Narasanan mo na bang mabasa ng ulan?
Makipag laban sa ulan?
Yung lahat ginawa mo na wag ka lang mabasa?
Sumilong ka na, nagpayong ka na, may kapote ka pa.
Pero wala basa parin.
Paano pag ganto?
Itapon ang hawak **** payong
Lumabas sa iyong silong
Tanggalin ang yong pandong.
Ikay umabante
Damhin ang bawat patak ng ulan
Ipikit ang mata
Habang nakatingala
Hayaan ang tubig na galing sa langit
na basain ang yong mukha
At pumikit
bumalik sa nakaraan
Masasayang alala.
Na kasama mo ang ulan
Gaya nuong bata ka.
"Mama payagan mo sana
Hayaan akong makipaglaro sa kanya"
Laking tuwa pag napayagan ka.
Tatakbo takbo
Hindi alintana kung baka mapano
Huhubarin ang Tsinelas at gagawing barko
Hindi bat napaka saya mo.
Kaya pag dilat mo
May tanong lang ako
Maiinis ka pa ba o
Hayaan **** basain ka ng ulan?
Wag mo sanang labanan.
Ngumiti ka na lang
At bumalik lang sa nakaraan.

Minsan kahit anong ingat mo na hindi matisod at magalusan
Darating ka sa puntong babasagin ka ng mundo
Hindi mo man malugod na matanggap
Kalaunan magpapasalamat ka nalang sa pagkabasag
Sa pira-pirasong sariling kelangang pagtyagaang pulutin para mabuo ulit
May mga parteng hindi mo na mahahanap dahil hindi mo na makita
Iba na kasi ang hugis
Hindi ka na tulad ng dati
Paniguradong iiyakan mo ang pagkamatay ng sarili **** may makulay na pananaw sa mundong akala mo'y hindi ka kayang saktan
Na tila ba'y nakatira ka sa isang palasyong may masugid na taga-silbi
At may isang magiting na prinsipe o prinsesang kukumpleto sa kwento mo
Sino ba naman ang hindi tatangis kung ang ganitong pangarap ay mawawasak lamang sa isang pitik ng mapanlinlang na pagkakataon o ng isang maling sirkumstansya?
May iyak na pisikal
May iyak na hindi kayang ihayag ng luha
Isang tapang na paimbabaw
Pero sa totoo lang, isang kaduwagan
Kailangan **** ilabas yan
Isigaw mo kung kinakailangan
Maglupasay kang parang bata
Suntukin mo ang unan
Magtapon ka
Magbasag ka ng pinggan
Ilabas mo
Ubusin mo ang lakas mo hanggang ang tanging kaya mo na lang ay umiyak
Hanggang ang kaya mo na lang ay ang isang tahimik na pag-iyak
Ang pisikal na pagkapagod ang tutulong sayo na magpahinga ng panandalian
Ipikit ang pagal na isip
Kailangan mo ng katahimikan o ng karamay na may nakatikom na bibig
Hindi gagana ang mga pinakamatamis na salita sapagkat manhid ka
Bagkus, kailangan mo ng kamay na mag-aampat ng umaalwak na dugo mula sa pagkabasag
Banayad na haplos ng pagpapayapa na ang sakit ay lilipas din ngunit sa totoo lang, matagal pa
Malayo pa ang tatahakin mo upang makaalpas ka sa sitwasyong ito Ngunit kailangan **** maniwala at dayain ang sarili
Para makaligtas sa delubyo ng kalungkutang may kakayahang pumatay ng paunti-unti kung hahayaan mo lang
Sa huli, pagkatapos **** malampasan ang mga sandamakmak na sagabal
Ang mga dating sugat ay magiging pilat at kalimitan ay nagiging kalyo na lamang
Mas titibay ang sikmura **** magtiis at mas tataas ang sukatan mo ng tapang
Magtataka ka kung bakit ang mga bagay na dati **** ihinihikbi ay mawawalan na ng epekto sayo
Hindi ka naman naging manhid, naging mas matatag ka lang sa pagkabasag na iyon
Hindi ka magiging ganap kung hindi mo ito mararanasan
Ang katotohanan ay walang taong hindi nabasag ng mundo Dalawa nga lang ang hantungan niyan
Ang mabasag ka't itapon o ang mabasag ka't buuin muli?

