari 2016
WMSU MABUHAY ESU
DONWARD CAÑETE GOMEZ BUGHAW


Kung isa-isahin ang nangakaraan
Simula no'ng ika'y aking niligawan
Hanggang sa dumating ating hiwalayan,
Maikuk'wento ko ng walang alangan.

Unang kita palang, napaibig ako
Sa isang babae at Nimfang tulad mo;
Puso ko'y nahulog ng di napagtanto,
Siguro'y pakana ito ni Kupido.

Iyong itinanong, "Ikaw ba si Donward?"
Ako'y napatigil nang dahil sa gulat
Ako ay lumingo't ikaw ay hinarap,
Aking itinugon isang tango't kindat.

Nang ako'y lumabas na sa isang silid
Hindi ko mawari't ikaw ay nawaglit;
Ako ay nalumbay sa nasahing pilit
Ano't ang tadhana ay nagmamalupit.

Gusto ko pa namang ika'y makilala
Paanong nangyari't agad kang nawala,
Hindi tuloy kita natanong o sinta
Sa iyong pangalan na pang-engkantada.

Aking inusisa ang aking sarili:
"May pag-asa pa bang makita kang muli?
May tadhana kayang magtatagpo uli
Sa ating dalawa kahit na sandali?"

Hanggang isang araw, nang aking makita
Iyong kaibigang naglakad mag-isa
Agad kong tinanong kung ika'y nagsimba
Marahan n'yang sagot nasa tuluyan ka.

Pagkatapos niyon tinanong ko na s'ya
Sa iyong pangalan na may pagkad'yosa
Agaran niyang sagot, "Devina Mindaña,
Ang buong pangalan ng aking kasama.

Nagpatuloy kami sa pagkuk'wentuhan
Habang naglalakad sa tabi ng daan
Hanggang sa dumating ang aming usapan
Sa punto na ako ay kanyang mabuk'han.

Diretsahang tanong ay 'may gusto ka ba,
Sa kaibigan kong nanuot sa ganda?'
Sagot ko'y mistula isang tugong parsa,
Naging dahilan ko'y, 'Naku, wala! Wala!'

Imbis na makuha, siya ay natawa
At nang tanungin ko'y naging sagot niya:
"Subukan mo nalang ang ligawan siya
At baka maantig, batong puso niya.

Ni minsan ay hindi siya nagkaroon
ng isang siyota, pagkat umaambon
ang pangarap niyang gustong maisulong
ang makapagtapos at ang makaahon."

Pagkasabi niyon, ako ay nangusap:
"Diyata't parehas kami ng pangarap,
Kapwa puso namin ay nangangagliyab
Sa iisang nais na para sa bukas."

Nagpatuloy kami sa aming usapan
Hanggang sa tuluyang siya'y namaalam.
"Ako'y ikumusta sa 'yong kaibigan,"
Wika ko nang siya'y tumawid sa daan.

Nagpatuloy ako sa aking paglakad
Hanggang sa marating ang nagliliwanag
nating pamantasang nagtatahang huwad
ng dunong at puring nanahanang likas.

Nagdaan ang gabi't umaga na naman
Pagsulat ng tula'y aking sinimulan,
Yaong tulang handog sayo kamahalan
Nitong si Balagtas, Donward ang pangalan.

Ang iyong pangalan ang naiititik
Niyong aking plumang espadang matulis;
Ang tinta ay dugong may hinalong pawis
Nitong aking huli't wagas na pag-ibig.

Ngunit sa kabila, niyong aking katha
Aking nalimutan ang lahat ng bigla
Maging pangalan mo, sintang minumutya
Kung kaya't nagtanong uli ang makata.

"Siya ang babaeng aking naibigan,"
Pagkukuwento ko kay Jesang huwaran
Nang ika'y nakitang naglakad sa daan
Kasama ang dal'wa mo pang kaibigan.

At nang naguluha'y aking itinuro,
Pagkatapos niyo'y siyang aking sugo;
Si Jesang huwaran ay parang kabayo,
Ika'y sinalubong ng lakarang-takbo.

Agad kang tinanong sa iyong pangalan
Katulad ng aking naging kautusan.
Nang ika'y tawagin -- o kay saklap naman
Di mo man lang ako nagawang balingan.

Nang aking tanungin si Jesang huwaran,
Nang siya'y nagbalik sa pinanggalingan,
Kung ano ang iyong tunay na pangalan:
"Devina Mindaña," kanyang kasagutan.

Hindi lumalao't hindi nakayanan
Ng puso kong ito, ang manahimik lang;
Kaya't nagsimulang ikaw ay sabayan,
Kahit hindi pa man kilalang lubusan.

Ewan ko kung bakit ako'y tinarayan,
Gusto kong magtanong, pero di na lamang;
Sa sungit mo kasi'y baka lang talikdan
At bago aalis ay iyong duraan.

Subalit, lumipas ilang linggo't buwan
Tayo'y nagkasundo't nagkausap minsan;
Insidenteng iyo'y di ko malimutan,
Malamyos **** tinig, aking napakinggan.

Nang ako'y tanungin sa aking pangalan,
Sa telepono ko'y sagot ay Superman;
At nang mukhang galit, agad sinabihang,
"Huwag kang magalit, ika'y biniro lang."

Agad kong sinabi ang aking pangalan
Baka tuloy ako'y iyong mabulyawan:
"Si Donward po ito," sabi kong marahan,
Pagpapakilala sa 'king katauhan.

Patuloy ang takbo ng ating kuwento,
Ang lahat ng iyo'y aking naging sulo,
Sa papasukin kong isang labirinto;
Sa isang kastilyong nasa iyong puso.

Hanggang isang gabi, mayroong sayawan,
Napuno ng tao ang gitnang bulwagan;
Ang aking sarili'y hindi napigilan
Na ika'y hanapi't maisayaw man lang.

Ngunit ng matunto'y hindi nakaasta,
Ang aking nasahin ay naglahong bigla;
Imbis na lapita't dalhin ka sa gitna,
Ay hindi na lama't ako'y nababakla.

Aking aaminin ang kadahilanan,
Takot na talaga ang pusong iniwan
Na baka lang uli't ito ay masaktan
Tulad ng sa aking naging kasaysayan.

Kaya't hindi ako nagpadalos-dalos
At baka pa tuloy yaon ay mapaltos;
Ang mabulilyaso'y mahirap na unos
Nitong aking pusong may panimding lubos.

Akin pang naitanong sa isang pinsan mo
K'wento ng pag-ibig na tungkol sa iyo
At kung maaaring ikaw ay masuyo,
Naging tugon niya'y: 'Ewan ko! Ewan ko!'

"Huwag ikagalit kung ika'y tanungin,"
Sabi ng pinsan **** maalam tumingin
Di sa kanyang mata na nakakatingin,
(Kung hindi'y sa kanyang talas na loobin).

Aking naging tugon doon sa kausap,
Yaong binibining aking nakaharap:
"Hindi magagalit itong nakatapat
Hangga't ang puso ko'y hindi nagkasugat.

Pagkatapos niyo'y kanya ng sinabi
Ang ibig itanong na nangagsumagi
Sa kanyang isipang lubhang mapanuri,
Ang kanyang hinala ay ibinahagi.

"Ikaw ba'y may gusto sa kanya na lihim?
Huwag **** itago't ng hindi lusawin
Ang laman ng puso at iyong pagtingin
Ng iyong ugaling, pagkasinungaling!"

Pagkatapos niyo'y agad kong sinagot
Tanong niyang sadyang nakakapanubok
At ipinagtapat yaong aking loob
Ng walang alanga't maski pagkatakot.

"Ako nga'y may gusto sa kanya na lihim,
Subalit paanong siya'y maging akin
Gayung tingin pala'y akin ng sapitin,
Ang lumbay, ang hapdi't kabiguan man din?"

"Di ko masasagot ang 'yong katanungan,"
Naging tugon niyong butihin **** pinsan,
"Tanging payo ko lang ay pahalagahan,
Huwag pabayaa't siya ay igalang."

Aking isinunod nang kami'y matapos
Ay ang iyong ateng wari d'yosang Venus;
Agad kong sinabi habang napalunok
Yaong aking pakay at nang s'ya'y masubok.

Imbis na tugunin yaong aking pakay,
Ako'y di pinansin kung kaya't nangalay
Dalawa kong mata sa kanilaynilay
Ako'y nanghihina't puso'y nanlupaypay.

Aking iniisip sa tuwi-tuwina
Ay ang pangalan mo, mahal kong Devina;
At ang hinihiling sa bantay kong tala,
Hihinting pag-asang makapiling kita.

Kaya't hindi ako nakapagpipigil,
Iyong aking loob na nanghihilahil
Aking inihayag sayo aking giliw
Ng walang palaman at maski kasaliw.

Tandang tanda ko pa no'ng makasabay ka
Papuntang simbaha'y sinusuyo kita
Hanggang sa pagpasok ako'y sumasama
Kahit hindi alam ang gagawin sinta.

Bago nagsimula ang misa mahal ko,
Ang aking larawa'y iniabot sayo;
May sulat sa likod, sana'y nabasa mo,
Yaong pangungusap ay mula sa puso.

Di kita nakitang ako ay nilingon,
Sapagkat atens'yo'y naroong natuon
Sa isang lalaking pumasok na roon,
At sayo'y tumabi hanggang sa humapon.

At nang nagsimula'y umalis na ako,
Pagkat ako itong walang sinasanto;
Baka tuloy ako magsasang-demonyo
Sa aking nakitang katuwaan ninyo.

Hindi ko malaman kung bakit sumakit,
Nanibugho ako, ano't iyo'y salik?;
Ano nga ba ito't tila naninikip?
Lintik na pag-ibig, puso ko'y napunit!

Napaisip ako habang naglalakad
Hanggang sa isip ko'y nagkakaliwanag;
'Manibugho sayo'y hindi nararapat,'
Napatungo ako sa sariling habag.

Ilang saglit pa at akin ng pinahid
Luhang sumalimbay sa pisnging makinis
At saka nangusap ng pagkamasakit:
"Wag kang mag-alala't di ko ipipilit."

"Itong pag-ibig kong nagniningas apoy,
Nasisiguro kong hindi magluluoy;
Ngunit, kung hindi mo bayaang tumuloy,
Mas mabuti pa ang puso ko'y itaboy!"

Nang ako'y magbalik doon sa simbahan,
Sa dami ng tao'y di kita nasilayan;
Ngunit, nang tanawin sa kinauup'an,
Naroong Devina't kinaiinisan.

Nanatili ako't hindi na umalis,
Di tulad kaninang lumabas sa inis;
Ako'y umupo na at nakikisiksik,
Kahit patapos na ang misang di ibig.

Hindi ko nga ibig, pagmimisang iyon
At maging pagsamba't gano'ng pagtitipon;
Pagtayo't pagluhod di ko tinutugon,
Pagkat ako itong walang panginoon.

Araw ay lumipas mula ng masuyo,
Ika'y sinubuka't nang hindi malugo
Itong aking pusong namalaging bigo
Sa loob ng dibdib, namugang tibo.

Iyong naging tugon ay nakakapaso,
Masakit isipi't maging ipupuso;
Yaong tumatama'y animoy palaso,
Narok sa dibdib, sugat aking tamo!

Sa kabila niyo'y di pa rin sumuko,
Tanging ikaw pa rin ang pinipintuho;
Kaya't wag isiping ito'y isang laro,
Pag-ibig kong ito'y hindi isang biro.

Hanggang sa dumating gabing aking asam,
Sa lilim ng mangga, bago ang sayawan
Ay iyong inamin ang nararamdaman,
Ating tagpong iyo'y di malilimutan.

Ipinagtapat mo na ika'y may gusto,
Ngunit di matugon itong aking puso,
Sapagkat ikaw ay mayroon ng nobyo
Di mo kayang iwa't ayaw **** manloko.

Aking naging tugon sa iyong sinabi,
Ay handang maghintay at mamamalagi
Hanggang sa panahong ikaw ay mahuli,
Makita't malamang di na nakatali.

Sa mukha'y nakita, matamis na ngiti
Niyong Mona Lisang, pinta ni Da Vinci;
Ako'y natigilan ilan pang sandali,
Nang aking matanaw, gandang natatangi.

Bago pa nag-umpisa'y pumasok na tayo,
Sa hinaraya kong dakilang palasyo,
At sa lilingkuran tayo ay naupo,
Niyong maliwanag, loob ng himnasyo.

At nang magsimulang musika'y tumugtog,
Ika'y namaalam at para dumulog
doon sa bulwaga't makikitatsulok,
ng sayaw sa indak dulot ng indayog.

Bago pa marating ang gitnang bulwagan,
Ako'y sumunod na't di ka nilubayan
Hangga't di pumayag sa 'king kagustuhan
Na maisayaw ka at makasaliwan.

Lumipas ang gabi't umaga'y sumapit,
Ang araw at linggo'y tila naging saglit;
Ako'y nagtataka't biglang napaisip,
Ano at ang oras ay mukhang bumilis.

Hanggang isang gabi nang aking tanungin,
Sa iyo, o, mahal kung bibigyang pansin;
Hanggang kailan mo pagdudurusahin;
May pag-asa pa bang nadama'y diringgin?

Iyong naging sagot sa katanungan ko:
"Di na magdurusa't ngayo'y maging tayo."
Ang rurok ng saya ay aking natamo,
Lalo pa't sinabing mahal mo rin ako.

Sa kadahilanang gustong masiguro,
Aking naitanong kung iyo'y totoo;
Baka mo lang kasi ako'y binibiro,
At kung maniwala'y sugatan ang puso.

Iyong ibinalik, ating gunitain,
Doon sa manggahan 'sang gabing madilim;
Ipinagtapat mo ang iyong damdamin,
Ngunit, di nagawang puso ko'y tugunin.

Pagkat mayroon kang sintang iniibig,
Iisang lalaking namugad sa dibdib;
Di mo maloloko't iyong inihasik
Sa paso ng puso't bukirin ng isip.

Pagkatapos niyo'y sinabi sa akin,
Na ating pag-ibig, manatiling lihim;
Aking naging tugo'y 'sang tangong lampahin
Pagkat aking isip, gulong-gulo man din.

"Sigurado ka ba sa'yong naging pasya?"
Ang muli kong tanong, bago naniwala
Sayo aking mahal na isang diwata,
Yaong aking ibig at pinapantasya.

Iyong naging tugon sa aking sinabi:
"Kung ayaw mo'y huwag, di ko masisisi;
Ano pa't puso mo'y sadyang madiskarte,
Baka may iba ng pinipintakasi."

Agad kong sinabi sa iyo mahal ko:
"Ano at kay daling ikaw ay magtampo,
Nagtanong lang nama't ako'y naniguro
Baka mo lang kasi, ako'y nilalaro.

Lumipas ang gabi't umaga'y sumapit,
Unang araw natin ay lubhang mapait,
Pagkat di nakayang ako ay lumapit,
Sayo aking sinta't ewan ko kung bakit.

Ilang sandali pa't hindi nakatiis,
Sa pagkakaupo'y tumayo't lumihis
ng landas patungo kay Musa kong ibig,
pagkat aking puso'y lubhang naligalig.

Muli kang tinanong kung pasya'y totoo,
Di na mababawi't di na mababago;
Iyong naging tugon sa katanungan ko,
Pisngi ko'y hinaplos, sabay sabing 'oo.'

Kay sarap marinig, salita **** iyon,
Iisa ang punto at maging ang layon;
Para bang lagaslas ng tubig sa balon,
Ibig kong pakinggan sa buong maghapon.

Matapos ang pasko'y siyang araw natin,
Na kung gunitai'y araw na inamin,
tinugon ang puso at binigyang pansin,
at saka sinabing, ako'y mahal mo rin.

Aking gabing iyo'y narurok ang saya,
Ngiti niyong buwa'y nakakahalina;
Ibig kong isulat ay isang pantasya,
At ikaw Devina, yaong engkantada.

