Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
JK Cabresos Nov 2011
Sa paglakaw niining mga gabon
sa kalangit-on
Sama sa isa ka pagbaklay kauban ka
padulong ngadto sa kalipayon
Ang bidlisiw sa adlaw kanunay
gayud sa atoa nga magasiga
Kay ikaw sa tunhay mao
ang akong gugma.

Wala ko namatyagan nga ikaw mubaot
niining akong kinabuhi
Wala ko usab damha nga ang akong
kasing-kasing sa imo diay mulingi
Karon, ang dagat dili
na hintawon parat
Kay ikaw man ang akong gugma, busa dili
gayud tika ipahilak.

Ang matag-gabii nako, karon dili
na matugnaw
Mahitungod sa imong gugma nga sa tanan
gayud nagpatigbabaw
Ang gubot nga butang ginabag-o mo,
ikaw ra gayud akoa
Ug ikaw ginahigugma ko kagahapon, karon
og hangtod sa ugma.

Sa mainit mo nga mga gakos, sa matam-is
**** mga halok
Sa maanyag **** pagngisi, mawagtang
diritso ang akong pagkalagot
Gikinahanglan taka sama sa hangin,
tubig ug uban pa
Kay ikaw sa tunhay mao
ang akong gugma.

Dili na ako mulambinggit pa ngadto sa
uban nga dalan
Kay nagakuyog naman kita nga nagalakaw
nganhi sa kahangturan
Paminawa ang tanan ko nga gipangsulti
kay tinuod kani sila
Nganong mamakak man lugar ako, nga ikaw man
sa tunhay mao ang akong gugma.
© 2011
Kini kataw-anan kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini nga bililhon nga kinabuhi;  tam-is kaayo, halangdon kaayo,
Giunsa mawala ang matag segundo,
Bisan pa ang tanan nga adunay gyud kanato mao ang oras.

Unya unsa man kung kalit nga nawala kini?
Unsa man kung mohunong ang pagsubang sa adlaw?
Komosta kung nahurot na ang imong oras?
Mahulog ba ang usa ka luha gikan sa hingpit nga mga mata?

Lisud kini nga hatagan kahusay,
Sa tanan nga mga pagbati nga gibabagan namon,
Pagsulay ra sa paghunahuna sa uban pa,
Padayon nga nagtan-aw sa orasan.

Nakakatawa kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini nga bililhon nga kinabuhi, pamilya ug mga higala,
Bisan kung makita mo sila adlaw-adlaw,
Unsa ang mahinabo sa pag-abut naton sa katapusan?

Talagsaon ang mga tawo nga nahimamat,
Ug kung unsa ang ilang reaksyon sa balita,
Ang uban nangalagiw, bisan ang uban magpabilin,
Ang uban magsaulog, o makuha ang mga blues.

Apan ang matag usa magbag-o sa imong kinabuhi,
Ug ang labing kaayo magpabilin sa imong tapad,
Hatagan ka mga gakos, magpadayon nga okupado ka,
Kana ang mga tinuod.

Nakakatawa kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini nga bililhon nga kinabuhi, dili sigurado,
Sa yano, kini ang damgo sa matag usa,
Aron adunay usa ka butang nga luwas ug luwas.

Aron mahimamat ang Usa, mabuang ang gugma,
Minyo ug magsugod usa ka pamilya,
Tingali dili kini ingon ka daghan,
Apan kana nga damgo hinungdanon kanako.

Kini usa ka damgo nga kanunay nakong gitinguha,
Usa nga nahadlok ako nga tingali dili makakita kahayag,
Kay wala kini gisaad sa bisan kinsa sa aton,
Bisan, alang kanako, husto ang pamati niini.

Dili ako sigurado kung unsa na kadugay ako nga nahabilin dinhi sa yuta,
Ug kung kini ang katapusan nga higayon nga akong nakuha,
Gusto nakong ibilin kini nga timaan,
Aron dili ka makalimtan tanan.

Kung unsa ang kahulugan sa matag usa kanako,
Dili gyud ko makalusot,
Kung dili tungod sa kalainan nga nahimo,
Sa matag usa sa inyo.

Nakakatawa kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini bililhon nga kinabuhi, matam-is kaayo, Halangdon kaayo,
Giunsa mawala ang matag segundo,
Bisan pa ang tanan nga adunay gyud kanato mao ang oras.

Palihug ayaw kalimti ang regalo nga gihatag kanimo,
Ang abilidad sa pagkatawa, higugmaon ug mabuhi,
Ayaw buhii ang gihigugma nimo,
Ipakita sa ila ang tanan nga gugma nga mahimo nimong mahatag.

Hinumdomi ako sa umaabot nga mga tuig,
Sa diha nga napildi ako sa away ug kinahanglan moadto,
Daghang salamat sa mga butang nga imong nahimo,
Apan ang oras, nagdumili kini aron mahinay.

