Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Tumibok ang puso ko
Hindi dahil sa may hinihinga pa
Ngunit bunsod sa kaba.

Tumayo ako't humakbang
Narating ko ang entablado;
Hindi ko lubos maisip
Na ito na ang pangalawang beses
Na tutuntong ako't haharap sa madla.

Isang pribilehiyo
Salamat sa grasya ng Panginoon.

Panimula ko'y winaksi na sa isipan
Bagkus ang bibig ay kusang niluluwalhati Siya
Maging ang pangwakas ay nakatuon lamang sa Kanya.

Ang buhay ko'y minsang naging sakal
Akala ko noon, kaya kong walang sinasandalan
Ngunit ako'y minsang naupo sa silya-elektrika
At tinawag na nasasakdal.

Isarado natin sa siyam na taon
Ako'y nasa rehas pa ng kadiliman
Na tanging sariling latay ang nasasaksihan
Kilala ko Siya na may lalang sa akin
Ang tingin nga lang ay ambulansya Siya:
Na 'pag kailanga'y, panay hikbi't nanlilimos ng grasya
Ngunit 'pag ayos ang lahat,
Iniiwan ang sarili't umiindayog sa dilim.

Sa siyam na taon
Ako'y binahiran ng itim na blusa
Akala ko'y hindi ko na matatakasan ang rehas;
Ang sekswal na kasalanang bumalot sa pagkatao
At naging mitsa nang paghinto ng nararapat na pagpapala.

Ngunit ang lahat pala'y kayang limutin ng Ama
At ang maling relasyo'y kinitil sa tamang panahon
Na ang pag-ibig ay magkaroon ng katuturan
At doon nalaman na 'pag para sa kapwa'y
Sunod lamang sa mas rurok
Ng saktong timpla ng pagmamahal.

Umaagos ang luha ko nang walang nakakakita
Ang puso'y hinihele ng Kanyang mga anghel
At ang Kanyang sakripisyo'y tagos sa kamoogan.

Hindi ko lubos na maintindihan noon ang pag-ibig Niya
Na kayang akayin ang buo kong pagkatao
At buburahin ang kamalian ng nakaraan
At maging ng ngayon at ng bukas.

Hindi ko alam kung saan paparoon
Kaya't pilit kong sinuot ang maling maskara noon
Ang puso'y mali rin ang naging direksyon
Maling galaw at mali ang naging layon.

Ibinaling ko ang lahat sa sariling persona
Nag-aral nang mabuti't hindi nalulong sa anumang droga
Maraming organisasyon ang kinabilangan
Sa pag-aakalang matatakpan ang bawat butas
At masisilayan lamang ang magandang antas ng sarili.

Sa madaling salita, binuo ko ang sarili kong pagkatao
At nalimot at nakaligtaan na may nag-iisa lamang na Manghuhulma
Ngunit salamat at naarok ko ang tamang landas
Na ang minsang batong sinantabi't itinapon
Ang siyang tutuwid sa baku-bako kong daan.

Hindi pala ako magiging masaya
Kung ang sentro ko'y ang aking sarili
At nang ako'y palayain Niya,
Masasabi kong ganap na ang aking pagkatao
Na nakilala ko ang sarili --
Kung sino ako't kung para kanino.

Wala na akong mahihiling pa
Mahirap man sa sansinukob na ito'y
Patuloy pa ring maghihitay sa Kanyang pagbabalik.

Hindi ko kinalilimutan ang mundo
Ang labindalawang disipolo na Kanyang regalo sa akin
Ang kanilang mga buhay na tangan ko hanggang sa huli
At hindi sapat na sumuko lamang
Hindi ko kaya, ngunit kaya Niya.

Ang pag-ibig ko sa pamilya ko'y hindi maaawat
May mga tanong sa isipan ngunit hindi ko ito ginising
Hindi ko abot ang Kanyang kaalaman
Kaya't inilapag at inihain na lamang sa Kanyang paanan.

Muli, hindi ko kayang mag-isa --
Mag-isang nag-aarok ng pansamantalang tagumpay
Ngunit ang paniniwalang may pag-asa pa
Ay patuloy ang pag-usbong gaya ng mga malalagong dahon;
Ang bawat kaluskos ay maririnig ng Ama
At ang pugad na kinatitirikan ko ngayo'y
Haplos ng Kanyang banal na mga kamay.

(6/28/14 @xirlleelang)
cleo Oct 2017
Sa tulang aking naisulat,
Sanay may mamulat ,
Sa kasalana at problemang lagging naiuulat,
Sa telebesyon at radyo ikaw ay magugulat.
Mundong  puno  ng karahasan,
Mga taong makasalanan,
Walang paninindigan,
Mga taong nang iiwan,
Pamilyang nasira sa isang kasalanan,
Kasalanang Patuloy na ginagawat  patuloy na nariyan.
Mga problemang hindi masulusyonan,
Mga  batang sa kalsaday naiwan ,
Mga taong  naiwan ng kanilang pangarap at kinabukasan,

Ito’y  opinion lamang,
Sa aking naririnig bilang isang mang mang.

Ang suliraning laging nariyan,
Kawalan ng kapayapaan,
Kakulangan ng sapat na edukasyon ng mga  kabataan,
Walang sawang Kahirapan,
Kawalan ng sapat na pantustos ng kalusugan ng mga mamamayan.

Pagkagumon ng mga kabataan sa bawal na droga,
Patuloy na pagtaas ng populasyon na di naaalintana,

Nasaan ang hustisya ?,
Bakit ang inosente ang nasa rehas na bakla?, Nasaan ang tunay na may sala?
Maging sa eleksyon ay  may daya,

Pagbabagot pag unlad ang gusto natin,
Kaya simulan  natin sa mismong pamamahay  natin.

Bakit ganito nasaan ang pagbabago?
Laging naririnig ko pag bukas palang ng radio,
Bilang isang kabataan, bilang isang mamamayan ,
Ang pagbabago ay laging naririyan,
Ito’y nasa iyo ung pupulutin mo o itatamabak lamang.
#WantedPeace
Palubog na ang araw, mangungusap na naman ang gabi
Hahanapin ang unan at ang ngiti'y isasantabi
Ang bulaklak ay malalanta, ang saya'y magiging pighati
Paano mararating ang panibago kung palaging nakatali sa "dati"

Dati na ang buhay ay walang kabuluhan
Napakaraming nagawang kasalanan na hindi namalayan at nalalaman
Kasalanan na dulot ay kasamaan, kayabangan, kasinungalingan at pagsuway sa magulang na hindi magawang pagsisihan

Palaging kinukutya at sinasabing walang panibago, kung ano ka, sino ka, magsisiwala't ng buo **** pagkatao
Itinanim na ng mundo ang kasinungalingang ito, na hindi ma mababago pa ang "ikaw" na iyong binuo

Sinundan ka ng anino ng nakaraan
Pilit pinapa-alala ang sugat na dati pang iniiyakan
Tila patuloy pa ring nakagapos sa kadiliman
Paulit-ulit na lang na sugatan at luhaan

Hanggang sa nakakulong na sa rehas ng pag-iisa
Iniwan, sinaktan, hinahanap ang tunay na pag-ibig at pag-asa
'Saan ko matatagpuan? Kailan magtatapos ang sigwa?
Madilim...pero magwawakas na

Dahil nang nakilala kita ng lubusan, ang aking dati mga kasalanan ay buong puso kong pinagsisihan
Ang puso at kalooban ay gumaan kung saan ang dating ako na makasalanan ay hindi na babalik kailanman
Ang dating buhay na puno ng kasalanan ay napalitan ng kalinisan, kapayapaan at kaligtasan

Nagpapasalamat ako sa pag gabay mo na kung minsan sa bawat problema na aking naranasan hinding-hindi mo ako iniwan
Nagpapasalamat ako sa pag gabay mo na kung minsan sa aking buhay ay nawalan ng gana, ganang mabuhay pa ngunit nandiyan ka na nagsabi sa'kin na "Bumangon ka sa iyong pagkadapa."