Araw'y nangaglipas, daho'y nangalaglag,
Ano at ang oras tila naging iglap;
Siyang araw natin ay muling lumapag,
Ano at ang panaho'y tila naging lundag.

Iyong regalo mo'y hindi malimutan,
At maging pagbating ibig kong pakinggan,
Sa bawat umagang araw'y sumisilang
At kung maaari'y mapawalang-hanggan.

Ngunit nang magdaan ilang araw't linggo,
Naging malungkuti't di na palakibo;
Puso ko'y mistula isang boteng tibo,
Nabiyak sa dusa nang itatuwa mo.

Sa tuwi-tuwina'y napaisip ako,
Talaga nga kayang tapat ang puso mo?;
Ulo ko'y sasabog, bulkang Pinatubo,
Bakit ba't isip ko'y nagkakaganito?

Ilang araw kitang hindi tinawagan,
Pagkat labis akong nagdusa't nagdamdam;
Malakas kong loob ay di nilubayan
Ng kapighatia't maging kalungkutan.

Tayo nga'y mayroong isang kasunduan,
Di maikaila't sinasang-ayunan
Ngunit, ang itat'wa'y di makatarungan,
Alalahanin **** ako'y nasasaktan.

Ako'y wag itulad sa makinang robot
Na di nakaramdam maski anong kirot;
Ako ay may pusong nakakatilaok,
Pumipintig baga'y putak ng 'sang manok.

Kaya't nang sadyain sa tinutuluyan,
Ika'y kinausap at pinagsabihang:
"Sakaling darating ating hiwalayan,
Huwag magpaloko sa kalalakihan.

At saka-sakaling sayo'y may  manligaw,
Isipin mo muna't wag agad pumataw;
Pasya'y siguruhin bago mo ibitaw,
Ang iyong salita, nang di ka maligaw."

Unang halik nati'y hindi malimutan,
At kahit na yao'y isang nakaw lamang,
Pangyayaring iyo'y di makaligtaan,
Naging saksi natin ay ang Taguisian.

Tila ba talulot ng isang bulaklak
Labi **** sa akin na nangangagtapat;
Animo'y pabango yaong halimuyak,
Ng iyong hiningang sa halik nangganyak.

Ika-labinlima, araw ng Pebrero,
Hindi malimutan ating naging tagpo;
Sa iyong tuluya'y nagkasama tayo,
Doon sa Kwek Kwekan, nagdiwang ang puso.

Ako'y isang taong lubhang maramdamin,
Ang hapdi at kirot siyang tinitiim;
Puso ko'y tila ba 'sang pagong patpatin,
Sa loob ng dibdib sakit ang kapiling.

Kaya't nang makitang may kasamang iba,
Marahang lumason sa puso ko sinta
Ay ang panibugho't sakit na nadama;
At para maglaho, alak ay tinungga.

Sa ika-tatlumpu, na araw ng Marso,
Akin pang naalala pagbisita sayo,
Sa inyong tahana't mapayapang baryo,
Nagmano pa ako sa ama't ina mo.

Ibig kong ang lahat ay di na magtapos,
Masasayang araw nating lumalagos
Sa isip, sa puso't maging sa malamyos,
Na kantahi't tulang aking inihandog.

Ngunit, nang lumipas ang ika-limang araw
mula nang makita't sa inyo'y madalaw
ay isang mensahe ang lubhang gumunaw
sa aking damdami't marahang tumunaw.

Animo'y balaraw yaong tumatama,
Nang ang mensahe mo ay aking nabasa;
Gusto kong umiyak, gusto kong magwala,
Ngunit, anong saysay gayung wala na nga?

Kung isaulan ko itong aking luha,
Masasayang lama't walang mapapala;
Kaya't kahit ibig, ako ay tumawa,
Wag lamang masadlak yaong pagdurusa.

Kung ang kalayaa'y siyang ibig sinta,
At ang saktan ako'y ikaliligaya
Aba'y payag ako't ikaw na bahala,
Basta lang ang akin ika'y liligaya.

Kay sakit isiping tayo ay hindi na,
Ngunit, kung ito man ang itinadhana,
Aba'y pag-ibig ko't pag-ibig mo sinta,
Di makakahadlang sa ibig sumila.

Mahal ko paalam sa ating pag-ibig,
Mahal ko paalam, kahit na masakit;
Mga alaala'y huwag ng ibalik,
Burahin ng lahat sa puso at isip.


~WAKAS~
Ang tulang ito ay handog ko para kay Devina Mindaña.
Stephanie Apr 2019
apat na letra lang yan pero bakit parang ang daming kahulugan..
napakaraming nais iparating ngunit pilit na ikinubli sa apat na letra
kumakawala, pumipiglas ang mga patalim nitong may taglay na lason na maaaring magdikta ng libong sakit

at pasensya ka na, hindi ata nakarating ng maayos sa aking pang-unawa ang nais **** sabihin

"bakit ka ganyan, mahal?"
"ewan"
"may problema ba tayo?"
"ewan"
"mahal mo pa ba ko?"
"ewan"

pero mas masakit palang marinig na ewan din ang sagot mo sa tanong na bakit.

bakit mo ko patuloy na sinasaktan?


sige, wag mo nang sagutin.




nagsasawa na ko sa mga ewan mo



ngunit, putangina, hindi sa iyo.



nagsasawa na ko sa sakit na ibinibigay mo, hindi naman ito ang ipinangako mo pero ewan...

siguro nga'y mahal na mahal lang kita kaya't sa lahat ng ewan na binanggit mo isa lang ang alam kong sigurado...


hindi ko alam kung paanong magsisimula muli, ewan.. bahala na'ng pusong sawi sa pagbuo ng mga piraso nitong dinurog ng lapastangang pag-ibig na alam mo.
para sa mga nagmahal ngunit hindi minahal ng tama.
mikhachuuu Apr 2017
Minsan naiisip ko
Pano mo nga ba nabihag ang puso ko
Oo ako nga iyon
Ang nilalaman ng puso mo ngayon

Ewan ko kung bakit
Ewan ko kung bakit tayo'y pilit na pinaglalapit
Tas eto ako ngayon nahulog na
Nahulog na sa taong halos lahat ng ay humahanga

Oo ikaw nga yon,Minsan naiisip ko
Pano mo nga ba nabihag ang puso ko
Oo ako nga iyon
Ang nilalaman ng puso mo ngayon

Ewan ko kung bakit
Ewan ko kung bakit tayo'y pilit na pinaglalapit
Tas eto ako ngayon nahulog na
Nahulog na sa taong halos lahat ng ay humahanga

Oo ikaw nga yon,
Ikaw na ikaw, heartthrob ngayon
Mga babae sayo ay nagaabang
Pero kahit wala akong gusto sayo, ako parin ang lumamang

Noon, nirereto kita sa iba
Sa kanya, para kayo ay magkakilala
Naalala ko ang fc ko non
Pero angyare ngayon?

Oo unexpected talaga
Bat nga ba tayo ang itinadhana
Sana eto na nga ang huli,
ayoko na ng susunod pa muli

Noon, pagkakakilala ko sayo ay pafall, paasa
Pero nung lubusan kitang nakilala, hindi pala
Sadyang mapaglaro talaga ang tadhana
Di natin inaasahan tayo din pala

Bago palang, dami ng nangyari
Nakagawa ng mga pangyayaring tama at mali
Ayoko na maulit ang mga nangyari noon
Mga nangyari noon na gusto ko ng itapon

Ang swerte ko kasi ako napili mo
Kahit nung simula, wala akong gusto sayo
Pero ngayon nahulog na ko
Hays, nahulog sa taong madaming nagkakagusto

Ikaw, ikaw na kaya?
Ikaw na kaya ang "Right One" ko?
Ako, ako na kaya?
Ako na kaya ang "Lucky Girl" sa buong mundo?
Swerte ko sayooo huhu <3
supman Nov 2017
Sa tuwing kausap kita
ako'y nauutal
hindi malaman kung saan magsisimula
hindi malaman ang tamang salita

Sa silid aralan
ikaw ay palaging pinagmamasdan
ang iyong mapupungay na mga mata
ang iyong mukha na kay ganda

at paguwi
ikaw ay tinatawagan
Pinipilit na may mapagusapan
kahit walang kabuluhan

ewan ko ba
interesado yata ako sa iyo
ewan ko ba
mahal na yata kita

Ewan ko ba....
Ewan ko ba. Naisipan ko alng siya gawin impronto.
Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin.
Pilit ko pa rin iniisip na meron kang gusto sa akin.
Ewan ko ba kung bakit ako nag gaganito.
Dahil sa aking nararamdaman ako'y litong-lito.

Ano pa ba ang aking dapat gawin para masabi 
Itong lihim na pagtingin ko kung may pagkakataon ikaw ay aking makatabi
Hindi mo ba alam na ang aking puso tumitibok para lang sayo.
Kaya ngayon ako'y nanghihina ng loob kung patuloy kang lumalayo.

Dinadaan ko na lang ito sa tula para mabasa mo
Kahit mabasa mo ito huwag kang titigil maging kaibigan ko
Sana'y rin ako maging masaya at malungkot sa piling mo
Kaya sana huwag kang makakalimot sa babae na ito.
Kaibigan ko at naging no label zone ko rin.
Sana mabasa mo ito yung tula na to, dahil alay ko to sa iyo.
Gusto pa rin kita pero parang malabo na talaga, E.
Sana rin magkita ulit tayo.

(PLEASE ASK PERMISSION PROPERLY IF YOU WANT TO COPY AND PASTE MY WORK) Example: [CTTO: Angelica Sophia Eleazar | https://hellopoetry.com/poem/1911823/hindi-ko-maamin-torpe-nga-pala-ako/]
© 2017 Angelica Sophia Eleazar
Parang kailan lang tayo'y nagkasama.
Puno ng ngiti at maliligayang sandali.
Madalas tayong magkausap,
Chat sa gabi, text sa umaga.
Magdamagang pag-uusap sa skype
hanggang sa sumikat ulit ang araw.
Kinaumagahan, nagtatanungan ng
"May lakad ka ba?"
"Gusto **** sumama?"
"Tara, saan?"
"Kahit saan, basta kasama ka."

Minsan gusto kong tumigil ang pagtakbo ng oras
tuwing magkausap at magkasama tayo,
ang bilis kasi, kasing bilis
ng pagtibok ng puso ko tuwing
tinititigan mo ako sa mata.
Di mo namamalayan ang pagtakbo
ng oras 'pag masaya ka.

Kasing bilis rin ng pagtakbo ng oras
pagbabago ng atensyon na ibinigay mo.
Ewan ko na lang ngayon,
kung bakit kadalasan
iniiwan mo na lang ko ng basta-basta.
Hindi ko alam kung saan ako nagkulang.
Kung pwede pa nga lang makasama
kita sa lahat ng oras, ginawa ko na.
Pero hindi rin pwede
kasi may kanya-kanya tayong buhay.

Siguro minahal kita ng sobra-sobra
kaya hindi ko nakita
ang mgapagkukulang at pagkakamali ko.
O kaya ay laro lang sa iyo ang lahat.
Para kasing pinakilig mo lang ako saglit
tapos iniwan mo ako kung kailan mahal na kita.
Iniwan mo ako ng wala man lang sinabing dahilan.
Talo muna ngayon.
Hindi pa naman katapusan ng mundo kaya ngingitian na lang kita.
Mateuš Conrad Apr 2019
.you can never really write any poetry by not covering the "heartbreak" the loss of your own "printed" words: how much different is the internet, from "real" life? just asking... since: internet banking & internet shopping... to lose a poem / pre-scriptum is not exactly the same as losing a person to mind: father's day... i cooked the dinner, i took out the trash, i wrote an invoice... i guess that's much better than leaving a card of greetings... and, come to think of it? why are we the sort of people subjugated to nostalgia, with but also "without" a history? aren't we subjugated to nostalgia and a history as a "fiction"? the beginning of the 21st century, the end of the 20th century... the 19th century germans associated themselves with a nostalgia for ancient greece, we're the only people who have an inbuilt nostalgia "safety-mechanism"... the only people in time who are nostalgic about the life surrounding their own existence slot, which doesn't have a trans-temporal dynamic... i remember times when we would be teenagers... spitting on people from car-parks on imaginary tonsures, buying *****-magazines from indian cornershops, or belgian freebies of non-insinuations, white lightning cider while sleeping over at youth centers playing snooker throughout the night... even at school: attending a catholic school with the irish east enders... uniforms, sure... a chequered shirt: blue, red, white... tag? made in canada... and if only capitalism worked as it once did, made in canada? lifetime of a shirt? 20 years... now? made in china... not exactly real cotton, is it? 2 years... before ironing the shirt *****... once upon in gants hill, st. valentine's park, and the pub, recently closed, decent karaoke... in the park? golf, basketball, rowing boats in the large ponds... when the jews were there... gants hill roundabout... the hanukkah torches... jews scuttling wearing trainers come rosh hashanah: jews can't wear leather on rosh hashanah (judgement day)... shy like rats... when the jews were there (gants hill, ilford)... the park looked great... tennis courts... now, when neo-Bangladesh moved in? ****** place. what else do i remember from my original pre-scriptum that i lost? oh, that once time in gants hill... walking into a kosher bakery with ****** knuckles, having tested them on a canvas of a brick wall, buying some dough-fused-sweets? with the girl selling the sweets bewildered by fear? i like the look of fear in people when tested by uncertainty, and bleeding knuckles? later? climbing over the park fence, taking a **** while squatting in the darkened palace of the park, walking into a brothel, having my wallet stolen, not reacting in what would have been justified... high school... we wore uniforms... so no high school h'american culture trap / culture... school uniforms are the best idea, there's no chance to "shine" in telling apart the rich kids from the poor kids... there's only the standard... walking to a supermarket, past a thai surprise... sports bra, short hair... walking back... she's still there pretending to talk on her mobile to someone... you take her home with a few beers... play her some jazz... take her into the garden, the moon is a beauty... you **** her... hand in her underwear and you're still gambling... before the emergence of the nag hammadi library and the whole androgynous vogue, the thai were already readied with the lady-boys... when i reached in and found nothing but oyster... would i have stopped finding a wink-wink slouching worm? slap a trans in the face? no, not really... a thai surprise is, a thai surprise... i would have considered doing my first ****... "lucky" for me she was a she... a girl... ****** her in the garden under the moonlight... gave her my hoodie, which she drowned in... finally... the level of interaction where the female is not a mantis, i.e. a female larger than the male... she drowned into my hoodie as i walked her home... i like the familiarity with the mammalian, not resorting to insect superiority of females... these days... i find that males are strictly mammalian... while females? they are borrowing insect-esque ontologies... well, darwinism allowed the time-frame... males are mammals... females are insects, behaviour-wise... two time frame i do not appreciate the english for... darwinism is prime.... cultural-marxism my ***... what about cultural-darwinism?! no?! that doesn't exist?! cultural-darwinism is as real as cultural-marxism, and, in the former sense? it really does belong to the conservative right-wing politico spectrum! might i add? isn't psychology merely pop philosophy? i find psychology riddled with rubric cohesion, it's all oh so "self"-evident! i abhor psychologists... these gypsy philosophers... medicine-men with no pharmacological shadow of power... to prescribe drugs... arguments, persuasions, but no dialectics... psychology will forever be, for me, a philosophy primer, short-cut... pop philosophy... psychologists can treat people who have never read a philosophy book... r. d. laing... i remember this one instace... me and a fwend of mine travelled into central london, went into a bookshop shy of trafalgar sq., i spotted an edition of: the scarlet and the black by stendhal... i told him: i will trade you linkin park's debut album, if you buy me this... the transaction was made... the one book i read after seeing a film adaptation starring rachel (rakhel) weisz and ewan mcgregor... ra-kh-el: not ray-chel... we used to be humans once... at high school getting bullied back... putting pins on chairs once we got up, sitting on them... playing bulldog in primary school, slap-ball, tag, playing cards at lunchtime... 16 fatty boy... one summer in poland, comes back aged 17... the irish girls take an interest while eating a pomegranate... what was the success of your diet? don't go to the gym... excess skin, an aesthetic surgeon is not what you need... there are only two ways to lose weight... either via swimming or by cycling... cycling is the best... lose weight by also toning your body... gym is a bad idea... by going to the gym you are straining exclusive parts of your body, either the torso, your hands, etc., jogging? unless on soft ground, bad idea on concrete, arthritis... cycling or swimming... lose weight... tone at the same time, the skin is allowed the required time to adapt to shrink, and forget what propped it up in plump form with all that excess flab... ugh... i hated being attractive to the opposite ***, i never used it to my advantage! imagine... an irish lad comes up to me, on behalf of some girl while i'm donning a french braid: you look just like johnny depp in blow, impersonating george jung... 14 year old girls walk up to you asking what shampoo you're using... herbal essences... i never used my looks... *******... now i'm a heavy drinker... so much for looks... first girlfriend? a fwend had to call me telling me she called him that she felt butterflies when i dropped her at the train platform after a day's worth of dating: tate modern, edward hopper exhibitions, cinema: troy, starring rose byrne (briseis) - honestly, a man can go crazy over curly hair... and then a restaurant date... that **** just flew over my head... i wouldn't have noticed... honestly though... i missed the whole h'american cultural excavation genesis in high school... catholic... uniforms... jesuit army-esque formation... now, i'm ageing... i'm starting to find the company of cats to be: clingy... my shadow included... i once thought that dogs were needy... i'm starting to think that cats are worse, esp. the maine **** breed... "lonely" or "loneliness" doesn't really resonate with me, esp. when thinking something "feels" like a variation of claustrophobia: hence i write... without a dialectic in place, ever since plato wrote his dialogues... what is philosophy, primarily? isn't it an off-shoot of "claustrophobia"? we write because we are seeking escape from congested thinking, a variation of "claustrophobia"... now imagine a schizoid character... having to focus on an imaginary dialectic, actually... having dialectics enforced on him, with no clarifying exodus to posit a gensis with! now, a clingy dog i could understand, given the overpowering status of the leash... but a clingy cat, when there's no leash involved?! shoom! right over my head... gone, somewhere into the distance!

