Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin.
Pilit ko pa rin iniisip na meron kang gusto sa akin.
Ewan ko ba kung bakit ako nag gaganito.
Dahil sa aking nararamdaman ako'y litong-lito.

Ano pa ba ang aking dapat gawin para masabi 
Itong lihim na pagtingin ko kung may pagkakataon ikaw ay aking makatabi
Hindi mo ba alam na ang aking puso tumitibok para lang sayo.
Kaya ngayon ako'y nanghihina ng loob kung patuloy kang lumalayo.

Dinadaan ko na lang ito sa tula para mabasa mo
Kahit mabasa mo ito huwag kang titigil maging kaibigan ko
Sana'y rin ako maging masaya at malungkot sa piling mo
Kaya sana huwag kang makakalimot sa babae na ito.
Kaibigan ko at naging no label zone ko rin.
Sana mabasa mo ito yung tula na to, dahil alay ko to sa iyo.
Gusto pa rin kita pero parang malabo na talaga, E.
Sana rin magkita ulit tayo.

(PLEASE ASK PERMISSION PROPERLY IF YOU WANT TO COPY AND PASTE MY WORK) Example: [CTTO: Angelica Sophia Eleazar | https://hellopoetry.com/poem/1911823/hindi-ko-maamin-torpe-nga-pala-ako/]
© 2017 Angelica Sophia Eleazar
“Kaibigan” ang tawag ko sayo.
“Kaibigan” ang turing ko sayo.
Ngunit ang puso ko ay litong-lito.

Iniibig ka paminsan.
Iniibag ka.
Friendzone ang peg?
Jor Oct 2015
I.
Noo'y akin pangg naaalala,
Nung una kitang makita.
Ako'y humanga na,
Lalo na sa taglay **** ganda.

II.
Nakaka-akit ang iyong bintana ng kaluluwa.
Lalo na’t sa tuwing ngumingiti ka.
Hindi ko mapigilan ang sariling,
Ngumiti rin pabalik sa iyo, sinta.

III.
Araw-araw na tayong magkasama
Sapagkat pareho tayo ng tropa.
Asaran dito, asaran diyan.
Kulitan dito, kulitan diyan.

IV.
Hanggang sa lagi na kitang hinahanap-hanap,
‘Pag wala ka para akong sinakluban ng ulap.
Napapansin na rin nila na kapag wala ka,
Para raw akong lantang-gulay kasama.

V.
Hindi ko rin alam kung bakit ganun?
Lito pa rin ako hanggang ngayon.
Gusto na ba talaga kita?
Hindi ko rin alam ang aking nadarama!
Ysabelle Aug 2015
Minsan gusto **** makalaya;
Malaya sa mapanghusgang lipunan,
Malaya sa mundong masyadong
Magulo at maingay para sa isip ****
Litong-lito kung ano ba talaga ang dapat.
Ano ba ang mali? Ano ba ang tama?

Minsan gusto **** mag-isa;
Malayo sa ideolohiyang malabo,
Malayo sa punyetang gulo ng
Lugar na masalimuot.
Doon sa eskinitang masikip na halos
Nagtipon ang dumi at kalawang
Na hindi na pinapansin.

Kasi madumi. Kasi makalawang. Kasi walang silbi. Kasi hinusgahan.

Gusto **** makaalis.
Gusto **** pumiglas
Sa mga kadenang ginagapos
Ang nagdurugo at sugatan ****
Katawan na ang tanging nais lang ay makalaya.

Gusto **** tumakbo.
Gusto **** tumakas,
Kahit sinasabi nila na hindi iyon ang sagot; at hindi iyon ang dapat.
Bakit? Bakit kailangang laging sundin?
Bakit kailangang laging paalipin?

Ang sikip sa dibdib lalo na't
Alam **** wala kang kayang gawin.
Lalo na't alam **** palaman ka lang
Sa sistemang paikot-ikot ng walang tigil.
Hilong-hilo ka na sa mga kagaguhang
Nais nilang iguhit sa iyong kapalaran.
Hindi mo na masikmura ang pait at
Walang saysay na pagiintay sa pinangako nilang katahimikan; kapayapaan ng iyong isipan.

Itinatanong mo, bakit di ko harapin?
Bakit laging pagtakas ang gusto kong suungin?
Hindi ko din alam gaya nang hindi mo pagintindi sa akin.
Pagod na pagod na akong mag-isip.
Alam ko naman, palagi akong mali. Palagi akong masama. Palagi akong walang silbi.

Kasi nahusgahan.. Dahil sa isang mali.
Dahil sa isang baluktot na desisyon,
Hindi mo na naalalang, tao rin ako.
May puso. May pakiramdam. Nasasaktan.

Gusto kong lumayo. Gusto kong umalis. Gusto kong lumaya. Patuloy na lumaya.
Sobrang pasakit dahil alam ko na sobra akong pabigat.

Sana bumalik nalang ako sa pagiging tuldok.
Para kahit anong pangungusap na masakit ang maririnig ko, matatapos ito. At hindi na kailanman babalik. Tuldok. Babalik ako sa pagiging tuldok dahil magulo.
It's still more surreal when you write in your first language haha the feelings is there
jerely Jan 2016
Guni-guning nababalot ng hiwaga
sa aking utak ito'y pumipigil, gumugulo,
di maipaliwanag ang mga
nakaukit na ala-alang
Nang minsa'y ikaw ay inibig sa tuwing natatanaw ang langit na kay
tamis pa sa mga chokolateng
paborito ****
kainin tuwing ika'y nalulungkot.
Sa mga araw na nagdaan.
Sa maghapong nakaabang pa
sa pag-iintayan sa jeep
Oo parati namang naghihintay
ang puso ko sa'yo.
Di ba?

Sa traffic na nanamanhid na ang paa sa kakaabang kung kailan o saan ito patutungo
Kung may patutunguhan
pa ba na maging tayo?
O Isa na lamang ba itong
guni-guni sa aking isip.
Alam kong paasa ako. Oo paasa ako.
Asang-asa ako sa'yo na parang tanga.
Oo inaamin ko Tanga ako!
tanga ako!
tanga na kung tanga.
Pasan ko na naman lahat.
Di ba?

Nagdurugong,
Tagos. Tagos na tagos pa sa aking pusong biniyak ng mga samu't saring bakit na lang hindi naging tayo?
O mas madali pa bang patayin na lang
ang mga pusong minsa'y nasugatan na
sa hindi makatulog na gabi.
Sa mga namamagang mata sa kaiiyak
Sa kakaisip kung mahal mo ako o
kung minahal mo ba talaga ako?
O may iba na bang
nagmamay-ari ng iyong puso?

Guni-guni, ako'y litong-lito
dahil parati ****
ginugulo ang araw-araw ko
Halos mabaliw na nga ako
sa kakaisip sa'yo eh
Hindi nga ba't heto ako,
baliw na baliw sa'yo.
Di ba?
Na baka sakaling mag milagro
ang kapalaran
Na baka balang araw
baka balang araw ay
kaya mo rin akong mahalin
gaya ng pagmamahal ko
sa'yo higit pa sa buhay ko.
Higit pa sa mga luhang ibinigay ko
Higit pa sa mga salitang binitawan ko ngayon.

