Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
090316 #AlphabetsOfLove #SpokenWords

Nag-aral ako't rumolyo ang panahon
Nagbilang ng taon, nabihag ng pag-ibig Niyang pabaon.
Naghalungkat ako ng mga mumunti Niyang Katha
Sa tarangkahang puno
Ng higit pa sa dalubhasang mga Salita.
At heto --
Heto ang Bukas na Liham
Ng pag-ibig ng isang tunay na Mandirigma.
Para sa lahat ng nanghihina't nasawi ng tadhana,
Para sa lahat ng humuhugot
Sa sandamakmak na nagdidilimang mga eskima
Heto, heto nga pala ang ABAKADA ng Pag-ibig.

----

A-alalayan Kita't baka mahulog ka't masaktan pa ng iba. Baka magpasalo ka na naman sa mga bolerong nanunungkit ng pag-ibig -- silang susungkit ng mga bituin para sayo, silang haharana sayo ng kilig, silang magsasabing maghihintay sayo kahit pa sa magkabilang mundo -- silang magdudulot lamang ng matinding pait sa puso mo pag hindi ka pa handa, pag hindi ka pa nahilom at pag hindi pa panahon. Oo, silang muling gugusot ng pagkatao mo.

B-abalikan Kita, hindi dahil Ako ang nang-iwan. Pakiramdam mo kasi'y wala ka nang halaga; yung tipong iniwan ka na ng lahat sa ere't kaunti na lamang ay pabagsak ka na -- yung wala ka nang matakbuhan pa, yung paikut-ikot na lang, yung takbo ka na lang nang takbo -- hanggang sa mapagod ka na lang. Mapapagod at kusa kang hihinto -- yung bibitiw ka na, yung aayaw ka na, yung titigil ka na, yung wala ka nang pakialam. Kaya't --

K-akalingain Kita, di gaya ng pag-ibig na minsang nagpaluha sayo. Nang nasisilayan Kitang magdamagang umiiyak. At kasabay ng bawat teleseryeng pinapanood mo ay luluha ka't hahagulgol ka sa isang sulok. Paulit-ulit sa bawat alaala, parang lirikong sinasabayan mo sa bawat hugot na pasan-pasan mo. Na lahat na lang, tila ba'y konektado sa kanya. Na wala ka nang mapanghawakan pa. Iiyak ka na naman ba? Pero --

D-aramayan pa rin Kita, hindi lang sa mga pagkakataong sawi ka; pero pati sa mga oras na gusto mo siyang balikan. Doon ay papagitna Ako at pipigilin Kita. Gusto kong makita yung totoong ikaw, yung dapat sanang ikaw -- yung ikaw na kahit wala siya'y buo ka pa rin. Yung hindi mo malilimutang mahal -- mahalaga ka para sa Akin.

E-h nasasaktan ka na. Ganyan ba ang pag-ibig na gusto mo? Na siya na ang nagiging mundo mo? Na halos wala ka nang kibo sa roletang dapat sana'y para sayo? Ganyan ba, ganyan ba ang totoong nagmamahal? Na hahayaan **** malugmok ka't madungisan ang sarili ng paulit-ulit at miserable **** nakaraan? Na hindi ka na kikilos, na parang wala ka nang balak bumangon at salubungin ang araw. Na parang hahayaan mo na lamang manlamig ang kapeng itinimpla sayo ng mga higit pang nagmamahal sayo. Pero --

G-agamutin Kita. Lahat ng mga sugat at pasang idinulot sayo ng nakaraa'y pawang aalisin Ko. Ako mismo ang kukuha ng bulak at Siyang papahid at dadampi sa bawat kirot at hapding naiwan sayo ng minsang ipinaglaban mo. Ako mismo ang iihip sa bawat nangigitim at sariwang mga pantal at peklat na bumabalot at kumukubli sa dapat sanang ikaw. Handa Ako at kaya Ko -- kaya kong alisin ang lahat --

H-anggang sa makabangon kang muli't maranasan mo ang pagbabagong ganap. At mapagtanto **** hindi naman siya kawalan sa pagkatao at pagkatawag mo. Masakit man pakinggan pero oo, hindi siya ang buhay mo. Uulitin ko: hindi siya ang buhay mo. Tumingin ka sa mga mata Ko. Pagkat oo, buo ka pa rin at walang nagbago sa paningin Ko sayo.