Kini kataw-anan, kung giunsa ang pagkuha sa mga butang alang sa gihatag,
Kini nga bililhon nga kinabuhi, ang mga butang nga imong nakita,
Giunsa ang yano nga pagpanaw sa matag segundo,
Ug oras;  ang oras nawala na alang kanako.
ZT Feb 2016
Ako di man adunahan
Pero kun ako man gali ma gugmaan
Akong ihatag ang akong tanan

Pero unsaon taman
Hangtod diri ra gyud taman
Kay bahalag gihatag ko na sa imo ang tanan
Ikaw man gihapon nakulangan

Wa ko man na abot
Ang pangarap nga mahawiran imong kamot
Nagpasalamat ra pod ko sa imo kay
Tungod sa imo di na ako masakitan pa kay
di gyud ko makalimot
Nga sa imo akong gugma, ako nang gihurot
Ug hatag mao nang Sa uban di na ako magmahal pa
Mao nang sa uban di na ako masakitan pa.
JK Cabresos Nov 2011
Wala ko gihandom nga ikaw makit-an
     ning mga mata
Ug wala usab ko gihandom nga ikaw
     higugmaon ko pa,
Kay ikaw wala ko nahigustuan
    niadtong mga panahona
Ug sa dihang naibog man nuon ko nimo
     karon sa pagsobra-sobra.

Bidli man paminawon, apan kini
     mao mo'y tinuod
Tinuod pa sa unsang kamatuoran, wala man
     unta ni sa sugod:
Ug sa dihang karon pa na ko
     nahibaw-an nga ikaw diay
Ang bugtong kalibutan ning mga tiil
     ko nga gibaklay.

Apan ikaw usab langit ug ako
     usa lamang ka yuta;
Apan ikaw lisod tawon abton
     niining mga kamota
Ug sa dihang asa man ko
     karon nga mulugar,
Kay gikinahanglan pa ang tanan
    ko nga isugal?

Ug sa dihang gugma nga dili unta
     sama sa giatay;
Kung ikaw maako ug ako maimo,
     dili ka gayud magmahay:
Pagahigugmaon taka hangtod
     sa walay kahangturan
Kay ikaw pud usa ka dyamante
     nga tunhay nga handumanan.

Ikaw ra ang naa niining akong
     utok ug dughan,
Ug bisan pa'g uklabon mo wala
     nay lain, wala nay uban
Kay ikaw usa ka babaye nga lisod
     gayud pangitaon ug ilisdan;
Ug sa dihang magapaabot na lamang
     pud ko nga ako usab imong makit-an.
© 2011
Angelito D Libay Mar 2020
Sa akong paglatagaw daw akong kinabuhi wala pa natagbaw.
Nikamang, ninglangoy, nilupad ug nalakaw lakaw.
Aron tagamtamon ang katam-is sa gugma na akong gihanduraw.
Asa naman ka? Naara ko dali ayaw kaulaw.

Ningkuha ug kusog sa uban, nag too na dili sila mobiya.
Nangandoy sama nako na dili na meng duha moluha.
Naghinigugmaay, ug nagpasalig na mogunit sa matag takna.
Apan asa naman, wala na, nibiya na ug kalit ra na nawala.

Giloom ang kasakit niining dughan, kiagwanta ug gidawat ang tanan.
Na sa gugma wala koy swerte, malas maoy ingon sa uban.
Natingala, nangutana, na sa kadaghan sa tao niining kalibutan, nganong ako paman?

Naa ra man diay ka. Nagpaabot ba ka? O gihatag ka sa Ginoo para sa akoa?
Ginahandom na makit.an nako ang tinood na pasabot sa gugma.
Ginaampo, ug ako kanimo nagahangyo na akong paglantaw kanimo palihog dawata.
Tagaan unta ko nimog higayon na magkauban pa tang duha.
#bisaya
gusto pud nako mafeel ang nafeel sa ubang baye.
kana bang panguyaban ka,
tapos isayaw ka sa laki sa tunga sa mga tawo,
haranahon sa balay, tagaan og bulak, magholding hands sa plaza, kantahan, ignan og pick-up lines, og uban pa.
kanang bang pakiligon ka niya.
gusto nako mafeel kung unsay feeling na naay nagmahal nimo.
pero unsaon man nako?
na ako usa ra man ka pobreng bayot
og maot pagyud
dili man ko usa ka baye
usahay makapangutana ko nganong wala pa man ko himoang baye sa ginoo?
muingon sila na ang yawa daw gahimo sa akoa
pero wala man nako gigusto na maning-ani ko.
manghinaot unta ko na naay mahigugma kanako pero kabalo ko nga wala
*hinaot unta na naa kay ako usa ra ka tawo nga nanginahanglan pud og gugma
111415-2159
brandon nagley Dec 2015
i.

Tis, tis, the first Christmas
With mine queen;
Tis, it is, mi amour
And her king.

ii.

Tis, though distances
Shalt separate;
Verily I sayest
Mine Reyna,
Thou art
Right in mine
Heart and soul.
Tis this is ourn
Fate.

iii.

Soon O' soon, we shalt
Hath a dinner date;
With yellow roses to
Wrap thine neck,
And mine kisses
To become to thee,
As peaceful sedate.

iv.

As tis, I wilt wait
In death, or in life
To bow on one knee,
To court thee mine queen;
To maketh thee in person

v.

