.

Do I have a tongue,
Can I speak too?
In this strange world,
Am I a human too?

Do I have a heart,
Can I live too?
In this strange land,
Am I alive too?

In the midst of Oblivion,
I search my visions,
I once used to dream,
As a young teenager,
In Sea of Paro s
I try to remember,
The faces of people
I had once lived with
Father, mother, brother
Of all those people
I had once called family.

I came here as girl,
I am shared in the family,
I born plenty children,
I am sold and re-sold
In and around
To any men who
Can afford to buy,
I am kept but
Seldom married,
Each street have
it's own paro,
They all have
But the same story.

After some years
I cease to exist,
For the people
Who bought me
I am an old cattle
Who no longer
give them pleasure,
I am now a burden
A liability soon
To be shedded..

They don't throw
me though,
They leave me alone
In a small room,
I have become a mother
Of a girl or two
I have new family
But no identity
fits me ever,
When I come here
I became a Paro,
When my times up
I die a Paro!!

Paro is short for
Pardesi, a foreigner,
I am the girl
Bought for men
From another land
Into there land,
To born son's
For there motherland.

This is ordeal of
A soul that once lived,
Now it's just a body
With no role,
No fiction this
It's a real story
A reality of some
Distant land !!

That land for you
Is so very strange
Where eight young man
**** a pregnant goat!
And the strangest
thing is they
go away and
Roam scot free..!!

Soon the elders in the village
Will have a big meet,
They will give compensation
To the owner of the goat,
And free from the sin
There precious young boys
The martyred goat
Will also have new name,
And so it will soon
Be christened to
A new species of
"Paro"-
a first of it's kind
A Welcome from
an animal world!!

And so I ask again
Do I really exist?
What form of life
Do I have here?
In this strange land
Are they human too??
Does even a little atleast
A thing called
Humanity exist???

Sparkle in Wisdom.
1/8/2018.

Umiibig akong matapat ang puso,
sa iyo, O Sintang pithaya ng mundo.
Dilag na bulaklak sa harding masamyo,
sinuyo’t pinita ng laksang paru-paro.

Tinataglay nila’y mararangyang pakpak,
subalit ang nasa’y tanging halimuyak.
Iba sa bagwis kong luksa ang nagtatak,
sa mata ng iba’y isa lamang hamak.

Ako’y dahop-palad, niring mundo’y aba,
sa utos ng puso, ikaw’y sinasamba.
O! ang saklap naman, umagos ang luha,
pagkat lumilihis ang ating tadhana.

At niring landas ta’y lalong pinaglayo,
nang ikaw’y nabihag ng hari ng mundo.
Buong taglay niya’y di tapat na puso, 
tanging hangad lamang ang kagandahan mo.

Sinta ko ano pa ang aking magawa,
kung sa ngalan ng Diyos kayo’y tinali na?
Daloy ng tadhana’y mababago pa ba’t,
panaho’y balikang ikaw’y malaya pa?

Bihag ka na ngayong walang kalayaan, 
hawak ang mundo mo ng lilong nilalang
Wari'y isang ibong ang lipad may hanggan,
at ang yamang pakpak, dustang tinalian. 

Paano O! Sinta yaring abang buhay?
Ikaw’y tanging pintig nitong pusong malumbay.
Kung ikaw ang buhay ng buhay kong taglay,
Sa iyo mabigo’y sukat ng mamatay.

Subalit nasa kong lumawig sa mundo,
sapagkat buhay pa niring pag-ibig ko.
At ikaw O! Sintang namugad sa puso,
napanagimpan kong pinaghintay ako. 

Sa harap ng hirap na di masawata,
tanging asam ko’y lalaya ka Sinta.
At itong pagtiis ay alay ko Mutya,
mula sa puso kong nagdadaralita.

Maghihintay ako sa pagkakahugnos,
sa tanikala **** higpit na gumapos,
sa kalayaan na lubhang nabusabos,
at mariing dulot, galak na di lubos.

Ang aking paghintay akay ng pag-asa,
lawig ng pag-asa’y kambal ang pagdusa.
At ang dukhang pusong batis ng dalita,
tila pinagyakap ang pag-asa’t luha.

O! aking minahal ako’y maghihintay,
kahit walang hanggang paglubog ng araw.
Magtitiis ako sa gabing mapanglaw,
hanggang sa pagsilang ng bukang liwayway.

Yaong sinag nito’y ganap na tatapos, 
sa dilim na dulot ng dusa’t gipuspos.
Sinag na tutuyo sa luhang umagos, 
niring mga matang namumugtong lubos.

Yaong pamimitak ng mithing umaga,
araw na mabihis ng mga ligaya,
ang buhay kong abang tinigmak ng luha,
mula sa kandungan niring Gabing luksa.

Maghihintay ako sa gitna ng dusa, 
kapiling ang munting kislap ng pag-asa.
Magtitiis kahit sanlibong pagluha,
hanggang sa panahong muli kang lalaya.

Maghihintay akong di hadlang ang pagal, 
kahit ang panaho’y lalakad ng bagal.
Magtitiis ako pagkat isang tunay
itong pag-ibig kong sa puso’y bumukal.

Maghihintay kahit dulong walang hanggan,
na pagdaralita’t mga kapanglawan
Kahit di tiyak kong muling sisilang,
ang bukang liwayway na tanging inasam.

©Raffy Love Canoy |May 2019|

Hindi ako takot umibig pero takot ako sa’yo.
Hindi dahil sa ayoko sa’yo kun’di sa tingin ko’y hindi malabong magkagusto ako sa’yo. Hindi malabong hanap-hanapin ko ang gabing ito at ang magagandang kwento mo.
Hindi malabong hanap-hanapin ko ang boses mo—ang mga titig mo… baka masanay ako.

Hindi ako takot umibig pero takot makong mahulog.
Sapagkat paano mo iibigin ang taong estranghero? Kung sa unang gabi palang ng iyong pagkikita ay nahulog ka na.
Nahulog sa kwentuhang matagal, sa kanyang boses na hindi pagal.
Sa mga ngiting nang-aakit,
sa mga matang nakakahumaling,
sa kanya na hindi pa kilala pero pakiramdam ko matagal na kaming nagkita.