Ikaw ang nagbigay sa'kin ng napakalaking PAG-ASA
Pag-asa na mas malaki pa kesa sa mga naranasan kong pagsubok at problema
Ikaw ang gabay sa oras ng problema na kasing laki ng barko, ngunit nandiyan ang solusyon mo sagot sa problema na kasing laki ng karagatan na natatanggap ko

Ginabayan mo ako at binago ang taong katulad ko na dati hindi nakikinig sa mga salita mo at ayaw basahin ang mga sulat mo
Ngunit noong binago mo ako, ako ay patuloy na nagpagamit sa'yo
Binuksan mo ang aking isip at puso at isinabuhay ang mga kabutihan na ibinibigay mo sa isang katulad ko
Patuloy na maging instrumento, sa pagbabahagi ng mga salita mo

Kaya kapatid kung ramdam mo na buhat mo ang mundo at dala-dala ang bigat na meron dito
Pangako, kaya niyang buhatin yan para sa'yo

Magtiwala ka sa kanya
Siya ang mag silbing lakas at pag-asa
Siya ang magiging dahilan sa iyong muling pagbangon pag-ahon sa nadamo **** pagkadapa
At tila akala mo imposible ka nang mabuo pa

'Wag kang matakot dahil heto Siya
Handa siyang pulutin ang bawat piraso ng puso **** basag at handang buohin ang puso **** wasak mula sa pagkabagsak

Kung nararamdaman mo na nasasaktan ka sa dinadanas mo dito sa mundo
'Wag kang mangamba dahil yang puso **** puno ng sakit, pasakit at hinanakit ay handa niyang hilumin at akuin para sa'yo

Dahil mas masakit pa ang naramdaman niya kesa sa dinanas mo
Mas masakit pa nang suotin niya ang koronang tinik na walang halong pag-sisisi,
Na buhatin ang krus ng kalbaryo sa ilalim ng tindi ng init at pagpako sa krus, para sa'yo lahat ginawa niya maging pag-ako ng kasalanan na ginagawa mo

Lahat ginawa niya tiniis lahat ng sakit ng walang hinihinging kapalit
Kaya kapatid, lahat ng problema at pagsubok na mayroon dito sa mundo asahan mo di siya mawawala sa tabi mo

Kaya kung hindi ka man tinanggap ng mundo dahil sa iyong nakaraan,
May AMA ka na naghihintay sa'yo at hindi ka babalewalain lang

Kaya AMA sa pag gabay mo sa isang katulad ko
Natagpuan ko ang pagmamahal na walang dulo
Maraming salamat Sa'yo.
JK Cabresos Nov 2011
Nakatindig sa harap ng mga nangagdaan;
Sa pagtunog ng batingaw, ikaw ang s'yang naaalala,
na ikaw sana'y magbalik.
Ako ngayo'y nakabinbin sa bangin ng kalungkutan:
Nasa'n ka na nga ba?
Sadyang 'di kita matanaw kahit man lang ay saglit.

Nalulunod ako sa mga luha
sa bawat oras ng pagkadapa,
Nakapako sa krus ng pag-iisa't pighati;
'Sang pinsala dulot ng pag-ibig
na nawaglit lang ng bigla
Nasa'n ka na nga ba?
Hinahanap-hanap kita sa bawat sandali.

Nakakulong sa rehas ng iyong pagmamahal,
At sa pagdating ng hating-gabi,
ginagapos ng lubid ng karimlan:
Walang mahagilap na dahilan
sa paglayo mo mula sa 'king piling,
Bukod-tanging kahapon na lamang
ang aking sinusubukang gunitain.

Subalit gulo ang s'yang aking batid,
pait ang s'yang aking lasap;
Ni walang kapayapaan,
ni bigkis man lang ng galak.
Tayo sana'y ikakasal na, ba't ka pa lumisan?
Nasa'n  ka na nga ba?

At kung hindi ka pa rin darating,
sa panahong mundo na'y magdidilim,
Maghihintay pa rin ako sa 'yo
hanggang mayro'n pang akay na takipsilim.
© 2011 (Revised)
Diniligan ng luha
Ang tuyo kong pagsuyo
Bitakan at tikag
Itong aking puso.

Sinilo mo ako’t
Ginawaran ng rehas
Ipinahalik sa araw
Binasa pa ng ulan
Ako’y kinidlatan
Kulog ay nakapapanting
Tainga’y duguan
Halimaw ang tingin.

Aking pag-ibig,
Pagsinta’t pag-irog
Pawang kuro
At puso’y nilatay
Inilibing
Inihatid sa hantungan
Hindi pa man nito oras
At ang binhing kinalinga
Siya ring inanod ng rimarim.

(12/2/13 @xirlleelang)
derek May 2016
Napapagod na akong tumingin sa Facebook ko.
Sa dingding ng mga masasayang larawan ng mga kaibigan, katrabaho
Sa dingding ng mga opinyon na nagdudulot ng masalimuot na pagtatalo
Sa dingding ng mga tagumpay na nakamit mo sa pagsusumikap mo
Sa dingding ng mga narating **** lugar na sobra na ang layo
Sa dingding ng mga video ng pagbigkas mo ng tula sa harap ng maraming tao
Sa dingding ng mga sandaling iginapos mo para ipamukha sa akin na ang buhay ko ay pagkabaho.

Salamat sa mga larawan ng masasayang sandali kasama ng iyong kabiyak
ng inyong matamis na pagmamahalan, na sa sobrang tuwa gusto mo nang umiyak
Nang matuloy kayo sa simbahan, oo na, marami na ang nagagalak
Eto na ang puso ko, wag ka nang mahiya, tuhugin mo na ng itak.

Salamat sa mga opinyon mo tungkol sa paborito **** kandidato
Wala ka na atang ibang ginawa kung hindi halughugin ang Internet para sa bawat artikulo
Para isulat sa dingding mo kadikit ng mga opinyon **** walang humihingi, kahit na sino
Para kang teacher ko na may dalang nutri-bun na isinasaksak pilit sa akin kahit sukang-suka na ako.

Salamat sa mga salita ng pasasalamat na binibigkas mo
kung gaano kadaming biyaya ang ipinagkaloob ng Bathala sa iyo
Sa bawat tagumpay na nakamtan mo sa napili **** trabaho
Naitatanim ko tuloy sa aking isip, kung bakit ang layo mo gayong sabay lang tayo?