Mine queen and mine wife.....



©Brandon Nagley
©Lonesome poet's poetry
©Earl Jane Nagley dedicated ( Filipino rose)
AL Marasigan Jul 2016
Hinhin, But-an, Maria Clara kumbaga
Mga batasan sa babaeng pilipina
Pero ngano karong panahona
Ang uban sa ila lahi nag tirada


Cool, Tisoy, Dato mao ang ginapangita
Sa mga babaeng hadlok mabutata.
Mangutana ko asa ang gugma,
Kung permi nalng ing-ani trip nila.


Mga lalaki perti sad ang gara,
Pag ang babae nay muduol kanila.
'Naa kay Car?' Perming pangutana
Sa mga dalagang kani lang ang punterya.


Unsaon ta man, karong panahona
'Naa koy Car.'mansad tubag aning mga lakiha.
Haaay, parehas rjud silang mga tawhna
Di nata magtell basig diay naay mabuong gugma.

Lahi najud karong panahona,
Pati mga prinsipyo kalimtan na.
Pero unsaon ta man, daghan man nagapadala
Sa mga butang na dili needed sa gugma.
(Filipino)Visayan Poem.
This was made during the summer break.
Noandy Jan 2017
Sebuah cerita pendek*

Saat itu mereka sering menonton Mak Lampir di televisi, dan mulai memanggil wanita yang merupakan nenek kandungnya dengan nama yang sama.

Nenek itu punya nama, dan jelas namanya bukan Lampir. Tapi apa pedulinya anak-anak itu dengan nama aslinya? Mereka tak pernah mendengar nama nenek disebut. Mereka sendiri yatim-piatu, dan dahulu, orangtuanya tak pernah mengajarkan nama nenek mereka. Tapi begitu melihat Mak Lampir di teve, mereka langsung mendapat ide untuk memanggil nenek sebagai Mak Lampir. Rambutnya nenek putih panjang dan tiap malam dibiarkan terurai, ia sedikit bungkuk dengan kedua tangan yang terlihat begitu kuat dan cekatan. Matanya senantiasa melotot—bukan karena suka marah, tapi memang bentuknya seperti itu. Yang terbaik dari nenek, meski giginya menghitam sudah, nenek selalu berbau harum karena suka meramu minyak wanginya sendiri. Mereka tidak takut melihat Mak Lampir—mereka justru kagum karena sosok itu mengingatkan pada nenek yang selalu menjaga mereka.

Si nenek sama sekali tidak keberatan dengan julukan itu, ia malah merasa nyaman. Disebut sebagai Mak Lampir membuatnya merasa seperti orang tua yang sakti, hebat, dan serba bisa. Nenek adalah Mak Lampir baik hati yang selalu mengabulkan permohonan cucu-cucunya, serta memberi mereka wejangan. Jenar dan Narsih sayang dan berbakti pada nenek. Nenek—yang sekarang berubah panggilan menjadi Mak—adalah dunia mereka. Dua gadis itu dapat menghapal tiap lekuk pada keriput Mak, menebak-nebak warna baju apa yang akan dipakai Mak pada hari mendung, bahkan mereka ingat betul kapan saja uban-uban Mak mulai bermunculan.

Mak awalnya tidak menyukai, bahkan hampir membenci, dua anak gadis yang harus diurusinya. Ia terlalu tua untuk melakukan hal ini lagi. Wanita  yang sudah tak ingat dan tak ingin menghitung usianya lebih memilih kembang-kembang di taman ketimbang Jenar dan Narsih.  Mak lebih memilih segala tanaman yang ada di rumah kaca sederhananya ketimbang dua cucunya.

Tapi saat sedang menyirami bunga matahari dan membiarkan Jenar serta Narsih bergulingan tertutup tanah basah, Mak merasa seolah ada yang membisikinya, “Sama-sama dari tanah, sama-sama tumbuh besar. Dari tanah, untuk tanah, kembali ke tanah.” Wangsit itu langsung membawa matanya yang sudah sedikit rabun namun tetap nyalang pada sosok dua cucunya yang sudah tak karu-karuan, menghitam karena tanah.

Sejak saat itulah Mak menganggap Jenar dan Narsih sebagai kembang. Sebagai kembang. Sebagai kembang dan seperti kembang yang ia tanam dan kelak akan tumbuh cantik nan indah. Harum, subur, anggun, lebur. Perlahan Mak mulai meninggalkan kebun dan rumah kacanya, perhatiannya ia curahkan untuk Jenar dan Narsih, yang namanya Mak singkat sebagai Jenarsih saat ingin memanggil keduanya sekaligus. Jenarsih dijahitkannya baju-baju berwarna, diberi makanan sayur-mayur yang sehat, diajarkannya meramu minyak wangi, bahkan diberi minum jamu secara terjadwal sebagaimana Mak menyirami bunga.

