Kay gandang tanawin ng iyong ganda.
Kay sarap pagmasdan,
ngiti ng yong mga mata.
At sa bawat sulyap mo,
mundo ko'y humihinto.
Sabay ng pag bilis,
pintig nitong aking puso.

Ako may kinakabahan sa twing' nakikita ka.
Hindi naman nito napapawi,
tuwang aking naipipinta.
Huwag lang sana umiwas sa akin o sinta,
Tiyak namang pag-ibig,
itong aking nadarama.

Ipagpatawad mo minahal kita agad sabi ng kanta.
Ngunit syang tunay,
ito ang batid ko sa twina.
Malabis man na kabilisan,
itong aking pagsinta.
Pangako ika'y iingatan,
saksi man ang mga tala.

Sa bawat taludturan ng tula kung ito.
Ipinababatid ko,
ang pag giliw ko sayo.
Ngunit kailan ma'y,
hindi aasang susuklian mo,
Mabasa mo lang ito'y,
lubusang ikasisiya ko.

051922

Sa loob ng ilang taong paghabi ng mga tula’y
Nagsilbi pala itong aking pahingahan.
At sa pagpili kong isantabi nang pansamantala
Ang pag-ibig ko sa pluma’t papel
Ay unti-unti rin palang gumuho
Ang mga pader na naging proteksyon ko
Laban sa mga kumunoy ng aking damdamin.

Sabi ng iilan,
Gusto nila ng kalayaan —
Ngunit naiiba ata ang aking kagustuhan.
Pagkat mas ninanais ko pang
Punuan nang matataas na pader ang sarili kong bakuran.

Siguro nga, tama sila
Na takot akong buksan ang aking pintuan.
Siguro nga, ayokong sinu-sino lamang
Ang daraan sa aking paningin.
At baka sila mismo ang magtirik ng kandila
Para sa paghimlay ng aking mga pangarap
Na nais ko pang makamit at maibahagi.

Naisip ko biglang —
Wala naman palang masama
Sa pagtakip natin sa ating mga sarili.
Pagkat kung ang sinasabi nilang pagtago
Ay palatandaan ng kaduwagan at pagiging makasarili'y
Baka araw-araw na rin tayong nagugulantang
Sa mga nakahanay na mga kalansay at mga bangkay
Sa ating mga pintuang pinangangalagaan.

Ang bawat nilalang
Ay may sari-sariling paraan
Sa pag-abot ng kani-kanilang pangarap.
At ang bawat katauhan di’y
May iba’t ibang paksang ipinaglalaban
At patuloy na pinaninindigan.

Kung ang mga pader nati’y
Hahayaan na lamang nating matibag nang basta-basta’y
Tila ba tinalikuran na rin natin ang ating mga sarili.
Pagkat ito’y hayagang kataksilan
Sa ating mga mga sinusungkit pa lamang
Na pangarap na mga bituin.

At kung minsang mapadpad na tayo
Sa pampang ng ating paglisan,
Ay tayo na rin sana ang kusang maging taya
At patuloy na lumaban at manindigan.
Para rin ito sa atin,
Para sa sariling kaligtasan
Laban sa walang pasintabing pagkukutya
Ng mga dayuhan sa ating mga balintataw.

Sana'y kusang-loob tayong magsisipagbalikan
Kung saan natin naiwan at naisantabi
Ang apoy ng ating pag-irog sa ating mga adhikain.
At kung pluma’t papel muli ang magsisilbing armas
Para sa muli nating pagkabuhay,
Ay patuloy rin tayong makikiindak
Sa bawat letra’t magpapatangay sa mga ideolohiyang
Kusang nagtitilamsikan buhat sa ating mga pagkatao.

At hindi tayo magpapadaig at magpapatalo
Sa mga ekstrangherong walang ibang ninais
Kundi yurakan ang ating pagtingin sa ating mga sarili’t
Sila mismo ang gagapos sa ating mga kamay
Upang hindi na muling  makapagpahinga
Sa piling ng ating mga pluma’t papel.

Isa akong makata. Na gustong magsulat ng mga bagay na kakaiba. Pawang ako lamang ang nalalanta. Sapagkat ang tula ko'y hinulma na.

