bakit ba pinagpipilitan ko pa ring ipaitindi sa iba?
hindi rin naman nila talaga alam
sa paningin nila, napakababaw, napakataas naman ng pangarap ko
isipin mo, ako? isang simpleng babae, minamahal kang isang lalaking maraming nakaaligid? na pawa bang isa kang nilalang na taga-ibang planeta
alam kong minsan ka na rin nakaramdam ng pagiging ordinaryo
pero sadyang ka'y layo mo na ngayon, iba ang takbo ng mundo mo
minsan inaamin kong nakakahiya, na ipagsigawan 'tong pagmamahal ko sayo
pero dahil sa iniisip kong hindi nila naiitindihan
at di kailanman na maiitindihan
itong nilalaman ng puso ko ay ikaw
sinasabi nito na mahal kita
na mahal na mahal kita
kahit di ko magawang ika'y lapitan
dahil paano mo nga ba mamahalin ang isang taong napakalayo sayo?
pero patuloy ko pa ring iniisip na mahal na mahal kita
inuulit ulit kong sabihin ito
kahit na alam kong di mo rin naman din ako maiitindihan
oo, alam **** mahal kita
pero hindi, mas higit pa sa iniisip mo
gusto kita
gusto kita, gusto kong mapalapit sayo
na mapasaakin ka
yung gaanong kagustuhan mo sa isang tao alam kong di kailanman kayang ibalik ang nararamdaman ko
pero bakit ko pa rin ba ito pinagpapatuloy
kung alam ko rin naman na wala tong mahahantungan
napakasakit man isipin na hindi ka pwedeng mapasa akin
gusto kong may makiramdam sa akin
pero hindi nga nila maitindihan
ikaw ang gusto ko
pero napakasakit na mahalin ka
bakit ba kasi ikaw pa?
mahal na mahal kita
gusto kong ipaalam sa'yo
pero paano nga ba?
kung sa una pa lang
hindi mo ako maiitindihan
ang tanging naiitindihan ko lang
kahit napakasakit man tanggapin
napakasakit man para sa'kin
pero eto ang realidad
na alam kong mahal mo rin ako
mahal mo rin naman ako
pero bilang isang tagahanga mo lamang

eng trans:
why am I even forcing others to understand?
they don't even know
in their eyes, it's so dense, I have dreams way too high
think about it, me? a simple girl, loving someone like you who's surrounded and looked upon to? as if you're a being from another planet
I know that you once felt what it's like to be ordinary
but you're just way too far from my grasp now, your world runs differently
I admit that it's embarrassing, to shout out this love of mine for you
but mostly because I think that they don't understand
and won't ever understand
that you are the one kept in my heart
it tells that I love you
that I love you so much
even if I can't even get near you
because how can you even love someone that's so far from your reach
but I kept on thinking that I love you so much
I will keep on repeating this
even if I know you won't even understand
yes, you know that I love you
but no, it's much more than what you think
I want you
I want you, I want to get close to you
for you to be mine
that kind of desire for someone you know won't ever reciprocate your feelings
but why do I even continue this?
if I know this would get on nowhere
it pains me to think that you won't ever be mine
I want someone to empathize with me
but they just don't understand
you're the one I want
but it hurts to love you
why does it have to be you?
I love you so much
I want you to know
but how?
if from the start
you don't understand me
the only thing I understand
even if it hurts to accept it
even if it hurts for me
that I know that you love me too
'you love me too'
*but only as your admirer

noong una kitang nasilayan
inaamin kong hindi ikaw ang nais kong kamtan
ngunit habang tumatagal,
puso ko’t loob, sayo’y natuluyan

hindi ko rin alam kung bakit
dahil ba sa boses **** nakakahumaling?
o sa mga matatamis **** mga ngiti?
mistulang nawawala ang iyong mga mata
sa tuwing ito’y iyong gawin
di ko alam, pero simpleng titig mo lamang
ka’y laki na ng epekto nito sa akin
hanggang sa palagi na kitang hinahanap-hanap
aba’t ginayuma mo nga ba ako?

