Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
ESP May 2015
Hindi ako marunong tumula

Hindi ako marunong tumula
Kahit tinuruan ako ng **** ko sa wika
Ng tamang pagsulat
Ng may tamang sukat
Ng may tamang sukat ng salita
Ng may tamang salita

Hindi ako marunong tumula
Dahil iniwasan kong gumawa ng isa
Dahil ayoko ng konbensyunal
Dahil ayoko ng sukat-sukat
Dahil ayoko ng bilang-bilang
Dahil ayokong nahihirapan
Kung paano ko ipapahayag ang sarili ko

Hindi ako marunong tumula
Dahil alam kong ang mga makata lamang
Ang may kakayanang makapagsulat
Silang mga nakapag-aral ng wika
Silang mga matagal nang nagsusulat
Silang walang sawang nagsusulat ng mga salitang
Kasing bango ng mga bulaklak
Kasing tingkad ng langit
Kasing linaw ng mga tubig sa dagat
Kasing sarap ng paglanghap ng sariwang hangin

Hindi ako marunong tumula
Kahit naririnig ko sa radyo
Ang mga kantang binibigkas
Ng mabibilis na mga bibig
Ng mga magagaling na mang-aawit ng tula

Hindi ko inibig ang tumula
Dahil alam ko sa aking sarili
Na marunong lang akong magsulat ng kung anu-anong kwento sa buhay
Mga kwentong binibigyan ko ng buhay
Na akala ko sa isip ko lang maninirahan

Ngunit dumating ang araw
Natulala sa isang bagong kwaderno
Blangkong kwaderno
Ni hindi ko alam
Kung ano ang isusulat
Walang maisip ni isa
Maliban sa isa
Ikaw
Ikaw lang ang laman ng isip ko

Nakapaglakbay patungo sa unang pahina
Ang salitang aking hinahanap
Hanggang sa nagtawag siya ng mga kasama
Ng ka-tropa
Ng ka-barangay
Sunod-sunod silang nagsisidatingan

Ikaw lang ang laman ng isip ko
Ikaw na lagi kong kasa-kasama
Ikaw na lagi kong gustong kasama
Ikaw lang
Pero sunod-sunod ang salitang naisulat ko
At nagulat ang nanlalabong mata ko
Tula na pala ang naisulat ko

At nagsulat ako
Nang nagsulat tungkol sa mga ngiti mo
Tungkol sa kung paano kita nagustuhan
Tungkol sa kung kelan lahat nagsimula lahat ng nararamdaman ko
Tungkol sa kung paano ko nilalabanan 'to
Tungkol sa pagkagusto na akala ko hindi dapat
Dahil magkaiba tayo ng gusto
Nagsulat ako nang nagsulat
Hanggang naisulat ko na pala
Na mahal kita

Hindi ako marunong tumula
Ayaw kong gumawa noon ng tula
Pero dahil sa'yo
Marunong na akong gumawa ng tula

Gumawa ako ng maraming tula
May maikli
May mahaba
May hindi tapos
May walang kwenta lang
Halos lahat ay patungkol sa iyo
Minsan sa buhay ko
Pero sa'yo lang umiikot ang buhay ko
Totoo

Ang sarap palang gumawa ng tula
Akala ko mahirap
Akala ko laging may batayan
Akala ko laging may sukat
Tulad ng itinuro sa akin ng **** ko sa wika
Pero hindi pala
May iba palang paraan
Basta't may emosyon kang nararamdaman
Mahalaga na may emosyon tulad ng
Malungkot kasi hindi kita nakasama
Mahalaga na may emosyon tulad ng
Masaya kahit na tinititigan lang kita nakikita ko na mangiyak-ngiyak ka na sa tawa
Mahalaga na may emosyon tulad ng
Pagkasawi kasi alam kong walang patutunguhan 'tong lahat

Katulad mo ako
Isinusulat mo kung anong nararamdaman mo
Ang nararamdaman **** hindi katulad ng nararamdaman ko
Ikaw na siyang nagmamahal ng taong
Hindi ka gusto
Katulad mo ako na
Nagsusulat ng laman ng puso mo

Kung pwedeng ako na lang na ang tinutukoy mo

Marunong akong gumawa ng tula
Ikaw ang may dahilan ng lahat
Nasabi ko na sa'yo lahat
Hindi pa pala lahat

Marunong akong gumawa ng tula
Pero hirap na hirap ako ngayon
Dahil wala na akong maramdaman
Wala na ang pinanghuhugutan
Wala na yatang dapat paglaanan
Wala na

Habang isinisulat ko ito
Wala akong emosyon
Walang emosyong nararamdaman
Sa'yo
Tapos na ata ako sa'yo
Wala na rin akong masulat para sa'yo
Pero marunong akong magsulat ng tula
Kaya
Maghahanap na lang ulit ako
Ng taong paglalaan ng mga salitang
Hindi makatotohanan sa pangdinig kapag isinambit
Hindi makatototohan habang binabasa ng mga mata
At hindi makatotohanang isinulat ng isang hamak na katulad ko
Maghahanap ako
Ng isang tulad mo

Mahaba-haba na ang aking naisulat
Napatunayan ko na atang marunong akong magsulat


Pero hindi ako marunong tumula.
Sabi nila na nakakabaliw daw ang sobrang pagiging matalino.
Pero bakit ako? Hindi naman ako matalino pero bakit nababaliw ako.
Sayo.
Nakakabaliw ka na
Putang ina ka.

Ang sarap mabuhay sa imahinasyon
Ang sarap mabuhay sa ilusyon
Sobrang sarap mabuhay sa pangarap.

Ayos ba yon?
Ayos.

Ayos na ako sa buhay ko na gusto lang kita
Ayos na ako sa buhay ko na pangarap lang kita
Ayos na ako sa buhay ko na makita lang kita.
Ayos na ako sa sitwasyong ganito
Ayos na ako sa galawang ganito
Ayos na ako sa nararamdaman ko para sa'yo.

Oo sige sabihin na natin na
Nakakapagod din na magkagusto ka sa isang bagay na kahit alam **** hindi mapapasayo.
Pero ayos na ako do'n
Ayos na ako doon
Sa mga bagay na yon
Ayos na ako.

Kasi ayaw kong masaktan.
Ayaw kong masaktan
Ayaw kong sabihin na gusto kita
Ayaw kong sabihin na pangarap kita
Ayaw kong sabihin na ayos na ako makita lang kita
Ayaw ko
Dahil ayaw kong masaktan.

Patawad
Dahil sa ayaw kong sabihin lahat ito
Dahil sa ayaw kong magkailangan tayo.
Patawad
Dahil ayaw kong isipin mo na sasaktan lang kita
Dahil ayaw kong isipin mo na lolokohin lang kita.

Marunong akong umibig
Marunong akong magmahal
Marunong akong magpasaya
Marunong ako ng kung anu-ano
Pero hindi ako marunong masaktan
At ayaw kong masaktan
Dahil naniniwala ako na ang lahat ay may katapusan.

Sabi din nila na hindi tayo matututo kung hindi tayo masasaktan. Pero ayaw ko,
Ayaw ko, ayaw ko at ayaw ko na masaktan.

Patawarin mo ako kung ika'y pinaglihiman ng tunay na nararamdaman.
Patawad dahil AYAW KO.
Sorry na !!
Folah Liz May 2015
Pangako yan at totoo. Hindi ko alam kung magiging gaano kahaba o kung kasya ba sa isang piyesa,
ilang pahina, ilang minuto ang ihahaba, itatagal nito at posibleng hindi ko agad makabisado pero pangako yan,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.

Itaga mo to sa bato, abutin man ako ng umaga dito hindi ko ipipikit ang mga matang ito..
uubusin ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo o anumang tawag ko sayo,
mahal, sinta, irog, pangga, babe, bbq, bae, beb, asawa ko, mhine, kulet, kapal, kupal, hayop, pa, p*ng ina ka ano pa ba..wala akong pakialam kung abutin man ako ng ilang talata dito,
pero hindi ko na pwedeng patirahin lang dito sa loob ko ang mga salitang ito kaya pangako,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.

Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung san ako nakatira.
hindi mo nga pinansin ang mga agiw sa dingding, hindi ka nga natinag sa ipis na biglang dumating sa iyong pagbisita..
pero hindi mo rin man lang din tinignan ang mga libro na nasa tabi ng kama kong natutulog din, at tangi ko noong kapiling.

Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong niyakap mo ako nung sabihin ko sayong "mahal kita.."
sa kung paanong hinalikan mo ako sa noo sabay sabi na "mahalaga ka.."
at ako naman tong si tanga, tuwang tuwa na hindi pa nalinaw nga na
ayaw ko na maging mahalaga, ayaw ko na maging halaga..

Hindi ako antigong salamin na matagal mo nang pag aari
na tinitignan mo lang para ipaalala sa sarili mo na maganda ka, ayaw ko na maging mahalaga..
hindi ako telepono **** dudukutin lang sa bulsa kapag kelangan mo ng solusyon sa kawalan mo ng koneksyon sa mundo **** masyado ng malawak para bigyang atensyon ka pa, ayaw ko na maging mahalaga..
hindi ako kuwintas na isusuot mo lang sa piling-piling mga okasyon
kapag meroong mga sitwasyon na pakiramdam mo ay kulang ka pa
Hindi ako para ibalik sa loob ng isang kahon kapag matutulog ka na sa gabi sa takot na masakal ka sa yakap ko kapag mahimbing ka na,
o ibalik sa loob ng isang kahon at itabi sa sulok ng isang aparador
sa takot na manakaw ako ng iba, ayaw ko na maging mahalaga..

Ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay mahalin..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng kape mo sa umaga
tanggap ang tamis at pait, kelangan para sa init
pero hindi isinasantabi dahil lang nanlamig na..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng sarili **** opisina
kabisado kung para saan ang ano, kabisado kung saan nakatago ang alin
kabisado ang mga tinatago kong patalim, silbi, dumi, lihim..patalim, silbi, dumi lihim...
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng unan mo sa gabi, niyayakap sa ginaw, sinasandalan kahit na mainit, binubulungan ng mga pinakatatago **** panaginip
ayaw ko na maging mahalaga, ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay mahalin..

at nagsulat ako noon para lang mahalin mo ako, kaya patawad pero magsusulat ako
hanggang sa maubos ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo
patawad pero magsusulat ako para patawarin mo ako..
dahil minsan may nakapagsabi saken na ang taong hindi raw marunong magpatawad ay hindi makapagsusulat
kaya mahal sa pagkakataong ito
sa huling pagkakataon na magsusulat ako ng tula para sayo
gumawa tayo ng kasunduan, patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.

Patawarin mo ako sa hindi ko pagtahan at patatawarin kita sa hindi mo pagluha
Patawarin mo ako sa hindi ko pananahimik at patatawarin kita sa hindi mo pagsasalita
Patawarin mo ako sa hindi ko pag alis at patatawarin kita sa hindi mo pananatili
Patawarin mo ako sa hindi ko sayo paglimot at patatawarin kita sa hindi mo saken pagpili mahal
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.

Patawarin mo ako sa hindi ko pagbitiw at patatawarin kita sa hindi mo pagkapit
Patawarin mo ako sa hindi ko paglayo at patatawarin kita sa hindi mo paglapit
Patawarin mo ako sa hindi ko pagsuko at patatawarin kita sa hindi mo pagsugal
Patawarin mo ako sa hindi ko pagkamuhi sayo at patatawarin kita sa hindi mo saken pagmamahal, mahal
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako
para sa wakas ay matapos ko na itong tula na masyado ng matagal na nakatira dito
at patawad kung magiging masyadong mahaba at marami masyadong bulanas
pero pangako huli na to, huli na to, huli na to...

Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung san ako nakatira.
Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako
Magsisimula ako uli sa umpisa,
Magsisimula ako uli...
Magsisimula ako....

Ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo, mali...
Ito na ang huling tula na isinulat ko tungkol sayo

Iniibig kita, at ubos na ubos na ako...."
Thanks for the inspiration to this poem, isa kang makata Sir Juan Miguel Severo.
Pangako yan at totoo. Hindi ko alam kung magiging gaano kahaba o kung kasya ba sa isang piyesa,
ilang pahina, ilang minuto ang ihahaba, itatagal nito at posibleng hindi ko agad makabisado pero pangako yan,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.
Itaga mo to sa bato, abutin man ako ng umaga dito hindi ko ipipikit ang mga matang ito..
uubusin ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo o anumang tawag ko sayo,
mahal, sinta, irog, pangga, babe, bbq, bae, beb, asawa ko, mhine, kulet, kapal, kupal, hayop, pa, p*ng ina ka ano pa ba..wala akong pakialam kung abutin man ako ng ilang talata dito,
pero hindi ko na pwedeng patirahin lang dito sa loob ko ang mga salitang ito kaya pangako,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.
Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung san ako nakatira.
hindi mo nga pinansin ang mga agiw sa dingding, hindi ka nga natinag sa ipis na biglang dumating sa iyong pagbisita..
pero hindi mo rin man lang din tinignan ang mga libro na nasa tabi ng kama kong natutulog din, at tangi ko noong kapiling.
Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong niyakap mo ako nung sabihin ko sayong "mahal kita.."
sa kung paanong hinalikan mo ako sa noo sabay sabi na "mahalaga ka.."
at ako naman tong si tanga, tuwang tuwa na hindi pa nalinaw nga na
ayaw ko na maging mahalaga, ayaw ko na maging halaga..
Hindi ako antigong salamin na matagal mo nang pag aari
na tinitignan mo lang para ipaalala sa sarili mo na maganda ka, ayaw ko na maging mahalaga..
hindi ako telepono **** dudukutin lang sa bulsa kapag kelangan mo ng solusyon sa kawalan mo ng koneksyon sa mundo **** masyado ng malawak para bigyang atensyon ka pa, ayaw ko na maging mahalaga..
hindi ako kuwintas na isusuot mo lang sa piling-piling mga okasyon
kapag meroong mga sitwasyon na pakiramdam mo ay kulang ka pa
Hindi ako para ibalik sa loob ng isang kahon kapag matutulog ka na sa gabi sa takot na masakal ka sa yakap ko kapag mahimbing ka na,
o ibalik sa loob ng isang kahon at itabi sa sulok ng isang aparador
sa takot na manakaw ako ng iba, ayaw ko na maging mahalaga..
Ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay mahalin..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng kape mo sa umaga
tanggap ang tamis at pait, kelangan para sa init
pero hindi isinasantabi dahil lang nanlamig na..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng sarili **** opisina
kabisado kung para saan ang ano, kabisado kung saan nakatago ang alin
kabisado ang mga tinatago kong patalim, silbi, dumi, lihim..patalim, silbi, dumi lihim...
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng unan mo sa gabi, niyayakap sa ginaw, sinasandalan kahit na mainit, binubulungan ng mga pinakatatago **** panaginip
ayaw ko na maging mahalaga, ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay mahalin..
at nagsulat ako noon para lang mahalin mo ako, kaya patawad pero magsusulat ako
hanggang sa maubos ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo
patawad pero magsusulat ako para patawarin mo ako..
dahil minsan may nakapagsabi saken na ang taong hindi raw marunong magpatawad ay hindi makapagsusulat
kaya mahal sa pagkakataong ito
sa huling pagkakataon na magsusulat ako ng tula para sayo
gumawa tayo ng kasunduan, patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.
Patawarin mo ako sa hindi ko pagtahan at patatawarin kita sa hindi mo pagluha
Patawarin mo ako sa hindi ko pananahimik at patatawarin kita sa hindi mo pagsasalita
Patawarin mo ako sa hindi ko pag alis at patatawarin kita sa hindi mo pananatili
Patawarin mo ako sa hindi ko sayo paglimot at patatawarin kita sa hindi mo saken pagpili mahal
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.
Patawarin mo ako sa hindi ko pagbitiw at patatawarin kita sa hindi mo pagkapit
Patawarin mo ako sa hindi ko paglayo at patatawarin kita sa hindi mo paglapit
Patawarin mo ako sa hindi ko pagsuko at patatawarin kita sa hindi mo pagsugal
Patawarin mo ako sa hindi ko pagkamuhi sayo at patatawarin kita sa hindi mo saken pagmamahal, mahal
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako
para sa wakas ay matapos ko na itong tula na masyado ng matagal na nakatira dito
at patawad kung magiging masyadong mahaba at marami masyadong bulanas
pero pangako huli na to, huli na to, huli na to...
Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung san ako nakatira.
Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako
Magsisimula ako uli sa umpisa,
Magsisimula ako uli...
Magsisimula ako....
Ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo, mali...
Ito na ang huling tula na isinulat ko tungkol sayo
TANGINA MO. TAPOS NAKO.
nikka silvestre Jul 2015
Pangako yan at totoo. Hindi ko alam kung magiging gaano kahaba o kung kasya ba sa isang piyesa,
ilang pahina, ilang minuto ang ihahaba, itatagal nito at posibleng hindi ko agad makabisado pero pangako yan,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.

Itaga mo to sa bato, abutin man ako ng umaga dito hindi ko ipipikit ang mga matang ito..
uubusin ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo o anumang tawag ko sayo,
mahal, sinta, irog, pangga, babe, bbq, bae, beb, asawa ko, mhine, kulet, kapal, kupal, hayop, pa, p*ng ina ka ano pa ba..wala akong pakialam kung abutin man ako ng ilang talata dito,
pero hindi ko na pwedeng patirahin lang dito sa loob ko ang mga salitang ito kaya pangako,
ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo.

Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung san ako nakatira.
hindi mo nga pinansin ang mga agiw sa dingding, hindi ka nga natinag sa ipis na biglang dumating sa iyong pagbisita..
pero hindi mo rin man lang din tinignan ang mga libro na nasa tabi ng kama kong natutulog din, at tangi ko noong kapiling.

Magsisimula ako sa umpisa, sa kung paanong niyakap mo ako nung sabihin ko sayong "mahal kita.."
sa kung paanong hinalikan mo ako sa noo sabay sabi na "mahalaga ka.."
at ako naman tong si tanga, tuwang tuwa na hindi pa nalinaw nga na
ayaw ko na maging mahalaga, ayaw ko na maging halaga..

Hindi ako antigong salamin na matagal mo nang pag aari
na tinitignan mo lang para ipaalala sa sarili mo na maganda ka, ayaw ko na maging mahalaga..
hindi ako telepono **** dudukutin lang sa bulsa kapag kelangan mo ng solusyon sa kawalan mo ng koneksyon sa mundo **** masyado ng malawak para bigyang atensyon ka pa, ayaw ko na maging mahalaga..
hindi ako kuwintas na isusuot mo lang sa piling-piling mga okasyon
kapag meroong mga sitwasyon na pakiramdam mo ay kulang ka pa
Hindi ako para ibalik sa loob ng isang kahon kapag matutulog ka na sa gabi sa takot na masakal ka sa yakap ko kapag mahimbing ka na,
o ibalik sa loob ng isang kahon at itabi sa sulok ng isang aparador
sa takot na manakaw ako ng iba, ayaw ko na maging mahalaga..

Ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay mahalin..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng kape mo sa umaga
tanggap ang tamis at pait, kelangan para sa init
pero hindi isinasantabi dahil lang nanlamig na..
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng sarili **** opisina
kabisado kung para saan ang ano, kabisado kung saan nakatago ang alin
kabisado ang mga tinatago kong patalim, silbi, dumi, lihim..patalim, silbi, dumi lihim...
kelangan ko na mahalin mo ako gaya ng unan mo sa gabi, niyayakap sa ginaw, sinasandalan kahit na mainit, binubulungan ng mga pinakatatago **** panaginip
ayaw ko na maging mahalaga, ang gusto ko ay mahalin, ang kelangan ko ay mahalin..

at nagsulat ako noon para lang mahalin mo ako, kaya patawad pero magsusulat ako
hanggang sa maubos ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo
patawad pero magsusulat ako para patawarin mo ako..
dahil minsan may nakapagsabi saken na ang taong hindi raw marunong magpatawad ay hindi makapagsusulat
kaya mahal sa pagkakataong ito
sa huling pagkakataon na magsusulat ako ng tula para sayo
gumawa tayo ng kasunduan, patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.

Patawarin mo ako sa hindi ko pagtahan at patatawarin kita sa hindi mo pagluha
Patawarin mo ako sa hindi ko pananahimik at patatawarin kita sa hindi mo pagsasalita
Patawarin mo ako sa hindi ko pag alis at patatawarin kita sa hindi mo pananatili
Patawarin mo ako sa hindi ko sayo paglimot at patatawarin kita sa hindi mo saken pagpili mahal
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.

Patawarin mo ako sa hindi ko pagbitiw at patatawarin kita sa hindi mo pagkapit
Patawarin mo ako sa hindi ko paglayo at patatawarin kita sa hindi mo paglapit
Patawarin mo ako sa hindi ko pagsuko at patatawarin kita sa hindi mo pagsugal
Patawarin mo ako sa hindi ko pagkamuhi sayo at patatawarin kita sa hindi mo saken pagmamahal, mahal
gumawa tayo ng kasunduan patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako
para sa wakas ay matapos ko na itong tula na masyado ng matagal na nakatira dito
at patawad kung magiging masyadong mahaba at marami masyadong bulanas
pero pangako huli na to, huli na to, huli na to...

Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako at tinanong kung san ako nakatira.
Magsisimula ako uli sa umpisa, sa kung paanong nginitian mo ako
Magsisimula ako uli sa umpisa,
Magsisimula ako uli...
Magsisimula ako....

Ito na ang huling tula na isusulat ko para sayo, mali...
Ito na ang huling tula na isinulat ko tungkol sayo

Iniibig kita, at ubos na ubos na ako...."
Pearly Whites Jul 2012
Ang babaeng maganda,
alam ang kanyang hitsura.
Pasimpleng tumitingin
sa anumang pwedeng magsilbing salamin.
Konting suklay, konting pulbo
sa balat, ilang dampi ng pabango.
Kung umiwas sa araw,
parang bampirang malulusaw.
Walang bakas ng pagod,
kilala lamang ay lugod.
Ang babaeng maganda,
Prinsesa.


Ang babaeng maganda,
walang pinoproblema.
Matayog ang lipad ng utak,
daig pa si Icarus na nagkawatak ang pakpak.
Hindi marunong tumingin sa daan,
bahala ka nang mag-ingat, iwasan, huwag siyang tamaan.
Gumuho man ang mundo,
sa kanya lamang walang epekto.
Dahil sa tulong ng lahat,
naititiyak na hindi siya mamulat.
Ganito ang babaeng maganda,
nagmimistulang tanga.


Ang babaeng maganda,
puro na lang demanda.
Walang labis, lahat kulang,
kailangan laging nakalalamang.
Kung nais magpahuli,
pasensya ang hinihingi.
Kapag nangunguna,
“Pagbigyang daan ang Reyna!”
Ito ang tama, ito ang dapat.
Isinusuko ng lalaki ang lahat,
para sa babaeng maganda.
Walang-hiyang maldita.


Ang babaeng maganda,
bukod-tangi kung umasta.
Bawat kilos, sukat
mapaglihim, walang itinatapat.
Walang kupas ang pag-ngingisi,
sa likod ng maskara, naninisi.
Damdaming kahapon,
‘di maasahang mananaig ngayon.
Kay bilis maglaho ng pag-ibig.
Kahit anong lirikong sawi, idinadaig
ng babaeng maganda,
na hindi marunong magtiwala.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
dahil alam niya
ang kanyang halaga.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
pagka’t siya’y nag-aakalang
walang ibang tulad niya.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
kasi hindi niya alam
kung paanong magmahal ng iba.
because DieingEmbers asked for a translation :) this is a bit literal and it's lost the rhyme scheme... Maybe next time I can properly adapt it to English and make a new post, but for now here goes:


A beautiful woman
is aware of her beauty.
She makes subtle glances
at any reflective surface.
Some combing here, a bit of powder there
and a few dabs of perfume everywhere.
She avoids the sun
like a vampire.
She knows no fatigue,
she is always pleased.
The beautiful woman:
Princess.

A beautiful woman
has no care in the world.
Her mind soars in the high heavens
surpassing Icarus, who built but lost his wings.
She never looks at where she's going,
leaving you the responsibility of avoiding her.
Even when the world tumbles down,
she stands unaffected.
With everyone's help,
she is kept oblivious.
The beautiful woman
pretends to be an idiot.

A beautiful woman
is bursting full of demands.
Nothing is too much, all is too little
everything must be in excess.
If she wants to lag behind,
patience is the key.
When she leads,
"Give way to the Queen!"
This is how it should be.
The man surrenders everything
for the beautiful woman.
Shameless and cruel.

A beatiful woman
behaves strangely.
Every motion seems measured,
secretive, never too revealing.
Her smile never fades,
but behind that mask she blames.
The feelings of yesterday
can't be relied upon today.
Her love is quick to fade.
She's beyond any heartwrenching verse,
because the beautiful woman
never learned how to trust.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she knows
her worth.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she thinks
she's irreplaceable.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she doesn't know
how to love someone else.
Ace Jhan de Vera May 2016
Maligayang bati,
Sa aking pagsilang,
Walang bakas ng gunita,
Walang alaala ng nasabing araw.

Nagdaan ang mga taon,
Namulat sa katotohanan,
Na hindi marunong magpatawad ang mundo,
At hindi ito titigil na para lang sayo.

Nagdaan ang mga taon,
Ilang kaarawan ang lumipas,
Andiyan ang pancit,
At ang keyk na nakahanda,
Sa hapag kainan para pagsaluhan,
Mga ngiting di mabakas,
Nagpapasalamat sa biyaya.

Ngunit ito ang unang taon,
Kung saan maghahanda ako,
Hindi para sa iba,
Kundi para sa sarili ko.
At aanyayahan ko kayo,
Nawa'y sana'y makadalo,
Habang unti unti kong inilalapag,
Sa ating hapag, upang ating pagsaluhan.

Maghahanda ako,
Ihahanda ko ang sarili ko,
Na ang puso ko'y tatayuan ko ng pader,
Na papalibot dito,
Dahil pagod na kong masaktan,
At nahahapo na ang aking katawan.

Maghahanda ako,
Na ibaon ang bawat alaala.
Ang tamis nang bawat halik,
Ang kuryenteng dumadaloy sa aking katawan,
Mga labing bumubuhay nang aking kamalayan.

Ihahanda ko din,
Ang aking sarili,
Na unti unti nang humakbang,
Papalayo sa nakasanayan,
Kung ano ang aking kinamulatan,
Sa loob nang mga taong pinagsamahan.

Mga umagang iyong mukha ang bumubungad,
Sa aking mga mata,
Habang ika'y pinagmamasdan,
Sa taimtim **** paghihimlay,
Habang ako'y nagninilay nilay,
Eto na ba ang pagibig na hinihintay?

Kaya mahal sa aking kaarawan,
Kasabay ng pagihip ko nang kandila,
Magpapaalam na ako sayo,
Paalam na sa mga gabing kayakap kita,
Sa mga sandaling magkakapit bisig tayo sa ilalim nang mga bitwin,
Na kung saan langit ang saksi sa ating pagmamahalan,
Sa mundong tayo lang ang nagkakaintindihan.

Pipikit ako,
At uulit ulitin ko ang mga salitang;
"Handa na ako"
At hihiling ng lakas ng loob,
At tibay ng sikmura,
Bibilang ako ng tatlo,
Isa,
dalawa,
Tatlo,
At sa aking pagdilat,
Hihipan ko ang kandila,
At magpapaalam na sayo.
Eunoia Sep 2017
Isa, dalawa, tatlong yapak sa putik.
Isa, dalawa, tatlong lubog sa tubig.
Isa, dalawa, tatlong pugpog ng alikabok sa aking mga paa.

Hindi ako marunong magsalita ng Tagalog.

"Roel! Bilisan mo naman maglakad, patay tayo kay Ginang Cruz." Sambit ni rey.

"Oo sandali lang natumba ako sa putikan."

"Ang lampa mo kasi." Nagtawanan kaming lahat pagkwa'y tumakbo nang ubod bilis.