what, this is the part...
were i cite...
   the weimar ******
critical condition...
       a daft punk troop
of a song,
  end of line....
blow-up a hot air balloon...
worth of blaire whire...
play the tambourine
like a ******* video...
there are,
quiet, simply,
no nazis coming...
fashionista faux pas
examples...
i'm alive,
but i'm dead,
i just forget to don
a strap-on...
  "oops"?
   that **** go down well
with
the "in"-crowd...
usual... metropolitan...
verbiage surge of answers....
   many a fetish after...
we arrive at the sensible
aspect,
"toxic masculinity"...
when guns n roses wasn't,
and nirvana was just plain
gay...
              and then...
whatever that happened,
happened..
                 and people were like:
come to the "new" tomorrow,
there's always a yesterday,
in a dream,
in some phil collins
wannabe
studio...
or... some other random ****
that
excluded peter gabriel.

                 i died:
and just about right:
my harvest had come.

great book reviews...
"toxic masculinity"...
so all masculinity is
about a clockwork orange?
   if it is?
can i be pro abortion
anti mongolian horde?
yes? no?
  which is it?!
neither...
   **** me... that's just bad
luck...

                               sundbeds,
sunflowers,
tulips,
sunglasses,
    plenty of staged
eager nights...
boring political affairs...
and...
         when gaming was
more about the narrative...
and never,
ever, about the microtransactions...

point being...
it's a game within a game...
time, is the prime concern...
you play a game,
by waiting...
you wait: by playing a game...

  microtransactions
are...
you ever move a sim3 avatar
to a computer,
and make it play a computer game?
what's on the macrocosmos spectrum?
you....

               "back in the day"...
you'd spend a saturday morning
engrossed in a gaming narrative...
metal gear solid,
tenchu, final fantasy solid...
20 quid...
and you played the narrative...
and a game became equivalent
to the worth of a book,
resident evil,

            you paid for a month's worth
of gaming,
you exchanged tips,
you sometimes bought a cheat book
because of the homework,
and that was your saturday morning
before hitting the shopping mall
or, whatever...

the current dynamic of
microtransactions in gaming?
i never, ever, do...
i'm an old gamer type...
i see the potential of extending
the life-expectancy
of a game...

   as long as you don't buy into
the microtransactions gambling habit?
as long as you play the "game"
within the game?
the game is an assured classic,
akin to chess...

              you have to play
the waiting "game"...
             time...
                           that's all it is...
whether war robots,
    or dawn of titans...
        comparison...
  you know that the best fruit,
is fruit, allocated
to the geography of it being sourced
seasonally...
you can't actually get better
strawberries,
than english strawberries...
from england, come june / july...
no ******* point sourcing them
from spain in late march / april....

    same thing with gaming...
the modern games haven't made any
elaboration...
apart from dislodging the player
from the concept of narrative...
**** me... that's almost an improvement...
given that now: time is the counter
measure, and the gamer...
   is having to invest,
in a narrative, outside of the confines
of the game,
once upon a time,
games had time-narrative
constraints...
     now: there's time,
and there are gamer narratives,
excluding them from time-narratives,
of a game...
         it's almost a faux pas...
more like a wet-*****...
****** pinky lodged into an ear,
an april fools' day scant...

        if you hacked passed
the microtransactions hype...
and didn't?
and instead took to patience?
it's free...
   where once,
a game would cost you 20 quid,
and a month's worth
of narrative,
back then, when games
resembled books,
when the gaming industry
was heavily influenced
by literature...
and now?
   the game's free...
sure...
it's "unfair", it's biased...
when you don't engage
in imported gambling
of succumbing to what, this is the part...
were i cite...
   the weimar ******
critical condition...
       a daft punk troop
of a song,
  end of line....
blow-up a hot air balloon...
worth of blaire whire...
play the tambourine
like a ******* video...
there are,
quiet, simply,
no nazis coming...
fashionista faux pas
examples...
i'm alive,
but i'm dead,
i just forget to don
a strap-on...
  "oops"?
   that **** go down well
with
the "in"-crowd...
usual... metropolitan...
verbiage surge of answers....
   many a fetish after...
we arrive at the sensible
aspect,
"toxic masculinity"...
when guns n roses wasn't,
and nirvana was just plain
gay...
              and then...
whatever that happened,
happened..
                 and people were like:
come to the "new" tomorrow,
there's always a yesterday,
in a dream,
in some phil collins
wannabe
studio...
or... some other random ****
that
excluded peter gabriel.

                 i died:
and just about right:
my harvest had come.

great book reviews...
"toxic masculinity"...
so all masculinity is
about a clockwork orange?
   if it is?
can i be pro abortion
anti mongolian horde?
yes? no?
  which is it?!
neither...
   **** me... that's just bad
luck...

                               sundbeds,
sunflowers,
tulips,
sunglasses,
    plenty of staged
eager nights...
boring political affairs...
and...
         when gaming was
more about the narrative...
and never,
ever, about the microtransactions...

point being...
it's a game within a game...
time, is the prime concern...
you play a game,
by waiting...
you wait: by playing a game...

  microtransactions
are...
you ever move a sim3 avatar
to a computer,
and make it play a computer game?
what's on the macrocosmos spectrum?
you....

               "back in the day"...
you'd spend a saturday morning
engrossed in a gaming narrative...
metal gear solid,
tenchu, final fantasy solid...
20 quid...
and you played the narrative...
and a game became equivalent
to the worth of a book,
resident evil,

            you paid for a month's worth
of gaming,
you exchanged tips,
you sometimes bought a cheat book
because of the homework,
and that was your saturday morning
before hitting the shopping mall
or, whatever...

the current dynamic of
microtransactions in gaming?
i never, ever, do...
i'm an old gamer type...
i see the potential of extending
the life-expectancy
of a game...

   as long as you don't buy into
the microtransactions gambling habit?
as long as you play the "game"
within the game?
the game is an assured classic,
akin to chess...

              you have to play
the waiting "game"...
             time...
                           that's all it is...
whether war robots,
    or dawn of titans...
        comparison...
  you know that the best fruit,
is fruit, allocated
to the geography of it being sourced
seasonally...
you can't actually get better
strawberries,
than english strawberries...
from england, come june / july...
no ******* point sourcing them
from spain in late march / april....

    same thing with gaming...
the modern games haven't made any
elaboration...
apart from dislodging the player
from the concept of narrative...
**** me... that's almost an improvement...
given that now: time is the counter
measure, and the gamer...
   is having to invest,
in a narrative, outside of the confines
of the game,
once upon a time,
games had time-narrative
constraints...
     now: there's time,
and there are gamer narratives,
excluding them from time-narratives,
of a game...
         it's almost a faux pas...
more like a wet-*****...
****** pinky lodged into an ear,
an april fools' day scant...

        if you hacked passed
the microtransactions...
       and didn't have the chance...
microtransactions are like
the old school cheat hacks...
but not quiet, but somehow quasi-,
       a modern microtransactions,
would be a cheat magazine
thorough-through
a game like final fantasy VII...
you have homework,
but you still want to complete the game...
modern games...
modern games...
there's an "end gole"?
  what modern game is worth
"completing"?
    
   again: tron, ready player one,
back to the future...
star wars just became dead
to me...
   sick people will plague hard-working
people, with a quasi-gambling
addiction,
needing to make microtransactions...
and they will,
my father was plagued by
an impostor, claiming to be a
tax office official:
and what if, that person had
an authentic position at the tax office?!

when gaming was for gamers,
the games were bought...
there was a narrative...
but now... now games don't have a narrative...
why would they?!
   who the hell plays games for
the narrative these days?
i know that on the crapper,
i need a game that allows me
to experience live-stream
interaction with non-bots...

       and these old gamers,
who still invest their money
in literature-esque-games?
so i was the sad one,
investing in vinyl?
   aren't the classic ******* gamers
just as bad,
investing in prepackaged
narrative gaming
experiences?
             a game with a narrative...
yeah... me buying vinyl
is: b'ah b'ah bad...
       what sort of game is alive and well...
when there isn't a crowd pushback
for the currency of microtransaction?

the narrative is time,
   the longer you endure the inadequacy...
the more you realise:
you're basically playing
the same game,
but in your scenario:
it's free...
   in some other ******'s scenario:
it cost him 70 hundred quid...

personally?
   i love this microtransaction dynamic...
concerning the people who
do not engage with it...
it's the perfect antithesis
   of what ruined the music industry
with genesis: napster...

you really are, playing the ultimate
game,
time...
         the one sort of commodity
that games,
without a clear narrative construct,
"forgot" to mention in terms
of them being exploited...
to their full capacity
of the one "commodity"
they "forgot", or rather,
couldn't "sell"...

              a tenchu PS1 game could
have lasted me a month...
now? a free game,
like war robots...
with absolutely no NPC?
hell... i'll be 90 and still be playing it;

what else? applause!
JOJO C PINCA Nov 2017
Tinatamad ako hindi ko magawang tipahin ang tiklado ng aking computer.
Inaantok ako malamang kinakapos ng oxygen ang utak ko kaya ganito.
Pero ang diwa ko’y gising at gustong sumulat ng tula hindi ito nakatulala.
Anong tula ang susulatin ko? Tungkol ba sa’yo at sa pagsinta nating tuyo?
O patungkol sa bayan kong minamahal na walang utang na loob sa malasakit ng iba?
Ang bayan o ang aking pag-ibig sa’yo alin sa dalawa? Ewan ko nalilito ako.
Pareho kayong mahalaga, pareho ko kayong mahal, pero alam ko na pareho din kayong mawawala. Bakit ko sasayangin ang aking mga salita? Bakit kailangan ko pang ialay ang bunga ng aking kaisipan kung sa bandang huli ito ay mawawalan lang ng saysay?

Hayaan **** mag-diskurso ako kahit sandali lang mahal ko.

Ilan tula na ba ng aking sinulat para sa bayan kong sawi at laging alipin ng mga walang turing at pakundangan, may nangyari ba? Wala naman diba? Walang saysay ang pagliyag ko sa bayang ito na laging lumuluhod at sumusunod sa mga dayuhan. Itong bayan na sa kabila ng kanyang paghihirap at dalita ay laging nangangamuhan at humahalik sa paa ng mga kapitalistang ganid. Ang bayan ng mga taong mahirap paniwalain sa totoo pero madaling bolahin ng mga pulitikong hunghang. Ito ba ang bayan na aking iibigin?

at ikaw naman mahal ko

Batid mo'ng iniibig kita alam mo yan pero para saan ang aking pagliyag sa’yo kung mawawala ka rin sa akin? Oo naman nasasabik ako lagi sa’yo, gusto kitang yakapin, halikan at makasiping sa buong magdamag hanggang sa bukang-liwayway. Pero hanggang kailan ako mananaginip ng gising at mananabik saiyong piling gayong alam ko na hindi ka naman talaga magiging akin sa habang panahon?

Marami ba akong tanong? Pasensya kana ganun talaga ang isang makata, nabubuhay s’ya gamit ang mga salita at tandang pananong.

Pero sige magsusulat ako ng isang tula para sa’yo at para sa bayan ko. Magsusulat ako kahit alam kong walang magbabasa nito. Magsusulat ako at aasa na parang hangal, aasa na may babasa at maniniwala sa aking mga salita. Ipapahid ko ang utak at damdamin ko sa papel na tulad sa isang nababaliw. Magsusulat ako dahil tungkulin ko ito, magsusulat ako dahil alipin ako nito, magsusulat ako dahil ito lang ang alam ko at higit sa lahat magsusulat ako dahil ito ang buhay ko.

Iaalay ko sa’yo mahal kong marupok at sa’yo bayan kong walang utang na loob ang aking tula kahit inaantok at tinatamad ako.
President Snow Mar 2017
Noong araw na sinabi mo saakin ang salitang “Gusto kita”, nayanig ako.
Hindi ko alam pero nayanig ng sobrang tindi ang pagkatao ko. Hindi ko alam ang isasagot kasi nga diba natulala ako. Pakiramdam ko, lumutang ako sa langit. Yung tipong ayoko na umalis. Araw araw mo saakin pinaparamdam ang mga salitang binitawan mo. Gusto kita. Araw araw **** pinaparamdam ang kasiyahan saakin.

Pero, bakit? bakit bigla ka nalang naglaho? Ewan ko ba kung may nagawa ako, pero feeling ko naman wala. Sinanay mo ako sa salitang “Gusto kita” pero bakit bigla ka nalang nawala? Hanggang isang araw, bumalik ka. Hindi ko alam pero bigla ko nalang ulit naramdaman ang pagyanig nang sa wakas, sinabi mo ulit.
Naisip ko na panahon na siguro para umamin kaya sinabi ko ang mga salitang “mahal kita”. Sinabi mo ulit ang mga salitang “Gusto kita” pero hindi lang pala yun ang gusto mo sabihin. Sa ating pag uusap biglang umulan ng sobrang lakas. Aalis na sana ako ngunit bigla mo akong hinigit at sin among “Kakausapin muna kita”. Ngumiti ako dahil alam kong ang sasabihin nya lang naman saakin ay ang mga salitang “Gusto kita” pero mali. Sa pagbuhos ng ulan naramdaman ko ang lamig.


Naramdaman ko ang lamig ngunit mas naramdaman ko ang muling pagyanig. Akala ko sasabihin nya ang salitang “gusto kita” o kaya sa wakas ay masasabi nya na ang “mahal din kita” pero hindi. Niyanig mo ako muli. Niyanig mo ako sa ilalim ng ulan dahil sa anim na salita na sinabi mo.