Samahan mo akong kumawala, iwanan natin ang mundong ito sinta.
Ikaw ang nais makasama sa pag-iisa, ikaw ang aking pahinga.
Maglakbay tayo patungo sa kawalan, ang ingay at gulo ng mundo'y ating takasan.
Hanggang kailan ito magtatagal?
Walang kasiguraduhan, pero pinapangako kong hindi kita bibitawan.

Tara roon sa dalampasigan kung saan mistulang ang mundo'y tayo lang ang nilalaman.
Hayaan **** ang iyong mga kamay ay aking hawakan habang tayo'y nagsasayaw sa ilalim ng buwan.
Ipikit ang iyong mga mata at damhin ang pag-ibig ko, sinta.
Ituloy natin ang pagsasayaw na walang ibang musika kundi ang aking pagkanta.
Mga noo'y magkadikit habang ang mga mata'y nakapikit.
Higpitan ang iyong kapit, huwag kang matakot lumapit.

Sa maiksing panahong tayo'y nagkakilala, ako'y iyong tunay na pinasaya.
Ikaw sa akin ay tunay na mahalaga. Hindi kayang ipaliwanag ang nadarama.
Huwag kang mangamba, sa puso ko ay mananatili ka.
Halika sa mga bisig ko, mahal.
Panahon natin ay di na magtatagal.
Ang pagtatapos ay nalalapit, yakapin mo ako nang mahigpit.
Nalalabing oras ating sulitin, pangakong ito'y ating uulitin.

Huwag ka nang malungkot, huwag nang sumimangot.
Huwag nang pumiglas sa aking yakap, damhin ang ihip ng hanging kay sarap.
Kasabay nang pagtatapos ng gabi ay ang pagtatapos ng ating nakaw na sandali.

Dahil tayo ay alon at dalampasigan, tinakdang magtagpo kahit panandalian.
Tayo ay alon at dalampasigan.
Ako ang alon at ikaw ang aking dalampasigan, ang lugar na aking pahingahan, aking takbuhan, aking pansamantalang tahanan.
Ako ang alon at ikaw ang aking dalampasigan; ako sa'yo ay lumalapit, pilit kumakapit, ngunit kailangan kong lumisan.
Ako ang alon, ikaw ang aking dalampasigan; malayo man ako saglit, ako'y babalik at aasang tadhana'y pagtatagpuin tayo ulit.

Kasabay ng patak ng ulan
Ang luha kong umaagos nang marahan
Damdamin ay nasasaktan
Panibugho kong di tumahan

Bakit ako'y pinagpalit
Palagi naman sa iyo ay mabait
Minahal kita nang higit pa sa iyong nalalaman
Pagmamahal na iyong pinabayaan

Ikaw ang aking pinipintuho
Kahit sasalungatin ng bagyo
Di ako mapapadaig
Delubyo man ang maging dulot nito

Ang putik sa mga paa kong dumidikit
Ay parang pumipigil sa paghakbang
Kahit mabubuwal sa daan
Patuloy pa rin sa paglakad

Sa tuwing iniisip ka
Nalulungkot ako't humihikbi
Ang pait ng dagat
At ang alon ay sampal sa pisngi
sapagkat iba na sa iyo ang nagmamay-ari

Matalim ang bawat pagaspas ng mga dahon
Ang mabanayad na awit ay nagdadagdag ng sakit
Habang sa silong nag-iisa
Nalulumbay ako nang inaalala ka

Ipikit ko man ang mga mata
Ay hindi tinakpan na bituin sa gabing maulan
Sapagkat maaliwalas gaya ng batis
Ang kagandahan mo na nagniningas

Kaya pagkatapos ng ulan
Sa silong ako'y pabayaan
Iniwan mo sa akin ang awitin
ng damdamin kong umiibig

hindi ikaw ang dahilan kung bakit siya nakangiti
hindi ikaw ang unang una niyang maiisip
sa unang pagbukas ng kanyang mga matang nakapikit;
hindi ikaw ang kanyang unang kakausapin
sa tuwing siya'y masaya,
malungkot, nagdudusa, at nasasaktan
hindi rin ikaw ang unang taong kailangan niya
tuwing siya'y nakakaramdam ng pagiging mag-isa

hindi talaga 'ikaw.'