Mga kamag-aral ko sila. Palagi kaming magkakasabay sa paglakad sa umaga patungo sa eskwela. Natutuwa ako sapagkat masaya silang nag-aasaran kahit hindi ko naman maintindihan ang sinasabi nila. Nahihiya ako kaya nag-eensayo ako sa bahay o habang kami ay naglalakad, pabulong-bulong, ginagaya ang pagbikas ng bibig; ang pagsara, ang pagbukas.

Mga kamag-aral ko sila. Isang buong grupo kami na wari ba'y batalyon ng mga sundalo na handang sumabak sa giyera; may putik ang laylayan ng pantalon at basa ang mga paa.

Uy malapit na kami sa eskwela, ilang hakbang na lang; tumakbo sila, gayundin ako, mabilis. Nagpatuloy sila ngunit ako'y biglang huminto.

"Oo nga pala, hanggang dito na lamang ako", mahinang sambit sa sarili. Natigilan ako, lumiwanag ang mukha at sumilay ang tuwa. Tumakbo ako papalayo sa eskwela't papalapit sa palayan kung saan tutulong ako sa anihan. "Marunong na ako magsalita ng Tagalog!" Sigaw ko sabay yakap sa mga aanihing palay. Salamat sa mga kasabay kong maglakad tuwing umaga, salamat sa mga kamag-aral ko sa kalsada.
Dagli
JOJO C PINCA Nov 2017
“I am not a teacher, but an awakener.”
― Robert Frost

May mga walang alam na nagpapanggap na may alam. Mga nagmamarunong na akala mo ay mga pantas pero ang totoo ay masahol pa sa tunay na mga mangmang. May mga nagsusulat pero hindi marunong magmulat, kahit bulatlatin mo ang kanilang mga aklat na hindi magluluwat wala kang mapupulot, wala itong alamat kundi puro lamat. Ganito sila ‘pag iyong sinalat walang k’wentang bumanat.

Ang mga panaginip ng isang paslit ay laging naghahanap ng katuparan tulad ito sa isang malawak na paliparan na ang mga tapakan ay tila walang hangganan. Ang banggaan ng mga saranggola guryon man o boka-boka ay sumasagisag sa sigla ng kamusmusan. Walang bobo, walang tanga at walang mahina ang totoo para-paraan lang para matuto ‘yan ang hindi alam ng mga ungas na nagtuturo.

Natatandaan ko madalas na pinapatayo ako sa harap ng pisara kasi maingay daw ako at malikot. Madalas din akong mapalo kasi mahina ang ulo ko pagdating sa Matematika. Bakit ano’ng kadakilaan ba ang meron sa pananahimik at kelan pa naging pang-aliw sa puso at kaluluwa ang mga numero? Walang lumiligaya sa pagmememorya at hindi nakaka-ulol ang pagiging malikot at maligaya.

**** ka ba talaga? Parang hindi naman, mas mukha kang tinderang tuliro na abala lagi sa pagbebenta ng yema, kendi at kung ano-anong sitsiriya. **** pangalawang magulang? Kaya pala mas mabagsik kapa sa tatay kong maton at mas masungit kapa sa nanay ko. Nagtuturo ka ba’ng talaga? Hindi naman, mas mahaba pa nga ang oras mo sa pakikipaghuntahan.

Ang **** ay hindi lamang dapat na nagtuturo s’ya ay tagapagmulat din. Isang John Keating (teacher sa pelikulang Dead Poet Society) ang kailangan ng mga bata sa mundo. Nagmumulat hindi nagmamalupit, hindi kailangan na manghagupit at walang dapat na ipilit. Ang eskwelahan ay hindi pugad ng mga pipit. Matalino, magaling at matalas mag-isip ayos lang yan. Subalit punong-puno na ang mundo ng mga matatalinong walang pakinabang.

Ang umibig at maging tunay na kapakipakinabang sa mundo at sa kapwa tao, ito ang dakilang aral na dapat na ipangaral. Walang silbi ang mga pagpapagal sa loob ng paaralan kung ang natutuhan mo lang ay kung paano kumita ng limpak-limpak na salapi. Kung ang alam mo lang sabihin ay Yes Sir at Yes Ma’am walang silbi ang iyong pinag-aralan. Nakakalat na sa lupa ang mga pipi na hindi marunong magsalita at magpahayag nang kanilang tunay na saloobin. **** na nagtuturo maliban sa hintuturo at nguso sana gamitin mo rin ang iyong puso.
Alila syang sakal
Tila nasa hawlang nasa labas ng sinapupunan
Naghihikahos sya
Humihingi ng tulong.

Tinawag ko si Tatay
Pagkat ako'y manikin
Wala sa ulirat
Habang sya'y nasa piit ni Kamatayan.

Pilit syang pumipiglas
Sa pira-pirasong tabla
Nakaririndi ang tinig
Hindi marunong kumalma.

Tayo'y nilalang na may isip
May katinuan
Hindi kailangang pumiglas
At panay ang laban.

Minsan, kahinaa'y malalasap
Ba't hindi huminto?
Hindi ito pagsuko, kaibigan
Ito'y paghihintay
Paghihithit ng lakas
Na kahit saglit
Ang buhay ay mahingahang muli.
Naiinis ako kay Teddy (ang Tuta naming mukhang Teddy Bear, malaki ang mata na parang si Keropi), pilit na papasok sa bahay at kaawa-awang maiipit. Buti na lang andyan si Papa, buhay pa siya haha.
Georgette Baya Sep 2015
Love na love talaga kita eh, and it would mean so much lalo na
pag binanggit ko pa na mahal na mahal na talaga kita. NAPAKA STRANGE.

He is shy, kind, innocent, pleasant, different, even for a guy
He is fragile, sweet and mostly meaningful, mostly to my life.

Kahit alam kong wala kami dun sa stage na,
"in relationship" i'd bother myself to care.
Kasi he is meaningful, mahalaga siya saakin, yung tipong kaya ko syang alagaan at aalagaan no matter what. I would make time for him just to see him, smile, laugh or even giggle a bit, because his  happiness makes the most out of him and it makes me happy too.
Kung kakayanin kong kwentuhan siya gabi gabi hanggang sa makatulog sya gagawin ko (kaso ang tagal nya mag reply kaya ako yung nakakatulog :3)

Sabi nila sakin,

"grabe na yan ahh. baka nakakalimutan **** babae ka pa din ah?"

Sabi ko,

"oo alam ko, at alam ko yung ginagawa ko."

"yun naman pala eh, ano yan?"

"ang alin?"

"yang tipong support support na yan?"

"wala namang masama dyan, atleast napapakita ko padin sakanya na mahalaga siya sakin, kahit di nya nararamdaman"

"ayooooooon, manhid"

di na ko sumagot, sumasama din kasi yung loob ko pag naririnig kong sinasabihan sya na manhid eh, kahit totoo, parang sakin bumabalik kasi ako yung nagbibigay ng effort pero parang di nya na fe-feel. Pero mahal ko padin siya, walang makakapag bago dun.

Yung mga simpleng tweet nya na, napapalundag ako sa kilig at tuwa.
Yung mga kindat nya na (kahit hindi siya marunong) nakakamatay.
Yung mga biglang ngiti nya na, nasusulyapan ko bawat tingin.
Yung mga mata nyang mapupungay na lagi akong dinadala sa langit (hindi naman siya chinito, feeling lang hahaha)
Yung kilay at buhok nyang lagi kong hinahaplos (naka keratin daw eh hahaha)
Yung boses nyang sintonado, pero pag kinakanta nya yung "When You Say Nothing At All" pati ung "Life of the Party" lumalabas yung pagka inner Michael Buble nya.
Yung moves nya na mala 90's, na pag sumasayaw sya sa harap ko napapatakip nalang ako kasi, mas lalo akong nafafall.
Yung kuko nyang laging bagong gupit.
Yung amoy nya na parang amoy baby, tapos minsan panlalaking panlalaki (seryoso nakaka ******)

At maraming maraming marami pa.
He's my kind of perfect.
Sabi nga nila, pag mahal mo ang isang tao, lahat ng imperfections nya sa sarili o sa buhay pa yan, his flaws, handang handa kang tanggapin yun ng buong buo, walang labis, walang kulang.

Love is accepting, who they are and what they are.
Diba sabi mo di ka marunong mag luto? Ako din eh, siguro sa tamang panahon, we would invent kinds of dinner or even breakfast and lunch, that your dad and my mom used to do. Kahit di tayo sigurado sa anong lasa nung pagkain na magagawa natin, as long as we got it each other, we can make it better.

Di ko alam kung bat umabot ako dito eh, alam mo bang onting onti nalang, ako na talaga manliligaw sayo? Ang bagal mo kasi eh. Hahaha joke lang, syempre hanggang panaginip ko nalang yon.

Nung coronation night, pinuntahan kita sa dressing room nyo,
I was really stunned, as you walked out that room. Destiny nga ba talaga? I was REALLY shocked, kasi merong SLOW MOTION, i have never felt that feeling before, NEVER!
Tapos yung sinabi ni Sir Yu, may kwinento sya sakin tungkol sa napagusapan nyo tungkol sakin. Long story-short, naglululundag ako sa kilig at tuwa na, who would have thought na masasabi mo pala yung mga ganung salita na yun.
Tapos si B1, haha natatawa nga ko kasi kinikilig daw siya satin, aabangan nya daw yung next chapter natin, ang tanong meron nga ba?

