Naranasan mo na bang magkaroon ng crush? Siyempre oo! Sino ba naman ang hindi mararanasan iyon? Sabi mga nila, abnormal saw ang walang crush.
      Minsan sila ang dahilan kung bakit ka nag-aaral ng maayos. Sila ang dahilan kung bakit ka nag-aayos ng buhok, nagpupulbos, pumoporma, at marami pang iba.
      Siyempre, para saan ba iyon? Para magustuhan ka o kaya ay mapansin.
      Minsan mga kahit simpleng pagsasabi sa iyo ng crush mo ng "hi" ay halos mabugbog mo na iyong katabi o kaya ang kaibigan mo sa sobrang kilig.
      Pero minsan, hindi mo maiwasang magselos sa mga ka-close niya.
      Grabe, di ba? Kahit simpleng crush lang iyon, nagseselos ka pa rin, at minsan dumarating sa time na kailangang mag-move on kahit wala kayong relasyon.
      Pero paano kapag nalaman mo na may syota pala siya? Kahit crush mo lang, siyempre masakit pa rin. Kasi umasa ka rin naman na sana magustuhan ka niya.
      Bakit ka umaasa? Dahil nadala ka sa imagination mo, like magiging kayo o liligawan ka niya.
      Hindi naman lahat ng imagination ay nagkakatotoo. Sabihin naging 30% pwedeng magkatotoo pero 70% pa rin ang imposible. Kaya mga sabi nila, "Expectation is the root of all heartaches."
      Dapat matuto tayong kpntoplin ang sariling nararamdaman dahil hindi lahat ng gusto natin ay makukuha natin.
      Ang pag-ibig ay kusang darating dahil bawat tao ay may nakalaang makakasama habangbuhay. Mga bata pa tayo para royan, Hindi pa natin kayang buhayin ang sarili natin.
     May oras na dapat itabi ang mga pansarili at unahin ang makabubuti.

Pinagkatiwalaan kita ng lubusan
Dahil alam ko ika'y maaasahan
Ngunit ako'y nagkamali nung nalaman ko
Na ika'y nagtaksil kaibigan ko

Inabot ng ilang taon ang ating pag kaibigan
Pero hindi ko ito pinagsisihan
Dahil alam ko na ikaw parin ay kaibigan ko
Kahit ika'y sumama na sa may ugaling demonyo

Kilala kita simula pagkabata
Pero ako'y halos makalimutan mo na ata
Ako'y lubos na nasasaktan
Sa mga pangyayari na hindi ko inaasahan

Sino ba naman ako sayo?
Diba, ako'y isa sa mga kaaway mo?
Tinuring kita na parang kapatid
Ngunit para sayo, ako'y lamang isang sampid

Sa tuwing naaalala ka,
Lungkot at pagsisisi lang ang palaging nadarama.

Hindi naman na dapat iniisip pa,
Ang mga nakaraan na lumipas na.

Bakit ba hindi ka makalimutan?,
Kailangan paba magharapan tayong muli upang tuluyan nang makawala sa nakaraan?.

Parehas naman nating hindi ginusto to,
Na humantong tayo sa ganito.

Masaya naman tayo noon, noong tayong dalawa ay nagmamahalan pa,
Nagkamali lang talaga tayo nang hindi natin sinasadya.

Pero parehas lang tayong nagkamali,
Kaya ito tayo ngayon nagsisisi sa huli.

Pinaghiwalay tayo ng tadhana,
Siguro dahil hindi talaga tayo ang para sa isa't isa.

Hindi ko na rin kasi gusto ang trato mo sakin dati,
Kaya't ako na rin ang bumitaw sa huli.

Hindi ngalang pormal ang paghihiwalay nating dalawa,
Kaya't siguro nahihirapan parin akong huwag kang maalala.

Pero gumawa ako ng paraan para bawiin ka ulit kasi nagsisisi ako na iniwan kita,
Pero nalaman ko na may iba kana.

Lumipas ang mga araw, buwan, taon,
Nakalimutan ko nandin ang taong minahal ko noon.

Pero bakit hanggang ngayon kahit saang anggulo man tingnan,
Hindi ko parin mabura ang mga memorya ng nakaraan.

Ayoko na sanang maalala ang lahat noon,
Pero bakit gumagawa parin ng paraan ang utak ko para maalala lahat ang mga pagkakamali nating dalawa na nilipas na ng panahon?.

Gusto ko nang kalimutan ang kahit anong tungkol sayo,
Pero hindi ko alam kung saang paraan at paano.

Ni wala na akong nararamdaman sayo matagal na,
Pero bakit hanggang ngayon nahihirapan parin ang utak ko na kalimutan ka.

Sana dumating ang umaga na sa paggising ko kumpleto na ako,
Wala nang gumagambala sa utak at katauhan ko.

Na hindi na kita maiisip kahit kailan,
Na natutunan nadin kitang kalimutan.

Pero hanggang saan paba ang itatagal ng panahon?,
Hanggang kailan paba maaalala ang kahapon?.

Palipasin na ang nakaraan,
Dahil para sa akin wala na iyong kahulugan.

