Susulatan kita ngayon at wala kang iisipin lamang kundi ngayon
Kahit bukas ay basahin mo ito isipin **** ito'y ngayon
Kahit basahin mo ito pagkaraan ng mga linggo, buwan at taon pagkatandaang ito'y ngayon
Ngayon at walang bukas, dahil ang bukas ay ngayon
Ngayon lamang, ngayon lang, ngayon.

Ikaw ay mamahalin hanggang ngayon na lamang
Patawad aking mahal dahil mahal kita ngayon
Ako'y nalulumbay dahil ang pagmamahal mo'y hindi matanaw kahit sa bukas
Dahil ito'y pinalasap mo na at pinapalasap pa sa ibang tao sa iyong kahapon
Sa kahapon lamang, kahapon lang, kahapon.

Wag sana mahal sa aking sulat ika'y maguluhan
Dahil mahal ng isinulat ko itong damdamin para sayo'y di naguluhan
Intindihin mo na lang gaya ng pag intindi ko,
Pag intindi ko sa nararamdaman ko sayo na hanggang ngayon na lamang
Ngayon lamang, ngayon lang, ngayon.

Habang isinusulat ko ito ngayon ako'y umiiyak hindi upang iyong kaawan
Umiiyak ako dahil mahal kita ngayon
Dahil una pa lamang kitang masilayan
Sinambit na agad ng puso ko na mamahalin kiya ngayon
Ngayon lamang, ngayon lang, ngayon.

Wag sana ang sulat ko ay iyong itapon
Itapon na para bang ito'y sulat ko kahapon
Sapagkat ito'y sulat ko ngayon
Basahin kapag naiisip na pagmamahal ni isa sayo'y wala at isipin ang ngayon
Ngayon lamang, ngayon lang, ngayon.

Kailangang tapusin na ang sulat ko sayo aking sinta
Dahil ako'y hindi na makahinga
Ako'y magpapaalam na ngunit nais pang magkatha ng mga kataga
Kataga na hanggang ngayon ko na lamang kayang ikatha
Mahal na mhal kita, mahal kita, o mahal aking sinta.

Sana'y iyong tandaan na walang hangganan
Ang tanging mayroon ay ngayon lamang.
Ang pagmamahal ko sayo'y walang wakas
Dahil walang wakas kundi ngayon lamang
Paalam mahal, hanggang sa ngayon.

Alam mo ba ang tunay kung nararamdaman,
Mga galaw mo na kaya akong saktan,
Tapos hindi mo alam,
Lahat ng sakit kinikimkim ko,
Para lang di mo lang ako masabihan ng walang tayo.

Sasabihan mo rin ako ng bakit ka ba ganyan dinaman kita jowa,
Ang sakit sobra,
Kaya lahat ng nararamdaman ko dinaan ko sa tula,
At sinasabi ko sayo lahat ng tula ko para naman matamaan ka.

Ang manhid mo grabe,
Hindi ko na alam ang gagawin,
Sinabi ko na sayo lahat ng ibig sabihin ng mga tula ko pero wala parin,
Alam mo bang yung pahanon na may kahawak kamay ka,
Nag selos ako pero sino nga ba ako para maramdaman yon.

Nasasaktan ako lalo na sa mga pinagsasabi mo,
Yung mga salita mo na parang kutsilyo na tinutusok ako,
Nag sabi ka ng I love you,
Pero hindi pala totoo.

Bakit kailangan mo pang sabihin?
Yung salitang kaya ako paasahin,
Kung hindi naman sa puso mo nanggaling,
Ang sakit isipin lahat pala yun ay hanggang pang kaibigan lang pala.

Sinabi na nila sayo na nasasaktan ako deep inside,
Tas ikaw tumatawa,
Ano yung feelings ko clown para pagtawanan mo,
Ang sakit sakit na.

Hindi ko alam kung bakit ka tumatawa pero nasasaktan na ako,
Hindi ko na kaya,
Sana wag dumating yung araw na aalis ako,
Kung saan sa huli mo lang narealized ang lahat nang sinasabi ko sayo.

Sana dumating yung araw na pagsisihan mo yung pag alis ko,
Pero sino nga ba ako para sayo?
At bakit kailangan mo pang pagsisihan ang pag alis ko,
Isang hamak na kaibigan lamang ako.

Sana rin dumating yung araw na hindi ako aalis,
Kasi may tayo,
May ikaw at ako,
At yun ay isang panaginip na imposobleng mangyari.

Nung ika'y aking nakita,
pakiramdam para sayo ay wala,
Ngunit di nagtagal,
Naglaro si kupido at tadhana.

Pinana ng pana ni kupido
at binaluktot ni tadhana
landas nating dalawa

Isang araw, nakita kita sa isang tabi,
ika'y nilapitan at pinangiti,
Hnaggang isang gabi,
Puso'y di mapigilan, sinigaw sayo
Mahal kita, aking sinta!

Nung naging tayo.
Walang umangal ng kung ano,
Hanggang sa dumating ang araw na
tayo'y pinaglayo.

Hindi kinaya ang pagkukulang,
kaya winakasan,
sapagkat sandata ng kalawakan,
oras at distansiya ating kinakalaban.

Bakit kailangan ganito?
Pero anu pa bang magagawa ko?
Huli na lahat, para ipaglaban ko,
pag-ibig na binalewala ko.

Kasalanan ko,
Pagdurusang dinaranas ko.