Pasensya na, malamang sa inyo ay may natatamaan ako
Wala akong planong durugin ang kahit na anong ugnayan ko sa inyo
Gusto ko lang banlawan, langgasin ang nalalasong utak at puso ko
na pinapatay ng Facebook sa tuwing titignan ko ang mga dingding ninyo.

Kung gaanong ipinararamdam sa akin na sa paninindigan ako ay wala
Na hindi ko kaya maglahad ng opinyon kasi walang papansin, walang maniniwala
Dahil maraming beses na akong naging tapat noong ako ay nasa highschool pa
Wala akong naging kaibigan. Narinig mo? Wala akong kwenta.

Kung gaanong ipinararamdam sa akin na hindi na ako makakarating kahit saan pa.
Kasi pinili kong manatili, kahit mainit, kumpara sa ibang bansa
Dahil nanuot sa aking dila na hindi ko kayang makipag-usap sa kahit na sinong banyaga
Kasi palpak ang Ingles ko. Narinig mo? Wala akong kwenta.

Kung gaanong ipinararamdam sa akin na mamamatay akong mag-isa
Na hindi ako magkakaroon ng pagkakataong lumigaya
Dahil sa pinalagpas kong sandali, ay hindi na mauulit pa
Dahil wala akong kwentang lalaki. Narinig mo? Wala akong kwenta.

Sobrang baba na ng pagtingin ko sa sarili ko.
Ang tanikalang gamit sana para makipagugnayan sa mga kakilala ay tila naging isang angkla na humihila sa mga paa ko
pailalim sa karagatang puno ng mga pusong natalo
Nabigo sa pag-ibig, sa buhay, at sa kahit na ano.

Kaya lalayo na ako sa mga dingding ninyo.
Hindi na ako papayag na manatiling tumatanggap na lang ng kahit na anong ipapaskil mo.
Tatakas ako sa mga rehas na nilikha ng mga masasaya ninyong minuto
Magtatayo ako ng sarili kong dingding. Bubuuin ko ang aking pagkatao mula sa pagkakapira-piraso.
112614

Sinigaw niya ang oras
Buhat sa rehas na puno nang aral
Tumugon ako't nabigla
Pagkat bumantad ang iilang madla
Dahan-dahang nilipad ng mga paa
Patungong langit naman pala
Ngunit naroon pala
Ang anino **** may liwanag.

Tila ako'y tangan ng hangin
Doon sa 'di inaasahang tagpuan
Tumalisod ang puso
Mabuti't nagising
Tuloy lang ang lakarin.

Sa pangalawang pagkakataon
Winaldas ko ang pagod
Hindi patungo sayo
Pero sa kabilang ibayong babagtasin.

Heto na naman,
Parang itim at puti na lang sila
At ikaw ang tanging may bahid ng kulay
Kumidlat nga't hanggang sulyap na lang
Parang wala namang ibig sabihin.

Magulong usapan, hindi nga ba?
Ang lupon nila'y nilagpasan ko
At sa kauna-unahang pagkakataon
Ang hangi'y nag-ibang ihip
Ngalan ko pala'y iniihip nito.

Pangalawang beses
Ang eksenang nakalimbag
Wala na namang kibuan
Ang lapad ng balakid
Mula sayo patungo sakin
Simple lang naman,
Wala namang nararapat na sambitin.

Paulit-ulit nga
Marahil walang letrang
Kinukumpas ng kampana
Magulang usapan nga ba?
Marahil hindi,
Pagkat minsa'y di na kailangan ng salita.
Jor Apr 2016
I.
Una palang pansin ko na,
At kita sa iyong mga mata,
Ang pag-iwas mo sa tuwing kakausapin kita.
Binabaling sa iba ang tingin,
Habang dinadama ang dampi ng malamyos na hangin.

II.
Rinig sa iyong labi,
Ang tipid ng iyong huni.
Mas naririnig ko pa--
Ang tibok ng puso mo, sinta,
Kaysa sa mga sinasabing **** salita.

III.
"Hindi ka ba kumportable
Na ako'y makatabi?"

'Yan ang tanong ko sa'king sarili.
"Oh, baka sa init ng panahon--
Kaya ka ganyan ngayon?"
Dugtong ko pa.

IV.
Gusto kong basagin ang katahimikan,
Ngunit hindi ko alam ang sasabihin,
At hindi ko rin alam kung paano sisimulan.
Sapagkat, pareho tayong nag-aalinlangan.

V.
Ilangan at alinlangan,
Iyan ang tila rehas na nagkukulong sa'ting dalawa.
Balak ko sanang basagin at tibagin,
Pero hindi ko kaya ng mag-isa,
Kailangan tayong dalawa.
Bianca Tanig Nov 2016
"hindi pa pala ako handa"

yan, yan ang mga katagang binitawan mo sakin 'nung gabing ika'y nagpasya
nung gabing ika'y nagpasyang manatili na lamang tayo sa pagitan ng magkaibigan at hindi magka-sinta

parang isang hampas ng alon na lumunod sa'kin mula sa dalampasigan na tila nagpahinto sa aking paghinga,
tulad ng ihip ng hangin na pumapatay sa apoy ng kandila,
ang siyang pagbitaw mo sa mga salitang
"nasanay na ata akong mag-isa"

parang isang eksena sa isang pelikula na tila gusto **** palitan ng mga bagong linya,
na para bagang nais **** gawan ng panibagong wakas,
ang siyang pagsambit mo sa ilusyong hindi kapa ata handang may makasama

oo, ilusyon
ilusyon kong maituturing ang hindi mo na paniniwala sa minsang inakala nating walang hanggan
sa minsang inakala kong hindi mo bibitawan
at susukuan,
tulad ng  noo'y pagkapit mo sa mga palad ko sabay sabi ng "walang iwanan"

naalala tuloy nung minsang sinabi mo
na darating ang mga oras na magiging mahina ka
na baka maguluhan ka,
o matakot ka,

at sa mga pagkakataong 'yon,
ang sabi mo sa'kin,
sana 'wag kitang bibitawan
sana 'wag kitang  susukuan

sinubukan ko,
sinubukan ko naman
sinubukan kong ilaban
sinubukan kong ipaalala ulit sa'yo lahat ng mayroon tayo,
kung gaano katotoo bawat sandali at minuto sa piling mo

ngunit siguro nga'y tama ka sa minsang sinabi mo na lahat ng bagay ay walang kasiguraduhan

na kahit gaano pa katibay ang pag-ibig na nasimulan at nabuo,
hindi ito magiging sapat para ilaban ang isang bagay na ikaw mismo ay bihag;

bihag sa isang rehas na kumupkop sa puso **** tila nasanay ng mag-isa

manhid na sa kahit anong pakiramdam at tila may mga nawawalang piraso

hindi alam kung saan naiwan o saan hahanapin,
hindi mawari kung gusto nalang hayaan o gusto pa bang buuin,
tanging tiyak na lamang sa ideyang hindi pa handang manindigan sa isang pag-ibig na minsang ginusto mo ring ilaban

hanggang dito na lang nga siguro tayo,

'hanggang dito nalang tayo",
tulad ng kantang likha niyo na hindi ko inakalang ako ang magiging bida dito

na para bagang isang bangungot na tila nagkatotoo ang "bigla" **** pagpili na manatili na lamang "sa pagitan" ng ikaw at ako at lisanin ang pagiging tayo

salamat,
salamat sa maiksing panahon ng pagpaparamdam mo sa akin ng walang hanggan

at sa pinaka-huling pagkakataon,
hayaan mo sana akong sambitin ang mga salitang to
hayaan **** ipabatid ko sa'yo ang nag-iisang bagay na gugustuhin kong mangyari sakali mang pagtagpuin ulit tayo sa panibagong yugto

na kung sakali mang sa  panahong 'yon ika'y handa na,
handa nang magmahal muli ng buo at walang takot,

pakiusap,
yakapin mo ang pagkakataong 'yon para subukang muli ang pag-ibig na minsang naging atin

kung sa panahong 'yon ay may natitira pa
akong puwang dyan sa puso mo,

pakiusap, sa panahong 'yon ay ilaban mo na ako tulad ng minsang paglaban ko sa pag-ibig ko para sa'yo