Meron akong labing-isang daliri
Ilang beses kong binilang noong bata pa ako,
sinigurado kung labing-isa nga ba talaga
at nagtataka,
nagtatanong kung bakit may sobra pang isa.

Meron akong labing-isang daliri
May kanya-kanya silang mga kwento.

Labing-isa,
Hindi ko alam kung biyaya ba 'to o sumpa
Hindi ko alam kung bakit ako naiiba
Hindi ko alam kung paano ko ba 'to itatago sa mga tao

Sabi nila, suwerte daw 'to, magiging mapalad daw ang buhay pag-ibig ko, yayaman daw ako.
Sabi nila, okay lang daw maging iba

Sampu,
Nakilala ko ang pagaalinlangan at inggit,
Umupo sila sa magkabilang balikat ko,
Hindi na sila umalis simula noon,
Hindi ko sila pinaalis.

Halos buong buhay ko, nanatili ako sa katahimikan,
Hindi ako magsasalita hangga't walang kakausap sa akin,
Hindi ko itataas ang kamay ko sa klase kahit alam ko ang sagot.
Maghihintay ako na tawagin ang pangalan ko,
na may pumansin sa akin,
Maghihintay na may pupuno ng katahimikan ko.

Kung sisiyasatin mo ang utak ko,
Mabibingi ka sa dami ng boses na hindi ko napalaya.
Nakakulong, sa kani-kanilang mga selda,
Kanilang susi ay nawala na,
Umaasa na sila'y mahanap at magamit para masabi ang mga dapat nasabi

Siyam,
Tsaka ko lang nalaman ang halaga ng mga salita,
Kung gaano sila katalim,
Kung gaano sila katamis,
Kung gaano sila kapait.
Kung gaano sila nakakapagpabago ng isang tao.

Walo,
Wala pa ring tumatawag ng pangalan ko.
Wala pang pumupuno ng katahimikan.

Pito,
Hindi ko na alam kung may tatawag pa ba,
Kung may makakapuno pa ba,
kung ilang salita pa ang makukulong hangga't sa buong katawan ko'y maging selda ng sigaw, pait, inggit, pagmamahal, rason, at galit.

Anim,
Sinubukan kong unang mag salita,
Magkwento tungkol sa buhay ko, sa nararamdaman ko.
Pero parang walang nakarinig.
Hindi ko alam kung mahina ba boses ko
o hindi lang nila ako napansin,
o kung pinili ba nilang hindi ako pansinin
o kaya wala lang talaga silang ****.

Simula noon, nakinig na lang ako.
Kaya ikaw, oo ikaw na may storya
Ikwento mo yung mga naaalala **** nangyari sa'yo noong bata ka pa
Yung mga bangungot mo,
yung pinakanakakahiyang, pinakamasaya at pinakamalungkot na mga sandali ng buhay mo,
yung una **** naramdaman ang kiliti sa puso mo noong naintindihan mo kung ano ang pag-ibig,
Ituring mo akong talaarawan mo,
Pakawalan mo yung mga salitang tinago mo nang nagalit ka.
Iiyak mo sa akin lahat ng luha na hindi mo nailuha nang iniwan ka.
Itatago ko 'to sa pagsara mo, at papakinggan kita muli sa pagbukas.
Papakinggan kita.
Papakinggan kita.
Sana pakinggan mo din ako

Lima,
Nananahimik at nakikinig pa din ako.

Apat,
Mananahimik na lang ako.

Tatlo,
Sa katahimikan ko,
Nakalimutan ko na kung paano magkwento,
Nakalimutan ko na kung paano umiyak

Nakalimutan ko na din yata kung paano magsalita.

Dalawa,
...

Isa,
Natuto ako sumulat ng tula,
Nakahanap ng makukwentuhan,
Naramdaman ang saya nang makatapos ng isang piyesang may parte ng mga salitang nakulong at nakalaya muli.
Nagkaroon ako ng matatakbuhan sa katahimikan.

Nagbabakasakali na maalala ko ulit kung paano umiyak,
kung paano magkwento muli, na may makikinig na sana sa akin.
Nagbabakasakaling maalala ko ulit kung paano magsalita.

Meron akong labing-isang daliri,
Hindi ko pa rin alam kung biyaya pa rin ba 'to o sumpa.

Sinabi ko sa sarili ko
Na huwag ka nang hanapin sa unang pagkakataong mapansin ko na nawala ka.
Ngunit nahanap pa rin kita.

Nahanap kita sa katahimikan,
Ang bulong **** nagpagulo sa minsang kalmadong isip,
Dahil sa'yo nalaman ko hindi lang pala multo ang puwedeng nagpaparamdam sa dilim.
Naroon ka rin sa likod ng mga masasayang alaala.
Nahanap pa rin kita kahit ilang beses na akong nangakong magiging masaya muna ako.

May kanya-kanyang paglalarawan sa'yo ang iba't-ibang tao,
Maaring sa iba, isa kang demonyo, kathang-isip, salita, o isang panandaliang bisita.
Pero sa lahat ng bagay na inilarawan sa'yo, hindi ko alam kung bakit itinuring kitang kaibigan.