Masaya ako nasa pagmulat ng aking mga mata ay mensahe mo agad ang aking makikita
Hindi namn nabago dahil simula umpisa ay binabati mo na ako ng "magandang umaga", " kumusta ang tulog mo"? "Kumain kana ba"?Hindi bat masarap sa feeling? Nasa bawat palitan ng ating mga mensahe ay kinakailangan ng paggalang animoy bumabalik sa nakaraan.
Parang Lola't lolo mo lang na nangangaral sayo tuwing ikay sasagot ng pabalang.
At kapag nawala ang "po" at "opo" sa mga pangungusap na ating binibitawan ay siguradong away na ang labanan, tampuhan, at suyuan.
Bakit hindi ka nag "oopo"? Bakit walang "po"?
Galit kaba? Ano bang ginawa ko sayo?
Mga palitan ng salita na hindi natin sigurado kung may patutunguhan paba.
Naalala ko pa nga nung gabing hindi ka nagrereply sa mga message ko. At mga ilang minuto, hindi ako nakuntento sa tagal ng reply mo. Napa-call na ako, baka bukod sa busy ka e baka may kausap ka ng iba. Para ba akong nahihibang parang sirang plakang hindi ko maintindihan, at hindi ako matatahimik hanggat diko alam ang dahilan ng ilang minutong iyong pananahan hanggang umabot ng ilang oras ay hindi parin nagnonotif...
Ang pangalan mo sa phone ko.
Hindi na ako nag-atubili hinawakan ko na ang aking telepono, tinawagan kita at naka-ilang miss call ako sayo pero tanging ring lang yung naririnig ko.
Hinayaan ko lang ang sarili ko sa panonood sa yt ng mga palabas na nakakatawa. Tulad na lang ng mga prank na walang kwenta. Yung tipong matatawa ka na lng sa kanila.
Matatawa ka na lng kasi kahit anong paglimot ang gawin mo ay maiisip mo parin kung bakit wala pa siyang reply sa mga text at calls mo. Sayang naman yung unli call and text na pinaload ko, kung hindi mo rin sasagutin mga tawag at text ko.
Hanggang sa umabot na ang umaga, heto ako't mulat parin ang mga mata.
Hindi ako dinalaw ng antok dahil mas nangingibabaw ang pag-aalala.
At ngayon ko lang narealize na alas otso palang pala kagabi e tulog kana.

Pilit sinusubukan ngunit
hindi kinakaya
Bakit nga ba kay sakit, subalit
ito ang tinadhana
Sakit ang nadama ng makita
ko kayong dalawa
Magkahawak ang kamay
at sobrang saya
Sobra ang katangahan na
ikay minamahal pa
Lahat ay gagawin hanggang ang puso ay sumugo ng kusa
At masabi sa sarili na, "hoy tanga! umayaw ka na, sila talaga ang para sa isat isa"

Ayokong ituloy 'to
Tila mabilis ang lahat

Pero aaminin ko
Ang sayang tignan ng mga
Ngiti mo
Ngiting nakapagpapaligaya
Ngiting babaunin hanggang pag-uwi

Ngiti **** kay sarap ulit-ulitin
Sa utak kong magulo
Ngiti **** ang sarap isako
Sa puso kong naghihilom

Ayokong ituloy 'to
Dahil gusto ko
Kapag nakahanap ako ng taong
Muling gugustuhin
'Yung sigurado na
'Yung siya na

Pero hindi ma-ikakaila
Nalungkot ako
Nang minsang magkatampuhan tayo
Halos maiyak ako
Parang nung umaga lang okay tayo
Nang maghapo'y hindi mo na ako kinibo

Ayokong ituloy 'to
Tila mabilis ang lahat
Gusto ko sigurado
Uulit-ulitin ko sa makulit kong ulo
Uulit-ulitin ko sa pasaway kong puso

Wala 'to
H'wag mo lang pansinin
Dahil ayokong magustuhan pa kita lalo

Hindi mo man aminin
Mas mahalaga sya kesa sa akin.
Sa akin na nagpapahalaga ng nakaraan natin.
Ayos lang, hindi naman kita mapipilit na maging akin.

Bato, sya ang mas timbang sa puso mo.
Bato, na nagpapa- adik sayo,
isang ngiti nga lang iba na ang pintig ng puso mo.
Ako? Buhangin ang halaga sayo.
Buhangin lang din ako na naging pira-piraso dahil sa pagmamahal na alay ko.

Hindi man ito masusuklian,
Isang ngiti mo lang napapawi ang karamdaman.
Masakit man sa kalooban,
Ngunit kailangan kong tanggapin na ako'y hanggang titig na lang.
                                       -HAN

Nakalimutan ko nang makinig.
Ngunit boses mo sadyang tinig.

Aking puot, galit,
unawa ang ipinalit.

Salamat sa pagtanggap,
Sa buhay kong mapagpanggap.

Ako’y “ako” sa piling mo.
Isang taon, ikaw parin hanggang dulo.

Bigla ka na lamang sumulpot na parang kabute.
Kasama ang mga simpleng ngiti mo na nakakahalina.
Isang imahinasyon na unti-unting nalikha ng di namamalayan.
Mula sa mga teorya at ideya na pwedeng mabuo tungkol sayo.
Doon palang alam ko ng gusto makipaglaro sa akin ng tadhana.

Nagtataka bakit sa bawat pag gising ko sa umaga,
Kahit sa palagay kong nakaka-isang hakbang na ako palayo sayo,
Sa tuwing makakasalubong kita at madidinig ko ang tinig mo,
Tatlong hakbang pabalik nanaman ang tatahakin ko.
Di ata napapagod ang tadhana, pwes ako hinihingal na.

Langya, napakalabo nga naman diba?
Maging tayo, ikaw at ako, diin ng iba.
Hindi ko alam kung tama pa ba o tama na.
Ayokong malaman, ayokong makawala.
Makikipaglaro na lang ako hanggang manalo na ko sa tadhana.

"Hoy! Bata! Magpapakamatay ka ba?"

"Magpapakamatay ka nga e. Buhay nga naman o!"

"Sigurado ka na ba sa gagawin mo, bata? May maghahahanap ba sa iyo kapag nawala ka? May magluluksa ba sa bangkay mo kapag namatay ka?"

"Bata ka pa. Alam kong marami ka pang pangarap sa buhay mo. Kung may magulang ka pa at mga kapatid, sana naiisip mo rin sila. Sana mararamdaman mo rin ang mararamdaman nila kapag nalaman nilang magtatangka kang magpakamatay. Isipin mo bata."

"Kung desidido ka na at sa isip mo ay wala ng nagmamahal sa iyo, sige.. ituloy mo ang pagpapakamatay mo. Basta iyong pakatandaan na sa bawat yugto ng ating buhay, minsan lang tayo binigyan ng pagkakataong itama ang kung ano mang pagkakamaling nagawa natin. Wala tayong karapatang wakasan ang buhay na ipinagkaloob sa atin ng Maykapal. Sige, bata. Mauna na ako. Advance rest in peace."

Dinig na dinig ko pa ang paghampas ng malalakas na alon sa baybayin nang mga sandaling iyon. Naalala ko pang nababasa na rin ang aking mukha sa bawat tubig-alat na dumadampi sa akin noong mga panahong tinangka kong magpakamatay.