Oo guni-guni
parati ka namang nandyan di ba?
bumabalik. Lahat na lang. Paulit-ulit.


Oo guni-guni ang hirap hirap **** matanggal
Sawang-sawa na ako sa'yo.
Pero ang tanong.
Hindi ka ba napapagod?
sana'y tirhan mo rin ako kahit konti.
Ayoko na,
tama na.
this is actually a spoken-word poem
I was inspired by this Spoken-word artist name: Juan Miguel Severo!!!
hanep lang ang mga works niya!!! tagos sa puso! chos! :)

(p.s. if i have my spare time i'll try to translate this in English but for me its so good in tagalog/tula)

jerelii
12.21.15
Copyright
Marge Redelicia Dec 2014
Dugong kumukulo
Luhang tumutulo
Katawang nabalot sa pagod
Isipang nasakop ng lito
Pero
Ang ating mga puso ay patuloy
Na lumulusong
Sumusulong
Sa gitna ng nagbabagang apoy.

Pinapatatag ng pag-ibig
Pinapatakbo ng dangal.

Wagas at lubusan
Ang ating alay
Para sa ating tungkulin at pangalan
Para sa layuning pagbabago sa lipunan
Para sa masa
Para sa isa’t-isa.

Maraming salamat,
Sanghaya.
jeranne Oct 2016
Ano ba ako sayo? Ano ba ang lugar ko sa puso mo?
Ano bang meron tayo? Paano tayo humantong sa sitwasyong ito?
Kailan ba titigil ang pagbabasa kaling ito?
Pagbaba Sakaling maging tayo

Ako ay isang makatang nalunod sa kalungkutan
Ng dahil sa lalaking hindi ko makalimutan
Ikaw ay tulad ng bituin, mahirap abutin
Kahit anong pilit gawin, ako ay umaasa parin

Ang oras ay tumatakbo sa tuwing ika'y kasama ko
Tila kuneho kung lumundag ang puso ko,
Nung panahong may halaga pa ako sayo
Narinig ng buong mundo ang aking sigaw, nung nalaman ko'y ika'y bumitaw

Ano ba talaga ang gusto mo?
Ang patuloy na saktan ako?
Ang paasahin ako?
Ang maniwala sa kasinungalingan na sinabi mo na mahal mo rin ako?

Ako ay litong lito, sa nararamdaman kong ito
Ano ba talaga? Kailan ba ako sasaya?
Kapag naging tayo na?
Ay oo nga pala, *may mahal ka nang iba
HAN Oct 2018
Kamusta kana?
Ilang taon na ang nagdaan nuong ika'y aking nakilala.
Mahigit kumulang na rin ang luhang lumabas sa aking mga mata
Nuong ako'y iniwan **** nag-iisa.

Nuon pag ika'y naaalala nagwawala dahil sa nadarama.
Ngayon ako'y napapangiti na lamang sa twina.
Akala ko dati ay di ko makakaya,
ngunit heto unting unting sumasaya kahit wala ka.

Mahirap sa umipsa,
Pero nakaya
Mahirap sa umpisa, oo
Parang nilibing at hinampas ng troso.
Ako'y litong lito
hindi alam kung bakit ganito
Kung bat nilisan mo...

"Sana pala pinigilan kita
para ngayon para ika'y kasama parin
at nasa tabi ko padin."
Yan ang aking hiling sa unang linggong
ika'y hindi kapiling.
Ako'y humihiling sa bituin na sana ika'y bumalik sa akin
Ngunit tila ba'y hangin ang sumagot at hindi ako pinansin.

Mahal wag mag-alala
kasi kaya ko na ang mag-isa at wala ka.
Mas malakas na ako
kaysa sa dating nakilala mo.
Hindi na ako umiiyak pagnag-iisa
Mas kaya ko na.

Alam mo minsan ang ang tanong sa sarili ko
"paano kaya ikaw parin ay nandito?"
"Magiging kompleto kaya ang araw ko?"
Pero ang sagot ng isip at puso
"Mas mabuting ika'y nilisan kaysa minahal sa kasinungalingan.
Naging malakas ka nang ikaw ay iniwan.
Naging makata ka paminsan minsan."
Kaya alam ko sa sarili na mas maayos na na ako'y iyong binabayaan
Pero mas masaya at buo parin ang aking puso kong hindi mo iniwan sa kadiliman.

Sana, iyong malaman na ika'y aking minahal ng lubusan,
"Huwag **** pabayaan ang iyong kalusugan"
Aking huling habilin bago ka lumisan.

Tinanong ko parin ang aking sarili minsan,
"Ako ba'y may pagkukulang? O sadyang ako lang ang nagmahal sa aming pag-iibigan?"
Maraming tanong ang tumatakbo sa aking isipan pag alaala ay naalala paminsan-minsan.
Ngunit lahat ng yon ay di mo masasagot at aking  na lamang dinagdag sa tulaan.

Lahat na ata'y aking nakwento sa tulang ito.
Ito, itong tula na ito ang tanging paraan upang malaman mo
Ang pagdurusang pinagdaanan ko
nang mawala ka sa piling ko.
Ang mga pangakong binitawan mo
para bang naglaho
Pero kahit masakit ang ginawa mo
Hindi kita masisisi sa pagkukulang nagawa ko
Hindi ko masisi ang tadhana kung hindi tayo para sa dulo.

Kahit na ganito, ikaw ang nagparamdaman ng pagmamahal
Kaya hindi ko kita malimut-limutan kahit tila ba'y ako ay sinasakal.
Sadyang ikaw lamang ay minahal
kahit na isang malaking sampal
na ako'y iyong iniwang luhaan at puso'y nagdurugo sa daan
na kahit pa'y ikaw ay may iba ng mahal
kahit pa na naubusan na ang luha at letra sa aking isipan.

At heto ako ipinagdiriwang ang ating kaarawan kung saan nagsimula ang ating pagmamahalan.
Sana'y iyong malaman,
na ako'y hindi nakakalimot sa ating tagpuan at mga kasiyahan.
Sana rin iyong malaman,
ang pangalan ng ating anghel ay Adrian.
Isang umagang maaliwalas,
Lumingon ka sakanya
Bahagdan ng paghanga ay tumaas pa
Sinabi sa sarili, oo sana siya na
Agam-agam na nagtiwala ka,

Hanggang isang araw, hulog kana talaga
Pag-ibig na dumatal,
Akala’y totoo
Noon pala ay bunga lamang ng imahinasyong lito,
Akala mo siya na para sayo,
Ikaw lang pala nagkukumahog na maging kayo

Napag-tanto ang totoo,
Natakot ka,
Di alam kung paano kukumprontahin siya
Hanggang sa isang araw,
suko kana talaga

Wala na si kilig,
Lambing
O paghanga sakanya
Lahat naglaho,
Nang matuklasan ****,
Lalaki din pala ang tipo niya..
Malungot na pagwawakas diba?
Walang magagawa,
di ikaw nakaTADHANA sakanya.
StrayRant Jul 2017
Iiwan kita hindi dahil meron na akong iba.
Iiwan kita dahil gusto ko nang lumaya.
Iiwan kita hindi dahil ayoko na kitang makita.
Iiwan kita dahil ayoko nang pagmasdan ang mga luhang
nangingilid sa iyong mga mata.
Hindi ko na kaya!

