Sabi nila,kapag nahanap mo na daw ang tunay na pag-ibig ay nahanap mo na rin ang iyong langit dito sa lupa. Kaya't naniniwala akong langit din ang maghahatid sa'yo patungo sa akin. Pero naiinip na akong maghintay at nanghihinayang sa bawat sandaling lumilipas , na hindi ko man lang magawang hawakan ang iyong mga kamay sa mga panahong kailangan mo ng karamay.Na hindi ko man lang magawang damayan ka kung dumadanas ka ng lumbay.Alam kong katulad ko,pakiramdam mo minsan ay binitawan ka na din ng mundo.Kaya't patawarin mo ako kung sa mga pagkakataong nararanasan mo yan ay wala ako d'yan para ikaw ay aking ma-salo. Kung totoong ang pag-ibig at ang langit ay may malalim na kaugnayan sa isa’t-isa,malakas ang kutob ko na tayo din ay iginuhit na katulad nila. Minsan na din akong nagtanong,saang sulok ng langit ka kaya naroroon? Malapit ka kaya sa araw? O marahil nasa tabi ka lang ng buwan,na sa tuwing sasapit ang dilim ako ay binabantayan.Kaya pala kahit saan ako magpunta ako'y lagi niyang sinusundan. Pero maaari din na ika'y kapiling ng mga bituin na kay daming nais mag angkin. Kay palad kong pagdating ng araw ikaw ay napa sa-akin. Kaya habang wala ka pa,ako muna ay magiging kaisa ng mga mabubuting kawal ng ating bayan. Makikidigma kung kinakailangan,ipaglalaban kung ano ang makat'wiran. Upang sa iyong pagdating ay malaya nating tatamasahin ang payapang buhay. Kaya habang wala ka pa ako'y taos puso kung manalangin sa ating may likha. Na paghariin niya nawa ang kabutihan sa aking puso bilang isang tao at higit sa lahat ay bilang kanyang anak , upang sa sandaling tayo'y pagtagpuin ako rin sa iyo ay magiging isang mabuting kabiyak. Hindi pa man tayo nagtatagpo,nais kung malaman mo na laman kang palagi ng aking panalangin. At habambuhay kong itatangi ang iyong pag-ibig na siyang dahilan kung bakit maka ilang ulit kong nanaising mabuhay. Nais kong ipagsigawan sa mundo na iniibig kitang wagas,ngunit mas mamatamisin kong hintayin ka at kapag naglapat na ang ating mga dibdib,ibubulong ko sa'yo na ikaw ang aking daigdig. Maghihintay lang ako,habang wala ka pa.




© 2018 Glen Castillo
All Rights Reserved.

their timelines brag "lives"
but a grin I learn to keep
in patterns I don't forget
today is a lot better
than when I tried my own end

I always told
you
you'(r)e
too precious
to be
me(a)su(r)(e)d

Needles?
They don't cut
They only leave a sting

For about a moment there
I was content meeting
The chills

And so,
What dies will soon
Become what is known
As the pain that separates
The heart from the soul

It's a pain that doesn't
Understand why it's there
Never have I loved so much
And never did you care.

I said to him
And he gave me one of those
looks.

Like he didn't know
What the **** I was talking about
As if I was the crazy one

It tears the soul
And it should.
To not feel happiness for years
To not remember the last time
you gave into a feeling of content.
"I'm good enough"
Were the words that couldn't
mend.

There is no point in lying
To the soul.
There is no point in trying
To forgive.
You're not crying for anyone
standing outside your door.
No one calling you when
you're walking home
alone.

As if I even for a moment
Could float on innocence
Could rest in optimism
Look myself in the mirror
And toast my own well-being.

No.

I'm sorry I didn't choose the other road
I guess I just couldn't see it from where I was standing.
I guess I'll probably find it again.
I guess life turns at some point.
But alas, I'm only guessing.