Unang pagkikita natin sa ating pinasukan
Parang hangin lamang na dumaan
Tuloy tuloy pa rin sa paglalakad
Na parang may importanteng lakad.

Ako ay parang isang sirang mata
Na walang kakayahang makakita
Nang isang rosas na putuloy na bumubuka
Dahil sa taglay nitong glamorosa.

Subalit sa mga sumunod na araw at tayo’y nagkakilala
Para kang isang ilaw na hindi maalis sa aking mga mata
Na kahit saan magtungo ang aking mga mata
Ikaw pa rin ang nakikita.

Ako’y nagagalak
Sa tuwing tayo ay humahalakhak
Na parang ang puso’y pumapalakpak
Ang paglisan ay hindi ko minsang binalak.

Sa sandaling tayo’y magkausap
Pakiramdam ko ako’y nasa ulap
Na kung maaaring hindi na kumurap
Upang ang pag-uusap ay lalong sumarap.

Subalit ang oras ay napakabilis malagot
Kaya’t ako’y nakaramdam ng matinding takot
Na mangyari ang isang bangungot
Na baka sa susunod hindi ka na sumagot.

Nagpatuloy ang mga araw na dumaan
Ika’y patuloy kong pinagmamasdan
Na habang ako’y  umiisip ng daan
Upang ika’y malapitan.

Nagdaan ang araw at buwan
Habang ika’y aking pasekretong pinagmamasdan
Ako’y lubusang naguguluhan
Kung bakit laging ganyan.

Di nagtagal ako’y may naramdaman
Na pakiwari ko’y dahil ika’y nasilayan
At nakilalang lubusan
Na pilit kong inaalis sa aking isipan.

Subalit ako’y nabigo
Sa aking pagtatago
Nang nararamdamang nabuo
Sa palagiang pagtatagpo.

Isang araw ako’y humantong sa isang pagtatapat
Na isang daang pinag-isipan kung ito’y nararapat
Kahit na natatakot na ako sayo’y di pa sapat
Pero ito’y aking nilabanan dahil ang layunin ko sayo’y maging tapat.

Sa  aking pagtatapat lubha akong nalungkot
At natakot;
Na baka ako’y masangkot
Sa isang pangyayaring masalimuot.

Nang ika’y makilala mahal na kita
Ngunit ng tumagal-tagal, may mahal ka pa lang iba
Ako’y nasaktan at nalungkot sa nalaman
Hanggang kaibigan na lang pala ang ating turingan.

Ilang araw ang nakalipas ako’y di mo na pinapansin
Mga matatamis na ngiti na dulot natin
Unti unti nang nagiging asin
Na sa alat di na maatim.

Iniisip na lang na ika’y natatakot akong mahalin
Na baka saan pa tayo dalhin
Na sana’y aking dasal ay dinggin
Na ako’y iyong mahalin.

Nagdaan ang mga araw
Ako’y nahumaling makinig ng malulungkot na kanta
Na nagpapabalik ng masasaya nating alaala
Na sa isang iglap lamang nawala na--na parang bula.

Ito ang nagdulot sa akin ng pighati
Dahil simula pa noon ikaw na ang tanglaw sa aking mga gabi
Ikaw ang liwanag sa araw kong hinahabi
Na ikaw lamang ang makakapagbalik ng kulay sa pusong nagbigti.

Paano kung sabihin ko sa’yong ayoko na?
Hindi ko na kaya kung patatagalin pa
Sapagkat ga’no man kalalim akong nahulog
Natatapos din ang himig ng awit at tugtog.

Paano kung sabihin ko sa’yong napapanahon na
Na ako’y lalayo na
Dahil kahit gusto ko mang kumapit pa sa’yo
Pareho tayong mahihirapan kung ‘di lalayo.

Sa totoo lang, marami akong ayaw sa sarili ko,
Kaya’t malalim na takot ang nararamdaman ko
Kahit na sabihin ng iba noon na gusto nila ako
Dagli kong iisiping, “Sino niloloko mo?” .

Subalit puso ko’y ikaw ang pinili
Na kay tagal kong itinago sa aking sarili
Sa isang iglap at sandali
Ako’y napapili kung ikakasaya mo ba o ikasasaya ng aking sarili.

Labis man akong nasisiyahan pag ika'y nakikita
Labis man akong natutuwa na ika'y nakikita kong masaya
Kahit nasasaktan,
basta masaya ka Okay na!