“Ginusto lang kita pero hindi kita minahal”.
Natandaan ko ang mga tawa **** ‘di natatapos,
At ang mga pang-aasar **** ‘di maubos.
Naiinis ako pero, “haha. Tawa na lang.”
Hindi ko naman inaasahang
May muling bubulaklak ulit sa aking puso.
Noong hinahawakan mo pa ako,
Lagot na naman ang aking damdamin.
Ikaw na ang laging nasa isipin.
Pero... May minamahal na rin ako.
Bakit ngayon may lungko’t galit ka?
Sila ba ang rason at sa susunod ay ako.
Sorry kung ako ang naging dahilan.
Hindi ko sinasadya, iiyak-iyak ka na.
Aaminin kong hindi ako sanay
‘Di ko rin man lang matanong kung,
“Huy. Okay ka lang ba?”
Halata naman sa mga mata mo
Na hindi mo na talaga kaya.
Ewan ko ba, ngiti mo lang ang hinahanap ko.
‘Di ko rin alam na iyon ang kailangan ko.
Kaibigan lang naman pero bakit iba?
Gusto kita patawanin ng patawanin...
Para tumigil ang pagwawasak ng iyong damdamin.
Kaibigan kong malakas at matapang,
Alam kong lalaki ka pero hindi mo tinago,
Ang mga damdamin **** ‘di naglalaho.
Alam ko na baka isumbong mo ako,
Sa aking lalaking iniirog.
Pero kung alam ko lang ang rason ng mga tawa mo,
Sigurado akong naibigay ko na iyon sa’yo.
Yung mga pang-aasar mo para sa’kin na ‘di mo malimot,
Nasa ulo ko, pinagtatawanan kong paikot-ikot.
Malamang ay pinagtatawanan mo rin
At sigurado akong gusto **** balikan.
Magiging baliw ako, mapatawa ka lang,
Nagugustuhan (na) kitang makasama,
Pero mas maganda pang kaibigan na lang.
Kasi pag nalaman ****, “oo. Gusto kita,”
Hala heto na naman... Aalis at iiwas ka na.
Minsan ay nakakapagod rin maghabol
Ng mga taong sa huli’y mabibigay ng hatol.
Pero ‘di tayo aabot sa ganoon.
Kalimutan mo na ang aking sinulat.
Ito ay kabilang sa pagkakamali ng kahapon.
Kahit “kuya” lang? Okay na.
Haha. Kaibigan lang? Okay na.
O lalaki kong best friend? Sapat na.
Tandaan mo na lang na narito ako lagi,
Para subukan na mapatawa ka kahit minsan.
Sapat na, hanggang kaibigan lang.
Ang kuwentong ito ay tungkol sa pinakamagandang yugto ng buhay ko, ang high school.
      Sa high school kasi, maraming uri ng kalayaan ang pwedeng gawin. Malaya tayong gawin ang gusto natin. Pwedeng mag-aral tayo nang mabuti, pwedeng hindi. Depende sa estudyante kung paano niya tatpusin ang araw niya a loob ng paaralan.
      Dito ko natutuhan kung paano makisalamuha at makisama sa iba't ibang tao. Dito mo mararanasang bumarkada, magsinungaling sa magulang, makasama lang sa mga lakad ng kaibigan, magkaroon ng boyfriend/girlfriend, gabihing umuwi sa lakwatsa, tapos.
      Idadahilan sa magulang na gumawa ng project at hihingi ng pera kahit wala namang babayaran sa eskwelahan. O, di ba? Saya!
      Noong ako ay nasa high school, simula 1st hanggang 3rd year ay pang-umaga ang klase ko. Mahirap man gumising nang maaga, kailangan talaga, ayoko kasi sa lahat yung late.
      Noong ako ay nag-1st year, hindi ko alam kung paano makikipag-usap sa mga kaklase ko. Nahihiya pa kasi ako at nandoon pa yung kaba. Isip bata pa ako noon at hindi pa gaano ka-matured ang ugali ko.
      Ang ginagawa ko lang ay manahimik at mag-aral ng mabuti. Dito rin ako nagsimulang magkaroon ng crush, kinikilig kapg nahuhuli ko siyang lumilingon sa akin. Hahaha! Todo kilig to the max naman ako. Yung akala mo wala nang bukas sa sobrang tuwa!
      ***** nama tayo sa buhay 2nd year ko. Sobrang saya ng tumuntong ako sa taon na ito. Dito ako nakakilala ng mga tunay na kaibigan. Naging barkada ko hangtag ngayon, kaso bihira na kaming nakakapag-usap at nagkikita kasi iba't ibang section na rin kami napunta. Dito ko unang naranasang maglakwatsa kasama ang mga kaibigan ko.

      Ngayon naman ako ay nakatuntong na ng 3rd year. Dito ay unti-unti nang nag-matured ang aking ugali. Medyo hindi ako masaya kasi bago na naman lahat ng kaklase ko pero kilala ko silang lahat. Haap ng bagong kaibigan na naman sa klase pero mas naging close ko kung mga lalaki. Ewan ko kung bakit. Hahaha! Ayoko sa mga kaklase kong babae noon, ang aarte. Pero may ilan sa kanilang naging kaibigan ko rin.
      Excited na ako sa pagtuntong ng 4th year. Mukhang masaya Pero ito na ang huling yugto sa high school life. Siguro lahat iiyak, maghihiwa-hiwalay na kasi.
      Pero mayroon pa namang reunion, at ito ang buhay high school.
Jame Aug 2016
Paano ko ba sisimulan ang sulat na ito na iginagawa ko na naman para sa’yo?
Marami na akong naipon na mga sulat, sulat na punong-puno ng mga walang kwentang kasaysayan at letra na hindi ‘ko maigunita sa iyo
Bakit? Ewan ko, hindi ko alam, putangina may pakialam ka ba?
Hindi ko alam kung ibibigay ko sa’yo ang mga sulat na hindi ko natuluyang ibigay sa’yo dahil Una, hindi ko alam kung may pakialam ka pa sa mga salita ko
Ang aking mga salita na punong-puno ng galit, ng damdamin at pagmamahal
Kasi Pangalawa, noon, kahit walang kwenta ang aking mga sinasabi, ito’y tuluyan **** binibigyan ng halaga
Noon, kahit ako’y galit sa iyo at ika’y galit sa akin, nauubos ang iyong salita at hininga sa mga bagay na gusto kong marinig para lang tayo’y magkaayos
Noon, nakuntento tayo sa isa’t-isa kahit tayo’y naliligaw at nabubulag pa sa mundong ito na punong-puno ng kasinungalingan
Noon, ginagawa mo ang lahat para lang tayo ay magkita
Noon, pinupuno ko ang iyong mga araw nang ligaya at mga ngiting hanggang tenga
Noon, hinahayaan mo lang tayo’y maging masaya
Noon, ako’y sa iyo at ika’y akin
Noon, ika’y andito at wala doon
Noon, ako’y mahal mo at ika’y mahal ko
Naghahanap ng mga dahilan kung saan ako nagkulang, o kung saan ako nagkamali
Kung ito ba’y dahil sa aking pananamit o sa aking pananalita
Kung ito ba’y dahil hindi ako kagaya niya o sadyang nawala na lang talaga ang iyong mga nararamdaman bigla
Kaya inuulit ko, saan ako nagkulang? Saan ako nagkamali?
Nagkulang ba ako sa higpit nang yakap at haplos?
Nagkulang ba ang aking mga boses sa pagsigaw sa mundo na mahal kita?
Nagkulang ba ako sa pagsuyo at sa aking pagamin ng mga kasalanan?
Nagkulang ba ako sa pagbuhos ng aking mga damdamin?
Nagkulang ba ako sa paglaban?
Nagkulang ba ako sa bilang ng araw na mawawala ka na?
Nagkulang ba ako sa halik?
Dahil sinta, kung alam ko lang ng mas maaga pa na ika’y hindi magtatagal, sana’y tinagalan ko ang aking mga halik at inagahan ang aking pagbitaw
Pero hindi,
Kaya ang nagbunga ngayo’y isang babae na katulad ko na
Ngayo’y nasasaktan at nalulunod sa sariling mga luha
Natatapilok sa sariling mga paa, dahil sa sariling katangahan
Ngayon, isang tanga na natalo at nakanganga
Ngayon, umaasa na lang ako sa isang idlap ng iyong mga mata
Ngayon, naghihintay na lang ako sa iyong pagpansin o pagtawag sa aking pangalan
Ngayon, nagbabakasakaling may halaga pa rin ako sa’yo
Ngayon, umaasang iniisip mo pa rin ako
Ngayon, nagbabakasakali na masaya ka na.
Masaya ka na sa kanya.
Masaya ka na sa piling ng iba.
Mas masaya ka na kesa aking nagawa.
Ngayon, nangangarap na lang na maging masaya
Ngayon, sinusubukang kalimutan ka
Pangatlo, dahil ngayon,
Mahal pa rin kita,
at wala ka na.
#tagalog #past #noon #ngayon #pagmamahal #love #filipinopoem
tintin layson Jul 2011
Nakita kita kanina. Nadaanan ka lang
ng dyip na sinasakyan ko. Ewan
baka nakita mo rin ako.
Kung napansin mo ko, yun ang hindi ko alam.
Malamang hindi.

Ganun ka pa rin, ganun ka palagi.
Magkasalubong na mga kilay,
nakakunot na noo. Siguro
dahil sa init. Ayun, kahit
mag-isa lang sa dyip, di
ko napiglan, napangiti na lang ako.

Nainis naman ako nung
isang beses, biglang
sinabi ng kaibigan ko, hindi raw
maganda yung ginawa **** artikulo. Ipagtatanggol
sana kita pero anong masasabi ko, eh
wala naman akong alam tungkol sa'yo.

Kaya eto pagdating ng bahay, binuksan
ko agad at binasa. Baka sakali
sa paraang ito maging close tayo.

At sa bawat salita, sinusubukang
intindihan ang ginawa mo. Pero ang totoo,
pinipilit intindihin ka. Baka
kasi dito, makilala kita.

Isang araw dati, lumabas ako
kasama ang isang kaibigan. 'Ah ok' na lang ang
nasabi ko, nang malaman kong
ang ex niya,
ay siya ring ex mo. Anliit
talaga ng mundo, noh?

Naalala ko tuloy nung hindi
mo kami tinulungan, kasi
busy ka, busy ka para sa bayan. Ayan,
lalo tuloy kitang nagustuhan.

Naisip ko nun, kahit
kelan hindi ako magiging bida
sa hawak **** kamera, kasi,
ang bayan mo, ang bayan ko, ang lagi **** inuuna.

Oo kahit ako natatawa, kasi
sobrang layo talaga ng
distansya nating dalawa. Mula
sa paniniwala hanggang sa mga ginagawa, hindi
kayang sukatin kahit ilang
ruler pa gamitin.

Hindi naman ako naghahangad
ng kahit ano. Ang makita ka nang di inaasahan,
sapat na yun. Ang mabasa
ka, okay na para isiping
kilala nga kita.

Makita lang ulit ang mga mata mo, maisip
o maalala lahat ng ito, okay na.
Pero sana alam mo,
may isang tao dito, napapangiti
dahil sa'yo.
It was during an Ondoy relief operation in UP when I started liking this guy. Oh well, he's the typical tibak that won't bother to care on what people think of him, very unassuming. And I liked him even more because of that. He was the kule editor that time. I guess it's the reason why I have a collection of kule. I wonder where you are now :)
George Andres Jul 2016
Ewan ko ba kung bakit
Sa pag-ibig may politika
Kung sinong mas may kapangyarihan sa puso mo
Kung sinong kayang bayaran yang mga ngiti mo
Kung sinong may kakayahang patahanin yang luha mo
O paagusin nang walang patumangga
Ano nga bang kapangyarihan ko?
Kundi makinig at makisimpatya-simpatyahan
Punasan ng mahimulmol na panyo ang mga pisngi mo
O ngitian at kulitin ka para di mo naman maisip ang mga problema mo
Ano nga bang kakayahan ko kumpara sa kanya
Kung binigay ko na lahat ng karapatang ari para sa'yo
Ano bang laban ko kung siya ang may hawak ng property rights mo?
Hindi ba krimen na ang tawag kung magnanakaw ako ng tingin sa'yo?
Pero bakit di ka pa nakukulong sa puso ko kung ilang beses mo na akong pinapatay?
Bakit ba wala akong lakas na gumanti sa tuwing sinasaktan ka niya?
Dahil ba sa nakapanghihinang pakiusap mo?
Sa malakas na pagtutol ng mga mata mo?
Maraming dahilan yan kaibigan.
Pero dahil politika ang pag-ibig, siya ang binoto mo at hindi ako
Siguro dahil siya nga ng napusuan **** kandidato.
O sadyang walang dating ang pagpapapansin ko
O dahil masyado mo na akong kilala na di mo nais na maging isa ako sa tatakbo
Nais **** siya naman ang maglingkod sa'yo
Kasi hindi ko alam, ang sabi mo kasi mahal mo siya
Alam mo ba ang salitang yan?
Sapat upang magpaguho ng mga buhay at kinabukasan
Hindi ko, ngunit mo
Pinalampas mo ang pagkakataong
Paglilingkuran kita na parang isang prinsesa
Kung ano ka naman talaga
Naiinis ako sa tuwing pinagmumukha ka niyang pulubi at walang silbi
Ikaw naman nililito mo siya
Binabato ng mga paratang
Tama na
Mahalin mo rin siya ah
Kasi di naman siya maluloklok kung di mo pinili
Pinili mo yan
Magdusa ka
Kahit pa mahal kita
Eh kung sa di mo ko nakikita
Ni binilugan sa balota
Paano ko pa ba ipakikilala ang sarili ko?
Kailangan bang masabing kayo upang mabigyan siya ng kapangyarihan sa'yo?
Pwede naman kitang paglingkuran kahit di ako pinili mo
Pwede naman kitang mahalin kahit kelan ko gusto
Kaya kong gawin lahat 'yon

---

Kahit walang pondo kundi ang puso ko
Kasi independent party ako
At ang katotohanang walang tayo
Di magiging tayo
Na sinampal mo sa aking mukha noon pa mang naging magkaibigan tayo
Tanggap ko
Wala naman akong hinihinging kapalit
Gusto ko lang masaya ka sa napili mo
At sana panindigan niya ng pagpapahirap sa damdamin mo
Kasi tangina kinuha niya lahat ng binigay **** buwis at pawis
Di man lang nagtira upang mabigyan ako

Pero sige na
Tama na'to
Wala nakong maramdaman
Isang kasinungalingan
Paalam na
Sana magtagal pa ang termino
Administrasyong binuo ng pag-ibig niyo
52916
jhaaaake May 2019
ikaw lamang ang nakaganito ko
sana’y pakinggan mo
mga dahilan kung bakit kita gusto
hindi ka man yung tipong lalaki na pinapangarap ko
pero ikaw yung umakit sa damdamin ko
madaling tawanan pero seryoso ang pagtingin ko
alam kong isang katoto mo lang ako
pero bakit mas higit pa dun ang nararamdaman ko
nag simula sa pang aasaran hanggang sa may nag kagusto
ilang araw akong nagmasid at nagisip kung paano
paano ako humantong sa ganito
hanggang sa sinabi ko sa isa rin nating katoto
naging tayong tatlo hanggang sa dulo
pero nag tapos din pagkatapos ng kaarawan mo
isang gabi humiling ako
sa oras na ika’y makita ko
pero yun din pala ang simula ng tukso
humakbang tayo sa isang grado
unang araw ngingitian mo ako
at dun na nag tapos ito
pero hindi ako nawalan ng pag asa
na maibabalik pa natin ang tayo
at nangyari ilang beses ito
pero malabo pa rin ang mga ito
masakit pero gumaan ito
takot akong kausapin baka ako’y mabigo
hanggang sa dulo etong relasyon ay naging malabo
at humantong na naman ulit sa panibago
eto yung dati ko pang hinihiling sayo
at hanggang ngayon hindi ko pa rin mapaniwala sa sarili ko
nananaginip na ba ako?
kasi dati hiniling ko lang ito
pero ngayon nag kakatotoo
sana ay hindi na maputol ang kasiyahang ito
at sana’y mag patuloy tuloy ito
salamat at ikaw ay naging insipirasyon ko
salamat dahil kung hindi dahil sayo
hindi mangyayari sa akin ito
ang insipirasyon ko
salamat at dumating ka sa buhay ko
JOJO C PINCA Nov 2017
“Yesterday is gone. Tomorrow has not yet come. We have only today. Let us begin.”
― Mother Teresa

May mga panahon sa buhay ko na nasayang, may mga darating pa siguro pero baka hindi ko na maabutan, tanging ang ngayon ang tangan ko sa aking palad. Sisiguraduhin ko na hindi ito masasayang. Gagamitin ko at pagyayamanin ang ngayon ko sapagkat ito lang ang oras na hawak ko. Magsusulat ako ng mga salitang matulain kahit hindi nila ito tanggapin. Kahit ako lang ang tunay na aangkin sa aking simulain. Kahit malalim ang dagat na aking lulusungin kapos man ang bait ito’y aking gagamitin at titimbulanin.