Dahil siguro tuwing pag-uwi ko, 'pag wala ng mga tao
kahit gaano man ako kasaya o kapagod,
nandiyan ka.

Nag-aabang, nag-aantay, naiinip
Hinihintay akong mag-kwento.

Ikaw ang tipo ng kaibigan na hinahanap-hanap din pagkatapos bitawan.
May mga araw na napagtatagumpayan kong huwag kang isipin ngunit may mga araw din na nagbabalik nanaman ako sa simula.
Dahil sa huli, ay uuwi din ako at hahanapin kang muli sa katahimikan.
At sa bawat paalam mo, muli nanaman kita maaalala

Minsan, napakahilig **** magtago tuwing kasama ko na ang mga kaibigan ko,
Pakiramdam ko rin naman wala silang balak na kilalanin o pakinggan tayo
Kaya patuloy ka lang magtago,
Hindi nila kailangan malaman na buhay ka,
Hindi nila kailangan malaman na nandiyan ka,
Hindi nila kailangan malaman na totoo ka.

Hindi ko alam kung kailan ka aalis,
Hindi ko alam kung gusto ba kitang umalis,
Pero kung sakaling dumating man ang araw na 'yon,
Huwag ka nang magpaalam pa.

Hello, kamusta ka? Ako po ulit ito.
Ayaw mo sumagot, ayaw mo kumibo.
At dahil ayaw ka, heto't basahin mo
Mga sal'tang tugma, tula ng pagsuyo.

Pinilit ang puso na kalimutan ka.
Nilunod ang isip sa 'king mga tula.
Pagkat winika mo na walang pag-asa
kaya 'di umulit, 'di na nag-usisa.

Ngunit nalaman ko sa 'king kaibigan
na noong Biyernes ika'y nakita n'ya.
Hinimok n'ya ako na muling subukan.
Kaya heto ako at may dalang tula.

Dahil paano ba itutuloy muli
ang daang naputol at tila nabungi?
Anong gagawin ko para mapangiti
ang labi at puso na dating tumanggi?

Marahil isip mo, "grabe ang baduy mo"
"sumulat ng tula, para mapansin ko".
Ayokong magsisi, ayokong magtanto
kung nagkulang ako sa kulit at suyo.

Itataya ko na sa 'ting kapalaran
kung itong tula ko'y may patutunguhan.
Kung ayaw mo pa rin, sa 'kin ay ayos lang.
Basta sa isip ko, walang nang sisihan.

Di ako nagsising bigyan ka ng rosas.
Gagawin ko uli, ibalik man ang oras.
Kung ika'y nangiti sa tula kong ito,
ikaw ba'y papayag na magkita tayo?

Babalik ako sa kung saan tayo ay mga bata pa
Nag lalaro, tumatakbo, tumatawa
Walang iniisip na problema
At may mga ngiting walang katumbas
Na nakikita sating mukha.

Isang umaga ang hindi ko nalimutan
Yung araw na nalaman ko na ikaw ay may pag tingin pala,
Tumingin ako sayo
Napatingin sa mga ngiti mo
Na parang nakuha ang inaasam asam niyang regalo sa pasko
Habang ika'y ay bahagyang yumuko at umiiwas na makita ko
Mga mata natin ay nag tagpo
Diko alam aking sasabihin
Gusto ko itanong sayo kung bakit ako,
Ngunit walang salita ang lumalabas sa mga labi ko.

Ilang umaga ang nagdaan na palaging tumitingin sa langit at ngumingiti sa araw
Pumipikit at dinadama ito na parang na sisilaw sa angkin nitong ningning
Iniisip kung ikaw ay makikita.
Kaya't dali daling papasok sa eskwela
Tingin doon, tingin dito
"Nasan ka ba" ang tatlong salita na laging sinasambit tuwing hinahanap ka.

Tuwing tayo ay nag kakasalubong
Parang may kuryente na sa katawan ko'y tumatakbo.
Ngingiti tayo sa isa't isa
Na parang mga batang binigyan ng sorbetes
At natuwa sa kung gaano ito katamis.

Tatapusin ko na itong tula na aking ginawa
Ito nga pala ang isa sa magagandang bagay na nangyari saking pag kabata.
Limang taon na ang nakalipas .

Ano ba ako sayo? Ano ba ang lugar ko sa puso mo?
Ano bang meron tayo? Paano tayo humantong sa sitwasyong ito?
Kailan ba titigil ang pagbabasa kaling ito?
Pagbaba Sakaling maging tayo

Ako ay isang makatang nalunod sa kalungkutan
Ng dahil sa lalaking hindi ko makalimutan
Ikaw ay tulad ng bituin, mahirap abutin
Kahit anong pilit gawin, ako ay umaasa parin

Ang oras ay tumatakbo sa tuwing ika'y kasama ko
Tila kuneho kung lumundag ang puso ko,
Nung panahong may halaga pa ako sayo
Narinig ng buong mundo ang aking sigaw, nung nalaman ko'y ika'y bumitaw

Ano ba talaga ang gusto mo?
Ang patuloy na saktan ako?
Ang paasahin ako?
Ang maniwala sa kasinungalingan na sinabi mo na mahal mo rin ako?