I-iyak ka paminsan pero ang lahat ay mananatiling alaala na lamang; luha mo'y sasaluhi't pupunasan Ko. Bibilangin Ko ang bawat butil na walang humpay na dumarampi at darampi pa sayong mga pisngi, higit pa sa matatamis na pangako niyang napako na rin kalaunan. Oo, napako ang lahat -- napako ang lahat sa Akin.

L-umaban Ako at patuloy Kitang ipinaglalaban. Tiniis ko ang bawat matitinik na hagupit sa mga balat Ko; maging mga pangungutya ng mundo. Para sayo -- para sayo, lahat ay ginawa Ko na; lahat ay tinapos Ko na at lahat ay iginapos Ko na. Pagkat --

M-ahal Kita at hindi Ako magsasawang patunayan yan sayo. Walang anumang bagay sa mundo na makapagtitibag at makahihigit sa pag-ibig Kong laan sayo. Mahal Kita at mas mamahalin pa -- higit sa mga araw na bilang, higit sa mga oras na ninakaw ng dilim pagka maaga ang takipsilim, higit sa kaibuturan ng dagat na wala pang nakalalangoy -- higit sa mga panahong pipiliin **** mahalin na rin Ako.

N-i hindi Kita iiwan, ni hindi pababayaan. Kaya -- wag ka sanang matakot na buksang muli ang puso mo, pagkat ni minsan -- ni minsa'y hindi Ko naisip na biguin ka. At hindi Ko naisip na paasahin ka gamit lamang ang mga salita, pagkat kalauna'y darating Ako para sunduin ka. Totoo ang bawat pangako Ko at lahat ay para sa ikabubuti mo, kaya't panghawakan mo ito -- hindi gaya ng pagsalo ng tubig gamit ang mga kamay mo. Pero hindi, hindi masasayang ang pag-ibig mo.

O-o, naiintindihan Kita, na nahihirapan kang magtiwalang muli dahil sa sobrang nasaktan ka na. Hindi Kita minamadali at hindi Ko ipipilit ang pag-ibig Ko sayo. Hahayaan Kita -- hahayaan Kita kasi gusto kong kusa ang pagtitiwala't pagmamahal mo. At --

P-apasanin Kita. Gaya ng isang Inahing naglilimlim sa kanyang mga inakay, gaya ng isang Inahing hahagis sa kanila sa himpapawid gamit ang sariling mga pakpak. At Gaya ng isang Inahing sasalo at papasan sa kanila pag nahulog silang muli -- hanggang sa makalipad sila -- hanggang sa makalipad kang muli. At buhat sa ereng pinagtambayan, buhat sa ereng pinagkatakutan mo'y, ngayo'y makakaya mo na. Kahit na sabi mo'y naputulan ka na ng pakpak; kahit pa sabi mo'y hindi ka na muling makalilipad pa. Mali, mali ang paniniwala **** yan pagkat --

R-aragasa ang pagpapala't ibubuhos Kong ganap ang Sarili Ko sayo. Ayokong iniisip **** hindi mo na kaya ang buhay; ayokong mawalan ka ng pag-asa dahil lang umasa ka sa maling tao o maling mga bagay o mga sitwasyon. Sabi mo pa nga, wala nang saysay ang buhay mo. Sabi mo nga, hindi mo na kaya. Oo --

S-asabayan Kita -- sasabayan, hindi lamang sa pag-abot ng mga pangarap mo. At sa bawat lubak na madarapa ka, tandaan **** narito Ako't aagapay sayo, kahit ilang beses ka pang matisod sa pagtalikod o pagkatalisod ay handa pa rin Akong saluhin ka -- sasaluhin at payayabungin.