Ang makita kang lugmok at naghihimutok sa lungkot.
Ito’y nagdudulot sa puso ko ng kirot.

Tama na! Tama na! Tama na!
Tahan na aking sinta.
Ako sana’y unawain.
Napakabilis ng mga pangyayari.
Hindi ko alam ang hiwaga mayroon ka.
At iyong nasungkit ang matamis kong oo.

Mabilis. Napakabilis. Sadyang kaybilis.
Heto ako ngayo’t litong-lito.
Sana’y hindi nagmadali.
Sana’y natutong maghintay.
Sana’y walang taong nadamay.

Oo. Sa tinagal ng ating pagsasama,
Ngayon ko lang napagsama-sama.
Ang mga himutok ng aking saloobin.
Ako’y naging mapusok at ngayo’y naghihimutok.
Sana’y walang inaalala.
Sana’y hindi kinokonsensya.

Sa tingin ko ay ito ang tama,
Ang ika’y iwanan ng ika’y mabuhay.
Hindi ko batid ang sakit na iyong nararanasan.
Aking irog, ako man di’y nahihirapan.

Ang higpit ng iyong pagkakahawak,
Siyang sumasakal sa akin tuwina.

Iiwanan kita dahil ayoko na.
Oo! Ayoko na!
Tatapatin kita aking sinta,
Hindi ko na kaya!
Hindi na ako masaya.

Sa pag-inog ng mundo ako’y unti-unting nawawala.
Nawawala sa sarili.
Nawawala sa landas na aking dapat tahakin.

Sadyang kay mura pa ng aking edad
Upang sumuong sa ganitong realidad.
Nadala lang marahil ng matinding emosyon.
Sa tagal ng ating pinagsamahan aking napagtanto,
Hindi ikaw ang saki’y siyang nakalaan.

Tayo’y pinagtagpo upang matutunan ang isang leksyon.
Hindi para sa iyo ngunit para sa akin.
Aking kaibigan ako sana’y patawarin.
Hindi ko sadyang puso mo ay wasakin.

Ang hirap! Napakahirap!

Sa dalawang taong ating pinagsamahan,
Hindi kita malilimutan.
Aking pagsusumamo na sana’y
Paglipas ng panahon ay iyong matagpuan
Ang taong magmamahal sa iyo ng lubusan.
At hindi ipaparanas ang pait ng kahapong ating pinagdaanan.

Iiwanan kita dahil alam kong kaya mo na na ako’y wala na.
Iiwanan kita dahil nais kong iyong ipagpatuloy ang iyong buhay.
At nang matupad ang iyong mga plano para sa iyong pamilya.

Sinta alam kong ito’y sadyang masakit.
At sa pagtatapos nitong aking talata.
Nawa’y iyong ibigay ang aking kahilingan.
Sinta, ako sana’y palayain mo na.

Iniwan kita hindi dahil ayoko na.
Iniwan kita dahil mahal kita.
Sadyang ang lubos na pagmamahal na nararapat sayo
ay hindi mo matatamo sa akin bagkus ito’y iyong
matatamasa sa piling ng iba.
It'smeAlona Jun 2017
Nang dahil sa'yo ang mundo ko'y tila nagbago
Nagkaroon ng kulay ang dating madilim na mudo

Nang dahil sa'yo nag-iba ang tema ng aking tula
Nabigyang buhay buhat ng tayo'y magkakilala

Nang dahil sa'yo napunan ng saya ang dating malungkot kong mundo
Napalitan ng ngiti ang bawat patak ng luha ko

Nang dahil sa'yo natuto akong maniwala sa sarili ko
Nagkaroon ng tiwala na kaya kong tumayo mula sa aking pagkadapa

Nang dahil sa'yo handa akong sumugal sa hamon ng mundo
Na puno ng pag-asang ito'y malalampasan ko

Sapagkat sa bawat oras na ika'y nais makapiling
Hindi ko magawa dahil sa magkalayo nating daigdig

Nang dahil sayo natutunan kong kumapit
Sapagkat sa minsang sinabi mo sa akin na ako'y gusto mo rin
Handa akong kumapit alang-alang sa iyong sinambit

Nang dahil sa'yo napunan ako ng walang humpay na pagmamahal
Marahil ikaw ang biyaya sa aking buhay ng ating Maykapal

Handa akong maghintay kung kailan ka uli magmamahal ng isang tulad ko
At muling buksan ang iyong pusong lito.
#AKOYMAGHIHINTAY
#NANGDAHILSAYO
Kareena May 2014
My love for you lives at I-95
Right past the exit for Towson
Where we stopped at Lito's for pizza
After we kissed for the first time
I passed I-95 today and didn't remember
Those soft kisses in back seats
Until I saw that pizza shop sign
I could see myself, 13 and blossoming
Holding tightly to your hand
It was like I was standing outside of your dad's car
Looking in at the events that just unfolded
That thirteen year old that won the bet with her friend for having her first kiss
It wasn't why that thirteen year old wanted it though
She just mustered up the courage to move her face close enough
So that the tiniest amount of contact could be made
It was intended to be soft and meaningful, the first of many
But it turned out off-centered and askew
But it was lovely
You, thirteen and dream like, were shocked
Yet intrigued, so you kissed me next time
Then it went back and forth
Alternating kisses, testing the feelings of new connections
Tingling fingers, tapping toes
just remembering.
Mysterious Aries Oct 2015
Ako ay isang nawawalang tupa
Sana mahanap ako ng aking pastol
Naglalakad akong may hikbing di humuhupa
Kadalasa'y ang kasuotan ay kulay asul

Ako ay isang naliligaw na tupa
Lumakbay na nang di mabilang na burol
May sugat na tila isinumpa
Di kayang pagalingin ng mga doktor

Ako'y isang di mapanatag na tupa
Bagamat nag-aral ng mabuti upang di maging mapurol
Humahakbang sa pagitan ng langit  at lupa
Naghahanap ng ilaw upang kumislap ang aking parol

Ako ang simbolo ng karamihan dito sa lupa
Mga tupang kapanataga'y hanap bago sumakay sa ataol
Lito dahil kay raming mapagpanggap na kapwa
Nawa'y bago kami lumipad sa araw, mahanap kami ng tunay na pastol...