Gusto kong wakasan ang aking buhay.
Gusto kong malunod.
Gusto kong tangayin ng mga alon ang aking katawan.
Gusto kong mapuno ng tubig-alat ang aking ilong at bunganga hanggang sa mawalan na ako ng hininga at unti-unting bumulusok pailalim sa kailaliman ng dagat.

Ngunit... ang salitang binitiwan ng isang taong iyon ang nagsilbing leksiyon sa akin na pahalagahan pa ang aking buhay at ang mga taong nagmahal sa akin.

"Kung desidido ka na at sa isip mo ay walang nagmamahal sa iyo, sige, ituloy mo ang pagpapakamatay mo. Basta iyong pakatandaan na sa bawat yugto ng ating buhay, minsan lang tayo binigyan ng pagkakataong itama ang kung ano mang pagkakamaling nagawa natin. Wala tayong karapatang wakasan ang buhay na ipinagkaloob sa atin ng Maykapal."

Noon, akala ko ang pagpapakamatay ang solusyon upang takasan ko ang dagok sa aking buhay. Nawalan ako ng tunay na ina. Namatayan ako ng ama. Pinagmalupitan ako ng aking madrasta. Hindi ako minahal ng mga kapatid ko sa ama. Kaya naglayas ako at napadpad sa baybaying dagat at doon ay naisipan ko na lamang na magpatiwakal.

Nawalan man ako ng magulang pero alam kung may nagmamahal pa rin sa akin. Hindi ko sila kadugo pero lagi silang nariyan para palakasin ang loob ko. Sila ang mga tinatawag kong mga kaibigan.
Pagkatapos ng nangyari noong pagtatangka ko ay ipinagpatuloy ko ang aking buhay. Sa tulong ng aking mga kaibigan ay nagtagumpay akong maging masaya.

Hindi ako nag-iisa. Tinulungan din nila akong magbalik-loob sa Diyos. Ang mga nagawa nila ay isang napakalaking biyaya sa akin.

"Kung sa tingin mo ay hindi mo na kaya, magsabi ka lang. Kaming bahala sa iyo," naalala kong sabi ni Jem.

"Kaibigan mo kami. Huwag kang mahiyang magkuwento sa amin. Promise, makikinig kami," pag-aalo sa akin noon ni Jinky.

"Hindi lang ikaw ang may pinakamabigat na suliranin sa mundo, Igan. May mas mabigat pa sa pinagdaraanan mo. Tiwala lang na makakayanan mo ang lahat," kumpiyansa namang wika ni Kuya Ryan.

"Kalimutan mo ang mga bagay na nagpapadagdag lang ng kalungkutan diyan sa puso mo. Tandaan mo, ang Diyos ay laging nakaakbay sa iyo. Nandito ako. Narito kaming mga kaibigan mo. Tutulungan ka naming bumangon," nakangiting saad ni Charm.

"Huwag ka na ulit magtangkang magpakalunod sa dagat ha? Kapag ginawa mo ulit iyon, kami na ang lulunod sa iyo. Ha-ha. Biro lang. Lakasan mo ang loob mo. Hindi ka nag-iisa," ang loko-lokong wika ni Otep.

Sa tuwing maalala ko ang mga kataga at salitang galing sa mga tunay kong kaibigan, panatag palagi ang loob ko na hindi ko na uulitin ang nangyaring iyon sa buhay ko. Papahalagahan ko ang hiram na buhay na ipinagkaloob sa akin ng Maykapal. Gagawin ko ang lahat upang maging masaya.

Narito ako ngayon sa Manila Bay at naglalakad-lakad. Gusto ko lang sariwain ang mga alaalang naging tulay noon upang pahalagahan ang buhay ko ngayon. Hindi man lamang ako nakapagpasalamat sa taong sumaway sa akin noon. Kung may pagkakataong makita ko man siya ay taos-puso akong magpapasalamat sa kaniya.

Pinagmasdan ko ang karagatan. Wala pang isang minuto akong naroon ay may nahagip ng mga mata ako ang isang babae na dumaan sa harapan ko. Patungo siya sa mabatong bahagi. Tila wala siya sa kaniyang sarili.

Nilingon ko ang paligid. Wala man lamang nakapansin sa kaniya. At wala ngang masyadong tao na naroon nang mga oras na iyon.

Mukhang magpapakamatay yata siya. Alam ko ang eksenang ito. Kung dati ako ang nasa posisyon niya, ngayon naman ay ang babaeng ito. At dahil ayokong may mangyaring masama sa kaniya, ako naman ngayon ang gagawa ng paraan para matulungan siya.

"Miss, magpapakamatay ka ba?" hindi niya ako nilingon.

"Magpapakamatay ka nga. Sigurado ka na ba sa gagawin mo?" lumingon siya sa akin at kitang-kita ko ang luhaan niyang mukha.

"Alam ba ng pamilya mo ang gagawin mo? Alam mo ba ang mararamdaman ng ina at ama mo kapag nawala ka? Sa tingin mo ba ay tama ang gagawin mo?" nakita kong napabuntong-hininga siya na tila nag-iisip sa mga ibinabatong tanong ko.

"Napagdaanan ko na rin iyan at diyan din mismo sa mga batong iyan ako dapat na magpapakamatay. Pero... hindi ko itinuloy. Alam mo ba kung bakit?" tumingin siya sa gawi ko at nagtama ang aming paningin. Parehong nangungusap.

"Ba-bakit?" nauutal niyang tanong sa akin.

"Bakit? Dahil wala tayong karapatang wakasan ang buhay na ipinagkaloob sa atin ng Maykapal. Ang buhay natin ay mahalaga. Sana maisip mo iyon. Hindi pa huli ang lahat para itama ang mga bagay na sa tingin mo ay mali o nagawa mo. Hiram lamang ang buhay natin. Magtiwala ka, Miss. Mahal tayo ng Panginoon. Mahal niya ang buhay natin. At alam kong mahal mo rin ang buhay mo," iyon ang mga huling katagang binitiwan ko saka ako tumalikod sa kaniya.

Hindi pa man ako nakakahakbang ay narinig kong tinawag niya ako. At nang lumingon ako ay bigla na lamang niya akong niyakap.

**

Ang pangalan niya ay Yssa at siya lang naman ang babaeng tinulungan ko tatlong buwan na ang nakararaan. Siya lang naman ngayon ang kasintahan ko. Pareho kaming nagtangkang wakasan ang aming buhay, ngunit pareho din naming napagtantong hiram lamang ito at dapat na mahalin namin. Sinong mag-aakala na kami ang magkakatuluyan sa huli?