T-atayo Ako sa harap mo at Ako ang magsisilbing harang sa bawat balang ikaw ang puntirya. Manatili ka lang -- manatili nang may buong pananampalataya at Ako -- Ako ang gagawa ng mga bagay na imposible sa paningin mo -- mga bagay na mistulang imahinasyon mo lang; mga bagay na binaon mo na sa limot pagkat huminto ka, huminto ka dahil napagod ka. Pero tapos na, tapos na ang panahon ng kapaguran. At ngayo'y --

U-nti-unti **** mararamdamang kusa na ang pagyapak mo kasama Ako. Na kaya mo na pala, na nakahawak ka na rin sa mga kamay Ko; na hindi ka na bibitaw pa. Pagkat, kailanma'y hinding-hindi Kita binitawan. Oo, hindi Kita hinila noon pagkat ayokong napipilitan ka pero matagal na -- matagal na akong nakahawak sayo; hindi mo lang napapansin o hindi mo Ako nagagawang tingnan.

W-ag kang mag-alala't alam ko ang kapasidad mo - kung kailan mo kaya at kung kailan hindi. Alam kong minsan mahina ka, pero maging mahinahon ka.

Y-ayakapin Kita, Anak; at kung iiyak kang muli, pwede bang sa mga bisig Ko na lang? Ikaw ang tanging Yaman ko't alay Ko sayo ang lahat. Mahal Kita, at ito'y walang hanggan.

---
Ngayon, magtatapos Ako
Magtatapos ako kahit na sarado pa ang puso mo
Kahit na may iba ka pang mahal sa ngayon
Kahit tila naririndi ka na sa pagkatok Ko
Kahit pa pinagsasarudahan mo Ako
Kahit pa ayaw mo pa Akong tanggapin
Kahit pa sabi mo'y hindi ka pa handa
Kahit pa sambit mo'y sa susunod na lang
O kahit pa sigaw mo'y tumigil na Ako
Pero hindi, ayokong magtapos ng ganito.
Magtatapos Ako't maghihintay sa sagot mo
At sana, sana'y dugtungan mo ang liham ng paanyaya
Dalawang letrang magkatulad lang
Dalawang letra lang ay sapat na
At ito -- ito na marahil ang pagtatapos
Na Ikaw ang Simula.
092516

Sumasabay saking pag-ibig ang pagluha ng langit
Sumasabay sa ihip ang bulong ng damdaming
"Tama na, bitiwan mo na sya."
"Tama na't bumangon ka na."

Parang tubig na maingay sa bubungan
Ang tinig **** minsang
Himig na pinakaiingatan
Parang butil na hindi mahawakan
Ang pagtibok ng puso kong iyong sinusugatan.

Ilang beses man akong umasa
Mga salita mo ma'y tila kilig lamang sa umpisa
Naglaho na lang ang lahat,
Pano na ang tayong sabi mo ay alamat?

Tama na ang paasang mga salita
Tama na ang pagbihag sa mga pusong pariwara
Tama na ang mistulang sabi **** "mahal kita"
Pagkat alam kong ikaw yung tipong
Palaruan lamang ang tingin sa Tadhana.

Bibitawan ka na, pagkat tapos na
Parang lirikong nalaos nang bigla
Parang boses na napaos na parang bula
Nagbago, naglaho, oo, *
mistulang alaala
Paagkat sabi ng kaibigan ko'y gawan namin ng kanta
Ang liham nang nagdurugong puso
Na paulit-ulit **** pinaasa.

Sabi ko, di na ko magsusulat eh. Tara, hindi naman tayo mauubusan ng salita eh.
Pearly Whites Jul 2012
Ang babaeng maganda,
alam ang kanyang hitsura.
Pasimpleng tumitingin
sa anumang pwedeng magsilbing salamin.
Konting suklay, konting pulbo
sa balat, ilang dampi ng pabango.
Kung umiwas sa araw,
parang bampirang malulusaw.
Walang bakas ng pagod,
kilala lamang ay lugod.
Ang babaeng maganda,
Prinsesa.


Ang babaeng maganda,
walang pinoproblema.
Matayog ang lipad ng utak,
daig pa si Icarus na nagkawatak ang pakpak.
Hindi marunong tumingin sa daan,
bahala ka nang mag-ingat, iwasan, huwag siyang tamaan.
Gumuho man ang mundo,
sa kanya lamang walang epekto.
Dahil sa tulong ng lahat,
naititiyak na hindi siya mamulat.
Ganito ang babaeng maganda,
nagmimistulang tanga.