ang ikaw na palaging siya ang iniisip
unang pagmulat pa lang ng mata sa umaga
ang ikaw na bukambibig ang pangalan niya
kahit ang iba'y rinding rindi na
ang ikaw na palaging nag-aabang sa pinto
nagbabakasaling babalik siya
at ang ikaw na naghihintay
kahit nakakagago na

hindi rin ikaw, at hinding hindi magiging ikaw
ang 'siya' na gusto niya
ang siya na importante sa buhay niya
na kahit ano mang pagsubok, ay siya at siya pa rin
ang siya na palagi niyang binabati ng magandang umaga
ang siya na ang mundo niya
at ang siya na kahit kailan
ay hindi magiging ikaw

hindi ikaw,

hindi talaga ikaw ang huli niyang maiisip
bago niya ipikit muli ang kanyang mga mata
hindi ikaw ang masayang kaganapan na maaalala niya tuwing siya'y nalulungkot
at hindi ikaw ang isang pulang rosas na kanyang pinili sa hardin ng iba't ibang bulaklak

kahit kailan naman ay hindi naging ikaw
hindi naging ikaw ang "siya" at "tayo" na iniisip niya
hindi naging ikaw ang pinaplano niyang masayang panimula pagkatapos ng masakit na katapusan
hindi naging ikaw, at hindi magiging ikaw

dahil iba ang "ikaw" at "siya"
ang siya na pilit niyang kinukuha ang atensyon
at ikaw na pilit namang kinukuha ang atensyon na hindi para sayo.

Sandaling tumigil ang oras
upang ipikit ko ang mga mata
sa alaalang nais kong balikan
mula sa isang taong kailanman
ay hinding-hindi ko makakalimutan.

Sinimulan ko sa isang eksenang
bibigay at bibigay na ang aking puso
sa kalungkutan at kapighatiang
aking nadarama noong kailangan
ko ng kausap at siya ang aking nasandalan.

Alam **** hindi madali para sa akin
na bigyang katuturan ang bawat hiling nila
kahit pa alam **** maling mali na
ang mga desisyong aking nagawa
dahilan upang katawan ko ay bumagsak sa pangungulila.

Ikaw ang naging gabay ko
no'ng mga panahong ilang ulit akong
nakaramdam na may mali na
pero ipinagpatuloy ko pa rin ito
at hindi mo ako hinusgahan sa naging desisyon ko.

Sa mga sandaling ito ay nakapikit pa rin
ang aking mga mata upang balikan
ang mga nakaraang lagi ay takbuhan kita
at isisiwalat ang mga pangyayaring hindi ko inakalang
magagawa ko pala kahit ang sakit sakit na.

Ang kathang ito ay isinulat ko at
gustong ialay sa iyo dahil isa ka
at hindi lang basta kaibigan, ka-trabaho,
kung hindi ay isang inang itinuring akong
isang anak na nawawala at kailangan
ng pag-intindi, pang-unawa at pagkalinga.

Muli kong binuksan ang aking mga mata
at doon ay napagtanto kong wala ka nga pala
sa aking harapan upang bigkasin ito nang malakas
sa iyo na nagbigay pag-asa sa puso kong
hanggang ngayon ay nalulumbay pa rin at pilit na nagpapakatatag.

Taos-puso akong nagpapasalamat,
at kung kailangan ay paulit-ulit, gagawin ko
upang malaman mo na kahit tayo man ay malayo sa isa't isa
o magkakalayo ay hinding-hindi ka mawawaglit
dito sa aking pusong labis kang hinangaan at minahal.

Inaantay ko ang takipsilim
kung kailan nagtatagpo ang araw at ang karagatan
at unti-unting lumalabas ang buwan at mga bituin

inaantay ko ang dilim
kung kailan mararamdaman ko
ang marahang paghalik ng balat mo sa balat ko
kung kailan inuungkat ng mga daliri mo
ang lahat ng sikreto ng katawan ko

Dito
sa maliit na papag,
sa ilalim ng mga dahon,
at mga tagpi-tagping kahoy,
sa tabi ng dalampasigan
isinayaw mo ko
isinasayaw mo ako
at sana isayaw mo ako

Ituro mo muli sa akin
ang bawat hakbang dito sa indayog
na walang musika kundi
ang dwelo ng ating mga dila,
ang mabibilis na paghinga,
at mga impit na sigaw.

wag **** tapusin
dalhin mo ako sa isang paglalakbay
kung saan mas kailangan ko ang mga kamay at mga mata mo
kaysa sa aking mga paa

at pag narating na natin ang rurok ng kaligayahan
mahal,
halikan mo ang aking mga balikat
iparamdam mo sakin ang init na hindi naibibigay ng mga tela
ibulong mo sakin ang mga bituin at buwan
at ipikit natin ang ating mga mata sa muling pag-ahon ng araw.