Kebun Mak perlahan-lahan melayu dan makin sayu. Saat matahari mengintip, tidak ada bebunga yang tergoda untuk mekar. Semuanya redup dan meredup, mentari pun meredup pula di kebun Mak. Karena sirnanya kembang dan embun, Mak tak lagi bisa memetik dari kebunnya untuk membuat wewangian khasnya. Mak jadi sering menyuruh Jenarsih untuk memborong bunga.

Tapi sebagaimana ada gelap ada terang, selepas kebun yang muram, kau akan memasuki beranda rumah di mana matahari tak henti-hentinya bersinar. Bagian dalam rumah yang ditinggali seorang nenek ranum dan cucu-cucunya itu melukiskan hari cerah di musim penghujan.

Di musim penghujan
Di musim penghujan
Musim penghujan
Membawa mendung dan kabut yang menyelubungi mentari.

Narsih jatuh sakit, ia terbatuk-batuk dan memuntahkan darah
Darah merah
Darah
Merah
Jenar selalu di sisinya dan melarang Mak untuk mendekat karena takut tertular.

Mak, meski tak lagi dapat menghitung umurnya, mati-matian menawarkan Jenar agar mau digantikan oleh Mak saja. Umur Mak tak bakal sebanyak Jenar, mending Mak saja yang di sisi Narsih, katanya. Tapi Jenar tak mau tahu, ia lebih memilih berada di sisi kembarannya ketimbang menuruti perkataan Mak yang biasanya tak pernah ia bantah. Semenjak itu mentari tak lagi menyembul. Kebun telah mati, rumah kaca tak lagi rumah kaca, beranda dingin, dan setiap hari adalah penghujan yang tak pernah mau pergi.

Hijau dan jingga hangat berubah menjadi rona kehitaman dalam hijau pucat. Ranting-ranting serta daun memenuhi jalan. Sesekali Mak mengantarkan makanan ke depan pintu kamar Jenarsih, tapi sebagian besar usia senjanya kini dihabiskan mengurung diri di kamarnya setelah Jenar ikut membatukkan darah.

Di suatu sore Mak tidak memperdulikan apapun lagi. Ia menghambur masuk ke kamar Jenarsih dan bersimpuh di bawah kasur kedua cucunya. Jenarsih tak punya tenaga lebih untuk menghalangi Mak, mereka hanya punya satu permintaan. Satu keinginan yang kira-kira dapat membuat mereka merasa lebih baik.

Dengan tersengal-sengal,
“Mak Lam, Jenar dan Narsih ingin bunga matahari.”
“Akan Mak belikan segera di pasar kembang.”
“Ndak mau, Mak. Ingin yang Mak tanam seperti dulu.”
“Nanti menunggu lama,”
“Kami ingin itu, Mak.”

Mak tak membalas berkata. Hanya mengangguk lemas dan bergegeas meninggalkan kamar kedua cucunya, bunga yang telah layu. Di tengah hujan, dengan punggung sedikit bungkuk, tangan yang kuat, wanginya yang digantikan oleh bau tanah, dan gigi yang menghitam meringis menahan tangis, Mak Lampir berusaha menghidupkan kembali kebunnya yang mati. Mak Lampir seolah mau, dan dapat membangkitkan yang mati.

Tapi Mak Lampir tak dapat menyembuhkan.

Segera dibelinya bibit bunga matahari, dan di tanam dalam rumahnya yang kini sunyi.

Mak Lampir sudah tak dapat mengolah minyak bunga yang membuatnya selalu harum,
Sudah tak dapat meminta Jenarsih untuk membeli bunga yang mewarnai rumah mereka,
Sudah tak dapat melihat warna selain hijau, hitam, dan coklat.

Mak Lampir, menangisi kebun yang dahulu ditinggalkannya.

Apa untuk mendapatkan sesuatu selalu harus ada yang dikorbankan? Dan kini kebun, kembang, ranting, dan rumah kaca menuntut balas?
Diam-diam Mak menyelinap ke kamar Jenarsih, diambilnya darah cucu kesayangannya dan ia gunakan untuk menggantikan wewangian yang kini tak dapat ia buat lagi—salah satu cara yang ia gunakan untuk mengingatkannya bahwa Jenarsih masih ada bersamanya.

Mak Lampir sudah tak tahu berapa lama waktu berlalu selama ia hanya memperhatikan bunga matahari milik Jenar dan Narsih. Bunga itu, entah karena apa, tak dapat tumbuh. Mungkin Mak telah kehilangan tangan hijau dan kemampuannya untuk berkebun. Mak kembali ke rumah dan melihat Jenar serta Narsih masih terlelap tak bergerak, lalu ia ambil lagi sebotol kecil darah untuk menjaga wangi tubuhnya.

Ia tahu itu akan membuatnya sakit, dan hal ini akan dapat membuatnya merasakan penderitaan Jenarsih. Wanita tua yang rambut putihnya memerah karena darah kedua cucunya itu terheran-heran mengapa ia tak merasakan sakit di manapun kecuali di hatinya. Pedih di hati saat melihat Jenarsih.