Nagmahal ako minsan ng isang taong hindi mahilig sa tula,
Ng mga matang di mahilig sa malalalim na salita
Ng mga tenga na hindi mahilig makinig sa mga tugma

Nagmahal ako minsan ng mga labi na may matatamis na ngiti
Ng mga lumalabas na salitang nakakabighani
Ng mga mabubulaklak na kasinungalingan na masarap sa pandinig
At oo, nagmahal ako ng mapaglinlang na bibig

Nagmahal ako minsan ng mga kamay na hindi ko nahawakan
Ng mga haplos na hindi manlang naramdaman
Ng mga daliring hindi kamay ko ang hanap
Ng mga bisig na hindi ako nayakap

Nagmahal ako minsan ng isang taong hindi ako ang pinili
Ng mga mata na sa iba nakatingin
Ng mga tenga na sa iba nakikinig
Ng pusong hindi ako minahal

Gaya ni Fidel,
ako'y pinaasa mo.
Pero 'di gaya ni Fidel,
'di ako gumawa ng isang daang tula para sa'yo.
Sapagkat pangalawa pa lamang ito,
at sana'y dito na ito huminto.

Muling nawala ang aking inspirasyon
Para gumawa muli ng mga
Makabuluhang tula
Na minsan lamang lumabas sa aking mga bibig

Mga nasayang na memorya
Hanggang tala isipan nalamang
Masakit, nakakasulasok para bang sinasakal
Sinasakal ng kahapon kung anong ginawa ko sa kahapon

Ano bang ginawa mo
At bakit ako nahulog sayo
Nahulog sa walang kasiguraduhan
Ngunit itinuloy ko parin

Napaka tanga ko sa oras na iyon
Ngunit wala akong pinagsisihan
Dahil lahat ng ito'y totoo
Kahit muka akong tarantado

Handa akong iwan mo ako
Dahil una palang sinugal ko na sarili ko
At alam ko una palang talo na agad ako
Ano ba naman laban ko sa ibang balato
Kung sarili ko pantalo

At dahil sa mga desisyon kong akala

Muling nawala ang aking inspirasyon
Para gumawa ng tula
Tulang makabuluhan
Na minsan lamang lumabas sa aking mga bibig

KU
MU
HA,
Ang aking kamay ng blangkong papel,
Ngunit ano nga ba ang nararapat isulat?
Tungkol sa'yo nalang nga ba ang lahat?
Kailan kaya ang panahon na ako ay makakamulat?

GU
MA
LAW,
Ang aking mga kamay,
Ngunit ikaw pa din ang nasa isip,
Tila na naman ako gising na nananaginip,
Naway magising na ako sa aking pagkakaidlip.

DU
MI
KIT,
Na ang tinta sa papel,
Ngunit ang tula'y tungkol na naman sa iyo,
Kailan ko kaya maihihinto,
Ang oras na kung saan ikaw sa isip ko'y tumatakbo.

HU
MIN
TO,
Ang aking kamay sa pagsusulat,
Naliwanagan na nga ba ako?
Oh isa na namang imahinasyong nabuo?
Naway hindi sana ito magkatotoo.

MU
LI,
Na namang gumalaw ang aking kamay,
Ngunit ako na naman ay mali!
Kulang pa ba ang lahat at hindi mo maisukli?
Bakit napakahirap hanapin ng iyong kiliti?

TUL
DOK,
Na ang aking naisulat,
Nagtatapos na nga ba ang lahat?
Nawa'y mapapawi na ang sugat,
At ito na nga ang huling hudyat.

A LAND OF HONEYED-PRAISES,
FULL OF ARROGANT AND PRIDE,
MALIGNANT ONE's,
WITH AN UNCURED~ CANCERS.


A WORDS AND PHRASES
FOR THOSE WHO LOST IT'S SENSE
IN PUBLIC ~SERVICE.
IT'S NOT YOU?
REALLY?

HA!

PHILOSOPHY DOCTOR?
MASTER OF EDUCATION?
MASTER OF PUBLIC SERVICE?
YOUR PORTRAIT HANG ON THE WALLS!


NOT ONE!
NOT TWO!
NOT THREE!
REALLY?
BUT HOW MANY ARE YOU?


MORE PEOPLE, YOUR CONSTITUENT
HAD ALL A DECADES OF
BROKEN~ DREAMS,
THAT SHATTERED  INTO PIECES
THEIRS TEARS? IS NOT ENOUGH ...
TO FILL UP YOUR CUPS,
AND EVEN CAN'T  ADD UP
YOUR HUNGRY PORSCHE WALLET!


EDUCATIONS MAKES SENSE
RIGHT! CAN'T ARGUE WITH YOU THEN...,
BUT IT ALSO MAKES YOUR FACE~CENTS.
A NECKLACE OF YOU PRIDE,
MY DEAR, DEPED
DAVAO DE ORO EDUCATORS. (Division Office)



OH~SILENT AND ARROGANT
WHY? YOU PERMIT THE BROKEN~CULTURES
EVEN THE TOXIC, GO FAR BEYOND MY LINES.
SORRY, I FORGOT AM NOT A LICENCE, POET.
DID I NEED TO GET ONE?
OR TO PAY YOUR HUNGRY PORSCHE WALLET!


