“Set wide the window. Let me drink the day.”
― Edith Wharton, Artemis to Actaeon and Other Verses

Matapang, sino ang tunay na matapang?
Yung siga ba sa kanto?
O yung pulis na marami nang na-tokhang?
Hindi kaya ang senador ng oposisyon
Na laging bumabanat sa administrasyon?
O baka naman yung mamang komentarista
Sa radyo at telebisyon?

Saludo ako sa mga sundalo’t pulis na
Nakipaglaban doon sa Marawi. Walang
Sindak ang mga bombero na sumusugod
Sa nagngangalit na dila ng apoy.
Hindi matatawaran ang kagitingin ng
Mga nagpapakasakit para sa kalayaan
At kapakanan ng inang bansa.

Pero may ibang anyo ang katapangan
Na mas malalim at kahanga-hanga.
Ang katatagan ng puso at isipan sa gitna
Ng dusa at malagim na paghihirap.
Ang hindi pagsuko ng kaluluwang hindi
Kayang ibilanggo ng takot at banta ng paghihirap.

Si William Ernest Henley ang bayani ng
Katapangan na tinutukoy ko s’ya ay di nalupig
Kailanman. Hindi s’ya sumuko sa siphayo ng kapalaran
Hanggang sa huling sandali.

Pagnilayan natin ang kanyang Invictus:

“Mula sa gabing bumabalot sa akin,”

May mga kawawang nilalang na walang umaga
Ang kanilang buhay puro gabing madilim
ang laging umiiral. Walang liwanag, walang bukang-liwayway.
Mula pagkabata hanggang pagtanda puro hinagpis at pait
Ang kanilang laging sinasapit.

“Kasingdilim ng hukay na malalim,”

Maraming bangin sa buhay ng mga kapos palad
Na nakabaon sa dusa at hilahil. Hindi nila ito ginusto
Hindi kailanman pinangarap kaya’t hindi nila ito
Kailanman matatanggap.

“Sa mga diyos, ako’y nagpapasalamat”

Ang mga kawawang mahihirap at mga mangmang
Sa kaalaman na laging salat sa mabuting paliwanag
Ay laging nagpapasalamat sa diyos. Salamat sa diyos……
Hahaha….. walang diyos mga hangal. Kung may diyos
Wala sanang kahirapan at kaapihan na umiiral.

“Sa kaluluwa kong hindi natitinag.”

Katawang lupa lang ang sumusuko
Ang kaluluwa at pusong matatag
Kailanman ay hindi ito magagapi.

“Nahuli man ng pangil ng kapalaran,”

Ang pangil ng malupit na kapalaran
Ay laging nakabaon sa leeg ng mga hampas-lupa
At mga walang makain sa araw-araw.
Pero hindi nito kayang sakmalin ang mayayaman at
Ang mga burgis. Bahag ang kanyang buntot
Sa harap ng mga panginoon.

“Kailanma’y di nangiwi o sumigaw.”

Kahit sumigaw ka at ngumawa nang husto
Walang tutulong sa’yo, walang makikinig
Dahil bingi ang mundo at bulag ang mata
Ng panginoong mapagpala.

“Sa mga pagkakataong ako’y binugbog,”

Paos ang tinig ng mga inang mapapait kung humikbi
Mga pinanawan ng pag-asa at ulirat dahil sa pag-iyak
Walang saysay ang sumigaw – nakaka-uhaw ang
Pag-iyak magmumukha ka lang uwak.

“Ulo ko’y duguan, ngunit ‘di yumukod.”

Bakit ka naman yuyukod sa putang-inang kapalaran
Na walang alam gawin kundi ang mang-dusta at mang-api.
‘Wag mo’ng sambahin ang isang bathalang walang-silbi,
Lumaban ka at ‘hwag magpadaig.

“Sa gitna ng poot at hinagpis”

Galit at lungkot ito ang kapiling lagi
Ng mga sawimpalad. Malayo sa masarap
Na kalagayan ng mga pinagpalang sagana
Sa karangyaan at kapangyarihan.

“At sa nangingilabot na lagim,”

Nagmistulang horror house ang buhay ng marami
Walang araw na hindi sakbibi ng lagim, walang oras
Na hindi gumagapang ang takot. Takot sa gutom, sakit,
At pagdarahop.

“Mga banta ng panahong darating,”

Bakit ang mga walang pera ang paboritong
Dalawin ng katakot-takot na kamalasan sa buhay?
Ganyan ba ang itinadhana ng diyos na mapagmahal
At maunawain? Nakakatawa diba?
Pero ito ang katotohanan ng buhay.

“Walang takot ang makikita sa ‘kin.”

Tama si Henley bakit mo kakatakutan ang lagim
Na hindi mo naman matatakasan? Mas mabuti
Kung harapin mo ito ng buong tapang at kalma.

“Kipot ng buhay, hindi na mahalaga,”

Para sa isang lugmok sa pagdurusa wala nang halaga
Ang anomang pag-uusig at kahatulan na nag-aantay.
Impeyerno? Putang ina sino’ng tinakot n’yo mga ulol.

“O ang dami ng naitalang parusa.”

Parusa, ang buong buhay ko ay isang parusa.
Ano pa ang aking kakatakutan na parusa?
Hindi naging maligaya ang buhay ko ano pa
Ang mas malalang parusa na gusto mo’ng ibigay?

“Panginoon ako ng aking tadhana,”

Oo ako lang ang diyos na gaganap sa aking
Malungkot na buhay. Walang bathala akong
Tatawagin at kikilalanin ‘pagkat wala silang pakialam sa’kin.

“Ang kapitan ng aking kaluluwa.”

Walang iba na magpapasya sa aking tadhana
Ako lang hanggang sa wakas ng aking hininga
Ang dapat na umiral.

Si Henley ang tunay na matapang dahil kahit
Pinutol na ang kanyang mga paa, sa gitna ng sakit
At matinding dusa hindi s’ya sumuko. Ang kanyang
Kaluluwa ay nanatiling nakatayo.

Para akong nag babasa ng libro
Na hindi ko binasa at inintindi ang pamagat,
Nakaka engganyo, nakaka aliw, at nakaka gaan.

Napaka raming pahina,
Napapa bilis ang pag basa, napapabilis ang panahon
At isang pala isipan.

Ginugugol ang oras para sa isang libro
Pilit inaalala at iniintindi bawat salita
Ngunit napaka rami.

Napaka raming pala isipan sa bawat letra,
Letrang magsisilbing gabay,
Gabay para maniwala sa araw araw na pag basa.

Pag basa na hindi mo alam,
Hindi mo alam kung matatapos,
Matatapos ang pag basa hanggang dulo.

Na sa dulo, ay baka,
Baka sa dulo, doon mo maintindihan
Maintindihan, kung ano ang sinasabi ng libro.

Librong pinaka iingatan,
Pinaka iingatan bawat pahina,
Pahina na binubuhay ng araw araw na pag hinga.

Hihinga o hihinga?
Di ka pwede mamili,
Maaaring ituloy ang pag basa para mas makahinga ng malalim.

Malalim na malalim,
Kasing lalim ng nararamdaman,
Nararamdaman kada pag bigkas sa letra.

Letrang I,
Sa letrang Ikaw,
Ikaw ang libro at pahina na bumubuo sa araw ko.

Ang I na sa ingles na nag sasabing
Mahal kita
Ang I na nag sasabing "Iniibig kita!"

Itong mga letrang to ang gabay,
Gabay sa librong napaka raming pahina
Ngunit hindi pa rin maintindihan.