Written: April 4, 2015 @ 8:00 PM

Mysterious Aries
The Lost Sheep

I was a lost sheep
I hope my shepherd will find me
Walking with a relentless weep
Dressed in blue, hoping He'll see me

I am a wandering sheep
Traveled into innumerable hills
With wound that so deep
That doctors cannot heal

I am a worried sheep
Though studied carefully to learned
Between heaven and earth I stepped
Looking for brilliance to enlighten my lantern

I am the symbol of most here on earth
Sheep that looking for serenity, before we board into our coffin
Confused of many pretentious being, promising to fill our dearth
Hopefully, before I fly into the sun, the true shepherd will find me...

Translated: 10/24/2015
Sorry for the not so accurate translation...
Mysterious Aries
Eugene Feb 2018
"KALIMUTAN MO NA ANG NAKARAAN MO! LALO  MO LAMANG SINASAKTAN ANG SARILI MO-- ANG PUSO MO!" sigaw nang sigaw ang utak sa mga katagang iyon sa kaniyang puso.


"May pag-asa pa! Umaasa pa rin ako. Aasa pa rin ako kahit matagal. ****-usap, bigyan mo ako ng pagkakataon. Nararamdaman kong darating sila," litong-lito naman ang puso at pilit na nagmamakaawa sa utak na bigyan pa siya ng pagkakataon.


"Hindi ka ba nakakaintindi? Iniwanan ka na nila. Hindi ka na nila mahal. Wala ka ng puwang sa mga puso nila. Hanggang kailan ka dapat umasa ha?" galit na galit na ang utak sa puso nang mga sandaling iyon. Nag-aalab na at kaunti na lamang ay magiging makasalanan na siya.


"AKALA MO LANG IYON! HINDI IKAW ANG NAKAKARAMDAM KUNG HINDI AKO! AKO ANG MAS NAHIHIRAPAN!"


"AKALA MO LANG IYON! AKO RIN NAHIHIRAPAN NA AT DUMUDUGO NA ANG UTAK KO SA IYO! HINDI KA  BA TITIGIL?"


"HINDI!"



"P'WES! Gagawin ko na ang nararapat upang manahimik ka!"


At hindi na napigilan ng utak ang kaniyang paninibugho. Inutusan niya ang mga paa na magtungko sa kusina. Ipinakuha niya sa kamay ang isang kulay puting bote na may nakasulat na muriatic acid. Kusang bumukas ang bunganga at ipinainom ng kamay ang lahat ng laman sa bote hanggang sa dumaloy na ito sa buong katawan.



Habol-habol ang paghinga, pinilit pa ring lumaban ng puso upang mabuhay ngunit, huli na. Huli na dahil nangisay na ang katawan, naging kulay ube na rin ito at tuluyang namaalam pareho ang utak at ang puso nang mga oras na iyon.
Elizabeth II Dec 2014
Tama

Mali

Mali
Mali
Mali

Wala

Nawawala

Nasaan ang puti?

Ingay

Gulo

Kalampag ng lata sa loob ng ulo

Galit

Lungkot

Puta, bakit gano’n?

Magkahalo

Litong lito

Kailan ba mawawala ‘to?

Sira

Panira

Wala nanamang nagawang tama

Mali

Mali

Tangina, lagi nalang mali

Nagtataka

Hilo

Mundo’y balot ng misteryo

Kailan maayos?

Kailan titino?

Ang tanong sa sariling walang makasagot
ESP Nov 2014
Puro isip, walang gawa
Puro lito, walang aksyon
Puro na lang ba ganito?
Ayoko na ng ganito!

Masyadong masikip
Masyadong maraming ingay
Maraming kuda
Maraming putangina

Masakit sa ulo
Nakakarindi ang mga ingay
Nakakasawa sila
Pero nakakaadik

Magulo pero gusto ko
Ayokong wala sila dito
Gusto ko maingay sila
Siguro nababaliw na nga

Sinong matino ang gusto nito?
Wala sabi nila
Matino ako para sa akin
Kayo nga ang hindi matino

Ayoko sa inyo
Gusto ko lang dito
H'wag niyo kong kausapin
Hindi ako kasapi niyo

Malalim 'to
Malalim tayong lahat
May lalim tayong lahat
H'wag niyong hayaang mawala.
JT Dayt Nov 2015
Ilang taon mo na ba akong ginugulo?
Ilang umaga na ba akong nagigising na litong-lito?
Ilang linggo na bang hindi na gustong dumalo?
Ilang araw na tinatanong ang sarili ko

Ano bang nawawala sa akin at hindi ko matagpuan?
Ano bang kulang at hindi ko mapunuan?
Bakit kahit ilang beses kong subukan
Ang puso ko gusto ka nang sukuan?

Hindi ko kasi kayo maintindihan
Ang daming kailangang gawin at patunayan
Hindi ko makuha ano ba ang dahilan
Kaya ang sarili ko ngayon, nahihirapan

Hindi malinaw eh,
Kasi nga Malabo
Arelove Sep 2017
Malabo, magulo, parang guguho ang mga salita. Matanong kita, makata ka ba talaga?

Kung oo ang sagot, bakit parang limot na ng labi at ng kamay mo ang paghabi sa mga tulang minsang bumuhay sayo? Bakit parang hindi na sanay ang utak sa ingay ng patak ng ulan sa paglikha ng pyesang alam mo na ang katapusan?

Anong nangyari sayo?

Marami na silang nagtanong ng ganito. Mga lito sa kung ano na ba ang pinagsasabi ng labi ko.

Sa lahat ng nagpadala ng sulat, at sugat dahil lang hindi ko nailapat ang tamang salita, hindi naipinta ang gustong makita ng mata, patawad.

Hindi na kasi kayang patahimikin ng isip ang puso. Hindi na kayang tabigin, pagkunwariing ayos lang ito.

Sa lahat ng nagpadala ng sulat, at sugat dahil lang hindi ko nailapat ang tamang salita, hindi naipinta ang gustong makita ng mata, patawad.

Hindi na kayang itago ang malabo, magulo't matagal nang gumuhong ako.
Sana sa buhangin na lang sinulat ang pangalan mo
Nang sa pagsayaw ng alon ito’y burado
Di tulad ng pagka ukit nito sa puso ko
Ilang gabi at araw ng nagdurugo

Oh alam mo ba’ng nangyari nung huling gabing tayo ay nag usap?
Oh hanggang ngayon ako’y lito
Sa kakaisip utak ko’y tostado

Sana di na lang tumitig sa mga mata mo
Di sana ngayon nasa tama pa rin ang isip ko
Di tulad nitong ilang araw ng nagmumukmok
Walang alam sa oras at hindi makatulog