Takot ako sa dilim,
pero mas takot ako sa liwanag. Takot akong makita ang sarili kong kasama ka.
Baka kasi pag nasanay na ako sa liwanag ay bigla na lang itong mamatay hanggang sa unti-unting dumilim ang paligid ko at baka masanay ulit ako.
Masanay ako na maglakad na para bang nakapikit. Maglakad patungo sa palaisipang lugar na paikot-ikot lang ang daan.
Baka bigla nalang akong yakapin ng dilim sabay bulong sakin ng "tumigil ka na tanga!"
Baka biglang lumabas ang mga kaibigan ko sa dilim at masanay sila sa liwanag.
Baka multohin nila ako habang tirik ang araw at habulin ako sa kung saan.
Baka habang tumatakbo ako palayo ay mabulag ako sa liwanag na dulot mo at baka mabangga ako at muling mabuhay ang mga alaga kong paru-paro.

Hindi ako takot sa patay, pero takot ako sa buhay.
Takot akong mabuhay ang mga daga sa aking dibdib na matagal nang nanginginig sa lamig.
Takot akong matunaw ang mga yelo na matagal nang nakapulopot sa puso ko.
Takot akong matunaw ang mga ito at lunurin ako sa pag aakalang tunay ang mga nararamdaman ko.
Takot ako sa majikang dulot ng pagibig na nag bibigay buhay sa mga patay na kandilang dala-dala ko.
Takot akong maging maliwanag ang paligid ko at makita ang katotohanan ng mundo.
Takot akong makita na ang mundo natin ay iisa pero mas takot akong malaman na iba pala ang gusto **** kasama.

Hindi ako takot mag-isa,
pero takot akong kasama ka.
Takot akong makasama ang mga dati **** kasama— baka kasi kung ano’ng sabihin nila.
O kaya pag kasama mo sila at kapag madami na sila maramdaman ko ulit kung pa’no ang mag-isa.

Hindi ako takot sa luma, pero takot ako sa bago.
Sana kahit may dumating na bago,
walang magbago. Sana kahit mag mukha na akong antigo, wag mo akong itago gaya ng mga nakalagay sa inyong aparador.
Hindi ako plato, kutsara o tinidor na gagamitin mo lang sa piling-piling okasyon dahil wala ka nang ibang opsyon.
Sa piling-piling araw na kung saan ipapagamit mo lang sa kung sino-sinong tao dahil yun lang ang silbi ko.
Takot ako
Takot ako
Natatakot akong mapalitan ng bago.
Takot ako
Takot ako
dahil lang meron bisitang darating kasabay ng pagtapon mo saakin.
Takot ako
Takot ako
Kasabay ng mga bago pang darating wag mo sana akong paglumain.

Hindi ako takot sa wakas pero takot ako sa simula.
Lahat kasi ng sinimulan ko parang laging may nakakapit na malas
lagi nalang gustong kumalas sa pagkakapit hanggang sa mag wakas.
Hindi kasi lahat ng wakas ay may kasunod na simula—
simula ng panibagong bukas.

Hindi ako takot sa sagot pero takot ako sa tanong.
Mahal mo na ba?
Mahal ka ba niya?
Takot akong masagot ang mga tanong ko ng "Oo" tapos sasabayan mo ng "pero" sa dulo;
ng "Oo" na may preno ang tono kaya takot sa tanong
pero mas takot ako sa sagot.
Mahal na kita mahal mo rin ba ako?

Madami man akong kinakatakutan kung anu-ano nalang gaya ng ikaw,
liwanag,
buhay,
simula,
bago
at makasama ka— lahat ng ito’y hindi mahalaga iibigin kita kahit anuman sabihin nila,
kahit hindi ako ang iyong mahal,
ang liwanag mo,
kahit iba na ang buhay mo,
kahit simula palang ng tulang ito ay takot na ako,
iibigin kita sa isip,
sa panaginip,
sa diwa,
sa mata,
sa tingin,
sa lambing,
matulog ka ng mahimbing
hanggang maubos ang kandilang minsang ikaw ang nagsindi kahit na lahat ng ito ay walang silbi.
Gagawan kita ng puntod na mag sisilbing paalala
na minsan akong nagpakatanga sa pagibig.
Gagawan kita ng puntod at doon ko ibabaon lahat ng ito sa limot.

Iibigin kita habang nililibing ang 'yong alaala. Ililibing kita habang iniibig ko ang iyong alaala.

Minsa’y nadako ako sa Kalye Pag-ibig
Marahil walang karatula
Ang mayroon lamang ay iilang linyang puti
Salungat sa kalsada
Siya rin palang tulay sa’ting tagpuan.

Bawat butil ng Kanyang mukha’y
Kumakapit at humihilik sa balat
Sa’king palad, umaapaw ang mga ito
Hihinto pa ba?
Pagkat hindi handa
Ang yerong gawa sa plastik
Na syang bihis-bihis ng kabilang palad.

Maraming yapak, aking naririnig
Ngunit alam kong ang berdeng kulay
Pawang hindi para sakin at sayo.
Ang bawat kasuotan nila’y
Tila pustura lang, ako’y nanatiling walang kibo.

Unti-unti kong binagtas ang eskinita
Makitid doon ngunit alam kong ito’y tama
Tila kayrami pa ring paninda
Ngunit ang lahat, hindi naman kabili-bili
Pagkat minsanan lang ang pag-ibig na totoo
Ni hindi ito kinakalakal.

Hindi ko man mabili ang nais ko ngayon
Masilayan man kita, bagkus likod lamang
Ni hindi ko nga matanto ang itsura
Basta’t sigurado ako
Sa paglingon mo’y parehas na tayong handa.

Malayo pa ang lalakbayin
Ng pawang minanhid na mga paa
Pagkat ang direksyon nati’y
Sa ngayo’y alam kong
Hindi pa para sa isa’t isa.

Ikaw na siyang iniirog
Aking hihintayin
Hanggang ang oras ay tumiklop
At umusbong ang panibagong bulaklak
Saka natin pagmasdan
Mga paru paro’t iilang kulisap, maging alitaptap.

Tatandaan ko ang ating tagpuan
Kung saan ihihimlay natin ang kinabukasan
Buksan mo ang pusong minsang winarak
Bubuuohin muna iyan ng Nasa Itaas
At saka na natin isulat ang makabagong alamat.

Sa Kalye Pag-ibig, tandaan mo, irog
Tayo’y babalik at muling mangangarap
Bubuo na panibagong larawan
Na may tunay na ngiting
Hahalimuyak sa mas Nakatataas.

Sa Kalye Pag-ibig,
Doon tayo magkita.

