I had been thinking of writing this to you  for so many days. I have always considered you as my dearest friend  and had always been silly in front of you.  But let's come to the root of the matter, why am I writing this ?

you see, throughout life, we meet one person who is unlike. The person you could forever talk to,  someone who understand you in a way that no one else does or ever could.  This person is your soulmate your best friend, and I'm really lucky to find that person  in you.

for all the things my hand have held, the best by far is you. I don't know when it all come to me, when I started to fall for you, but now you are the only person that matters. I admire you,  you seriously are so beautiful, Such a darling. And now I can't hide it anymore. it was afraid,  of the fear of losing you, that  this might go the wrong way, and with all the exam pressures on head, I didn't feel it to be the first idea. but love is an untamed force. when we try to control it, it destroys us.

when we try to understand it, it leaves us feeling lost and confused. Samridhi, the very person I'm so lively always,  the owner of world's most amazing eyebrow,  and a true candid queen ,  I'm absolutely, completely love you. I have no reason as to why I love you, I just know I do. Not just parts or qualities of you, but you as a whole.  Every heart sings a song,  incomplete, until another heart Whispers back. Those who wish to sing always find a song.

At the touch of  a lover, everyone become a poet.  I don't expect anything in return. I knows expectations hurts this letter should not change anything between us.  I just want you to meet me with that charming smile of yours,  always, because  it makes me feel up, seeing an angel smile at me. I never was in a hurry, will never be in one. Take your time, yes no is all up to you.  I'm happy with whatever I share with you thank you. for being a special irreplaceable part of my life.

Love, loyalty, friendship
all promised in a ring.
Shimmering on your hand,
pointed inwards for me.
On one knee in Galway,
I have so much to say.
I’ll just ask, “Will you be
mine on our wedding day?”.x

Ilang taon akong nabulag sa paniniwalang kailangan mo munang makaranas ng sakit bago mo makamit ang tunay na ligaya.
Na ang bawat luha ay may katumbas na galak, na ang bawat gabi ng pighati ay may pangako ng isang masayang umaga.

Ilang taon akong nakipagsapalaran sa pagibig na mapagpanggap. Kaliwa't kanang kabitan, walang katapusang kasinungalingan.
Pagibig na sa harap ng madla ay puno ng kilig at lambing. Ngunit sa ilalim ng mga yakap at mga halik ay ang mga pasa at sugat na dulot ng masasakit na salitang sing talim ng bagong hasang lanseta.

Ilang taon akong nasanay sa kalungkutan, walang kadaladala. Sugod ng sugod sa labang alam ko namang sa bandang dulo ay ako ang uuwing talunan. Pilit akong kumapit sa mga maling tao. O tamang tao sa maling pagkakataon. O sa akala ko'y tamang tao pero hindi naman ako gusto. Sakit no?

Ilang taon akong sumugal sa mga relasyong walang kasiguraduhan, sa pagibig na "pwede na", kahit alam ko sa sarili kong walang patutunguhan. Minsan nga kahit wala nang kakabit na emosyon basta lang may pantawid sa tawag ng laman pinapatos ko ng walang pagaalinlangan.

Ilang taon akong pansamantalang nakisilong sa iba’t ibang tahanan. Na sa una’y buong puso ang pagtanggap ngunit sa bandang dulo ay walang habas din akong pinagtabuyan palabas.

Ilang taon? Hindi ko na mabilang. Hindi ko na mabilang kung ilang taon akong nagtapang tapangan na suungin ang mga tila panibago na namang disgrasyang maaari kong kaharapin sa proseso ng paghahanap ng tunay na ligaya. Isang pagibig na may pangako ng walang hanggan.

Hanggang sa... napagod na ako. Sa wakas, napagod na ako. Napagod na akong kwestyunin ang kalawakan sa kung bakit palagi na lang akong pumapalya sa pagibig. Napagod na akong magtiwala. Natakot na akong magtiwala. Natakot na akong buksang muli ang puso ko sa susunod na estrangherong magsasabing “hindi kita sasaktan, peksman mamatay man”

At Unti unti kong napagtanto na sa ilan taon kong paghahanap ay ako, ako ang nawala.

At nahanap mo ako.

Ikaw ang naging sagot sa bawat tandang panong na ibinato ko sa kalawakan sa loob ng maraming taon. Tinuldukan mo ang lumbay at ipinamukha sa akin na hindi ko kailangang masaktan para makamtan ang tunay na ligaya. Na kailanma'y hindi ako dapat lumuha dahil sa hinagpis. Hindi ka nangakong hindi mo ako sasaktan, ngunit ipinadama mo sa akin ang  ang masarap **** pagaalaga. Pagaalagang hindi kailangan malaman ng iba para mapatunayan na bukal sa loob ang hangarin. Binigyan mo ako ng dahilan para muling magtiwala.

... Ng lakas na sayo ay kumapit at ipadama sayo ang init at gigil ng pagibig na ni minsan ay hindi ko naipadama sa sinoman. Binigyan mo ako ng pagasa... ng dahilan para muling maging matapang.


At ngayon, sa unang pagkakataon.
Buong tapang kong ipagsisigawan sa buong mundo na palangga ta ka. Na handa na ako sa pagsisimula ng isang bagong paglalakbay kasama mo mahal ko. At oo, oo ang naging sagot ko.