Simula sa araw na ito,
Hindi na kayo pwedeng tumawa, magalit at malungkot,
Hindi na kayo pwedeng makadama ng kahit ano mang emosyon,
Emosyong nagpapakita ng kahirapan, kahinaan, pagkatanda at pagkapagod,
Huwag kang magsasayang ng hininga sa mga letrang alam **** wala namang makakarinig,

At kapag nilabag mo ang isa sa aking mga utos,
Tumayo ka sa sulok,
Ipikit mo ang iyong mga mata,
At harapin mo ang dilim na sa iyo’y lumalamon,
Patungo sa apoy ng impyerno,

At kapag naramdaman mo ang init ng apoy na sayo’y sumusunog,
Pinapayagan na kitang sumigaw,
Sumigaw sa taas ng iyong mga baga,
Palabas ng apoy na nagbabaga,
Patungo sa mga tenga ng mga taong sabi mo’y iyong mga kaibigan at kakilala,

Ngunit huwag kang aasa na ika’y aming sasagipin,
Hindi ka naming aangatin,
At mas lalong hindi ka naming ililibing,
Sa mga lupaing,
Pati ang mga damo ay ayaw kang tanggapin,

At kung ayaw **** maging tulad ng taong iyan,
Bumuo ka ng bahay,
Gamit ang mga bagay na iyong natutunan,
Bumuo ng bahay,
Gamit ang mga bagay na naiwan ng mga mananampalataya,

Ang mga mananampalataya na nagpasabog ng mga bomba,
Upang ingud-ngod sa aming mga mukha,
Na kami’y mga anak ng mga makasalanan,
Pinanood naming maging abo ang aming mga ari- arian,
Sa isang pitik ng kasinungalingan,

Pinanood naming ang mga pinto, mga libro, mga litrato na masunog at madurog,
Nadurog sa sunog ang lahat ng aking minamahal, pinapangarap at hinahanap,
Inalis nila sa aming mga mukha ang kasiyahang panandalian lamang nadama,
Tinanggal nila sa aking katawan ang pangalang minsan na sa akin ay kumilala,

"Ako ay taong makasalanan,
sige,
eto na lang,
totoo naman,
kaya sapat na,"

At kung ayaw **** maging tulad ng taong iyan,
Magtrabaho ka ng mabuti,
At kapag naramdaman mo ang dugo na tumutulo mula sa iyong ulo hanggang paa,
Ipunin mo ito sa isang timba,
At ibuhos mo doon sa nayong nagbabaga

At kapag wala ka nang malanghap kundi ang usok at ang masangsang na amoy,
Hanapin mo ito sapagkat ito raw ang amoy ng mga patay na pangarap at sigaw ng mga bata,
Na sabi nila, ikaw raw ang may sala,

Ikaw ang may sala,
taong makasalanan,

Taong makasalanan,

“Mahal Kita,
Tutulungan Kita,
Pangako,
Patawad,

Paalam,”

Dagdag na utos sa paaralan:

Huwag kang maniniwala sa mga salitang inuulit- ulit pa,
Sa mga salita ng sumasamba sa kasinungalingan,
Dahil sa oras na mabuhay ang mga patay,
Hindi ikaw ang una nilang papapasukin sa pinto...


Ang pagpapalit ng administrasyon ng paaralan:

Iguhit ninyo ang inyong palad ang inyong mga hangad at pangarap,
Gamitin ang dugo na lalabas sa tenga at mga mata,
Gamiting pang pinta ang kada hibla ng iyong patay na buhok,
At kapag ubos na ang likido mo sa iyong buong katawan,

Ngumiti,
Tumingala,
Buksan ang pinto,
Kasabay ang pag sabi ng mga katagang:
“Ang makabagong paaralan ng mga nawawala’t hinahanap”

Ukitin ang namumuong salita ng iyong pag-ibig
Wari'y ipikit ang iyong mga mata
Kung tadhana'y nakalaan,
Sa tamang oras at panahon.

Pagkat ang buwan at ang araw;
Ay namumukod tangi sa ulap
At hangga't maaaring tanaw ay abutin.

