Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
George Andres Jul 2016
PAG-ASA/ISKOLAR NG BAYANG DUKHA
Madilim na sulok,
Kung san nagdurugo ang mga palad habang rosaryo’y hawak
Gunita’y lumipad habang likod’y dumaranak
Naalala ko pa no'y si Inang ingat na ingat sa isang batang mataba,
Matabang pitakang puno ng libo-libong kwarta
Sahod nilang mag-asawa na sa akin lang ginagasta
Para sa tuition ko, para sa pagkain, pamasahe't libro
O inang minamahal ako nang labis
Kung ang buwaya pa kayang tumatangis
Di maantig sa iyo’t tumalilis?
Sa pagligo sa likod ay laging may langis
Langis ng niyog na kinayod ng ‘yong nginig at mapupula nang kamay
Kung sa gabi’y rinig na rinig ko ang iyong pusong lukso nang lukso
Sa ilalim ng kulambong dinusta na ng panahon
Di mo magawang umalis kung dapuan ako ng sipon
Mga lamok na dumadapo di ligtas sa kanyang paglilitis
Sa loob ng tahanan di makitaan itlog ng ipis

Ako ang pasakit ng aba ninyong buhay
Pakiusap, pilitin **** lumakad parin gamit ang 'yong saklay
Hintayin **** mabigyan rin kita ng magandang buhay
Kung pagiging matiwasay ay dahil sa pagkakawalay
Tila di narin kaya ng loob kong patpatin
Sa ideya lamang nito’y tiyak na lalagnatin
O inay! Patawad kung pagod nang tumaas-baba pa aking baga
O Lubid sa inaanay na dingding  na tinitingala
Sa halip ng makikinang at mala diyamanteng mga tala
Huwag mo akong paglawayin sa iyong panlilinlang
Di magagawang sakupin ng depresyon ang tino kong nawawala
Ni ihulog ako nang tuluyan sa mahabaging grasya
Dahil kung sa pag buhos ng kamalasan ay patakan ang huling pasensya
Sa baha na isang pagtaas na lamang ay lulunurin na
At saka lamang ako sa huli'y makakahinga

Isa na akong kawalan na nilagyan ng katawan
Saksakin man, wala na akong maramdaman
Walang kikirot na laman
Walang dugong dadaloy nang luhaan
Sundalong natuyot na ng labanan
Binalot na ng kahihiyan at pagtataka kung mayroon ba akong kakayahan?
Biningi na nga ako ng mga sigaw sa aking isipan

Mas dukha pa akong di makakita pa ng liwanag
Liwanag na sa Bilibid natitikaman miski mga nag-aagawan
May hangin ngunit ako lang ang nalulunod
May dagat at ako lang ang di makalangoy
Mas preso pa akong walang makain nang di hamak
Mata kong bagsak at pula na, tighiyawat na parang sunog at di na maapula
Kakapalan lang ang ipakita ang mukha sa labas
Dahil kailan ba ang mundo'y naging patas sa batas?
Batas ng pag-iral ng matibay na loob
Ito na ang mga taong noo'y tinawag kong ungas
Bumubuhay na ng pamilya't may pambili na ng bigas

Sa loob ng maliit na kwadro
Sapat ang isang upua't mesa at isang kabayo
Sabit pati ang yabang kong diploma sa taas ng orocan
Lukot na resumé sa aking harapan nagmuka nang basahan
Mas tanggap pa sa trabahong pamunas ng puwitan
Ngunit mas higit pa ba ang munting papel kung nasaan aking larawan?
Bakas ng ilang buwang puyat at thesis na pinaghirapan
Salamin ng ninakaw na kabataan, ng inuman at kasiyahan
Repleksyon ng mga desisyong sa nakaraa'y napagpasiyahan

Bakit ako tatanggap ng trabahong mababa pa sa aking kakayahan
Bakit call center lang ang aking babagsakan?
O maging alila sa mga sinliit rin nila ang pinag-aralan?
Piso lang ba  halaga ng lahat ng aking pagsisikap?
Ito ba ang direksyon ng matamis na buhay na sa huli'y inalat?
Madali pa pala ang unibersidad
May kalayaan, oo tao'y mga mulat
Marami umano  ang buhok ng oportunidad
Hatakin man ay nasa harap ang bagsak

