Nauubos na ang katas ng mga bulaklak sa hardin,
Gayundin ang mga dahong tila nagsasayawan sa bawat pagsipol ng hangin.
Unti-unting ring nanamlay ang mga iwinawagayway sa bawat pulong ipinagbigkis.
At maging ang bahaghari'y waring sanggol na nahihiyang magpakita't piniling magtitiis.

Sa pagtikom ng bibig ng tinuturing na demokrasya
Ay nasaan nga ba ang tunay na pagkalinga?
Na sa tuwing gumagayak ang mga nakapilang ekstranghero
Ay magsusulputan ang mga buwayang masahol pa sa nakawala sa hawla.

Sinisipat ang mga bulsang walang laman,
Para bang mga santo silang naghihintay sa alay na hindi naman nila pinaghirapan.
May iilan pa ngang susukli ng lason buhat sa kanilang mga bibig.
Matindi pa sa hagupit ng kidlat, kung sila ay magmalupit.

Doon sa kasuluk-sulukan ng kurtina sa entablado'y
Nagsitikom ang mga buwelta ng mga may puting kapa.
Sila sana ang pinakamakapangyarihan
Na hindi kung anong elemento ang pinagmumulan.
Sila sana ang pinapalakpakan,
Ngunit ang suporta'y wala naman palagi sa laylayan.

Taas-noo sila para sa bandilang pinilay ng sistema.
Bayani kung ituring ngunit sila'y napapagod din.
Nakakaawa, pagkat sila'y pinamahayan na rin ng mga gagamba
At kung anu-ano pang mga insektong noo'y itinataboy naman sa kanila.

Tangay nila ang armas na posibleng lunas sa kamandag,
Sila na rin mismo ang dedepensa't aawat
Sa paparating na mga kalabang hindi naman nila nakikita.
Ano nga ba ang laban nila?
Ano nga ba ang tagumpay na maituturing
Sa labang tanong din ang katapusan?

Samu't saring lahi na may iisang kalaban
Ngunit ang tanong ko'y, may iisa rin bang patutunguhan?
May iisang sigaw ngunit ang tinig ay wasak sa kalawakan.
May iisang mithiin ngunit ito'y panandalian lamang.
Pagkat sa oras na ang giyera'y mawaksian na rin,
Ang medalya't parangal ay tila isasaboy pa rin sa hangin.

Most of the political world
needs to reevaluate on
how indifferent neutrality
and tactful compromise
does not amount to
equal measures
in a thriving democracy.

Powered matter leaves their origin,
Into a land in the distance,
Residing in the hearts of children
Offering everything but resistance,
Exchanging life and his riches
For the taste of blood in their kisses.

A child is a sacrifice
For what is right
In the prophet’s eyes
And minds that are blind
To the lies that bind
His cries and surmise-s.
The prophet’s prophecy
Is to gain profit from gases
More flammable that propane.
His fingers, crossed and lost,
His veins, lost its blue,
His skin, has turns chartreuse
With the sight of the new moon.

A new dawn begins
With the same sun,
Covered by new clouds.
Sounds of the innocent,
Muffled by the lead they’re
Buried in.
Their fears of growth
Disappear with their sight.
But it’s alright,
It’s in the name of Liberty,
Currency, and Democracy.

once again
    this time in Georgia
communities of color
saved democracy
from spiraling into
violent authoritarianism

in spite of armed white mobs
     incited by the president's men
breaking into the nation's capitol
looting and destroying
interrupting certification hearings
forcing members of congress
    to seek sheltered places
killing a policeman
causing five more deaths

the scenes
shocked the world
and most U. S.  citizens

america has become small again
no more a beacon of democracy
just another banana republic

in a real democracy
citizens cast their votes
and then respect
certified election results

is it too soon, to hope this is true
can I say it now, and share my new view
fogs are lifting and hope is back
the sun will come out and get us on track
if all goes well and unity returns
democracy will follow around the next turn
arguments and yelling will soon be replaced
kindness and friendship should return in great haste
looking forward to the change in the world we all know
go out there and help this new message to grow.....

Brian Hill - 2020 # 307