Hindi ko pa rin maintindihan
Hindi maintindihan kung sa dulo ba ng pahina na ang I,
Ay "IWAN"

Hindi ko alam sa bawat pag lipat,
Pag lipat na hindi ko sigurado kung saan ako dadalhin,
Napaka raming pahina, na sana

Pahina, na sana
Sana dalhin ako pabalik at papunta sa isang letra,
At iyon ay ang papunta

Sa' iyo, ang Ikaw na aking libro.

hindi mo yata napansin
dahil ang bilis,
ang bilis ng pagtibok ng puso ko
ang bilis ng mga dumarating na alaala
na nakalimutan na natin kung anong mayroon tayo

ang bilis,
ang bilis lang ng mahabang panahon
na kung saan ibinigay ko na ang sarili ko
sa iyo
na kung saan wala na akong natira
para sa sarili ko

hindi ko inakala na parang kahapon lang
pilit ko sabihin na mahal kita sa kahit anong paraan
pero ngayon ay pinipilit na kitang huwag  ako pakawalan

ang bilis.
pero ang bagal

ang bagal ng sakit na idinulot nang iyong pag lisan
ang bagal ng panahon nang pag hilom ng sugat na
iniwan mo

sobrang bagal na halos nawala na ako sa kakabilang
ng oras dahil alam ko sa sarili ko na hindi ko
kakalimutan ang araw na iyon.

sana sa susunod
magpapaalam ka muna bago
mo bigyan ng ulap
ang takipsilim
na sa iilang oras na lang
ay mag gagabi na.  

sa tingin ko, dapat ko munang pigilan ang
pagiisip sa mga bagay na to,
dahil alam ko naman
ni kahit isang salita ko hindi mo bibigyan ng pansin.
Sobrang daya mo naman
dahil lahat ng sinabi mo binigyan ko ng diin.
lahat ng drama mo,
lahat ng kalokohan mo
lahat ng nagmamahal sayo
lahat ng gusto mo
lahat yun alam ko.
hindi ko naman pwede ipagmayabang yun
wala lang din
dahil ang pwede malaman ng lahat
iniwan mo na ako.


wag na natin patagalin pa
dahil alam na nila
alam mo na
alam ko na rin sa sarili ko.

wag na natin ipilit yung mga bagay na wala na
ang nais ko lang naman ay ang iyong paalam
at sana marinig mo rin ang akin.

paalam na sa munting
pahayag na isinulat natin
noong tayo pa ay masaya,
madami akong natutunan
sa'yo at madami ka rin natutunan sa akin, at biglaan,
biglaan na muli nating
bingyan ng magandang pag
salubong ang pagwawakas na
kung anong mayroon tayo dahil
gusto mo na ako magsulat sa pahina ng iba ngunit
naiwan ko ang lapis na kung
saan nandoon pa sa iyong tabi

paalam na sa mga umaga na sa pag gising
ay halos ngiti agad ang nakadapi sa ating mukha
na inuunahan pa natin ang pagsikat ng araw
bago pa tayo magpaalam sa isat isa.

paalam na rin sa saya
na tayong dalawa lang ang nakaka alam

paalam na.

ang bilis lang diba?
sana kung gaano kabilis rin ang pag paalam ko
ay ganoon rin kabilis sa'yo.
paalam.

Isang karangalan ang pagiging *** laude para sa isang mag aaral. Karangalan na siyang hinahangad ng karamihan ngunit iilan lamang ang nagkakamit. Isa sa mga nagkamit nito ay si Hannah Isabelle D. Mendez. Ngunit sino nga ba si Hannah?Isang mag-aaral mula sa URSC na kumukuha ng kursong BSIT. Gusto mo bang mas kilalanin pa natin siya? Halina’t samahan mo ko.
Kanyang pinanggalingan...
Si Hannah ay ipinanganak noong Agosto 21, 1997. Bunsong anak sa dalawang magkakapatid nina Cristeo at Girlie Mendez. Simple lang ang naging buhay ni Hannah. Lumaking mabait, masipag at may takot sa Diyos kahit na mula siya sa isang 'broken family'. Naghiwalay ang kanyang mga magulang nang siya ay nasa ikatlong baitang. Masasabing hindi madali ito para sa kanya dahil nais niya ay buo at masayang pamilya ang makakasama niya ngunit sa pagsisikap at pagtitiyaga ng kanyang ina, naging matatag at matapang si Hannah.
Kanyang hilig…
Si Hannah ay mahilig magsulat, manuod ng mga pelikula at magbasa lalo na ang mga libro na akda ni Colleen Hoover. Ang pagbabasa ang naging pampalipas oras niya at nakakapagpasaya sa kanya. Maraming bagay ang kanyang natutunan bunga ng kanyang pagbabasa at isa ito sa naging dahilan ng kanyang mga kaalaman na nagdala sa kanya ngayon bilang *** laude.
Simula ng hamon bilang mag-aaral…
Noong bata pa si hannah, wala siyang interes sa pag-aaral. Tulad ng ibang kabataan, kasiyahan lang ang kanyang hinangad pero dahil sa kanyang naging **** noong elementarya, naging bukas ang kanyang isipan sa pag-aaral.
Nakapagtapos siya ng elementarya ng may medalya bilang ikalawang karangalang banggit, sumali sa iba't ibang kompetisyon tulad ng Nutri Quiz Bee - 4th place, Hekasi Quiz Bee -2nd place (Elementary, District level) at sa Highschool 15th place sa Sports Page (RSPC) 1st place Drama fest (School level) journalist at naging presidente ng isang organisasyon noong hayskul.
Sa pagtuntong ng kolehiyo, naipagpatuloy niya ang kanyang pagiging aktibo. Nahalal siya bilang kalihim (S.Y.2015-2016), pangalawang pangulo (S.Y. 2016-2017) at 4th year representative (S.Y. 2017-2018) ng BITS Organization. Naging miyembro din siya ng KASALI Organization taong 2014-2018.
Nang tanungin siya kung paano niya nagagawang pagsabayin school activities at academics, simple lang ang naging sagot niya, “Basta masaya ka sa ginagawa mo, magagawa mo lahat at naniniwala kase ako sa ibinigay sayo yung bagay na yun dahil kaya mo".
*** laude…
Hindi naging madali kay Hannah ang maabot kung anong mayroon siya ngayon. Dumating siya sa puntong hindi na niya alam kung ano ang uunahin. Nariyan ang school works, church duties, family problems at dagdag pa ang mga nagsasabing hindi niya kaya ang kursong IT pero kalaunan napamahal na siya dito. Goal na ni Hannah maging *** laude pero hindi niya ineexpect na makukuha niya ang karangalang ito.
“Sobrang saya dahil ipinagpanata ko ito sabi ko kung para po sa’ken ito, Kayo (Ama) na po ang bahala and then nung nalaman ko na isa ako sa *** laude, hindi ko alam gusto kong sumigaw sa galak, sobrang nakaka—overwhelm.”, wika niya.
Tanging inspirasyon niya ang kanyang pamilya para makapagtapos at maabot ang lahat ng kanyang pangarap.
"When the opportunity knocks on your door, always be willing to give it a chance, 'yan lagi nasa isip ko para wala akong pagsisisihan at always give your best shot sa lahat ng ginagawa mo", wika niya ng may halong ngiti sa kanyang labi.
Tunay ngang nakakagalak ang kanyang pagsusumikap upang makamit ang kanyang minimithi. Mula sa buong pamilya ng URSC, proud kami sa iyong pagdadala ng karangalan!

I.
Noo'y akin pangg naaalala,
Nung una kitang makita.
Ako'y humanga na,
Lalo na sa taglay **** ganda.

II.
Nakaka-akit ang iyong bintana ng kaluluwa.
Lalo na’t sa tuwing ngumingiti ka.
Hindi ko mapigilan ang sariling,
Ngumiti rin pabalik sa iyo, sinta.