Walang yumayaman sa pagsusulat ng tula at ang buhay ng isang makata sa panukat ng lipunan ay laging salat. Pero wala na akong magagawa napasubo na ako, matagal ko na itong nilimot at tinalikuran subalit para itong isang sumpang anino na laging nakasunod ayaw akong tantanan. Mabuti pa ang nag-uulat sa radyo at telebisyon dahil may nakikinig pero sa sumusulat ng tula bihira lang ang lumilingap. Putang-Ina bakit ba kasi ito pa ang nakahiligan ko?

Siguro dahil dito ako sumasaya, kasi nagagawa kong bigyang tinig ang tahimik kong isipan. Bakit kasi hindi na lang ako naging payak sa lahat ng bagay lalo na sa gawaing pag-iisip? Bakit kasi masyado akong mapagmasid, mausisa at malikhain sa pagsasalarawan ng mga bagay-bagay? Bakit ayaw magpahinga ng aking diwa?

Hindi naman ako magaling sa tugmaan at sa pagkatha ng mga kinakailangang sukat kaya kinalimutan ko na ito. Pero may ulol na bumulong sa akin “ok lang yan may free verse naman e kung hindi mo kaya ipahayag sa tugmaan gamitin mo ang malayang taludturan”. Kaya ito nanaginip na naman ako ng gising at tinatawag ang sarili ko na isang “makabagong makata”. Putang Ina makatang walang pera at laging nangungutang. Buti man lang sana kung makukuha ko kahit ang kalahati ng tagumpay nina Walt Whitman, Amado V. Hernandez, Jose Corazon De Jesus at Francisco Balagtas o kahit na si Emilio Mar Antonio na lang – e tiyak na hindi naman.    

Kanina pa tumatakatak ang tiklado ng aking computer, ayaw ko nang magsulat pero may demonyo na tumutulak sa akin para gawin ito. Ayaw akong patahimikan ng putang-ina. Kaya’t heto ako at nagpupursige parin. Ang makabagong makata ay hindi na muling tatalikod sa tawag ng tulaan. Kahit walang pera magpapatuloy ako kasi dito ako masaya, masaya pero malungkot din. Ewan, madalas hindi ko maintindihan. Hindi ko na muling sasayangin ang natitirang oras ko.
Gizzle Barrero Apr 2012
Nakilala kita ako'y nagtaka
sa kilos **** nagbibigay saya.
Ewan ko kung bakit ba?
Bakit bigla nalang nabago ang lahat
ng ika'y makilala?
Siguro may dahilan,
pero hindi ko alam.
Sapagkat ako'y manhid at walang **** alam.
Sa nararamdaman kung tunay para sayo.
Oo, ako'y nagkamali
ng hindi ko sinabing: Ako'y may crush sa'yo,
dahil takot ako baka umiwas ka lalo.
Huli na ang lahat,
pero, nais kung sabihin,
Maraming Salamat,
Ng dahil sayo, ako'y nag bago,
At nakilala ang sarili ko
ng husto.
bartleby Dec 2015
Ang ganda na sana ng tugtugan
Ang yabang ko pa
Abang na abang ako sa kantang patutugtugin nung kuya sa caf
Ayun, "Forevermore" ng Side-A
"Ay putang ina"
Solid.
Kahit may pagkain sa harap ko.
Ang sakit pala.
Ang hina ko pala.
Isang kanta lang, hindi ko kinaya.
Oa para sa iba.
Pero para sa'kin?
Iba.
Masakit.
Hindi ito yung mga oras na kaya ko maging matapang.

Isang kanta lang, hindi ko kinaya.
Bakit ba ako nasasaktan?
Bakit ang lala?
Mahal mo pa ba sya?
Mahal mo ba talaga ako?
Ang sakit pala.
Ang hina ko pala.

Ang yabang ko pa.
Akala ko napakatatag ko.
Pero hindi pala.
Isang kanta lang, hindi ko kinaya.
Bakit kasi hindi mo ako hinintay?
Pinanindigan ko ba talaga pagiging "laging late" ko?
O sadyang kailangan ko lang talagang masaktan nang ganito?

Isang kanta pero ibang sakit ang dulot sa'kin.
Isang kanta mula sa nakaraan mo na labis na nagpapasakit sa ngayon natin.
Madaling sabihing lumipas na yun.
Pero mahirap ding pilitin ang sariling 'wag mapaisip
Ano kayang iniisip mo nung narinig mo rin yun?
Naalala mo ba lahat?
Naalala mo ba sya?

Nanghihinayang ako.
Bakit ba hindi kita noon nakilala
Nung hindi pa ako ganito kahina
Nung kaya ko pa magmahal nang buong buo
Hindi tulad ngayon na puno ng takot

Nang tignan mo ako sa mata
At sinabing mahal mo ako
Saglit na tumigil sa pagtibok ang puso ko
Masaya at masakit
Sabay.
Lalo akong nahirapan.
Hindi ko na alam.

Sa bawat araw na dumadaan
Mas minamahal kita
Ayaw na ayaw kong nawawala ka sa tabi ko
Maya't maya hinahanap kita
Akala ko ganun ka din
Kaya lang nasasakal ka na pala
Hindi ko namalayan
Sobra na pala
Paano ba talaga magmahal?
Bakit kung hindi ako kulang, sobra naman?

Ngayon hindi ko na alam paano ka kakausapin
Paano kikilos
O magsasalita kapag andyan ka
Pakiramdam ko lahat ng gawin at sabihin ko,
Mali.
Sobra.
Kulang.
Ewan. Paano ba?
Siguro nga ganito talaga kapag nagmamahal.
Masakit.
Kumplikado.
Uubusin lahat ng lakas mo.

Ibibigay ko ang gusto at kailangan mo.
Pero sana sabihin mo
Kung sawa ka na
Kung ayaw mo na
Kung kaya mo pa
Kung mahal mo ba ako
Kung mahal mo pa ba ako
Kung mahal mo ba talaga ako
Kaya ko tiisin lahat
Hanggang alam kong may pinanghahawakan ako
Pero kung wala na,
Handa naman akong magpatalo
Handa akong masaktan
Maging masaya ka lang

Sanay naman kasi ako
Alam kong mahirap akong mahalin
Hirap din akong mahalin ang sarili ko
May mga bagay na sadyang hindi nababago
Pero kung tunay kang nagmamahal, matatanggap mo
Matitiis mo
At kahit hirap ako
Ginagawa ko
Hindi ko isinusumbat
Gusto ko lang malaman mo
Na ganito ako magmahal
Uubusin ko ang sarili ko

Sana maubos na rin lahat ng sakit na 'to
Hindi ko alam na ganito ang epekto ng isang kanta
Isang kantang magsasampal sa akin ng katotohanan
Na walang madaling paraan para magmahal
mikhachuuu Apr 2017
Bakit nga ba?
Bakit nga ba ang hirap sumagot sa bawat tanong,
sa bawat tanong na pilit na binubulong?
May mga sagot nga sa mga tanong, ngunit ito naman ay nakukulong

Bakit nga ba nagmamahal,
nagmamahal sa taong di kamahal mahal
Bakit nga ba sa umpisa lang ang kiligan
tas habang tumatagal naglalaho naman

Bakit nga ba kailangan muna masaktan,
kailangan muna masaktan bago natin malaman
bago natin malaman na hindi siya yung "right one"
hindi siya yung "right one" para sa puso nating baka maging ewan

Bakit nga ba ang sakit sakit,
ang sakit kapag tayo'y pinagpapalit
Ginawa mo na lahat pero di parin sapat?
di parin ba sapat na minahal mo siya ng tapat?

Bakit nga ba ang daming paasa
akala natin tayo nga ay may pagasa
Sila tong nagbibigay motibo
tapos sa huli tayo naman ay naloloko

Bakit nga ba ang hirap tanggapin
ang hirap tanggapin na hindi ikaw yung pinili
Ginawa mo na lahat para sa kanya, pati na ang maging alipin
pero wala rin, sa huli siya parin ang pinili

Bakit nga ba
Paulit ulit na bakit nga ba
Pasensiya na ako'y nangangamba
Naghahanap lang naman ako ng sagot sa mga tanong na bakit nga ba...
Bakit?! Bakit?! Bakiiiit??!! Char
020917

Heto, magsisimula na naman ako sa dulo
Sa dulo kung saan ako mismo ang nagbigay katapusan
Nagbigay katapusan sa sanang "tayo."

Ako naman yung bumitaw
Sa akin naman nanggaling yung mga katagang
"Wag muna, huminto muna tayo."

Pero gaya ng ulan, di ko kayang pahintuin ang lahat
Gaya ng buhangin sa tabing-dagat,
Di ko kayang buohing muli ang sanang "tayo"
Kung ito'y gumuho na sa mismong mga kamay ko.

Parang mas di ko ata kaya --
Di ko kayang wala ka
Di ko kayang mag-isa
Na alam ko namang isa ka sa kalakasan ko.

Gusto kong ibaon ang sarili ko sa buhanginan
Sa buhanginan at magpatangay sa tubig ng dagat
At baka sakaling makabuo tayo ng "tayo"
Baka sakaling maging matatag ang "tayo"
Baka sakaling hindi na tayo sumuko sa isa't isa.

Paulit-ulit kong iniisip kung ba't ko nasambit ang lahat
Akala ko, namanhid ako sayo
Pero yung totoo, di ko man lang masabi sayo
Di ko masabi sayong ayokong bitiwan ka
Na ayokong pakawalan ka.

Gusto kong ihagis ang sarili ko sa dagat
At magpalunod hanggang sa sagipin mo ako
At buhatin mo ako sa pampang
At saka mo muling sabihing di mo ko iiwan
At saka mo sabihing mahal mo pa rin ako.

Gusto kong maggising sa mga bisig mo
Masilayan ka, makita ka, mayakap ka
Kasi di ko alam kung kaya ko pa
Kung kaya ko pang mawala ka ulit.

Pasensya kung nasasaktan kita
Kung nanghihina ako kapag wala ka
Na lagi ko sayong ibinubuhos ang bawat daing ko
Na halos manghina ka na rin dahil sakin.

Pasensya kasi sobrang mahal kita
Na sa halos tatlong taon,
Hindi kita binitawan
Pero ngayon, nagtataka ako
Nagtataka ako sa sarili ko
Ba't ba kita pinakawalan?
Ba't ba hinayaan kong maglaho na lang ang lahat?
Ba't ba pinahihirapan ko pa ang sarili ko?
Ba't ba di ko masabi sayong kailangan kita?

Oo, kailangan kita at oo, mahal kita
Hindi naman ako nagbibiro
At wala sa bukabularyo kong iwan ka at paasahin ka lang.

Di ko mabilang kung ilang beses kong hindi nasalo ang bawat luha
Ang bawat luha sa mga mata kong parang pawis
Parang pawis na dumidilig sa tigang na lupa
Hanggang sa masaksihan kong iba na ang ruta ko --
Na tila ba ang layo mo na
Na tila ba ang layo ko na sayo.

Siguro nga, natuto ka kaagad
Natuto ka kaagad na bitiwan ako
At sobrang sakit
Eh akala ko namanhid na talaga ako sayo
Pero alam mo, ngayong wala ka na
Ngayong wala ka na sa mga kamay ko
Parang mas di ko na kaya.

Ewan ko, basta
Basta lang --
Sana bumalik ka na
Balikan mo naman ako.
sabi mo ako lang talaga
bakit nagbago bigla?
ano ba talaga?
Sa iyong mga binitiwan na mga salita
ako'y napatulala
Di ko kinaya ang sakit na nadarama
mga pahayag na sa aki'y tumatama
tagos sa puso ang pana

ako'y iiyak nalamang
sapagkat alam kong wala na
sana nga meron pa
Lawl... di ako inlove... sadyang marami lang nakakarelate at marami na akong nabasang ganto... nakakatuwa lang gumawa ng gantong tula... ahihihihi
inggo Oct 2015
Una kitang narinig
Pero iba pala kapag naririnig at nasisilayan
Alam mo bang nakakakilig
Kahit yung kinakanta mo ay tungkol sa lokohan, kabiguan o kalungkutan

Ewan ko kung napansin mo akong tulala sayo
Habang kumakanta ka at may kaunting pangiti ngiti
Tignan mo gumawa ako ng tula para sayo
At yung puso ko tuloy palihim na tili ng tili

Pagkauwi ko galing sa Sev's Cafe
Di ko pa din malimutan yung oras na magpapapicture ako sayo
Muntik na akong di makagalaw at sumigaw ng mayday! mayday!
Nang sabihin **** "teka maglugay muna ako"

Hayaan mo na yung mga taong nasa kanta **** PAWS
Kung sakin lang araw araw ka sanang may rose
Lumipad man yung isa sayo palayo
Tayo naman ay tatakbo at lilibutin ang mundo

Pag nagkita tayo ulet ang sasabihin ko ay Hi Crush!
Kaya lang yung pisngi mo kaya ay mag blush?
Sabayan mo sana itong gusto kong kantahin
Mejo nirevise ko yung favorite part mo sa antukin

Eto na

Sasalubungin natin ang kinabukasan
Ng walang takot at pangamba
Tadhana'y merong tip na makapangyarihan
Kung ayaw may dahilan
Gusto kita kaya ginawan ng paraan
For karlen fajardo. Im a big fan hihi
wizmorrison Oct 2018
Ang sarap hindi na bumalik sa kung saan ka nanggaling. Ang lupang nagbigay sa akin ng kunting ligaya ngunit puno ng masasakit na alaala. Ilang luha ang nilabas nitong hapong mga mata? Ilang impit at sakit nitong pusong nagdurusa?

Haggang kailan ako maggitiis? hanggang kailan ito matitikis? Mga tao sa paligid ay mapanuri, mapanghusga't mapanglait. Unti-unti kang sinasakal, bawat mali'y laging maturingan. Pangako ko sa Maykapal na gawa nila'y babaunin at pati buto ko sa libingan ay hindi sila malimutan.

Itong kirot ewan ko hanggang kailan ito, gagawin ko na lang itong isang malaking hamon at inspirasyon.

@Wizards_Pen
Wala, naglalabas lang ng sama ng loob. Yakang-yaka ko 'to. Fighting!!
Austine May 2014
Kumusta na raw tayo, ang tanong nila
Ewan, malay ko kung kumusta na nga ba
Tayo

Simpleng tanong na hindi ko alam ang sagot
Ano nga bang nangyari sa
“Tayo”?