Saya, yan lang naman ung gusto kong maramdaman ngayong 2020 na kasama ka
Bakit parang hindi ko ito dama gayung kakasimula palang ng taon
Pait, sakit, hirap ilan lamang yang nadama ko simula ng pagpasok ng bagong taon
Ang hirap, ang hirap isipin kung ikaw pa ba ung minahal ko?
Bakit parang pagpasok na pagpasok palang ng taon ika’y nagbago?
Pait kasi hindi ko na maramdaman ung tamis at kilig sa bawat yakap at halik mo.
Sakit, ang sakit sakit isipin na ako pa ba ung babaeng laman ng puso mo?

Hindi ko alam kung paano ito sabihin sayo
Dahil napakasensitibo **** tao
Mahal,mahal na mahal kita ng buong buo,
Ayaw kitang saktan sa mga salitang gusto kong ibahagi sayo
Kaya sa tula ko idadaan ang mga to
Susubukang maghinay hinay sa mga salitang bibitiwan

Mahal ikaw pabayan? Bakit parang hindi?
Kung magbiro eh hindi ko alam kung akoy sisimangot o ngingiti
Pero sige na nga akong ngingiti nalamang ng Makita **** ayos lang saakin
Habang nakangiting naisingpang sa iba nalang tumingin
upang hindi mo Makita ang mga lungkot saaking mga mata
tatawa para di mahalatang akoy nasasaktan na
baka kase pagsumimangot ako ay iyong sabayan
mga sumpong na aking nararamdaman eh tatakpan nalamang ng mga tawa.

Sige patuloy akong magpapanggap na maging masaya
kahit ang aking nararamdaman eh sobrang sakit na
kaya ko lamang ito ginagawa upang hindi ka mawala,
mahal, sana pag ito’y iyong nabasa wag ka sanang mawalan ng gana
o di kaya ay sisihin ang iyong sarili sa kadahilanang ako’y iyong nasasaktan na.
ayos lang ako wag kang magalala
patuloy na kumakapit upang ang relasyon natin ay hindi masira
mahal na mahal kita sana iyong tandaan
ngunit ako’y makikiusap lang sana
wag ka sanang panghinaan ng loob sa aking mga nasabi at patuloy na lumaban
dahil hindi ko na alam ang gagawin pag ika’y nawala pa

alalahanin ang saya, tuwa, kulitan na ating nagawa
at patuloy na kumapit at subukang ayusin itong problema wag ka lang mawala.
Madami pang oras, araw, lingo, buwan,taon o kahit dekada.
Wag ka lang bumitaw saaking kamay mahal.

Mahal na mahal kita. Tandaan mo yan
Mahal na mahal kita kahit ika’y ganyan
Madaan yan sa lambing
Wag natin ulit sayangin etong pagkakataon
Dahil mahal ako na ang nagsasabi na tayo hanggang dulo
Away, problema, ilan lamang yan sa mga pagsubok na ating dadaanan
Dahil pagtapos ng mga iyan
Maganda ang surpresang naghihintay satin.
Mahal kapit lang, laban pa. malalagpasan din natin yan.

Mahal kong Margaret,

Patawad

(Higit pa sa Sampong beses ko na tong nagawa
Hanggang ngayon di pa maunawa
Ang tulad mo sa akin na nag mahal ng kusa
Nasaktan ko ng di sinasadya)

Alam kong sawa ka na sa paulit ulit na nang yayari,
Away bati sa  mga bagay na kahit na simple.
Walang ibang Iniisip kundi ang puro pansarili,
Nagseselos ako bawat sinong makatabi.

Marahil pagod ka na, at gusto mo nang umayaw.
Ngunit sana ikaw ay magbalik tanaw
Humihingi ng tawad, hiling na magbalik ang dating ako at ikaw
Maging ako man ang inakalang papawi ng luha sya pa ang unang bumitaw

Tanggapin ang alay kong tsokolate at rosas na pula
Tikman ang tamis nito, tulad ng pagsisikap kong laging pasobra
May taglay na bango ang bulaklak, binabalik ang alaala
Ng lumipas, Kalakip ang tula galing sa puso, inukit sa pluma, indinaan  ko sa letra.

Pakinggan mo sana ang mga daing kong nawalan nang tinig
Masdan ng mga mata **** nakapinid,ayaw nang tumititig
Muli nating painitin ang samahang unti unti nang lumalamig
Bigyang pagkakataong buhayin ang pusong di na pumipintig

Alam mo namang lahat ay aking gagawin,
Ano mang kaparusahan ay handa ko nang akoin,
Sa panong paraan ba ako patatawarin?
para lang ANG PANGALAWANG PAGKAKATAON SA AKIN AY IYONG MARAPATIN.

＊ｐｓ．　ｈｉｎｔａｙｉｎ　ｋｉｔａ　ｄｕｕｎ ｌａｇｉ　。
１－４ｐｍ　ｋａｄａ　ｍｅｉｒｋｕｌｅｓ


Makatang humihingi ng tawad,
August E. Estrellado

Busalan mo pa!
Nang manahimik
   ang mga sumisigaw--
Pilit inaalingawngaw
  ang nag-uumapaw
  nilang mga hinanakit

Matagal nang umalis ang Diyos
    dahil sa mga panatikong
Sinasamba ang kanilang Poong
  iniidolo rin ang isa pang
  anak ni Satanas
Kasama ang kanyang
   mga apostol
Hudas sa taumbayan

Busalan mo pa---
Ang iyak ng sanggol,
   nanghihingi ng pagkain
Ang ungol ng babaeng
   pinuputa sa tabi-tabi
Ang hikbi ng magsasakang
   mamamatay na lang
   hindi pa sa sarili
   niyang lupa
Ang tangis ng manggagawang
   tinapon matapos
Malaos
Na parang
Makina lang sa pabrika


Sige patahimikin mo!
Tutal katutahan
At kaputahan
At kaputanginahan
   ang doktrinang
   isinisiwalat mo
Na parang hindi mulat
   at wala sa ulirat
   ang mga panatikong
Sumusunod
Sa bawat buklat
  ng bibliya

Lalong pumupula
ang paligid;
Kitakita na lang sa bilibid
   kung umabot pa
   ang bangkay
   ng nag-ingay

Sige langoy!
Hindi man sa dagat ng basura;
Pero sa dagat
   ng dugong dumanak
   ng mga pinaslang
   ng bibliyang
   ginamit mo
   para umaalipusta
Sa nanghihingi ng kalinga;