Kahapon itlog at pancit canton,
Dala ni nanay noon pang huling dalaw sa aking kahon
Inakalang sa tren isa akong bagon
Sa bilis ng oras ay papadayon
Isang buwan nang matapos na ako
Inakalang ito na ang hudyat ng aking pag ahon
Totoong mundong ganito pala ang paghamak at paghamon
Interbyu sa opisinang may pagka-amoy baygon
Ugali sa trabaho’y ako raw ay patapon
Kaklase sa hayskul aking nakasalubong
Nagsimula sa wala, ngayo’y umuusbong
Eh ilang beses ba ‘yong umulit ng ikatlong taon?!
Di maatim ng sikmura sila'y yumayabong
Habang ako rito sa kumot ay nakatalukbong

Hawak ko ang kwintas na mistulang ahas sa aking leeg
Nawalang pag-asa ng bayang tinakasan
Sasablay ako hanggang sa huling sandali
Kagitingan at kagalingan ang aking pasan pasan
Taas ang kamao habang dama ang gasgas ng tali sa aking lalamunan
Hinding hindi ninyo ako magiging utusan

Ito na ang mga huling salita sa aking talaarawan
Sinimulan kong isulat nang matapakan bukana ng Diliman
Bitbit ang banig at walang pag-alinlangan sa kinabukasan
Tilapiang pinilit sumagupa sa tubig-alat
Hinayaang lamunin ng mga pating na nagkalat
Nag-iisang makakaalis sa aming bayan
Dukhang nakita ang yaman ng Kamaynilaan
Dustang panliliit ang aking naging kalaban
Gabi-gabing basa aking banig sa malamig na sahig
Paulit-ulit sa aking pandinig ang salitang isang kahig!
Sa huli'y ano bang idinayo ko sa pamantasan?
Oo! Oo! Kaaalaman at pag-ahon sa kahirapan
Sa agendang ito ako pala ay tumaliwas
Sa mumurahin ako’y umiwas
Anupa’t sa aking kabataan, naging mapangahas
Ginamit nang ginamit pag-iisip kong nawalan na ng lakas
Sumama sa lahat ng lakara’t laging nasa labas
Tinapos agad-agad mabalanse lang ang lahat
Gabi-gabing sunog kilay pati balat
Waldas dito waldas doon, yan lang ang katapat
Sa huli’y doon na nga natapos ang lahat

Singsing ng pangako sa kanya,
Sa pamantasang sinisinta
Sa kahirapan di niya ako makikita
Bayang yayapusin mala linta

Ako raw ang pag-asa, isang iskolar ng bayang nais maglingkod sa bayan
Oo, naghikaos ang pamilya makalusot lang
Taas ng pinag-aralan, kung sa ibang bayan, sahod lang ng bayaran?
Mamamatay akong may dangal at pagmamataas sa aking kinatatayuan
Tatalon sa bangko't idududyan sariling katawan
Inyo na ang thirteenth month pay ninyong tinamuran!
Patawad sa bayan kong di na mapaglilingkuran!
Paalam sa bayang di pa rin alam ang kahulugan ng kalayaan!
7816
Edited this again for a schoolwork.
Atoosa Mar 2017
"Let us have love and more love, a love that melts all opposition, a love that conquers all foes, a love that sweeps away all barriers, a love that aboundeth in charity, large-heartedness, tolerance, and noble-striving, a love that triumphs over all obstacles, a boundless, resistless, sweeping love. Ah me!

Each one must be a sign of love, a sea of love, a centre of love, a sun of love, a star of love, a haven of love, a pearl of love, a palace of love, a mountain of love, a world of love, a universe of love.

Hast thou love? Then thy power is irresistible.

Hast thou sympathy? Then all the stars will sing thy praise!"