Ang babaeng maganda,
puro na lang demanda.
Walang labis, lahat kulang,
kailangan laging nakalalamang.
Kung nais magpahuli,
pasensya ang hinihingi.
Kapag nangunguna,
“Pagbigyang daan ang Reyna!”
Ito ang tama, ito ang dapat.
Isinusuko ng lalaki ang lahat,
para sa babaeng maganda.
Walang-hiyang maldita.


Ang babaeng maganda,
bukod-tangi kung umasta.
Bawat kilos, sukat
mapaglihim, walang itinatapat.
Walang kupas ang pag-ngingisi,
sa likod ng maskara, naninisi.
Damdaming kahapon,
‘di maasahang mananaig ngayon.
Kay bilis maglaho ng pag-ibig.
Kahit anong lirikong sawi, idinadaig
ng babaeng maganda,
na hindi marunong magtiwala.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
dahil alam niya
ang kanyang halaga.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
pagka’t siya’y nag-aakalang
walang ibang tulad niya.


Mahirap magmahal
ng babaeng maganda,
kasi hindi niya alam
kung paanong magmahal ng iba.
because DieingEmbers asked for a translation :) this is a bit literal and it's lost the rhyme scheme... Maybe next time I can properly adapt it to English and make a new post, but for now here goes:


A beautiful woman
is aware of her beauty.
She makes subtle glances
at any reflective surface.
Some combing here, a bit of powder there
and a few dabs of perfume everywhere.
She avoids the sun
like a vampire.
She knows no fatigue,
she is always pleased.
The beautiful woman:
Princess.

A beautiful woman
has no care in the world.
Her mind soars in the high heavens
surpassing Icarus, who built but lost his wings.
She never looks at where she's going,
leaving you the responsibility of avoiding her.
Even when the world tumbles down,
she stands unaffected.
With everyone's help,
she is kept oblivious.
The beautiful woman
pretends to be an idiot.

A beautiful woman
is bursting full of demands.
Nothing is too much, all is too little
everything must be in excess.
If she wants to lag behind,
patience is the key.
When she leads,
"Give way to the Queen!"
This is how it should be.
The man surrenders everything
for the beautiful woman.
Shameless and cruel.

A beatiful woman
behaves strangely.
Every motion seems measured,
secretive, never too revealing.
Her smile never fades,
but behind that mask she blames.
The feelings of yesterday
can't be relied upon today.
Her love is quick to fade.
She's beyond any heartwrenching verse,
because the beautiful woman
never learned how to trust.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she knows
her worth.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she thinks
she's irreplaceable.

It's difficult to love
a beautiful woman,
because she doesn't know
how to love someone else.
110316 #Libis

Sa ruta kong di malaman
Kung pakaliwa ba o pakanan
Doon ka naman naglaho, sinta
At tanong ng puso'y nasaan ka na?

Sa ulap na walang dalang ulan
Di mawari kung maghihintay ba
Sabihin mo, hanggang kailan?
Sa hangin na hindi umiihip
Tila sa ikot ng mundo'y naiinip
Nasaan ka na?

Sa araw na walang ilaw at sinag
Tagos sa puso't damdamin ang pagkabanaag
Kakagat ang dilim
Pero bubuksan mo ang liwanag
Ito ang ating takipsilim
Bangon, itapon ang kumot na buhat sa dilim

Sasabay ako sa agos mo
Kung yan naman ang nais mo
Sasabay ako sa pag-ibig mo
Mamahalin kita hanggang sa dulo ng mundo

Sasabay ako sa ihip mo
Bawat letra'y siyang mensahe mo
Sasabay ako sa pag-ibig mo
Mamahalin kita magunaw man ang mundo

Hanap-hanap kita
Sa eskinitang may mga tagong kwento
Sa mga tagpong hindi nagtatagpo
Sa mga lirikong walang tono
Sa mga pagkakataong di nagkakataon
Sa mga luhang tiyak ang emosyon
Sa mga ngiting nakabibitin
Sa mga kulay na pinipintang may buhay
Narito ka pala, narito ka pala.
ESP Jan 2016
Salamat sa'yo, kaibigan
Pagkat ikaw ay laging nariyan
Kung dumating man galing kung saan
Laging magpapapansin, magpapatipa

Humihingi ng dispensa
Kung minsa'y hinahayaan kita
na makulong sa iyong tirahan
na parang walang ng pakinabang