III.
Araw-araw na tayong magkasama
Sapagkat pareho tayo ng tropa.
Asaran dito, asaran diyan.
Kulitan dito, kulitan diyan.

IV.
Hanggang sa lagi na kitang hinahanap-hanap,
‘Pag wala ka para akong sinakluban ng ulap.
Napapansin na rin nila na kapag wala ka,
Para raw akong lantang-gulay kasama.

V.
Hindi ko rin alam kung bakit ganun?
Lito pa rin ako hanggang ngayon.
Gusto na ba talaga kita?
Hindi ko rin alam ang aking nadarama!

AKO’Y NAKA TINGIN SA LANGIT
SA ITAAS NG BUBONG NAMING PAGKANIPIS NIPIS.
TINATANAW KO ANG MGA PUTING HUGIS BULAK NA PAPALAPIT SA ISA’T ISA AT SAKA DUMIDIKIT.
KAPAREHO NG MIGHTY BOND NA DINIKIT KO SA SIRA SIRA KONG SAPATOS,
KAPAREHO NG KULANGOT NA PINAHID KO SA PADER NG ROOM NAMIN.
KASING LAGKIT NG TINGIN MO SA TAONG WALA NAMAN GUSTO SAYO.
PARA KA TALAGANG ULAP,
KASING GANDA MO ANG ULAP.
NAKAKA SILAW SA SOBRANG GANDA.
MASAKIT PERO MASAYA.
MARAMING TAO ANG DINADAAN KA LANG,
YUNG IBA TUMITINGIN AT SABAY AALIS.
PERO AKO ANDITO PARIN AKO SA ITAAS NG BUBONG, KAHIT TIRIK NA TIRIK ANG ARAW.
KAHIT MATUYUAN AKO NG PAWIS,
KAHIT MABASA AKO NG ULAN,
ANDITO PARIN AKO.
TINITINGNAN KA SA MALAYO.

KAYA KAPAG UMUULAN, MINSAN GUSTO KONG KUMANTA NG
“PAIN, PAIN GO AWAY COME AGAIN ANOTHER DAY.”
DAHIL AKO, AKO ANG UNANG MASASAKTAN KAPAG UMIIYAK KA.
DAHIL SABI KO NGA KANINA UMARAW MAN O UMULAN ANDITO PARIN AKO
SA ITAAS NG BUBONG TINITINGNAN KA AT HANDANG SALUHIN LAHAT NG IYAK NA GUSTO ****
IBUNTONG SA ISANG TAO.
TANGA PAKINGGAN DIBA?
SABI NILA SAKIN
BAKIT KO DAW HAHAYAANG MAGKASAKIT AKO DAHIL SA ULAN,
BAKIT KO DAW HAHAYAANG TUMAGAKTAK ANG PAWIS KO SA GITNA NG NAGTITIRIK NA ARAW
KUNG PWEDE NAMAN DAW AKO PUMAYONG.
OO NGA TAMA SILA.
NAPAKA TANGA KO.
DAHIL MAS GUGUSTUHIN KO PANG MABASA NG ULAN,
AT MATUSTA DAHIL SA ARAW KESA HINDI KITA MAKITA.
ULAP.
KAHIT SAAN NAKIKITA KITA.
IKAW? NAPAPANSIN MO KAYA AKO.

with a bit of "the significance of essence" (ang kabuluhan ng kakanyahan)

ako'y pinoy sa isip, sa puso't damdamin
at may paniwala sa sariling atin
gawaing pinoy maipagmamalaki
isigaw sa mundo at ipagsabi
na...
Dito sa Silangan ako ay isinilang
Kung saan nagmumula ang sikat ng araw
Ako ay may sariling kulay na kayumanggi
Ngunit hindi ko maipakita tunay na sarili
Kung ating hahanapin ay matatagpuan
Tayo'y may kakanyahan dapat na hangaan
Subalit nasaan ang sikat ng araw
Ba’t tayo ang humahanga doon sa Kanluran (Francis "kiko" Magalona)

(Gloc 9)
Bato bato sa langit
Ang tamaan’y wag magalit
Bawal ang nakasimangot
Baka lalo ka pumangit
Pero okay lang
Hindi naman kami mga suplado
Sumabay ka sa amin na parang naka eroplano
Sa tunog ng gitara
Kasama ng pinakamalupit na banda
Pati si "kiko"
Magaling-hindi parin kayang tapatan
Parang awit na lagi **** binabalik balikan
Stop-rewind i-play mo
Nakapakasaya na para bang birthday ko
Alam mo na siguro ang ibig kong sabihin
Hindi na kelangan pang paikutikutin
Baka lalong matagalan lang
Lumapit at makinig na para iyong maintindihan
Mga salitang sinulat na hindi ko papel
Pero pwede ilatag
Na parang banig na higaan
Kapag hinawakan ang mikropono parang nabubuwang
Eh kasi naman siguro
Ganyan lang kapag gumagawa kami ng bago
Medyo nabibilisan
Hindi mo naisip na pwedeng mangyari
Magkasamasama lahat ay kasali!

(solEmn oaSis)
minsan ko nang ipininta
aparisyon ng aking obra
doon,,, manipulasyon lamang ang kontra
pagkat ilusyon lang ang gamit kong tinta
o pareng makata
imulat ang mata
sa larawang likha ng madamdaming kataga
kung itutuon sa puso't isipan, titimo talaga
sa isang alagad ng sining
walang boses na matining
ang tulad nating mandirigma ay isinilang
upang ang kapayapaan ay isaalang-alang
bato-bato sa lawak ng langit
hinde tamaan wag magagalit
sa aking apat na sulok ng panitik
mensahe ko sa quadro ay hitik
ang lihim sa likod ng lalim
may gintong butil na di patitigil
lantaran man ang talinghaga
patagong kaway agwat ng kataga
sapagkat sa bawat pag-ani
ng parirala sa aking balarila
muli ngang sisibol itong binhi
at para sa kanya...ako ay nag-punla

(curse one)
bilang isang nilalang na sumumpang
mag hahatid ng mga musikang
kaylan man ay hindi maka-kalimutan
at inaalay kahit kanino man
patuloy lang susulat ng tulang
sumusugat-gumugulat ang kantang
nakaka-mulat ng mata. Anu mang
pag subok kayang kaya pag nag sama sama na
ang mga sundalo ng kalsada

“I am not a teacher, but an awakener.”
― Robert Frost

May mga walang alam na nagpapanggap na may alam. Mga nagmamarunong na akala mo ay mga pantas pero ang totoo ay masahol pa sa tunay na mga mangmang. May mga nagsusulat pero hindi marunong magmulat, kahit bulatlatin mo ang kanilang mga aklat na hindi magluluwat wala kang mapupulot, wala itong alamat kundi puro lamat. Ganito sila ‘pag iyong sinalat walang k’wentang bumanat.

Ang mga panaginip ng isang paslit ay laging naghahanap ng katuparan tulad ito sa isang malawak na paliparan na ang mga tapakan ay tila walang hangganan. Ang banggaan ng mga saranggola guryon man o boka-boka ay sumasagisag sa sigla ng kamusmusan. Walang bobo, walang tanga at walang mahina ang totoo para-paraan lang para matuto ‘yan ang hindi alam ng mga ungas na nagtuturo.