Jon Ray Ico Ramos! Oo ikaw! Malakas loob ko banggitin pangalan mo dito, kasi wala kang account dito at di mo alam na may ganito ako, ibig sabihin di mo to mababasa and as far as i know walang taga SCCV ang may ganito, well. HAHAHAHA!
Mahaaaaal na mahaaaal kita. Minsan sa sobrang saya ko pag kausap kita napapatype nalang ako ng "I love you" muntik na nga akong makasend nyan sayo eh, buti nalang talaga hindi hahaha :3 wala na kong masabi kasi inaantok na talaga ako as innn.

Basta sana pagka gising mo, mabasa mo to (pero syempre di mo to mababasa) para malaman mo na, ikaw ang huli kong iniisip bago ako matulog.

Good mor-night!
---------------
Good morning, Jon Ray!


P.S: sinadya ko talagang ipost to ng 5:55 AM kasi favorite number mo ang 5 so, ayan :)
Siyensiya ang magiging pinakatatangi
Sentro ng pananaliksik sa lahat ng barangay
Mga henyo, bagong tuklas, imbensiyon ibubunyi
Sa pagkain, damit, bahay, sasakyan aagapay.

-01/052015
(Dumarao)
*Pinuno Namin sa Panahong Ginto Collection
My Poem No. 305
Mister J Jan 2019
Umpisa pa lamang
Alam ko nang gusto kita
Nakita ka pa lamang
Atensyon ko'y nadukot mo na

(From the beginning
I knew I like you
The moment I saw you
You already captured my attention)

Paghawak ng iyong kamay
Pintig ng damdamin ay bumilis
Mga emosyong itinago nuon
Pilit nagpaparamdam muli ngayon

(When I held your hands
Heartbeats in overdrive
Buried emotions in the past
Making themselves felt in the present)

Sa pagpungay ng mga mata
Ako unti-unting nabibighani
At nung akapin sa'yong mga bisig
Tuluyan na kong nahulog

(The way your eyes look at me
Makes me intrigued by the second
And when you wrapped me in your arms
I completely fell, then and there)

Ngunit pag-sinta'y parang walang halaga
Sigla ng unang pagkikita'y unti-unting nawala
Di malaman at mawari ang mga dahilan
Na nang dahil sa nadarama ay pinipilit maintindihan

(But it seemed these feelings hold no value
The passion from our first meeting dwindling
I can't comprehend and identify the reasons why
But because of this love I feel, I still try)

Pilit tinitiis ang mga pighati
Kahit unti-unting nadudurog ang puso
Aanhin ang dignidad na patapon
Kung puso'y hindi marunong umibig

(Enduring the searing pain
Even if my heart is crushed
Setting aside my meaningless pride
If I don't know how to love right)

Siguro'y nagiging makasarili
Ngunit lahat ay binago at binigay
Lahat ay tinitiis damhin
Kahit na lungkot ay di mapawi

(Maybe I'm being selfish
But I changed and gave my everything
I endured all the ill feelings
Even if the loneliness doesn't go away)

Bakit hindi pa yun sapat?
Para ika'y sumugal sa akin?
Nangako ng pag-ibig na di magbabago
Kahit ang mundo natin ay tuluyang maglaho

(Why is it not enough?
For you to take a chance with me?
I promised you a constant, stable love
Even if our world crumbles to dust)

Naghihintay sa iyong pagbalik
Mula sa malayong dako kung san naroon
Ang puso **** labis nang nasasaktan
At takot nang umibig muli

(Waiting for your fateful return
From that far, hidden place where
Your broken and beaten heart is
That lost all hope in love)

Ialay ang pusong nagdurugo
Kapalit ng puso kong gusto kang mahalin
At nang lahat ng sakit ay aking akuin
At nang maibalik natin ang ngiting mailap

(Exchange with me your bleeding heart
With mine that anticipates to love yours
To share with me the burden of your pain
And bring back the elusive smile on your face)

Mahal kita umpisa pa lamang
Mamahalin kita kahit masakit
Lulunukin ang dangal at dignidad
Sa pagsusumamong ikaw ay maging akin

(I loved you from the very beginning
And I will love you still amidst the pain
I will swallow my pride and dignity
In this arduous quest to make you mine)

Sana matapos na ang ating paglalaro
Ang tagu-taguang walang patutunguhan
Panalangin kay Bathala sana'y marinig
Ang pusong nagsusumamo'y sana yakapin muli

(I pray for the little games to end soon
This hide-and-seek that seems meaningless
Dear God, hear my prayers and pleas
Of the heart that yearns be embraced again)
Originally a Tagalog poem
But I made an English translation for the foreigners

I hope everybody likes it!
Happy Reading! Thanks!

-J
Denise Sinahon May 2020
Panibagong tula nanaman
Panibagong eksena sa aking buhay ay iyong masasaksihan
Handa ka na bang mabasa kung paano ako nasaktan?
Ng mga salitang binitawan ng taong aking pinapahalagan

Nagsimula ito nung panahon na ako ay iyong pinangakuan
Ndi ko inaasahan na magkakaroon ito ng epekto sa aking katauhan
Katauhan na aking binuo at iniingatan
Ngunit masisira ulit ng dahil sa mga pangakong nag wakas ng dahil sa mga pangyayaring di inaasahan

Akala ko iba ka sa mga taong sa akin ay ng iwan
Ang hindi ko alam isa ka rin plang martilyo na lahat ng pangako ay napapako lamang
Pinaramdam mo saakin ang saya na tumatak sa aking isipan
Ngunit nag iwan din ng sakit na hinding hindi ko malilimutan

Nakabangon ako dahil naging matatag ako
kinaya kong labanan ang sakit na iniwan mo
Kahit na binalik mo ang isang bagay na matagal ko ng gustong itago
Sinira mo nanaman ang pagtitiwala ko sa mga taong nasa paligid ko

Pero salamat pa rin sayo
Kahit na ganito ang nangyari sa buhay ko
May aral kang iniwan sa kokote ko
At yun ay wag magtiwala kung kani kanino

Ndi sapat ang tagal ng pagkakakilala
Para mapatunayan na ndi ka iiwan bigla
Dahil pag may nahanap ng iba Na nagpapasaya  sakanya ng sobra
Makakalimutan nia ang taong nasa tabi nia sa tuwing siya ay may problema

Maaring ndi naging sapat ang effort na pinakita mo
Para sakanya na ndi marunong makuntento
At naghahangad pa ng mas matinding lambing at pag suyo
Kaya wag **** sisihin ang sarili mo,wala kang kasalanan sa mga ito

Laging tatandaan at wag na wag kakalimutan
Ang taong marunong makuntento sa kanyang naiibigan
Ay nagmamahal ng purong katotohanan
Hindi ko sinasabing ikaw ay aking nagustuhan

Wag umasa at baka masaktan
Pero ako ay aminado na muntikan
Muntikan na akong mahulog sa isang taong torpe at gago
At easy to get ang gusto

Ayaw mo ng make up at kung ano anong pampaganda
Pero ung jowa mo muka ng pabrika ng harina
Sa sobrang puti ng kanyang pagmumukha
Nakakatawang isipin na ndi mo napanindigan ang binitawan **** salita

Maraming pagbabago
Ung taong nakasanayan ko
Ngayon wala na sa piling ko
May iba ng babaeng gusto

Pero masaya ako sa buhay ko
Dahil may mga taong nandyan para damayan ako
Intindihin ung ugaling minsan walang sinasanto
At ung pag iisip na ndi maiintindihan ng kung sino sino

Naguguluhan ako ngayon
Pero ndi ako pinapabayaan ng bakasyon
Binibigyan niya ako ng mga bagay na maaring pagbalingan ng aking atensyon
At andyan ang tropa handang makinig sa aking drama at orasyon

May isang mahalagang taong sakin nag sabi
Mahalagang matutunan ang pagmamahal sa sarili
Upang maging puro at totoo ang pagmamahal mo sa iba
At maging buong pagmamahal ang maibibigay mo saiyong sinisinta

Sa bawat tao na sa atin ay nang iiwan
Wag mawalan ng pag asa dahil sila ay lumisan
Maaring sila ay nag iwan ng isang aral na dapat tandaan
At sa hinaharap ay magamit sa mga mararanasan
Ang tulang ito ay maaring kapulutan ng mga aral na magagamit mo sa mga panahong ikaw ay makakaranas ng sakit at pighati na dulot ng pang iiwan sayo ng isang taong pinagkatiwalaan at minahal mo
Siya? Crush na crush ko dati.
Ako? Hindi ako marunong lumandi.
Kaya lagi lang ako nasa isang tabi pinagmamasdan siya,
Na tumitingin habang nakangiti siya sa crush niya.
Parang boto nga pamilya niya sakin, pero di pwede maging kami kasi siya nga mismo sa iba nakatingin.
Hindi ako crush ng crush ko dati.
Hindi rin ako malungkot kasi hindi rin siya crush ng crush niya.
Patas lang diba?
Pero ngayon....
Iba na kasi ang sitwasyon.
Malungkot na ako.
Crush ko siya noon,
Mahal ko na ngayon....
Bunny ko! Isa ka sa mga inspirasyon ko kaya ako nagdidiet. Mahal kita kahit di mo ako mahal. Darating ang araw na makakalimutan rin kita.
Jor Jan 2015
Sa araw na’to haharanahin kita
Kahit ‘di ako marunong kumanta.
At ako’y madalas laitin ng iba.
Ayos lang sa akin, basta ikaw ang kasama.

Makita lang kita tumawa
Buo na ang aking umaga.
Magkakantahan tayo
Kahit pareho tayong sintunado.

Ang mahalaga ay sumaya tayo
Kahit na madalas, sablay sa tono.
Magtatawanan at maghahagikgikan
'Yan ang ating kaligayahan.