Dibelinya lagi lebih banyak tanah dan bibit bunga matahari. Mak Lampir harus menemukan ramuan yang tepat untuk menumbuhkan bunga matahari yang sempurna. Bunga matahari hasil tanamnya sendiri yang akan membuat Jenarsih baikan. Mak tidak membawa jam, apalagi kalender. Mak hanya mengandalkan matahari untuk menyirami bunga mataharinya sendirian di rumah kaca kecil kumal sambil memakan dedaunan kering.

Di tengah malam, Mak yang kuat menitikkan air mata pada ***-*** bunga matahari di hadapannya. Berbotol-botol kecil minyak wangi dari darah Jenar dan Narsih perlahan ia teteskan pada *** yang tak kunjung berbunga juga. Perlahan, perlahan, perlahan. Lalu lambat laun menyesuaikan dengan jadwal menyiram bunga matahari yang seharusnya.

Dari tanah kembali ke tanah,
Dari tanah untuk tanah,
Dari tanah kembali ke tanah.

Desir angin menggesekkan dedaunan, membuat Mak mendengar bisikan itu lagi dan terbangun.
Mak mengusap matanya yang seolah mencuat keluar dan melihat bunga-bunga matahari berkelopak merah menyembul, mekar dengan indah pada tiap potnya. Hati mak berbunga-bunga. Bunga matahari merah berbunga-bunga. Matahari Jenarsih berbunga-bunga.

Tangan kuat Mak segera menggapai dan mencengkram dua *** tanah liat dan ia berlari memasuki beranda rumah yang pintunya telah reot. Dari jauh sudah berteriak, “Jenar, Narsih, Jenarsih!!”
Mak seolah mendengar derap langkah dari arah berlawanan yang akan menyambutnya, tapi derap itu tak terdengar mendekat. Maka berteriaklah Mak sekali lagi,

“Mak bawa bungamu Jenarsih! Bunga matahari merah yang cantik!”

Lalu Mak dorong dengan pundaknya pintu kamar Jenarsih yang meringkik ringkih,
Mak terdiam memeluk *** bunga,
Jenarsih terlelap seperti terakhir kali Mak meninggalkannya,

Sebagai tulang belulang semata.

                                                            ///

Aku menutup laptop setelah menonton ulang episode Mak Lampir Penghuni Rumah Angker yang aku dapat dari internet—episode yang membawaku kembali ke masa kecil saat Misteri Gunung Merapi masih ditayangkan di teve, dan aku menonton dengan takut. Di tengah kengerianku, ibu malah menceritakan kisah tentang Mak Lampir dan bunga matahari yang diyakininya sebagai kisah nyata.

Sekarang episode sinetron itu tak lagi membuatku bergidik, malah tutur ibu yang masih membekas. Kisah itu seringkali terulang dalam alam pikirku, terutama saat melirik rumah reot tetangga di ujung jalan yang dipenuhi dengan bunga matahari merah.


Januari, 2017
raquezha Nov 2017
Sa irarum ku kanimong
matam-is na pagrukot
naintindihan ko
kung uno ibig sabihon
ku pagkapot mo
ku kanakong kamot,
ku mga text ****
malang siram
ulit-ulitong basahon,
ku magrani ka
mga labi mo
sa labi ko,

guru-gab-i ko
nababayad a magayon
**** mga mata,
maganting talaga a mga bituon,
pigdara ko kanimo
ku panahon na nauuda ako,
diri kabisado a lugar nag tangad
sana ako tapos tig sundan paiyan kanimo.

Kaiba ko ika sa irarum ko mga bituon,
nakatangad sana kita tapos
pigsisilngan su bulan na malakabilog,
nag ayat sa pabor
na sana...
sana...
bayaan na su nangyari ku kadto,
mig puon sa panibago,
gibohon na sanang ekpersyensya
su dating nangyari
ku kanatong mga deperensya.

Utro, puon sa uno,
nguwan diri ko na tutugotan
na mabayad ta ulit su puro.
Isi mo dawa kadakol na buwan
su naglipas diri nagbago
su tiwala ko kanimo.

Lang siram na payabaon ka,
Ika sana, uda na iba.
Kanakong Prinsesa
na diri mig uban magiging Reyna.
Jigz Nov 2017
Wala ko gihandom nga ikaw makit-an
     ning mga mata
Ug sa dihang karon pa na ko
     nahibaw-an nga ikaw diay
Ang bugtong kalibutan ning mga tiil
     ko nga gabaklay sa panganod na way hulagway.
Apan ikaw lisod tawon abton
     niining mga kamota
Ug sa dihang asa man ko
     karon nga mulugar,
Kay gikinahanglan pa ang tanan
    ko nga isugal?
Ug sa dihang gugma nga dili unta
     sama sa giatay;
Kung ikaw maako ug ako maimo,
     dili ka gayud magmahay:
Ikaw ang bituon sa ngitngit kong
     baybayon
Ikaw ang katam-is Kalipay na way sama,
Kay ikaw pud usa ka dyamante
     nga tunhay nga handumanan.
Ikaw ra ang naa niining akong
     utok ug dughan,
Ug bisan pa'g uklabon mo wala
     nay lain, wala nay uban
Kay ikaw usa ka babaye nga lisod
  gayud pangitaon ug ilisdan;
Ikaw ba nasayod?
     sa likod ning pahiyum
     Ikaw lang Akong higugmaon
Unta ikaw maka dumdum
Jose Remillan Sep 2013
Hindi ang daan-daang kilometrong
lansangan at sanlaksang siklo ng oras
ang ating pagitan.

