Skin, soft and fragile as marigold petals
Bones thin as papier-mâché
Holding the shape of a person I love
Holding together our bodies of clay

Candles, dimming light behind the eyes
Weary wind slipping through parched lips
Sweet and weak the voice of a person I love
Spirit readying voyage on vanishing ships

ｐｌｅａｓｕｒｅ
                ａｓ  
ｐａｉｎ

he told his partners

unwitting souls
commanded by his
physical
beauty

strong
self assured
manner

unwillingness 2 accept
anything but compliance
acquiescence

compelling
in his self assurance
many were led into his lair
gullible

some to escape
never the being they’d been

some
attempting
to flee
flogged into further submission
and eternal darkness

pleasure as pain
he told them

the once innocents





© 2017
rf

Es de locos amar sin locura, pero es de dementes dejarse caer en el amor sin una cuerda de emergencia

Sino ba ang modernong vincentiano?
Ano ba ang kanyang pagkatao?
Nagtatanong sa sarili ko
Habang pinagmamasdan ang mahinanang kamay
Kung anong magawa ko
Dito ba sa munting palad nakahimlay
Ang lahat ng kakayahan ko?

Anong meron ako, anong meron tayo? kundi kaalaman.

Kaalaman na di galing sa sabi sabi nilang “hugot”
Kundi sa piraso ng mga aral na ating pinulot
Dahil sa disiplina tayo y nililok
Ang kabutihang asal sa diwa ay pumasok

Mula sa Mga **** nating tinuturing na magulang,
Mga mababang tao na ating ginagalang,
Mga taong nakilala mula ng tayo’y musmos pa lang
Ipinamana sa atin ang pananampalataya, pagpapakumbaba, at kabutihan

Ang tanggapin ang katotohanan,
At hangganan ng kakayahan
Ang malaman ang kahinaan, kahit may kasimplehan
Pilit inaabot ang makatulong ng buong kalooban

Ng walang hinihintay na kapalit
Tulad ng modelo nating si San Bisente (st. Vincent)
Na sa pagtulong ay di napagod
Kaya sa mata ng Diyos naging kalugod lugod

Salamat sa  Amang nasa itaas
Na nagbibigay ng lakas
Ang lakas na di nauubos
Para sa aming misyon na di pa rito natatapos

Sandata ay ang panalangin
Lakas ng loob at damdamin
Dahil sa Diyos na mahabagin
Walang pagsubok sa buhay ang hindi kakayanin

Ating misyon, ang tumulong sa mga kapus palad at nawawalan
Hindi lang sa taong nawawalan ng materyal na kayamanan
Kundi para sa mga taong naliligaw, nalilito at nagugulumihan
Pagkat ating ramdam ang bawat hirap
Ang bigat na tinitiis ng bawat taong may pinapasan

Handang makiramay at ibigay ang anuman
Para lamang ang paghihirap sa pighati ay maibsan
Pagkat sa bawat taong ating natutulongan
gantimpalang pangkaluluwa ang dapat ipagyaman

Sino ang gumagawa nito?
Sino ba ang modernong vincentiano?
Isa ba ako sa mga ito?
Ang modernong vincentiano ay di lang ako kundi tayo
Ang modernong vincentaino ay nagsasakripisyo at mapagpakumbabang nagseserbisyo
Ang modernong vincentiano ang magpapatuloy ng ating kwento.

‪She danced on graves‬
‪In dark reverence‬
‪Throwing a party for the dead‬.
Reveling in the beauty,
Of each delicate sculpture,
‪Her fingers traced the edges...‬
‪Memories long gone,‬
‪but in the souls
Of those who loved them.‬
‪Twisted smile‬,
‪Longing for the day‬,
‪When she too‬,
‪Rests eternally‬.