Sa paglubog ng araw, parehong naluha.
Dahil tapos na naman ang araw
At ako naman sayo’y mangugulila.
Ika’y lilisan na, Magtutungo sa Amerika.

Nagyakapan ng mahigpit,
At binigay ko ang aking gitara.
Dahil ito lang ang magpapa-alala
Sa ating masasayang alaala.
Ronna M Tacud May 2022
Ngiti mo ay kay akit-akit,
Mga mata mo'y puno nang pighati.

Tila ito'y hibik ngunit walang kalatis.
Kaibigan, mayroon bang bumabagabag sa iyong paglingap?

Ipamarali mo at nang ika'y aking kalingain.
Datapwa't ako'y walang sinuman gayunman  ako'y may kahabagan.

Kahit pilit **** inaakupado ang kanyang pag-iisip subalit pakatandaan na ang puso'y di marunong lumimot sa nakaraan.

Ano ba ang dapat **** gawin upang ika'y mapansin? Hanggang kailan matatapos ang iyong kalumbayan? Hanggang kailan mo siya alpasan? Mauuwi na naman ba sa  balitaktakan?
kahel Oct 2016
CPR
Nangako ako sayo na poprotektahan kita kahit anong mangyari
Nagsinungaling ako
Dahil noong araw na pinulikat ka habang nasa gitna ng dagat
Na sobrang lalim na hindi mo na makita ang ilalim
Hindi kita nasagip

Nangako ako sayo na iingatan kita ng di nagdadalawang-isip
Nagsinungaling ako
Habang naghihingalo ka at humihingi ng saklolo
Wala akong nagawa kundi tignan ang paghampas ng mga alon
Pinapamukha na bakit ba kasi hindi ako marunong lumangoy

Nangako ako sayo na hindi kita papabayaan mag-isa
Nagsinungaling ako
Hinayaan kita malunod at hatakin pababa ng iba't ibang lamang dagat
Hinayaan maubos ang hangin hanggang sa huling hininga
Pinanood lumubog ang mga matang kasing ganda ng mga perlas

Pasensya ka na at nagsinungaling ako
Dahil akala ko matatakasan ko ang sariling anino
Pasensya ka na at hindi kita nailigtas
Hinayaan ko na may ibang sumagip sayo dahil kung ako 'yon
Baka pareho lang tayong lumubog at malagay ka lalo sa panganib

Pasensya ka na at lumutang ang mga pangako
Na sabay lalanguyin ang lawak ng buhay
Sisisirin ang lalim ng ating mga pangarap
Sasalubungin ang mga problemang dadaong
Iiwasan ang mga dikya na dulot ng nakaraan

Kaya patawad dahil ngayon lang napupuno ang pagkukulang
Wag ka mag-alala,matututunan ko din tumalon ng walang alinlangan
Susubukan maabot ang dagat na tinatahak mo kahit gaano pa ito kaalat
Pero sa ngayon, pasensya muna unang nagpakilala ang takot kaysa sa lakas ng loob
Pasensya dahil tinangay tayo ng alon palayo sa isa't isa
JK Cabresos Nov 2012
Para lang nagbabalat ng sibuyas
ang istorya ng pag-ibig.

Sa simula...

Ng nasa mga kamay mo pa lang ito'y
may gana ka pang tumawa,

Hanggang sa inilagay mo na
sa isang sangkalan...
('chopping board' na nga lang, para mas maintindihan)

At nang binalatan mo'y
bigla ka na lang umiyak
at tumulo ang iyong mga luha
(sa sahig, alangan naman sa balkonahe!)

Pagkatapos nama'y nakatawa na ulit,
ngunit hindi pa rin nadala't
kumuha pa ng ibang sibuyas para balatan.
(sira-ulo lang te?)

Pero wala tayong magagawa dun,
hindi sa eksaherada masyado
ako kung makapagsalita,
eh ganun yun eh!
(ganun talaga!)

Kaya tanggapin ****
kapag sinubukan mo nang umibig,
alam mo nang sa huli'y
masasaktan at masasaktan ka rin...
('wag kang mag-aalala marami naman kayo!)

Ayyy! hindi 'yan!

Sa gitna pa pala 'yan,
dahil ang nasa huli'y
liligaya ka ng walang kasintulad ng dati.
(para bang nasa alapaap daw?)

Dahil ang magmahal ng isang gago...

Ayyy! Este tao,
ay maraming pagsubok,
tulad ng pagbabalat ng sibuyas...

Masusugatan ka talaga
kapag hindi ka marunong
magdahan-dahan at mag-ingat.
Paano kaya?

Mahal ko ang pilipinas. Sobra.
Mahal ko ang bansang aking kinalakhan.
Mahal ko ang aking pinanggalingan. Kung saan ako nag aral, san tumira, saan nagsisimba. Kung saan naliligo, umiihi, tumatae, Mahal ko!

Pero paano ko kaya matatanggap ang nangyayari sa aking bansa?
Paano ko kaya tatanggapin ang mga basura sa daan.
Ang mga binebentang damit na sinuot muna nila.
Ang mga piniritong fish ball na kahapon pa ang mantika.

Paano kaya?

Sa jeep, na para na kayong sardinas na pinagkasya sa isang lata.
Sa lrt, natumaas man ang bayad. Dama mo parin ang mga pagong na kumikilos at mga amoy na gugustuhin mo na lang amuyin.
Sa paaralan, titiisin ang sira sirang mga silid aralan para sa pangarap na mahirap abutin.

Paano kaya?
Sa pilipiling lugar, na kapag nakakita ng umiilaw na iphone ay parang hokage na mabilis na mang aagaw.
Sa ilalim ng tulay, kapag napadaan kay makikita ang pamilyang walang makain na nakahiga sa kamang matigas at ngunit hindi mabigat dalhin kung saan saan.

Paano kaya?
Ang mga kalsadang pinipilit tapusin kahit mas una pang tinapos ang perang inilaan ng sang katauhan.

Paano kaya?
Ang mga taong halos mamatay sa pagod na tila butas ang bulsa at hindi malagyan ng laman.

Paano kaya?
Sinubukan kong alamin kung saan ito nagsimula. Kung sino ang gumawa? Kung kailan? Kung paano? Kung bakit nandito?
Hanggang napatunayan ko, na kahit ganito ang tinuturi kong bansa.
Alam kong katangi tangi parin ito.

Hindi man kami tulad ng iniisip nyong bansa.
Ang bansang ito ang pinaka mapagmahal ra lahat.

Kayang makipag kaibigan sa kahit sinong tao. Kayang umintindi ng kapwa. marunong makisama. Mapagbigay.

Higit sa lahat sa kabila ng mga nangyayari sa amin, kahit wala nang kakainin, kahit nag aaway na kayo, kahit madami ng problema at  kahit may taning na ang buhay.

MASAYA pa rin. Ang mga ngiti, galak, at tuwang ito ang hindi nila matutumbasan ng iba.
JOJO C PINCA Nov 2017
“You must live in the present, launch yourself on every wave, and find your eternity in each moment. Fools stand on their island of opportunities and look toward another land. There is no other land; there is no other life but this.”

― Henry David Thoreau

Nalulungkot ako dahil nasayang ang buhay mo. Huli na ang lahat nasa dapit hapon kana, palubog na ang araw mo, wala na itong umagang darating pa. Nalulungkot ako dahil nagpadaig ka, tinalo ka ng lungkot at kinain ka ng sistema. Pati tuloy ang sining (photography) na iyong minahal ay tinalikuran mo. Nalulungkot ako dahil alam kong kahit nagkaganyan ka ay marunong kang magmahal, na kahit kelan hindi mo ako sinaktan, na lagi kang nand’yan kapag kailangan kita. Bakit kaba kasi nagkaganyan?

Nalulungkot ako dahil sinayang mo ang panahon para lang alagaan ang galit na nakatanim d’yan sa dibdib mo. Niyakap mo na parang unan ang kalungkutan, sana ay itinakwil mo ito. Nalulungkot ako dahil naging rebelde ka hindi lang sa iyong sarili kundi pati dun sa mga taong nagmamahal at nagmamalasakit sa’yo. Sinaktan mo sila na handang umagapay sayo. Nalulungkot ako dahil lumikha ka ng sarili **** bangin, isang malalim na hukay kung saan ikaw ngayon ay nakabaon.

Nalulungkot ako dahil hindi pinakinggan ng diyos ang mga dasal ko para iligtas ka, ang mapagmahal at mahabagin na diyos ay walang awang pinabayaan ka. Nasayang lang ang aking mga pagsamo sa kanya. Paano ka n’ya aagawin sa apoy ng Impeyerno kung dito pa lang sa lupa ay pinabayaan kana? Nalulungkot ako dahil kapos ang aking pang-unawa at pagmamahal. Nalulungkot ako dahil wala akong nagawa para suklian ang mga kabutihan mo sakin.

Nalulungkot ako at pumapatak ang luha ko habang sinusulat ko ang tulang ito. Nalulungkot ako dahil hindi na maibabalik ang nakaraan, dahil wala ng bukas na darating para sa’yo at sa ating dalawa. Nalulungkot ako dahil dahil pareho tayong nabigo. Oo, kapwa tayo talunan. Pareho tayong pinagtaksilan ng ating mga paniniwala at mga pangarap. Nalulungkot ako dahil patuloy kang naghihirap noon magpahanggang ngayon.