ngunit, kung ano't saya ang nadarama
ganoon din ang kapalit nito kapag nandyan ka
sa mga panahon na wala ka sa tabi
pasakit at dalilubho ang naranas
bakit ba hindi ko kayang sayo ay mawalay?
ngunit kailangan kong magtimpi at alamin
kung hanggang saan lang dapat ang hangarin

ngunit aking nagunita,
ikaw talaga ang natatangi sa puso, at tuwina
ngunit kung gusto ko ring makaalpas sa sakit
kailangan ika’y kalimutan
sa gayon ay baka matagpuan ang kalinaw

pero ang alaala ng kahapon ay sadyang bumalik
kahit saan man magpunta, ika’y naka-aligid
kung alam mo lang ang aking tinahak
pagod, at hirap – naranas upang sayo’y makalapit

ngunit ano ba pa ang magagawa?
sa una pa lang, nagmahal ng isang tala
at kung bigyan man ng pagkakataon
mas pipiliing sarili ay ibaon
lahat ng nararamdaman
na hindi mo rin kayang ipaglaban

dahil hindi mo rin naman ako mahal,
mas mahal mo ang iyong pangarap
at hindi ako yun, ito'y tanggap

sakim man sa kanilang paningin
ikaw lang naman ang gusto ko
ngunit, bakit? bakit…
ipinagkait pa sa akin ng mundo?
pero ito ang nagpapatunay
na kahit gaano pa ako kailangan na maghintay
para sayo'y hindi ako nararapat
dahil tunay nga ba ang aking intensyon?
o ginagawa lamang kitang desisyon?
tingnan mo nga, miski ako may pagdududa

kahit man ito’y pag-ibig natin ay isusugal
kahit gaano ko pa ipagsamo sa Maykapal
wala rin naman itong mahahantungan
hindi rin naman ako ang iyong kailangan

kaya't ito'y hahayaang dalhin ng langit,
kung saan mang lupalop ito'y dalhin
pinaubaya sa Maykapal,
antayin na lang maglaho
ito ang aking huling habilin,
bago kitang tuluyang iwan

pero ito'y mananatiling nakaukit
sa puso't isipan,
dahil kaya nga ba kitang kalimutan?

ito’y magsisilbing alaala
ng minsan nating pagsasama,
kahit sa panaginip lamang

ang ipagtagpo ang isang ikaw at ako,
ang mabuo ang salitang 'tayo' –
napaka-imposible…
napaka-imposible.

eng trans:
when I first saw you
I admit you're not the one I yearn for
but as time passes by
my heart, and mind – fell for you

I don't really know why
is it because of your alluring voice?
or because of your sweet smiles?
it's as if your eyes disappear
whenever you do this
I don't know but in your simple stares
it has a big impact on me
until I'm always looking for you
oh my, did you put a spell on me?

but in what happiness I felt
that's what I also feel whenever you're there
in times that you're not beside me
pain and dreading was experienced
why can't I stand being apart from you?
but I have to resist and know
to where I should stand in line

yet I've realized
you're the one that's always in my heart
but if I want to get rid of this pain
I have to forget you
by then I might find peace

but the memories of yesterday kept coming back
everywhere I go, you're there
if only you knew what I've been through
exhaustion, and rigor – I have to face to get close to you

but what can I do?
from the start, I've loved a star
and if given a chance
I'd rather choose to bury myself,
all these feelings
that you're not even willing to fight for

because you don't even love me,
you love your dream more
and it's not me, I've accepted it

it may be selfish in their eyes
you're the only one I want
yet, why? why...
did the world denied + you from me?
but this just proves
that no matter how long I have to wait
I'm not the one for you
because is my intention real?
or am I just making you a decision?
see? even I have doubts

even if I gamble this love of ours
even if I plea from the Creator
this will just go nowhere ++
I am not the one you need

that's why I'll just let the sky take this
wherever in the heavens this will be held
let the Creator take charge
I'll just wait for it to fade
this is my last will
before I will leave you

but this will remain etched
in my mind, and heart
because can I truly forget you?

this will serve as a memory,
of our once encounter
even if it's just in a dream

for you and me to meet,
to form the word 'us' –
it's so impossible,
**it's impossible

when i was younger, this boy used to tease me about my skin color;
how much it resembles coal,
and how it makes me look like an Aeta,
and how they can't see me in the dark,
but even before that i was insecure.
because when people bothered to look at me,
they'd only see ebony
and to them it was synonymous with ugly and *****.

but i don't blame them.

they're just caught in the current of colonialism
when we measured one’s status through the hue of their skin
and we followed.
we followed their discrimination of the ones whose skin didn't look like the exact duplicate of ivory and marshmallow.
we followed their system of supremacy of putting the lighter ones up in the stars to match whiteness with brightness.
we followed their standards of beauty which just happened to be the exact ******* opposite of our majority.

now our country is driven mad
by the idea of whitening your skin
until your heritage is nowhere to be seen;  
it has been scrubbed off by papaya soap,
masked by glutathione
and devalued by insults.
but hey,
who cares about heritage if you look like that European actress?
who cares about culture when you could pass off as an American?
who cares about natural brown when synthetic white wears the crown?