Silipin sa aking palad;
ang kapalarang mapaglaro.
Sa ihip ng hanging amihan
Ito'y dumaan man hanggang tanaw mo'y maabot sa kalagitnaan ng daigdig.
Yung tipong aanurin ka na ng karagatan.
Kahit umulan man o umaraw
Yung tipong paghihiwalayin kayo ng landas.
Pero sa kabila ng lahat,
ito'y babalik sa tamang panahon.


(English Translation)

Court The Heart

**Carve the coagulating words of your love.
As eyes closed,
Whether, destiny reserve the heart,
that fall in love at the right time.
Whereas the moon and the sun;
the only exceptional top of the skies &
As long as I could reach the scenery.

Glanced at my palm hands;
That playful act of fate.
As the breeze of the cooling air
Whisper the touching soul of yours,
Reaching as much as it could.
Between the World we knew it'll still hold you back from time to time.
&
Even if the ocean will drown us apart
Even if the sun shines nor we soak at the rain
&
Even if the path would break us apart,
Still we could turn back at the right time.

Hindi ko mapigil / aywan ko kung bakit
Na bumaling sa’yo / nang paulit-ulit
Ilang beses ko mang / ipikit nang pilit
Didilat ang mata’t / magkukusang-titig
Sa bawat pagtitig / ay nanahimik
Ang lihim ng isang / sumaging pag-ibig
Sa bawat pagbaling / ay may pagnanais
Na masilid ikaw / sa diwa ko’t isip
Sa libong pagbaling / at libong pagpihit
Ang katumbas nito’y / pagsintang malinis
Nang dahil sa iyong / gandang nilalangit
Ang pihikang puso’y / nahaling nang labis
At ang larawan **** / sa aki’y umakit
Namugad sa puso’t / naging panaginip
Dahilan sa isang / ninakaw na titig
Mga puso nati’y / dagling napaibig

Ipikit mo ang iyong mga mata,
Bulagin mo ang sarili sa katotohanan
Ipikit mo’t huwag imulat.
Nang di masaksihan mapanghusga nilang mga mata.

Takpan mo ang iyong tainga,
Huwag pakinggan ang ingay na gugulo sa iyong isipan.
Takpan mo’t huwag hayaang marinig.
Mga akusang kay bangis.

Pigilan mo ang iyong mga labi,
Bumitaw ng maling salita.
Pigilan mo’t huwag hahayaang magsalita.
Nakikinig sila, hindi mo lang alam.

Itago  mo ang tunay na damdamin,
Bago pa man puso’y pairalin.
Itago mo’t huwag hahayaang maghari.
Gamitin ang isip wala nang iba pa.

Magpanggap ka na lang.
Manahimik ka na lang.
Huwag **** papansinin.
Marahil ito’y matatapos rin.

Kung ikaw ay bulalakaw sa kalagitnaan ng daigdig. Wari'y ipikit ang mga matang nagsisimbolong liwanag sa aking paningin na sana'y marinig ko rin ang mga katagang mahal kita galing sa iyong bibig. Na sana balang araw ay darating yung araw na maging tayo magpawalang hanggan walang iwanan.

Hi, happy graduation, orayt. Unang una sa lahat, nagbalik na si ma long kag pro gyapon sya pero fzd pa rin ang sa rankings haha. Joke lang, seryoso na, gusto ko mag apologize kasi yeah, insensitive ko. Hindi ko man madeny na ganun talaga ako most of the time. At the same time gusto ko rin mag apologize kasi di kita natulungan sa times na may problema ka. Tbh. Di ko alam na may usapin pala kayo sa twitter kasi di na ako masyado naga twitter lately at di ko rin talaga alam kung paano ka tulungan kasi naniniwala ako na every relationship has its own unique language kumbaga, kayo lang nag-iintindihan dalawa  may times talaga na yung mga things na sinasabi ng ibang tao, di talaga ma-apply sa situation nyo kaya may times na ginatry ko nalang na makipag-kumpitensya sayo lalo na sa pingpong. Makita ko bi meg na once nakabakol ka na, makakadlaw ka man, may moment gid na daw makalimtan mo problema mo sooooo sorry if di nakahelp ang gi try ko na way kay daw di man ako ganun ka challenging na opponent. Tbh, gina envy ta ka kay dasig ka makalearn sang mga bagay, lalo na sa sports. At the same time athletic ka pagid so ez **** lang para sa imo na. Maka-inggit na all-around ka, kay ako mabudlayan gid na maabot nang mga makaya mo.
Salamat sa pag hambal sang reason bai. Mga pila na man gidDkami ka bulan ga hunahuna sina. Wala na ko iba pa na mahimo kundi mangayo sorry. Tapos, gusto ko ihambal sa imo na tani makita ta pa ka, hindi sa uste, hindi sa manila, kundi sa mga ospital na. Di ta man makalimtan, kay ngaa man abi diba? By the way, salamat sa pag tiis sa akon na kapartner sa doubles, wala gyapon ta pildi biskan wala ta ga sturya that time. Oh yih.
Lastly, gusto magpasalamat sa memories especially this high school kay isa ka sa 51 ko na mga manghod kag magulang. Then isa ka sa mga special ko na friend kay may side ko na ikaw lang makagets. So salamat gid kag gusto ko ni i-end nga daw