Pasensya muli kung minsan
Nasa kalagitnaan tayo ng pagsasaya
Ay aking kitang bibitawan
At ako'y titingin sa iba

Salamat kaibigan dahil
kahit na ganito't ganito
ang nangyayari sa akin,
handa mo akong paligayahin

Salamat sa musikang iyong
ibinahagi, ating ikinasaya
Mga lirikong naisulat ay
may sariling tono na

Salamat kaibigan pagka't ikaw
ay laging nariyan
magpakailanman.
1.9.16
111322

Sa mga lirikong wala pang tono
Ay aking ipamamalas ang Iyong Kagandahan —
Kagandahang ni minsa’y hindi pa nasulyapan
Bagkus kusang hinahanap-hanap.

Ang matatamis **** Salita
Ang aking baon buhat agahan hanggang hapunan.
At mauhaw man ako o magutom sa daan
Ay alam kong Ikaw ang sagot
Sa bawat katanungan at kakulangan.

Ang pagdampi ng bawat lubid sa aking mga daliri
Ay katumbas ng paghehele Mo sa akin sa gabi —
Sa gabing palaging puno ng bituin ang kalangitan
Na pahiwatig ng maigting **** pag-ibig
At walang katapusang pag-iingat
Sa puso kong puno ng galos sa bawat araw.

Ang likidong sining sa aking mga mata’y
Palatandaan na ako’y isang mahinang nilalang
Na nagnanais ng Iyong pagkalinga’t pag-aaruga.

At ako’y uhaw pa rin sa katotohanan
Bagamat ilang beses ko nang nilisan
Ang mga baitang ng edukasyon
Na isang panimula lamang
Sa yugtong ito ng sarili kong kasaysayan.

Takpan ko man ang aking pandinig
Ay hindi ito balakid sa paghirang Mo sa aking ngalan
Na tila ba Iyong hayagang binabanderya
Na ang pagkatao ko’y may halaga
Bagamat ako’y may hindi sapat na pananampalataya.

At sa katunayan pa nga’y
Ikaw ang humihila sa akin pabalik
Sa mga lirikong akala ko noong una’y
Ako ang may akda
Ngunit maging ang hininga ng mga letra’y
Tanging Ngalan mo ang isinisigaw -
Syang salamin sa'king Tula.
rom Nov 2018
patawad sa mahal kong akala ko'y lumisan na
sa paggunaw ng kaisipan sa mga bagay na pinipilit nitong takbuhan
ngunit bumubulong ang puso gamit ang lirikong tayo lang ang nakaiintindi –
mababalikan pa ba ang ritmong ito
o mananatili na lamang sa kasalukuyang pintig?
patricia Mar 2020
Sa pagitan ng mga panahong hawak mo ang aking kamay at inialay mo ang iyong bisig upang maging tahanan ko, minahal kita.

Nang ilapat mo ang pangalan ko sa lirico ng isang awitin at ginawa itong atin, minahal kita.

Noong tinupad mo ang pangakong samahan akong panoorin ang paborito kong palabas sa sine, minahal kita.

Noong binago mo ang kulay ng pag-ibig at gawin itong bughaw, minahal kita.

Nang maging laman ako ng mga isinulat **** awitin, minahal kita.

At maging hanggang sa mga oras na tapos ka nang umibig, minahal pa rin kita.

-

Sa pagitan ng awang ng aking mga daliri, ramdam ko pa rin ang init ng kamay mo.

Tumitigil pa rin ako sa tuwing sumusulpot sa radyo ang awiting minarkahan na ng pagmamahal mo.

Nasa dulong bulsa ng pitaka ko ang tiketa ng bawat palabas na pinanood natin nang magkasama

At kahit pagkatapos ng lahat ng tula at kantang naging supling ng parehong pagmamahal at pighating dulot mo, bughaw pa rin ang kulay na idinikit ko sa pag-ibig.

Marahil hindi tagumpay ang sumalubong sa atin nang lumubog ang araw at mag-isa kong hinarap ang umaga, sapat na siguro ang mga naisulat na tula’t awitin upang maging pananda ng hindi natin pagsuko

At nais kong paniwalaan na sa pagitan ng mga linya at lirikong ito, minsang nanahan ang pag-ibig.