Oh alam mo ba’ng nangyari nung huling gabing tayo ay nag usap?
Oh hanggang ngayon ako’y hilo
Sa kakaisip utak ko’y tostado
Ken Pepiton Dec 2021
Root of all evil, starring lito rodriquez, on the marquee,
too quick to see--
ah, ai knows, lito is
the latino, a, non procreatorrerior-ole'
in sense 8,
the series
sense seven is this one
you sense something has not yet
sequentially
been true, but ever
was so now has come, and the trick
is knowing when
the game ends,
and
life in the realm of reasons to be
that have remained reasons to try
to be, succeed the wish
to itch, as you can imagine, a
hair shirt sin-def fed acolytes, c
students of lessoning the unlearnt…
the itch that is successfully scratched
static elect, yes amber shades of evening,
yellow lensing, shooter lense, see the point
focus, mortal mind best self,
taking matters in mind and making
mothers of others that wish, hope pray
ah, ai knows, lito is/
no spoilers/
only notice-t by the sorted few
who watch matrix four during its elite
HBOMAX thirty-one day, hook
to the reason for the season,
leveling, all creed need
to see the his, of the season for the eternal
effectuality of constant
entertainment, when other times

we gathered around fires, and told tales
we gathered on the way home.
Watching 4, before my oldest grands finish 1,2,3 and ask me is this possible?
Roninia Guardian Aug 2020
Teka, Teka, Teka
Bago ang lahat ako muna'y magsasalita
Ngunit 'di ko batid kung paano magsisimula
Magsisimulang ipahayag kung gaano ako kasaya

Pa'no ko nga ba sisimulan?
Ipahayag sa madla ang inungkat na nakaraan
patungo sa aking magandang kasalukuyan.
Sige na ito na, huwag na kayong mainip pa pagkat akin ng sisimulan.

Ako'y isang malayang indibidwal na puro kasiyahan lamang ang nalalaman, batid minsan ang tama ngunit mas madalas ang kamalian. Hindi alintana kung mayroong masaktan basta ako'y nasisiyahan.

Buhay ay puno ng negatibismo, hindi alam kung paano gawing optimismo, buhay ay parang walang direksyon nakasanayan habang lumilipas ang panahon. Ngunit isang araw nagbago ang lahat ng biglang sa aking mga mata'y may nagmulat.

Minulat aking mga mata para malaman ang tama at
Inaya sa mundong ang sentro ay ligaya; sa una'y lito pa ngunit kalauna'y nakasanayan na, nakasanayan na pagkat Siya ang nagpapaligaya.

Kayraming pagbabago ang dumating sa buhay ko simula pagaaral hanggang sa pagkamit ng pangarap ko, at lahat ng iyon, alam kong Siya ang tumugon pagkat Siya lamang ang nagsisilbing pundasyon.

Kaya't hindi ko makakalimutan ang araw na Siya'y aking mas kinilala, pagkat siya ang dahilan kung bakit buhay ko'y puno ng biyaya. Kaya sa pagtatapos ng tulang 'to, nais ko lamang malaman niyo na ang buhay ko ngayo'y mas naging maayos, dahil ang sentro nito'y walang iba kung 'di ang Diyos! ❤️🙏💯
Ako'y humakbang, bitbit ang damdaming puno ng kalituhan
Nilakbay ko ito kasama ng aking mga paang nabibigatan
Binibilang kung ilang tao ang nadaratnan
Kagaya ko rin kaya sila?

Mahirap tumakas sa mga bagay na pilit na humahabol sa'yo
Mahirap maghanap sa mga bagay na nakatago
Hindi ko nga alam kung ano na tong ginagawa ko
Tatakas ba ako? O mananatili sa di mawaring yugto.

Tumahak uli ang aking mga paa
Rinig ang bawat tunog na likha
Ngunit hindi ito tulad ng dati
Hindi ko na kabisado ang mga tandaan
Tinatapakan ko na rin ang mga nadaraanang linya sa daan

Oo, hindi ito tulad ng dati
Pero eto na, nandito na ako
Sa wakas nakarating na rin ako

Humanap ako ng angkop na puwesto
Ako'y umupo at minasdan ang paligid na gulong-gulo
Hinanap ko ang bakas sa mga silid
Ikaw pa rin ang naiisip
Litong-litong-lito na ako.

Pilit kong tinatakasan ang gulo
Pumunta ako sa ibang lugar, nag ibayo
Ngunit isang malaking kamalian pala ang lahat
Hindi ko pala to matatakasan sa simpleng pag ibayo lamang
Dahil ito'y kasama ko
Kasama ko ang aking tinatakasan
Ang sarili ko
Dahil ika'y nakatira pa rin sa aking puso

At ngayon ako'y nasa kawalan, pilit pa ring kinakalimutan ang nakaraan
Jenny Guevarra Apr 2018
Naiitindihan kita
Gusto **** kumawala, hindi ba?
Mula sa lipunang mapanghusga,
Mula sa mundong walang ibang ginawa
Kung hindi ang paikutin ka

Naiintindihan kita
Gusto **** lumaya, hindi ba?
Para ipahinga
Ang isip **** litong-lito na
Kung ano ba talaga ang dapat
Kung ang ginagawa ay tama ba
O kung tama na ba

Naiintindihan kita
Gusto **** tumakbo, hindi ba?
Kahit sinasabi nila na hindi iyon ang sagot
at hindi iyong ang dapat

Pero hindi mo naman sila kailangang sundin
Hindi mo naman kailangang laging magpaalipin

Sabihin mo sa ‘kin
Gusto mo ba talagang mapag-isa?
Hindi ka na ba talaga makahinga
Kahit ang nilalanghap naman na hangin ay sariwa?

