Pagsalig ang nagbugkos natong duha,
Hinungdan nganung kita nahimong managhigala,
Pero na unsa kini pagkahitabua?
Ania ang atong estorya.
Kung abrihan ko ang mga panid ug dahon sa kasaysayan,
Ug kung ako kini tuki-tuki-on sa makadaghan,
Dili ko mahikalimtan ang kagabin-on nga atong naagi-an.
Ana-a ako sa mangitngit na dapit,
Ug sa dehang dunay hubog nga sa akoa gihapit,
Naghilak ako sa daplin nga hilit,
Ug ikaw nga saksi, mitawag sa imong mama sa makalit.
Gelakag kini  sa imong mama ug walis tingting,
Ako nga nagluha ug katawa,
Kay siya naka tini-il ra.
Emu dayon akong gegakus,
Aron mawala ang akong kahadlok ug kaligutgot.
Sukad adto kita nagkahigala,
Ang panganod galantaw natung duha,
Malipayon kita nga nagtampisaw,
Sa tubig nga matin-aw.
Ug sa dehang kita manginhas na,
Pwerte natung lipaya
Sa matag kinasun nga makuha ta,
Asta natung bebuha
Ug sa dehang emu akong gedala sa kapilya,
Nadunggan nato ang kanta nga nag-uluhang, "Bato balani Sa Gugma".

Malipayon kita nga nagpunit sa mga kendi,
Kini gakahitabo kada gabii,
Sinugdanan sa atong pagtuo sa Balaang Rosaryo,
Ug kay Senior Santo Nino.

Abe-----abe kog kato dili matapos,
Apan pagka-ugma kita taman nalang sa pag gakus,
Naghilaka ta ug nagbangutan,
Nagdagayday ang mga luha sa atong dughan,
Samtang ikaw ug ang emung pamilya,
Naghatud namu sa pantalan,
Ang emung mga kamut emu dayun hinay-hinay nga gebuy-an.

Getan-aw ko ang layo nga mga barko,
Ug gi-ingon ako, " Goodbye Cebu mobalik ako!".

Walay adlaw ug kagabi-on,
Nga ako dili nimo padamguhon,
Nag-alindasa, nagsalimu-ang,
ang akong kasing-kasing ug dughan,
Kay gepangandoy kong kita magkita na.

Katorse katuig ang nilabay,
Abe nakug kita wala nay panag estoryahay,
Natingala na lang ko sa "text message" nemu bai.
Abe mo nga ikaw ako ng gekalimtan.

Salamat! kay gipili mo ang kurso natung duha,
Malipayon ako higala,
Hilabi na nagla-um ka ,
Nga ako mubalik pa.

Way sukod ang imong pagsalig sa akoa,
Wa jud ka nagbag-o,
Gasa ka nga gehatag kanako a Ginoo,
Abe! nakug sakit ang musalig dala ang pagla-um,
Pero luyo sa mga dag-um,
Nagpahipi ang kamatuoran ug paghandum.

Sakto ko! nga ang pitik sa akong kasing-kasing,
Mao sadang getinguha mo,
Samtang nadunggan ko ang tingog mo,
Wa jud kay pagbag-o,
Ngisi! todo-max ka detso.

Piso-piso para sa barko,
Akong paningkamut para nemu,
Aron dili masayang ang atong mga tenguha ug damgo.

Hulata ko sa pantalan,
Saksi kini sa atong pagluha,
Pero mu abot ang panahon
Nga kini mahimong saksi sa atong kasadya!

Salamat! tungod kay dagat man ang pagitan,
Dili kini mahimong babag sa atong padulngan,
Para magpadayon ang relasyon,
Nga nahimo nakung inspirasyon!



"LDR" tang duha!
Wala jud d.i forever,
Pero na-ay together.

Ikaw akong ginahigugma labaw sa tanan
Hinglabi na sa kalibutanhong mga butang,
Ikaw nagapundo ra gayod sa akong dughan
Di matugkad nga gugma, imong mabatsyagan.

Sa matam-is kong mga pahiyom,
Ako lamang gahilom, apan mapalaumon
Nga ikaw sa tunhay ako gayod nga maangkon
Dumdumon mo, sa pagmata sa kadlawon.

Sa mga luha nga nagabara niining mga mata
Gani gayod imo kining maamguhan unta,
Ang akong mga kapakyasan ug kakulba
Nga ikaw hapit na gayod mahilayo sa akoa.

Anaa pa bay laing paagi sa pagpakita sa kasubo?
Di ko makapugngan ang pagbiya mo kanako,
Apan ania ra ko mag-atong sa imong pagbalik
Bisan madawatan ko lang gihapon kay mga kasakit.