Inisip ko ang nakaraan
Pinagmasdan bawat pagpatak ng ulan
Hinanap ang kislap
Ngunit tila hindi pa rin sapat
Upang mawari ko ang sagot
Sa tanong na bumabalot
Sa ating mga puso
Na pulos nagbabalatkayo

Kumusta na tayo?
Anong nangyari sa magandang kahapon?
Bakit sa aking muling paglingon,
Ikaw na rin ay nakatalikod?
Hindi ba’t iyong sinabi
Na sa piling ko ika’y mananatili?
Bakit sa bawat paglakad mo
Ikaw ay palayo nang palayo?
Hindi ba may usapan tayo
Na sa akin ka patutungo?
Nasaan na ang mga pangako
Na sinabi **** di mapapako?

Kumusta na tayo?
Ikaw lang ang sagot.
I went above the roof of my so-called humble home;
Don't think I'm feeling lonely just because I'm alone;
My older brother is present maybe he is fast asleep;
Even my friends and loved ones have dark secrets they hide and keep;

I don't mind I have done much worst than you can think of;
Honestly, it doesn't bother me, there are many crucial problems we need to solve;
If we keep our eyes closed then yes we can smile, laugh drowning ourselves in ecstasy with bliss;
That is fine with me if everyone can do it, but if we see what is truly happening around us and we have a beating heart, tears in our very eyes would not cease;

If I just want to do what I wanted I would love to be with the girl, the woman who saved me, maybe hopefully I honestly love;
But If horrible war and all the crazy things around the world are still going on, what's the sense of everything I'll do, please enlighten me those who hear me from above, all your blessings I'll grab;

If I'll inspire the younger generation will it work?
I have already made many unacceptable things I'm worst than a ****;
If I do good or bad in the standard of this world could it make everyone happy and smile?
I lived in the City of smiles, but can every people be truly happy in facing life's trials?

All the ugly, disgusting things I've done whatever they are I don't deny it;
Some of it makes me stupid, a good-for-nothing fool any word you're hungry to add, no good all bad,
and at times makes me lose hope and end the very life I have;
but no I'll embrace every experience I have and endure all the aftermath and still fight, I'll never quit;

Honestly, I'm tired of pleasing people, but deep inside I want to please that girl/woman who saved me;
And most of all the one who gave me my life the one who created me;
Other people call the Father I know God or whatever any other name for the source of all creation;
So if it's fine for you, whoever reading this let me call the one who created me, my Father the one I invoke if I need immense inspiration;

Forgive me if the words I use bother anyone of you;
Yes I know, I have trouble using them, if only you have a clue;
If I'll be true in everything I do and say;
Can every ear and heart handle it? If it's the answer to every problem will you follow each step of the way?

If I'll be a righteous pious zealous man with the grace of our Creator in just one snap overnight;
Would anybody follow me and do the same and leave all the wrongdoings which are unpleasing to every sensible rational being's sight?
Yes, I know every human being have their principles, ideologies whatever philosophy in living;
But in life and death situations you can truly see if what you are looking and standing for is worth dying;

Yes, it's easy to say words, sing songs, write poems, or whatever at this time and age;
But you can only know what is true if your very life is at risk and face your life's unpleasing page;
When I was younger I easily get into a rage and make a reckless decisions;
But now I can just act like I'm angry with good intentions;

Yes at times I get ****** when someone, anyone bothers me;
And at times I get so cold everything vanishes in my sight not a single soul worth for me to see;
At times I wish this world could be a paradise once more;
But at times when I get blinded I wish this world would tremble to its very core;

The things I say may appear so vicious and malicious;
Isn't we human beings capable of that, kindly answer that, and don't be pretentious;
In my experience it is true I could do the worst possible thing I can imagine;
I don't care if you list my name in every sin;

But no I still have hope and dreams for the future of our world and every living being staying in this place we are sharing;
Who the hell I am to make a change in this world, I know one thing in the vastness of creation I am nothing;
That is why I have nothing to gain or to lose;  
I could just do nothing and be safe and wait for my story to end or simply die but now I'll be reckless and say things I bottled up, forgive me if that is what I choose;

I say these things because I see and feel what is happening here and around;
Violence is just around the corner great or small even in our very selves it can be found;
I don't say these things to put anyone down or destroy people's hope;
I just say what is true, but we need to face it and hold on to that redemptive rope;

Many of us want solutions to the problems we encounter may they be great or small;
But when the answers to the problems are facing us, some of us run and roll;
Sorry, I'll say a ***** word influenced by a well-known country;
**** it I'll spend all day writing until I'll run out of words even If I will sound crazy;

Honesty I'm not comfortable using this English language;
I love to speak in my mother tongue or just be silent but I need to do what is needed in our time and age;
Writing this, whatever you may call this would not give me anything;
but who knows it can stir something, make bells ring;

The first concern that comes to my mind is the
extreme weather and war;
Let me think about what will I talk about first
cause both things can leave bitter scars;
Many of us are always in a hurry to go somewhere;
We use and ride vehicles or any transportation that pollutes the air just to mention a few and say yes we still care;

Oh! I want to say the ***** word! but can we be true to ourselves and swear to vanish into existence or simply die?
If we including you and me human beings with our endless activities are the cause of extreme weather conditions please to ourselves don't we lie;
Can we give up the things that contribute to the devastation of our planet our home?
Or settle for a half-*** lukewarm solution and wait for the worst then we all tremble to our very bones;

Let me ask, those who have homes or shelter you frankly love to spend your time staying in every day;
What will you do if a pest or anything is destroying it I ask this nicely anyway;
Likewise our common home our planet called earth do we honestly take care?
Or just open our eyes every time there is a calamity happening anywhere;

Then close our eyes once more when it seems peaceful and calm;
Knowing we're slowly gradually contributing to our world's injury, I don't express this to everyone but maybe some;
I don't know maybe I have already done unimaginable damage to our planet;
If so I'll face any consequences but please let us do the things needed to be done before we all fall and regret;

I don't forget I'm just passing by spending some time in this world of ours;
If I ask forgiveness and do nothing to solve the problems, It's better to die or stay behind bars;
Let's not play dumb, we know we human beings are so intelligent;
Isn't human beings invented things that could destroy our world does that sound excellent?

Let us learn and go back to history what occur to that country Japan;
If that emerges once more, I don't know if we could still have some fun;
Wait I'm not done, why do we follow leaders or rulers who lead us to a pit;
I don't know if I have a leader who is like that the hell with him/her I'll quit;

Why don't those leaders fight their war and leave others be;
Imagine you're peaceful and someone bothers you or me;
They want peace and want to talk it out but they are ready to ****;
What on earth is wrong with our heads, we need to check it out is that the first thing we need to heal?

I have heard enough of myself writing in a foreign language;
With all due respect I'll use another for the next page;
Bato bato sa langit ang ma igo please wag tayo always galit;
Pasensyahi lang ko kung kis-a syado ko ka kulit kag bua-ngit kis-a gani ako yagit;

Ang panit ko medyo nang ***-om sang sulay sa adlaw;
Pero ako man kis-a maka yuhom kag ginagmay maka kadlaw;
May ti-on sang una nga ako daw isa ka patay nga ga balang-balang;
Mayu lang damu nag salbar sa akon, kag ako na banhaw kag daw alang-alang na mag talang;

Pero samtang ga ginhawa pa ako hindi ko ka hambal sang tapos;
Ka nugon sang mga tinaga kung indi mapasaburan kag mapabay-an lang nga gaka pan-os;
Sa tuod lang ka tawhay diri sa gina tiniran ko na panimalay;
Simpli lang ang kabuhi ga biya biyahi e-bike ga dul-ong sang pasahero nga ga sakay;

Sinsilyo ginagmay, biskan ang balay gani indi mani akon;
Salamat sa akon amay kag iloy daw ara lng sila gihapon;
Buenas lang ko sa mga grasya na akon na baton;
biskan wala na gani si nanay ga sulod gyapon iya pensyon;

Para sa SSS kung may sala man ko na himo ari lang ko sa balay kung ako inyo dakpon;
Kay kung mag sulod pa gihapon sa atm pwede ko pana ma gamit sa amon galastuson;
Wala ko kabalo kung inyu na gina hungod;
Bangud gatingala man ko ang grasya wala ga untat sulod;

Kay kung sa inyu layi dibala dapat wala na nga grasya ma sulod tani;
Pero kung sigihon ninyu pasulod ay ka tahum kanami;
Pero ka balo man ako damo na may ma batikos kag ma hisa;
Pasensyahi lang ako batunon ko na ang ihambalon ninyu tuod man gina paguwa sang akon dila;

Daw ka bug-at abi kung ang isa ka tawo may gina tago tago;
Amo ina nga tanan ko nga sala bahala kamo mag sintensya kay ako kadali lang mag ako;
Dumduman ko sang gamay pa ako na mana ko kay tatay nakon and iya hapo;
Medyo hubin pa ko kabalo na man ako kung ma patay ako kung diin ako ma kadto;

Sang gina ataki ako sang asthma daw ma bugto ang ginhawa kag daw ma ubos akon pwersa;
Gina hulat ko ang akon nanay nga ga langoy sa lamesa pero okay lang na siya intindihan ko na;
Natun-an ko sa kabuhi hindi man permi permi ara aton mga abyan biskan pamilya;
Amu ina sang amu to nga ti-on nag tawag ako sa kung sin-o man sa akon nag hurma nag tuga;

Kung lantawon ko gani liwat ang na tabo; akon man to sala nga ako gina hapo;
Sa bisyo ko na sigarilyo kag pahubog na inom;
Na ani ko lang mga bagay na akon gin tanom;

Amu ina mga kabataan indi manami kung inyu ma agyan ang akon na agyan;
Kay kadamo nga dalan ang akon na laktan;
May ara man kasanag kag mga matahum;
May tyempo man nga kala-in kag ka dulom;

Pero salamat sa nag patilaw sang kabuhi sa nag tuga sa akon;
Ako ari paman gasulat buhi pa man sa giyapon;
Pero balik ta sa isturya sang tyempo kag klima;
Kag kung anu anu pa ang gaka tabo isa pagid na ang mga giyera;

Sa tuod lang matyag ko ang kabuhi ko daw ako na hampangan na tripan;
Wala ko kabalo kung tungod sa mga gina sulat sulat ko, ahay ewan;
Sang una mag sulat ko kung ano ano daw wala man may ga sapak;
Pero subong ambot hindi lang ko sure daw hindi ko ka giyo kag ka palak;

Wala ko gani ka balo ngaa amu ini ang na agyan ko na direksyon;
Wala man ko ga riklamo biskan anu subong akon ma dangpan na sitwasyon;
pasalamat lang ko ka tilaw man ko mabuhi nga isa ka tawo;
Nga maka dumdum sang mga memorya kag maka paminsar sang mga bagay-bagay sa
sulod sang akon ulo;

Intindihan ko man ang iban mahambal sagi ka sulat wala mana pulos usik lang na tyempo;
Pasensyahi lang ko kay gamay lang akon kalipayan amu lang ini mahatag ko sa inyu;
Labay man lang akon na pamangkot kung ikaw abi gaan chansa kag ti-on;
Himo-on ka isa ka lider, presidente, prime minister; okon hari na may mansyon anu una mo na obrahon?

Sa mga bagay bagay kag gaka tabo sa aton subong nga panahon;
Kung kis-a gaka lipat kita biskan sa kahoy may pulos man na iya mga dahon;
Biskan ano kapa ka gamay kung kita tanan ga binuligay indi ayhan ina matawhay?
Kung ikaw abi isa ka lider okon amay nami-an kabala nga kita mag inaway-away?

Hindi ko ka intindi ngaa ang mga tawo ga pinatyanay;
Kung amu man lang ni ang bwas damlag sang mga kabataan mayu pa mag tulog na ga tulo ang laway;
Katawhay tani galing kung amu sina daw tinamad na man na daw buhi nga patay;
Dibala sang una kita tanan basi gina kugos man lang sang aton nanay okon tatay kag kung kis-a man mga tupad balay;

Ngaa dapat kung ga dako nata dapat gid bala mag dako man aton mga ulo haw?
Pyerdihon man ta gihapon sang baka kag karabaw may dala pa na sungay ka luoy man galing kis-a sa ila kung sila gina ihaw;
Sabagay ga mahal na man mga balaklon pati mga pagkaon;
Medyo maayo mana siguro ang sustansya sang utan para sa aton;

Kis-a maka hambal kita bay-e dira ang mga gaka tabo wala man ta gaka epiktohan;
Te kung ikaw gaan isa ka blessing para maintindihan mo, ibutang ka sa ma-dulom kag pwerti ka teribli na dalan sang kabuhi para ma inat imo nga paminsaron kag balatyagon kag imo ma intindihan;
Gina pangabay ko lang na imo ma sarangan ang mga leksyon sang kabuhi na tani aton tanan ma tun-an;
Buenas lang mga tawo nga permi lang sa masanag kag manami na dalan ang gina agyan, indi man siguro tanan;

Sa kadamo sang kala-inan nga na himo ko Amay nga nag tuga sa akon pasensyahi kag sintensyahi na lang ako;
Kung may butig kag indi matuod sa akon gina sulat subong maayo pa kilatan mo na lang ako;
Ako nga nag sulat sini isa ka tawo na indi perpekto sa mata sang mga tawo;
Ginoo Amay ko nga nag tuga sang akon ulo, mata, paminsaron, corazon kag ini mga kamot gabayi lang ako;

Sa kada tinaga nga ma sulat ko diri subong tani makabulig hilway sa akon kaugalingon kag balatyagon;
Kay mag abot ang ti-on na kina-hanglan ko ini balikan kag basahon may gabay na ako sa akon distinasyon;
Sa isturya na man sa akon kabuhi ang pahina parti sa gugma romantiko kag relasyon;
Sa edad ko subong na traynta-uno sa gugma
romantiko na aspeto daw bata-bata pa ako wala kabalo kung ano akon himo-on;

May ara ako na luyagan sa isa ka malayo na lugar;
Sa pwerte ka luyag ko sa iya kung kis-a wala ko kabalo kung ano obrahon ko daw indi ako mag andar;
Wala ko kabalo kung ako lang na luyag sa iya kag siya wala man ya sa akon;
Biskan gusto ko na buy-an ang luyag na akon gina dala gabalik man ako sa iya giyapon;

Ka ilinit na balatyagon nga daw ga kurog na corazon kag dughan;
Daw mahibi kung kis-a akon nga mga mata nga daw gal-um kag ga tubod na bagyo kag ulan;
Nga-a amu ini kung ma luyag-luyag ko haw kung maayo ang relasyon grabi ma hatag nga inspirasyon;
Kag kung buy-an ko na kag indi pag ibato ang sa sulod sang akon balatyagon daw delubyo ang dala kag distraksyon;

Paano ko ayhan mapa luyag sa akon ang na luyagan ko;
Tudlo-i ninyu man abi ako ga ayo ako sang sinsiro;
Okon buy-an ko na lang kag indi pag i-pilit sa iya ang kaugalingon ko;
Palihog please prangkaha na lang ako kung wala na ako pag-asa sa imo;

Ka balo man ako damo man mas responsabli nga maka palangga sa imo;
Hambali lang ko kung ano obrahon ko kay indi na ako mag sinabad sa imo;
Pero dako na salamat sa ti-on na gin bangon mo ako sa pag ka dasma nga gapa luya;
Biskan ano akon napanghimo na mga sala ara kaman giyapon naga uyat kag wala nag buya;

Pasensyahi lang akon mga tinaga kung ako daw wala sing huya;
Sa bagay kung sa mata sang mga tawo indi man ta bagay kay ikaw prinsesa ako ya kabalan na dukha;
Mabalik na man ako sulat sa ling-gwahi na hapos para sa imo ma intindihan;
Para ini sa babayi binibini sa malayo na lugar na akon na luyagan;