Dahil ang pag-ibig ay walang hinihintay na kapalit
Pag ibig na handa siyang palayain
Pag ibig na nasayang at napuno ng kalungkutan  
Pag ibig na nauwi sa masakit na paalam.

Dahil sa’yo natutunan kong maging matatag
Natutunan ko ang tunay na pagmamahal
Pag ibig na minsan, nagsisimula sa katapusan
Na sanay pagmamahal ay mapalitan.

Kaya’t ngayon dahil sa ako’y lubusang nasaktan
Akin munang kakalimutan ang magmahal
Dahil sa luha kong mahal
Kinalimutan kong magmahal dahil baka ikaw at ako’y di magtagal.

Tandang-tanda ko pa kung paano tayo nagsimula
Tandang-tanda ko pa kung paano tayo nagkakakila
Sa una’y wala tayong pakialam sa isa’t-isa
Pero dumating din tayo sa puntong magkausap sa telepono mula gabi hanggang umaga

Tandang-tanda ko pa kung paano mo ako pinakilig ng iyong mga salita
Kung paano mo ako pinakilig sa bawat tingin mo sa aking mga mata
Akala ko sa libro at pelikula lang nangyayari ang ganoong mga eksena
Ngunit mali pala, pati sa totoong buhay nadadama pala

Tanda mo pa ba kung paano natin gamitin ang oras
Ang oras na tila limitado ay kailan man ‘di natin hindi inabuso
Kahit pa may pagsusulit sa klase kinabukasan
Pinipili natin na magusap at maglakad hanggang tayo ay pagsabihan

Tanda mo pa ba kung paano mo ako niyakap habang ako’y humahalaklak
Kung paano mo rin ako niyakap noong ako naman ay umiiyak
Tanda mo pa ba kung paano mo sabihin na mahal mo ako
‘Di pa ‘ko naniwala dahil aminado ka na ikaw ay sadyang mapagbiro

Tanda mo pa ba kung paano natin iniwan muna saglit ang barkada
Para lang sabay tayong bumili ng fishball o monay doon sa may kanto ng kalsada
Kay tagal nating naglalakad para lang dayain at mapahaba ang oras ng pagsasama
Pagbalik nama’y iilang piraso lamang ng fishball at monay ang dala

Tanda mo pa ba noong tayo’y magkasama sa gabi at naglalakad
Kamay mo ay nakakapit sa aking baywang sa pag-aalalang baka ako’y mawala
Kahit pa maglakad sa umaga, kamay mo ay nasa aking likod
Kahit saan mo man ilagay, tila lagi **** sinasabi ay “Lakad ka lang, andito ako.”

Tanda mo pa ba noon kapag may miting ng sabado sa eskuwela
Lagi tayong pumapasok ng mas maaga, isang oras bago ang natatakda
Ngunit hindi sa eskuwela ang ***** kundi sa parke nang makapaglaro saglit
Tapos pagbalik sa eskuwela ay tayo na lang pala ang wala sa silid, dahil nahuli pa rin.

Tanda mo pa ba noong tayong dalawa ang nag-representa
Tayong dal’wa ang lumahok para sa titulo at karangalan ng eskwela
At nang manalo’y lahat nagalak at sinabi na
Tayo muli ang lalalok para sa susunod na laban sa makalawa

Nakilala tayo sa ating galing, pati na rin sa kilig na ating inihatid.
Kaya naman pag sa kompetisyon, tayo ay naghigpit.
Ang dating magkasama sa lahat at magkakampi,
Ngayo’y biglang naging magkatunggali.

Tayo ngayon ay kinumpara sa ibang magkasintahan
Bakit raw sila pagdating sa grado sa eskwela ay okey naman?
Bakit raw sila ay parang walang pakialam sa kung anong kalalabasan
Ngunit tayo ay tila naguunahan

Kanya-kanyang labanan, kanya-kanyang istratehiya
Kanya-kanyang napalanuhan, kanya-kanyang talunan
Nagsarili at ‘di na namansin pa
Para bagang dalawang taong ‘di magkakilala

Nabalot ng yabang ang ating mga isip
Ngunit ang puso nati’y nanatiling tahimik
Hindi umimik kahit isang saglit
Kaya naman isip lang ang namalagi’t naghari

Tanda mo pa ba kung paano tayo noon?
Tanda mo pa ba kung ano ang meron?
O nakalimutan mo na kung ano ang mga sinabi mo sa akin noong okey pa?
Dahil ‘di ka sumagot noong sinabi kong, “patawad” at inamin ko ring mahal kita.