Sa taliwala niining akong kalibutan nga puno sa kaguol,
ikaw dinhi sa akong kibuhi ang niabot ug niduol,
hinaot unta nga ikaw dili ug dili magabasol,
kay ako intawn kanimo wala'y ika hatag bisan gamay na suhol,
kung pananglitan nga ikaw bation ug kakatol,
hinaut unta nga sa lain tawo dili musagol,
kay ako ania man nga pirme andam itunol,
ang gugma ko nga sa kasing kasing mo mu-bukol.

Hantud sa lubnganan

Nidag.um napod ang kalangitan,
Nanagan na ang mga katawhan,
mga katigulangan ug kabatan-onan,
Nagpangita na sila ug kapasilungan,

Mubundak napud ang kusog na uwan,
Mabasa' nasad ang mga kadalanan,
Nanirado na ang mga baligyaanan,
Kanselado na pud ang mga kalihokan,

Samtang ako ania ra amoang pinuy.anan,
Kanunay nga gahandum sa atong nasugatan,
Nagpangutana, nganung wala naka sa akong kiliran,
Unsa man gyud ang hinundnan ug naingnan,

Nganung sa gugma mo ako imong gihikawan,
Unsa man gyud ang imong basihan?
Dili ba diay ko angay na hatagan?
Hangtud nalang gyud ba ko sa handurawan?

Tinuod nga sa gugma sa ginikanan wala ko gihikawan,
Unsaon taman kining kasing kasing ikaw ang kinahanglan,
Bisan pag dli ni para sa imong kaayuhan,
Nasayud ko nga wala koy kadungganan,
kay matud pa sa uban dle kuno ko kasaligan,
Para mahimo kong usa sa imong mapilian,

Wala na gyud ba kini kalambuan?
Nangandoy lang gihanpon ko na kita mag.uban,
Nga unta puhon makig ila ila sa imong ginikanan,
Bisan nasayod kong wala na gyuy katumanan,
Kay ako usa man lang ka tawng walay hinungdan,

Usa ka taw nga matud pa,"sa kinabuhi walay padulngan",
Pero bisan in-ani ang permi nakong madunggan,
Kanunaay gihapon kong mangandoy ug kalampusan,
Bahala na ug puhon dli ko ma kwartahan,
Basta ang importante ikaw akong maangkon ug mahagkan,

Kung ako Mahimong usa ka taw nga gamhanan,
Magbuhat ako ug mga butang nga kahibulungan,
Usbon nako ang dagan niining kalibutan,
Tapigan ko ang mga buwan ug mga kabituonan,

Akong Hupingon ang mga panghitabo na dle ko masakitan ,
Akong kining hupingon hangtud tika makitan-an,
Kung ako mawagtang man gani pananglitan,
Dili ko maguol kay ikaw ra gihapon akong mapalgan,

Unya sa kung kitang duha mag kita' na man,
Pahunungon ko ang oras sa kailbutan,
Nga ang usa'g-usa ra atong mamatikdan,
Ibalik ko ang kahayag sa buwan ug mga kabituonan,

Magsayaw sayaw kita sa kawanangan,
Ubanan sa kahayag sa mga bituon ug buwan,
Dli na gyud mahitabong muuwan,
kay mga panganod akoang tapigan,

Buhaton ko kining tanan,
Para lang ikaw akoang makauban,
Akoang mahalon ug panggaon hangtud sa lubnganan,
Para kanako mao na kini tinud-anay kalampusan,

Sa dalan sa kinabuhi nga akong ginasubay,
kitang duha nag.abot ug nagkaila bisan dili angay,
sa kinabuhi ko miabot ug nihatag ug kalipay tinud.anay,
sa mubong panahon ang mga kasikas sa dughan nahupay,
bisan ug sa matag higayon na kitang duha mag.away,
muabot man sa panahon nga wala nay tingganay,

ayaw lang ug kabalaka oh akong inday,
kay ang gisinggit sa akong dughan ikaw ra gyud kanunay,
sa akong kasing kasing nga puno sa kasakit ug kalaay,
ikaw lang ang bugtong nakahatag ug kalipay,
bisan wala ako diha sa imong kiliran huna-hunaa ania rako nagabantay,
ug bisan si kamatayan pa man akong mamahimong kaaway,
laumi nga ako na imong taming kanimo manalipod kanunay,

nasayud ko nga ikaw dili sama sa uban nga bugay,
bisan pa tuod nga pirme nako makita sa imong hulagway,
ang dagway sa usa ka taw nga gilaay,
kahibalo ako nga bisan ug gamay,
nga ikaw anaa ra sa inyuhang balay,
kanunay nga ga bansay bansay,
sa mga dautang buhat ikaw nagalikay,
kay ikaw gusto ug kanunay nga hapsay,

ayaw lang ug kabalaka kay,
magahulat ako kanimo bisan unsa paman kadugay,
maningkamot nga na akong mhatag ang kaharuhay,
bisan pa kining kasin-kasing ko dugay mo ra nga gipatay.