Pero sige,
H’wag mo na akong sagutin
Ipapaalala ko na lamang sa ‘yo

Walang ibang pwedeng magpapasya sa iyong tadhana
Ikaw lamang hanggang sa wakas ng iyong hininga
Alam mo naman ‘yon, hindi ba?
O patria mia, vedo le mura e gli archi
E le colonne e i simulacri e l'erme
Torri degli avi nostri,
Ma la la gloria non vedo,
Non vedo il lauro e il ferro ond'eran carchi
I nostri padri antichi. Or fatta inerme
Nuda la fronte e nudo il petto mostri,
Oimè quante ferite,
Che lívidor, che sangue! Oh qual ti veggio,
Formesissima donna!
Io chiedo al cielo e al mondo: dite dite;
Chi la ridusse a tale? E questo è peggio,
Che di catene ha carche ambe le braccia,
Sì che sparte le chiome e senza velo
Siede in terra negletta e sconsolata,
Nascondendo la faccia
Tra le ginocchia, e piange.
Piangi, che ben hai donde, Italia mia,
Le genti a vincer nata
E nella fausta sorte e nella ria.
Se fosser gli occhi tuoi due fonti vive,
Mai non potrebbe il pianto
Adeguarsi al tuo danno ed allo scorno;
Che fosti donna, or sei povera ancella.
Chi di te parla o scrive,
Che, rimembrando il tuo passato vanto,
Non dica: già fu grande, or non è quella?
Perché, perché? Dov'è la forza antica?
Dove l'armi e il valore e la costanza?
Chi ti discinse il brando?
Chi ti tradì? Qual arte o qual fatica
0 qual tanta possanza,
Valse a spogliarti il manto e l'auree bende?
Come cadesti o quando
Da tanta altezza in così basso loco?
Nessun pugna per te? Non ti difende
Nessun dè tuoi? L'armi, qua l'armi: ío solo
Combatterà, procomberò sol io.
Dammi, o ciel, che sia foco
Agl'italici petti il sangue mio.
Dove sono i tuoi figli?. Odo suon d'armi
E di carri e di voci e di timballi
In estranie contrade
Pugnano i tuoi figliuoli.
Attendi, Italia, attendi. Io veggio, o parmi,
Un fluttuar di fanti e di cavalli,
E fumo e polve, e luccicar di *****
Come tra nebbia lampi.
Nè ti conforti e i tremebondi lumi
Piegar non soffri al dubitoso evento?
A che pugna in quei campi
L'itata gioventude? 0 numi, o numi
Pugnan per altra terra itali acciari.
Oh misero colui che in guerra è spento,
Non per li patrii lidi e per la pia
Consorte e i figli cari, Ma da nemici altrui
Per altra gente, e non può dir morendo
Alma terra natia,
La vita che mi desti ecco ti rendo.
Oh venturose e care e benedette
L'antiche età, che a morte
Per la patria correan le genti a squadre
E voi sempre onorate e gloriose,
0 tessaliche strette,
Dove la Persia e il fato assai men forte
Fu di poch'alme franche e generose!
Lo credo che le piante e i sassi e l'onda
E le montagne vostre al passeggere
Con indistinta voce
Narrin siccome tutta quella sponda
Coprir le invitte schiere
Dè corpi ch'alla Grecia eran devoti.
Allor, vile e feroce,
Serse per l'Ellesponto si fuggia,
Fatto ludibrio agli ultimi nepoti;
E sul colle d'Antela, ove morendo
Si sottrasse da morte il santo stuolo,
Simonide salia,
Guardando l'etra e la marina e il suolo.
E di lacrime sparso ambe le guance,
E il petto ansante, e vacillante il piede,
Toglicasi in man la lira:
Beatissimi voi,
Ch'offriste il petto alle nemiche lance
Per amor di costei ch'al Sol vi diede;
Voi che la Grecia cole, e il mondo ammira
Nell'armi e nè perigli
Qual tanto amor le giovanette menti,
Qual nell'acerbo fato amor vi trasse?
Come si lieta, o figli,
L'ora estrema vi parve, onde ridenti
Correste al passo lacrimoso e, duro?
Parea ch'a danza e non a morte andasse
Ciascun dè vostri, o a splendido convito:
Ma v'attendea lo scuro
Tartaro, e l'ond'a morta;
Nè le spose vi foro o i figli accanto
Quando su l'aspro lito
Senza baci moriste e senza pianto.
Ma non senza dè Persi orrida pena
Ed immortale angoscia.
Come lion di tori entro una mandra
Or salta a quello in tergo e sì gli scava
Con le zanne la schiena,
Or questo fianco addenta or quella coscia;
Tal fra le Perse torme infuriava
L'ira dè greci petti e la virtute.
Vè cavalli supini e cavalieri;
Vedi intralciare ai vinti
La fuga i carri e le tende cadute,
E correr frà primieri
Pallido e scapigliato esso tiranno;
vè come infusi e tintí
Del barbarico sangue i greci eroi,
Cagione ai Persi d'infinito affanno,
A poco a poco vinti dalle piaghe,
L'un sopra l'altro cade. Oh viva, oh viva:
Beatissimi voi
Mentre nel mondo si favelli o scriva.
Prima divelte, in mar precipitando,
Spente nell'imo strideran le stelle,
Che la memoria e il vostro
Amor trascorra o scemi.
La vostra tomba è un'ara; e qua mostrando
Verran le madri ai parvoli le belle
Orme dei vostro sangue. Ecco io mi prostro,
0 benedetti, al suolo,
E bacio questi sassi e queste zolle,
Che fien lodate e chiare eternamente
Dall'uno all'altro polo.
Deh foss'io pur con voi qui sotto, e molle
Fosse del sangue mio quest'alma terra.
Che se il fato è diverso, e non consente
Ch'io per la Grecia i mororibondi lumi
Chiuda prostrato in guerra,
Così la vereconda
Fama del vostro vate appo i futuri
Possa, volendo i numi,
Tanto durar quanto la, vostra duri.
Edgel Escomen Oct 2017
Ano nga ba ang sukatan ng ating pagmamahalan
Dahil nga ba sa harang ng nakaraan
O dahil sa pag-ibig ay kusang dumadaan
Mahal kita sana alam mo yan.

Hindi ako ang unang nakalimot
Ang buhay ko na naging masalimuot
Simula ng iwanan mo ako
Ang puso ko ay litong lito.

Ano nga ba ang pag-ibig para sa iyo
Katumbas ba yan ng pusong nagsusumamo
Dahil ang sakit sakit sa aking puso
Na ang laman ay ikaw lang at ako.

Paano nga ba kita makakalimutan
Ng ako ay iyong ipagtabuyan
Masakit mang amining mahal kita
Ngunit kailangan ko na ring magparaya.
Para sa taong umaasa at pilit umaasa.
Uanne Feb 2019
puso ko'y lito
pati isip hibang at nagugulo
nais na lang maglaho
yakapin ako na parang tayo hanggang dulo.

hirap akong huminga
mata ko'y pupungas pungas pa
tanging kaba ang nadarama
yakapin ako ng ako'y tumahan na.

laman ko'y nanginginig
mga paa'y di makatindig
di makasabay sa himig
yakapin ako ng di na magligalig.

02.20.19
7:41am
namimiss ko na ang yakap mo.
Kareena Feb 2015
We loved like we invented loving
Like I was the first girl to ever want to fall asleep
Smelling your shirt on my pillow
Like you were the first boy to ever
Want to hold my hand
We were insatiable and unstoppable
But then again, I guess we weren't
If we stopped eventually

I see my little brother experience middle school
And I can't help but think of you and me
How much I loved you then

He talks about clubs
And I see myself drawing in my club
Looking out the doorway to see you
Standing there, taking pictures of me for photography club

Oh how I loved you then
That sweet boy of --twelve, was it?--
It felt like we were so grown up and knew everything about life
We were ready for everything, it seemed

I remember praying every night in seventh grade
That you would like me
Because your love was something I had always wanted
More than anyone else's

I remember being in girl scouts
And not being able to talk to you because I was selling cookies
Only to look up, and there you were!
You made your dad drive all the way over to the far mall
To buy cookies from me, but told him you wanted to go to Chick Fil-A
I could hardly make change for two boxes, I was so enamored

I remember Skyping for six whole hours
While shaking secretly from my side of the camera
Wondering if you felt the same way about me
As I always had about you
Until you finally asked if I still felt the same
Of course I did, I always have

I remember being in the planetarium in eighth grade
Secretly holding your hand in the darkness
Feeling little shivers run up my arms
Every time you squeezed my fingers

I remember our first kiss
Stopping after at Lito's pizza
Those special memories
That belong only to us

To put it in perspective,
That is why it has been so hard
To let you go
Because I remember these things
And I flash back to us when he tells me about middle school,
It's hard to not fall in love with the idea of us all over again

So as I look at you now
Six years later, these memories come back
And that's why it's hard
To look at you
Because I could barely believe
The single thing I wanted to continue on forever
Ended

So how do you truly forget your first love?
If your love was true?
I just needed to sort out some memories and feelings
Te has traído, hijo mío,
cierto aspecto de viejo:
la carita arrugada,
las manos con pellejos.