Unang beses kong sinabi sa iyo ang mga salitang iyon.
Unang beses sa buong pagsasama natin ng isang taon.
Ngunit nang binanggit ko hindi ka man lang tumungo
Kundi pinabayaan **** katahimikan ang mag-ingay para sa’yo.

Natatandaan mo na ba pagkatapos ang lahat ng aking pagpapa-alala?
Natatandaan mo na ba kung paano sumibol at nawala
Ang pagsasamang puno ng pangako at pag-asa
Natatandaan mo na ba?

Kung sakali man na talagang nalimutan mo na,
Pasensya sa ingay kong ito kasi ako hindi pa.
Hindi ko malimutan sapagkat sariwa pa.
Sariwa pa lahat ang pangyayari kahapon na dahilan kung ba’t may luha ngayon sa’king mata

Kung talagang nalimutan mo na,
Lahat ng ginawa natin, malungkot man o masaya,
Utang na loob, pwede ba ako’y turuan mo sana
Kung paano limutin ang lahat ng alaala.

Kahit na hindi na matago ang sugat na nameklat na,
Peklat na kahit Sebo de Macho ay hindi kaya,
Basta mabura lang alaalang nagdulot ng sugat na peklat na
Okey na sa akin iyon, okey na.

Okey na, oo. Kasi ‘di naman talaga peklat ang dahilan
Ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ako ay lumuluha
Eh ano naman kung may peklat ako di ba?
Wala pa rin naman kasing papantay sa sakit na nadarama

Sakit na muntik na akong malagutan ng hininga
‘Di ako nagbibiro sapagkat sa bawat pag-iyak at pag-singhot ko
Naninikip ang aking dibdib, nagdidilim ang aking paningin
Hindi ako makahinga

Tanda mo pa ba, noong tayo’y muling nag-usap
Tila ba gusto ko muling magpakilala
Akala ko kasi isang pag-uusap para muling makapagsimula
Yun pala, usapang pangwakas na.

At doon na huminto lahat ng masasakit na mga alaala.
Ngunit hindi huminto ang paghihinagpis ko bawa’t gabi, kada umaga.
Kaya naman hinihingi ko ang tulong mo kung ‘di mo na naaalala
Dahil kailangan kong malimutan ang lahat ng tanda ko pa.

Sawakas! Nahanap na kita.
Ikaw na kaya akong pasayahin sa tuwing ako'y nalulungkot,
Ikaw na kayang tiisin ako,
Ikaw na dahilan ng pag ngiti ko araw-araw,
Ikaw na hindi ko kayang mawala,
Ikaw na minahal ko ng sobra,
Ikaw na mahal ko,

Kumulubot man ang aking mga balat, kamay mo pa rin ang kahawak kamay hanggang sa huli,
Pumuti man ang aking mga buhok, ikaw pa rin ang kasama sa pag tanda,
Manghina man ang aking tenga, papakinggan ko pa rin ang boses **** tila himig ng isang alpa na kay sarap pakinggan,

Sabi nila kung nahanap mo na raw ang taong para sayo, babaliktad ang sikmura mo at bumilis ang pag tibok ng puso mo nanghina ang tuhod mo, mukhang mali ata sila. Dahil hindi mo nabaliktad ang sikmura ko dahil inayos mo lahat ng mga mali saakin, at lalong lalo na hindi mo napa bilis ang tibok ng puso ko kundi napabagal mo at na palakas mo ang mga tuhod ko na pagod na sa kakahintay sa wala. Pero eto na, dumating ka na. Wala na akong hihintatin pa dahil, andito ka na.

Andito na yung taong makakasama ko habang buhay,
Andito na yung taong papakasalan ko balang araw,
Andito na yung taong kasama ko bumuo ng isang pamilya,
Andito na yung taong tumupad na mayroong "Forever"
Andito na yung taong kaya akong tiisin kahit nasasaktan na siya ay patuloy pa rin akong minamahal,
Andito na yung taong tinupad ang "Tayo lang hanggang sa huli",
Andito na yung taong mahal ko,
Andito ka na.

Mahal patawad sa mga hindi ko pag alala,
Patawad sa hindi ko pag lapit,
Patawad sa hindi ko pag tiis,
Patawad sa hindi ko pag paramdam sayo na mahal kita,
Patawad sa mga katangahan ko,
Patawad sa lahat,
Hindi ko tatapusin ang tulang ito sa patawad kaya sige..