Not all letters at a post office are meant for everyone to read;
Not everyone in this world can make my heart and head gradually bleed;
For the woman who captured my frozen flaming heart;
From far away you are may you read this with your heart this annoying art;

If I bother you before let me do it once more;
I can't wield this feeling deep inside my core;
A woman whose 1st name starts and ends with A;
This part of this letter is for you, I'm expressing today;

Forgive me if I've been reckless and will be in my actions and words, I write and say;
The way I am now and before can you accept me I ask you in a sincere polite way;
I write this not because I'm angry or happy just trying to keep in touch;
You have made me your slave a prisoner you made me crazy in many good ways I can't say
too much;

I have nothing great to offer you to make you truly happy;
I know millions of others can love you more and you can be;
Honestly, it makes me jealous if you'll be in the arms of someone;
But I have no right to do that for in your life maybe I'm just no one;

If it is God's plan for you and me to be apart in heart be far away;
It's not God's fault or yours but mine cause many times both of you I have dismayed and maybe betrayed;
I have played the game called life and I have no cheat code to win it;
I have times I'm on the straight road and at times fall to a pit but still, I never quit;

Even a writer just can edit and at times unnecessary messages he can delete;
And a witty singer can sing passionately so bitter and at times so deliciously sweet;
You made my heart beat truly beat in a romantic sense;
And at times in your presence I feel intensely tense;

We live in a dense world full of amazing people;
But I wonder in love and madness for you I fall;
I understand and know what I need to do or my Father's/Creator's/God's call my duty to do;
But if I pour my life and my heart into you I don't ask you to do the same I don't want to control you;

Forgive me if I'm madly obsessively falling in love with you;
Correct me if I'm wrong honestly this feeling I have for you I have no clue;
All I know now about me and you without you I'm so blue;
I want to please you in every way at times I can no longer be at ease and be true;

Please tell me what I need to do to capture your heart;
Or just even give me a place there to be a part of, just even a tiny part;
If you can make me your friend honestly for me it's enough;
But if you ask my heart what it truly wants for me it will be rough;

I dream of a future for you and me to be a happy family;
But who I am in your life now I don't know I'm lost I can't see;
Just tell me sincerely if in your life I don't have a chance;
If even a small there is I could leap for joy and madly dance;

But I don't want to manipulate or control you I want you to be free;
To say and do what you want and need truly even if it's not me;
Don't worry I can take it gracefully if you reject me I'll move on;
But the blessings you gave me the hope I'll treasure it and never be gone;

Please don't think if my heart will fall into pieces I'll become a monster;
Don't worry about that God is watching me our Creator the one I call Father;
If I accept the good things in life is it not fair to accept also the little trials;
Sometimes it's also good to shed some tears and cry not every time just laugh and smiles;

I'll do everything within my capability to make this world a paradise;
But without the grace of our creator God, our common Father I'm just a foolish man not wise;
So don't worry to reject me I just want us to be free;
If only I own all the things in this world or a castle for you to be;

If that will make you truly happy how I wish I would be a king;
And make every people our family and we could share a meal a home have fun and you can sing;
I know it may sound crazy and impossible but who I am now I'm happy, a life of simplicity is simple;
One thing I remember my mother wrote a note on a book she gave me, it says always be humble;

I'm afraid to be as powerful and rich as the kings;
It's not a joke to have all that and the possibilities it brings;
One thing I know is that everything I have is temporary;
The things I have, my mind my body, talents, and everything within me;

Only by the test of time, we would know;
If we'll be blessed with old age we can still live and grow;
Forgive me if I did not sound so romantic;
At distant seas we are apart I'm not sure the whereabouts maybe the Pacific and Atlantic;

But deep inside my heart I only wish the best for everyone especially you;
If we're not meant to be for each other I'll accept it but please let us be true;
I write this part of the letter for the woman whose name starts and ends with A;
I wish the best for you and in my heart, you already have a place to stay;

I'll just end here for now but I'm not yet done;
I hope I can hear from you even if in your life maybe you want me gone;
I have nothing to offer you to truly genuinely make you happy;
But if you are already truly happy with your life I will be happy too it resonates with me;

Now, this part of the story is for everyone for a human being who has an open heart;
Can we welcome someone anyone maybe a stranger in a time so dark;
Can we replenish what is missing from someone unknown to us what they lack;
Or just ignore an unpleasant stranger in our hearts we put a block, chain it and lock;

If someone needs something to eat just to survive and be alive are we willing to give;
If a homeless hopeless stranger knocks on our door will we accept them where we live;
If someone or anyone truly essentially needs something a matter of life and death that degree of importance;
Will we give or share and sacrifice what we have even if it hurts or put a lock into our hearts and do nothing but glance;

If every open-hearted people in our world who don't want and need war will unite;
And strive extremely to heal not only our heads but also our planet and disobey those who commands us to do violent actions and senseless fight;
Will we give time or a chance a shot for that matter;
Or just go with the flow and do our day-to-day routine to obtain our bread and butter;

Is it possible for all of us just for a day or a week to have a leave like a worldwide collective vacation;
To stop and cease anything which is harming any living creature/being and let the planet breathe, maybe mother earth is already in a state of suffocation;
Or can we just sit somewhere and be still whatever you may call it prayer or meditation;
I don't know I'm just giving an idea but maybe anyone there somewhere has a better answer for an open-hearted being who is willing in listening and doing the solutions;

We can be open-hearted to listen and do what is truly needed;
I'm no genius I need everyone willing to share their solutions and answers, for now, we are alive but what can we do if we're already dead?
I've become who I am because of my relationship with our creator God or our common Father;
But before I encounter our Creator I knew him through someone in some stories or letters;

I don't know for everyone but in my life experience it was the man called Jesus Christ;
Who let me have a glimpse of the source of all creation which is unexplainably nice;
I do some methods or ways trying hard to follow that man's footsteps and maybe accidentally;
  I have tasted and touched the one called infinite;
If I'll put into words what I've experienced it will be indefinite;

Everything pleasingly beautiful that I have made I can't make any of it just by using my wit;
But for the wrong ways and decisions, I have chosen it was my own will I will not deny it or disown it;
I don't know and will not assume anything about anyone practicing being still;
But one thing I know is we are all created by the same unfathomable Being for me that is real;

In this lifetime of mine I have experienced indescribable things I need not say;
But I thank you our common Father the Creator of all for the chance to live even this very moment and all the nights and days;
By the way, I know people are confused and fight because of what they believe or their religion;
If a person has a sincere conviction on what they know or believe they will have a clear vision;

So if it's the end times we are living in now will it change the way we are because of fear;
And if it is not will we just do anything that pleases us even if we hurt and harm others who are dear;
I won't stop anyone to be fearless but please can we human beings be harmless;
I have no right to say this I know in my life I have hurt and harmed someone I'm that careless;

If only we could open our hearts and not give them a lock;
And fill which have empty and shower them with what they lack;
May it be physically, emotionally, spiritually, or psychologically on any aspect of a human being;
I know things seem so hard but if we have an open mind and heart dark skies and times will be brightly shining;

I know whomever we believe or know the one who Created us all will not abandon us;
For the gifts, we have like talents, knowledge, wisdom, and many more given by our Creator I still have faith in humanity and especially in our common Father God I trust;
I always remind myself in the vastness of creation I'm just a speck of dust;
Even that man of steel in a children's story has a weakness like steel eaten by rust;

So if it's a must to open and stretch our minds and hearts then put away those locks;
For the time is ticking for all of us we better spend it wisely and set our clocks;
Set aside or sacrifice anything that blocks us to reach a common goal;
Then if possible we all communicate, and cooperate for the common good of all;

I wish and dream we can all have an open mind and heart to lift one another;
This is a wish coming from an ordinary child-man who already lost his biological father and mother;
Will it be beautiful before we end our life's stories this world will be so much better;
And the next generation will no longer need to read this lengthy letter;
Mateuš Conrad Nov 2016
when marco polo sailed to china,
kublai khan was the emperor of china.

or what other privilege can i speak of, if not that celebration
of the bilingual, there rooted, the sword in slavic
and the sheath in pseudo-Germanic;
for what violence is to come
it will always retract in the Germanic
for a time-period of two-faced thespian
pleasantries,
           without the need for pleasantries
already waiting bloodthirsty,
        as said, the common motto
more true now with ***** farms of turnip
donors than ever before,
science has become arrogant, almost religiously,
it's arrogant, it's arrogant, it's arrogant,
and because it's arrogant: it's blind.
       high expectations for words so grand they
fathomed nations to be used in between
kettles, teacups, knives, forks and napkins...
where's the equilibrium economy?
     well, for one this sort of work is deemed "work",
intellectualism is nothing in the post-Germanic
world of English and Americanism -
if you ain't singing (citing the motto): you
ain't thinking... for the quick buck, doctor.
it's sad and almost revealing,
          a cursed fate of our fathers' indentation
on the world...
                 you don't grow a beard to look smart
while holding a book using your upper-body
to wriggle the jig of a song, the vanity of having
a double chin...
       the principle of ensō is to have things intact,
ensō doesn't exist outside of poetry,
      you don't drink coffee in between and
then flick to a sitcom for a "creative" break
to what is: an already generic narrative.
prose is the excess of narration, there are sparks
along the way, but nothing as convincing
as Stendhal's omnus...
                and could i have simply abandoned
that quasi-epic poem of mine that's two days old?
only having realised that all said things prior
and now, subsequently, after are instilled within
the ensō principle that's less axe on the gallows:
and more guillotine; which translates into
symbols and the effectiveness of *less is more
,
what's the standardising canvas? alcohol,
i.e. proof.
               a poem can be nearing 100% proof,
something you'd use in a surgical theatre...
i have drank spirits in the 90 - 99% range...
          a poem can be considered to be in the >50%
range... after all... people are able to memorise
poems, or are intended to do so -
which is hard to conceive the Koranic attitude
toward poets, the Koran states an abhorrence
towards poets, in some surah of so-and-so number...
my problem is with the Hafiz: people who memorise
the Quran... as suggested from the above:
prose literature can be considered to be in the <50%
range... hence the need to extract spoilers /
quotes from prose books... something memorable...
and because prose is laden with too much
narrative lead, it sinks to the bottom,
into the unconscious, and is only revised within
dreams, when something synonymously-parallel
happens to us in your daily-narrated lives:
we are more prone to narrate than think
in terms of Jefferson and the light-bulb...
i wish i had the encyclopedic reference point where
the Quran explicitly states hostility toward
poetry... but thankfully the mere existence of
the Hafiz undermines the Quran as: the poetry
to end all poetry; and where does Stendhal
come into this? in the Red & the Black, the protagonist
is also a "Hafiz", in that he can recite the entire
Biblical text: by heart. i retain the this fact even
though the days spent reading that book
extended to many hours on the bus to school...
Julien Sorel / Ewan McGregor (in the realisation
of the book onto the screen)...
if the Quran attacks poets for their fickle-mindedness
i can only say: the mind is very literally fickle
in the first place, given:
a. the number of choices we can make, and
   b. the reversal of where the mind is embedded,
i.e. in the brain, and given the brain's complexity
and foundation in polymathic expressions
from the gymnastics of trivia, to the labours of
  singled-out interests... poets aren't fickle
  minded because they're poets,
   we're universally fickle minded, because the mind
is a fickle thing in the first place...
  to counter the complexity of the brain,
    only when the mind is found migrating into
the ******* region or the heart is there any sense
of determination to be seen...
clearly Muhammad migrated from the brain
   got himself a mini-harem and established a family,
****** Ali over on an empty promise and
immediately established a schism that took much
longer to be established in Christianity...
       i told you: my prejudices are personal,
they're not environment, i did have Muslim "friends",
i did read the Quran and i did sit in a Reagent's Park
mosque in my socks looking at the feng shui
minimalism... obviously the schism would come
from the place where a major element was used
in dressing up the mosques... persian carpets...
   and the fact that the Farsi loved their poetry...
the fact that the Quran is to be sang is basically
one poet, telling all others poets to come:
YOUR WORK IS ****!
                     that's feeble, esp. if you take the sword
out after when people tell you no.
   but that's what i don't understand, if the Quran
is so against poetry, doesn't the existence of
the Hafiz mean that it actually is poetry?
  could you find a team of such plonkers to memorise
a single chapter of Tolstoy's war & peace?
  i ******* well doubt it...
plus the whole mono-lingual attitude toward it
means for me to argue certain points with some
Sheikh Ali-Baba would means years lost
   to hark out a word of arabic...
      point being, any chance to learn a new optical
encoding of sounds is impossible,
the one i already have has eroded such a potential:
plus the fact that it's so different...
plus i spotted some anomalies in the system i'm
using: here's it's saying java, .dos, linux...
               oh don't feel left out from the computer
programming community: turn the cheek and
say in robo-slo-mo: psi-borg     (Ψ-borg):
it's the crucifix of the psychology community anyway (Ψ)...    
        i inherited the difference between
   s & ś                         a & ą -
or as one ironic German phrasing had it, a long long
time ago on a Catholic retreat in the south of France
(Taizé): vey didn't oonderstand my good Inglish aacent,
you know how Arnie sounds, right?
just like that... became the running joke for a few years...
you basically learn an accent having spotted
  diacritical markings... having been raised in
a phonetic-realm where diacritical marks are used,
and then growing up in a phonetic-realm where
they are completely disregarded... well,
it's not hard not sound English and then lurking
in the shadows if someone is calling your ethnic origin
as vermin... having such a kind remark as this one
to further the entertainment... i heard
that in America there's that thing called "white-privilege",
and that you can't be racist to a white person
if you're a white person... well... you won't be getting
any jazz and blues out of me sweetiepie, that's for sure:
politics, unfortunately; and what better way
to state politics than with poetry, or the tact within
poetry: telling someone to go to hell with them
anticipating the trip.
jia Feb 2021
sa pagnakaw ng tingin,
atensyon mo ay bumaling.
hindi mo ba pansin?
malas ko, sayo pa ako nahumaling.

habang minamasdan ang buwan
na humimlay sa tapat ng araw na sikat,
tanging nasabi ko na lang ay ewan
at lumaki na lalo ang agwat.

kahit asamin ko na maging akin ka,
ipasasalo na lang lahat sa hangin.
walang ibang salita kundi baka,
nararamdamang dapat itapon na sa bangin.

kaya't sa paglaya ng buwan
sa araw na maliwanag.
maging akin ka man,
mahirap mabanaag.
alexa play luna by udd
Achlys Nyx Jul 2020
Hibang na nga ba ako?
Siguro nga,
Hindi ko na maikakaila
halata sa mga matang nakangiti
sa kurba ng labing tila 'di nangangawit
sa bilis at lakas ng tibok ng puso
ng isang taong umiibig.
Kabisado ko na ang gano'ng pakiramdam,
sa  mga gantong pagsulat ko ng liham
at pangalan mo ang tumatakbo sa'king isipan.
Taltoy Apr 2017
Ang kalatas kong ito,
Ay talagang para sa'yo,
Wag nang isipin kung sino,
Dahil alam kong alam mo.

Gusto ko lang na malaman mo,
Kahit alam kong tunog gago,
Na ako'y may katanungan para sa'yo,
Kung mamarapatin mo.

Ginulo nito ang aking isipan,
Di ko nga rin alam, ewan,
Ngunit sagot mo'y hanap ko,
Kung sino ba ang kasalukuyang minamahal mo.

Alam kong walang kwenta,
Aaminin kong ako'y umaasa,
Inaasam ang yong pagsinta,
Sa isang tulad ko, isang dukha.

Dinadaan ko nalang sa pagiging negatibo,
Ngunit kalahati lang dun ang totoo,
Dahil ako'y tao rin naman,
Naghahangad, may mga kagustuhan.

Sinasabi kong "ganyan ang mundo",
Sinasabing iyan ang prinsipyo,
Ngunit yan ay di ko gustong paniwalaan,
Dahil dito sa nararamdaman.