Ang hele sa duyan
Awit ng magulang
na nakapagpagaan sa hangin
sa tuwing nauulinigan

Ang mga punongkahoy doon sa palayan
Na nagwawagayway sa mga dumadaan
May matimyas na kuwento
noong sila pa'y mga munting halaman

Paru paro  na sa hardin
na dumadapo sa bulaklak
sila rin ay may pinagmulan
-galing sa alamat

Ang magandang tanawin
Baryo pa dati kung pangalanan
Magandang buhay ang binabati
Ng damo't kawayan

Ang paggising ng araw
mula sa Silangan
Nagbibigay pag-asa
ang matingkad niyang liwanag

At noong dati
Nang minsa'y nagmahal
mahiyain sa kaibigan
ayaw sabihin sa kaklase

Hanggang ngayon
bibig ay parang itinahi
Bakit nahalina sa pag-ibig
Kung malaya lang ang umibig
Di na sana pinili

Nagsisiliparan na yaong mga paniki,
hudyat na magsisimula na ang gabi
‘Di nakatakas ang kiliti ng paru-paro sa aking tiyan,
gayong maggagabi naman
Nakahanda na ang tinola,
para sa mga bisitang nais ay ang kamay kong nangangatog
Ngunit ‘di lang naman ako ang nanginginig,
kundi si Mario rin naman
Oh kay malas!
Tumilaok yaong manok,
nanaginip nanaman pala akong may irog,
na liligawan kagaya noong unang panahon.

Aking kaibigan, ako'y pakinggan,
Aking lihim iyo nang malalaman.
Ngunit iyong ipangako, walang magbabago,
Pagkatapos nito, magkaibigan pa rin tayo.

Hindi mo alam, ako'y may tinatago.
Hindi mo alam, ikaw ay aking gusto.
Hindi mo alam, natutuwa ay ako.
Hindi mo alam, may paghanga sa'yo.

Hindi mo alam, napapasaya mo ako.
Sa simpleng pagbati, sasabihin ay "hello!"
Hindi mo alam, sa tuwing lilingon sa'yo,
Aking tiyan, ay puno na ng paru-paro.

Sa araw-araw na tayo'y magkasama,
Ang aking mga ngiti'y hanggang langit pa.
Ngunit minsan ikaw ay aking nakita,
Hawak-hawak mo pa kamay ng 'yong sinta.

Alam ko, tayo ay magkaibigan lang.
Ngunit bakit sa dami ng nilalang,
Ikaw ang nagpunan sa buhay kong puwang.
Sana pag-ibig mo ay akin na lang.

Tanong nila bakit daw ako nagpupuyat. Sabi nila masama daw ang magpuyat.
Nakakadami daw ng pimple. Magkakasakit ka, at kung ano-ano pa. Pero may tanong din ako sa kanila.
Masama pa din ba magpuyat, magkaroon ng madaming pimple at magkasakit kung
Ang dahilan naman ng pagpupuyat mo ay para makausap ang taong mahal mo?
May mga bagay pala talaga na kahit masama ay nakakabuti din pala sayo minsan.

Lumalalim na ang gabi, lumalalim na din ang koneksyon nating dalawa.
Mga bagay na napagkekwentuhan ay dumarami.
Mga ngiti na sa aking labi ay dumadampi.
Mga lungkot na sa pagpapatawa mo ay napapawi.
Mga ilusyon ng nakalipas ay sa akin dumadalaw.

Mga ka-abnormalan mo na nakakahawa.
Pinatibok mo pati ang puso kong kawawa.
Mga pusa sa labas na ngawa ng ngawa.
Mga daga sa aking dibdib na kinikilig at nagwawala.
Kasabay ang ating walang humpay na pagtawa.

Mga araw na hindi nakakakain para lang ikaw ay
makausap ng matagal.
Ngunit pinupuno mo naman ang aking tiyan ng mga paru-paro ng walang angal.
Mga senyales na sana ito na ang sagot sa aking mga dasal.
Ipupusta na lahat kasama ang aking dangal.
Na ikaw at ako ay hanggang kasal.

Hindi ko namalayan na ako'y nahuhulog na pala sayo sa sobrang daldal.
Na tanging bukhambibig ko na lamang ay ang mga salitang balbal.
Sa sobrang kakaisip sayo habang naglalakad ay muntik pang mahulog sa kanal.
Nakakatawa pero wag sana ako masiraan ng bait at dalhin sa mental ospital.
Nagmamakaawa at nananampalataya sa nag-iisang banal.

Madaming bagay na magkapareho tayo. Sa pagkain, sa kalokohan, sa musika, sa mga bagay na kinaiinisan.
Kahit mismo sa pananalita ay gayang gaya. Tadhana na nga ba ito? Maniniwala na ba ako sa mga kathang-isip na iyong dulot?

Hindi ko alam, hahayaan ko na lamang na ako ang dalhin ng nararamdaman ko kung saan nito ako gustong dalhin.
At mas sigurado pa ako sa sigurado na walang ibang pupuntahan kundi palapit Sayo.
Sayo na siyang dahilan kung bakit ako nagpupuyat.

Bi-yu-ti-ti-e-ar-ef-el-way, Butterfly.

Dites sa jundo kong superhate ng mga relihiyoso
dahil nakarehistro daw sa jimpiyerno,
akis na-sight and realized
ang bundara ng pagiging paru-paro.

Lahat ites natanto ng lola mo
nang akis ma-inlab kay Superman
at siyempre kay *****-man.
Mga moralista kuno, silencio muna.

Ang mga verbals ng lola mo
na nagpapajalakpak sa inyo
ay laging jinjatulan
ng unfair nating lipunan.

Ang majujulay kong pekpak
na rumarampa para sa mga jutoko
ay ang aliw na nagpapabongga
sa mga chapters n'yong aura.

Bi-yu-ti-ti-e-ar-ef-el-way, Butterfly...

Saksi ako sa bawat tingin.
Saksi ako sa lihim na pagdapo ng paru-paro sa iyong bukirin.
Saksi ako sayo at sa kanya.
Saksi ako sa pag-aari mo sa kanya, gamit ang iyong mga mata.
Saksi ako sa lihim na pagsulyap.
Saksi ako sa labis na pagiingat.
Saksi ako sa lahat.
Pero ako, nasaksihan mo ba ako?
Napansin mo ba ang bawat tinging binabato ko sayo ?
Naaninag mo ba ang pusong dumadapo sa mga ito?
Nasaksihan mo ba?
Ang pagtago ko sa likod ng mga pahina,
Ang paghikbi ko gamit ang musika,
Ang sakit? Nasaksihan mo ba?
Na sa tuwing napapagod ka kakahabol, ganon din ako?
Na sa tuwing masaya kang tinititigan siya, ako naman, umaasang tititigan mo?
Nasaksihan mo ba?
Ang pag-asam kong sana,
Sana ako nalang siya.
Sana ako nalang...
Sana ako..
Sana...
Hanggang kailan ako kakapit sa mga natitirang sana?
Hanggang kailan ko panghahawakan ang paniniwala kong "baka"?
Ang paniniwala kong baka ikaw...
Ikaw na tama at ikaw na Mali,
Ikaw na oo at ikaw na hindi,
Ikaw na meron at ikaw na wala..
Ikaw na tanong, at ikaw na sagot. Ikaw na.
Paano ko nga ba mapapakawalan ang mga titig kong biglang nakulong sayo?
Paano ko nga ba mapipigilan ang kamay na pipigil sana sa pagtakbo mo?
Paano nga ba?
Kakayanin ko pa bang saksihan ang bawat ngiti, bawat tingin, bawat paghikbi na hiniling ko sa bituin pero sa iba dumating?
Kakayanin ko pa kaya?
Kakayanin ko pa..
Kakayanin ko..
Kakayanin..