~ 'Abdu'l-Baha, Star of the West, VII:17, 19 January 1917, page 171
From the Baha'i Sacred Writings
Michael T Chase Mar 2021
Reflection is an object just like an atom or a wall.
When this object reflects nothing, there is no object at all.
Nothing is so disgraceful for a writer, except to hearken to its call.
No life is there save by this word, a letter, or a number even.
Only appreciated when the song birds sleep.
During the day I replace it with something, so that I may reflect some object.
For "nothing" is as sleep except for one still awake at 5 AM.
Coked up you could say on dark chocolate, green tea, and nutmeg.
Spaces held together by cigarette puffs.
Waiting for sunrise for another day of the Baha'i Fast to begin.
Hollow is how I feel from concentrating on vipassana alone.
But what is peace if there is no knowledge?
"No knowledge, no peace," there I've said it.
Already missing the winter, though I dreaded it.
Or is it "Know knowledge, know peace," I play with it?
So here I hold the philosopher's stone.
In a month I'll question if I really did.
This thing, a thing it is, though it is a chameleon of sorts.
The trick is to never make small talk with myself.
Though at this a seasoned person would balk.
What is left but a heart beat and a nerve?
A silence that will soon be warmed.
Oh yes, at a new day I must restate what has proved the tests of time: what is consciousness?
I think what they really are asking is what gives humanity our level of abstraction.
Why it's been proven: our large brain compared to our body's size.
Why must consciousness be a surprise?
DNA that formed from the elements: is this a more abstract conclusion?
Or, should it be found in a vaccuum: where no one can socialize, so only one team of scientists can win the prize?
Is it in God, to which I say a Prophet has said we will never ever know.
Within reason, to know God, our DNA would have to further differentiate.
By this, I mean, these mutations is what we are after.
To evolve, could this be consciousness' answer?
Without sleep, no meat (for a year), what other memories could rhyme: deer?
Rabbits and squirrels, mosquitos and trees all sleep, but please: I'm on a numbered clock not a clock of the sun.
Remember when the Braves won?
Remember when the pool was no sport, but fun?
There I go in frivolous pastimes.
Insight, insight, insight, my superego clamps down.
Produce a pearl for Hello Poetry to muse.
Although sometimes these poems I think confuse.
Humanity's joy shut down by a virus.
But an introvert's paradise, what consolation.
To the news half of the ears surmise.
Why is the news about dollar signs?
Capitalism is the Holy Ghost of some.
Give all my money to the Church and Republicans.
Tell us "only Jesus" when only half your gospel you follow.
Tell me Jesus is love when you think hell is beneath.
What grief!
Have you ever heard of the sweet sparrow of Baha?
Calling all peoples leaves of one tree?
Saying every person is equal, no more righteous, nor exalted?
Setting the hearts of the followers of all religions on fire?
They all are One, we say.
You practice yours, I'll practice mine, but never say "hell" to one another, and you'll find:
a better Earth, hearts of heaven too.
A better neighborhood for me and you.
*
But I know some have searched the hearts of Baha, only to find we're "one wayers".
If you cannot find the mercy in us, we're happy for you to join another religion too.
Thanks for inquiring, and if Baha rings so true, but find it's not practiced right, then Baha has said truly no religion is right, no religion is true.
Nagsimulang pumatak ang ulan
Mula sa maitim na ulap at kalangitan

Binuksan ko ang aking payong
Upang mula sa ulan ay sumilong

Aking kapote ay isinuot
Upang damit ko'y manatiling tuyot

Naglakad lamang ako ng patuloy
Sa kabila ng buhos ng ulan na tuloy tuloy

Ang buong akala ko ay hindi ako mababasa
Dahil sa kapote at payong na aking inihanda

Ngunit 'di ko napansin na ako'y naglalakad na,
Naglalakad sa gitna ng baha

Tulad ng pagibig ko sa iyo na pilit kong itinanggi, iniwasan
Na buong akala ko'y di na ako maaapektuhan

Pero sa huli ako pa rin ay lumusong, nilamon,
Sa huli ay hindi na ako makaahon.

*Kailan ba itong baha huhupa?
Kailan ba itong ulan titila?
June 29, 2017

very rare of me to write poems in Filipino. But it will always give off a different feeling of satisfaction
Random Guy Sep 2020
baha
bagyo
ulan
init

noong walang naniwala sayo
nandoon ako
sa tabi mo
at ngayon
na ramdam ang pait ng mundo
wag mo sanang kalimutan
ang mga paalalang binanggit noon sayo
at ako lamang ang naniwala sayo
1.
Noong unang panahon, pulos patag ang lupa
Maliban sa bundok na dalawa
Bundok Kalawitan sa Kanluran
At Bundok Amuyaw sa Silangan!
(Once upn a time, all of the earth were plains
Except for two mountains
Mt. Kalawitan on the West
And Mt. Amuyaw on the East!)