Natatandaan ko madalas na pinapatayo ako sa harap ng pisara kasi maingay daw ako at malikot. Madalas din akong mapalo kasi mahina ang ulo ko pagdating sa Matematika. Bakit ano’ng kadakilaan ba ang meron sa pananahimik at kelan pa naging pang-aliw sa puso at kaluluwa ang mga numero? Walang lumiligaya sa pagmememorya at hindi nakaka-ulol ang pagiging malikot at maligaya.

**** ka ba talaga? Parang hindi naman, mas mukha kang tinderang tuliro na abala lagi sa pagbebenta ng yema, kendi at kung ano-anong sitsiriya. **** pangalawang magulang? Kaya pala mas mabagsik kapa sa tatay kong maton at mas masungit kapa sa nanay ko. Nagtuturo ka ba’ng talaga? Hindi naman, mas mahaba pa nga ang oras mo sa pakikipaghuntahan.

Ang **** ay hindi lamang dapat na nagtuturo s’ya ay tagapagmulat din. Isang John Keating (teacher sa pelikulang Dead Poet Society) ang kailangan ng mga bata sa mundo. Nagmumulat hindi nagmamalupit, hindi kailangan na manghagupit at walang dapat na ipilit. Ang eskwelahan ay hindi pugad ng mga pipit. Matalino, magaling at matalas mag-isip ayos lang yan. Subalit punong-puno na ang mundo ng mga matatalinong walang pakinabang.

Ang umibig at maging tunay na kapakipakinabang sa mundo at sa kapwa tao, ito ang dakilang aral na dapat na ipangaral. Walang silbi ang mga pagpapagal sa loob ng paaralan kung ang natutuhan mo lang ay kung paano kumita ng limpak-limpak na salapi. Kung ang alam mo lang sabihin ay Yes Sir at Yes Ma’am walang silbi ang iyong pinag-aralan. Nakakalat na sa lupa ang mga pipi na hindi marunong magsalita at magpahayag nang kanilang tunay na saloobin. **** na nagtuturo maliban sa hintuturo at nguso sana gamitin mo rin ang iyong puso.

Oh magandang binibini, ako’y lubos na nagagalak dahil sa ating mga mumunting palitan ng mga mensahe. Kahit na ito’y di masyadong impormatibo, ako’y lubos na nasisiyahan sa ating mga pinag-uusapan.

Oh binibini, ang bawat ngiti na iyong pinapakita ang siyang nagbibigay sigla sa matamlay kong araw. Ang iyong mga tawa ang siyang nagsisilbing musika sa aking mga tenga, na walang kapantay sa tinig at ganda.

Kahit na sa kakaunting panahon na tayo’y nagkilala, para na kitang kaibigan na kay tagal nang kilala. Ang bawat palitan ng mga letra’t salita ay may kasamang pagmamahal at tuwa. Kaya ang mga salitang ito’y kusang lumalabas sa aking dila.

Oh binibini, nawa’y mapansin mo ang mga problema na dulot mo, sa pagka’t gabi-gabi nalang ako’y di makatulog pag na-aalala ang mga ngiti **** sintamis ng preskong bino at ng mga titig **** kasing init ng siling labuyo.

Nawa’y sa pag idlip mo’y mapaghinipan mo ako, ng ako rin ay makadayo sa mundong tayo lang dalawa ang nandoon. Kung saan malayo tayo sa mga mata ng di nakakaintindi, at sa mga salita ng di nakaka-alam.

Oh binibini, lagi mo sanang tandaan, na kahit saankaman ay laging nasa sayo ang puso ko. Na kahit bagyo ma’y dumaan at mga lindol ay maranasan, na ang pagtingin ko ay laging sayo lamang.

Minsan ako'y napapaisip,
Kung bakit pa ako pumapasok sa eskwelahan,
Pumapasok ba ako para mag-aral?
Eh pakiramdam ko wala naman akong natututunan,
Kabisado ko lahat, ngunit ni isa, wala akong naiintindihan.
Bakit pa ako nag-aaral?
Para ba sa ito aking kapakanan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit wala naman talaga akong natututunan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit ito ang dahilan ng aking kalungkutan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit nalilimutan ko na magkaroon ng mga kaibigan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit nasasakripisyo na ang aking kalusugan?
Para ba talaga ito sa aking kapakanan, kahit kayo at hindi ako nasisiyahan?
Kayo lang ang natutuwa sa mga matataas kong marka,
Ang mga grado at papuring aking natatamasa, hindi sapat para gawin akong masaya
Nasasakal na ako, gusto kong makahinga
Nakaka-pagod mag-aral lalo na't hindi ko naman gusto ang aking ginagawa
Sinasagad ko ang aking sarili, para kayo't maging
Puyat na puyat,
Pagod na pagod,
Bagsak na ang katawan
At ginagawa lang nilang katatawanan ang aking kapaguran
Hindi nila pinahahalagahan ang aking nararamdaman,
Tao rin ako napapagod, nasasaktan.
Sana maisip niyo rin na gusto kong mag-aral, mag-aral ng hindi napipilitan
Gusto kong mag-aral ng may natututunan
Ayokong maging basehan ang aking mga marka ng aking pagkatuto
Gusto kong pumasa hindi lang dahil basta't kabisado ko at may naipasa
Gusto kong pumasa dahil ako'y may natutunang mga aral na aking dadalhin hanggang sa aking kamatayan.
Bakit pa ako nag-aaral?
Dahil naniniwala akong may makikita akong pagbabago, may makakatagpong **** na babago ng aking pananaw tungkol sa totoong kahulugan ng edukasyon at pagkatuto.

Love na love talaga kita eh, and it would mean so much lalo na
pag binanggit ko pa na mahal na mahal na talaga kita. NAPAKA STRANGE.

He is shy, kind, innocent, pleasant, different, even for a guy
He is fragile, sweet and mostly meaningful, mostly to my life.

Kahit alam kong wala kami dun sa stage na,
"in relationship" i'd bother myself to care.
Kasi he is meaningful, mahalaga siya saakin, yung tipong kaya ko syang alagaan at aalagaan no matter what. I would make time for him just to see him, smile, laugh or even giggle a bit, because his  happiness makes the most out of him and it makes me happy too.
Kung kakayanin kong kwentuhan siya gabi gabi hanggang sa makatulog sya gagawin ko (kaso ang tagal nya mag reply kaya ako yung nakakatulog :3)

Sabi nila sakin,

"grabe na yan ahh. baka nakakalimutan **** babae ka pa din ah?"

Sabi ko,

"oo alam ko, at alam ko yung ginagawa ko."

"yun naman pala eh, ano yan?"

"ang alin?"

"yang tipong support support na yan?"

"wala namang masama dyan, atleast napapakita ko padin sakanya na mahalaga siya sakin, kahit di nya nararamdaman"

"ayooooooon, manhid"

di na ko sumagot, sumasama din kasi yung loob ko pag naririnig kong sinasabihan sya na manhid eh, kahit totoo, parang sakin bumabalik kasi ako yung nagbibigay ng effort pero parang di nya na fe-feel. Pero mahal ko padin siya, walang makakapag bago dun.

Yung mga simpleng tweet nya na, napapalundag ako sa kilig at tuwa.
Yung mga kindat nya na (kahit hindi siya marunong) nakakamatay.
Yung mga biglang ngiti nya na, nasusulyapan ko bawat tingin.
Yung mga mata nyang mapupungay na lagi akong dinadala sa langit (hindi naman siya chinito, feeling lang hahaha)
Yung kilay at buhok nyang lagi kong hinahaplos (naka keratin daw eh hahaha)
Yung boses nyang sintonado, pero pag kinakanta nya yung "When You Say Nothing At All" pati ung "Life of the Party" lumalabas yung pagka inner Michael Buble nya.
Yung moves nya na mala 90's, na pag sumasayaw sya sa harap ko napapatakip nalang ako kasi, mas lalo akong nafafall.
Yung kuko nyang laging bagong gupit.
Yung amoy nya na parang amoy baby, tapos minsan panlalaking panlalaki (seryoso nakaka ******)

At maraming maraming marami pa.
He's my kind of perfect.
Sabi nga nila, pag mahal mo ang isang tao, lahat ng imperfections nya sa sarili o sa buhay pa yan, his flaws, handang handa kang tanggapin yun ng buong buo, walang labis, walang kulang.