M.U (Mag-isang Umiibig)

Ang sarap sa pakiramdam na may nagmamahal sayo
Ang mga iyak dati ay napalitan ng halakhak na nagmumula ngayon sayo
Ang puwang sa puso ay muling na kumpleto na
kasiyahan ngayon ng mata na nagniningning na parang mga kristala
puso na parang kasing bilis na nagkakarera ng kabayo kaag ika'y kasama

Paru-paro sa tiyan na hindi maipaliwanag sa tuwing kinikilig kapag kausap ka
Sa dinami-rami na dumaan sa buhay ikaw ang natatangi na minahal
Salamat sa pagpapaligaya ng pusong may puwang na may batid na hinanakit noon na ngayon ay napalitan na salamat mahal,

Tulad ng isang magandang bulaklak na nalanta sa hardin ng mahal kong lola
May bagay na hindi tumatagal gaya ng ating inaakala.
Isang paru-paro ang nakita kong  nakadapo sa nag hihikahos na puting rosas ang naka lagay sa kanyang paso.

Napaisip ako,
pano kapag ako naman ang nawala?

May mga tao bang magbibigay pansin?
May mga dati bang kaibigan na dadating?
May mga tao bang iiyak dahil sa aking pag lisan?
O ang mga mata ko ang luluha dahil sariling multo ko lang ang nakiramay.

042416

Pumipiglas sa kadena,
Nagwawalang may pagbubusina.
Walang-wala siya sa datus
Ng iskandalong panglaman-tiyan.

Kilay ay naagnas
Bunsod ng galit na mapagmataas.
Mag-iiskandalo ang ugat sa magaspang na balat,
Siyang bulkan pala ng naghihimutok na alamat.

Lambat ng kahapon, isasaboy sa dagat
Huli'y kaawa-awa sa dinamitang kagat-kagat.
Sisisid kahit di akma ang tono ng tubig,
Lulusong muli't paghihiganti'y bukambibig.

Gamit ang sinulid ng tinapyas na bungangkahoy,
Matutukso ng talim, siya nga palang abuloy.
Istoryang tigang, nginuyang may malasakit,
Paru-paro't bulaklak sa kutsilyo ang kapit.

Kalawang ang uubos sa kadena,
Sa ilang pagpihit ng litratong may ordinansa.
Patay-sindi kaya't pondido ang ilaw,
Pipihitin ang kable't ahas ang tutuklaw.

Ang trono'y walang manggas at naantala,
Pinilihan ng mga oportunistang kanya ring katiwala.
Sapilitang makikipagniig sa kaharian,
Batas ay iluluklok, pantawid sa katuwiran.

Siya'y naghihimagsik sa haliging walang sabit,
Langis ay tagas ng sikmurang kumakalabit.
Gaya ng kahapong titulado ng dilim,
Babagsik ang leong minsang karima-rimarim.

Ganyan lang ginagawa ko sa tuwing ika'y dadaan sa aking harapan
Para ang galabog sa aking dibdib ay mabilis na mapagtakpan
Dahil ito lang ang alam kong posibleng paraan
Upang ang tibok ng aking puso ay mapadahan-dahan
Na tanging sayo lamang ilalaan

Ganyan lang iniisip ko sa tuwing wala ng maisagot sa exam
Tipong pati pag gamit ng tandang padamdam ay hindi ko na din alam
Kung sa pangungusap ba dapat ilagay o sa sariling nararamdaman
Bakit bigla ka na lang nagpaalam ng walang paalam
Kaya patuloy ang aking walang katapusang pag-aagam-agam

Ganyan lang inaarte ko sa tuwing hinihintay ang napakatagal na order sa kainan
Di sapat ang halaga ng lasa pero lulunukin na lang ng walang angal dahil di pa nagtatanghalian
Para naman kahit papaano ay magkalaman ang aking tiyan bukod sa mga paru-paro na iyong dahilan
Bakit ko nga ba binabalik-balikan ang mga inihain **** iba't ibang ilusyon at kasinungalingan
Na hanggang ngayon ay naniniwala pa rin, at patuloy na maniniwala na ikaw at ako ay walang hangganan

Ganyan lang ang sinabi ko sa sarili ko ng makita kang may kasamang iba
Nalunod ka lang pala kaya ginawa mo akong salbabida
Pero bakit di ko mabago ang daloy ng kwento na ikaw pa rin ang aking pinakamagandang bida
Hindi ko makakalimutan ang huling gabi na tayo ay pinagsama ng tadhana
Nasa ilalim ng mga maliliwanag na tala at sinusulit ang huling sulyap sa iyong mga mata

Yan lang ang alam kong pwedeng gawin sa mga ganitong sitwasyon, ang maging cool.
Na hindi kailangan sa bawat eksena na mangyayari, ay may gawin na aksyon
Hinayaan panoorin ang kagandahan ng pag-guho ng ating mga mundo
Dahil hindi na maaaring sagipin ang pag-asa, magmukmok man o humagulgol mag-hapon
Lalo na't sa panahong kulang ako, naging kulang tayo; sayo.