Sisid sa kailaliman
  nang malaman mo
Ang kadiliman
  ng kaibuturan
  ng bituka
**** halang

Sige gamitin mo
   ang bibliya--
Ipangalandakang sugo ka!
Panginoong namimigay
   ng lupa
Panginoong may-lupa
   namimigay
Hindi sa hindi makatayo
   hindi makaupo
   maghapong nakayuko
Kundi sa pulang watawat
   na may limang dilaw na bituin
   marikit na kumikinang
Habang unti unti nitong
   nilalamon ang bawat isla
   bawat industriya
Idagdag sa kanilang makina
   na may nabubulok na sistema
Hanggang sa wala nang matira;
Hanggang sa ang perlas
Ng silanganan
Ay tuluyan nang
Malaspag
Na parang isang puta

"Hindi ka pa napapagod,
O di kaya'y nagsasawa?
Sa ating mga tampuhan?
Walang hanggang katapusan."

Kaya pala paulit-ulit **** pinapatugtog
ang kantang ito,
Pag kasama ako.
Kasi sawa ka na sa ating mga alitan at tampo.
Kaya pala wala na ang tamis.
O sabihin **** ako'y iyong namimiss.
At wala na ang mga lambing ****,
"Babe, wala bang kiss? :( "

Tayo yung long term "lovers"
Na ngayon ay parang "strangers"
Ang relasyon natin parang isda,
Kasi "tuyong-tuyo" na.

Ako yung kanta na noon, favorite mo.
Ngayon, hindi na.
Dati enervon natin ang isa't isa,
Ngayon stress, at totoo,
Nakakapagod na.

Mali nga ako na pinipilit ko pa 'to.
Mali na lumalaban pa ako.
Hindi na ito yung dating ikaw at ako.
Kaya sige,

Tama ka.
Tama na..

Ikaw.
Ikaw.
Ikaw ang naging inspirasyon ko para magpatuloy.

Binigyan mo ako ng lakas para muling humakbang, maglakad.. umakyat.. tumakbo..

Sa mga araw na sunod sunod ang dagok ng panahon na tumulak sa akin padapa..
Sa mga oras na panay ang udyok ng mundo na tumigil ako sa pag galaw..
Sa mga sandali na nasimulan ang pagdududa sa aking sarili na baka nga hanggang doon nalang ako.. Na tila may gumagapos sa aking mga paa at humihila sa akin pailalim..

Dumating ka.

Iniabot mo ang iyong kamay.. at isinama mo ako.
Isinabay mo ako sa paglakad mo.. kumapit ako sayo at
Ipinakita mo na marami pa palang daan.. Na kaya ko pang bumangon at maglakbay kaya't isinama mo ako.

Kahit na may ilang beses na matarik ang daan at hindi ako makasabay, nagsilbi kang gabay sa aking unahan at hindi mo hinayaang maiwanan ako sa paglalakad pasulong.

Binigyan mo ako ng pagkakataong sumunod sayo.. at humabol.. Kahit kapalit nito ay ang pagbagal ng lakad mo.. kahit na para bang naaabala na kita..

Ipinaalala mo na normal lang ang mga bato at putik sa ating nilalakaran.. Normal lang na ika’y pawisan.. Magalusan.. Magkamali at maligaw ng daan.. at minsan pa'y sasabayan ito ng ulan kaya't may mga panahon na hindi mo makikita kung saan ka na ba patungo.

Madudulas ka.. Matitisod.. Madadapa.. Ngunit hindi dapat dito magtapos ang paglalakbay dahil ang hirap at pagod ay may kasunod na dalisay na ginhawa.. Doon sa tuktok.. kasama ng mga ulap at ng hangin..

At kahit na ika’y hingalin ay mapapawi ito ng ligaya na iyong madarama sa oras na tumapak ka na sa pinaka itaas.. Sa wakas.. Nakita mo na kaya mo palang lagpasan ang mga hirap at pagod na ngayo’y iniwan mo na sa ibaba.. Sa lupa.. Kasama ng kay gandang mga balangkas ng tanawin na hinubog ng mundo upang ipakita sa iyo sa mismong pagkakataong ito.. Sa entablado ng daigdig kung saan abot kamay mo ang himpapawid.

Ipinaalam mo sa akin na ito ang kapalit ng mga pagsubok na araw araw nating hinaharap.
Ito ang sandali na ipadarama ng kalawakan na katulad ng oras.. Ay lumilipas din ang lungkot.. At ang kailangan ko lang ay kumapit pa ng mahigpit.. Manalig.. At maghintay at di maglalaon ay darating ang pagkakataong ito.

Kung saan magkasingkahulugan ang sandali at kailanman..

Dito sa tuktok.. Kasama ng mga ulap at ng hangin..

Sinabi mo na hindi ako nagiisa.. Dahil kasama natin ang langit.

Bakit wala kang kaibigan
Wala ka bang maibigan?
Huwag kasi ugali ang titignan
Hayaang tangayin ka sa dalampasigan

Malawak ang karagatan
Marami kang kaibigang matatagpuan
Tayo'y maglalayag hanggang katapusan
Halika na't ating simulan

Paa'y hayaang mabasa sa tubig
Matutong ibuka ang bibig
Hiya ay kayang madaig
Kung ito ang iyong ibig

(Sandali! mapanganib ang karagatan
Walang tiyak na papupuntahan
Papatayin ka ng tinatawag mo'ng kaibigan
Kapag binaba mo ang iyong pananggalang

Kaibigan ay di ko kailangan
Nariyan lang sila pag mayroong kailangan
At kung nasa bingit ka ng kabiguan
Tiyak ka nilang kalilimutan

Ang sumugal ay di ko na kailangan
Walang lumalapit ng walang kailangan
Ang lahat ay may hangganan
At ang akin ay nasa sukdulan!)