Hindi ang takot mula sa
pagkabihag ng mga uban
at oras, o ang pangarap na alapaap
ang ating pagitan.

Makailang ulit man tayong
igupo ng hapo at pagal
sa paglalakbay natin
patungo sa puso at pusod ng
ating mga kaluluwa,
wala tayong pagitan,

maliban sa pag-ibig natin sa isa't-isa.
Bacoor City, Philippines
August 2013
Anton Feb 2020
kay naipamulong mo naman,
nga ang atong gugma hantud dinhi nalang gyud taman,
ug diri na gyud siguro mahuman,
pastilan pag-kailara nako sa imong "gugmang walay katapusan",

Usahay magkatawa ko nga ako ra usa,
Maghinumdom samga saad mo nga ikaw ug ako ra,
hangtud sa katapusan ug wala na gyud lain pa,
apan karun asa naman tika pangitaa?

nganung ania napod ko karun nag inusara,
sa matag gabii magahilak,
nga daw bata nga bag.ong anak,
pero wala kay madungog nga kasaba,
tungod kay ng kining kasing kasing ang gahilak,

dapat nalang gyud nakong dawaton ang kamatooran,
nga dili gyud kita ang ginapili nga magdayon ug mag uban,
hangtud sa katapusan,
sakit nga pamation ug pamaladungon,
nga ato lang gisayangan ang mga hinaguan



dili ba nga ikaw bisan unsay mahitabo
dili man gyud unta kita dapat nga magkalagyo
nisaad paka nga muabot gyud lagi kita ug anibersaryo?
dili ba nga ikaw sa ginoo akoa man nga gipangayo
pero karun nganung ang pagbiya na kanako mao naman ang imohang hangyo,
nagtuo pa ako nga ang gugma nimo kanako bulontaryo ug dili lang diliryo,


mga gibati ko karun ga sagul sagol, adunay kalipay ,
kasakit ug naapoy kaguol,,
pero bisan kausa wala ako gabagulbol ug gabasol,
siguro sakto na ang gamay nga higayon na ikaw sa kinabuhi ko nagpaduol,

buhian ko naba ang tanan natong gihuptan?  
kalimtan naba tika ug dili na gyud  hisgutan?  
dawaton nalang ba nako nga kanimo dili gyud ko angayan?
imo naba akong biyaan tungod lang kay naa ako'y apan?
o naana bakay lain napili ug imoha nako nga ilisdan?

magkita nalang siguro ug balik didto na sa ikaduhang kalibutan,
isaad ko nga dili ug dili tika hikalimtan
didto sa ikaduhang kalibutan ikaw akoa nga atangan.
kay didto ang gugma nato wala nay katapusan
Anton Jul 2019
Hantud sa lubnganan

Nidag.um napod ang kalangitan,
Nanagan na ang mga katawhan,
mga katigulangan ug kabatan-onan,
Nagpangita na sila ug kapasilungan,

Mubundak napud ang kusog na uwan,
Mabasa' nasad ang mga kadalanan,
Nanirado na ang mga baligyaanan,
Kanselado na pud ang mga kalihokan,

Samtang ako ania ra amoang pinuy.anan,
Kanunay nga gahandum sa atong nasugatan,
Nagpangutana, nganung wala naka sa akong kiliran,
Unsa man gyud ang hinundnan ug naingnan,

Nganung sa gugma mo ako imong gihikawan,
Unsa man gyud ang imong basihan?
Dili ba diay ko angay na hatagan?
Hangtud nalang gyud ba ko sa handurawan?

Tinuod nga sa gugma sa ginikanan wala ko gihikawan,
Unsaon taman kining kasing kasing ikaw ang kinahanglan,
Bisan pag dli ni para sa imong kaayuhan,
Nasayud ko nga wala koy kadungganan,
kay matud pa sa uban dle kuno ko kasaligan,
Para mahimo kong usa sa imong mapilian,

Wala na gyud ba kini kalambuan?
Nangandoy lang gihanpon ko na kita mag.uban,
Nga unta puhon makig ila ila sa imong ginikanan,
Bisan nasayod kong wala na gyuy katumanan,
Kay ako usa man lang ka tawng walay hinungdan,

Usa ka taw nga matud pa,"sa kinabuhi walay padulngan",
Pero bisan in-ani ang permi nakong madunggan,
Kanunaay gihapon kong mangandoy ug kalampusan,
Bahala na ug puhon dli ko ma kwartahan,
Basta ang importante ikaw akong maangkon ug mahagkan,

Kung ako Mahimong usa ka taw nga gamhanan,
Magbuhat ako ug mga butang nga kahibulungan,
Usbon nako ang dagan niining kalibutan,
Tapigan ko ang mga buwan ug mga kabituonan,