Tahimik na nagmamasid.
Diretso ang tingin.
Nakita ko ang sarili nasa himpapawid, hindi alintana ang pagpatid ng bawat pakpak na pudpod na sa kakagamit,
Hindi alintana ang kanilang unti-unting pagdating, basta diretso lang ang tingin.
Sa iisang direksyon lamang nakatutok ang aking paningin,
Nakikita kita. Naaaninag.
Ikaw lamang ang tanging bituing nagliliwanag sa gabi.
Ikaw ang buwan, ikaw ang araw.
Ikaw ang pagkapit, ikaw ang pagbitaw.
Ikaw ang sa umaga'y araw na nakakasilaw.
Ikaw ang sa gabi'y buwan na tanging lumilitaw.
Ikaw ang paru-parong mapangakit.
Nakakaakit. Hinabol kita para lamang mahuli.
Hinabol kita pero ang hirap mahuli.
Hinabol kita pero akala ko ako na ang huli.
Pero mali.
Hinabol kita habang hinahabol mo siya.
Minahal kita pero minamahal mo siya
Kailan kaya mangyayaring tayo ay pagbaliktarin ng tadhana?
Kailan kaya mangyayaring ang ako ay magiging ikaw?
Na naghahabol, walang pagod sa paglipad para lang maabutan ka.
Kailan kaya mangyayaring ang dating ako lang ay tayo ng dalawa?
Dalawang paru-parong dadapo sa isang bulaklak na pareho nating gusto.
Kailan kaya ang durog na ako ay muling mabubuo?
Kailan ka kaya hihinto para lamang hintayin ako?
Kailan? Kailan nga ba?
Kailan mo nga ba malalaman na ang ligaw na paru-paro ay sayo pala patungo?

Cuando la luna es nueva, el sale de su polvoriento cobijo.
A saludar la vida que solía tener, y a sentir las voces cantoras del viento.
Saboreaba la savia que le obsequiaba las estrellas,
Y me servía de grata compañía.
Era un acontecimiento único, insólito.
Habían pasado varias fases sin venir,
Llegue a pensar que se había extraviado en las muelas del bosque,
Pero hoy, el venia.
Saque una taza vieja, y le preparaba un café
Para cuando llego, la luna ya podía verse.
Le entallaba el hermoso e entristecido rostro.
Quise preguntar “porque, como y cuando”, pero me resigne
Y solo le di una torcida sonrisa, y él me la devolvió.
Se sentó en la mesa sin murmuro alguno,
Y mirando la luz que penetraba por la ventana bebió.
Le ofrecí un abrigo para el frió, el alzo su mirada perdida
Y me llevo afuera; caminamos por un sendero lleno de lamentos.
Podía escucharlos, pero a él no le parecía importar.
“Almas olvidadas” musito con voz firme.
Paro un segundo y continuo “hemos llegado, he aquí la luna creciente”
Yo lo miraba perpleja, y solo pude sentarme a su lado mirándolo fijamente.
Y miles de interrogantes golpeaban mi cabeza;
No pude comenzar a preguntar cuando el dio inicio
“Cuando la luna está en su fase creciente, parece una bola partida a la mitad.
Para mí, es el momento en donde puedo conversar contigo
Con esa parte que solía ser, que solíamos ser.
Por eso he de venir solo cuando la luna está en esta fase,
Para contarte como me va en mi vida de olvido, y para escuchar como vives sin mí.
Por eso sin notarlo, en los días más oscuros y silenciosos te has de parar en la ventana
Susurrándole a los astros poesías que llevan mi nombre.
Por eso sin notarlo, yo he de pintar el mejor paisaje para que sonrías cada noche.”
Una avalancha repetitiva me sucumbía, podía escuchar pequeños fragmentos
Una y otra vez, y otra vez
“Por eso sin notarlo, en los días más oscuros”
“Yo he de pintar el mejor paisaje para que sonrías cada noche”
Termine mirando constelaciones, y sintiendo como su mano
Caliente y delicada acariciaba mi rostro.
Sentí la necesidad de besarlo, y de contarle mis poesías.
Me tomo y me sumergió en el abismo del que fue
Un beso con sabor a historias, a quererlo nuevamente.
Al dejarme nuevamente en mi aposento me ha devuelto el abrigo
Y plasmo en mi frente un beso que desato una tormenta en mis pequeños y cansados ojos.
Para cuando los abrí, mi mitad se había ido, y la luna ya era llena.
En su abrigo había una pequeña carta, un poema y decía.

“pequeña niña de cristal
Llevas el espíritu de la estrella que me guía en las noches,
Y el color de la maleza en tus tiernos ojos.
En cada luna que veas, recítame todo tus versos
Seré el océano que remoja tu lunar.
No me olvides, que si no es en esta fase, será en la otra
Pero serás mía en cualquier dimensión.”

Naririnig ko na ang awit ng mga anghel
Naaaninag na ang liwanag,
sikat ng araw ay tila ginto at kahel.

Maniwala ka, babalikan kita,
katulad ng pagbalik ng alon sa baybay.
Maniwala ka, hahanapin kita,
katulad ng paru-paro sa bulaklak.

Naririnig mo na ba ang yapak ng aking paa?
Handa na bang maaninag ang aking mukha?
Masilayan ngiti kong 'singtamis ng ubas?

Maniwala ka, hindi kita nilisan,
katulad ng hangin, lagi mo akong kapiling.
Maniwala ka, hindi kita lilisanin kailanman,
katulad ng oras, laging tatakbo sa iyong tabi.

Binasbasan mo ako ng haplos mo,
binasbasan din kita ng puso ko.
Ito na ang langit, ito ang paraiso.
Nandito na tayo, hindi na lalayo.

Isusulat ko at ipapahayag sa lahat,
babaguhin ang bawat aklat.
Pag-ibig ko'y ipagmalaki at iulat,
kaluwalhatian ng pag-ibig ay ibunyag.

Sa pagbalik ko
at sa pagbalik mo
sa piling ko,
at sa kaligayahan mo...
Mananatili, walang pasubali
Magwawagi, walang makakapigil

Sa muli **** pagdating
at sa pagkikitang muli
sa kaharian mo,
at sa kaluwalhatian mo...
Aawit ng papuri, mabagal at mabilis
Aawit ng himnong walang mintis

—at sa iyong hindi inaasahang pagdating,
at sa pagkislap muli ng mga mata tulad ng bitwin—
ay marahan mo akong hinagkan
ang mga mahigpit **** bisig
ang nagsasabi ng iyong pag-ibig—
na hindi mabigkas ng iyong bibig.

sapat na ang katahimikan na bumabalot sa ating dalawa—
para marinig ko ang bulong ng pusong nagmamakaawa.
sapat, at sobra sobra ang liwanag ng mga—bitwin at buwan para sa atin.

ang musika na nililikha ng iyong paghinga—
ay napapaindak ang puso kong pagod na.
sa dagat ng mapaglinlang na mga ngiti—
ay natagpuan mo ang nangungulila kong labi.
at sa bawat pag dampi nito sa'yong noo'y—
kusang namumula.
tulad nang minsanang pagtatagpo araw—
at buwan.

wala,
wala,
at walang makakapigil
nang pag-agos ko sayo,
at hindi na hahayan na ang mga paru-paro—
ay muli pang humayo.