Manjo

Isa sa bumuo ng limamput-isa,
Ang carry ng batch kung sports fest na,
Nagkaroon man ng sigalot nitong hulihan,
Ang turing ko pa rin sa iyo'y kaibigan.

Alam kong magiging matagumpay ka,
Alam kong maaabot mo ang mga tala,
Alam kong patuloy kang magniningning,
Di sana sumuko, yan ang aking hiling.

At kung sakaling may problema ka,
Huminga nang malalim, ipikit ang mata,
Dahan-dahang imulat, tingnan muli ang problema,
Subuking lutasin nang mahinahon at handa.

Hindi lahat nagtatapos sa magandang ending,
May mga panahon talagang **** sa feeling,
Pero lahat nang ito'y mga kabanata lang,
Di pa tapos ang storya, magpatuloy ka lang.

Parating maging positibo,
Di ka nag-iisa sa laban mo,
Nandyan ang pamilya mo,
Na hinding hindi ka iiwan, andyan lang sa likuran mo.

Igwang mga aldáw na mayò na talagang naglalaog sa isip ko, Masakiton magsurat ning maski ano. Piriton ko man mas naghahaloy asin mas magabat, garo nakagakod as sakuyang mga bitis sa daga. Kan nakanood akong magsurat, duman ko nadiskobre an ika-duwang harong sa laog kan sakuyang isip. "Libre man daa an mangarap" kaya sige lang ipikit mo an saimong mata asin hagadon gabos na pwede **** makuha. Pero bako digdi sa nadiskobre kong lugar, gabos na hahagadon mo pwede **** makuha mayong limitasyon pero igwang kapalit. Gabos igwang kapalit.

Sarong úban.

Sarong úban karibay sa gabos na kaipuhan, kagustohan, asin kaugmahan.

Sarong úban.

Igwang aldaw aldáw na mayò talagang naglalaog sa isip ko asin warâ naman an gabos na buhok ko.

—𝐔𝐛𝐚𝐧, a Bikol poetry.
Have you ever wonder what happens to your hair?

Atras. Abante.
Mga paang hindi makampante.


Atras.
Natakot, nahiya.
Nangangapa mula sa paglaya.
Iniipon ang lahat ng lakas
para tuluyang iwan ang bakas
ng nakaraang namaalam na
sa lungkot, pait at sakit
na dulot ng patuloy na pagkapit.


Abante.
Uusad, lalayo.
Uunahan ang damdamin sa pagbugso.
Isang libo’t isang daang duda.
Animnapu’t isang segundo ng pag-asa.
Imumulat ang mga mata
Nangagapa ma'y unti-unting hahakbang
Patungo sa ‘di alam kung saan.


Urong. Sulong.
Palalayain ang damdaming nakakulong.


Urong.
Nag-iisip, nagmumuni.
Tinatantyang muli ang sarili
kung ilalatag na ang lahat ng sandata
at ibubunyag ang mga stratehiya
sa laban ng buhay.
Handa ka na nga ba?
Natuto?
Hanggang saan ka dadalhin ng takot mo?


Sulong.
Lalaban, susugod.
Hindi alintana kung mapagod,
manalo o matalo.
Alinma’y hindi susuko.
Hindi maliligaw ipikit man ang mga mata
sapagka't alam na kung saan pupunta.
Bawat hakbang ay kabisado
Patungo sa kinaroroonan mo.