Mahal salamat dahil isa ka sa mga patuloy na sumusuporta saakin,
Salamat dahil kinaya mo akong tiisin,
Salamat dahil minahal mo ako noong mga panahon na hindi ko kayang mahalin sarili ko,
Salamat dahil lagi kang andiyan para sakin,
Salamat dahil kahit hindi tayo nag uusap ako pa rin ang mahal mo,
Salamat dahil ipinaramdam mo sakin na mahal mo ako,
Salamat dahil pinapasaya mo ako araw araw,
Salamat dahil may "TAYO".

Nagtagpo ang ating mga salita
Higit sa isang sandali
Yung isang sandaling hindi panandalian
At kalakip ng ating tila kaytagal na hintayan
Ang sinasabi nilang heto na
Heto na pala ang pangmatagalan.

Nagtagpo ang ating mga ulirang mga puso
Kasama ang bawat sakit na hanggang ngayo'y pasan-pasan pa rin natin.
Kasama ang bawat agam-agam,
Kasabay ng kanyang pagluwas buhat sa mga makakapal na ulap
Ang pagtanghod ko sa muli nating pag-uusap.

Nagtagpo ang ating mga damdaming
Marupok pa sa kahoy na hinayaang anayin.
Kung saan ang bawat pako'y nag-iwan ng mantsya at kalawang.
Nagtagpo ang ating mga basag na pangarap
Ang mga pangakong hinayaan nating
Matunaw sa likido ng galit at pait.

Nagtagpo ang ating mga paningin
Sa hindi inaasahang tambayan
Sa tambayan ng damdaming
Akala nati'y wala nang lusot para sa kinabukasan
At kasabay ng minsan nating pag-aaksaya ng panahon
Sa pagpapaligaw sa mga mabubulaklak na salita,
Tayo ay nagtagpo na may iisang luha sa iisang garapon.

Nagtagpo tayo sa basag na nakaraan
At hinapo sa bawat piyesta ng masasakit na mga salita
Bagkus sa likod ng bawat "ayoko na" at "bahala ka na"
Ay sabay tayong nagtagpo at nagtago ng ating mga dala-dala.

Doon ka sa kaliwa at ako naman sa kanan
Doon tayo sa magkasalungat na landas
Kung saan ang oras ay posibleng di na magsipaglihis pa
Na ang aking umaga ay di mo na gabi
At ang aking gabi ay di mo na umaga.
Kung saan ni isa'y di na aalis
At kung saan ang lahat ay posibleng di na magmintis.

Baka doon --
Baka sakaling matagpuan nating muli ang isa't isa.

---

Minsan, napadpad ako sa karagatan
Kung saan ang bawat hampas ng alon
Ay tila kumpas na lamang ng nakaraan
Na ang dating puting buhangin
Ay unti-unti nang nanumbalik
Akala ko'y isang panaginip
Pero doon ay may subalit --
Subalit na napakaganda.

Ako'y saksi sa pagluha ng langit nang pabaliktad
Na parang ang lahat ng maganda sa dalampasigan
Ay unti-unting inanod
At akala ko'y di na makababalik.

Para tayong nasa isang jeep,
May iba't ibang pupuntahan.
Mayroon doon sa malapit, sa kabilang kanto o sa dulo ng bayan.
Hindi magkakakilala pero iisa lang ang layunin.
Ang makarating sa pinaroroonan.

Para tayong nasa isang jeep,
May nagmamadali, may chill lang.
Naghihintayan at nagmamasid...
Kung sino ang unang magbabayad ng pamasahe.
Kung kanino i-aabot ang pamasahe.

Para tayong nasa isang jeep,
Ayaw umupo sa pwesto malapit sa driver dahil may instant trabaho na agad
Taga-abot. Taga-bigay.
Kailangan sumigaw para marinig.
Kumapit ng mabuti para hindi mahulog.

Para tayong nasa isang jeep na walang ibang ginawa kundi ang makipagtitigan.
Habang ang ating mga mata ay nag-uusap at nag-kikislapan.
Para tayong nasa isang jeep na handa makipagsiksikan para lang makauwi.
Habang ako, sayo ay wala ng espasyo .
Kasya pa ako pero mas pinili **** pasabitin na lang ako.