Tanggapin mo ang katotohanan
Tulad ng isda di lahat ay mapakikinabangan
Ang maliliit ay kailangan **** pakawalan
Upang lumaki pa at magkalaman

Mali na isisi sa iba ang kamalian
Nang mga hindi tapat mo'ng kaibigan
Ang bawat unos ay tumitila din naman
At ang araw ay sisikat din naman

Kung ito ang kahulugan
Pag-ibig na matagalan
Pangako'y panghahawakan
Hanggang 'di na makalaban

Ang damdaming lumiliyag
Siya ang namamayagpag
Tila narra na matatag
'Di kailanman matitinag

Hawak-hawak pa ang relo
Kahit maging isang yelo
Hinding-hindi susuko
Sa iyo, itong puso ko

Mag-iba pa man ang mundo
Ako'y hindi magbabago
Sayang lamang kung hihinto
Itataga ko sa bato

Handang sayangin ang oras
Sa pag-ibig **** kay wagas
Panahon man ay lumipas
Ngunit ito'y 'di kukupas

Tama na at ika'y tumahan
Pagod na ang puso **** labis na nasaktan
Siguro iyo nang maiintindihan
Na hindi ka naman niya ipinaglaban

Tama na at ika'y lumayo
Sa pagkakadapa ika'y tumayo
Sana nakinig ka nalang sa mga payo
Na noo'y pilit na ipinaintindi sa iyo

Pero huwag kang magsisi
Pasalamat ka't ito'y nangyari
Marahil hindi kayo naging sa huli
Pero marami panamang susunod na muli

Hanggang dito nalang muna
Lumisan kana sa kanyang kabanata
Oo minahal mo siya ng sobra
Kaya maging masaya ka parin para sa kanya. ❤

Isang-libo, siyam na raan, siyamnapu't-siyam
Nang una nilang marinig ang pagtangis

Dalawang libo't labing-walo
Napakarami kong gustong bigkasin
Pero nauutal ako't lumalabas pagiging utak alipin
Para sa'yo sana, gusto ko pa ring sabihin,
Na, patawad Felipe, kung kay hirap **** mahalin

Wala ako nang tumangis ka kay Macoy
Huli kong nalaman ang tungkol kay Luisita
Masyado pa ba 'kong musmos upang ibigin ka?

Lubha lamang daw akong bata
Nagpupuyos ang damdamin
Walang pang kaalaman magdesisyon ng tama
Mapusok at madaling matangay
Manatili na lamang daw ako sa klase,
at kinabukasan ko'y sa mataas na marka ibase

Kaya't pinilit kong hindi pakinggan ang pagdaing mo
Ano bang alam ko upang magalit, maghimagsik?

Batid ko man ang kasaysayan mo sa mga prayle, kano't hapon, labis ko pa ngang inidolo si Luna't Bonifacio noon

Hindi ba't namatay rin sila sa kasibulan nang dahil sa'yo?
Natatakot ako, na balang araw iyon rin ang sapitin ko sa piling mo
Mainit ang puso ko, pero malamig ang paa't kamay
Hindi ko kayang palayain ka
Tipid ang boses ko upang ipagsigawan ka
Nagtagpo tayo sa panahong akala ko malaya ka na

Hindi ka pa pwedeng umiyak
Hangga't hindi pa tapos ang lahat
Ano bang alam mo upang magalit, maghimagsik?

Ngunit hindi ko kayang lumingon pabalik
Hindi ko kayang matulog muli nang wala ang 'yong halik
Hindi ko kayang mahimbing nang wala ang mga gunita

Dekada Sitenta.
Bungkos ng namumuong nana
Nilalapnos ng kumukulong tubig
Dumaranak ang dugo sa sarili **** balat
Tumatalilis at tinatanggalan ng bayag

Paiikutin ang roleta't ipuputok sa sintido
Ihihiga ang katawan sa bloke ng yelo
Papasuin ng upos ng sigarilyo
Ibabalanse ang katawan hangga't may lakas pa ang kabayo
Hindi ito mga metaporang naririnig ko lang sa mga kwento

Hindi na ako magtataka kung may diyos pa ba
A kung kahit isang beses nilingon ka man lang niya



Kung ang nakikita ng mata ay dumudurog ng puso
At ang mga salita ay pumapainlalang

Silang 'di nakaririnig ay dapat kalampagin
Hampasin ang higanteng pintuan at sipain
Ang pader na marmol na walang bintana
Galit na sumusunog ng patay na tala
Hindi kumakalma, pilit nagbabaga, nagtatangka

Ano bang alam ko upang magalit, maghimagsik?
Maaari ko bang palitan ng paglilingkod ang iyong biyaya?
Mas madali naman siguro magsalita
Kung 'di mo batid ang paghangos ng maralita


Mainit ang puso ko, pero malamig ang paa't kamay
Hindi ko kayang palayain ka
Tipid ang boses ko upang ipagsigawan ka
Nagtagpo tayo sa panahong akala ko malaya ka na

Nang masulyapan ka nang unang mabuksan ang aking paningin
Gusto ka lang naman palaging kita ng mata
Wala pa man natatakot na akong makitang umiiyak ka
Mas mapalad ba ang mga bulag o tulad kong piring ang mata?
Hinayaan mo akong maging alipin
Itinatatwa ko ang araw na namulat ako
Ang hirap naman kasing maka-usad mula sa'yo
Matapos mabura ang mga kasinungalingang sa'yo'y ibinabato
Kumbaga, ikaw 'yung maraming sakit na pinagdaanan, dadagdag pa ba 'ko?
Patawad
Oh, Felipe, kay hirap **** mahalin

Habang binabasa ko ang kasaysayan ****
Nagaganap pa rin hangang sa ngayon
Parang itinutulak ang aking sikmura
At ang balat ko'y nagsisiklabo
Hindi tumitigil ang mga luha

Ilang taon matapos maghalal ng bagong pangulo
Pinaulanan ng bala ang mga humihingi ng reporma


Dalawang-libo't apat
Matapos ang tatlong dekada
Mga batas na pabor lang sa mayama't may kaya

Gusto lang naman namin mabuhay
Nang hindi inaagaw ang aming kabuhayan
Nagtatanim ng bala't hindi binhi
Umaani ng bangkay hindi punla

Lupa mo'y hinulma ng dugo
Parang imbes na pataba ay pulbura ang inaabono
Para bang ang buhay ko sa'yo'y Walang katapusang pakikibaka
Para bang ang inaani ko'y dusa sa Buong buhay na pagsasaka


Dalawanlibo't-siyam
Matapos ang apat na taon

Kinikitil nila isa-isa ang mamamahayag
Nilibing ng traktora't patong-patong ang buto't balat
Pinagkanulo mo at hayagang pumayag
Mga berdugong hinayaan mo lang lumayag