O'  COMO'N
SORRY DEAR MAAM, AND SIR's
I LOST MY APPETITE FOR GRAMMARS,
SA , BISYA PA "TULA NI OR DELI"
TO, MY  DEAR READER
"NATIVE LANGUAGE"


DEPED~DAVAO DE ORO (Division Office)
O~ DEAR INSTITUTION
THANKS FOR EDUCATING US
FOR ME TO LEARNED
ENGLISH FOR A WHILE


AH, NOW YOU AWAKEN ME,
OH, MY SENSE OF CAPTIVITY.
THIS, UNJUST INSTITUTIONS
CAUSED VEXATIONS
TO YOUR DEAR GRADUATES,
AND THOSE SPIRITED~ONES.


DEPED ~ DAVAO DE ORO (Division Office)
ARE YOU AN INSTITUTION OF
UNJUST & UNWISE
GIVING BREED OF CENTS~EDUCATORS?
AH, SORRY, IT HARD TO GIVE THE WORDS
SENSE, OF YOUR INSTITUTION.


DEPED~ DAVAO DE ORO
YOU LOST YOUR WAYS
YOUR MASTER DEGREE's & PHD's
EVEN BLOWN ~UP WIDE.
SIDE -BY-SIDE!


OH~STUPID THINGS
AND THE ARROGANT's
WRITTEN IN THE HISTORY!
YOU CAN FIND THEIR NAME's
IN THE HALLWAY OF GALLERY


AH, COMO'N
THIS IS NOT A POET
OR  A SONG EITHER.
WHAT's, IS THIS?!


SORRY, MATE....
THIS IS PART OF ME,
WHO HAVE LOST AND WANDERED.
REALLY?
ABOUT WHAT?
FOR THE DEPED~ DAVAO DE ORO  (Division Office)
WHERE? &  WHAT COUNTRY MATE?
IN THE PHILIPPINES, MATE.


WHAT NOW, MATE?
JUST NOTHING.
JUST, A HELL OF ONE PROVINCE MATE.
GOOD TO KNOWS,
FOR THEIR *******, MATE.

YOU KNOW,  MATE?
WHAT?
SEC.  LEONOR BRIONES
IS ONE OF OUR COUNTRY BEST EDUCATOR.
THE WISE~LADY MATE?
YOU RIGHT, MATE!
HOPE, SHE VETTED.

Isang daang tula man ang aking gawin hindi nito kayang palawigin ang mga oras natin.

Hindi nito kayang dugtungan ang mga araw na nawala ni hindi nito kayang bumuo ng mga nasira. 

Hindi nito kayang ibulong ang mga salita na nais sabihin ng puso.

Sa ating dalawa ikay tapos na,
masaya na at nakahanap na ng iba. 

Marahang ipikit yaring mata
salitang patawad pakawalan na.

Alam mo bang minsan na kitang naging paksa?
Ikaw ang laman ng tula kong may pagmamahal,
Hinugot ko sa puso ko ang mga kataga
Dahil para sa akin ikaw ay lubhang mahalaga.
Maraming salamat sa iyong pag-ibig
Para sa akin ikaw ang tala sa kalangitan
Hindi man kita abot sa aking mga kamay
Sa puso ko at isipan ay naririto ka lang.

Wala na ang mga paru-paro sa tiyan.
Naglaho sila nang hindi ko namamalayan.
Kilig ay hindi na rin maramdaman.
Hindi na kita kinasasabikan.

Ano ba ang nangyari?
Napagod na ang puso.
Hindi ko na mawari.
Isip ko’y gulung-gulo.

Ang dating gigil na puso,
Ngayo’y parang lantang halaman.
Ang dating sabing sa iyo,
Ngayo’y parang hindi nga naman.

Susulat sulat ng tulaan,
Mauuwi rin pala sa iwanan.
Nagsawa, napagod, nahirapan,
Namanhid, napuno, hindi na lumaban.

Tapos na, ito na ang dulo.
Ito na ang huling tula para sa’yo.
Sana palayain mo na ako.
Gaya ng paglaya ng mga paru-paro.

mahal
masanay ka na
sa mga bati sa umaga,
sa kamusta,
sa nakauwi ka na ba,

sa mga tula,
sa mga tamang tugma,
at huwag kang mag-alala

hindi lang 'to sa umpisa
dahil hangga't nandiyan ka
hindi ako mauubusan ng mga salita.