"hanggang dito nalang tayo"
hanggang sa muli,
rebelde ka at ako ang iyong sundalo.
George Andres Jul 2016
Hindi na ako iibig sa isang bagay na mamamatay rin lang
Hindi ko na ibibigay ang oras sa mga 'yong mapanlinlang!
Tigilin mo na ang paglublob saakin sa mga panaginip ng magpakailanman
Hindi totoo ang pag-ibig sa mamamatay rin lang
At iiwan ang imortal kong pag-ibig na tiwangwang sa gilid ng daan
Wala nang malay na siya ay tinalikuran ng isang bagay namamamatay rin lang
At di kayang punan ang puso kong kulang kulang

Nais kong umibig sa kalayaan
Isang bagay na di ko mahahagkan ni mahahawakan
Gusto kitang ibigin, o kalayaang mailap
Sa buhay kong kay tagal di hinagap

Isisigaw ang ngalan mo sa mga nais umapi sa 'yo
At agawin ka man ng kahit kanino
Hayaan mo't nandito akong mamamatay para sayo
Dahil ikaw ng pinili kong ibigin
Sa sibat o bala handa kang sagipin
Ialay ang boses na para sayo lamang
At walang ibang magkakamkam

Ikaw lamang ang hindi mamamatay
Na maski pagkaraan ng daan taong namatay
Ay muli ring mabubuhay
Kung mawala ka man saakin o aking giliw
Di kailanman nila'y maitatago di ako bibitiw
Ang pagkulong sayo sa mga kadena o sa likod ng rehas
Ay kahangalan ng isang batang mapangahas
O matatawag ko siya, mahal, na isang ungas

Dahil nagsusumigaw ka kailan pa man
Hindi ka nila maaagaw o kalayaan

Sapat na ang nagdugong puso ko noon kay hustisyang binalatan ng buhay sa aking harapan
Ubos ang laman, ginahasa't binayaran
Ang nais ko lang naman ay 'wag siyang mamimili ng pagnanasaan
Lumapit ako sa kanya ngunit anong maiaalay ng aking karukhaan?
Di pa sapat ang aking kamalasan
Binaligtad aking katotohanan
Maging ang pagkapantay pantay
Na siya rin mismo ang pumatay
7816
JK Cabresos Dec 2011
'Sang gabing walang kasintulad ng dati,
nang naglalakad ako sa tabi-tabi:
animo'y may sigaw na naulinigan
hinanap ko't ng ako'y napatulala
     sa 'di makatarungan.

Tumulong ako kahit 'no pang mangyari
para sa taong walang-awang pinaslang;
'di alam ang gagawin at pupuntahan
nakita'y may mataas na katungkulan.

At nang dumungaw ako sa paglilitis,
nabilanggo'y hindi totoong maysala;
dahil lang nga ba sa kapalarang itim
o mayro'n lamang s'yang kapit sa patalim?

Ngayon nga'y nandito ang pusong sugatan,
baon sa kalungkutan dulot ng rehas:
katarunga'y 'di pa batid kung nasa'n na,
patuloy  na lang ba akong mabubuhay
     sa nakatagong saya?
© 2011
Crissel Famorcan Dec 2017
Tournament.
Diyan unang nagtagpo ang ating mga landas,
Ilang taon pabalik noon, at medyo matagal na rin ang lumipas
Oo, aaminin ko agad kitang natipuhan
At nabighani ako sa taglay **** kagandahan
Kaya nga pinangarap kong ika'y maging akin
At umasa akong pareho tayo ng damdamin
Pero Mali pala ako ng akala
Mali ako ng hinala
Pagkat minsan,isang araw
Sa condo ng iyong kaibigan ako'y pinadalaw
At nagulat ako sa aking nadatnan
"Set-up" pala yun! Ba't di ko naramdaman?
Simula nun di na kita kinausap
Kaya nga tila natupad Ang munti Kong pangarap
Nang minsan mo akong yayaing magtanghalian
Na siyang naging simula ng ating pag-iibigan.
Pag-iibigang Perpekto at makulay,
Hinahanap ng marami—isang pag-ibig na tunay
Pero sa isang pagkakamali ay biglang nawala
Sa mundong ito'y naglaho na tila isang bula
Oo! Kasalanan ko ang lahat !
Dahil sa iyo mahal ay hindi ako naging tapat
Patawad.
Yan Ang tangi Kong nasambit noon sayo
At salamat sa Diyos dahil tinanggap mo pa ako
Kaya't pinilit Kong maayos Ang nasira nating relasyon
Dahil Ang lokohin ka ay di ko naman intensiyon
Mahal kita! Dalhin man ako sa ibang daymensiyon
Pero di ko inaasahan— bigla kang nagbago,
Mas naging mahigpit Ang iyong pakikitungo
Umabot tayo sa puntong tila ako'y nasasakal
—puso mo'y nagdududa sa aking pagmamahal
Pakiramdam ko,  ako'y nakakadena
Pagkat Bawal Ang lahat, para akong nasa selda
Isang preso ng pag - ibig, kamay mo Ang nagsilbing rehas
Lumipas Ang isang taon— ganoon pa rin Ang dinaranas
Ako'y nag -isip-isip at ninais magpahinga
Kaya't ako'y umalis sa kanlungan mo sinta!
Hinanap Ang sarili sa kalayaan Kong natamo
Ngunit kinalaunan, akin ding napagtanto
Hindi ko kayang mabuhay kung wala ka
Malungkot ang buhay at ayokong mag-isa
Lumipas Ang araw,babalikan ka na sana
Ngunit sadyang mapaglaro Ang tadhana
Pagkat sa aking muling pagbabalik, meron ka nang iba!
Nanlumo ako at mundo'y bumagsak
Puso ko'y nadurog at nahulog sa lusak!
Sa mata Kong may hinagpis, luha ay dumanak—
Mahal! Paano na Ang bawat nating balak?
Itatapon mo lang ba iyong sa gitna ng kawalan?
At hahayaan mo akong mawala sa dagat ng kalungkutan?
Alam Kong kasalanan ko na naman ito!
Pero di ba't kagagawan mo rin 'to?
Mahal bakit ako lang Ang nagdurusa?
Bakit tila ika'y walang pakialam at hanggang ngayon ay nagsasaya?
Ganito mo lang ba tatapusin Ang ating kuwento?
O baka isa lang itong bangungot sa pagtulog ko?
Mahal pakiusap, gisingin mo ako!
Sige! Magbibilang ako!
Isa,Dalawa,Tatlo!
Teka— kulang pa yata Ang  numero,
Magbibilang ako ulit para sa iyo
Isa,Dalawa,Tatlo!
Bakit wala ka pa rin?
At sa piling niya'y nariyan ka pa din?
Mahal Hindi na ba talaga natin 'to aayusin?
Itatapon nalang Ang lahat ng pinagsamahan natin?
Pero sige! Dahil mahal kita,
Pagbibigyan ko ang nais mo sinta!
Alam Kong sa puso mo'y may iba nang nagpapasaya
At may iba nang nagpapangiti sa maganda **** mata
Kaya sige! Hahayaan kita sa kanya
Alam kong sa kanya ka sasaya
Sa kanya ka liligaya.
Pero—mahal, iyo sanang tandaan
Oras na ika'y masaktan,
Nandito lang ako para sa iyo,
Kahit na Hindi ako yung pinili ng puso mo,
Ang bisig ko'y naghihintay na maging kanlungan mo.
Tumambad sa akin ang rehas
Na may tuklap-tuklap na nakaraan,
Minsa’y puti, ngayo’y sinag na ng araw.
May mga banderitas ding panlayag
Siyang simbolo ng mainit na pagbati.

