Kay dami nang hindi mo katulad ang sinarahan ko ng pinto
Hindi labag sa aking kalooban na mag papasok kung sino-sino
Para mag kalat, mang gulo, at bantayan ang mahalagang bagay sa akin
Dahil alam ko na ikaw ang tahanan ko
At nakalaan to para sayo

Ikaw ang banyo na binabalik balikan ko na parang balisawsaw ako

Ang kusina na nagsilbing lugar, para iluto ko ang putahe na mas matamis pa sa mga ngiti mo

Ang silid kainan, kung saan lahat ng gusto mo ay inihain, dulot ng pagmamahal ko

Ang sala, kung saan ang tinig ng halakhak at tawanan ay maingat na tinatabunan ang pintig ng puso,

Ang aparador, kung saan nakatago lahat ng liham na dapat basahin mo

At ang kwarto, kung saan bumubuhos ang luha, na naging takbuhan ko tuwing nalulungkot ako,

Sabay mahigpit na yakap sa unan nang hindi ako bitawan nito

Ikaw ang susi para mabuo ang tahanan ko,
Isang katok lang ang tunog na gusto kong marinig galing sayo
Kung pwede lang tanggalin ang pinto na nakaharang dito
Ito'y gagawin ko

Isang sulyap lang kahit may harang na matataas na bakuran na nakapaligid sakin ay masaya na ako
Ipaalam mo lang na hinahanap ako ng mga mata mo dahil para sayo ito

Gusto ko nang ipaalam sayo,
Ang mga lihim, na wala nang espasyo para ipaglagyan pa
Gusto ko nang ipaalam sayo,
Na ikaw ang gusto ko, sya lang ang kailangan ko
Gusto ko nang ipaalam sayo,
Na tunay kang mahal nito

At sana'y alam mo ang lihim ko,
Na gusto kong ako ang maging tahanan ng puso mo

our snapchat streak wasn't the only thing that ended that day

There is a place in me that sleep cannot touch- a place in which I cannot breathe
I go to the same places, sing the same songs, make the same jokes and still I am expected to be full,
Bursting with light,
The ice in your drink.
But I'm okay
I promise I am
But I am trying to understand the great divide between nature and man
The chemicals in the boundaries that separate us when all I desperately need is to collide and combust
To exist within the boundaries I set
The order I ordain
To be able to breathe
As if every breath were the first
As if I could some how keep inside of me all of heaven and earth
As if I could be
As I am
To be in the present
Though presently I am losing my mind  
This all fades and breaks in time
And in time
I will return back to you
Retrace my steps go to the same places, sing the same songs, make the same jokes and this time I really will be full
Bursting with light
The ice in your glass.
But for now I am winter
and the ice that has cemented my lungs and that weighs down my eyes is all I can begin to feel
That and the place that sleep cannot touch- a place in which I cannot breathe.

Anong laban ko sa babaeng mas uunahin mo kesa sakin?
Anong laban ko sa babaeng kahit huli **** nakilala pero nakasama mo ng matagal?
Anong laban ko sa babaeng laging nasa tabi mo pag kailangan mo ng karamay?
Anong laban ko sa babaeng mas kilala ang pamilya mo?
Anong laban ko sa babeng maraming alam tungkol sayo,
sa lahat ng bagay na gusto mo,
sa lahat ng bagay na ayaw mo?

Anong laban ko sa babae na kasabay mo sa lahat ng trip mo sa buhay?

Anong laban ko sa babaeng ngiti pa lang mamahalin mo na?

Anong laban ko sa bestfriend mo?

I think I realise why gentlemen say,
"ladies first"
And wait at the door and permit women to go in before them.

*So that they can get a rear view of their assets!

The greatest love
Comes from the deepest heartbreak
The greatest trust
Derives from the bite of the harshest snake

The wisest people
Were forged by the dumbest mistakes
And the greatest leaders
Know what it means to hold that place

These are just observations
From a poetic inclined mind
I know many works are like this
But this one is special, for its mine