Ibubulong sa hangin ang hiling na paghilom
Sikip ang mga alaala sa iisang kahapon
Maglalakbay sa hardin kung saan nagtagpo
Nais nang tumalikod ngunit paano

Dadapo na parang isang paru-paro
Sa mga talulot na nasa palad mo
Iidlip sa ugoy ng hanging malamig
Liwanag ng ‘yong ngiti’y baon sa pagpikit

Tinatangay ng agos ang bawat hibla ng alaala
Ngayong gabi ika’y talang tinitingala
Hihimbing kaya ako sa aking pahinga
Kung kabisado pa rin ang hulma ng iyong mukha

Estos es mi tentativa
para escribir para tu
Estos son mis palabras
y es asi como me siento
Escribo sin adornos y acentos
porque esto no es mi idioma
pero yo todavia hablo del corazon
con estas palabras en la pagina
Yo no siempre se que las cosas correctas decir
y a veces yo estoy demasiado atemorizado decirle como me siento
Entonces escribo mis sentimientos aqui tan puede saber
Exactamente como me siento
Como me siento de tu.

El corazon se hincha
cada vez veo la cara
y un frio arrastra en los dedos cuando paro de pensar de tu
y todo yo jamas quiero hacer
es es un mejor hombre para tu
para ser el mejor
para ser el unico hombre para tu
y yo no puede ayudar per pensar
como espero que sea el uno destinado para mi

Chisto è 'o ritratto e chiste so' 'e capille:
na ciocca 'e seta nera avvellutata.
E cheste songo 'e llettere: cchiù 'e mille;
lettere 'e 'na guagliona nnammurata.
Ngiulina se chiammava sta figliola
ch'è stata 'a primma nnammurata mia.
Trent'anne sò passate... Mamma mia!

'A tengo nnanze a ll'uocchie, pare aiere:
vocca 'e curallo, 'na faccella 'e cera,
'nu paro d'uocchie verde, 'e cciglie nere,
senza russetto... semplice e sincera.

Teneva sidece anne e io diciotto.
Faceva 'a sartulella a 'o Chiatamone.
Scenneva d' 'a fatica 'mpunto ll'otto,
e mm'aspettava a me sotto 'o purtone.

Senza parlà, subbeto sotto 'o vraccio
nce pigliavemo e ghievemo a ffà ammore.
Vicino 'a casa soia, 'ncoppa Brancaccio,
parole doce e zucchero int' 'o core.

Mettennoce appuiate 'nfaccia 'o muro,
a musso a mmusso, tutt' e dduie abbracciate:
dint' 'a penombra 'e n' angulillo oscuro,
quanta suspire e vvase appassiunate!

'A tengo nnanze a ll'uocchie, pare aiere:
vocca 'e curallo, na faccella 'e cera;
nu paro d'uocchie verde, 'e cciglie nere,
senza russetto... semplice e sincera.

Mga nakatago sa letra
Ang mga sagot

Ang mga sagot ay nasa letra
Ang luha
Ang inis
Ang dugo
Ang init

Ang pintura ng aking maduming brotsa
Ang mga espasyo na akala ay walang saysay
Iyon ang mas nagpapalayo sa katotohanan

Sa siyudad na malaki, pero ang liit
Parang nilakad ko na ang bawat sulok nito

Mahilig ako sa bagay na hindi lang madaanan
O maiwasang daanan

Ang tinta ng aking espirito
Itatak sa iyong santong puso

Malakbay sana magkasama
Ang mga lumulutang na letra
Samantalang ang boses mo na tulad ng awit ay nasa likod ng eksena

Malikhain ang gumuhit sa iyo
Ang larawan **** mabait
Mamantsahin ko
Ng aking bahaghari
Nawa hindi mawari

Wala dapat ang oras
Parang picture frame tuloy ang buhay ng bawat tao
Nandiyan lang
Nakatago, nakatayo, nasa pader---nakapako
Nadadaanan lang
Isang titigan lang

Sa iyo, isang titig ay hindi sapat
May nakatagong ginto
Hindi pangkaraniwang ginto
Ginto na hindi hinahanap ng lahat
Ginto na hinahanap ko

Nagpapawis nang sobra ang aking mga kamay
Maligoy ang mata
Tumitibok nang mabilis pabilis

O Dios, saanman, makasalanang mansanas bumubunga ng sanlibong bulaklak
Tinutuklaw nila ang aking lason

Wala na akong pake sa sagot
Mapaakit ka hanggang mabili ka

Kahit hindi ka muna magsalita
Hindi paliwanag sa mga titik
Ang paru-paro at ang agila

Nilamon ang itim
Namula ang bibig
Puti ang langit
Ubeng mata
Kahel ang balat
Bughaw na dugo
Dilaw na anino
Berdeng ilaw

Bangis ng indigo
Samantalang sila ay abo

Maligo sa aking isip
Taas na tingin sa mababaw na sahig
Ito ang ating luho
Zigzag man ang dating
Kapag nabili na, wala ng tubig parating

Yo no paro hasta que todos mueran
Los ultimos que cuedan
Del satanas tienen que murir
Todos esos malvados tienen que sufrir
El machete, con un balazo en el cachete
Los mando pa su muerte la tumba
Los ahogo con una funda en silencio
Se mueren despacio dia tras dia cayendo
Estos cobardes les buelo la mazeta
Como el rey azteca, les saco el corazon
Por ser culo mamon, el pendejo cabron
Soy un maestro chingon, estes mi canton
Para siempre sera, hoy y manana lo veras
Te lo puedo comprovar no soy esclavo
Pero si un bago, so ponte a un lado
Porque estas bien lejos del clavo
Hechate para tras porque te dejo enterrado
Por dejabo, ah carrajo eres un pinchi chango
Vete a comer un mango, pinchi tango caprisun, you better run and go have some fun, before I lay your *** out with this laser gun, leave you fast asleep, you should listen to your peeps, porfavor hasme el favor
Cuitate la a chingada, ya me encabronastes
Mi mente me corruptistes y borastes
Mucha intelligencia que cargaba guardada
Pero te voy a lanzar con la plebada
Lista y armada, para una buena chingisa
Te den un buen banio, y buena vaniada

No entiendo, pero te comprendo
Aun así no paro de pensarte
el día empieza sin haber abierto los ojos cuando te apareces en mis sueños
nadie se ha levantado

Nakita ko na ang babaeng pinakamaganda sa mundo,
Sya ang babaeng pangarap ko,
at sa harap ko
inaabot nya ang kamay ko.

Nagtatanong kung ang ikaw at ako
ay pwedeng maging tayo.
At "OO" ang sagot ko.
Napakasaya ng araw na to.