At ako’y mananatili na...
sa’yo.

kinuha mo ang aking mga kamay- tinitigan mo ako
at sinabi mo, 'halika, lumayo tayo dito,' kaya tayo'y nagtungo
sa lugar na walang sakit at nakapanlulumong,
mga problema na ating dinaranas dati;
at nuon ding panahon na iyon,
nahanap natin ang tunay na kasiyahan
sa piling ng isa't isa, walang kamalayan
sa ibang tao sa paligid, pagkat magkasama na tayo;
wala nang problema na maaaring magdala ng bagyo

masaya na tayo, sa simpleng mga bagay na mayroon tayo
mga bagay na hindi man bago,
hindi man sapat para masabing masaya, pero alam ko,
ramdam ko, na masaya na tayo

pero
teka, ano ito?
Teka, bakit nawawala na
ang lahat ng nasa paligid natin
TEKA LANG! -sambit ng mga labi ko
yun na ang huling nasabi ko sayo

akala ko, masaya na tayo
sa mga simpleng bagay na  mayroon tayo,
mga bagay na hindi man bago
ngunit ngayon, bumalik na ang simple sa kumplikado
hinahanap ngayon ang saya sa salitang 'tayo'

pero nagising ako;
at kahit anong pilit na ipikit muli ang aking mga mata
at subukang mahimbing sa kaisipan na mayroong ikaw at ako
huli na ang lahat, di ko na maibalik ang panandaliang suyo
ng minsang nanaginip ako na mayroong tayo

Hayaan ipikit ang mata at matulog kana
Ako ang magiging anghel dela gwardiya
Sa iyong pagtulog hayaan ipahinga ang isip sa pag-alala
Ako ang magiging bantay mo sa pagtulog habang tinititigan kita
Hayaang mata ay ipahinga at managinip ng masaya
Di man ako marunong kumanta upang ihele ka
Ako naman ang magbabantay upang ang pagtulog ang mahimbing
Habang tulog ka ako ang iyong mandirigmang ipaglalaban ang katahimikan
Katahimikan dito sa mundong puro away at sigawan
Matulog ka na...

saya, asan ka na ba?
pati ika’y lumisan na,
sinama aking sinta,
sana’y maibalik pa.

dating tayo’y maibabalik pa ba?
dating mga sulyap, miss ko na
dating mga ngiti na may totoong saya.
mahal, ako ba’y mahal mo pa?

mahal mo ba ako dahil mahal mo ko?
o mahal mo ko dahil ako laging nasa tabi mo.
araw araw pinili, di kinailangang ipilit.
ayaw kitang iwan, ngunit mata’y ipikit.

paalam sa mga naging sandali,
sandaling hindi ko maipagpapalit.
sana ika’y sumaya,
kahit hindi na ako ang kasama.

paalam sa mga panahon na sumaya,
kahit naging panandalian pa.
salamat sa lahat, sinta
sana’y ipinaglaban pa.

naibigay sa iyo lahat,
ngunit hindi pa ba sapat,
para ako’y mahalin nang tapat?
pagbalewala saki’y hindi dapat.

binuo ang isa’t isa,
tuwing kasama ka’y masaya
tuwing nag-iisa’y naiisip ka,
mahal, ako ba’y naiisip mo pa?

nasirang tiwala,
mahirap nang buohin pa.
nasirang pangarap,
tutuparin ay mag-isa na.

salamat sa lahat,
mahal, ika’y naging sapat.
mahalin ka’y karapat dapat
patuloy na mamahalin, kahit hindi na dapat.

kasama ka sa lahat,
wala nang hahanapin pa sa iba
mga oras na hindi nagkakaintindihan,
sana’y inayos pa.

pag-asa, anjan ka pa ba?
dapat bang isuko na?
laban nating dalawa,
iniwan akong nag-iisa.

sarili’y hahanapin lang, ika nga nila
ako’y hindi maghahanap ng iba
sayo lang nakita ang saya
ngunit mahal, bakit may siya?

sana’y lumaban pa
kung kinaya lang sana.
sinta, ako’y napagod na,
maaari bang magpahinga?

Ala una na ng hating gabi
At ikaw ang iniisip parati.
Sa bawat pagtulog ko,
Walang ibang iniisip kundi ang tayo.

Pinipilit kong ipikit aking mga mata
Sapagkat ika’y inaalala pa.
Pinipilit kong matulog na,
Sapagkat ako’y binabangungot mo na.

Ipikit ang iyong mga mata
Alalahanin ang tulo ng tila ginto **** mga luha.
Pumikit
at pakiramdaman ang simoy ng iyong halagang umaagos sa gripo't nagbibigay buhay at ganda sa mga halamang lubos nang napabayaan.