Love is accepting, who they are and what they are.
Diba sabi mo di ka marunong mag luto? Ako din eh, siguro sa tamang panahon, we would invent kinds of dinner or even breakfast and lunch, that your dad and my mom used to do. Kahit di tayo sigurado sa anong lasa nung pagkain na magagawa natin, as long as we got it each other, we can make it better.

Di ko alam kung bat umabot ako dito eh, alam mo bang onting onti nalang, ako na talaga manliligaw sayo? Ang bagal mo kasi eh. Hahaha joke lang, syempre hanggang panaginip ko nalang yon.

Nung coronation night, pinuntahan kita sa dressing room nyo,
I was really stunned, as you walked out that room. Destiny nga ba talaga? I was REALLY shocked, kasi merong SLOW MOTION, i have never felt that feeling before, NEVER!
Tapos yung sinabi ni Sir Yu, may kwinento sya sakin tungkol sa napagusapan nyo tungkol sakin. Long story-short, naglululundag ako sa kilig at tuwa na, who would have thought na masasabi mo pala yung mga ganung salita na yun.
Tapos si B1, haha natatawa nga ko kasi kinikilig daw siya satin, aabangan nya daw yung next chapter natin, ang tanong meron nga ba?

Jon Ray Ico Ramos! Oo ikaw! Malakas loob ko banggitin pangalan mo dito, kasi wala kang account dito at di mo alam na may ganito ako, ibig sabihin di mo to mababasa and as far as i know walang taga SCCV ang may ganito, well. HAHAHAHA!
Mahaaaaal na mahaaaal kita. Minsan sa sobrang saya ko pag kausap kita napapatype nalang ako ng "I love you" muntik na nga akong makasend nyan sayo eh, buti nalang talaga hindi hahaha :3 wala na kong masabi kasi inaantok na talaga ako as innn.

Basta sana pagka gising mo, mabasa mo to (pero syempre di mo to mababasa) para malaman mo na, ikaw ang huli kong iniisip bago ako matulog.

Good mor-night!
---------------
Good morning, Jon Ray!


P.S: sinadya ko talagang ipost to ng 5:55 AM kasi favorite number mo ang 5 so, ayan :)

Galit na namuo sa bawat tao,
Kakaiba kung dumayo,
Hahamakin ang iyong pagkatao,
Ikaw, kayo, tayong lahat magpakatotoo.

Galit-----anong klase ka kung ika'y humagupit,
Sa pusong sawi at naiipit,
Wala kang itinitira sobra **** lupit.

Ang pwersa mo'y mala-delubyo,
Lakas mo'y katumbas ng bagyo,
Hindi ka pumo preno,
Tiyak ika'y may ikinukubling misteryo.

Sinuman ang di mag-ingat ay matatangay sa dumadaragsang alon nito,
Sapagkat ito'y may elemento,
Ito'y hindi mo mababana-ag o mapagtatanto,
Di mo mawari kung ano,
Kaya't pigilan mo,
Kung nararamdaman **** ito'y papalapit sa'yo.


Labanan ang .......

Galit ng paulit-ulit,
Minsan ito'y makulit,
at nagpupumilit,
Ngunit sa luhi kung ito'y mapagtagumpayan mo napakasulit,
Bakit?
Makakamit mo ang isang aral na maliit,
Ngunit nagpapalaya sa damdamin na puno ng sakit,
Na para bang ang kaluluwa mo'y nawalan ng hinanakit,
at sa tuwina'y nakaka-akit,
Mula sa isang taong nagkakamit,
Mistulang bituin sa langit,
Napaka-marikit!
Nagniningning! mistulang sa tahanan nakasabit.

Bigla ka na lamang sumulpot na parang kabute.
Kasama ang mga simpleng ngiti mo na nakakahalina.
Isang imahinasyon na unti-unting nalikha ng di namamalayan.
Mula sa mga teorya at ideya na pwedeng mabuo tungkol sayo.
Doon palang alam ko ng gusto makipaglaro sa akin ng tadhana.

Nagtataka bakit sa bawat pag gising ko sa umaga,
Kahit sa palagay kong nakaka-isang hakbang na ako palayo sayo,
Sa tuwing makakasalubong kita at madidinig ko ang tinig mo,
Tatlong hakbang pabalik nanaman ang tatahakin ko.
Di ata napapagod ang tadhana, pwes ako hinihingal na.

Langya, napakalabo nga naman diba?
Maging tayo, ikaw at ako, diin ng iba.
Hindi ko alam kung tama pa ba o tama na.
Ayokong malaman, ayokong makawala.
Makikipaglaro na lang ako hanggang manalo na ko sa tadhana.

Puro tiis.. nakakainis!
Mukha nyong manipis!
Pengeng hapinis.

Isinulat ko ng lapis,
problemadong labis.
aking ninanais,
sarap na walang kaparis!

utak ay napapanis,
sa katulad nilang balawis,
kinukulang ka't nagpapawis,
ngunit sa iba'y labis labis!

gagambang may katis,
de lata **** lumolojis!
utak ay nabobopis,
nah! pambihirang patis!!

mabuti nalang as is,
nandiyan ka lagi mis,
sa tingin **** nakaka-pris,
nakakawala ng inis :)


pakiramdam ay namimis,
kahit man lang isang daplis.
labi **** ninanais-nais,
parang gusto kitang ikis!

Sinasaktan ka lang n'ya.
At hindi sa paraan ng salita.
Pisikal.
Sinasaktan ka lang n'ya.
At masakit na hindi ka n'ya sinasaktan sa paraang alam kong mas masakit, damdamin.
Dahil kahit ano pang sabihin ng iba na mas masakit masaktan ang damdamin kaysa pisikal,
ay mas gugustuhin kong umiyak ka dahil minura o sinisi,
kaysa sakal sa leeg at sugat sa labi.
Masakit,
kung iisipin ang suntok sa mukha,
o harangan ang paghinga sa pamamagitan ng unan.
Masakit, na sa lahat ng sasaktan ay ikaw pa.
Prinsesa, inalagaan ng ilang taon bilang kaibigan
upang makita lamang ang mga pasa sa braso,
sugat sa puso,
mukhang maamo na nilamon ng pait.
Pero nakaka ngiti pa rin sa akin na para bang walang nangyari.
Higpit ng yakap na para bang walang sakit na iniinda.
Tawa na kay lakas na wari mo'y hindi umiyak kagabi.
Gabi-gabi kong iniisip kung anong ginagawa mo,
hindi,
kung anong ginagawa n'ya sayo.
Dahil bukod sa saya na naibibigay n'ya
sa bawat halik,
o yakap,
o talik
ay mas nangingibabaw ang sakit
mula sa suntok,
sampal
at sigaw.
Pero sa sulok ng aking utak ay mas mapapasaya kita.
Oo,
naisip ko na ito dati,
at mas iniisip pa ngayon.
Alam ko namang malabo ang mga pangyayari dati pero mas lumilinaw na ngayon.
Sa mga panaginip lang dati nangyayari, isasabuhay na ngayon.
Mahal kita at hindi ka dapat mapa sa kanya.
Dahil una pa lamang kitang nakita , ay akin ka na.