Ako ay litong lito, sa nararamdaman kong ito
Ano ba talaga? Kailan ba ako sasaya?
Kapag naging tayo na?
Ay oo nga pala, *may mahal ka nang iba

Spoken word poetry by:
Quencie D.R

Puno ang aking isipan ng mga katanungan,
Ni hindi ko alam kung may patutunguhan.
Hindi ko alam kung paano o saan sisimulan,
Kung tatakbo palayo o sayo ay ika'y lalapitan.

Eto na sisimulan ko na ngunit nagaalangan,
Sa simulang tanungin ang yong pangalan.
Nang di naglaon nalaman ko yung katauhan,
Di nagtagal tayo ay naging magkaibigan.

Aking hihimayin kung gaano kahaba o kaikli,
Etong tulang patungkol sayo at pinili.
Kung ilang pahina at itatantya kung sakali,
Sisimulan ko na ngunit eto ako nagbabakasali.

Simula sa  "Ako at Ikaw" ngunit walang tayo,
Ano bang pakiramdam ng maging gwapo?
Dahil lahat ng niligawan mo iyong napa-Oo.
Babe,Mahal at lahat ng tawagan nagamit mo.

Balita ko madaming nagkakagusto sayo,
May nakahome based na sa puso mo.
Nakatres ba? Ilang puntos ba sya sayo?
Gusto mo pala maglaro sana sinabihan mo ako.

Gusto mo ng one-on-one pero madami pa pala,
Kung tutuusin sa mobile legends adik ka na.
Paiba iba ka ng character bane,alpha at angela,
Inugali mo na pati sa laro kotang - kota ka na.

Di kami isang laro pag napagtripan mo na,
Di kami dota iffirst blood mo tapos GG na.
Di kami coc o lol iiwan mo pag nagsawa kana,
Ano bang degree natapos mo at bihasa kana.

Patawad!! Kung ginusto kita,
Patawad sa mga binitawan'g salita.
Patawad kung mahal na kita,
Patawad kung ako'y lalayo muna.

I.
Sinong mag-aakalang matatapos ang lahat sa atin?
Naalala mo ba na halos boto ang lahat sa atin?
Akala nang iba, ‘di tayo magpaghihiwalay,
Akala nang iba, tayo'y walang humpay.

II.
Noon 'yun, at hanggang akala nalang 'yun.
Ang sabi nga nila, “Mahirap tumama ang mga akala”
Maraming nadismaya at nalungkot nung malaman nila.
Na ang dating hindi mapaghiwalay
Ay may bago na ulit buhay.

III.
Bakit nga ba nawala ang dagitab sa'ting dalawa?
Ahh, naalala ko na!Nagloko ka nga pala.
Humanap ng iba, Samantalang ako tiwalang-tiwala
Na ako na ako lang ang iyong sinta.

IV.
Ako naman 'tong si tanga, tiwalang-tiwala naman
Na hindi mo lolokohin ang isang tulad ko,
Tanda mo pa ba? Halos lahat ng sikreto ko alam mo.
Pati nga numero ko sa ATM pinagkatiwala ko sa'yo.

V.
Ang tagal na natin, magli-limang taon na sana,
Ang dami kong masasayang ala-ala na mababalewala.
Pero aanhin ko naman ang mahabang pagsasama,
Kung araw-araw may kahati ako sa'king sinta?

VI.
Siguro nga'y tapos na ang ating istorya,
Nabasa na nila ang bawat pahina,
Natuldukan na ang kwento nating dalawa.
At nalaman na nila kung ano ka ba talaga.

VII.
Mas mabuti pa ngang punitin na ang bawat pahina,
O kaya sunugin nalang, para mas madali, 'di ba?
Pero salamat sa'yo ha. Dahil kahit paano may natutunan ako
Na hindi sa tagal ang sukatan ng pagmamahal, sa tiwala!

Sa dinami-rami ng mga maliliit na bagay
na alam ko tungkol sa'yo,
kaya ko ng makasulat ng isang nobela
na iyon lamang ang nilalaman.
Paano pa kaya
kung malaman ko ang mga pinakatatago **** sikreto?
Paano pa kaya
kung matuklasan ko ang iyong pinakamaiitim na lihim?
Paano kung kinaya kong buksan
ang iyong puso't isipan para lang malaman
kung sino ang itong nilalaman?
Kaya lang sa'king palagay
hindi ko kakayaning makita
na iniisip mo kung paano
mo hahawakan ang kaniyang kamay.
Na ang tumatakbo pala sa iyong isipan
ay kung paano mo siya gustong hagkan.
Doon pa lamang,
bumigay na ang aking puso
Ginusto ko ng dukutin ang aking mga mata
para lang hindi masilayan kung gaano ka kasaya
sa piling niya.
Iyon na siguro ang malaki **** sikreto.
Mahal mo pa rin siya
Hindi ko na naman kailangang tanungin
dahil pag tinitignan kita, siya ang nakikita mo.
Ayoko ng makita muli ang laman ng iyong puso.
Ayoko ng matandaan.
Ayoko ng pakielaman.
Pero sana
*Sana yung maliliit na bagay na lang
ang aking nalaman.