Akong Hupingon ang mga panghitabo na dle ko masakitan ,
Akong kining hupingon hangtud tika makitan-an,
Kung ako mawagtang man gani pananglitan,
Dili ko maguol kay ikaw ra gihapon akong mapalgan,

Unya sa kung kitang duha mag kita' na man,
Pahunungon ko ang oras sa kailbutan,
Nga ang usa'g-usa ra atong mamatikdan,
Ibalik ko ang kahayag sa buwan ug mga kabituonan,

Magsayaw sayaw kita sa kawanangan,
Ubanan sa kahayag sa mga bituon ug buwan,
Dli na gyud mahitabong muuwan,
kay mga panganod akoang tapigan,

Buhaton ko kining tanan,
Para lang ikaw akoang makauban,
Akoang mahalon ug panggaon hangtud sa lubnganan,
Para kanako mao na kini tinud-anay kalampusan,
Raya

#SAD
#WISHFULTHINKING
#GIVEMELOVE
wa koy mabuhat maong nagsuwat suwat ug balak
Kaede Feb 2019
Awm
Unom ka itom nga tuldok,
Nipilit sa lain laing parte sa akong lawas.
Dala ni ini atung mga kalipay,
Og mga kaguol para ingnung patas.

Ikaw ang itom nga tuldok,
Nga nagunitan sa akong kamot.
Usahay mubuhi kay nabatyag
Nimo akong dala nga kaalimoot.

Ikaw ang itom nga tuldok,
Nga uban permi sa akong kumagko.
Nagpamatood nga bisan asa ko maabot,
Ikaw ra gyud ako kuyug.

Ikaw ang itom nga tuldok,
Nga anaa dapit sa akong ilong.
Agi anan sa akong mga luha,
Ug magkaboang atung relasyon.

Ikaw ang itom nga tuldok,
Nga nagdumili mu biya.
Apan plinastik manang imoha,
Di ka kahibaw ug kanus-a ka mupahawa.

Ikaw ang itom nga tuldok,
Naglaroy laroy sa akong utok.
Manaog ka usahay sa liog,
Para ako matuok.

Ikaw ra gyud unta ang itom nga tuldok,
Nga grabeg pilit sa akong dughan.
Apan karon, gamay nalang nga tulod,
Para ikaw akong buhian.
This is my winning piece in Poetry Writing (Cebuano) during the 2nd Central Visayas Press Competition. This piece was the only piece choosen by the judge to win as champion in this category. Inspired by the person who always make my heart happy and flutter, Jobola.
Anton Dec 2020
Usa ka bulan na ang nilabay
Sukad sa unang pag like nako sa imohang profile,
sa kamingaw sa kadlawn,
namasin lang nga makakaplag
ug babay mga susama nimo kaayag,
Akong kasakit, kagool, ug kalaay
Napulihan ug mga ngisi ug kalipay, pagkakita nako sa imong reply
Nakaingon jud ko ato ba "Ayay kini din.a jud ko mag sanaol nay ka chat😂"
Sa kamobo sa imong mga reply,
Wala ko ga huna² nha wala ka ganahi ug maong ako nisuway,
Nagpangayo ug account kay lagi mag personal message kunohay😂,
Pero sa tinud anay ,
Ganahan lang ko makakita ug uban pa nimo mga hulagway,

Samtang nagkataas ug  nagkadugay,
Akong nabati nga kitang duha nagkadevelopay,
Bisan ug tuod ako kanimo dle man takos ug angay,
Gidawat mo ang gugma ko sa walay pag dugay²,

Niabot ug pila ka adlaw nag inilisday ug nagIloveyouhay,
Bisan pag mga walay label ug wala gani callsign o tawganay,😂

Ug karon kay sumad nga adlaw,
Gikan adtong ako imohang gisugot ug gidawat,
Bisan tuod medyo mobo ra ang paghulat,
Worth it na kaayo ang tanan karun nga ako imoha na nga gidawat,
Magsaulog ta ug maglipay,
Pasensya kana kaayo intawn pinalangga
nga kung karun wala pa akoy madalit kanimo ug maihatag,
Isip regalo man o Gasa nga magtimaan sa akoang paghigugma,
Magtimaan sa pagpasalamat nga kita niabot sa usa ka bulan nga sumad,
Pero puhon ayaw kabalaka,
Basin deay kung kitay paboran sa panahon ug makakwarta,
Dle ko na gyud ikalimtan,
Ang mupalit ug mangita ug gasa nga kanimo akoang ihalad,
Kinasing kasing nga pilion para kanimo ihatag,

Bisan tuod usahay ako saputon,
Mutapol ug dle naka ganahan sampiton,
Pasensya na ka gusto lang gyud cguro ko nga ako napod ang lambingon,
Salamat kaayo sa pagka masinabtanon,
Salamat pod sa imong pagkamatinud.anon,
Bisan toud medyo ulaw ka usahay sa imong gusto isulting mga pulong,
Usahay man Maga duha² ka pero magpadayon,
Salamat sa gugma nimong gidalit,
Hinaot unta nga dle ka mausab o mawagtang ug pinakalit,
Kapoya na baya sigeg pangita ug pamugos
Akong love story murag salida,
Sige nalang pod ug balik balik ang eksina,
Malipay sa makadiyot pero mahugno napod ig abot sa pila lang ka simana,