Mga sulat kong tula
Mga sukat at tugma
Hindi ba tumatak sayo sinta
Mga gawa kong tula?
Na sa iyo lamang ilalathala

Mga maririkit na salita
Mga nagtutugmang salita
Hindi ka ba kinilig aking sinta?
Hindi ba tumatak saiyong isipan mahal kong dalaga?

Mga nakaka kilig na banat
Bakit parang walang tama
Sa iyong isipan at puso na dun naman patungo ng mga salitang pinagisipan ng tamang sukat at tugma

Nakukulangan ka ba
Kailangan bang deretsuhin ko na?
Okaya isigaw ko pa?
Na mahal kita sinta?

Walang halong biro
Dahil nahulog na sayo
Kaya nung iniwasan mo na ako
Parang nasa burol, napakatahimik ko
Para bang nagluluksa ang sarili ko
Nawalan ng ngiti ang labi ko

Umaasa parin na tumatak sayo
Sinta ikaw lamang gagawan ng obrang ganito
Dahil nakakaiba ka sa
ibang mga dalaga mahal ko
Kaya lahat ng itong sukat at tugma
Mga obrang pinagisipan ng mahaba
Kahit ayaw mo na, sayo parin ilalathala.

Isang liham na ako lang ang nakaka-alam
Liham na itina tago-tago ko ng napaka tagal
Liham na mag-paparamdam sa akin
Kung bakit nga ba ako kulang?
At mag-papaalala sa akin na hanggang dito lang
Liham na isinusulat ko ng matiwasay
Dahil alam ko,
Para sayo 'to.

Liham na siguro dapat nung una pa lang
Binigay ko na
Liham na dapat nung una pa lang pina-alam ko na
Liham na dapat ay na-alala ko pa
'Di sana hindi nako nag-iisa pa
Isang Pag-ibig na ibig ipa-batid
Pag-ibig na gusto kong makamit
Pag-ibig na sigurado akong masakit.

Pero
Ito'y hindi pa batid
Kung ito nga ba'y mag-dudulot ng sigalot
'O mag-dudulot ito ng kirot
Dahil sa utak na pa baluktot
Wala akong ****-alam
Basta ang alam ko lang
Ikaw lang ang mahal
Ngayon
'O maging mag-pakailanman
'O mag pa sa walang hanggan.

Ayoko ng bilangan
Ayoko ng kuwentahan
Ayoko ng gumamit ng tala-pindutan
Dahil walang sukatan at bilangan
Kung hanggang saan ang aking pagmamahal
At kung hanggang saan ang kaya kong gawing bagay  para lang sayo.
Wag mo ng tangkaing tanungin pa
Dahil yan ay bukod tanging ako lang ang may alam.
Dahil wala talaga itong sukatan.

Dahil lang sa isang liham
Ako'y nagkaka ganyan
Hindi ko na alam
Kung sino 'ko.
Kung ako pa ba 'to?
Kung totoo ba 'to?
'O ito ba ay parte ng biro?
'O parte nga ba ng bugso ng puso?

Kasi ang pag-kakaalam ko
Hindi naman talaga ako ganito.
Siguro nga
Sobra akong na-dala
Nag-padala sa aking nadarama
Na tama ba ito 'o mali?
Ayokong mag-patali
Ayokong mag-madali
At mag-pasakal sa mga bagay na di ko alam kung hanggang saan ang kakahantungan.
Tama ba ang Aminin sayo ang totoo?
At tama rin ba na sabihin ang maling pag-tingin ng aking damdamin?

Kahit alam ko
Meron ka ng bago.
At may iba ng nag-papasaya sayo
At 'yun ay 'di na ako.
Malungkot dahil ang pag-kakaalam ko
Bago pa siya dumating sa piling mo
Merong isang taong umalalay sayo ng minsan,
Minsan na sa piling ko ay naging masaya ka naman.

Pero wag kang mag-alala
Ako ay desperada
Oo tama
Ako nga ay desperada
Kaya ako ay patuloy paring aasa
At mag-sisilbing mga paa at kamay mo
Kahit 'di na maaaring maging tayo
At magiging saklay na taga gabay sa tuwing ikaw ay nahihirapan.

Mapagod man ako
Ay ok lang yan!
Dahil alam ko parte yun ng pag-mamahal ko sa'yo, na binuo ko sa aking isipan na naging liham at naging bukang bibig ng aking kaibuturan.
Kahit alam mo,
Na ako ay sobrang masasaktan
At mahihirapan
Mas pinili mo parin na ako ay iwan
At 'di na balikan
Dahil siya na ang iyong mahal
Kaya
Tanggap ko na,Mahal
Paalam.

Sa isang istorya
Na nagpapatunay na
Mahal Kita
Kwentong tayo ang lumikha ,
Ikaw at Ako ang nakakaunawa ,
Oh kay sarap ding'gin
Kapag sayo nang gagaling
Ngunit sa panaginip lang aasamin

Tinadhana kaya ng maykapal
O sagot sa aking mga dasal ,
Pinagtagpo bakit tila napakalayo
Nagkasama bakit tila napakalabo
Pagmamahal na iyong ipinaranas
Lalasapin bawat oras

Ikaw , Oo Ikaw
Ikaw na minahal ko ,
Ikaw na inasam ko ,
ikaw na pinalangin ko ,
na sana'y din'gin mo
Kahit na wala ako .

Sadyang nakaka baliw ang mundo ,
Minsan nakakainsulto ,
Kung kailan mo natagpuan doon nasayang ,
Kung saan naging masaya doon biglang natapos ,
Kung kailan mo naramdaman ang buhay doon ka
unti unting pinapatay

Bakit ? Bakit ?
Bakit may katapusan?
Naging masaya pero bakit sandali ?
Bakit kung kelan ako nakabuo ng kwento'ng tayo ang bida saka ka nawala aking istorya

Iaasa pa ba sa panahon ?
Isisigaw hanggang tumahan
O Ipapaagos nalamang sa mga alon
Hihintayin pa ba ang pagbabalik ng dati ?
Noong Mahal mo ako at mahal kita ,
Noong sabay sa pagtawang walang humpay
Mga ngiti **** pamatay
Mga mata **** walang humpay na nakakapukaw ng atensyon
Dating ako, ikaw, ang diyos at ang tayo

Hanggang dito na lang ba ?
Hanggang sa ala-ala nalang magiging masaya ?
Hanggang dito nalang ba ang istorya ?
Sa isang imahinasyon'g Ikaw na walang ako
At tayong walang tayo?

Di naman sa tamad,
di naman sa lahat,
meron lang talagang subject
na di ko magets.
Nakaka-sad.

Merong subject
na ang sarap tulugan,
yung parang na-overdose ka
sa paglaklak ng sleeping pills.

Meron ding subject
na kung iisipin,
di naman magagamit
sa tunay na buhay.
Pwera na lang sa
"Can you replace my X
without asking Y?"

Merong din yung subject
na terror ang teacher,
kapag naleleksyon,
isang balde ang pawis mo
dahil baka ikaw ang mapagtripan niya,
tapos wala kang maisagot.

Merong din subject na madali lang,
yung akala mo pasado ka na,
pero mali ka!
Dahil pagdating ng exam,
ang hirap ng mga tanong.
Yung feeling mo,
di naman nabanggit sa klase,
kaya ayon! GG!

Pero kahit ano pang reklamo natin,
wala tayong magagawa.
Dapat pag-aralan para di magkaalanganin
sa katapusan ng sem.
Dahil kung di bagsak ang grade mo,
baka DRP o INC naman. Naku po!