Espesyal ang tula na ito kasi para 'to sa taong gusto ko,pero 'di ko alam kung tulad ko rin ba'y gusto niya ko.
Para 'to sa mga taong minsan nang umasa sa taong mahal nila, minsan na naging tanga at minsan na naging hibang sa kanya.

Noong una ka pa lang nakita
'Dii pa sumagi sa isip ko na isipin na gustohin ka
Hanggang isang araw,nagulat ako dahil lumapit at kinausap mo.
Bigla-bigla ka nalang nagkwento at sobrang nanibago ako sayo.
Ang daldal mo rin pala!
Sigurado magiging magkasundo tayong dalawa
Hanggang sa mga sumunod na araw at buwan
Dun ko lang na pagtanto na magiging kuntento na pala ako
Magiging kuntento na pala ako sayo.

Ang dami nating gusto
Pero ang pinaka paborito talaga natin ay ang sabay mag-timpla sa anumang oras ng "Kape"
Wala tayong iniintindi basta may ikaw at ako at ang mainit nating kape na pilit nating itinatanong
Kung bakit nga natin ito naging paborito?
Kung bakit nga ba kita gusto?
Sabay mag kape at nag-kukwentuhan ng kung ano-ano lang para humaba lang ang ating usapan habang nakatingin sa kalangitan.

Hanggang isang araw nagbago nalang ang ihip ng hangin at mayroong 'di maipaliwanag na kadahilan at bigla nalang ako sayo'y tumabang
Bigla-biglaan na may dumating na iba at gumambala sa anumang mayroon sa ating dalawa.
Yung dating ikaw at ako lang,napalitan ng siya at ikaw nalang
Kaya ako nalang ang nagparaya at dumistansiya
Para maging masaya ka na.
Kahit ang totoo,mas masaya ka naman sa akin talaga.
Pero 'diko na pipilitin pa
Na mapasa akin ka pa
Diko na iisipin pa kung sa paanong paraan kita mababawi sa kanya
At kung paano ka babalik sa piling ko habang nasa piling ka pa niya.
Diko alam kung pa'no?

Hirap maki-pag sabayan at makipag unahan sa taong sa iba nakalaan
Hirap maki-pag agawan ng oras at atensiyon mo habang may nagmamay-ari na sayo.
Siguro nga natakot lang akong sabihin sayo ang totoo
Na gusto kita!
Kahit alam ko may gusto kang  iba!
Na alam ko iba ang hanap mo at hindi 'yun ako
Hindi mo ko makita kasi kahit kailan 'di mo ko magugustuhan
Kahit kailan 'di mo ko papahalagahan
Kahit kailan 'di mo ko kayang mahalin kasi ako'y kaibigan lang
At kahit kailan 'di mo kayang mahalin ako tulad ng pagmamahal  na napapadama ko sayo
Pero ok lang.

Sumusuko na nga rin ako sa kakahintay
Pero itong puso pilit paring umaasa na baka pag nalaman mo ang totoo baka magustuhan mo rin ako
Baka bumalik ang oras na para bang may "Tayo"
Kahit ang totoo ang turing mo lang naman sa akin ay kaibigan mo
Kaibigan mo na patago na umiibig sayo
Na hanggang ngayon wala ka parin ka alam-alam na ito'y seryoso.
Walang biro.
Kaibigan mo na laging nandyan sa tabi mo,
Pero iba ang hinahanap mo.
Iba ang gusto mo.

Sana ako nalang!
Sana tayo nalang!
Sana magkaroon ako ng pagkakataong maging tayo
Nang sa ganun ay 'di na mahirapan pa na umasa pa sayo
Umasa na mamahalin mo
Umasa na magiging ikaw at ako
Pero salamat nalang dahil naging parte ka ng masayang ala-ala ko
Salamat kasi naging maganda kang inspirasyon ko
Dahil kung wala ka at kundi dahil sayo
Di ko mabubuo ang ako sa pagkawala mo
Sa piling ko.

Sana 'di na ako nagmahal
At sayo ay 'di na nagpagal
Nang ang puso'y di na sumugal
Sa larong iyong pinatagal

Sana noon ko pa nalaman
Ang puso mo'y may ibang laman
'Di na sana ako lumaban
Kung pag-ibig mo'y di kakamtan

Ngayon na ako ay natuto
Sayo'y 'di na magpapauto
Maging puso'y 'di papalito
Kahit na maging pusong bato.