2.
Ang kalikasan ay sagana
Ang mga tao ay payapa
(Nature was then bountiful
People were then peaceful)

3.
Ngunit dumating ang isang delubyo
Nagkandamatay ang lahat ng mga tao
(But a deluge arrived
All people died)

4.
Maliban sa magkapatid na dalawa
Sa bundok napadpad ang bawat isa
(Except for two siblings
Each of them landed on the mountains)

5.
Sa Amuyaw na kabundukan
Ang lalaki na si Wigan
(On Amuyaw mount
There was the man named Wigan)

6.
Sa Kalawitan na kabundukan
Ang babae na si Bugan
(On Kalawitan mount
There was the woman named Bugan)

7.
Nang humupa ang baha
Nagtagpo silang dalawa
(When the flood subsided
The two of them united)

8.
Subalit isang araw, nakadama si Bugan
Na may buhay sa kanyang sinapupunan
(Yet one day, Bugan felt something
In her womb, someone was living)

9.
Siya’y nagimbal sa natuklasan
Nagtangkang magpakamatay si Inang Bugan
(Upon her discovery, she was horrified
Mother Bugan tried to commit suicide)

10.
Sa dali-dali’y biglang nagpakita
Si Makanungan na bathala
(Soon, there suddenly appeared someone
He is a god named Makanungan)

11.
Kanyang pinigilan si Bugan
Dahil ganap niya itong nauunawaan
(He tried to stop Bugan
Because he could fully understand)

12.
Sila ay pinayagan ng diyos na magsama
Sapagkat sa mundo’y wala nang taong iba
(They were allowed to become a couple
Because in the world, there were no more people)

13.
Ang magkapatid na mag-asawa
Marami ang naging bunga
(The couple siblings
Got many offsprings)

14.
Apat na babae
(Four females)
At lima ay lalaki
(And five males)

15.
Sa kahuli-hulihan
Sila-sila rin ang nag-asawahan
(And soon after
They married one another)

16.
Subalit may natatangi sa kanila
Ang lalaking si Igon na walang asawa
(But there’s someone unique among them
He’s the man, Igon, who got no tandem)

17.
Isang araw, dumating ang ayaw ng lahat
Ito ang panahon ng tagsalat
(One day, there arrived something everyone didn’t like
The season of famine did strike)

18.
Kaya upang suyuin ang mga diyos
Ritwal ng pag-aalay kanilang idinaos
(So in order that the gods could be pleased
They rendered a ritual burnt offering of beasts)

19.
Nang sa alay kinapos na sila
Kanilang inihandog maliit na daga
(And when of sacrificial beasts they were out
They only offered just a small rat)

20.
Sa kabila ng lahat, walang paring tugon
Kaya isang krimen ang naging opsyon
(After all, there answered no voice
So it was crime that became the choice)

21.
Walang pakundangang kinitilan ng buhay
Kapatid na si Igon ang ipinang-alay
(They dared to **** their brother
It was Igon whom they did offer)

22.
At biglang nagpakita
Si Makanungan na bathala
(And suddenly, there appeared someone
It was the god, Makanungan)

23.
Lahat sila ay isinumpa
Iyon ang simula ng digmaan sa lupa!
He cursed everyone
That was the beginning of war in the land!)

-03/10/2012
(Dumarao)
*for Lit. Day 2012
My Poem No. 101
Chad Young Dec 2020
Baha'u'llah is the Fire of Being kindled by the snow of
faith, whereas the Spirit is the eyewash of light
upon the prism of the heart.

Notice how Baha'u'llah's Fire of Being is lit in the
conscious mind and not the subconscious mind like the Spirit is.
The conscious mind is a mind without concern for
past or future. It knows no rank and holds no
station. It has no depth or height. It has no design and
holds no symbol.
It knows no support.
It is a mark of crimson. It holds no eloquent speaker, except the inspiration of the heart, and Baha'u'llah Himself.
It knows no plan except 'Abdu'l-Baha's Divine Plan, it has
no mortal guide except Shoghi Effendi's letters.
It carries out the devotion shown to it.
Devotion here is one thing done at a time, and cannot be
sustained except with great desire.
There is no room for impressing someone.
It hath no wisdom save what is stored in the heart.
It sees the world as a child, 100% hope.
Its energy is the ignorance of purity.
Its captain is the invoker of His Word.
It is stoked at the fire of responsibility.
It is drowned by the remembrance of aught except Him.
Meditation on Baha'u'llah's picture
JOJO C PINCA Nov 2017
Paalam bayan kong sinilangan,
sintang katagalugan, lupain na sinakop
ng mga puting dayuhan; inalipin at binusabos
ng higit sa tatlong-daan na taon.

Kung hindi sana ako nakagapos
ay nasa larangan ako ngayon,
nakikipaglaban para sa iyong kalayaan;
subalit ako ay binihag ng mga taksil na kalahi,
kayumanggi ang kulay ng kanilang balat
subalit ugaling Kastila sila.