May ka chat ka nag hi at nag wave pa
Ikaw naman 'tong si desperada mag ka jowa
Napapikit bigla at sabay sabing
Lord eto na ba?
At dali-daling dampot ng phone
Ma-replayan lang siya ng bongga
Hindi pa man nagiging kayo'y may call sign nanaman
Tulad lang yan sa una ****  nakatawagan
Pero sa huli, di rin naman kayo nagtagal.

Kaya eto ka nanaman aasa
Aasa na baka eto na
Aasa na sana siya na
Aasa na baka sa huling pagkakataong ito ibigay na sa akin ng mahal na bathala ang aking mga dasal na   sana dumating na siya
Pero tulad ng karamihan,sa una lang talaga masaya
Sa una lang siya magaling
Sa una kalang niya pakikiligin
Pero pag dating sa huli
Di ka rin naman niya iibigin.

Sabagay kasalanan mo rin nsman
Nag "hi" lang iniisip mo,may gusto na siya sayo
Binati kalang halos maihi ka na sa kilig
Binanatan kalang ng mga linyang "babe kain kana" iniisip mo mahalaga kana sa kanya
Hinawakan lang niya mga kamay mo
At sinabihan ng mga katagang "ikaw lang,walang iba" iniisip mo mahal kana
Di ko rin naman nilalahat
Pero mas madalas,mas tama pa yung kutob  sa mga bagay na posibleng mangyari.

Kaya wag **** isisi lahat sa kanya,
Sa kanila
Kung nasaktan ka at nahulog ka sa kanya
Kasalanan mo rin naman,dahil nagpadala ka sa mga messages niyang puro pambobola na magpapaasa sayo ng sobra
Mga messages niyang magpapakilig sayo dahil alam niya na dun ka niya makukuha
Mga messages niyang walang kwenta
Pero aminin mo,kinilig ka
Mga messages niyang patuloy ka paring umaasa na baka? siguro? Totoo na

At sa mga messages niya na dahilan ng pagkalugmok mo sa kalungkutan na walang ibang nakaka alam kung gaano kasakit ang pagsabaying dibdibin sa iisang araw lang ang dalawang bagay ng iyong nararamdaman ngayon
Ang maiwan ng walang dahilan at
Masaktan ng wala kang anumang karapatan.

Ang maiwan ng walang dahilan dahil hindi mo naman siya naging pag-aari kailan man
At masaktan ng wala kang anumang karapat
Dahil kahit kailan hindi ka naman niya talaga minahal
Dahil pinaasa at pinasakay kalang
Dahil alam niyang dun ka bibigay
At dahil nagtagumpay siya,gagamitin niya itong armas para paglaruan ka
Kaya mag ingat ka sa mga mabulaklak na mga salita ng mga taong gagamitin ang iyong nadarama, sumaya lang sila.

Kung di kaya tayo nagkita,
Paano ko mahahanap ang lihim na palasyo ng saya?

Ang alam ko lang musika noon ay namamatay na sigaw galing sa milyong-milyong bangin

Kuntento na sana ako malunod doon
Paulit-ulit...

Hanggang narinig ko ang boses mo na hinalik nang payapa ng isang mitikal na kagubatan sa gitna ng gabi

Hinaluan pa ng bagyo ng  rebelyon at init na tamang-tama sa akin

Nakaka-excite ka...

Hinahanap ang iyong tunog sa kahit anong anyo
Sa kahit saang lugar

Naaaliw sa iyong misteryo
Bakit kasi rin ang angas mo noong sa munting sandalian na nag-usap tayo?

Planado ko na ipantay ang ihip ng hangin sa direksiyon mo
Ang tanglaw ng tadhana  
Naaabot ko na

I-ikaw din pala?
Gusto mo ipantay ang direksiyon
Hindi pala ako nag-iisa...

Hindi na tayo mag-isa.

Nabunyag ko pa na may tamis na tago sa iyong pigura
Di na kita mabura
Paano ka burahin...
Paano ka ba buburahin?!

Hanggang naintindihan ko na  wala nang magpapantay

Hinawakan ka na
Paulit-ulit
Inuulit sa kamay
Sa labi
Sa isip  

Napabangungot noong isang gabi na maghiwalay
Luha naman ang nahalay
Wala man "silang" gusto sa ideya natin
Mahihimatay na lang sa tamlay
Ng mga nagtatalampasang emosyon nila na walang malay
Hahawakan ka hanggang di hulihin
Hahalikan ka kahit babagyuhin
Walang kahulugan ang pagpigil ng damdamin

Unang-una ko itong pag-iibigan
Akala ko hindi ko maiiwasan ang kasaysayan ng dugo ko na puro sa maling tao napunta ang pagmamahalan
Akala ko wala nang mag-aalaga sa sirang tao na katulad ko
Napaka-haba ng iyong pasensya
Kasi ako wala na talagang pasensya sa sarili ko
Ang presko nang may nagtatanggap sa aking konsensiya
Na walang kapalit na hinihintay
Na walang sampal na hinihintay

Dami dami mo nang ginagawa pero
Wala ka talagang kailangan gawin
Para pasayahin ako
Mamasdan ka lang
Kasi hindi kita papakawalan

Pumantay ang linya
Pumantay ang oras
Pumantay ang agos
Pumantay ang dagat

Sa iyo na ako lulunod  magpakailanman

Sa bilang ng isa,

Dalawa,

Tatlo.

Ayaw ko sabihin sa'yo
itong nararamdaman ko
Ayoko magtanong
kasi takot ako sa iyong sagot na hahantong sa iyak na pabulong  
Ayoko magalit
kasi ang sitwasyong ito ay paulit-ulit

Pero ayoko rin na iniisip mo pa siya
Nakaka-insecure kaya
Ayoko na ikukumpara ang sarili sa kanya
kasi tang-ina ang perpekto niya

Ayoko sana magbahagi ng tula
pero ito ang paraan maipalabas ang nadarama

A aminin ko, masakit
Y ung tipong dahan-dahan umaagos ang luha
O o, iniyakan ko na naman ito
K aya ayoko na sanang malaman mo
O kay lang, kasi palaging "okay" naman ako.

Ikaw, ako, sila, tayo,
Panghalip lamang ba ang mga ito?
Hanggang panghalip nga lang ba?
O baka may tinatago pang iba.

Yung mga panghalip na panao,
Inihahalili sa ngalan ng tao,
Yung ginagamit pag di tiyak,
O may alinlangang hawak.

Dahil di ako sigurado,
Di ako tiyak kung ano,
Kung ano ang itatawag ko,
O kung sino ka nga ba sa buhay ko.

S'ya ba'y kilala ko?
Panghalip ba'y kailangan dito?
baka ako'y nagmamaang-maangan lang,
At sabihing di ko to alam.

Ikaw, yung parang naging kapatid,
Ikaw, yung simpleng nakaka-akit,
ikaw, yung saki'y nkapagpangaral,
Ikaw, yung sana'y sagot saking dasal.

Ako, yung kasalukuyang nagsusulat,
Ako, yung para sayo'y salat,
Ako, yung masasabing mangangarap nalang,
Ako, yung lupa't ikaw ang kalangitan.

Sila? sino nga ba yang sila?
Sila, yung iyo at aking nakasama,
Sila, yung sa buhay nati'y naging parte,
Sila, yung kasama natin sa pag abante.

Tayo, ito yung sakit sa ulo,
Tayo, yung si ko alam kung sinu-sino,
Tayo, yung ako at mga kasama ko,
Tayo, yung ikaw ba yan at ako?

Hep hep hep! parang mali,
Dahil yung ikaw at ako'y parang di maaari,
Wag naman nating kalimutan sila,
yung iba pa nating mga kasama.