ngayon ko lang napansin. sobrang dami ko palang isinulat para sa'yo. ngayon ko lang napansin na lahat sila galing sa mga katabi kong diksyonaryo at tesauro. malay ko ba kung ano ang ibig sabihin ng mga isinulat ko. lumalaki pa lamang ako. ngayon pa lang natututong makipagtalastasan, makipagbalagtasan, makipagsagutan, makipag-away. ngayon pa lang akong natututong maghintay at ngayon pa lang nasusugatan. ngayon ko lang nalaman ang tunay na ibig sabihin ng paniniwala. paniniwala sa pagkahulog, paniniwala sa kung anumang gusto kong paniwalaan. paniniwala na meron ka pang mapapaniwalaan dito sa mundo. kapit ka, subukan mo. ngayon pa lang akong nagtitiwalang muli. ngayon pa lang nagpapatawad. ngayon pa lang nakakapagsabi ng 'mahal kita', nang walang pagdududa at walang pagsisisi. mahal ko talaga sila. ngayon ko pa lang nararamdaman ang tunay na pag-ibig. ngayon ko pa lang nakikita kung paano magmahal ang isang taong nasasaktan. ngayon pa lang ako nakakita ng taong durog at winasak ng panahon — marahil dati puro sa teleserye ko lang ito napapanood. noong pumunta kami sa isang museo, napakaraming uri ng sining na maaari **** makita. may mga head busts, paintings, sculptures, pati mga ginamit ng mga pintador na brushes at pati na rin mga natuyong pintura nila. tinignan ko lahat iyon. umabot ng halos labindalawang oras ang pag-iikot ko. walang kain-kain. kinailangan kong makita lahat. ngunit ngayon ko lang napagtanto na iisa lang naman 'yung gusto ko talagang makita. ('yung spolarium.) ngayon lang ako nakarinig ng mga taong wala talagang kamuang-muang sa mundo. 'yung tipo ng taong nakaupo sa ginto ngunit talagang lumaking tanga. nakakaawa sila. ngayon ko pa lang pinapangaralan 'yung sarili ko. kanina nga lang ako nagsabi sa sarili na hindi na ako kakain ng fast food at processed food. (seryoso. nakakamatay talaga sila.) sa pagkamatay ng nakaraan, noon ko lang nasabi sa sarili ko na gusto ko pa talagang mabuhay. gusto ko pang makakita. gusto ko pang makaramdam.

ngayon pa lang ako natututong magsulat.

Dapat ba akong maghinala?
Kung noon malambing ka pero ngayon matamlay na?
Madalas magselos kahit wala pang ginagawa?
Pero nag-iba ihip ng hangin, bakit biglang nag-iba?

Dapat ba akong maghinala?
Kung ang mga bagay at gawain na ayaw mo noon
Ang siyang nais mo at pinag-uukulan ngayon ng panahon?

Dapat ba akong maghinala?
Ang mga personal **** bagay noon ay nakakalat lang
Ngayon naman, pinipilit itago kahit sa anong parte ng katawan.

Dapat ba akong maghinala?
Noon nagpapaalam pa kung sasama umalis ang barkada
Ngayon, nagsabi nga pero kung kailan wala ka ng magawa kasi paalis na.

Dapat ba akong maghinala?
Na ni minsan di mo ako pinakilala bilang karelasyon
Basta sinabi ang pangalan, tapos yun na yun.

Dapat ba akong maghinala?
Na ayaw **** ipaalam sa iba  na mayroon ka na
Tinanggal ang mga litrato, para di makita ng iba.

Dapat ba akong maghinala?
Na sa lahat ng nangyari, ikaw ang tama
Sasabihin lang na Mahala kita ..
Maririnig mo lang .. pag nalaman niyang... aalis ka na.

Impyerno.

Im.. im.. impyerno ang nadarama.
Nakabilad sa sikat ng araw. Taya
at buro pa yata.

Sabay na inaabangan:
ang pagkakamali,
at tawag ni inay —
mas importante ang nauna
ngunit parehas nakakatakot.

Sa isip-isip ko:

“Mahulog ka sana,
upang mataya na kita.”

Pero ang ninanais ba ay totoo
o para lamang masalo? Ang puso

at marahil
noon ko rin unang nalaman
ang agwat ng mga platapormang
inaapakan.

Malapit ngunit malayo.
Ako'y isa lamang kalaro.
Langit ka; lupa ako.

Maraming tanong sa isip ko
At isa na doon kung meron bang tayo
Ngunit hindi mo ako pinapansin
Katulad ng iyong emosyon, mahirap basahin

Ngayon ay umaasa parin ako
Sa sinabi nila na gusto mo daw ako?
Ako'y kinilig at napatalon sa sobrang saya
Pero hindi ko maiwasan na mag isip kung meron nga ba?

Hindi ko alam kung nalaman mo na
Na ako'y may lihim na pagkagusto, hindi ba halata?
Siguro sa sobrang pagka-manhid mo
Hindi mo alam na may umaasang tao sayo

Hindi ko alam kung anong iyong pahiwatig
Lalo na ang mga nakakalusaw **** titig
At sa tuwing ika'y napa-padaan
Hindi ko mapigilang humanga at ika'y pagmasdan

Nahihirapan akong huminga
Kakaisip sa kanya
Saan ba siya nagpunta?
Hindi man lang nagpaalam.

Nagdadabog kasi 'di ka nasilayan
Hawak-hawak ang sarili kong kamay
Nag-iisa sa buhay
Wala na akong kasama.