Buong pagkatao kong tinatanggap na ang pagmamahal ko na minsang naging rason mo ng pananatili ang mismong nagtulak sa’yong bumitaw.

Marahan mo sanang isara ang pinto sa’yong paglisan.

sa tangis at ligaya,
-P
clarkent Aug 2017
-
Naaalala kaya niya ako
Sa tuwing maaamoy ang pabangong paborito ko
Sa tuwing hahalo ang amoy ng sigarilyo sa kamay
Sa tuwing sisimoy ang hangin papunta sa kanya,
Naaalala kaya niya ako?

Naaalala kaya niya ako
Sa tuwing maririnig ang dating awitin
Sa tuwing tatama ang mga lirikong dating para sa akin
Sa tuwing ang kanyang mundo ay napapaloob sa isang kanta,
Naaalala kaya niya ako?

Naaalala kaya niya ako
Sa tuwing dadapo ang inspirasyon
Sa tuwing hahanapin ng kamay niya ang isang lapis
Sa tuwing lilikha ng isang larawang iguguhit sa malinis na papel,
Naaalala kaya niya ako?

Naaalala kaya niya ako
Sa tuwing pipikit ang mga mata
Sa tuwing kadiliman na lamang ang nakikita
Sa tuwing lilipad ang isipan
Bago makatulog ng tuluyan,
Naaalala kaya niya ako?

Naaalala kaya niya ako
Sa tuwing mumulat ang kanyang mata sa bukang liwayway
Sa tuwing ang isipan ay pumupungas pa pagkatapos ng panaginip
Sa tuwing babangon siya sa panibagong araw
Sa panibago na namang umaga na ang kami ay wala na,
Naaalala kaya niya ako?

Kasi ako, oo.
Atheidon Mar 2018
Kaibigan?
Ka-ibigan?
Kai-bigan?

Ano nga ba tayo?

Dalawang taong hinapo na ng mga karanasan sa pag-ibig,
Dalawang taong pinili ang isa’t-isa,
Dalawang taong nais maging isa.

Ngunit ano nga ba tayo?

Pinasaya,
Binigyan ng oras,
Kinantahan ng mga lirikong nakaaantig ng puso,
Pinangakuan ng kung anu-ano sa ilalim ng buwan,
Na tila ba ngayon ay para bang iginuhit na lamang sa tubig.

Kinuha mo ang puso ko,
Pero gusto ko lamang linawin,
Hindi ko ninais na ipalit mo ang iyo sa akin.
Pero para bang ginago ako ng tadhana,
Itinakbo mo ang puso ko palayo—
Palayo sa’kin, nang hindi lumilingon.

Ipinagsawalang bahala ko ang sakit na naramdaman,
Nagbulag-bulagan sa mga bagay na malinaw sa aking paningin.
Pinilit burahin ang masasamang ideyang namumuo sa aking isipan,
Umaasang mali ang lahat ng sakit na ipinagkikibit-balikat ko lamang.

Totoo nga,
Madaya ang kapalaran.

Nakakatawang isiping
Sa loob ng isang buwan,
Kaya **** mainlove.
Pero, nakakagago din isiping,
Sa loob ng isang buwan,
Kaya ka rin nyang iwanan.

Sa bagay, ano nga ba tayo?
Wala naman, diba?

Maaaring ihanay mo lamang ako sa mga babaeng pinaasa mo,
Na marahil pagdating ng panahon,
Malilimutan mo rin kung ano ang namagitan satin,
Na siguro sa paningin mo’y pang landian lang pala ako, hindi pang seryosohan.

Hindi ako yung tipo **** babae,
Hindi ako matalino,
Wala akong political stance,
Hindi ako kagandahan.

Ano nga bang kataka-taka dun?
Walang dapat ikasakit dahil
Hindi mo naman ako tipo kaya hindi mo ko sineryoso.

Walang tayo,
Hindi rin tayo magkaibigan.
At lalong hindi magkasintahan.

“Almost”, yun tayo.

Halos
   Halos naging tayo.
   Halos umabot na ko sa punto na mamahalin kita ng buo.
   Halos napaniwala mo kong mahal mo ko.
   Halos napaniwala mo kong kamahal-mahal ako.
   Halos napaniwala mo kong karapat dapat akong pahalagahan.
   Halos bigyan mo ko ng oras mo.
   Halos naramdaman kong sincere ka.
   Halos araw-araw kung hanapin kita.
   Halos minu-minuto kung tingnan ko ang cellphone ko para lang maghintay ng reply mo.
   Halos ikaw na lang ang marinig ko pag naririnig ko yung mga kanta sa radyo na inawit mo sakin.