Dahil yung tayong ikaw at ako,
Yung tayong sa totoo'y ninanais ko,
Yung alam kong di angkop sa pagkakataon,
"Tayo", ang etiketang di pa napapanahon.

Hindi ko rin alam.
Kung bakit naguguluhan,
kung bakit mas gusto ang pinaghihirapan.
O mas gusto lang talaga mahirapan.
Bawat tinginan na hindi ko alam
kung ako lang ba ang nakaka alam,
nakakapansin,
na meron talagang namamagitan sa atin.
Isang napaka weirdong koneksyon
na nagdudugtong sa mga isipan,
iniisip
pati ang pinaka malalim
at ang pinaka sulok ng imahinasyon,
kuha mo ako.
At agad ay nakuha rin kita,
hindi ko naman alam na pati pala ang puso ko nakuha mo na.
O ako lang pala ang nakakaramdam,
nakakaisip,
nakakapansin,
na ako lang pala ang nakakakita,
nakakarinig,
amoy ang bango ng iyong buhok sa t'wing bebeso
o yayakap
o lalapit upang tumabi,
makipag-usap,
oh sinta.
Ganda ng iyong mga mata,
chinita,
halos hindi na ako makita kapag napapatawa,
o hindi mo naman pala talaga ako nakikita
sa paraan kung paano ko gustong makita mo ako?
Oh sana, habang napapatawa kita,
habang lumiliit ang iyong mata
ay mas lumakas ang pandinig mo,
na ikaw lang sinisigaw nito.
Nitong puso ko.

Kahit anong pahinga, nakaka pagod parin
Araw na paulit ulit,
Wala paring nararating

Mahal, miss na kita
Marinig ko lamang ang iyong tinig
Kaba sa aking dibdib ay di maalis
Ngunit sa madalas nating mag-kausap
Kaba'y napalitan ng saya at kilig

Hindi alintana ang takbo ng oras
Basta't masaya tayong nag-uusap
Malamyos **** mga tinig
Na tila nakakapang-akit sa pandinig

Ang mga tawa **** nakakahawa
At ngiti sa iyong mga labi, na kay sarap hagkan
Sa bawat salitang iyong binibitawan
Na parang kay sarap pakinggan
Animo isang ibong umaawit sa kakahuyan

Madalas na pambubully ang iyong nakatutuwaan
Ngunit ako na ma'y nasisiyahan
Kapag ikaw nama'y ginantihan
Madalas ika'y napipikon
Kaya't ninanais pang ika'y asarin
Hanggang sa tuluyan ka nang magtampo

Kaya ika'y aking susuyuin upang ang tampo'y
maalis at tayo'y muling magbabati
Na animo mga batang paslit
Ngayon ika'y tila nagbago na
Buhat nang ika'y saktan nya

Mga ngiti at tawa mo'y unti-unting nawawala
Bagkus napalitan ito ng lungkot at sakit na dulot niya
Mahal, hayaan **** ika'y aking aliwin
Upang ang kalungkutan mo'y mawaglit

Mga ngiti sa iyong labi ay muling bumalik
At mga tawa **** nakaka-miss
Mahal, kung sana'y ako na lang at 'di siya
Hindi ka kailan ma'y luluha
Ako na lang sana at hindi siya.

"...Pilit ko man itago, ngunit
isipan ko'y nasa iyo.
Hindi ko maiwasan,
hindi kaya ako sa iyo
ay tinamaan?🎯🥰

Maitatanong lamang,
bigkis mo kaya ang
aking kasiyahan?
Tuwing ikaw ay aking nakaka-usap,
damdamin ko'y nahahagip
sa mga ulap ng isang iglap. 🌬☁️

Hatinggabi nang muli,
payapa ang mundo,
may awit na bumubulong
at sa puso pumapanhik.

Bumangon at sa langit ako'y
tumatanaw na may ngiti,
libo-libong mga tala, iisa ang
pumukaw ng aking tanglaw...
Yun ay ikaw... 🙈🙈🙈

Iniisip-isip, sana'y masilayan
kita sa aking panaginip.
****-usap sa tadhana
na sana ang lahat ng ito
ay maging takda
at magkaroon ng
mabubuting gunita
at huwag sana mauwi
sa isang kisapmata
at maling akala..." ❤❤❤

Ilang beses ako nag tangkang sumulat ng tula ngayong araw na ‘to.
Pero parang walang pumapasok sa ulo ko.
Maraming gustong sabihin ang puso
Pero parang hindi magawang i-proseso

Mahusay akong umintindi ng ibang tao
Sabi nila, isa daw yun sa aking talento
Pero bakit pag dating sa sarili ko,
Ako’y na ba-blanko?

Wala naman akong problema
Masaya naman ako, ata
Okay lang naman, ata
Hindi naman ako pagod, ata
Burn out lang, ata
Kaya ko pa, ata

Minsan nakakapagod
Madalas nakaka lungkot
Ilang mundo pa ba ng dapat ilibot?
Ganito na lang ba talaga ang ikot?

Hi this is my spoken poetry that I made, I'm not a professional, So by the way I hope you like it. If you like this poem dont forget to like and share love you mga marupok. 😊

Maaari bang mahagkan ko
ang mahigpit na yakap
mula sayo,
maaari ko bang sabihin na
nasasaktan ako dahil
ang hirap tanggapin ang
hirap pilitin yung sarili na
kalimutan ka dahil ang
sinasabi ng puso ay ilaban pa

Kung maaari ko lang sanang
ibalik ang nakaraan
nakaraan na tayong dalawa
ay magkasama at masaya pa
nakaraan na sabay nating
pinaplano ang pangarap ng bawat isa
sabay nating tinatapos ang ating
takdang aralin
ang sarap ibalik pero malabong
mangyare ulit

Ang sarap umasa pero nakaka-sakit
na, ang sarap balikan pero ang hirap
kalimutan, ang daming pwedeng balikan
pero pano kung ako nalang ang na pag-
iwanan paano kung ako nalang pala
ang lumuluha
paano kung masaya kana sa iba
na pupuno ng tanong ang isipan
na pupuno ng tanong, tanong na
paano, paano na ako
paano ako sasaya ng wala ka

At kahit alam kong may iba kana
kahit alam kong ang sakit na
kahit alam kong pagod kana
patuloy ko parin nilalaban ang lahat
pinipilit kong sumaya sa iba
pero hindi ko magawa dahil ang
saya na gusto ko ay wala sakanila
kundi nasa taong gusto ko ngunit
iba na yung gusto at iba na yung
pinapasaya

Sabi saking sarili na kaya ko nang
wala kana, kaya ko nang mag-isa
kaya ko nang titigan ka na
kaya ko na, pero lahat pala nang
yun ay kaya kong bigkasin ngunit
hindi ko kayang gawin dahil patuloy
parin akong nahihirapan, patuloy
parin akong lumuluha

Sana maaari mo parin akong mahalin
Sana maaari parin kitang pasayahin
dahil alam kong darating yung araw na
makakaya ko nang wala ka at kaya ko
ng sumaya nang hindi ikaw ang
kasama.

inosente ang kanyang puso
sa larangan ng pag-ibig
magmahal lang ang kayang gawin
kahit paulit ulit nang tinatabig
sinabuyan ng mainit na tubig
kahit wala na siyang nakakabig

ang utak niya ay napakatalim
sa pag-unawa
hindi malalim
karanasa'y madilim
dahil noong maliit
walang lilim

ang dalawa'y pagtatagpuin
ng tadhanang matampuhin
ang isa'y mahirap bigkasin
ang isa ay nakaka-aning
sa isang lalagyan
sila'y hiwalay na pagsasamahin