Iilan nang estrangherong labi
ang dumampi
at alam na din kung paano humaplos ang iba't ibang tela
marahil
kabisado na din ang bawat indayog na walang musika

ngunit bakit

na sa tuwing pipikit
at sinusubukang sabayan ang korong hindi kilala
sumasagi pa din sa isip
na nakakulong ma'y sa hindi mo bisig
at hindi sa iyong unan namamahinga.

simula noong pagtalikod mo'y
pakiwari kong milyong beses nang umikot ang oras
ang sabi ko pa noo'y
nakalimot at malaya na
sa mga panahong inaantay ang paghimlay ng araw
dahil sa pagsilang ng gabi ka lang din naman masisilayan.

mahina pa din bang aamining
na pagkatapos ng linggong itong sinasakdal ang sarili
napagtantong baka siguro
hindi pa pala lumalagpas sa hatinggabi ang awit.

mahal,
baka siguro
sa susunod na gabi, nais pa ding sa iyo umuwi.

Bibigyan kita ng tula.
Hindi panghuhula...
kundi tula.
Hindi magiging napakahaba.
Hindi ka naman palabasa
para iyong mabasa
ang mga bagay-bagay
na sumasangay
kung ano ba talaga
ang tunay na halaga
ng tulang isusulat ko
para sa utak mo
na tuliro.
Sa mga nabasa kong libro
wala na sigurong mas magulo
kaysa sa iyo na kapag hindi mo
na nakuha ang iyong gusto
ay bigla-bigla ka nalang babato
ng mga salitang magpapaginhawa
sa iyo.
Pero tandaan mo
bago ka pa magbigay ng mga salita mo
ay marami na akong alam na salita
sa diksyonaryo na
sadyang binabasa
ko kasi umay ako sa mga salita
ng mga tao na paulit-ulit
at sadyang parikit nang parikit.
Hindi mo narin na
kailangang pagsabihang kumain na
sapagkat ako ay may isip
at hindi nagpapaihip
sa mga bagay na
dapat na ginagawa
ng taong may tamang isip.
Nako. Sentido kumon mo ay naihip.
Wala akong inaasahan na
pag-uusap na magaganap
dahil matagal ko nang tanggap
na tinuring na akong mapagpanggap
dahil lang sa desisyon
na ninanais ko lamang ng aksyon
dahil ayun ang magiging paraan
kung paano gagaan
ang mga bagay na
ninanais **** balikan.
Hindi na ako makapagbigay ng ****
na lubos na kasing laki ng dati
sapagkat hindi mo naman talaga
kayang isantabi ang iyong mga saya.
Tila nakakahiya naman
sa mga salita **** dapat na malaman
ko ba talaga kasi
mga payo ko ay dumaan lang sa labi.
Payo ko ay narinig at dumaan
pero lumabas lang sa isang lagusan.
Ako ay iyong narinig
gamit ang tainga **** mahilig
sa mga tunog na panbasag-pinggan
kaya ako ay hindi napakinggan.
Hindi rin naintindihan.
Naging gusto kita kahit
hindi naman kinakailangan.
Para sa utak **** tuliro.
Uulitin ko ulit para sa iyo.
Hindi na kita gusto
ayan ang kailangan na malaman mo.
Ibaon mo sa isip mo
katulad ng pagbaon mo
sa galit at sakit na ipinaglalaban mo
na nakakatulong sa iyo
na mapaginhawa ang pakiramdam mo
na sinasabi mo ngang hindi ko
man naisaalang-alang kasi
hinahakot ko lang ang mga kati
ng mga nakalipas na hapdi at kirot.
Ang pwede ko lang pala maramdaman
ay ang sarili kong kurot.
Pinapaligaya mo ako
pero hindi kita kailangan.
Hindi kita kailangan para
ibahagi sa mundo
kung gaano ako katalino.
Hindi kita kailangan para
ipakita ang mga halakhalak ko
sa maraming tao.
Hindi kita kailangan para
malaman ko na may
nakakaintindi sa akin.
Pasensya na
pero hindi kita kailangan.