Envuelto en tus pañales
y abrigados pañuelos,
apenas se te ven
cuatro pelitos negros.

Un envoltorio largo,
un conito perfecto.
Pareces realmente
un bichito de cesto.De Ariel hicimos Alel,
ahora, de Alel, Alelí,
de Alelí, Lelito y Lito,
de Lito, Litín... y así.Yo no he encontrado nombre
más hermoso que Ariel,
tú sabrás, hijo mío,
lo que te haces con él.
O patria mia, vedo le mura e gli archi
E le colonne e i simulacri e l'erme
Torri degli avi nostri,
Ma la la gloria non vedo,
Non vedo il lauro e il ferro ond'eran carchi
I nostri padri antichi. Or fatta inerme
Nuda la fronte e nudo il petto mostri,
Oimè quante ferite,
Che lívidor, che sangue! Oh qual ti veggio,
Formesissima donna!
Io chiedo al cielo e al mondo: dite dite;
Chi la ridusse a tale? E questo è peggio,
Che di catene ha carche ambe le braccia,
Sì che sparte le chiome e senza velo
Siede in terra negletta e sconsolata,
Nascondendo la faccia
Tra le ginocchia, e piange.
Piangi, che ben hai donde, Italia mia,
Le genti a vincer nata
E nella fausta sorte e nella ria.
Se fosser gli occhi tuoi due fonti vive,
Mai non potrebbe il pianto
Adeguarsi al tuo danno ed allo scorno;
Che fosti donna, or sei povera ancella.
Chi di te parla o scrive,
Che, rimembrando il tuo passato vanto,
Non dica: già fu grande, or non è quella?
Perché, perché? Dov'è la forza antica?
Dove l'armi e il valore e la costanza?
Chi ti discinse il brando?
Chi ti tradì? Qual arte o qual fatica
0 qual tanta possanza,
Valse a spogliarti il manto e l'auree bende?
Come cadesti o quando
Da tanta altezza in così basso loco?
Nessun pugna per te? Non ti difende
Nessun dè tuoi? L'armi, qua l'armi: ío solo
Combatterà, procomberò sol io.
Dammi, o ciel, che sia foco
Agl'italici petti il sangue mio.
Dove sono i tuoi figli?. Odo suon d'armi
E di carri e di voci e di timballi
In estranie contrade
Pugnano i tuoi figliuoli.
Attendi, Italia, attendi. Io veggio, o parmi,
Un fluttuar di fanti e di cavalli,
E fumo e polve, e luccicar di *****
Come tra nebbia lampi.
Nè ti conforti e i tremebondi lumi
Piegar non soffri al dubitoso evento?
A che pugna in quei campi
L'itata gioventude? 0 numi, o numi
Pugnan per altra terra itali acciari.
Oh misero colui che in guerra è spento,
Non per li patrii lidi e per la pia
Consorte e i figli cari, Ma da nemici altrui
Per altra gente, e non può dir morendo
Alma terra natia,
La vita che mi desti ecco ti rendo.
Oh venturose e care e benedette
L'antiche età, che a morte
Per la patria correan le genti a squadre
E voi sempre onorate e gloriose,
0 tessaliche strette,
Dove la Persia e il fato assai men forte
Fu di poch'alme franche e generose!
Lo credo che le piante e i sassi e l'onda
E le montagne vostre al passeggere
Con indistinta voce
Narrin siccome tutta quella sponda
Coprir le invitte schiere
Dè corpi ch'alla Grecia eran devoti.
Allor, vile e feroce,
Serse per l'Ellesponto si fuggia,
Fatto ludibrio agli ultimi nepoti;
E sul colle d'Antela, ove morendo
Si sottrasse da morte il santo stuolo,
Simonide salia,
Guardando l'etra e la marina e il suolo.
E di lacrime sparso ambe le guance,
E il petto ansante, e vacillante il piede,
Toglicasi in man la lira:
Beatissimi voi,
Ch'offriste il petto alle nemiche lance
Per amor di costei ch'al Sol vi diede;
Voi che la Grecia cole, e il mondo ammira
Nell'armi e nè perigli
Qual tanto amor le giovanette menti,
Qual nell'acerbo fato amor vi trasse?
Come si lieta, o figli,
L'ora estrema vi parve, onde ridenti
Correste al passo lacrimoso e, duro?
Parea ch'a danza e non a morte andasse
Ciascun dè vostri, o a splendido convito:
Ma v'attendea lo scuro
Tartaro, e l'ond'a morta;
Nè le spose vi foro o i figli accanto
Quando su l'aspro lito
Senza baci moriste e senza pianto.
Ma non senza dè Persi orrida pena
Ed immortale angoscia.
Come lion di tori entro una mandra
Or salta a quello in tergo e sì gli scava
Con le zanne la schiena,
Or questo fianco addenta or quella coscia;
Tal fra le Perse torme infuriava
L'ira dè greci petti e la virtute.
Vè cavalli supini e cavalieri;
Vedi intralciare ai vinti
La fuga i carri e le tende cadute,
E correr frà primieri
Pallido e scapigliato esso tiranno;
vè come infusi e tintí
Del barbarico sangue i greci eroi,
Cagione ai Persi d'infinito affanno,
A poco a poco vinti dalle piaghe,
L'un sopra l'altro cade. Oh viva, oh viva:
Beatissimi voi
Mentre nel mondo si favelli o scriva.
Prima divelte, in mar precipitando,
Spente nell'imo strideran le stelle,
Che la memoria e il vostro
Amor trascorra o scemi.
La vostra tomba è un'ara; e qua mostrando
Verran le madri ai parvoli le belle
Orme dei vostro sangue. Ecco io mi prostro,
0 benedetti, al suolo,
E bacio questi sassi e queste zolle,
Che fien lodate e chiare eternamente
Dall'uno all'altro polo.
Deh foss'io pur con voi qui sotto, e molle
Fosse del sangue mio quest'alma terra.
Che se il fato è diverso, e non consente
Ch'io per la Grecia i mororibondi lumi
Chiuda prostrato in guerra,
Così la vereconda
Fama del vostro vate appo i futuri
Possa, volendo i numi,
Tanto durar quanto la, vostra duri.
Bea Pineda May 2020
Lumipas ang oras, araw, linggo, taon
tila sa puso’y wala ng nakabaon
Iniisip na, okay na siguro ako
Nakalimutan na niya siguro ako.