Dalawang libo't labing-lima
Nangingisay sa walang habas na pangraratrat
Hanggang huling hininga'y maubos, mawala sa ulirat
Apatnapu't-apat **** mandirigma
Lumusong sa mapanganib na kagubatan na walang dalang sandata o pananggalang man lang
Malupit ka, hanggang saan ipagtatanggol ang laya mo?
Hindi pa ba sapat ang lahat ng luha?
Nagsasakripisyo para sa hindi siguradong pagkakakilanlan bilang Pilipino


Ikalawang Milenya.
Ngayon naririnig ko na ang pagpapatahimik laban sa karapatan **** magpahayag
Nagsasakripisyo ng dugo ng mga tupa
Para sa huwad na pag-unlad
Pinapatay ng bala ang uhay
Habang matapos tapakan ang upos ng sigarilyo,
Pagtatalunan ang dilaw at pula
Kung sino ba ang mas dakila
Aastang **** na tagapagligtas
Na siyang hawak ang lahat ng lunas
Napakarami nang diyos sa kasaysayan
Pawang dinikta, ibinigkis ang kalayaan

Ninais kong mahiga na lamang at hintayin ang bukang liwayway
Na pinangarap din noon ng mga ilustrado't rebolusyunaryong mararangal
Wala nang lunas ang sumpa ng edukasyon
Magpalaya ng isipang noo'y nakakahon

Wala sa akin noon ang lakas ng bagyo
Hanggang sa nabatid kong malulunod na rin ako
Wala akong nagawa kundi tumangis

Felipe, lumuluha ka rin ba? nasasaktan ka pa ba o manhid ka na?

Gayunpaman, tahan na, Felipe, tahan na.

Isang  pintuan  ng  mahihiwagang  dekorasyon
Palamuti,  anong  na­sa  likod  na  impormasyon
Sa'yo  ipaglalaan  ang  aking  buhay  ­na  hiram
Nais  balang-araw  ay  tawagin  kang  hirang

Di  sapat­  ang  aking  tayutay  upang  ang  sagot  ay  dumulas
Pangatlong ­ katok  ko  na  ito't  'di  parin  nagbubukas
Ikaw  ay  isang  bu­gtong  na  nais  kong  matuklas
Kung  hinde,  ang  aking  buhay  ­ay  habang  buhay  na  undas.

Ako'y   ligaw  na  kaluluwa,  'di  alam  kung  sino
Ako'y  ligaw  na  kaluluwa  at  baka  ikaw ­ ang  paraiso
May  pagnanasa  sa  paglapit  subalit  ayokong  mak­a  abala
Ako'y  nababaliw  sa'yo  kahit  hindi  kita  kilala

Ang­  iyong  ngiti  ay  bukang-liwayway  sa  mundong  mapanglaw
At  a­ng  iyong  buhok  ay  mga  alon  sa  dagat  na  bughaw
Kung  kula­ngin  man  ang  ginawa  ko  na  tula
Handa  akong  gumawa  ng  is­ang  daan  pa

Hayaan  mo  akong  lumapit,  sa  kung  nasaan  ka man
At  pangako  sa  'yo  ako'y  tahimik  lang
Subalit  hindi  ti­tigil  hanggang  mapunan  ang  patlang
Pakiusap,  hayaan  mo  ako­ng  umusad  kahit  isang  hakbang  lang.

Aking sinta noong tayo ay nagsisimula
Ako sayo'y hindi tiwala
Sa dami ba naman ng sakit na naranasan
Mahirap na ulit na ika'y basta pagkatiwalaan

Ngunit mahal pinatunayan mo
Na ikaw ay karapat dapat sa pagmamahal na ito
Kaylan man ay di pagsisisihan
Na pag ibig ko sayo'y nilaan

Tanggap ko bawat pagkukulang mo
Tanggap ko bawat sakit na dinala at madadala mo
Tanggap ko ang bawat mali sayo
Dalhin dyan ka nagiging perpekto

Kung san man tayo magtungo
Hiling ko lamang na hanggang sa dulo
Sayong bisig pa rin uuwi
Kahit na ano man ang mangyari

"Ikaw at Ako -Walang Tayo"

Gusto kita, Gusto mo sya
Hahaha nakakatawa
Sa loob ng ilang taon, nagawa Kong mangarap ng gising
At wala akong ibang ginawa kundi Ang humiling
Pero kapag sinusuwerte ka nga naman ---
Teka swerte nga bang mababansagan?
Tng! Ano 'to lokohan?
Ni minsan di ko ginustong maging "Siya" Kasi ako 'to
Pero ikaw? Pinangarap mo?
Hindi ko kailanman hinangad na magustuhan mo dahil sa awa!
Oo! Sabihin na nating nagustuhan mo 'ko --
Pero iba naman ang iyong nakikita!
Hindi ko kailangan ng atensyon mo
Kung gagawin mo lang panakip butas Ang puso ko!
Kung magmamahal ka  din lang naman ,
Siguraduhin mo nang totohanan!
Tng! Tao ako at may damdamin
Oo! Hindi ko magawang maamin
Na hanggang ngayon gusto kita!
At hanggang ngayon,ikaw lang at walang iba
Pero tng**! Matuto kang makaramdam!
Di porke't nakangiti, di na nasasaktan!
Pinipilit ko lang maging masaya sa t'wing kausap ka
Ngunit sa totoo lang? Bumibigay din ako.
Alam ko namang napaglaruan lang ako ng pagkakataon
Kaya sana naman, matuto kang makiramdam sa sitwasyon,
"Sana nga ikaw na lang"
Oo ! Sana nga ako nalang!
Masakit pakinggan.
Dahil patuloy nitong pinapaalala na kahit kailan,
Di mo ako magugustuhan.
Kase "Siya" at "Siya" pa din ang laman ng puso mo
"Siya" parin Ang nag-iisang tao sa buhay mo
"Siya" pa rin Ang tanging nagpapasaya sayo
At sa kanya pa din umiikot Ang mundo mo!
Nakakainggit "siya" pero kahit kailan,
Di ko nanaisin na magpalit kami ng katauhan.
Mahal ko Ang sarili ko! Ako kaya 'to!
At ito lang ang tanging mayroon ako
Dahil sa mundong ginagalawan natin pareho,
Mayroong ikaw, mayroong ako
Pero kailanman, walang mabubuong Tayo!