Ang alak na ito ang magiging dahilan
kung paano kita malilimutan,
kahit sandali.
Sa alak na ito
ibubuhos ko ang bawat luha
na hindi ko na maiiyak.

Naalala ko pa
kung paano naglapat
ang mga labi natin sa isa’t isa.
Tulad ng kung pa'no
dumampi ang labi ko
sa bibig ng boteng hawak ko ngayon.
Bawat halik ay mapait
ngunit 'di kasing pait ng beer
na madalas kong inumin.

"Isa pang bote diyan!"
Meron pa bang mas malamig
sa pagtrato mo sa'kin?

Lasing na ako.
Lango na ako
sa pagmamahal ko sayo.
Nilunod ko na ang sarili sa alak,
ngunit ang puso ko
ay parang walang balak
na bumitaw sa'yo.

Hindi ko kasi alam
kung saan ako lulugar
Ako na ba talaga
Siya pa rin yata

Sabi mo kasi wala na
Pero sa iyong bawat salita
Nakikita ko siya
Nandiyan pa siya

Natatakot kasi ako
Na mahulog para sayo
Mahulog at hindi masalo
Dahil yakap yakap mo pa siya

Sabi mo kasi napapasaya kita
Ngunit laging may lungkot
Sa iyong mga mata
Namimiss mo lang yata siya

Tama ba'ng ituloy pa ito?
Baka sa dulo'y wala ring tayo?
Baka sa dulo'y ako na lang?
Ayoko nang masaktan

Hangad ko lang naman
Ang iyong kasiyahan
Sinusugal ang aking kabuuan
Laging nagtatapang-tapangan
Pinapairal ang katangahan

Sigurado ka ba sa iyong nararamdaman?
Kasi hindi ko na alam
Kung saan ako lulugar
Baka isang araw
Sa aking pagmulat
Wala ka na at sabay na ulit kayong naglalakbay

Ingatan ko daw ang aking puso
Pero bakit tila
Mas mahalaga sa aking
Buuin ang sa iyo
Habang unti-unting gumuguho
Ang puso ko

Hanggang dito na lang..


Mahal, hanggang dito na lang tayo
Ubos na ang mga luha
At namumugto na ang mga mata
Wala ng magbabago pa, wala na
(Wala na nga ba? Ako ay umaasa pa)
Dahil ikaw ay malayo na, ikaw ay malaya na

sa unang sulyap, nabago mo lahat
sa unang isang oras, isang iglap
ako ay iyong iyo na

sa sandaling nakita ang sinag sa iyong mga ngiti
nagbubunyi ang mga matang naaakit
sa mga sulyap nating nagsasalit
di ko inasahang mananatili

patawarin; di ko na mai-alis
ang titig ko’y wari’y di mo na nais
di na matiis ikaw sulyapan pa
sana’y di na ito matapos pa

ang sandaling nakita ang sinag sa iyong mga ngiti
nagbunyi ang mga matang naakit
sa mga sulyap nating nagsalit
di ko inasahang nanatili.

Sa ating pagsakay,
tayo'y magkahawak kamay
walang bumibitaw,
kahit tayo'y psrehong malumbay

sa ating pag upo,
ika'y hindi nagkasya
ako'y nag pa ubaya,
upang ika'y lumigaya

tayo'y nagkaroon ng tampuhan,
na sadyang hindi maiiwasan
pareho nating iniyakan,
ang ating mga kamalian

sa paglipas ng panahon,
tila ika'y pinanghihinaan
ika'y walang bukang bibig,
kundi ang aking mga kamaliang hindi naman ibig

Gusto mang magpatuloy,
ngunit mukhang hindi na muling liliyab ang apoy
Ayaw mang sumuko,
ngunit mas ayaw kong ika'y mapako

Tama na,
ang iyong isinigaw
Ayoko na,
ang iyong huling hirit

Ang iyong mahal kita,
ay napalitan ng ayaw ko na
Ang ating sumapaan,
ay napunta sa wala

Para po,
hangang dito nalang kami
Para po,
kami'y hindi na uusad pa

Para po.