Alam ko na ito na ang aking wakas
dadalhin nila ako at si Procopio sa dako na di namin alam;
tanging diyos lang ang nakababatid sa aming sasapitin.
Sa punglo kaya o sa talim ng tabak kaming magkapatid ay masasawi?

Nalulumbay ako hindi dahil sa ako'y mauutas
kundi sa pag-aakala na masasawi ako sa kamay ng aking kalahi.
Kung dayuhan man lang sana ang sa akin ay papaslang mas matatanggap ko ito nang maluwag sa dibdib.

Paalam mahal kong Oryang,
Lakambini ng Katipunan,
ina ng aking anak at kabiyak ng aking dibdib.
Naiiyak ako sapagkat malungkot ang naging wakas ng ating pagsinta.

Kung magtagumpay ang himagsikan
at makamtan na ang layang inaasam
wag sana makalimutan ang mga nabuwal sa parang ng digma.

Kainin nawa ng lupa ang mga taksil sa bayan,
lunurin ng baha ang mga nakipagtulungan sa kaaway,
tamaan ng kidlat ang mga tampalasan na umibig sa dayuhan na mapang-alipin. Sumpain sila ng langit.

Nakapiring ang aking mga mata subalit nararamdaman ko na malapit na kami sa dako kong saan babasahin sa amin ni Komandante Lazaro Makapagal ang hatol ng konseho ng digma.

Payapa ang aking kalooban, walang pangamba.
Alam ko na ginawa ko ang nararapat, kailanman hindi ako nagtaksil gaya ng kanilang ipinaparatang.
Mabuhay ang Pilipinas, Mabuhay ang Rebolusyon.
Michael T Chase Mar 2021
Is mystery dependent on me thinking of mystery?
It is a safe bet.
For when what is central is knowledge, then I can only become aware of mystery if upon something new or unknown.
Thus, mystery is not knowledge, but the lack of it.
Mystery is ignorance.
Thus, my meditation is rather reflection on ignorance,
As if I'm trying to better describe ignorance, or find a way out of ignorance with only the experiential.
I think of mostly consciousness and the universe here, in terms of my and humanity's ignorance of them.
Not only am I limited by my own understanding but also the understanding of others, however much they are even more intelligent than me.
I see others working on problems that have proven to not solve the mystery, the mystery being ignorance.
The only thing that could solve it is omniscience.
Then it follows that what I'm really trying to solve is omniscience.
"Infinite cognition" as the Buddha put it.
Even if a person could have omniscience, it would be colored by how they can make sense of reality.
Knowledge would take the form of what is most familiar.
Thus, when wondering about a question as to what is pi, they may say about 3.14.
The answer conditioned on how people and the omniscient one would have the capacity to hear.
Maybe this seems more like intuition.
But omniscience would denote the person as a speaker, yet only allowable to speak as what was conducive for everyone's best.
This is how Baha'is look at Manifestations of God: only allowed to share a certain amount at a time.
Just as the Son said "I have many things to share with you, but you cannot hear them now".
Still their capacity would be limited to what they themselves were interested in.
For one who is marginalized and oppressed or even thronged by multitudes, often has no willingness to delve deeply into subject matter, it causing some to stray from a correct path.
Since fractal systems work strongest in more diverse settings, it would seem that the very thing that makes it strong also makes its capacity to hear weak.
Omniscience therefore, if given to only a few, has a limited range of effect.
But even this limited range would change the entire system.
As Baha'u'llah calls His followers "the leaven" and the Son calls His followers "the salt".
"Many are called but few are chosen" seems derogatory in a world where "ye are all the leaves of one tree".

World consciousness almost arose to love tonight, but the lover ensared it in his anger once again.
If I close my ears to them, will it go away?
If they close my ears to me, will I go away?
Strength in the diversity of parts.
Strength really meaning pain.
E Pluribus Unum.
"Meditate down"
George Andres Aug 2016
Uy, gawa tayo ng tula
Kasi putang ina ng Maynila
Sa nayon ay dinadakila
Isang abot-kamay na tala

Kailan ka ba kakawala
Sa anino ng Maynila?
Umambon ay may baha
Selpon ay may kukuha

Walang pawis at luha
Walang ngiti ni tuwa
Kwartang pulos kaltas
Walang pambili ng bigas

Kapit kahit mapurol
Mga bundok ay gagawing burol
Nakakita ka na ba ng ulol?
Sa Maynila marami niyan,
buhol-buhol