Bawat araw na dumaan,
pag ibig natin nadagdagan.
hindi ko na mapigilan,
mga paro paro sa aking tyan

Natutuwa , kinakabahan
hindi ko na rin alam
kung ano ang aking nararamdaman.
Tuwa ko'y walang paglagyan.

Magkayakap at magkatitigan.
Mahal kita ng walang hanggan.
Nasa ganyan tayong senaryo,
nang marinig ko ang orasan

Sakto alasais,
naryan na raw ang hapunan.

Aiere ha fatto n'anno - 'o diece 'e maggio,
na matenata calda e chiena 'e sole -,
penzaie 'ncapo a me: "Cu che curaggio
io stamattina vaco a faticà!".
Facenno 'o paro e sparo mme susette:
"Mo mme ne vaco 'a parte 'e copp' 'o Campo".
Int'a ddiece minute mme vestette
cu 'e mucassine e cu 'o vestito blu.

Nun facette sparà manco 'o cannone
ca già stevo assettato int' 'a cantina,
annanze a nu piatto 'e maccarune:
nu zito ch'affucava int 'o ragù.

C' 'a panza chiena, a passo... chianu chiano
mme ne trasette dint'a na campagna,
mmocca nu miezo sigaro tuscano,
ca m' 'o zucavo comme 'o biberò.

Tutto a nu tratto veco nu spiazzale
chino 'e ferraglie vecchie e arrugginite.
E ched' è, neh?... nu campo 'e residuate:
"il cimitero della civiltà".

Nu carro armato cu 'a lamiera rotta...
trattore viecchie... macchine scassate...
n' "Alfetta" senza 'e qquatte rote 'a sotto...
pareva 'o campusanto d' 'a Pietà!

Guardanno a uno a uno sti ruttame,
pare ca ognuno 'e lloro mme diceva:
"Guardate ccà cosa addiventiamo
quanno 'a vicchiaia subbentra a giuventù".

Mmiezo a sta pace, a stu silenzio 'e morte,
tutto a nu tratto sento nu bisbiglio...
appizzo 'e rrecchie e sento 'e di cchiù forte:
"Mia cara Giulietta, come va?".

Chi è ca sta parlanno cu Giulietta?
Nmiezo a stu campo nun ce sta nisciuno...
Tu vuo vedè che l'hanno cu ll' "Alfetta"?
Cheste so ccose 'e pazze! E chi sarrà?

Mme movo chianu chiano... indifferente,
piglio e mm'assetto 'ncopp' 'o carro armato...
quanno 'a sotto mme sento 'e di: "Accidente!...
E chisto mo chi è?... Che vularrà?".

Chi ha ditto sti pparole? Chi ha parlato?
I' faccio sta domanda e zompo all'erta...
"So io ch'aggio parlato: 'o carro armato...
Proprio addu me v'aviveve assettà?

A Napule nun se pò sta cuieto.
Aiere un brutto cane mascalzone
se ferma, addora... aiza 'a coscia 'e reto,
e po' mme fa pipi 'nfaccia 'o sciassi".

"Vi prego di accettare le mie scuse,
v' 'e ffaccio a nome anche del mio paese;
Ma voi siete tedesco o Made in Usa?
E come vi trovate in Italy?".

"Sono tedesco, venni da Berlino
per far la guerra contro l'Inghilterra;
ma poi - chiamalo caso oppur destino -
'e mmazzate ll'avette proprio ccà!".

"Ah, si... mo mme ricordo... le mazzate
ch'avisteve da noi napoletani...
E quanto furon... quattro le giornate,
si nun mme sbaglio: o qualche cosa 'e cchiù?".

"Furon quattro.Mazzate 'a tutte pizze:
prete, benzina, sputazzate 'nfacccia...
Aviveve vedè chilli scugnizze
che cosa se facettero afferrà!".

"Caro Signore, 'o nuosto è nu paisiello
ca tene - è overo - tanta tulleranza;
ma nun nce aimma scurdà ca Masaniello
apparteneva a chesta gente ccà.

E mo mm'ite 'a scusà ll'impertinenza,
primma aggio 'ntiso 'e dì: "Cara Giulietta".
Facitemmella chesta confidenza:
si nun mme sbaglio era st' "Alfetta" ccà?".

"Appunto, si,è qui da noi da un mese...
'A puverella è stata disgraziata,
è capitata 'nmano a un brutto arnese,
... Chisto nun ha saputo maie guidà.

Io mm' 'a pigliasse cu 'e rappresentante,
cu chilli llà che cacciano 'e ppatente;
chiunque 'e nuie, oggi, senza cuntante,
se piglia 'a macchinetta e se ne va".

"Di macchine in Italia c'è abbondanza...-
rispose sottovoce 'a puverella -
si no che ffa... po' nce grattammo 'a panza:
chillo ca vene ll'avimmo acchiappà".

"Giulietta, raccontate qui al signore
i vostri guai" - dicette 'o carro armato.
L' "Alfetta" rispunnette a malincuore:
"Se ci tenete, li racconterò.

Come sapete, sono milanese,
son figlia d'Alfa e di papà Romeo,
per fare me papà non badò a spese;
mi volle fare bella "come il fò".

Infatti, mi adagiarono in vetrina,
tutta agghindata... splendida... lucente!
Ero un' "Alfetta" ancora signorina:
facevo tanta gola in verità!

Un giorno si presenta un giovanotto
cu tanto nu paccotto 'e cambiale,
io, puverella!, avette fà 'o fagotto,
penzanno:Chi sa comme va a fernì!

Si rivelò cretino, senza gusto:
apparteneva 'a "gioventù bruciata".
Diceva a tutti quanti: "Io sono un fusto;
'e ffemmene cu mmico hanna cadè!".

Senza rispetto, senza nu cuntegno...
cambiava tutt' 'e giorne... signorina:
ci conduceva al solito convegno...
... alla periferia della città.

Chello ca cumbinava 'o giuvinotto?
Chi maie ve lo potrebbe raccontare:
io nn'aggio mantenute cannelotte
'e tutte specie, 'e tutte 'e qqualità:

la signorina di buona famiglia,
a vedova, 'a zetella, 'a mmaretata...
E quanno succedette 'o parapiglia,
stavamo proprio cu una 'e chesti ccà.

In una curva, questo gran cretino,
volle fare un sorpasso proibito,
di fronte a noi veniva un camioncino,
un cozzo, svenni, e mo mme trovo ccà".

"A nu fetente 'e chisto ce vulesse
nu paliatone, na scassata d'osse'...
Ma comme - dico i' po' - sò sempe 'e stesse
ca t'hanna cumbinà sti guaie ccà?".