Nakaririnig din ako ng padyak ng mga paa
Sabik sa halik ng lupaing hindi naman pag-aari.
Ang pagtatampisaw sa putikang
May sirit ng pagmamadali.
Ang pagkalampag ng pintuang walang tirahan
At ako’y maiiwan, nakatali sa silyang lupain.

Sampung minuto raw
Sampung minuto ring tumatagas ang mga alaala
Sampung minutong pagiging saksi ng ebolusyon
Ng waring walang himpil na pagtatantya ng pagkakataon.

Nilalatag ko nang paulit-ulit
Ang mga kwento ng bawat katauhang kasapi sa kwento
Sa kwento nilang paulit-ulit na binabasa
Buhat sa matatapang na mga matang
Hindi ko man lamang masuyo.

Nililingon ko sila sa aking paghihintay
Ako’y hindi kilala, bagkus binabalikan.
Malaya ko silang pagbubuksan,
Yayapusin ng buo kong pagkatao.

Hindi ako mapapagod sa pagkukutya sakin ng kalsada
Sa’king mga pagal na mga paang rumorolyo.
Patuloy kong iindahin ang bawat misteryo ng lubak at patag,
Maihatid lamang sila, sa panibagong kwento ng paglisan.
Masakit maiwan dahil sa isang paglisan
Mga bagay na di maiwasang masaktan
Mga alaala pilit kinalimutan
Dala nito ay bigat na nararamdaman

Mga patak ng luha hindi mapigilan
Dahil sa mga bigat na dala ng nakaraan
Kung saan matagal maghilum ang sugat ng kahapon
Na minsan ikaw mismo nahirapan itapon

Kaya sa pagsikat ng araw ay hudyat ng bagong umaga ng paglalakbay,
Ito ay nagsasabing tuloy lang ang buhay
Na maaaring gumawa ng mga bagong alaala,
Para sa isang bagong kabanata

Kasama sa unti-unting pagbangon,
Ang mga tamang pagtugon
Sa mga bagay na kailangan tanggapin,
Para ang sarili muling hanapin.

Kasabay ng pagbuhos ng malakas na ulan,
Ang mga natirang sakit ay tuluyang nahugasan
At di naglaon ito ay tumila,
Lumabas ang bahaghari dala ay pag-asa

Kasama nito ang simoy ng hangin, na nagmulat sa paningin
Na ang pagiging masaya ay sadyang pinipili,
At hindi masamang magmahal muli
Makita ang pagmamahal na para sa'kin hanggang sa huli

Kaya isa lang ang aking dalangin, matupad ang aking pangarap
Na ikaw ay aking mahanap
Di na sa panaginip kundi sa mundong tinatahak
Sana dumating ka na
Di sa isip kundi sa harap ko at nakikita ng dalawa kong mga mata
Sana makita ko na yung ngiti mo
Mga ngiti na magsasabi sa akin na  maging masaya lang dapat ako
Sana mahawakan na kita
Para di ko na maramdaman ang lungkot at pangamba
Sana mayakap na kita
Para maibsan yung sakit dulot ng aking mga problema
Sana dumating ka na
Para maramdaman ko ang sayang matagal ko ng hinahanap

At kung nandyan ka na
Sana hindi tayo ipaglayo ng tadhana
Dahil ngayon masasabi ko na ako'y "Handa"
Handa na akong magpakulong muli sa rehas ng pag-ibig, at para iyong malaman
Ang pag-ibig kong ito ay pang matagalan
Dahil ako'y handang susuko
Kahit life time sentence sa piling mo.
10/23/17
"Tao po?" unang beses akong naglakas ng loob,
Pero walang kibo ang nahihimbig na bantay.
Kinakatok ko gamit ang barya ang kahoy na bintana,
May rehas na yari sa metal pero madali namang masira.

"Tao po?" pangalawang pagsuyo
Habang pinagmamasdan ang dekorete sa bawat sulok,
Pero tila ba walang pakikisama ang may-ari,
Kaya't naisipan ko na lamang ibulsa ang pambili.

Halos maka-dalawang hakbang na ako
Nang bigla kong narinig ang kakaiba nyang tono,
"Ano yun?" magaspang ang boses niya
Kaya't napalingon akong bigla't niyari ang sarili pabalik.

Kinapa ko ang bulsa at kinuha ang barya,
At tinuro ang nakabalot na pangarap.
Dali-dali ko itong binulsa habang panakaw ang tingin.
Hanggang napansin niyang nakatitig ako.

Apat na hakbang buhat sa bintana ng pagsusuyuan,
Tinawag niya ako, pero hindi ko sya pinansin.
Puno ng kaba ang puso ko,
At kakaiba ang daing ng pag-iisip ko
Buhat sa pagtawag niya sa akin,
Hindi ko rin makalimutan
Ang malamlam niyang mga matang
Parang may nais ipahiwatig.

Sa pag-uwi ko,
Napatingin ako sa sariling repleksyon
At doon ko napagtagpi-tagpi ang lahat,
*"Nakakahiya, may tagos pala ako."
Tungkol sana ito sa pag-ibig pero habang sinusulat ko na, iba ang naging timpla ng eksena. Medyo nakakatawa. Isang akda para sa mga kababaihang magigiting sa kabila ng kanilang kabuwanang dalaw.