Kung saan walang permanente
Maging sa suplay ng kuryente
Ang pamahalaan ang hinete
Tagasulsol naman ang gabinete

Kapatiran may kaputol
Basta't kumapit mala kuhol
May nakahihigit sa batas
Umangal ka at ika'y utas

Wala nang lunas
Wag ka nang lumuwas
Utang na loob kaibigan
Maawa ka sa iyong ksasadlakan
8316 WIP
Michael T Chase Mar 2021
What can I say that I've broken the Baha'i Fast so that I won't be overly anxious on a busy day at the restaurant?
Using my arms and back to wash dishes.
Tactile placement of the feet around co-workers.
Remembering every detail needed for deliveries.
Baha'u'llah has exempted heavy labor from the Fast.
I couldn't do my work without constant water and a store of calories.
But what of smoking on work days?
What would God think?
The fact that I'm overly anxious at work without them has made me know how addicted I am.
So anxious as to question whether I should quit work.
"Don't do that to me again," my body tells itself, "last night was too much anxiety to simply be without smokes."
I suppose my soul will go to a tier of the afterlife where people are addicted to cigarettes.
Poor me
0118

Hindi Ka lumipas —
Naalala ko noong nakaraang taon
Ilang araw buhat sa ngayong pagbibilang ko
Bago pa sumulyap ang mga pampakulay sa kalangitan
Para magtagisan sa pagbungad sa paunang ngayon.

Hindi Ka lumipas —
Halos itim na lamang ang kulay sa kalangitan
Na para bang ang pag-asa ay kinitil na ng sanlibutan
Na para bang ito’y nobelang pawang paghihintay na lamang
At nang subukang gapangin ng putik ang pangarap ngunit hindi —
Hindi Ka pa rin lumipas
At muli **** binigkas na Ikaw ang dahilan ng lahat
Na ang lahat ay walang kabuluhan
Kung ang Ikaw ay ibabaon sa limot at tatalikuran.

Hindi Ka lumipas —
Gaya ng mga butil ng luha sa aking mga mata
Na ang pagsusumamo ay tila araw-araw na pag-aakyat ng ligaw Sayo
Na maging ang umaga ay tila Simbang Gabi.

Hindi Ka lumipas —
Nang dungisan ng mundo ang mensaheng laan Mo
Ngunit sabi Mo’y tapos na ang lahat
Malambot pa sa bulak ang sumalo sa bawat pagkabagsak
Walang katulad ang Iyong mga yakap,
At heto ako — mas natutong sumandal sa nag-iisang Ikaw.

———

Hindi Ka lumipas —
Ilang beses **** hinayaang masaksihan ko ang pagsagwan nila sa agos
Ang paglipad sa ere na tanging Ikaw lamang  ang sumalo
Na para bang ito na ang huling mga katagang bibitiwan ko —
Ayoko na
Pero hindi —
Pagkat nagkakamali ang dilim sa paghasik ng kanyang sarili
Pagkat ang Liwanag ay panghabambuhay
At hindi tayo kakapusin sa oras
At hindi ito isang “sandali lang.”

Hindi Ka lumipas —
At ayokong palipasin ang kahit isang pintig ng sinasabi nilang “sandali lang naman”
Pagkat sa oras na ito’y hindi Ka lilipas —
At tanging ang pangalan Mo ang mangingibabaw
Sa susunod pang hihiranging mga araw
Kahit pa sabihin nilang nagbago na ang lahat.

Hindi Ka lilipas —
Kahit pa tabunan ng pangungutya ang Iyong kasulatan,
Tanging Ikaw ang magiging bukambibig.
Kahit pa hindi makakita ang mga bulag
Ay ipagdidiinan pa ring Ikaw ang magbubukas ng bawat paningin
At walang dilim na kayang sakupin ang Bayan Mo, Ama.

Hindi Ka lilipas —
At sa bawat pagtaas ng Bandila
Ay Ikaw ang mananatiling may tiyak na katuturan
Na ang mensahe Mo’y ipangangalandakan
Saanmang dako at sulok ng mga Islang hinati ngunit Iyong ipinag-isa.

Hindi Ka lilipas —
Tulad ng mga ulap tuwing ang ulan ay titila
Tulad ng tubig tuwing huhupa ang baha
Tulad ng ilaw at init ng kandilang inapula.

Hindi Ka lumilipas —
Gaya noon, hanggang sa huling hampas ng segundo sa huling pagyukod ng araw.
Maghari Ka —
Hanggang sa huling pagkurap na kasama Ka.

— The End —