Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 Jan 2017 Camille Avila
NiTSUDD
They call me The Astronaut, cause she was my World you see?
Until she needed Space, and decided she'd leave me.
Now I am just drifting, alone in the Galaxy.
The Stars I'm passing by, they don't look like Stars to me.
Inspired by a writing by HP's Torin Galleshaw
If you love me,
Won't you let me know ?
If you don't,
Won't you let me go ?
As dark and dreary
it stands alone at night -
hoping for solace.
This is my first attempt at a Haiku.
i saw you in the moon

it was comforting. most people attribute their
       (eternity)
special someone to the sun. you were never that for me.
you were many countless, irreplaceable, unknown qualities
that i wanted. none of them were glaringly obvious.
besides, i am never in the light.
i am always in the dark.
       (the deep and lovely dark)
i am never lost there. i never needed a star to guide me home –
i was home already.
what i wanted
       (craved)
was the steady presence to remind me
that i was not alone.
the moon is always there, you know – even when you can’t see it.
so, i look up as night falls
       (that black curtain sweeping down, down)
and hope you’re somewhere
       (happy)
nearby, looking at that round rock in the blackness,
outshining all the rest.
i know it’s not a star, but i make a wish anyway:
your name
       (a prayer, whispered)
followed by three little words.
For Alyssia.
When you say goodbye
I die a little bit inside
I don't need your apologies
All i need is you by my side
Why'd you leave me
When i need you here
After all you've done
And now you already gone
Everytime I felt alone, I write
Everytime I feel lonely, I write
Everytime I feel empty, I write

When my emotions were blur, I write
When my emotions were mixed, I write
When my emotions full of sadness, I write

Every sadness, lonely, empty feeling I felt, I write
Because in that way, I let my emotions out.
I do it in a way where I can tell it to myself.
 Mar 2016 Camille Avila
madrid
ito

ang sasabihin mo

sa mga taong iniwan ka

ito ang mga salitang binibitawan
sa panahong niloko ka niya, sa oras
na ang inihain sa iyong hapagkainan
ay ang sarili **** pusong naghihingalo
sumisigaw at sugatan, durog at duguan,
eto na


ang sarap ng tiwala




lasang PUTANGINA.




dahil tangina ng mga taong walang respeto sa tiwala
tangina  ng mga taong sinabihan na ng kanan pero nangangaliwa
tangina ng mga taong walang pagpapahalaga sa nararamdaman ng iba
kaya ang sarap ng tiwala

nabudburan ng isang kutsarang 'tarantado ka pala'
nasangkapan ng limang tasang pagpapakatanga

kaya siguro lasang putangina

sabi nila walang aasa kung walang paasa
walang masasaktan kung walang mananakit
walang mafafall kung wala namang,
pafall
pero hindi ito paninisi sa mga kupal ng mundo
dahil sa gitna ng lahat
ikaw parin ang nandidikta sa tibok ng puso mo
nasa huli ang pagsisisi
at walang ibang maituturo ang iyong mga daliri
kundi ang iyong saliri
na iiyak iyak matapos malaglag
mula sa ika-sandaan apat na pu't tatlong palapag

sino ang sasalo sayo?

na pinaasa, nasaktan at nagpakagago
nauto ng makukulay na salitang umagos mula sa kanyang bibig

sino ang sasalo sayo?

ikaw at ikaw rin ang susubok magtagpi
sa mga tingi-tinging bahagi ng iyong sarili
na ibinigay mo ng buong buo
at ngayon ay ibinabalik sayo ng

pira-piraso

sino ang sasalo sayo?

pero tangina talaga eh

bakit mahirap tanggapin
ang hirap ilapat sa ngipin, kainin at lamunin ang ideya
na sadyang may mga indibidwal na ang tanging ninanais sa buhay
ang tanging hangarin bago sila mamatay
ay ang mangolekta ng mga pangalan, listahan
ng mga napanaan ng simpleng katangahan

Eh sino ka nga ba?
Para maging mahalaga sa isang taong sa simula palang
ay alam **** sasaktan ka na
Tanga ka rin eh.
Ganyan talaga
Mahal mo eh.
Ang tanong,
Mahal ka ba?