Pero sa
Isang
Pagkakataon
Dumating ka

Hindi ko na kinaya
Mahirap palang itago ang saya
Kaya nang humarap ka sa akin
Nalaman kong
Masarap mabuhay kasi
Sa 'yo lang ako nagkakamalay

Isang taon ang muling lumipas,
Di ko na namamalayan ang pagtakbo ng oras,
Mahal,bagong taon na!
Nais ko lamang itanong—may pag-asa na kaya?
Ilang taon na rin akong nag-aantay ng sagot
Yung puso mo,ilang taon ko nang inaabot—
Ngunit hanggang ngayon,nanatiling mailap
Kelan ba babalik sa dati ang lahat?
Isa lang naman ang hiling ng pusong nalulumbay
Makasama kita habang buhay!
Tanda ko pa kung gaano tayo noon kalapit sa isa't-isa
Pero nagbago ang lahat ng mahulog ako sayo sinta,
Hindi ko sinasadyang mahalin ka—
Yan ang tangi kong nasambit
Ngunit di mo pinakinggan kahit na aking ipinilit,
Lumayo ka't iniwan akong nag-iisa
Sa gitna ng kawalan,iniwan **** nagdurusa
Kelan ka babalik?Hindi ko na kaya!
Pagkat sa bawat araw na magdaraan
Lumalalim ang pag-ibig na nararamdaman
Kahit na aking pigilan—
Mahal,Hindi ko matiis na wala ka!
Kahit na ba nasanay na sa pag-iisa
Ikaw pa rin ang hanap sa tuwina..

Isang taon akong nagtago ng nararamdaman
Ngunit tila habang buhay ang epekto ng iyong nalaman!
Ang nais ko lang naman,makapiling ka
Kahit na alam kong may mahal kang iba—
Oo,ako na yung Tng!
Masisisi mo ba ako?
Masama bang mahalin ang isang tulad mo?
Siguro nga tayo yung matatawag na "pinagtagpo ngunit di itinadhana"
Kaya siguro din,dapat na akong magpalaya,
Alam kong sa iba ka nakatadahana
Nagkamali lang si kupido sa pag-asinta ng kanyang pana
Kaya mahal, ang tanging hiling ko bago tuluyang umalis,
Maari bang ibalik yung "dating tayo"?
Bilang " magkaibigan!"— ano ano na namang iniisip mo!
Susubukan kong pigilan ang pusong makulit
At patawad mahal,sana'y di ka na galit... :)

Noong bata pa ako
Nalaman ko na
Kung gaano katapat,
Gaano katiyaga
Ang puso kong marahan.

Silang mga duwag,
Sa'king mga katagang, sadya.
Agad natinag, wika pa lamang.

Siguro nga ito'y pamana
Walang bahid malas
Na ang buhay ay di para
Sa isang tao lamang.

Sa lahat ng aking napusuan
Tama na ang pangalan
Masaya siya, sapat na.
Pero ba't sa t'wing natatanto
Kanilang pagkakakilanlan
Ako'y umaatras,
Nawawalan ng gana.

Isa, dalawang taon?
Isang pitik, tumatalsik!

Kaya minsa'y nagtanong sa itaas:
                      "Asan na siya?
                    Asan na ang taong
             Pagmumulan ng mga "sana"..."

Yung,
               "Sana mas nakilala pa kita."

Eto yung "talaga".

Wala.

**WALA, PA.

Isang damdaming nakatago
Ang sa aki'y nahanap mo
Na pag iyong nahawakan, alam ko
Siya ring bibitiwan mo

Mga salita kong ibinabaon na
Bakit nais na marinig pa?
Kung ang lagi mo namang akala
Ang mga ito'y para sa iba

Isang ngiting di para sa akin
At mga matang di naman titingin
Ika'y ihip ng hangin
Na ako'y lilisanin din

Kaya tanging hiling, patawarin
Ang inalagaan kong pagtingin
Di ko yata kayang naisin
Na ang pagdaloy nito'y tapusin

Anuman ang iyong nalaman
Sana ay makalimutan
Itong tula na lang ang iiwan
Ang bubulong ng aking nararamdaman.

Unang beses palang kitang nakita, atensyon ko'y nakuha mo na.

Ngunit di ako umasa na
ako'y magugustuhan mo pa.

Oo nga naman! Di mo talaga alam ang takbo ng panahon
Darating pala ang isang pagkakataon.

Nagulat ako nung nalaman kong gusto mo din ako, kasi sa totoo lang di ko naman inaasahan to.

Salamat, dahil sayo natutunan ko.
Na may mga bagay na pwedeng magkatotoo. ❤️

Patawad kung hindi ko nasabi amg mararamdaman ko.
Patawad kung hindi ko binigyang halaga ang mga oras na naibiga mo sakin.
Patawad kung nagkamali ako ng akala na hindi mo ako mahal.
Patawad kung pinag hintay kita ng matagal.

Kahit humingi pa ako ng tawad,
Dahil huli ko ng nalaman na may nararamdaman pala ako sayo.
Dalawa sana tayong mag kasama ngayon.
Kung hindi ko binaliwala ang nararamdaman mo.