Nalululungkot ako pero alam ko na ang lahat ay may katapusan, lahat ay magwawakas pati na ang mga paghihirap. Kaunting panahon na lang matatapos din ang lahat ng dusa at sakit mo. At pag dumating ang araw na ‘yon hindi kana nila kailanman masasaktan. May kakaibang katahimikan at hindi maipaliwanag na kapayapaan na makikita sa mukha ng isang bangkay.
Louis G Sep 2020
Takot ako.
Takot akong muling umibig
Takot sa salitang mahal kita
Takot sa pagasang “tayo”

Dahil nangingibabaw parin
Ang mga damdaming para sa kanya
Tanong sa sariling
“Magmamahal ba ako ng iba?”

Takot makasakit sapagkat alam kong
Ikaw pa rin ang mahal ko
Takot magmahal ng iba
Dahil alam kong ikaw pa rin ang nasa puso

Takot dahil sarili ko’y di ko mapapatawad
Kung makasakit man ako ng iba.
Takot dahil hindi na ako marunong magmahal
Magmahal ng iba

Dahil ibinigay ko sayo ang lahat
Takot na ako tumingin sa iba
Kaya’t sa hangga’t andito ka sa puso ko
Hindi ako maghahanap ng iba

Dahil takot ako makasakit
Takot ako manggamit
Takot ako pumeke ng nararamdaman
Dahil alam kong ikaw parin ang aking,

Minamahal.

Para sa sarili ko,
Patawad,
Dahil nagmahal ako
Ng taong nagmamahal naman ng iba.
A poem using my mother tongue.
JOJO C PINCA Nov 2017
“Wake up and live”
― Bob Marley

Mga mukhang tao pero ugaling hayup,
hindi naman aso pero laging kumakahol.
Mga bastos magsalita,
mas salaula pa sa baboy ang mga putang-ina.
Matataas ang kanilang pinag-aralan
pero bagsak ang grado pagdating sa kagandahang asal.
Sa maiksing salita mga MAL-EDUKADO sila.

Ayaw nila nang sinasagot sila kahit nambabastos sila.
Gusto nila na galangin sila pero wala silang galang sa kapwa nila.
Masyadong mataas ang tingin sa kanilang sarili
kaya sobrang baba kung ituring nila ang iba.
In short, mga HIJO at HIJA DE PUTA sila.

Ang kanilang libangan ay ang pagalitan ang mga nasa ibaba nila.
Hindi sila kailanman pweding magkamali
at hindi nila tatanggapin ang kanilang naging pagkakamali.
Ang ipasa ang sisi d’yan sila dalubhasa na tila ba sanay na manggahasa,
manggahasa ng damdamin ng iba.
Ang paborito nilang motto ay ito “THE BOSS IS ALWAYS RIGHT”.

Mga bossing na saksakan ng kupal hindi pa kayo tamaan ng kidlat.
Sana bumuka ang lupa at lamunin kayong lahat.
Kung totoo ang aswang sana dagitin kayo ng mga manananggal.
Bakit kasi hindi pa kayo dukutin ng mga Tamawo?  

Ang mga katulad ninyo ang nagpapahirap sa buhay ng mga maliliit na tao. "You're adding insult to injury."
Dinadagdagan ninyo ang sugat sa kanilang mga dibdib.
Ipinamumukha ninyo lagi kung gaano lang sila kaliit.
Hindi kayo marunong umunawa at maawa
kasi ang alam lang ninyo ay ang mag-utos.
Puro lang pakinabang ang laman ng utak ninyo.

Hindi ninyo alam kung paano mabuhay ng marangal
kasi wala kayong dangal.
Salapi at posisyon ‘yan lang ang gusto ninyo.
Kapag hindi na ninyo napapakinabangan ang isang manggagawa
hindi na n’yo ito pinapansin,
walang pagsalang na inyong binabaliwala.
JOJO C PINCA Nov 2017
“The purpose of life is to live it, to taste experience to the utmost, to reach out eagerly and without fear for newer and richer experience.”
― Eleanor Roosevelt

May mga gabi na puno ng lumbay kung saan mapapait at puno ng lungkot ang mga ala-alang hatid nito. Madalas na hindi ka nito pinapatulog. May mga umaga naman na nagpapagunita sa mga dalita at mabibigat na salita. Minsan kahit sa init ng katanghalian ay nararamdaman mo ang matinding lamig – ang panlalamig na dulot ng takot, takot na harapin ang kawalang katiyakan ng bukas na darating.

Malaya kaba’ng talaga o baka naman nakatago lang ang iyong mga tanikala? Bumabangon sa umaga’t naghahanda para pumasok sa opisina na isa ring selda. Kumakain pero walang nalalasahan, tumatawa nga pero ang totoo ay nalulungkot, nabubuhay pero talo pa ang isang bangkay pagkat walang kabuhay-buhay. Nakikipagtalik ang katawan na hindi marunong tumangkilik.

Paano nga ba ang mabuhay nang wasto at hustong-husto? Yung puno ng pag-ibig at walang ligalig na sadyang matatag katulad sa isang kamalig. Nadidinig mo pa ba ang huni ng kuliglig sa ‘twing sasapit ang hapon? Ang buhay ng tao ay sadyang maligalig. Ang panaghoy ng mga walang kayang lumaban sa dagok ng malupit na kapalaran ay laging naririnig sa ‘twing kumakagat ang dilim.

Hindi lang minamasdan ang mga bulaklak, kailangan mo rin itong samyuin para mo mapahalagahan. Paano mo malalaman ang lalim ng dagat kung hindi mo ito sisisirin at ano’ng saysay ng taas ng bundok kung hindi mo ito aakyatin? Hindi sapat na sabihin na s’ya ay iyong iniibig, kailangan mo rin s’yang yakapin at halikan. Ganito mo dapat na ipagdiwang ang buhay.

Pero hindi ito magawa ng isang tulad mo na alipin ng takot at sama ng loob. Kailangan kumawala ka sa anino ng nakaraan at ‘wag mabuhay sa hinaharap. ‘Hwag kang makipagtalik sa multo ng nakaraan dahil hindi ka lalabasan, puro luha lang ang tiyak na papatak sa iyong mga mata. Maging makasaysayan at makabuluhan ito ang dapat na maging layunin. Kalimutan ang kabiguan at maging masigasig, yakapin sa’yong bisig ang ngayon. Hawiin ang lambong ng gabing tumatakip sa paningin sapagkat ito’y nakakabulag.
𝙰𝚗𝚗𝚎 Feb 2018
hindi naman talaga ako marunong magsulat
pero nang dahil sa'yo
nasimulan ko

hindi ko din alam kung paano ito tatapusin
pero nang dahil sa'yo
nagawa ko

paano nga ba magsulat?
unang letra, pangalawa, pangatlo
hindi ko namalayan na sa unang pagtingin ko
sa unang paglapat ko ng papel sa lamesa
sa unang paggalaw ng panulat ko

...dumaloy na ang mga salitang
hindi ko akalaing manggagaling
sa mismong mga kamay ko

"isang araw..."
diyan din naman tayo nagsimula
diyan tayo unang nagkita, nagkausap at nagkatinginan
lahat naman nagsisimula sa isang araw hindi ba?

at magtatapos din sa "wakas"
ang wakas kung saan magiging masaya na ang lahat
ang wakas na hindi na pwedeng madugtungan pa
ng kahit anong problemang magbibigay kalungkutan

pero bakit?

kahit alam kong wakas na
kahit alam kong tapos na, tigil na, hinto na
bakit hindi ko pa din mapigilan
ang paggalaw ng kamay ko sa itaas ng papel?
ang pagagos ng mga letra sa utak ko
na para bang ako'y lalamunin na?

"nasasaktan ka na"
bulong ng utak ko sa puso ko
"kaya ko pa"
sagot naman ng puso ko pabalik
"di ka pa ba pagod?"

mga huling salita na nagsasabi sa'king tumigil na
mga salitang matagal ko ng hinihintay
mga salitang dapat matagal ko nang napagtanto
at hudyat na dapat itigil ko na

akala ko ba, nang dahil sa'yo, magiging madali na lang?
akala ko ba, nang dahil sa'yo, mahihinto ko agad?
bakit parang bumaliktad?
bakit parang, nang dahil sa'yo mas humirap

nang dahil sa'yo
humirap magsimulang muli
humirap maghanap ng panibagong papel
na pagsusulatan ko ng bagong kabanata
humirap ihinto ang mga pangungusap
na aking nasusulat nang ako'y nagsimula

kailan ba 'ko hihinto?
pati ba naman itong tula ay hindi ko matapos
dahil hanggang dito, ikaw pa din ang dahilan
ikaw ang dahilan kung bakit ko ito sinimulan sinulat, dinama, pinagisipan

alam ko...

alam ko darating ang araw na mararating ko din ang wakas
ang wakas kung saan wala ng "dahil sa'yo"
ang dulo kung saan mahihinto ko na ang pagsusulat ng kabanatang ito
ang kabanatang nagbigay sa akin ng ligaya, ngunit masakit na karanasan
ang kabanatang hanggang nakaraan na lang

at pag dumating ang araw na iyon
muli ko nang mararamdaman ang saya sa pagkuha ng bagong papel
ang saya sa paglinis ng aking panulat
at…
ang saya kung saan mababanggit ko na ang katagang, "sawakas"

masasabi ko na din ang pasasalamat ko sa iyo,
na nagbigay sa akin ng papel at
matitingnan ko na din ng maayos
ang panulat na ikaw mismo ang nagbigay.
kingjay Dec 2018
Ibabaon sa limot ang inaasam
Sa pagpikit ng mata'y di mapakali
Ang malikot na lagyo dumikit
sa kumot na pantabon
Nahihiya na makita na duguan
Alisan sana ng pandamdam

Sa karsel masilip ang sulat
Di maipalabas sa kinalalagyan
Inekisan ang mga araw noong sa bilangguan
Sona ng mag-uumpisang kalbaryo
Nakiusap na madala ng hangin

Ang Antigong pag-ibig ay kumukurap
Madudulas ang babaeng di marunong makiramdam
Matisod nang kanyang malaman
Naaagnas nang labing-isang taon,
Maghihintay hanggang sa malagutan

Ibahin ang pananaw sa sanlibutan
Mga bagay na nakakasiya ay ito rin ang sanhi ng paglagapak
Hayaan ang oras na lumipas
Maghintay sa uusbong na babala
Bago dumating sa hantungan ay gumala

Kailan mailadlad ang dahilan ng pananangis
Sa tuwing sumisipol, sumisingit ang rekyem
Kung may siruhia't kapalit sa nabasag na pangarap
ay madaling ngumiti kahit na kay pait
112017

Baka sabihin ****
Hindi na ako marunong magbilang
Kung magsisimula ako sa bente-singko —
Sa bente-singko kung saan sa lumipas na mga tao’y
Wala pa ang Ikaw at Ako
At marahil ang Ikaw at Ako ay pawang nasa piling pa ng iba.