Mas mabuti pang ilibing
Kaysa maligaw
Mas mabuti pa nakikita ang sarili sa ilalim
Kaysa hindi makita ang sarili kahit kailan
Oo nga't ako ang naghukay ng lupa,
Ako itong kusang pumasok.
Ako ang naglibing sa sarili ko.
Ngunit sinipa mo ako paloob.
Tinabunan mo ng lupang mas marami pa kaysa nararapat.
Sila itong nagpatong ng limang malalaking bato.
Paniguradong wala na akong aahunan.
Paniguradong hindi na ako makakabangon s apagkakamatay.
Hindi pa napanatag at may ahas na pinagpilitan.
Ipasok, gumapang, pinagsiksikan.
Tinabihan ako, hinalikan
Inikot ang ulo at dahan dahang pinalibutan ang aking leeg.
Hindi ako lumalaban, hindi ako pumalag.
Hanggang kailan niyo papatayin ang namatay na?
Hanggang kailan niyo didiligan ng dugo ang lupang basa?
Hanggang kailan ako mamamatay?


**Svelte Rogue

Sa dinami rami ng tulang naisulat ko,
ito ang aking paborito,
ito ang ayaw kong lagyan ng tuldok;
at gusto ko sanang samahan ng ritmo,
hindi ko alam kung anong napansin ko sa'yo,
o kung ano mang mahika ang ginamit mo para mapaibig ako,
oo,
inaamin ko,
ikaw ang tulang ayaw kong matapos,
gusto kong sulitin at ubusin
ang pantig,
hanggang sa maghikaos;
hanggang sa mabuos ang tinta ng ginagamit kong panulat,
ikaw ang bituin na aking tititigan
hanggang sa lumubog ang buwan,
ikaw ang aking nanaising mahawakan-
habang natatakot,
habang iniisip na ang bukas ay baka sakaling hindi na ikaw ang katabi,
na baka bukas ay nasa ibang bisig-
o sa iba na nakalapat ang 'yong labi.
ayokong matapos ng umaga ng walang pasintabi,
ayokong mawala ka sa'kin nang hindi kita nayayakap,
at kapag nakagapos na'ko;
asahan **** hindi ako bibitaw,
aantayin ko ang muling pagsikat ng araw,
para mapanatag ang aking isip,
na sa aking paggising,
ay hindi ka pa nakabitaw.

Ngayong wala kana
Sisimulan ang bawat pahina ng mag isa
Mahirap sambitin
Kayat isusulat nalang ang laman ng damdamin.

Isa, dalawa, tatlo
Mag susulat ako hindi para sayo kundi para sa pusong iniwan at dinurog mo
Pilit binubuo
Pilit inaayos

Pero hanggang kailan?
Hanggang kailan ganito?

Sa pagsulat ng libro na lamang ba maisasabi ang nadarama
Magbubulag bulagan na ba
Mag bibingibingihan na ba sa ingay at kalabog ng aking puso

Sa bawat pahina, sa bawat letra
D na ikaw ang inspirasyon
Kundi ikaw na ang kosumisyon
Pano ko maisusulat ang storyang ating binuo kong ikaw ay lumayas na
D nag paalam, di nagparamdam
Presensiya mo lamang ay biglang na wala
Parang tanga, na naghihintay sayo
Pero bakit ikaw ay nawala?

San ka nag *****?
San nagkulang?
San nag sobra?
San na ang pusong iyong pinaibig at sa huliy iyong iniwan?

Mahahanap pa ba?

Nagkakilala tayo sa mga panahon na kailangan ko ng saya
Pinaramdam sakin na d ako mag-iisa
At dahil dun ay nahulog ako sayo sinta
Ngunit ako'y nabigo at nawalan ng pag-asa

Tinigilan kong kausapin ka
Sinubukan ko ngunit d ko kinaya
Ang puso ko'y hinahanap hanap ka
Sa isipan ko'y hindi na talaga mawala wala

Kaya aking sinubukan ulit
Kahit na masaktan akin paring pinilit
Mabigo man ulit
Okay lang basta sa babaeng aking iniibig

Ngunit ngayo'y nag-iba, sayo ako'y hindi nabigo
Ako'y iyong binigyan nang pag-asa
Hindi ka sasaktan yan ang aking pinapangako
Sa aking pagmamahal ikaw ay makakaasa

Hindi pa man tayo ganun katagal
Pero sigurado akong tayo'y magtatagal
Kahit minsan relasyon ay tumatamlay
Wag kang mag-alala hanggang dulo hahawakan ko ang iyong mga kamay

Para sa babaeng pinakamamahal ko,
Wag kana sanang maglaho pa sa piling ko
Pangako ko hindi ko sasayangin ang isang tulad mo
Pag-asa ang dala saakin ng isang tulad mo

Hanggang dulo na sana
Pag-iibigan nating dalawa
Wala sanang makagiba
Sa mga pangako natin para sa isa't isa

Mahal, panghahawakan ko ang ating pag-iibigan
Walang hanggang yan ang aking aasahan
Makasama ka hanggang kailanman
Walang gigiba sa ating pagmamahalan

Mahal na mahal kita iyan ang pakakatandaan
Kahit anong mangyari hindi ka iiwan
Sa altar ika'y pagmamasadan
Hanggang salitang "oo" ay iyong mabitawan

Sa unang tingin, mabibighani
Iisiping napakaswerte
Tila kasingsaya ng mga tumaya
At nanalo sa lotto
Nakapipigil-hininga ang ganda
Imbis na pumikit upang manalangin
Na magkatotoo ang hiling
Pilit na dinilat ang mga mata
Sa pag-asang
Masulit ang bawat segundong
Nariyan pa
At maaaring masilayan
Tala ang tawag ng iba sa kanya
Tawag ko naman ay bulalakaw
Sa unang tingin pa lamang
Kinatatakutan na ang paglisan
Dahil ang mga bagay
Na nakapagbibigay ng ligaya
Madalas ay nawawala

Pilitin man ang dumilat
Hanggang hindi na kaya ng mga mata
Kinailangang pumikit
Ilang segundo lang, isang saglit
Pagmulat ng mga mata
Nawala ka na
Napunta sa lugar na hindi ko na mararating
Hindi na maabot
Pagmulat ng mga mata sa umaga
Bigla akong nagtaka
Mahal ko, saan ka nagpunta?
Kung di ba ako pumikit
Hindi ka rin mawawala?

Naririto lang ako, naghihintay
Kahit abutin ng dekada
O ilang taon
Umaasa pa rin ng pagkakataong
Masilayan ka muli
Kahit pa ika'y
Isang bulalakaw