Iniisip kung paano kaya,
Paano kung iyon nga?
Paano kung di lang ako?
Di lang ako ang nagkakaganito.

Ako sayo'y lubos na nagpapasalamat,
Kahit na ito'y alam kong di pa nga talaga sapat,
Ngunit ang kalatas na ito it'oy hindi ko lalagyan ng bantas,
*Dahil ang mga panahong ito'y, di ko pa gustong magwakas
Itinutula ang mga di ko kayang sabihin at gustong aminin, kaya sana kung iyong mamarapatin...
Anonymous Rae Jun 2016
"pasensya na, pagkakaibigan lang ang kaya kong ibigay sayo."
hay, alam ko ng mangyayari 'to.
napangiti nalang at napailing,
ewan ko siguro nasanay na rin.

Nasanay na akong ipagpalit at kalimutan
na parang almusal sa umaga na kailangang ipagpaliban,
dahil huli ka na sa klase at alam **** ito'y mas importante
palaging mas may importante

Pero papano naman ako?

Papaano naman ang mga oras at luhang winaldas ko
para magkaparte o masingit man lang sa puso mo
Oo. Alam kong hindi ako perpekto,
pero hindi ba talaga ako karapat dapat sayo?

Sobrang imposible ba ng tayo?*

Lahat ng sikreto at baho mo, niyakap ko
Mahal, lahat lahat yun tinanggap ko dahil parte 'yon ng pagkatao mo.
Basta, tandaan mo nalang na patuloy ko parin 'yong yayakapin,
Kahit na alam kong hindi ako ang pipiliin.

At alam kong sinabi kong sanay na ako sa ganto,
pero hanggang dito nalang ba talaga yung kapalaran ko?
Kasi sa totoo lang nakakasawa maging kaibigan lang,
Parang ang ang lumalabas kasi

*"wag kang lalapit, pero diyan ka lang."
Awtsu prendzone
JOJO C PINCA Nov 2017
Gugunitain daw nila ang pagpapakasakit ng anak ng diyos. Paano tanong ng isa sa kanila? Ewan ko, bahala ka. Magpapapako ba ako sa krus o magpapahampas ng latigo habang pasan ko ito? Tang-ina bahala ka pati ba naman yan problema ko pa?

Mas guwapo daw si Hudas kumpara kay Hesus at ito daw si Magdalena ang naging asawa ng Tagapagligtas. E ano ngayon?

Hindi ako apektado kahit pinalaya ni Pilato si Barabas kapalit ni Kristo at wala rin akong ****-alam kahit paulit-ulit na nagduda si Tomas.

Kung nabuhay mang muli si Kristo at umakyat sa langit wala itong kabuluhan, sayang lang ang kanyang pagpapakasakit.

Bakit?

Sapagkat lalong dumami ang mga ulol na tao sa mundo; hindi napabuti ang sangkatauhan sa ginawang pagpapakasakit ng karpintero ng Galileya mukhang lalo pa itong napasama. Patuloy na lumaganap ang kasakiman at kaulolan ng tao sa mundo.

kaya't walang saysay na gunitain ang Mahal na Araw sapagkat mura at walang halaga ang bawat oras ng mga mamamatay tao at manlulupig na nagsasabing sila'y mga tagasunod ni Kristo.
Mark Coralde Aug 2017
Itong tulang ito ay para sa mga taong hanggang sulyap lang sa kanilang mahal
Na kay raming gustong sabihin
Ngunit di masabi sabi
Pagkat hanggang sulyap nga lang sila
Isa, dalawa, tatlo
Ikaw
Oo ikaw nga
Ohp ohp oho
Wag ka ng lumingon pa at wag ka na sanang lilingon pa
Hayaan mo akong sambitin ang bilis ng pagkakahulog ko sayo
Yung tipong
Parang kahapon magkashare lang tayo ng libro
Tapos ngayon mahal na pala kita
Lungkot sa aking mga puso
Sana'y matapos na
At iyo na sanang marinig sigaw ng aking puso
Para sa ganun ako ng iyong pansinin
Pagkat ngayon hanggang sulyap lang ako sayo
Sulyap lang ayos na
Kasi ang masilayan ka sa araw araw
Buong maghapon ko ay kumpleto na
Pasalamat ako sa Maykapal
Hayaan mo sana akong banggitin ang bawat letra na aking dinugtungan upang makabuo ng mensahe
Mensaheng aking ginawang tula
Tulang aking inaalay para sayo
Tulang aking pinamagatang ABAKADAE IKAW
Simulan ko na ba?

A- ako nga pala ang matagal ng may gusto sayo at pinapangarap sa sana'y
BA- balang araw ika'y makapiling
KA- kaso mukhang wala yatang pag asa
DA- dahil may mahal ka ng iba at kahit nagmumukha na akong tanga
E- ewan ko ba at hanggang ngayo'y mahal pa rin kita
GA- ganito sana tayo ngayon kaso
HA- hanggang dito lang pala ako pero kahit ganon
I- iibigin kita hanggang sa huli
LA- lalambingin ka hanggang sa pati lang langaw, tutubi, aso, pusa, at iba pang hayop ay dumikit na sa sobrang tamis ko
MA- mamahalin kita hanggang sa aking huling hininga dahil ako'y
NA- nangangakong andito lang ako lagi para sayo at sa
NGA- ngalan man ng lahat ng santo ako'y mananalangin na ang
O- oo mo'y akin ng makamtan
PA- para magkaroon na ng tayo at matapos na ang ikaw at ako lang
RA- ramdam mo sana ang lahat ng aking sinasabi
SA- sa hilaga man o sa timog o sa silangan o sa kanluran man
TA- tapat at totoo ang aking pagmamahal sayo
U- umuwi man ako ng luhuan ngayon
WA- wala akong pake at wala akong ibang gugustuhin kundi ang
YA- yakap **** mainit saakin ay sumalubong

Sa dami ng aking sinabi baka di mo matandaan lahat ng yun
Ngunit sana iyo man lang naintindihan
Gayunpaman itong aking huling sasabihin
Sana'y iyong itaga sa puso at isip mo o maging sa bato man
Na ito!
Itong lalaking nasa iyong harapan
Umulan man o umaraw
Kumulog at kumidlat man
Daanan man ako ng matinding unos
Isa lang ang sinisigaw ng puso ko
Yun ay "IKAW"
Marge Redelicia Jun 2014
TNT
Ang mga bati mo
Ay laging may ngiti
At ang bawat bulaslas ng iyong labi
Ay may kasamang tawa
Na kay tamis sa pandinig
Pero
Nung tiningnan ko
Ang iyong mga kumikinang na mata
Aking napansin na ang mga ito'y sanay
Na pala sa luha at nung
Hinawakan ko
Ang iyong mga matipunong kamay
Naramdaman ko na ikaw pala'y
Nanginginig
Sa takot at galit

Ewan ko sa 'yo pero
Hindi ko na matiis ang iyong hinagpis.


Lumabas ka na sa iyong pagtatago.
Walang ikabubuti
Ang iyong makasariling pagsasarili
At
Higit sa lahat
Huwag na huwag
**** kakalimutan
Na ako ay para sa iyo at
Nandito lang ako palagi.
Alan McClure Nov 2016
Me and Ewan,
him eight, me five
up at the big woodies.

Big boys approach.
There were bad boys
at the big woodies, we knew,
but these seem friendly.

They talk to us.
I know to be polite
to people who talk to you.

"Is your dad gay?"
they ask.
I don't know
why they're interested
in my dad's disposition,
but I answer,
"Yes."

Ewan, more worldly,
nudges me,
agitated.
"What?"
I ask.
"He is.  Usually."

The big boys
are delighted
and wander off,
their work accomplished.

If I could time-jump,
I would reoccupy my head
with more knowledge
than I had at five.

I would say,
"If you mean 'happy',
then yes.
If you mean 'homosexual',
then no.
Not as far as I know."

I think that might perplex them.
Meruem Dec 2018
Di ko na alam.
Sobrang lugmok tangina!
Isang lamok nalang,
At baka matapos na.
HAHAHAHAHAHAHA PUKINGINA TALAGA DI KO NA ALAM ANONG MARARAMDAMAN SOBRANG LUGMOK PUTA TALAGA!!!!!!! HAHAHAHAHAHAHAHA THEO TARA NA INOM NA TAYO TANGINA!!!!
Bryant Arinos Aug 2017
Sa totoo lang, kayayari ko lang nitong tulang ito kanina
Dahil fresh na fresh pa ang lahat.
Fresh pa rin ang sugat.

Ewan ko, basta lang ang alam ko malinaw lahat sa akin ang bawat letrang pinili ko sa tulang ito.

Dahil ito ang nararamdaman ko
Dahil nga kasi ito talaga ang naaalala ko
At dahil nga kasi ito talaga ang totoo.

"Yung Feeling na Kayo, Pero hindi"

Siguro nga Feeling lang ito, siguro nga yung "Feeling" na to ay simbolo ng pagiging assuming ko.

Kasi hanggang ngayon
Iniisip ko pa rin kung bakit
Walang "Tayo"

Pero sige babalikan ko ang lahat ng nangyari sa nakaraan
Hayaan **** balikan ko ang mga nangyari at ipaalala sayo ang lahat
Lahat ng mga matatamis at mapapakla na alaala

Sana maalala mo kung paano ako umasa ng mayroong tayo.

Naalala ko pa nung una kitang nakita. Yung una kitang nakilala.
Nung nagtanungan tayo ng ating mga pangalan
Yung panahong inaalam kung saan ang ating tinitirhan.
Oo tandang tanda ko pa, yung mga panahong una kang nagpaalam na uuwi ka na.

Unang beses kang nagpaalam.

Pagkatapos nun, natatandaan ko pa noong muli tayong nagkita.
Nagkamustahan pa nga tayong dalawa.
Nag-apir pa tayong dalawa.
Para na tayong close nun.

Nagtagal ang mga araw, lumipas ang mga linggo.
Nagkakilala tayo ng lubusan.
Nalaman ko lahat ng mga paborito  mo.
Nalaman ko lahat ng mga ginagawa mo
Nalaman ko lahat ng mga sikreto mo.
Ang hindi ko lang nalaman ay kung totoo ba ang nararamdaman mo.

Dahil pagkatapos ng ilang buwan pinadama mo sa akin na sa tuwing nagkikita tayong dalawa
Walang mintis ang pagyakap mo sa akin.
Walang mintis ang bawat pagngiti mo sa akin
Walang mintis ang lahat ng ipinadama mo sa akin.

Kaya Feeling ko, totoo na iyong lahat.

Muli ko pang naalala lahat ng pinagsamahan nating dalawa
At naaalala ko pa yung mga panahong nahihiya pa tayong tumingin sa isa't-isa

Pero ba't mas naaalala ko yung unti-unting paglihis palayo ng iyong mga mata?

Naaalala ko rin ang bawat haplos mo sa kamay ko, naalala ko yung pagsalit-salit ng daliri natin sa ilalim ng araw.

Pero ba't mas naaalala ko ang mga panahon ng iyong pagbitaw.

At tandang tanda ko pa nung yumakap ka sa akin at ang pagyakap ko sayo.

Ngunit ang naaalala ko ay ang pagkawala mo sa mga bisig ko.

Mula noon.

Ilang beses kong tinanong ang sarili ko kung totoo ba
Ang mga salitang binitawan mo
Noong sinabi mo na ako rin ay mahal mo.

Masakit.

Masakit na sinabihan mo akong mahal mo ko pero di mo kayang iparadam sa akin iyan ng totoo.


Kaya ngayon.
Kung babalik ka man.
At ipapadama sa akin ang nakaraan.

****-usap.

Wag na.

Dahil malapit nang maubos ang betadine na gamot sa sugat na iniwan mo.

Sa madaling salita

Malapit nang maubos ang lahat ng meron ako,

kaya kung babalik ka man ****-usap muli wag na.
mahal, ayoko nang masaktan sa parehong paraan.
Nakakapagod mag kunwari
Na parang kala mo lahat walang mali
Ayoko kasing malaman nila
Na minsan ako ri'y nababalisa
Kasi sa pananaw ko
Ito ang estado ng sarili ko
Na kung saan maraming may oportunidad saking manloko
Pero ewan ko
Yung mga taong inaasahan kong makakaintindi
Ni isang beses sa tingin ko'y wala namang ****
Ang mga salitang hinihintay ko
Ni isa walang nakapagsabi
Kelan mo ba matututunan yung salitang "Ok ka lang? Maayos ka pa ba?"
Kelan kaya yan maiuukit ng iyong mga labi?
Woop woop ... tagalog poem...
jr May 2017
di ko alam
di ko alam
DI. KO. ALAM.
di ko kilala sarili ko
di ko alam kung ano hangganan ko
di ko alam kung may talento ba ko
di ko alam kung may silbi ba ko
di ko alam
baka wala
malamang wala
ang hirap mabuhay sa "di ko alam"
sa "baka"
ang hirap ng nakikita mo silang lahat, alam na kung saan sila magaling, kung saan hindi
pero bakit ako
ang alam ko lang sa sarili ko ay hindi ko kilala kung sino ako
kung ano kaya kong gawin
kung paano ako magalit
kung ano ba nararamdaman ko
kung bakit hanggang ngayon ang pinakanakakatakot kong kinakatakutan ay ang sarili ko
bakit di ko magawang pagtuunan ng pansin ang sarili ko
ni di ko kayang tagalan ng titig yung pagmumukha ko sa salamin
di ko kayang hayaan ang sarili kong matuto ng bagong bagay dahil takot ako
takot na takot sa mahusgahan
na malaman nila na wala akong kayang gawin
natatakot ako kasi pagtatawanan nila ako
takot na takot akong magkamali kasi alam ko wala na 'kong ginawang tama
ayaw ko na
ang hirap mabuhay sa "malamang"
sa "ewan ko"
sa "di ko alam"
pero mas mahirap mabuhay ng di mo alam kung ano silbi mo dito

j.r
Janica Katricia Nov 2017
daming alam//

habang sinusulat, nakaupo sa sofa sa sala, nag iisip.
bakit ganun?
sya pa rin?
ewan, palitan natin.

bakit nga ako nagsusulat?

san ba to nag simula?

siya kasi //

siya nanaman.

makwento ko lang sa inyo ang pinagdaanan ko noong isang taon at pitong buwang nakalipas.

ayos lang naman sana ako.

masyadong makulit, mapagbiro, maingay.
pero seryoso. //
di man halata pero, oo... kahit papaano.

siya naman,

masyadong madilim, yung tipong pag sa anime,
siya yung si senpai na di ka mapapansin kasi tahimik lang siya at gusto nya palaging mag isa...

pero gusto lang nya sana ng tamang taong makakasama.

doon ako pumasok sa buhay nya, dun ko ginulo ang mundong hindi ko sinasadyang wasakin.

kung dati rati'y screamo at ******* lang na musika ang bumabalot sa kanya,
nadagdagan yun ng matinding impact ng bunganga ko at malakas na halakhak.

kung dati rati'y mas matipid pa sya sa intsik ngumiti,
nakikita mo na syang humahalakhak na parang walang bukas...

****, that smile.

ACHIEVEMENT UNLOCKED.

di nagtagal, di na pinatagal at nagtagal naging tayo.

Ang saya, ang lungkot, nagagalit ako, ikaw,
naaawa, nasurpresa, nasaktan, bumalik sa dating tayo...

strangers.

na parang di lang nating namalayang naging tayo pala?

//

tama na.

malulungkot nanaman tayo nang wala sa oras.

wala nang oras para malungkot.

dahil kahit anong pilit mo, di na mababalik yung oras.

kung saan, naglalakad lang tayo sa daan, tawa nang tawa,

napapaluha na sa....

*CTRL + A + Delete
this is the second tagalog entry i have. this is for him. please know that i still think about you. </3

— The End —