Halos ikaw na lang yung hanapin ng puso ko sa bawat saglit na hindi kita nararamdaman.

Halos.
Marami man akong kakulangan o pagkakamaling nagawa. Sana huwag mo akong husgahan sa mga pagkakamaling d ko rin sinasadyang maranasan.

Ilang araw ko din pinag isipan to ilang araw ko ding binabalik balikan sa isipan ko, at gabi gabi'y sinasagot ko ang sarili ko sa mga tanong na dapat ikaw ang tinatanong ko, pero kalabisan bang hangarin na makita kang masaya? Walang araw na hindi mo hinangad na maging maayos ang kalusogan ko, handa akong magdusa makita ka lang lumigaya. Pero handa ka bang magpatawad pag ika'y nasaktan na?

Sana sa bawat tipak ng mga nota sa piano sana maramdaman mo ang pagmahahal na nais kung iparating sayo. Na sa bawat lirikong sinasambit sa kanta'y, kaya mo kayang sabayan hanggang dulo?

Pero kailangan ko na din sigurong umalis na muna, kailangan ko na munang ayusin ang buhay ko, kailangan ko na munang kilalanin ang sarili ko, ituwid ang mga pagkakamali ko't itama ang landas na dapat kung tahakin. hihintayin mo ba ko? O pipigilan mo ba akong umalis? Sana sagotin mo
Hihintayin ko ang kasagotan mo, kung maari

Habang ginagawa ko ang sulat na ito ay may halong kaba at pagdududa na aking dinarama na sa bawat pag agos ng mga luha koy may panghihinayang na baka pagbalik koy wala kana't may mahal ng iba. D rin naman maiiwasan dahil ka mahal-mahal ka nga. Sa konting araw na tayo'y nag uusap/nagkikita labis na ligaya ang iyong pinadama ang dating lungkot pinalitan mo ng saya, ang dating kulang at hindi buo, pinunoan mo't kinulayan pa.hindi ko makakalimotan ang iyong ipinadama, kahit saan mapunta andito kaman o wala. Ikaw parin ang hahanap hapin ko sa tuwina.
Palubog man ang araw sa ngayon
Umaasang sana bukas nandiyan ka pa ring bubungad sa aking paggising.

Mahal na mahal kita ng sobra, pero sa totoo lang nasasaktan nadin ako sa bawat hindi mo pagkibo, na ako lang rin naman ang gumawa. Sa mga araw na wala ka, nasasaktan ako kasi hinahanap hanap ka. Pero sasanayin mo na ba akong tuloyan kang mawala? O tatanggapin ko na lang kung anoman ang magiging desisyon mo?.
Pero panghahawakan ko pa rin ang mga pangakong binitawan natin sa isa't isa. Na tayo lang hanggang finish line na. Kapit ka lang huwag kang bibitaw ah?
I lOVE YOU
Ms. QRST ADZ

This isn't goodbye, i have faith we're destined
Lucy Rodeo Mar 2021
Minsa'y gumawa ng himig ang langit,
Mga notang hinabi ng pulang sinulid,
Sa kumpas ng hangin at sayaw ng tubig,
Lumipad, lumaya ang awit ng pag-ibig.

Ngunit may sariling ritmo ang tadhana,
Banayad na himig sandaling nag-iba,
Umakyat, bumaba, bumilis at humina,
Makulay, mabigat ang awit ay kumawala
At unti-unting narinig mga lirikong nakatakda.
Martee Joanne Dec 2018
Pinagmasdan sa di kalayuan
Lungkot sayong mga mata'y nasaksihan
Kahit nananaig sa paligid ang tawanan.

Isinulat sa papel lirikong pinagtagpi.
Sa awiting ito damdami'y ikinubli.
Durog na puso'y isinabay sa pag uwi.

Kinabukasan aking pinagmasdan
Saya sayong mukha at kaaliwalasan.
Kamay nya sayong bisig aking nadatnan.

— The End —