Baka sabihin **** mahina ako sa numero
Kung gusto kong magsimula sa bente-singko
Kung saan alam kong ang una, pangalawa
At susunod pang pagbibilang ko’y
Tanda ng pagsalubong ko sa buhay na kasama ang Ikaw.

Pero teka, ayokong magmadali
Ayokong mag-aksaya ng bukas o makalawang
Nagtatago sa mga letra ng tula —
Pero salamat, hanggang sa susunod pang mga numero.

At oo, nagsimula na akong magbilang —
Magbilang nang walang katapusan
Parang pag-ibig,
Ikaw ang Pag-Ibig.
Random Guy Oct 2019
"hello, kamusta?"
kataga na kay tagal kong hinintay
kung hula mo'y ilang buwan
sablay
dahil taon ang hinintay ko
upang makita sa loob ng kompyuter ko
ang mga katagang "hello, kamusta?"
at kung sa mas eksaktong sukat
ay walong taon
halos ka-edad ng batang marunong ng sumagot sa magulang
may sariling aksyon at pagiisip
at kung iisipin
hindi sana tayo ganito
kung sumagot tayo sa magulang natin dati
o kung may karapatan na tayo dati
kung mas inuna natin ang aksyon na gusto
kaysa sa aksyon na mas nararapat
sabagay
hindi rin naman dapat sila sisihin
dahil bata pa tayo noon
mas bata tayo noon ng pitong taon
ngayon
sa 'yong "hello, kamusta?"
ay natigilan ako
kaya ka ba nagpaparamdam
ay dahil kaya mo ng tumayo
salungat sa gusto ng iba
patungo sa mas gugustuhin mo
o isa ulit itong pagsawsaw
ng iyong paa sa rumaragasang damdamin ko
kagaya ng ginawa mo
pitong taon nang nakalipas
nilubog ng kaunti ang iyong damdamin
para lamang malaman
na hindi lahat ng gusto mo ay pwede mo nang kunin
at agad agad **** hinugot ang iyong pagtingin
na para bang hindi din ako sumawsaw
nagpaanod
nalunod
sa sakit ng rumaragasang tadhana
na noo'y inakalang
kayang suungin
para lamang malaman ko na hindi ka pa pala handa
ngayon
sa 'yong "hello, kamusta?"
isa ba itong tanda
na handa ka na
na kaya mo na
panindigan
ipaglaban
magpaanod
malunod
sumuong
ano
mas masakit di 'ba
na malamang mayroon na akong iba
"hello, kamusta?"
Razbliuto Sep 2014
Ang hirap kasi satin,
Hindi tayo maka-move on.

Buti pa ang mga nasalanta ng bagyo,
marunong mag-move on.

Eh tayo?
Please. 'Wag na nating hintayin ang bagyo.
Hiwaga Dec 2020
‘Yung kayang manindigan kahit dumating ang puntong nahihirapan.
Umuunawa’t hindi basta nangiiwan. Nananatili sa mga araw na hindi magaan.
Nananatili dahil alam na ‘yun ang kailangan at sa puso'y nagpapagaan.

Na kung sakali man dumating ang mga panahong lilipas na ang kisap ng samahan —hahanap ng paraan upang maibalik ang kilig, ang dating tinginan, ang nawawalang lambingan.

Marunong tumanggap ng pagkakamali.
May panahon lagi para umintindi.
Na sa oras na magpakumbaba ka’t magsisi,
yayakapin ng katulad ng dati.
Hindi agad umaalis,
hindi nagpapadala sa galit,
sumasagot sa’yong mga bakit.

Higit sa lahat, siyang naaawat ng salitang patawad.

Dahil nararapat ang pag-ibig na sigurado.
Hindi umaatras, hindi tumatakas.

Hindi nagdadalawang-isip kung aalis o mananatili.
Ako, na ang tingin sa’yo, ay pag-ibig na kapili-pili
Mga tala at tula
Manunula T Oct 2018
WAG NA DI NA KAILANGAN NG RASON
WAG NANG MAGPANGGAP NA KAKAYANIN MO HANGGANG NGAYON
DI KANAMAN PINAPAHALGAHAN NG NASA PALIGID MO
WALA NA DIN NAMAN PAKE ANG BAWAT KAIBIGAN MO
SO PARA SAAN PA ANG PAKIKIPAG TUNGALI SA SARILI MO ?
WAG KANG UMASTA NA IKAW ANG NASAKTAN
DAHIL UNANG UNA IKAW ANG TALAGANG DAHILAN.
NANG PROBLEMA SA LOOB AT LABAS NG  ISKWELAHAN
WALANG MAY GUSTO SAYONG MAKASAMA KA
NI KAHIT SINO ATA AY PINANDIDIRIHAN KA
WALA KANG RESPETO AT PANAY KANALANG PATAWA
PERO MAS MADALAS NA WALA KA SA TAMANG ORAS KUNG UMASINTA
WALA KANG SILBE.
YAN ANG SUSUNOD NA KANILANG SINASABE
MASKI KAUNTING GALAW MO PALANG LAHAT WALANG PAKE
KAHIT NA TUMANDA KA JAN O MAMATAY. WALANG MAY PAKE

MANHID KA BA ?
PANSININ MO YUNG TINGIN NILA
TINGIN NA MAGDIDIKTA SA BAWAT GALAW MO SA MADLA
ISANG KURAP ISANG NGISI LAHAT SILA AY MAGDIDIKTA
WALA KANG SILBE WAG KANANG MAG MARUNONG
WAG KA MAG MAKAAWANG MAY MAAWA SAYO NGAYON
TANGGAPIN MO ANG BAWAT SAKIT NG PINAPARANAS MO NOON
AT HAYAAN KANG MAGISA NG WALANG SASALUBONG SAYO ROON
DAHIL HINDI KA MAHALAGA.
WALANG MAGPAPAHALAGA SAYO
MASKI SINO SIGUROY LALAYUAN KA SA UGALI MO
MAMATAY KA NA
ISA KANG IRESPONSABLENG KAAWA AWANG WALANG MAY PAKE.
DAHIL IKAW AY MAKASARILE.
John AD Jun 2018
Lumalala nanaman ang aking isip , kakaisip,
Kailan ba ako matututong makisalamuha sa mga tao?
Palagi ko nalang sinisilip ,
Ang bawat laman ng kanilang mensahe habang humihigop sa isang baso

Ng kape na mainit,dagdag kaba sa sarili kong hindi ko maipinta
Sa sarili kong nagpapagaling pa,
Wala akong lagnat , Hindi nga lang marunong kumalma
Ang utak ko'y pagod na pagod na sa mga ideyang kakaiba at di ko alam kung san papunta

Ang isip ko na di ko mapakalma,
Nararamdaman ba nila , o patuloy paring humahalakhak
Sa kalagayan kong patay na patay na,
Kaya minsan ayaw ko ng kasama, di ko kasi maipaliwanag sa kanila na

Ako'y biktima lamang ng kalungkutan ,
Biktima ng nakaraan at kasalukuyan
May mga bagay lang talaga na madalas kong makalimutan,
madalas ding matandaan , (ako'y nagpapagaling pa at dahang-dahang nagpapakalma)
Tag-Ulan
G A Lopez Dec 2019
May mga tanong sa aking isipan na hanggang ngayo'y wala pa ding kasagutan.
May mga kasinungalingang hindi pa din natutuldukan.
May mga katotohanang masakit malaman.
Kaya mananatiling tahimik
Tikom ang bibig

Unti unting naiipon ang poot sa aking puso.
Na para bang hindi na ito marunong pang tumibok.
Na para bang nabalutan ng tinik
Dahil sa paulit ulit na pananakit.

Naguunahan ang mga luha ko sa pagpatak.
Nakisabay pa ang mga ulap
Kumulog at kumidlat
Mga mata ko'y pagod na muling dumilat

Pamilyar sa akin ang gabing ito
Marahil, nakagawian ko na
Ang umiyak gabi gabi
Magkulong, magmukmok
Hanggang sa abutan ako ng antok.

May mga gabing ayoko ng mag umaga
May mga umaga na gusto ko ng mag gabi
May mga araw na gusto kong umulan
Lahat nangyayari sa hindi ko inaasahan.

— The End —