Na traffic lang tayo saglit bigla ka na lang pumara at sabay baba sa buhay ko.
Na parang nakalimutan mo ilagay sa bag ang baon mo
O kaya naman di ka sigurado sa direksyong patungo
Hindi ko na nakita ang mukha mo dahil sa kapal ng usok na buga ng tambutso
At hindi ko man lang naibalik sayo ang sukli mo,
Nahawakan ang mga kamay mo at napigilang maglaho.

Sa iyong simpleng paningin
Masaya ang aking damdamin,
At sa puso ko ay ikaw pa rin
Hanggang dulo ikaw ang hihintayin,

Sa loob ng apat taon na ito
Ang damdamin ko ay para lang sa iyo,
Mga nadama na hindi magbabago
At mananatiling totoo,

Ang iyong liwanag ay isang kagandahan
Punong puno ng kaligayahan,
Sa ibang tao, binigyan mo ng kasiyahan
Ang ala-ala na hinding-hindi makakalimutan,

Panahong tayo ay nagsama
Ako ay punong puno ng saya,
Araw araw nating pagkikita
Hindi kayang tigilan na tignan ka,

Kahit sa isang pag-uusap
Pakiramdam ko ay isang ulap,
Nahahanap ng isang ganap
Para magkaroon ng balak,

Ako ay nahihiya pa din
Sa aking sariling damdamin,
Pero gusto lamang isipin
Ikaw ang liwanag sa dilim,

Mensahe na gusto kong sabihin
Ikaw pa din ang aking pipiliin,
At ngayon kong aaminin
Ikaw ang aking iibigin,

Kahit ang iyong simpleng biro
Ang mga kasiyahan na punong puno,
Na sanang manatili na dito
Katulad ng ala-ala sa iyong regalo,

Ako na natutuwa sa iyong pagbasa
Sa aking binigay na mga tula,
Binigyan pansin, at di sinira
Sapat ang kapalit sa iyong tuwa,

Nung simula, hanggang dulo
Ikaw lamang ang nagbubuo,
Sa liwanag ng aking mundo
Na mananatiling totoo.

Noon halos magtiklop-tuhod ako sa paghanga
At inaasam na ang pag-ibig mo'y makuha
Tila ang isang tulad mo'y napakailap
Ang ibigin mo'y isang pangarap

Hanggang sa ikaw'y dumating
At ako'y iyong natutunang mahalin
Ngunit sa paglipas ng panahon
Puro bangayan at galit ang sa aki'y itinuon

Ikaw'y nilapitan at tinanong kung bakit
Ngunit pagkibit ng balikat ang aking nakamit
Walang gatol na ikaw'y sumagot
Sinabing ako'y iyo nang nalimot

Biglang nahinto at di alam ang gagawin
Ito'y napakasakit sa damdamin
Mga mata'y nagtatanong at masinsinang nag-uusap
Bakit ganon, mawawala ang lahat sa isang iglap?

Sa mahimbing kong pagtulog
Dahil sa puyat at pagod
Umidlip at sinarado
Sa paligid ko’y hinayaang
Saglit ay isarado

Sa maingay na paligid
Akala ko’y isang panagip
Na ang tinig mo na nadirinig
Sa mahimbing kong pag tulog
Ay gumising

Pag tingin ko sa relong aking binabantayan
Oras na nga palang pumasok
Sa klase kong inaayawan
Pag mulat ko at pag tayo
Ng maputla kong labi at muka
Ariyan ka pala talaga

Napaka linaw pa saaking alaala
Lagi mo nga pala akong
Nakikitang natutulog , sa unang pagkikita
Natatawa , humahagikhik
Kahit pala tapos na tayo’y
Muli , madidinig iyong malambing na tinig

Mga alaalang bumalik
Sa unang pag uusap
Saaking pag-gising
Sa pag tulog kong mahimbing

Pag gising ko’y kasabay ng pag tumba
Pakiramdam ko’y nariyan ka pa
Puso kong tulog at natakot ng mahulog pa
Muli naka ramdam ng saya
Dahil kahit papaano
May pakialam ka parin pala sinta

“Andyan na prof niyo, kakapasok lang”
Mga salitang binanggit **** saglit
Gusto kong ngumiti ngunit nahihiya ulit
Pero salamat , dahil narinig ko muli iyong tinig
Na nag paalala saakin
Na bukod sa orasang aking binabantayan
Kailangan ko ng pumasok
Sa klaseng mag papalimot saakin
Ng iyong ala-ala sinta.

Muli.