Dumating ang araw na pinakainiiwasan ko,
Ang maalala mo ko muli,
Biglang umilaw ang cellphone ko,
Ikaw na naman ang nakita ko.

Nagulumihanan ako,
Litong lito,
Sa kung ano dapat ang mararamdaman ko
Pero sinabi ko sa sarili ko,
Tama na,
Paulit ulit na,
Tila parang nag-iikutan lang tayo ng walang katapusan

Gustong gusto kong sagutin ang mensahe mo
Ngunit sino na naman ang makakalimutan ko
Sino na naman ang mapapabayaan ko
Sino na naman ang papahirapan ko

Nagpasya ako,
Tama na,
Huli na ito,
Di na ko mahalaga sa iyo,

Tinitigan ko nalang ang mensahe mo.
Pero wala ng kasunod pagkatapos noon.
Dahil alam ko sa sarili ko na,
Ginagamit mo lang ako kung kailan mo gusto.

Pero kahit anong gawin ko,
Di ko maitatanggi sa sarili ko
Na hinihintay pa rin kita,
Sana makita mo halaga ko sayo
Na kahit hindi na tayo mag-usap at magkita

Mumultuhin ka pa rin ng mga alaala ko
At makikita mo pa rin ako sa kahit sinong babaeng ipalit mo.
O patria mia, vedo le mura e gli archi
E le colonne e i simulacri e l'erme
Torri degli avi nostri,
Ma la la gloria non vedo,
Non vedo il lauro e il ferro ond'eran carchi
I nostri padri antichi. Or fatta inerme
Nuda la fronte e nudo il petto mostri,
Oimè quante ferite,
Che lívidor, che sangue! Oh qual ti veggio,
Formesissima donna!
Io chiedo al cielo e al mondo: dite dite;
Chi la ridusse a tale? E questo è peggio,
Che di catene ha carche ambe le braccia,
Sì che sparte le chiome e senza velo
Siede in terra negletta e sconsolata,
Nascondendo la faccia
Tra le ginocchia, e piange.
Piangi, che ben hai donde, Italia mia,
Le genti a vincer nata
E nella fausta sorte e nella ria.
Se fosser gli occhi tuoi due fonti vive,
Mai non potrebbe il pianto
Adeguarsi al tuo danno ed allo scorno;
Che fosti donna, or sei povera ancella.
Chi di te parla o scrive,
Che, rimembrando il tuo passato vanto,
Non dica: già fu grande, or non è quella?
Perché, perché? Dov'è la forza antica?
Dove l'armi e il valore e la costanza?
Chi ti discinse il brando?
Chi ti tradì? Qual arte o qual fatica
0 qual tanta possanza,
Valse a spogliarti il manto e l'auree bende?
Come cadesti o quando
Da tanta altezza in così basso loco?
Nessun pugna per te? Non ti difende
Nessun dè tuoi? L'armi, qua l'armi: ío solo
Combatterà, procomberò sol io.
Dammi, o ciel, che sia foco
Agl'italici petti il sangue mio.
Dove sono i tuoi figli?. Odo suon d'armi
E di carri e di voci e di timballi
In estranie contrade
Pugnano i tuoi figliuoli.
Attendi, Italia, attendi. Io veggio, o parmi,
Un fluttuar di fanti e di cavalli,
E fumo e polve, e luccicar di *****
Come tra nebbia lampi.
Nè ti conforti e i tremebondi lumi
Piegar non soffri al dubitoso evento?
A che pugna in quei campi
L'itata gioventude? 0 numi, o numi
Pugnan per altra terra itali acciari.
Oh misero colui che in guerra è spento,
Non per li patrii lidi e per la pia
Consorte e i figli cari, Ma da nemici altrui
Per altra gente, e non può dir morendo
Alma terra natia,
La vita che mi desti ecco ti rendo.
Oh venturose e care e benedette
L'antiche età, che a morte
Per la patria correan le genti a squadre
E voi sempre onorate e gloriose,
0 tessaliche strette,
Dove la Persia e il fato assai men forte
Fu di poch'alme franche e generose!
Lo credo che le piante e i sassi e l'onda
E le montagne vostre al passeggere
Con indistinta voce
Narrin siccome tutta quella sponda
Coprir le invitte schiere
Dè corpi ch'alla Grecia eran devoti.
Allor, vile e feroce,
Serse per l'Ellesponto si fuggia,
Fatto ludibrio agli ultimi nepoti;
E sul colle d'Antela, ove morendo
Si sottrasse da morte il santo stuolo,
Simonide salia,
Guardando l'etra e la marina e il suolo.
E di lacrime sparso ambe le guance,
E il petto ansante, e vacillante il piede,
Toglicasi in man la lira:
Beatissimi voi,
Ch'offriste il petto alle nemiche lance
Per amor di costei ch'al Sol vi diede;
Voi che la Grecia cole, e il mondo ammira
Nell'armi e nè perigli
Qual tanto amor le giovanette menti,
Qual nell'acerbo fato amor vi trasse?
Come si lieta, o figli,
L'ora estrema vi parve, onde ridenti
Correste al passo lacrimoso e, duro?
Parea ch'a danza e non a morte andasse
Ciascun dè vostri, o a splendido convito:
Ma v'attendea lo scuro
Tartaro, e l'ond'a morta;
Nè le spose vi foro o i figli accanto
Quando su l'aspro lito
Senza baci moriste e senza pianto.
Ma non senza dè Persi orrida pena
Ed immortale angoscia.
Come lion di tori entro una mandra
Or salta a quello in tergo e sì gli scava
Con le zanne la schiena,
Or questo fianco addenta or quella coscia;
Tal fra le Perse torme infuriava
L'ira dè greci petti e la virtute.
Vè cavalli supini e cavalieri;
Vedi intralciare ai vinti
La fuga i carri e le tende cadute,
E correr frà primieri
Pallido e scapigliato esso tiranno;
vè come infusi e tintí
Del barbarico sangue i greci eroi,
Cagione ai Persi d'infinito affanno,
A poco a poco vinti dalle piaghe,
L'un sopra l'altro cade. Oh viva, oh viva:
Beatissimi voi
Mentre nel mondo si favelli o scriva.
Prima divelte, in mar precipitando,
Spente nell'imo strideran le stelle,
Che la memoria e il vostro
Amor trascorra o scemi.
La vostra tomba è un'ara; e qua mostrando
Verran le madri ai parvoli le belle
Orme dei vostro sangue. Ecco io mi prostro,
0 benedetti, al suolo,
E bacio questi sassi e queste zolle,
Che fien lodate e chiare eternamente
Dall'uno all'altro polo.
Deh foss'io pur con voi qui sotto, e molle
Fosse del sangue mio quest'alma terra.
Che se il fato è diverso, e non consente
Ch'io per la Grecia i mororibondi lumi
Chiuda prostrato in guerra,
Così la vereconda
Fama del vostro vate appo i futuri
Possa, volendo i numi,
Tanto durar quanto la, vostra duri.

— The End —