By Arcassin Burnham

Just know that I'll be here for ya,
I'll put my seatbelt on and steer for ya,
I'm rolling in the deep of fears for ya,
I would not dare,
Not to care for ya,
Known to be the one to take the Rep for ya,
Writing song with a guitar for ya,
Look up to the heavens and the stars for ya,
Ill give my life,
Comes with a price for ya,

Why do I feel this way,
In later time we'll be okay,
Why do I feel this way,
And when the skies turn grey,
I roll this feeling away,
Into the depths of whatever I have become,
I know that I can not run,
From you,
Cause I would die for ya.

My grandfather stayed with his friends parents during the Great Depression
And he was terrified to death that his parents would never come back when they left
And he worked multiple jobs as he grew up, just to make ends meet
And now I sit here eighty years later needing another job because I can't survive off of one job
And worried sick about my parents being safe and making it
We're the best country in the world but we have a horrible way with developing and giving people a chance at a decent life.
Even the best country in the world has its flaws

The cemetery was my circus I found
After outgrowing fantasy and the playground.
Golden afternoons in the country after school,
My blood having no resemblance, no ancestors,
To all the Sutton's and Smotherman's and Suddeth's
Who here resided with Tennessee pride. Inside and outside.
The still silence of my childhood cemetery carried an eerie air. I wanted to be here.
The peaceful calm, it called me back,
The king cawing crow, attending in black.
As for any of the lost, perhaps content, Confederate souls,
Who have yet to cross over, lamenting or dozed.
I suspect now, that it was I who startled those ghosts.
My blood, my frequency, my scent of the coast,
Sent from a Union ancestry my vibration still boasts...
How unexpected was I to those Tennessee ghosts.

032116

Tutugon iyong kamay
Sa musikang natural na naririnig.
Pagkat sa una **** pagtapak sa eskwela'y
Turo na yan nila Ma'am at Sir --
Ilagay mo raw ang kanang kamay sa puso
At saka umawit ng Lupang Hinirang.

Habang nagkakamuang ka't nilisan ang kamusmusan,
Doon mo mas natitimbang ang liriko ng kanta.
Tila baga kaylalim ng hugot ng may akda nito,
Pagkat sa bawat linya'y, bibilis bawat pintig ng puso mo.

Perlas ng Silanganang ninais **** sisirin.
Alam kong wari mo'y bakit tatsulok ang mayroon sa Pilipinas.
Ang mga mahihirap, patuloy na naghihirap.
At mga mayayama'y mas nagsisiyaman pa.
Nababagabag ka ba sa istilo ng pulitika?
O minsan ninais mo ring mangibang bansa na lamang?
Para sa higit na salapi't oportunidad.

Nag-aalab pa ba ang puso mo para sa dangal ng Bayan?
Buhay ay langit pa ba pag kapiling ang bansa?
O ito'y pinausukan na ng modernong pambobola't pagmamanipula?
Taglay mo pa ang pagmamahal,
Na siyang tutulak sayo para manatili sa Bayan
At lumaban at tumayo sa pagkatawag mo?

May kumpas pa ba sa puso mo
Ang kislap ng watawat?
Tagumpay pa ba ang pahiwatig nito?
O ika'y nagpapainda sa paghahatak talangka ng iilang Pilipino?

Masasabi mo pa ba't matatayuan
Ang linyang, "ang mamatay nang dahil sayo?"
Gaano kaalab ang puso mo para sa Bayan?
Walang Pilipinas, kung walang Pilipino.
Walang Pilipinas kung wala ka't wala ako,
Walang Pilipinas kung wala tayo.
Ibalik natin ang tunay na diwa ng pagka-Pilipino!

032116

Sumayad ang takong ng apat na kandidato
Hindi para mangalakal at maghain
ng kani-kaniyang plataporma.
Alay ang boses para sa nagkakalansingang masa,
Habang magbabanyera ng laway ng pananalita.
Tagisan, ika nga
Tahasang pagbubukambibig ng motibo sa bayang
May kinabukasan pa.