Maingay. Siksikan.
Mainit. Nakaiinip.
Nakipila. Naghintay.
Isa. Dalawa. Tatlong oras.
Reklamo nila. Reklamo ng lahat.
Nainip. Umupo. Nakitabi.
Nag-ingay nang nag-ingay.
Maraming nagsidatingan.
Kanya-kanyang kwento.
Nagkwentuhan.
Umambon. Umulan.
Payong. Binuksan.
Nakisilong. Pinayungan.
Nagkwentuhan. Nagtawanan.
Tarangkahan. Bumukas.
Tulakan. Umuulan.
Tulakan. Sigawan.
Tulakan. Siksikan.
Siksikan. Naapakan.
Tulakan. Walang makapitan.
Pinakapit. Kumapit.
Tapak. Hagdan.
Umakyat. Inalalayan.
Humakbang. Umusad.
Pinauna. Pinasalamatan.
Nagapasalamat. Nagkangitian.
Umakyat. Sinundan.
Di nahagilap. Tinunguhan.
Di nalaman. Kinalakhan.
Di nalaman. Pangalan.
Naaalala. Ngiti. Labi.
Matang singkit. Matangos na ilong
Berde ang bag. Pula ang damit.
Sumbrero'y itim. Ulong maliit.
Umupo. Hinanap.
Hinanap. Hinanap.
Di makita. Di mahagilap.
Tanging maalala. Pagtulong twina.
Nakababagot na pila. Siya nakita.
Mahabang oras nakasama.
Salamat. Pila.
Sandaling nakasama.
Alaala. Siksikang pila.

Bakit pa ako nandito? Inuulit ko ang tanong mo. Alam mo ba kung bakit? Nandito parin ako kase hindi pa ako natutulog ng mahabang panahon at nagpapakapuyat buong gabi para lang alamin ang sagot sa iyong katanungan. Nalaman ko na ang pag-iyak ay mas importante pa kaysa sa pagpapaalam. Nandito parin ako kase naaalala ko pa ang mga panahong sigurado ako sa ibang bagay. Pero ngayon, hindi ko na alam. Bilang ba ito?

Sa tinagal-tagal ng pag-iisip ko.
Sobra akong naging masaya ng mapagtanto kong ikaw, ikaw ang mahal ko.
Nasasabik akong ibahagi sa mga kaibigan ko ang nalaman ko.
Ngunit napawi lahat ang kasiyahan ko, nawala ang mga ngiti sa labi ko, at tuluyan ng tumulo ang luha ko.

Dahil narinig ko, narinig ko lang naman ang pangalan mo.
Pangalan **** sinasambit ng kaibigan ko.
At sinasabing mahal, mahal ka niya.
Nakita ko ang mga ngiti niyang abot taenga habang sinasabi niyang mahal ka niya.

Bakit, bakit ngayon pa, bakit ngayon ko lang nalaman.
Kung kailan handa na ang aking puso't isipan
Na sabihin itong nararamdaman
Bakit, bakit parehas pa tayo ng minamahal, kaibigan?

Mayroon akong gustong ibahagi sainyo
Isinulat ko lamang ito para sa mga interesado
Meron na kasi akong napupusuang isang tao
Pero teka lang, atin-atin lamang to
Di ko alam kung paano sisimulan
Pero alam kong gustong-gusto nyo ng malaman
Kung sino nga ba ang aking naiibigan
Kaya't heto na, inyo ng matutuklasan

Sya'y isang mananayaw
Napaka astig ng kanyang mga galaw
At talagang siya'y mahusay
Habang pinapanood ang kanyang pagganap, ako'y napapa WAW!
Ako'y lalo pang humanga
Nung nalaman kong sya'y manlalaro din pala
Pero hindi ng feelings ah!
Yung larong ang gamit ay shuttlecock at raketa

Marami-rami na din akong alam tungkol sa kanya
Syempre! Lagi akong updated sa kwento ng buhay nya
Ayokong nahuhuli sa balita, hindi naman sa pagiging chismosa
Kase baka mamaya di natin alam may jowa na pala, edi nganga!

Natutuwa lang ako dahil close na kami ngayon
Di ko akalain na magkakaganon
Kasi dati pinapangarap ko lang yon
Masaya na din, pero di na ako naghahangad ng higit pa roon

Marami na pala syang naka fling
Kaya ako naman noon, umaasa at nag fi-feeling
Nagbabaka sakaling mapapansin nya rin
Ang ganda kong walang kadating-dating
Lungkot lang dahil di nya pansin
Na ako sa kanya'y may pagtingin
Hindi ko alam kung kailangan pa bang aminin
O kaya'y akin na lamang ililihim
Pagkat tungkol dyan ay di ko kayang tapatin
Martir na kung martir, tatahimik na lamang at titiisin

Pero maiba tayo
Sa mga oras na to,
Di ko alam kung lalabas pa ba ako ng kwarto
O magkukulong na lang dito
At saka bubuksan ang pinto pag wala ng tao
Malamang nabasa na to ng mga magulang ko
Kaya't ihahanda ko na ang sarili ko
Pagkat mamaya pag nakita nila ako,
Sasalo ako ng gabot, hampas, palo
Hanggang dito na lang,
Damay-damay na to!