Bayani ang bawat dilag pagkat bahagi ito ng ating pagkatao.
Kev Catsi Jan 2020
naalala mo pa ang mga masayang araw?
na sa bahay niyo'y lagi kitang dinadalaw
Oo suot suot ko yung damit ko na dilaw
na tumeterno sa sa inyong ilaw

nakakatawang isipin
dahil sa mga masasayang kwentuhan natin
kalaliman na ng gabi kung tayo'y abutin
pero ang sabi mo ang gabi'y atin ng sulitin

mga tawa ****  walang humpay
kasabay ng paghampas ng iyong kamay
yun lang naman ang aking hinihintay
ang mga tawa't ngiti mo na hindi nakakaumay

pero tila lahat ay naglaho
ika'y biglang umiwas at nagbago
hindi ko alam kung bakit at papaano
ako'y iniwan ng walang abiso

puso ko'y parang binugbog
na sinalang sa apoy at sinunog
mundo ko'y binasag at dinurog
na tanging natira nalamang ay bubog

pero ang lahat ay nagbabago
sa rehas ng nakaraan ayokong mabilanggo
iiwasan ng magpakagago
sa minahal ko't ako'y itinago
khristine crimen Oct 2017
Anim na letrang salita
magwawakas ang lahat
Ayoko nang paalam
Ayoko nang luha
ngunit ika’y malaya na
sa mga rehas na iginawad
ko sayo

bukas makalawa maaring
limot mo na ang lahat
patawarin mo ako sa
hindi pag suko
umaasa na sana’y may
iaabante pa ang lahat

oo nga pala, walang tayo
kasi hindi naman naging tayo
damang dama ko parin
ang mga init ng iyong halik
na iginawad sakin

ang mga yakap ****
yumayapos saken kaluluwa
ang bawat ngiti **** matatamis
ang lahat ng yan ay
akin’ mamimiss

akala ko ako lang
ang nag iisa para sayo
ngunit hindi ko inaasahan
ako’y pangalwa lang sayo

Mahal kita
dalawang salita pero
mas pinili mo ang
anim na letrang
tatapos sa lahat

Gusto kong makalimot
ngunit ayokong ibaon
ang mga alaalang
napagsaluhan naten
Alaalang mas pinili kong itago

Matatapos na ang lahat
matatapos narin ang tulang
isinulat ko para sayo
Ang tanging hiling ko lang

Maging masaya ka
Isa
Dalawa
Tatlo
Salamat,
Paalam.
Agust D Jul 2021
panahong kay init at samot-saring pangyayari
ilalabas ang kwaderno't magsusulat ng hirayang bahaghari
iba't ibang mukha, ngingiti't tatawa kunwari

sa galaw, pananalita, at sa pagsulat ng kamay
pagkaguho, pagkawasak, at araw-araw na pagsasablay
sa mga bagay-bagay na 'di maiakbay
salungat sa sinyales na aking hinihintay

biglaang pagkalito, gan'to na ba ang takbo ng mundo?
kamay na animo'y tinanggal
paang singbikat ng bakal
hininga'y laging nasasakal
makakawala pa ba sa kasulukuyang estado?

nais nang kumalas, sa hindi nakikitang rehas
walang depinisyon, wala ring direksyon
hikbing palihim, kalungkutan sa takipsilim
naliligaw, nababaliw, sa indak na hindi inaral ngunit nakabisa pa rin
Mga Tulang Sinulat sa Dilim
inggo Apr 2016

hindi ko kayang buuin muli
ang pira-piraso **** puso
ngunit nandito ako sa iyong tabi
dumantay ka sa aking braso

nakahanda ang aking mga kamay
kapag kailangan **** tumayo
sasamahan kitang maglakbay
kahit saan tayo patungo

unti unting nakakatakas
sa rehas ng sakit na nararamdaman
unti unting bibilis ang oras
ang pagngiti ay hindi mamamalayan

Argumentum Jul 2015
Bonifacio

Sinlamig ng gabi
Ang tanikala sa aking kamay
Habang nakahiga
Sa aking hinimhimlayan

Singtamihik ng gabi
Ang aking paghabol ng hininga
Unti-unting naglalaho
Gaya ng kandila sa magdamag

Babangon sa tunog ng yapak sa kalayuan
Bawat yapak, dibdib ay bumibigat
Bubukas, lalangitngit ang rehas
Pipikit at lalaya ang hininga

Di alintana ng naghihingalong katawan
Ang sakit at lungkot na nalalasap
Sapagkat wala ng mas kikirot pa
Sa pagtamasa ng kamatayan sa sariling kadugo, katipan at kasama
Amo
082021

Nabibilang lamang sa aking mga daliri
Ang mga buwan na tiniklupan ng mga ulap
Nang sa’king mga bisig,
Ang yakap mo’y nagmistulang kumot
Sa balat kong sumisigaw sa alat
At anghang ng aking pakiramdam.

Sa titig mo’y ako’y nakalilimot
Na ang pangalan ko’y nagbagong bihis na rin.
At kasabay ng paglilipat silid at bubongan,
Ay ang paglisan ko sa unang tahanang
Humagkan sa aking pagkakakilanlan
At bumuhos sa akin nang di masukat na pagmamahal.

Ang mga ngiti **** pumapawi sa’king paghihintay
Sa maghapong masuklian naman
Ang pansamantala kong pangungulila’y
Nagsisilbing matatamis na tsokolateng
Hindi naman pala nakamamatay.

At sa ganitong pagpatak ng mga segundo
Na parang mga barya sa alkansya mo,
Ang tanging hangad ko na tunay na pag-aaruga’y
Iyong pabaon na araw-araw kong sasalubungin at pagbubuksan.

Nakalimutan ko na rin atang humanap pa ng iba
Di gaya ng panata ko noon sa mga rehas
Kung saan gusto kong kumawala.
Pagkat sa’yo pa lamang ay abot-langit na
Ang aking mga ngiti’t pagsintang
Lulan ng iyong mga hagkan
At walang pag-imbot na pag-aalaga’t pagkukusa.

Kung kaya ko lamang pigilan ang sarili
Buhat sa pagtikom ng aking bibig
Ay nais ko sanang ipagsigawan
Sa apat na sulok ng ating tahanan
Ang pangalan **** ni minsa’y hindi ko naintindahan.

Bagamat sa bawat pagkilos mo’y
Hindi ko maipagkakailang
Ako’y tunay mo ngang mahal at pinakaiingatan.

Hindi na ako manlilimos pa,
Ng pagmamahal o atensyon sa mga tauhang
Lilisan sa kani-kanilang panahon at kagustuhan.
At pipiliin kong masanay na makipagsayawan
Sa mga mata **** tanging lilim ang laan sa akin.

At kung ito man ang una’t huling sulat
Na ikaw mismo ang pumataw ng mga kahulugan
Ay hayaan mo ring masambit kong
Sa araw-araw, ikaw ang nanaisin ko pang makapiling.
Para sa aking amo..

Nagmamahal,
Luna the Frenchie
eyna Mar 2018
Isang manunulat,
Isang panulat,
Humanda para sa gyera,
Ito ay labanan gamit ang mga letra.

Hindi papaawat,
Nakahandang sumisid sa dagat,
Walang pakialam sa kahahantungan,
Buhay ay ilalaan.

Lilikha na mga kataga,
Panigurado itong maiiwan sa puso ng madla,
Ano nga ba ang pakay?
Alisin sainyong mata ang tamlay!

Uubusin ang bawat salita,
Na posibleng tumugma,
Sa sakit,
Pait,
Galit,
Hinanakit,
Ng bawat taong sa rehas ay nakapiit.