BINAYubay nga ba ang Pilipinas naming mahal?
Sa FOI na minsang itinapo'y ano ang tugon?
Hampas-lupa ba ang mga Pilipino
Para magbulag-bulagan
Sa binulsang kaban ng bayan?
Yang pambobola nyong haing 5Ps
Saan nga ba ang liderato ng ngiting may bungisngis?
At sa pagbaba ng tax, maibabalik nyo ba
Ang nasa bangko ninyong
May iba't ibang ngalan?
Sagot ba ang waivers at ilang kasulatan?
Kamusta naman ang assets nyo at liquidations?
Sana'y hindi maging makati ang mga kamay,
Gawin **** mala-Makati, wag lang ulitin ang pangangati.

Mala-Talk Back and You're Dead,
Yan ang peg ng kamandag ni Duterte.
Palabiro raw sya't matalas ang dila,
Bagkus ang masa'y panay ang tugon sa kamao niya.
Kamay na bakal, iyo bang ibabalik?
Sabik nga ba sa Death Penalty ang kinauukulan?
Sa posibleng anim na buwan ng iyong pag-upo,
Sana'y malinis ang minsang Tuwid raw na Daan.
Posible bang dahas ang kasagutan
Sa bayang talamak ang bayaran at tulakan?

Tila saulado mo ang bawat numero,
Ang galang mo Poe, nagmula nga ba sa pusong Pilipino?
Paano nga kung nagising kang
May alarma sa Bayan,
Babangon ka ba talaga't di kami tatalikuran?
Wag sanang gaya ng pagtapon mo
Sa Amerikang minsang naging bayan mo rin.
Paano mo babalansehin ang tulong
Ng malalaking korporasyon sayo?
Boto ba nila'y hindi mo binili?
Wala bang kapalit ang oo
Ng mga batikan at mayayamang negosyante?

MARami ka nang satsat sa Daang Matuwid na yan,
Talamak na rin ang paghuhugas-kamay
Para sa patapos nang administrasyon.
Ba't nga ba panay ang pag-eendorso mo
Sa sarili't tila baga sayo nanggaling ang pondo noong Yolanda.
Naroon ka nga't ika'y ligaw at wala raw tugon,
Ano itong alarma mo raw
Pag nandyan lamang ang kamera.
Wala bang tiwala sayo si PNoy?
At tinago pa sayo ang nauukol sa mamasapano?
Kamusta po ang pag-endorso ng Pangulo sayo?
Sana'y inasikaso niya na lang
Ang nahuhuling termino.

Marami na po kayong mga pangako,
Naawa nga kami sa Translator
Pagkat gulung-gulo rin siya
Sa pag-aagawan ng oras at mikropono.

Magandang ideya ang naganap na mga Debate,
Pagkat nauntog ang Bayan,
Nagigising aming diwa't magigisa ang tamang boto.
Ang boto ng bawat Juan,
Para yan sa Bayan.
Sana'y matiyak po nating
Wala nga tayong kinikilangan
Maliban sa malinis na eleksyon.

Tayo ang simula, kapwa ko mga Juan!
Maging wais tayo!
Makialam para sa Bayan!
Gising Pilipinas!

"Alab ng puso,
Sa dibdib ko'y buhay!"
- Lupang Hinirang

And these men that made the land,
That wove their dreams with dust and dirt,
That needed death to know the flower,
Men of the corrugated country.

Men of bones,
Propped in the rusted windy ruins,
Who watched the movement of the birds
And bartered life with sky and earth.

Men of the drought's bare-cupboard cradle,
Biblical through plague and famine,
Who struck the water in the stone
And fought with flesh to swell the soil.

Time's weathered toys,
Who sought a garden in the sand,
Where the withered streams of the dry season
Flowed with flooding summer rains.

Men of the dark deserted spaces,
That masked their ruined stars with drink,
That fed the shadows with strange desires
And drowned the broken plough with tears.

Your smoke has intoxicated me long since my dad stopped driving me to school. I am scorched by the touch of your atmosphere that I will never get used to. I can never take back the money I've spent on ***** ice cream and orange quail eggs. And despite your ridiculous amount of potholes and how every corner of you is corrupted, Manila, you are still my home.

I will forever treasure the nights I've spent walking through your pavement. The lights of you will never fail to fascinate me. How every monuments and art musuems becomes a portal from the past to the future. For all the laughs, tears, annoyance, and anger that I've had with you and the inside jokes that only we know. For the people I've met and will meet inside you. For all the streets I've walked and will walk onto. Despite your lack of snow and intense evidence of climate change,  Manila, I am still and will always be in love with you.