"E che penzate 'e fà donna Giulietta?".
"E ch'aggia fà? - rispose 'a puverella-
So che domani viene una carretta,
mme pigliano e mme portano a squaglià".

"Giulietta... via, fatevi coraggio -
(dicette 'o carro armato). lo ero un "Tigre",
il popolo tremava al mio passaggio!...
Mannaggia 'a guerra e chi 'a vulette fà!

lo so cosa faranno del mio squaglio:
cupierche 'e cassarole, rubinette,
incudini, martelli, o qualche maglio,
e na duzzina 'e fierre pe stirà"

"lo vi capisco... sono dispiaciuto...
ma p' 'e metalli 'a morte nun esiste;
invece 'e n'ommo, quanno se n'è ghiuto,

34/3 Pleasure [III] (II ,,,,,,,,)
Learn more; Therefore, MD-ICC
and Spanish, Click on 200 MIV C,
Time, Compatibility. MDCLXXXIII
Circuli CD, et Atater Ksi (III) c |||
XXXIV friend! (Third ABC)
12163168 XVI MMMCCC III (C),
which also; He succeeded
with his Warm eyes; Greece, Italy
(Shiba) X, A 2008 (60) 12, C, which are involved:
University of North Carolina, and was the most
famous jumper. This island is in the village. Other
obligations of re-use. The University of California
is located in North America, the most popular
one in a small island village, but only a few spores
are on the level. Prestonian Colorado, maintaining
a five-year commitment to the University
of North Carolina. On the island of Lazarus,
which is on the road. I am the oldest ruler,
and in the future I will use my obligations.
The American University in the North
is the largest city of Colorado and is famous
for its famous island. And then, when I salmon
and I believe that the concept of quality,
that Paro Einstein on the nature of the man are still high.
University of Colorado,
North Carolina and the most popular nooks.
This island is in the village.
And the commitments will be the first to come
to the next post I use. Very popular for training
and sports games in North America.
Place the top of the small island.
Five losses and commitments end time.
The most famous organization of North Carolina
and Colorado University.
Place the top of the small island.
As he promised again.
Ut and Musiciens University North Maxime
by car EST Colorado vulgaris former oppida,
insulate, Gaudium 34/3 [III] (II ,,,,,,,,,,,
Learn more;                                      Therefore, MD-ICC and Spanish,
Click on 200 MIV C                                             , Time,  Compatibility.
MDCLXXXIII Circuli CD, et Atater Ksi (III) c
XXXIV friend! (Third ABC) 12163168
XVI MMMCCC III (C), which also
He succeeded                                              (Warm eyes)
Greece, Italy (Shiba) X,
2011 (60) 12, C, the highest in the world.
Colorado, the University of North Carolina will become the most popular dancer. Located in the highest island of the village. She re-uses the drops that he promised to manage. Colorado University's most popular dance will be from North America. It is located in the highest island of the village. In Colorado she will be the most beloved dancer, University of North Carolina, for a five-year commitment to recycle. Liza located in the highest island of the village. Her salmon promised to reuse the five rules. The North American University, the world's largest city in Colorado, the island's village and more popular, will come to dance. His salmon reusing the terms the blonde promised in the spring; always high with sapphire, Einstein and Kale. Colorado University, North Carolina, will become the most popular dancer. Located in the highest island of the village. She has promised to reuse the drops. The Colorado University's most popular dance will come to North America. It is located in the highest island of the village. She grabs the five deadlines he promised to recycle. North Carolina University will be the most popular Colorado dancers. It is located in the highest island of the village. She promised to recycle herself. North American University goes to dance, the most popular in Colorado, the island's village, which is the highest in the world. She has a blonde promise to recycle the discipline of drops, only with a head high with sapphire Einstein's Kale always comes up in the spring. The University of Colorado, North Carolina, will become the most popular dancer. Located in the highest island of the village. She has promised to reuse the drops. The Colorado University's most popular dance will come to North America. It is located in the highest island of the village. She grabs the five deadlines he promised to recycle. The North Carolina University will be the most popular Colorado dancer. It is located in the highest island of the village. She promised to recycle her. North American | University goes to dance, the most popular in Colorado, the island's village, which is the highest in the world. She has a blonde promise to recycle the discipline of droplets, only at high a altitude with sapphire Einstein's neck always in the spring. ||

eu sempre começo e paro e recomeço.
então paro.
perco água que sai da boca e tento explicar.
daí esqueço aquela palavra. como era mesmo que chama?
burra. tu é mesmo muito burra.
eles todos dizem com palavras e entonações bonitas:
vai ficar tudo bem.
mesmo que nada esteja bem.
não consigo escrever direito.
burra.
como era mesmo aquela palavra?
se eles lerem, vão ler rápido. ninguém vai notar. será que vão entender? duvido.
todo tempo a respiração pesada.
preciso prolongar essa frase. ou será que ela já tá muito comprida?
pedem calma. vai ficar tudo bem.
não parece.
sempre acho que vai ter um final em algum momento.
a gente espera o sinal, mas no fundo sabe que ele não existe.
parece tão seco. como é a palavra mesmo?
não sei.

Eu estou andando em círculos,
E paro sempre no mesmo ponto.
Naquele onde me vejo só.

Incapaz de dizer que gosto de você,
Eu vou sofrer,
Mas não me deixe aqui.

Eu ainda quero ser feliz.
Então me ajude a quebrar o ciclo,
A parar de andar em círculos.

estranho

esta cidade
a sua personalidade
o seu cheiro

a minha casa
os meus lençóis

estou atrasado

o sol saúda as minhas cortinas
quero dormir para acordar

sorrio

água escorre pela bacia

paro no tempo

observo o teu dormir
um suave rosto

fazes o meu dia ter sentido

amo-te, mulher, minha mulher

café da manhã

há na minha mesa burocratas

sinto o teu respirar
só para mim

adormeço, recomeço

Sentada na porta de casa,
Paro, reflito.
Não sei a função da minha existência...
Não sei qual a consequência,
De levantar todo dia,
Com a mesma rotina,
Esperar mudança
E não mudar nada.
Eu sei,
Falha minha.
Mas eu não consigo ser descomplicada,
Eu só vivo por viver.
Sufoco o amor pra não sofrer,
E morrendo vou aos poucos,
Por não ter coragem suficiente,
De assumir o fardo da vida.

No paro de pensar

todo lo que pudo suceder,

todo lo que dejamos caer,

todo lo que pudimos ser.

Y en mi cabeza

mis visiones no tienen fin

Tus lazos me unen a ti.

Logro ver a través de ti,

porque no estás más aquí.