Isang manunulat,
Isang panulat,
Humanda para sa paglaya,
Huwag hahayaang muling tumulo ang mga luha.
Ito ay para sa mga tao/manunulat na nais kumawala sa pagkakabihag mula sa kalungkutan.
MM Feb 2021
Hindi mo mapapatahimik ang mga kumakalam na sikmura

Ang mga sumisigaw para sa pagbabago,

para sa katarungan

para sa ating mga karapatan

Maari **** busalan ang kanilang mga bibig,

magpanggap na wala kang naririnig

O piringan ang kanilang mga mata,

magbulag-bulagan sa katotohanan na sa bawat karapatan na patuloy kinikitil at niyayapakan,

baka sa’yo na ang susunod

Pero sabi mo, ‘bakit pa ako makikisali, hindi naman ako apektado’

o ‘bakit ba sila nanggugulo, wala namang magandang nadudulot ‘to’

Hindi ka sumasama sa laban,

dahil ngayon hindi pa ikaw ang nasa loob ng rehas kahit walang kasalanan

Hindi pa ikaw ang sapilitang hinuhuli at tinatadyakan sa daan

dahil lamang pinaglalaban mo ang iyong kabuhayan

Hindi pa ikaw ang nakahandusay sa daan, duguan

dahil lang napagkamalan

Hindi pa

Pero baka malapit na

Hihintayin mo pa ba?
112622

Balikan natin ang mga pahina ng kasaysayan
Bagamat may iilang tekstong isinawalang-bahala na.
Mga pahinang hindi na nagawaran
Ng konkretong kalinawagan
Bunsod sa kusang pagpapasakop natin
Sa mga banyagang hayagang dumidikta
Sa ating kultura maging adhikain.

Hindi man natin nalimot
Na tayo’y minsang nakipisan sa mga bahay kubo,
Tayo pa rin ay tumawid sa lubid ng kamangmangan —
Ilang ulit na‘t tila ba hindi na tayo natuto sa mga kamalian ng nakaraan
Hindi lang tayo basta nabitag,
Bagkus rehas ay atin pang ipinagtibay.

Oo, tayo lang naman ang bumihag sa ating mga sarili
Kusang sumiping at nagpatali
Hanggang huli na nang mamalayang
Hirap na pala tayong kumawala
Sa mga buhol na tayo mismo ang may sulsi.

Iniibig natin ang Pilipinas gamit ang ating bibig
Ngunit ang bandilang ating iwinawagayway
Ay hindi na pala ang sariling atin.
Hindi masamang makisabay sa uso
Ngunit wag nating kaligtaan na tayo’y mga Anak ng Bayan.

Hindi rin mainam na tayo’y magpasakop
Sa samu’t saring ideolohiyang inihahain sa atin.
Pagkat hindi porket nasa hapag na’y
Ito’y para sa ating upang nanamnamin.
Wag kang hangal, Inang Bayan!

Isinisiwalat natin na tayo’y tunay na mga kayumanggi
Gamit ang mga sandatang hiram
Ngunit sa ating pakikibaka’y
Hindi ba sapat ang ating armas
At kailangan pang umasa sa kanilang lunas?

Pluma ang naging sandata noon
Ngunit maging ang ating Bayani’y
Hinayaan na nating maging pipi.
Mga lata’y maiingay
Sa araw-araw nating pakikipagkalakal.

Kahit saan tayo sumipat,
Tayo’y natutukso pa rin —
Bumibigay at bumibitaw, nalilimot maging tapat.
Aahon nang nakapikit,
Maging lenggwahe’y pahiram na rin.

At kung tayo ang huhusga
Sa ating walang modong mga nagawa’y
Linisin natin ang sarili nating mga dumi’t
Wag nang hayaang maging pabigat sa iba.

At Bandilang ginula-gulanit
Ay sama-sama nating susulsihing muli
Nang ang mga galos ng nakaraa’y
Maging umaapaw na pabaon sa ating mga iiwan.

Sa pamamagitan ng ating pagbubuklod,
Tayo’y magiging isang buong Pamilya.
At magbabalik ang sigla
Na minsan nating hinayaang kainin ng mga bukbok
At anay ng ating pagkawatak-watak.
Katryna May 2018
Paikutin mo ako,

Sa iyong palad,
Sa iyong mundong walang ibang alam kung hindi ang itago ako
Hindi para maging yaman,
Kung hindi itago ako sa salitang "akin ka lang".

Akin ka lang,
pero ikaw kahit kelan hindi naging akin lang.
Pero ako, sayo lang.


Paikutin mo ako,

Sa iyong mga salita,
Sa iyong mga ginagawa.
Ikulong mo ako, sa rehas ng pag-ibig na
Hindi pwedeng maging tama,

Sabihin mo,
nasaan ang susi na magpapalaya sa matagal mo ng kinukubli?

Mga pakiramdam na hindi masabi-sabi,
Tinago mo ng matagal,
Hindi mo sina alang-alang

Saan mo sinisilid ang iyong nararamdaman?

Sa kanya?
Sa kanya.

Nasa kanya ang susi ng iyong kalayaan
Ngunit nasa akin
ang susi ng iyong kaligayahan.

Na sa dilim mo lang nahahawakan.
Nasisilayan.
Nalalasap.

Sa dilim lang pwedeng magtama ang mga pinaniniwalaan nating tama.

Sa dilim na kapag pinasukan ng ilaw,

Maglalaho ng parang bula.

At ang salitang ikaw, ako

ay tuluyan ng mawawala.
Atheidon Mar 2019
Anong oras na’t puno na naman ng puwang at kalungkutan?
Mga saya na bigla na lamang naglaho sa kawalan.

Sa paglipas ng oras,
tila ba’y nawawalan ako ng lakas at para bang gusto ko na lamang tumakas—
tumakas sa rehas na aking dinaranas.

Tahanan — ang palatandaan ng aking katauhan.
Dulot ng bigat ng kursong pinili sa kolehiyo,
ako ngayo’y malayo sa palatandaan ng aking katauhan.

Nakakamiss.

Malayo sa palatandaan ng aking katauhan,
katauhan na binabalot ng kalungkutan,
at hindi maipaliwanag na pakiramdam ng kawalan.

Paano nga ba ito?

Sa kabila ng nararamdaman,
patuloy akong lalaban at patuloy na paniniwalaan
na ang panghihinang  nararanasan,
ay pansamantala lamang.

patuloy kong tatandaan,
na ang kawalan ay panandalian lamang,
at ang palatandaan ng aking katauhan ay akin ding mahahawakan
dahil bukas, higit kong pagsisikapan
na aking pangarap ay makamtan.
093023

Ikaw ang Aking Bayan
Ang aking Pag-asa’t Ilaw
Sa mga rehas ng kadiliman…
Hayaan **** ang Liwanag Ko
Ang magningning sa Sanlibutan.

Ikaw ang Aking kawangis
Damhin mo ang Aking pag-ibig
Wagas at dalisay ang hain Ko
Kaya’t itapon ang pangamba’t
Sumabay sa pag-ihip ng hanging
Nagmula sa Aking hininga.