Pasensya naka sa akong nahimong balak,
Wala nako nasayud kung sakto ba ang tanan nakong gipangsuwat,
Ahh basta kay naay magkaparehas nga
Words ang katapusan😂

Pero kini lang gyud ang dapat nimo timan.an

Magpabilin tikang higugmaon ug halaran,
Ako mahimo nimong taming ug hinagiban,
Bisan tuod ako gamay man ug lawas,
Andam ko ikaw nga panalipdan sa tanan oras,
Kinabuhi ug kusog alang kanimo lang,
akong kasingkasing imoha ra kanunay
Saligi pod nga kining gugma ko diha kanimo kay tinud.anay,


Karon, boot nako isulti sa imoha pag usab
Na ako, dili magbag-o sa akong mga saad
Dili teka biyaan, tinood ni walay sagol ilad
Ubanan taka ug dili nako buhian ang imong mga palad.
Dungan natong kab.oton ang tanan natong  mga damgo,
Puhon anh atong saulogon kay ang atoa nang mga anibersaryo.
Ug unta puhon magpabilin gihapon,
nga ikaw ug ako❤️.
Happy monthsary🎉🎇
Iloveyousooodamnmuch Nimel kooo 💜😊
Mary Coleen Nov 2017
Naga pangita ko kanimo sa kalasangan,
Kay nag-tuo ko nga imo kong gibyaan.
Sa pipila ka oras nga wa ka makit-an,
Nasinati ko ang kalayo sa kamatuoran.

Oo, nawala ko sa dalan, pangga.
Hain ka na, anhi-a ko sa akong lungga.
Ang imong pahiyom gusto nako makita,
Uban lang ta sa kalisod ug pagmaya.
First attempt.
Anton Sep 2019
Sa dalan sa kinabuhi nga akong ginasubay,
kitang duha nag.abot ug nagkaila bisan dili angay,
sa kinabuhi ko miabot ug nihatag ug kalipay tinud.anay,
sa mubong panahon ang mga kasikas sa dughan nahupay,
bisan ug sa matag higayon na kitang duha mag.away,
muabot man sa panahon nga wala nay tingganay,

ayaw lang ug kabalaka oh akong inday,
kay ang gisinggit sa akong dughan ikaw ra gyud kanunay,
sa akong kasing kasing nga puno sa kasakit ug kalaay,
ikaw lang ang bugtong nakahatag ug kalipay,
bisan wala ako diha sa imong kiliran huna-hunaa ania rako nagabantay,
ug bisan si kamatayan pa man akong mamahimong kaaway,
laumi nga ako na imong taming kanimo manalipod kanunay,

nasayud ko nga ikaw dili sama sa uban nga bugay,
bisan pa tuod nga pirme nako makita sa imong hulagway,
ang dagway sa usa ka taw nga gilaay,
kahibalo ako nga bisan ug gamay,
nga ikaw anaa ra sa inyuhang balay,
kanunay nga ga bansay bansay,
sa mga dautang buhat ikaw nagalikay,
kay ikaw gusto ug kanunay nga hapsay,

ayaw lang ug kabalaka kay,
magahulat ako kanimo bisan unsa paman kadugay,
maningkamot nga na akong mhatag ang kaharuhay,
bisan pa kining kasin-kasing ko dugay mo ra nga gipatay.
Rey Shell May 2018
Tibuok adlaw  ko nagtanga
Naghulat nga ikaw mutungha
Dugay- dugay nasad nga wala ka nagpakita
Maski gamay wala ko’y nadawat nga balita
Akong mama ug papa sige na ug pangita

Asa naman intawun ka karon
Gikalimtan naba ko nimo sa dayon
Wala nako kabalo unsa akong buhaton
Dili ko sanay nga mag-inusara
Kay naanad ko nga permi ka naa

Wala man unta ta nag-away
Pero nganong dili nman ka moreply
Abi pa naman nako nga kita magdugay
Gihagit nalang unta ko nimu’g sumbagay
Dili ing-ani nga gihinay-hinay ko nimo’g patay

Ug sa dihang kalit kong nahinumduman
Ang adlaw nga mura ko’g gitakluban sa kalibutan
Imo kong gisultian sa kamatuoran
Nga ikaw nahigugma na sa uban
Panahon na ba nga ako nalang dawaton?
Pasensya kay tawun si Inday nagtuon.

Moabot ra siguro ang adlaw nga ako ning madawat
Sa karon, dili pa nako kaya nga kita magsugat
Ayaw lang kaayo kaproblema og kabalaka,
Kay hapit na nako madawat na wala naman diay kita.
Safana Apr 2022
G = Gwani na gwanaye Gwamnan gobe
A = A Gurin jama' a gwani kai  ne zobe
W= Waliyin Gwamna a Kano ko ba zabe
U = Uban marasa gata mai yi musu dabe
N = Nasiru Dan Yusif ne ka gagara dambe
A = A kano kowa ya bi don ka wuce Rabe

— The End —