"Some princes don't become kings,"
That is a very interesting thought
And
Yesterday's just a day, live

For the now--
Rught now, "The
Only thing that's ever
Stopping me is me-I'll testify; If I die in my sleep
Then know my own life was a killer dream."
"You only get what you grieve," another great lyric--

Really this album is amazing!
One day I'll get to meet these 4 boys from Chicago,
You'll see--
And I'll have a nice talk,
Laugh, and thank them for what they do!

Mania is fantastic and a great poetic aibum!
I wonder sometimes, "seems
Like the whole **** world went and lost it's mind."
Keep dreaming, "real living, fake

Tears," keep it real-- know that
Everyone goes through bad days, "But the
Alcohol never lies."

Weave me blue blanket of lies
Made from young virtuous lamb,
Forevermore, my comfort to keep.
Diminutive truths bearing no power
Mixed within sweet fallacy threads
Create this masterpiece I hold so dear.
Chamomile brewing late into the night,
Screaming black kettle boils over the edge
And sizzling snaps trail quickly after.
Duvet released my hand reaches forth,
Blindly scraping left arm on hot stove.
Howls, yelps, screeches of pain fly out my lungs,
Loud enough for Lupa, Achos, and Ania
To gaily dance amidst- my guttural cries as melody.
Ice pressed against my torrid flesh
I grasp the blue cloth of lambskin,
My defense against harsh actuality.
Fraudulent bliss a path often chosen,
Tis the blind man's way of life,
So a blind man is what I shall be.

nightmare

in evening suburbia,
a ****-stained moon huddles overhead like a cautious mother
to guide rows & rows of carbon copy homes.
the moon’s glare stains the sky unsettling hues,
the air is like a blanket of bristles.

i am on the street, dry calloused soles
brush chrome cement.
i let my ponytail fall free, and feel hidden, pounding
streams of eyes, i’m uneasy like the moon.

as i pass an empty lot, the lot that is animated
with a rainbow of ripe fruits
on Saturday’s market, now grey and aching.
a soft murmur grows, closer,
i half-expect a wild fox to pass by,
but see Ania’s forested Suburu swarm
in to scoop me, her window lowers and i see her eyes,
held wide with fear settled in the irises, as if piranhas are secretly
gnawing her legs there, its not funny.
come quick, she squeals at me as I jump inside
onto the milky mildew upholstery, she
never stops driving,
(omit?: we are escaping some sort of madness.)

back on the street, a man expands, shapes
into a monstrous teradacytl like an Anamorphics novel
he chases us, I feel his pull from behind,
inside a dark matter,
as he rides atop a pickup truck and I am
latched to the back of the Suburu, surrendering.
the beast sprays this magical mist that
makes me feel like melting, like after a hit of a heavy ******,
that sweet, dark, ethereal pull,
like a lovestruck teen on an apathy ride,
i become a useless solider.

the next scene happens in the kitchen of an uninfected family,
their pink lips warn us of grandmothers that wander into homes
with five-dollar bills, they ask you to take them to the theater--
but if you even gently caress the bill, they will become monstrous,
their white hair dissipating into scaly skin, the demonic eyes
won’t leave your memory.


they are innocent masks, similar to the stray streetcats
who shift shapes, turn
to bloodthirsty pedestrians.

perhaps suburban ***** birth tiny monsters:
the after-effects of the danger, the distortion of
finding comfort in apathy.

I open the room...
the door closes behind us,
her gentle hand in mine
pulls me closer, then releases
  she whispers like we’re being
  watched   Take all of me
the darkness has her first
and then the predawn lights
that stream and sparkle over
her through the balcony glass
  she whispers like our time
  is short   Take all of me
her body is smoke soft and
separating as I move into it,
she rolls and swirls and curls
below, beside and above me
  she whispers like I haven’t
  heard her   Take all of me
the room is changing from
corner black and shadow gray
to sunrise saffron and coral,
our embrace dissipates cold
  she whispers as she slowly
  fades away   Take, take... take