Sa dilim ay mas magliwanag ka
Isasaboy ko ang Aking kinang
Sa liblib na wala pang nakararating.
Takot mo’y babalutin Ko
Ng aking pagsinta habang ikaw ay humahayo.

Yakapin mo ang aking pagkatawag sayo,
Maging saksi ka’t magliwanag pa
Habang ika’y naghihintay…
At ako’y magagalak sa’yong pagsunod…
Mahal kita, Anak at mahal ko ang Sanlibutan
Pagkat Ikaw at Sila —
ang aking Bayang babalikan.
Isaias 49:8-12

8 Sinabi pa ni Yahweh sa kanyang bayan:
“Sa tamang panahon ay tinugon kita,
    sa araw ng pagliligtas, sinaklolohan kita.
Iingatan kita at sa pamamagitan mo
    gagawa ako ng kasunduan sa mga tao,
ibabalik kita sa sariling lupain
    na ngayon ay wasak na.
9 Palalayain ko ang mga nasa bilangguan
    at dadalhin sa liwanag ang mga nasa kadiliman.
Sila'y matutulad sa mga tupang
    nanginginain sa masaganang pastulan.
10 Hindi sila magugutom o mauuhaw,
    hindi rin sila mabibilad sa matinding hangin at nakakapasong init sa disyerto,
    sapagkat papatnubayan sila ng Diyos na nagmamahal sa kanila.
Sila'y gagabayan niya patungo sa bukal ng tubig.
11 Gagawa ako ng daan sa gitna ng kabundukan,
    at ako'y maghahanda ng lansangan, upang maging daanan ng aking bayan.
12 Darating ang bayan ko buhat sa malayo,
    mula sa hilaga at sa kanluran,
    gayon din sa lupain ng Syene sa timog.”

——-

Mateo 25:34-40

34 Kaya't sasabihin ng hari sa mga nasa kanan niya, ‘Halikayo, mga pinagpala ng aking Ama! Pumasok kayo at tanggapin ang kahariang inihanda para sa inyo mula pa nang likhain ang daigdig. 35 Sapagkat ako'y nagugutom at ako'y inyong pinakain; ako'y nauuhaw at ako'y inyong pinainom. Ako'y isang dayuhan at inyong pinatuloy. 36 Ako'y hubad at ako'y inyong dinamitan, nagkasakit at inyong dinalaw, nabilanggo at inyong pinuntahan.’

37 “Sasagot ang mga matuwid, ‘Panginoon, kailan po namin kayo nakitang nagutom at aming pinakain, o nauhaw at aming pinainom? 38 Kailan po kayo naging dayuhan at aming pinatuloy, o kaya'y hubad at aming dinamitan? 39 At kailan po namin kayo nakitang nagkasakit o nabilanggo at kayo'y aming dinalaw?’

40 “Sasabihin ng Hari, ‘Tandaan ninyo, nang gawin ninyo ito sa pinakahamak sa mga kapatid kong ito, sa akin ninyo ito ginawa.’
AgerMCab Aug 2020
Gabi-gabi kitang pinapangarap aking mahal
Sanhi marahil ng pusong kung umibig ay hangal

Regalo ka ng tadhana, hindi naman pwedeng buksan
Maamo **** muka sa diwa lang maaaring masdan

Rehas ang katumbas ng ating pagibig, hindi pa malayang ipagsigawan
Ako'y nananalig laya nati'y ibibigay sa panahong wala ng alinlangan
Prince Allival Mar 2021
Nakatindig sa harap ng mga nangagdaan
Sa pagtunog ng batingaw, ikaw ang s'yang naaalala, na ikaw sana'y magbalik.
Ako ngayo'y nakabinbin sa bangin ng kalungkutan: Nasa'n ka na nga ba?
Sadyang 'di kita matanaw kahit man lang ay saglit.

Nalulunod ako sa mga luha
sa bawat oras ng pagkadapa,
Nakapako sa krus ng pag-iisa't pighati;
'Sang pinsala dulot ng pag-ibig
na nawaglit lang ng bigla
Nasa'n ka na nga ba?
Hinahanap-hanap kita sa bawat sandali.

Nakakulong sa rehas ng iyong pagmamahal,
At sa pagdating ng hating-gabi,
ginagapos ng lubid ng karimlan:
Walang mahagilap na dahilan
sa paglayo mo mula sa 'king piling,
Bukod-tanging kahapon na lamang
ang aking sinusubukang gunitain.

Subalit gulo ang s'yang aking batid,
pait ang s'yang aking lasap;
Ni walang kapayapaan,
ni bigkis man lang ng galak.
Tayo sana'y habangbuhay na, ba't ka pa lumisan?
Nasa'n  ka na nga ba?

At kung hindi ka pa rin darating,
sa panahong mundo na'y magdidilim,
Maghihintay pa rin ako sa 'yo
hanggang mayro'n pang akay na takipsilim.
Sheena Garao May 2020
Ang bawat simula na syang aking pilit na binabalikan
Ang araw at kaganapan na kung saan tayo unang nagkabanggaan
Mukha **** puno ng pag-aalala na tila isang larawan- kay hirap nitong ipinta
Ang iyong tinig na Kay sarap sa tenga
Ang mga ngiti na ayaw na mawaglit sa akong isipan
O baka naman ang iyong pabangong akin parin natatandaan
Alin nga ba sa mga iyon?
Tila lahat ng mga ito'y kay hirap kalimutan
Ang mga tawanan sa mga sumunod pang mga kaganapan
Ang mga pinag-uusapan sa lugar na nagsilbi narin naging tagpuan
Kay sayang balikan ang mga ala-alang nais ko nang kalimutan
Mga ala-alang kay saya sa umpisa na sya ring nagdulot ng matindin agos nitong mga luha
Sa mga gabing tila ayaw akong palayain mula sa rehas ng mga ala-ala
Ang syang dahilan ng mga nagmumugtong mga mata
Kaytamis pakinggan na tulad ng tula
Bawat umpisa ay napakatalinghaga ngunit hindi lahat ng mga salita sa wakas ay nagkakatugma
Zen billena Aug 2020
Sa bawat pag pitik ng orasan
Bakit ba lagi ikaw ang laman ng isipan?
Kung ang ngiti at sulyap mo lang ay rehas.
Siguradong wala ng pagkakataon pang makatakas.

Ewan ko ba?
Para kang barakong kape
Na hindi ako pinapatulog sa gabi.
Parating nasa isip ka.
at iniisip ko ,kung iniisip mo din ba?

Isa, dalawa, tatlo..
gusto ko ng tumakbo
Pero papanu?
Kung sa kada hakbang ng mga paa ko, imbis na lumayo ay lalo
Pang lumalapit sayo.

Paanu ba malalaman
kung Mahal mo na?
Pasensya kana..
Kung ito man ang mga sintomas
hindi ko na hahanapan pa ng lunas.
ang nag iisang tiyak
sa isang libong duda

ang uuwiang tahanan
sa mainit na araw
sa malamig na ulan

parang alaalang kinalimutan
parang pintong tinalikuran

ang nagpakawala sa rehas
ang nagpagaan sa dala

hindi ka lang tala sa kadiliman
ikaw ang buong kalawakan

— The End —