Oo - masakit.
Pinaglaban mo eh.
Oo - mahirap.
May pinagsamahan na kayo eh.
Oo - mapait.
Dahil sa bawat minuto na hindi mo siya kasama
mapapatanong ka nalang ng
"Bakit, hindi ba'ko naging sapat?
Hindi ko ba binigay ang lahat?
Ang oras, dugo,
Pawis at puso
Para lang maparamdam sayo
na ikaw lang ang gusto ko.
Na ikaw lang ang pinagdadasal ko.
Ikaw lang ang akala ko iba
sa kanilang lahat.
Uulitin ko hindi ba'ko naging sapat?"

Siguro nga hindi.
Pero tatandaan **** hindi lang ako ang nagkamali.
Hindi ako ang nanakit.
Hindi ako ang nagpaasa.
Hindi ako ang nanggago.
At mas lalong hindi ako ang nagsabi ng mga salitang.
"Mahal kita"
Pero hindi naman talaga.
Ako ang naging tanga.
Pero putangina mo.

Dahil sayo,
hindi nako naniniwala
sa salitang tiwala.
Hindi na ko naniniwala
sa mga katagang "namiss kita".
Hindi na ko naniniwala
sa anumang hugis ng pag-ibig.
Nang dahil sayo,
Natuto na ako.

Ito na ang huling beses na lolokohin ako ng tadhana
Ito na ang huling pagkakataon na ibibigay ko lahat
sa iisang tao lang.
Ito na ang huling mga salita.
Kaya makinig ka.
Hindi na ako magpapakatanga
Para sa isang taong walang karapatang tawagin
akong pagmamayari niya.

Tama na.

para sa mga taong walang lakas ng loob magsalita
para sa mga nagpakatanga, nagpapakatanga at may balak na magmukhang tanga
para sa mga pinaasa ng salitang tiwala

pasensya na sa mararahas na salita
sa pagsabog ng aking dibdib
at pag agos ng mga bala
kailangan ko lang talagang ibahagi sa iba
ang pait ng isang taong binulag ang sariling mga mata
ang kasinungalingan sa likod ng pagiging masaya
ang pinagmumulan ng punyetang duda
ang sarap ng pagiging malaya
ang lasa
ng putanginang tiwala
 Mar 2016 Camille Avila
Lora Lee
You opened me up
like an ancient,
locked treasure box
brought me up
from the sea floor
dusted off
the algae that
had clung to it
all these years,
coating me with armor
That sea-dust had
protected me,
a shy, gentle maid of the sea
from the predatory dangers
that lurk in the dark
the angry barracudas, the lying sharks
Yet that filmy, misty brine
closed me off
to the glories of the ocean wonders
the smiling sea horses
the loving sonor of whales
And then you, undersea explorer
opened up the real treasure:
in shining, beating blue
my wild ocean heart
made of tides and mystic hues
and showed me
the multi-glow shimmer
of the waves
from underneath
re-introduced me
to the raging beauty of the corals
within me
Yes, it seems
that even mermaids
sweet nymphets
of ocean lore
want to love
and be loved
to the core
For C. who I send along to his own paths of love..and will always treasure in turn <3
 Mar 2016 Camille Avila
Poetria
The hungry beast.
She left me alone
For a couple of weeks;
She had left me in liberty

She has now set herself free

She's the invisible spider
Crawling all over my body.
She's the magical monster
Climbing inside of me.


I dread the nights,
I put up a fight;
Insomnia likes to cheat

She promises an hour
That hour becomes *eight

The sun leaves me blinded
I'm not ready for today...
Tonight
I've been denied my right
To a peaceful, wonderful sleep.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Inspired by Olufunke Kolapo's take on insomnia.. and ofcourse, a wide-eyed night.

— The End —